“Sa tingin ko hindi dahil galit si Elliot kaya ayaw niyang magpakita kay Avery… Ang balita ko sa bodyguard niya, puro gasgas daw ang mukha niya… At sa yabang ba naman ni Elliot, siguradong nahihiya yun magpakita!” Sabi ni Jun. “Ahhh ganun ba! Teka, kailangan kong sabihin yan kaagad kay Avery para hindi na mag overthink ang bestfriend ko!” Masayang sabi ni Tammy, na wala ring sinayang na panahon at ibinalita agad kay Avery ang nalaman niya. Smiley face lang ang inireply ni Avery. Tammy: [Malapit na pala ang birthday ni Elliot! May ragalo ka na ba?]Avery: [Wala pa. Hindi ko naman alam kung anong ibibigay ko sakanya.]Tammy: [Sa tingin ko… pwede kang mag’knit ng sweater! Tama! Lalo na at naguumpisa ng lumamig ang panaho, siguradong magagamit niya yun!]Avery: [Ha? Seryoso ka ba? May mga nagsusuot pa ba ng knitted na sweater?]Tammy: [Basta! Makinig ka sa akin. Mahilig ang mga lalaki sa mga ganyan.]Avery: [Ang isa pang problema..Hindi ako marunong mag knit!]T
"May nireseta akong gamot para makatulong, pero hindi niya iniinom," nakakunot- noong sabi ng doktor. "Hindi siya gagaling kung patuloy siyang tatanggi sa tulong.""Kakausapin ko siya bukas," sabi ni Rosalie."Narinig ko na nakikinig siya kay Miss Avery. Siguro dapat—""Talagang hindi!" Galit na sigaw ni Rosalie. "Siya ang dahilan kung bakit nagkakaganito ang anak ko. Walang dinadala ang babaeng iyon kundi malas!"Hindi nakipagtalo ang doktor.Ang tanging responsibilidad niya ay ang kalusugan ni Elliot."Alam kong hindi mo sinasadyang kumampi sa kanya..." sabi ni Rosalie habang sinusubukang mabilis na maabot ang isang kompromiso. "Tingnan natin kung makikinig siya sa akin bukas."Inaasahan lamang niya ang mabilis na paggaling ng kanyang anak.Lahat ng iba ay maaaring maghintay.…Pagkatapos maligo ni Avery, pumunta siya sa bintana at tumingin sa labas.Ang niyebe sa lupa ay nagmistulang patong ng pilak na pulbos na nagbibigay liwanag sa gabi.Nakaramdam siya ng kakaibang pi
"Yes, sir," sagot ni Chad.Maya- maya pa ay inilapag sa harap ni Elliot ang isang tasa ng kape.Paglabas ni Chad ng kwarto, nabangga niya si Chelsea na papunta na sa kanya.Wala siyang suot na make- up, at mukhang hindi pangkaraniwang haggard ang mukha niya.Nilapitan siya ni Chat, balak siyang kausapin, ngunit sa huli, wala siyang sinabi.Pumasok si Chelsea sa opisina ni Elliot at isinara ang pinto sa likod niya."Humihingi ako ng sorry, Elliot," sabi niya sa namamaos na boses habang nakatayo sa harap ni Elliot. " Ang lahat ng ito ay dahil sa pakana ng aking kapatid. Alam niyang nagpapagaling ka pa, kaya pinaakyat ka niya sa burol na iyon. Isa itong matarik na burol. Hindi kami karaniwang umaakyat doon. Gusto niyang mamatay ka naTahimik na tinitigan ni Elliot ang maputlang mukha nito, saka sinabing, "Alam ko.""Ako’y humihingi ng paumanhin. Hindi siya hihingi ng tawad sa'yo. Umalis na siya ng bansa," sabi ni Chelsea na nakabara sa kanyang lalamunan. "Patawarin mo ang pamilya
Nakahiga si Elliot, ngunit walang tugon si Ben.Sa lahat ng mga taon na magkakilala sila, ni minsan ay hindi nakita ni Ben si Elliot na naka- sweater.Bagaman, marahil ang isang sweater na niniting ni Avery para sa kanya ay mas makabuluhan kaysa sa isang nabili ng pera."Tumawag sa akin ang nanay mo na nakalabas na ang pamangkin mo sa ospital," sabi ni Ben. "Gusto ka niyang umuwi para maghapunan ngayong gabi.""Maaari niyang sabihin sa akin iyon sa kanyang sarili," sabi ni Elliot." Ginalit ka ba niya kamakailan? Siya ay sobrang ingat nang siya’y kumausap sa akin kanina. Huwag ka ng magalit sa iyong ina, Elliot. Walang makakapantay sa pagmamahal ng isang ina sa mundong ito—""Pwede ba, tumigil ka na sa pagsasalita diyan."Humagalpak ng tawa si Ben."Gusto mo bang bumalik sa lumang mansyon para maghapunan kasama si Avery?"Saglit na nag- isip si Elliot, saka sinabing, "Diba sabi mo naging abala siya sa pagniniting?""Totoo naman! Isang linggo na lang. Nakapagtataka, ano kaya a
