"Ang aking anak na lalaki ay hindi kailanman nabuhay sa isang malupit na kapaligiran mula noong siya ay ipinanganak... Hindi kailanman! Anong uri ng karma ito! Kasalanan ko ang lahat! Bakit ko kinuha si Avery na maging asawa niya? Napakaraming babae, ngunit ito ang pinili ko. vixen!"…Sa kwarto, unti- unting naging ayos ang paghinga ni Elliot. Lumapit si Avery at hinawakan ang kanyang noo. Kahit malamig si Elliot, normal naman ang temperatura niya. Dahil natatakot siyang magising siya na uhaw sa gabi, bumangon siya sa kama at nagsalin ng isang basong tubig, at inilagay ito sa mesa sa tabi niya.Nang magising si Avery kinaumagahan, wala na si Elliot. Kinuha niya ang phone niya at tinignan ang oras.Pasado alas otso na ng umaga.Nag- message si Elliot sa kanya pasado alas- sais pa lang ng umaga, [Nakatulog ako ng maayos kagabi, kaya aalis muna ako.]Namula agad ang pisngi ni Avery. Isang text lang mula sa kanya, bakit ang init ng pakiramdam niya? Pagkatapos, nakita niya ang remote
Nawala ang ngiti ni Chelsea. "Hindi ka kailanman nagkaroon ng gusto para sa akin, hindi ba?"Sumagot si Elliot, "Maghanap ng makakagawa."Tumalikod na si Chelsea at umalis.Kinagabihan, hindi nasisiyahan si Chelsea at pinainom si Charlie.Napansin ni Charlie na nasiraan siya ng loob, at sinabi niyang walang galang, "Walang lalaking magkakagusto sa iyo kapag ganito ang hitsura mo."Namumula ang mga mata ni Chelsea sa galit. " Pagod na ako sa publiko! Kailangan ko pa bang mag- kunwari sa sarili kong tahanan?!"Binuhusan siya ni Charlie ng isang baso ng alak, inaalo siya, "Chelsea, hindi pa rin tayo magkapatid. Kung makikinig ka sa akin, makukuha mo ang lahat."Nilagok ni Chelsea ang alak at tinanong siya na may dugong mata, "Pwede ko bang kunin si Elliot?"Ipinulupot ni Charlie ang mahahabang braso sa kanya, lumapit, at bumulong sa kanyang tainga, "Hindi mo siya mabubuhay, ngunit kung patay na siya, maaari kong ibigay sa iyo ang kanyang abo.Agad na bumaba ang mukha ni Chelsea,
Hindi nakaimik si Chelsea. Buong umaga ay inihanda na niya ang kanyang sarili para hindi siya magselos kay Avery kapag nakita niya si Elliot. Gayunpaman, ang kanyang sikolohikal na depensa ay bumagsak!Tiniis ni Chelsea ang sakit at lumabas ng banquet hall.Sa hindi kalayuan, pinanood muli ni Charlie si Elliot na nagsusungit sa kapatid. Ang masama pa nito ay na-snubbed siya sa sarili niyang bahay. Isang kasinungalingan kung sinabi ni Charlie na hindi siya nasaktan, at isang kasinungalingan din kung sinabi niyang hindi siya napahiya ng sitwasyon.Nais ni Charlie na bayaran ni Elliot ang kanyang kapatid sa lahat ng sampung taon ng kanyang kabataan na sinayang niya sa kanya.Pagkatapos ng tanghalian, pumunta si Elliot sa guest room para magpahinga. Hindi niya inaasahan na darating si Avery. Hindi ba niya sinabing komportable talaga ang makasama si Charlie? Nagsisinungaling ba siya sa kanya?Pagdating ni Elliot sa guest room, hindi siya nahiga. Hindi siya masyadong inaantok, at pumunt
Nang makita ng mga bodyguard na naglalakad si Elliot papunta sa south side ng villa, nagmamadali ang mga ito na lumapit para pigilan siya. “Hindi po kayo pwedeng pumasok, Mr. Foster.”“Papasukin niyo ako!” Galit na galit na sigaw ni Elliot. “Nasa loob ang asawa ko!” “Si Miss Tate po ba ang hinahanap niyo?” Tanong ng bodyguard. “Nag hiking lang po sila ni Mr. Tierney.”Kumunot ang noo ni Elliot at ang kanyang mga mata ay nanlilisik. Tumuro ang bodyguard sa direksyon ng bundok mula sa hindi kalayuan at sinabi, “Doon po sila pumunta. Madilim na po at masyado ring makitid ang trail doon kaya kung hindi po kayo pamilyar sa daan, ang pinaka masususggest ko po ay hintayin niyo nalang po sila dito sa baba. Sigurado naman ako na pabalik na po sila.”Pero parang walang narinig si Elliot at galit na galit siyang dumniretso sa direksyon ng bundok. …Sa sala sa loob ng villa ng mga Tierney, inip na inip na si Avery habang nakikinig sa paulit-ulit at mala-litanyang kwento ng tat
Pinagpag ni Charlie ang nagusot na parte ng kanyang damit at galit na galit na sumigaw pabalik, “Bodyguard niya ba ako, Chelsea?! Wala akong tungkulin na bantayan siya! Bakit sa akin mo siya hinahanap?! Kung gusto mo, ikaw ang maghanap sakanya!” Biglang sinuntok ni Chelsea sa dibdib si Charlie at umiiyak na nagpatuloy, “Hindi ko siya matawagan at hindi ko siya mahanap! Hindi rin alam ng bodyguard niya kung nasaan siya! Wag ka ng magpanggap! Alam ko na sidya mong mag install ng signal blocker! Baliw ka na talaga at lahat ng ‘to ay parte ng plano mo!”Hinablot ni Charlie si Chelsea at marahas na tinakpan ang bibig nito. “Makinig ka, Chelsea. Ginalit mo ako kaya wala akong choice kung hindi ay ang ikulong ka sa kwarto mo. Pasensya ka na, ngayong gabi lang naman ‘to.”Sa loob ng banquet hall, hindi mapalagay si Avery habang tinitignan ang mga taong nandoon. Wala siyang kakilala ni isa. Kinuha niya ang kanyang phone at doon niya lang napansin ang mga missed calls ni Elliot at
Nasa kalagitnaan ng bundok ng villa ng mga Tierney. Mayroong sementado ngunit makitid na daan sa ilalim ng bundok na konektado sa villa.Pero sa may bandang itaas, sobrang lubak na ng daan at kahit sinong aakyat ay mahihirapan, paano pa kaya si Elliot, na medyo nahihirapan pa ring maglakad sa patag hanggang ngayon?Madilim na noong nagumpisa siyang umakyat at tanging flashlight lang ang dala niya. Pinilit niyang bilisan ang bawat pagkilos niya dahil nag aalala siya sa kaligtaasan ni Avery.Alam niya na may masamang intensyon si Charlie kay Avery kaya desidido siyang iligtas ito bago pa mahuli ang lahat. Kung alam niya lang na may planong ganito si Charlie, hinding hindi niya hahayaan si Avery na sumama.Makalipas ang halos kalahating oras, hingal na hingal na si Elliot pero tuloy-tuloy lang siya sa paglalakad na para bang balewala sakanya ang hirap at pagod. Nilinaw sakanya ng doktor niya na hindi pa siya pwedeng gumawa ng kahit anong ikabibinat niya sa loob ng a
Hanngang sa may naaninag siya na liwanag. Nagmamadali niyang kinuha ang kanyang phone para buksan ang flashlight at puntahan kung saan ito nanggagaling. Dinala siya ng liwanag sa isang bangin kung saan may…. Isang lalaking nakahiga! "Elliot!"Hindi napigilan ni Avery na umiyak nang sandaling makita niya si Elliot. Dali-dali siyang humanap ng paraan paano siya makakababa. “Nandito na ako, Ellio! Wag kang matakot! Malapit na ako! Ligtas ka na!” Nang marinig ng bodyguard ang mga sigaw ni Avery, nagmamadali itong tumakbo pabalik kung saan nanggagaling ang bosesm. “Nakita mo na siya?”“Oo! Nahulog siya! Duguan siya!” Sigaw ni Avery habang pinipilit niyang maging matapang. “Puntahan mo kami dito!”Huminga siya ng malalim at lakas loob na tumalon sa kung nasaan si Elliot.Naunang bumagsak ang paa niya kaya napasigaw siya sa sobrang sakit. Pero pinilit niyang balewalain ito at nagmamadali siyang gumapang papunta kay Elliot.“Elliot! Gumising ka! Wag kang matutulog! G