Ang naunang pagsalakay ni Cole sa mga loan shark ay nagtulak kay Henry na umubo ng malaking halaga ng pera."Dahil sa alok ni Elliot, tanggapin mo na lang!" Tumango naman ang asawa ni Henry na si Olivia. " Pamilya tayong lahat dito. Hindi na kailangang maging masyadong pormal kay Elliot."Pulang- pula ang mukha ni Henry. Kinuha niya ang tseke at sinabing, "Hindi mo na kailangang gawin ulit ito, Elliot.""Tapos na akong kumain," sabi ni Elliot. "Aalis na ako."Tumayo si Rosalie at pinaalis siya.Nang makalabas na sila ng bahay, bumagsak nang husto ang tinidor ni Cole sa sahig."Dad! Bakit mo kinuha ang pera niya?!"Nakaramdam siya ng hiya.Ayaw niya na tratuhin siya bilang kawanggawa."Ang kapal ng mukha mo, Isa kang walang kwentang tao!" Galit na sigaw ni Henry. "Ibalik mo sa akin ang lahat ng perang ginastos ko para ma- discharge ang mga utang mo kung kaya mo!"Sumama si Olivia sa kanyang asawa sa pagkastigo sa kanyang anak at sinabing, "Maaaring minamaliit kami ng iyong tiy
Bumaling si Elliot sa mukha ni Avery tapos ay sinabi niya sa namamaos na boses, "Salamat."Sobrang komportable at mainit ang suot niyang sweater kumpara sa inaasahan. Nagulat si Avery kung gaano kagandang tingnan ito sa kanya. Hindi siya matukoy kung sa kalidad ba ito ng sweater o dahil lang gwapo siya.Pinulot niya ang paper bag at kinuha ang regalo na nasa kahon. "Binilhan din kita nito kung sakali hindi mo magustuhan ang sweater," sinabi niya. Tumitig si Elliot sa kahon na nasa kamay ni Avery. "Mas magaan ito," agad na paliwanag ni Avery. "Hindi ko alam kung ano pang bibilhin ko sa'yo kaya kinuha ko ito. Praktikal ito at malamang ay magagamit mo rin. Hindi ka na dapat manigarilyo ng sobra. Masama para sa'yo."Tapos ay nilagay ni Avery ang kahon sa mga kamay ni Elliot. Binuksan ni Elliot ang kahon, kinuha ang lighter sa loob, at pinakislap ito. "Hindi naman ako lulong sa sigarilyo," sinabi niya sa nababanas na tono. "Naninigarilyo lang ako kapag madaming iniisip."T
"Wala akong alam," sinabi ni Elliot. "Huwag kang mag-alala sa kanila.""Malaki na ang kuhain natin kung ganoon!" Ani Avery. "Sampung pulgada, siguro?"Sumulyap si Elliot sa tindera at sinabi, "Sampung pulgada.""Walang problema po. Nagda-date po ba kayong dalawa? Ang cute niyo pong magkasama," sinabi ng tindera nang may ngiti.Ang alon ng kahihiyan ay bumuhos sa buong mukha ni Avery, na ang kanyang porselanang kutis ay naging pulang-pula. Sa kabilang banda, sumulyap si Elliot sa mga matatamis na naka-display at nagtanong, "Gusto mo pa ba ng ibang iuuwi?" "Ayos na ito..." sagot ni Avery. "Sige lang at kumuha ka para sa mama mo."Napansin ni Avery ang mapulang pisngi ni Elliot, humalakhak siya sa sarili, tapos ay sinabi, "Sige! Kukuha ako ng iba pa."Isang oras bago sila nakaalis sa bakery.Hawak hawak ni Elliot ang cake sa isang hindi mapakaling ekspresyon sa kanyang mukha. Halos walang tao sa kalsada. Malamig ang panahon pero ang init na nakapalibot sa kanya ang nakatu
Pagkatapos ng ilang sandali, minulat ni Elliot ang kanyang mga mata at hinipan ang mga kandila sa kanyang cake. Bumukas ulit ang mga kurtina, at bumaha ng ilaw ulit ang buong silid. "Anong hiniling mo, Elliot?" tanong ni Ben ng may ngisi, "Palagi mo bang binubunyag ang kahilingan sa lahat ng tao tuwing kaarawan mo?" bawi ni Elliot. Napuno ng tawanan ang buong silid. Hinati ni Elliot ang cake at nilagay ito sa plato ni Avery. "Ikaw dapat ang unang makatikim nito," sinabi ni Avery habang tinutulak ang cake pabalik sa kanya. "Hindi ko makakain ang ganyang karami," sagot ni Elliot. Kinuha niya ang tinidor, tinikman ang cake, at tinulak ito pabalik kay Avery. Parang may sarili silang mundo, nakahiwalay sila sa lahat ng tao sa silid. Nagsimulang mag-ingay ang lahat at nag-usap ng katuwa-tuwang bagay. "Simulan na ba nating tawagin ngayon si Miss Tate ng Mrs. Foster?""Bakit hindi mo subukan? Hindi naman yata 'yan pupunahin ni boss!""Hahaha! Hindi rin pupunahin ni Miss