Tumambay si Avery sa library ng Avonsville University matapos nitong mag dinner sa loob ng campus. Seryoso siyang nagbabasa nang bigla siyang matigilan dahil sa narinig niyang nag’uusap. “Nag’ssnow! Ito ang first snow ngayong taon, diba?! Tignan mo, palakas ng palakas! Tara maglaro tayo sa labas!” “Sige sige! Gusto ko ring mag picture!”…Halos kalahati ng mga estudyante sa loob ng library ang lumabas.Sa kabilang banda, naglakad si Avery papunta sa bintana para tignan ang pagbuhos ng snow. ‘Sobrang ganda…‘Kaya siguro totoo yung kasabihan na makakatuluyan mo daw yung taong kasama mo kapag nagconfess ka sakanya sa unang snow ng taon.“Nagriring yung phone mo!” Biglang nahimasmasan si Avery nang may kumalabit sakanya.“Oh, salamat!”Paika-ika siyang naglakad pabalik sa upuan niya. Hindi kagaya ni Elliot, hindi siya pumuntang ospital para ipagamot ang injury niya. Sobrang namamaga ang mga paa niya pero para sakanya, hindi naman naapektuhan ang pang’a
Pagkalipas ng tatlong taon…Habang nakatayo si Ivy at Robert sa airport ng Aryadelle, kinakabahan silang nagghihintay,"Tapos na ang tatlong taon! Sa wakas, nandito na yung boyfriend mo para bisitahin ka!" Masayang sabi ni Robert bago baguhin ang topic. "Hindi naman siya nagbakasyon dito para hiwalayan ka, 'di ba? Naisip ko lang naman yun kasi tatalong taon din kayong hindi nagkita, alam mo na…. maraming pwedeng nagbago."Nagbuntong hininga si Ivy, "Robert, pwede bang wag mong imanifest? Kahit hindi kami nagkikita sa loob ng tatlong taon, araw-araw kaming nag-uusap sa phone at video call!"Sumagot si Robert, “Ohhh Digital Romance.”“Ipinangako niya sa akin na darating ang araw at magmimigrate na siya dito sa Aryadelle at hindi na kami magkakalayo ulit.” Sagot ni Ivy. Pang asar na ngumiti si Robert. “Aba, parang ang yabang ng boyfriend mo na yan ha! Tignan lang natin kapag nagkakilala sila ni Dad, baka mapabalik siya kaagad sa pinanggalingan niya!”Hindi na sumagot si Ivy. HI
Hindi inaasahan ni Mr. Woods na magiging ganun ka-direkto si Hayden, at nadama niyang na-off balance pansamantala.Pumunta siya upang humingi ng pera kay Hayden, ngunit hindi niya pinag-isipan ang eksaktong halaga na gusto niya. Sa wakas, sobrang yaman ng pamilya ni Hayden, at ayaw niyang humingi ng kaunti at maramdaman na kulang, o ayaw niyang sumubok humingi ng sobra at tanggihan siya ni Hayden. Mahirap itong desisyunan.Matapos ang maikling pakikipaglaban sa kanyang sarili, tumingin si Mr. Woods kay Hayden at sinabi, "Alam ko na ang pamilya mo ay isa sa pinakamayaman sa Aryadelle, kaya't bakit hindi mo tukuyin ang presyo? Tiwala ako na hindi mo aabusuhin ang aking anak at ang aming pamilya."Bahagyang kunot-noo si Hayden.Napansin ito ni Shelly at agad siyang nagsalita, "Tito, bakit hindi ka na lang magbigay ng alok? Hindi kami gaanong pamilyar sa prosesong ito. Kung ipipilit mo sa amin na magtukoy ng presyo, baka kailanganin naming konsultahin ang aking biyenan.""Si Elliot Fo
"Sige. Hanap tayo ng malapit na lugar para umupo at mag-usap."Huminga ng malalim si Mr. Woods sa ginhawa. "Mabuti! Malapit lang ang aming bahay. Gusto mo bang bumisita? Si Ivy ay kasama namin sa loob ng maraming taon, at malapit ang relasyon ng aming mga staff sa kanya."Tumingin si Hayden kay Shelly at tinanong, "Pupunta ba tayo?""Sige!" sabi ni Shelly.Agad na inimbita ni Mr. Woods sina Hayden at Shelly sa kanyang kotse at dinala sila sa mansyon ng mga Woods.Pagdating, inutos ni Mr. Woods sa mga alila na maghanda ng tsaa at mga pampalamig.Itinuro niya ang kanilang butler at sinabi kay Hayden, "Ito ang aming butler. Siya ang nag-hire sa lola ni Ivy."Tumango si Hayden.Pagkatapos ay ipinakilala ni Mr. Woods si Hayden: "Ito si kuya ni Irene, ang kilalang negosyante na si Mr. Hayden Tate.""Magandang araw, Mr. Tate. Si Irene ay isang magandang binibini," sabi ng butler. "Lahat kami dito ay sobrang gusto siya. Nang malaman namin ang kanyang pagkamatay, kami ay tunay na nalun
Ang mga mata ni Ivy ay pula habang sinasabi niya, "Hayden, namatay ang ina ni Lucas, kaya hindi ko kayo masasamahan ng ilang araw.""Okay lang. Sa nangyari, kami rin ay hindi sa mood para mag-saya. Matapos namin dumalo sa libing ng kanyang ina, babalik kami ni Shelly," sabi ni Hayden.Tumango si Ivy."Paano ba ang mga libing dito?" tanong ni Hayden. Dahil sa relasyon ni Lucas kay Ivy, ang kanyang nakababatang kapatid, nararamdaman niya ang responsibilidad na tulungan si Lucas sa mga paghahanda para sa libing."Katulad lang sa ginagawa sa atin. Ang mayayaman ay maaaring magkaroon ng bonggang libing, at yung mga may kaunting pera ay pwede pumili ng mas simpleng seremonya. Yung mga hindi makaka-afford ng marami ay pwede mag-opt out sa seremonya at pumili ng simpleng paglibing," sabi ni Ivy."Eh paano kung may gusto ng mas bonggang libing?""Hayden, gusto mo bang tumulong sa libing ng ina niya? Wala siyang malalapit na kamag-anak dito, kaya walang kailangan ng bonggang seremonya," pa
Binaba ni Lucas ang tawag, at lumuha ang kanyang mga mata.Nakatayo si Ivy sa kanyang tabi at tanong, "Ano'ng nangyari, Lucas?""Pumanaw na ang aking ina. Samahan mo muna ang iyong kapatid! Kailangan kong bumalik sa ospital.""Sasama ako! Mukhang maayos naman si Tita kanina, bakit bigla siyang pumanaw?"Mabilis na tumakbo papunta sa kotse ang dalawa, nakalimutang si Hayden at Shelly ay naiwan.Nanood si Hayden at Shelly habang umaalis ang dalawa ng medyo nakakatawa, at sabi ni Shelly, "Honey, tara na sa ospital. Mukhang pumanaw na ang ina ni Lucas.""Sige."Sumakay ang dalawa sa isang taksi at minadaling sumunod kay Lucas.Samantala, sa ospital, unang nakatagpo ni Lucas ang doktor at pagkatapos ay ang kanyang ama.Sinubukang sumipsip si Mr. Woods sa kanyang anak, sabi, "Lucas, pumunta ako sa ospital para bisitahin ang iyong ina, pero noong dumating ako, pumanaw na siya. Nakakalungkot!""Sigurado ka bang pumanaw na siya bago ka dumating? Nandito ako kanina, at noong nakita ko
Naiinis na sabini Mr. Woods, "Ano ang ibig mong sabihin? Iniinsulto mo ba ako? Bagamat naghirap na ang pamilya Woods, kami pa rin ay kilala sa Taronia! Baka tanga si Lucas, pero mas matalino ka ba? Kung hindi dahil sa akin na sumusuporta kay Lucas, papansinin pa kaya siya ng mga Foster?""Tumahimik ka! Hindi kasing-kitid ng utak ng pamilya Foster ang pamilya mo! Hindi kinamumuhian ng pamilya ni Ivy si Lucas, kaya huwag kang maghanap ng gulo! Ayaw ka nilang makita!" Sagot ng ina ni Lucas.Umismid si Mr. Woods. "Ganun ba? Sa tingin mo ba talaga, hindi siya minamaliit? Bakit hindi? Plano ba nilang pasalihin si Lucas sa pamilya nila imbes na kabaligtaran?""Wala kang pakialam! Hindi mo naman inintindi si Lucas, at ngayon na siya'y independiyente, hindi na niya kailangan pa ang tulong mo! Hindi ka ba paulit-ulit na lumapit sa akin kung hindi lang anak ni Elliot Foster si Ivy at kung hindi siya interesado kay Lucas. Sa tingin mo ba hindi ko alam ang balak mo?"Sagot ni Mr. Woods, "Anong
Hindi nag-atubiling umiling si Ivy. "Hindi ako aalis. Huwag mo akong alalahanin; mag-concentrate ka lang sa sarili mo.""Sayang lang ang oras dito.""Matagal na akong nag-aaral at nag-iintern. Ano bang masama kung magpapahinga ako ngayon?" sagot ni Ivy.Bago magtagal, natapos na mag-shopping sina Hayden at Shelly, at agad silang sinalihan ni Ivy at Lucas papunta sa ospital.Wala sa kaalaman ni Ina ni Lucas na pupunta sina Kuya at Hipag ni Ivy para bisitahin siya, kaya medyo naiilang siya nang dumating sila.Tinangka niyang umupo, ngunit hindi makayang gawin ng kanyang katawan.Itinaas ni Ivy ang ulunan ng hospital bed. "Tita, dinalaw ka ng aking kuya at hipag. Gusto ka nilang makita pati na rin si Lucas.""Naku, nakakahiya naman. Swerte na nga ng anak ko kay Ivy..." bulong ni Ina ni Lucas ng may kahihiyan.Pina-kalma siya ni Shelly, "Tita, wag po kayong magsalita ng ganyan. Napakagaling po ni Lucas. Kung hindi, hindi po siya magugustuhan ni Ivy."Patuloy si Ina ni Lucas, "Nari
Sa buong kainan, nahirapan si Ivy na masiyahan sa kanyang pagkain.Pinagusapan ni Lucas at Hayden ang mga bagay-bagay, at hindi kagaya ng inaasahan ng marami, naging maayos sng takbo ng usapan ng dalawa. Hindi nagalit si Hayden, gayundin si Lucas.Mas maganda ito kumpara sa inaasahan ni Ivy, ngunit pakiramdam pa rin niya ay malungkot siya."Lucas, nais ng aking asawa at ako na bisitahin ang iyong ina. Ayos lang ba?" tanong ni Shelly matapos kumain."Sige," sagot ni Lucas."Kailangan ba nating itanong muna sa iyong ina?" tanong ni Ivy."Ayos lang. Pwedeng diretso na tayong pumunta doon at ipakilala sila pagdating natin."Araw-araw, hina ng hina si Ina ni Lucas at itinigil na niya ang paggamit ng kanyang telepono, kaya ang kanyang nurse, na na-hire ni Lucas, ang nag-uulat ng kalagayan ng kanyang ina araw-araw."Muling binuksan mo ang iyong negosyo at kailangan mong alagaan ang iyong ina sabay; napakalakas mo. Baka bumigay na ang karamihan sa presyon," komento ni Shelly."Mas m
Matapos sabihin iyon ni Ivy, dagdag pa ni Lucas, "Gusto kong mag-focus muna sa aking career. Pangalawa lang ang kasal hanggang sa mas maging matagumpay ako."Inirapan siya ni Hayden. "Hindi ganoon kasimple ang pagpapatakbo ng isang negosyo. Paano kung mabigo ka o hindi makamit ang kahit na ano na kakaiba?""Kung mangyayari iyon, hindi ko hahatak pababa si Ivy," sagot ni Lucas."Kahit papaano, alam mo ang iyong lugar."Ramdam ni Ivy na para bang nag-aapoy ang kanyang mga pisngi. "Hayden, kahit mabigo si Lucas, hindi ko siya susukuan. Hindi ko siya bibitawan dahil lamang sa kanyang kalagayang pinansyal."Muli na namang hinawakan ni Shelly ang kamay ni Hayden, isinasenyas na kontrolin ang kanyang galit; pwede siyang maging masungit sa iba, pero hindi niya pwedeng hingan ng sobra si Ivy.Naramdaman ni Ivy na medyo lumabis siya, at lumambot ang tono niya. "Hayden, hindi natin dapat husgahan ang mga tao batay sa kanilang kayamanan. Mayaman na tayo, at talagang wala masyadong tao diyan