“Sa tingin ko hindi dahil galit si Elliot kaya ayaw niyang magpakita kay Avery… Ang balita ko sa bodyguard niya, puro gasgas daw ang mukha niya… At sa yabang ba naman ni Elliot, siguradong nahihiya yun magpakita!” Sabi ni Jun. “Ahhh ganun ba! Teka, kailangan kong sabihin yan kaagad kay Avery para hindi na mag overthink ang bestfriend ko!” Masayang sabi ni Tammy, na wala ring sinayang na panahon at ibinalita agad kay Avery ang nalaman niya. Smiley face lang ang inireply ni Avery. Tammy: [Malapit na pala ang birthday ni Elliot! May ragalo ka na ba?]Avery: [Wala pa. Hindi ko naman alam kung anong ibibigay ko sakanya.]Tammy: [Sa tingin ko… pwede kang mag’knit ng sweater! Tama! Lalo na at naguumpisa ng lumamig ang panaho, siguradong magagamit niya yun!]Avery: [Ha? Seryoso ka ba? May mga nagsusuot pa ba ng knitted na sweater?]Tammy: [Basta! Makinig ka sa akin. Mahilig ang mga lalaki sa mga ganyan.]Avery: [Ang isa pang problema..Hindi ako marunong mag knit!]T
"May nireseta akong gamot para makatulong, pero hindi niya iniinom," nakakunot- noong sabi ng doktor. "Hindi siya gagaling kung patuloy siyang tatanggi sa tulong.""Kakausapin ko siya bukas," sabi ni Rosalie."Narinig ko na nakikinig siya kay Miss Avery. Siguro dapat—""Talagang hindi!" Galit na sigaw ni Rosalie. "Siya ang dahilan kung bakit nagkakaganito ang anak ko. Walang dinadala ang babaeng iyon kundi malas!"Hindi nakipagtalo ang doktor.Ang tanging responsibilidad niya ay ang kalusugan ni Elliot."Alam kong hindi mo sinasadyang kumampi sa kanya..." sabi ni Rosalie habang sinusubukang mabilis na maabot ang isang kompromiso. "Tingnan natin kung makikinig siya sa akin bukas."Inaasahan lamang niya ang mabilis na paggaling ng kanyang anak.Lahat ng iba ay maaaring maghintay.…Pagkatapos maligo ni Avery, pumunta siya sa bintana at tumingin sa labas.Ang niyebe sa lupa ay nagmistulang patong ng pilak na pulbos na nagbibigay liwanag sa gabi.Nakaramdam siya ng kakaibang pi
"Yes, sir," sagot ni Chad.Maya- maya pa ay inilapag sa harap ni Elliot ang isang tasa ng kape.Paglabas ni Chad ng kwarto, nabangga niya si Chelsea na papunta na sa kanya.Wala siyang suot na make- up, at mukhang hindi pangkaraniwang haggard ang mukha niya.Nilapitan siya ni Chat, balak siyang kausapin, ngunit sa huli, wala siyang sinabi.Pumasok si Chelsea sa opisina ni Elliot at isinara ang pinto sa likod niya."Humihingi ako ng sorry, Elliot," sabi niya sa namamaos na boses habang nakatayo sa harap ni Elliot. " Ang lahat ng ito ay dahil sa pakana ng aking kapatid. Alam niyang nagpapagaling ka pa, kaya pinaakyat ka niya sa burol na iyon. Isa itong matarik na burol. Hindi kami karaniwang umaakyat doon. Gusto niyang mamatay ka naTahimik na tinitigan ni Elliot ang maputlang mukha nito, saka sinabing, "Alam ko.""Ako’y humihingi ng paumanhin. Hindi siya hihingi ng tawad sa'yo. Umalis na siya ng bansa," sabi ni Chelsea na nakabara sa kanyang lalamunan. "Patawarin mo ang pamilya
Nakahiga si Elliot, ngunit walang tugon si Ben.Sa lahat ng mga taon na magkakilala sila, ni minsan ay hindi nakita ni Ben si Elliot na naka- sweater.Bagaman, marahil ang isang sweater na niniting ni Avery para sa kanya ay mas makabuluhan kaysa sa isang nabili ng pera."Tumawag sa akin ang nanay mo na nakalabas na ang pamangkin mo sa ospital," sabi ni Ben. "Gusto ka niyang umuwi para maghapunan ngayong gabi.""Maaari niyang sabihin sa akin iyon sa kanyang sarili," sabi ni Elliot." Ginalit ka ba niya kamakailan? Siya ay sobrang ingat nang siya’y kumausap sa akin kanina. Huwag ka ng magalit sa iyong ina, Elliot. Walang makakapantay sa pagmamahal ng isang ina sa mundong ito—""Pwede ba, tumigil ka na sa pagsasalita diyan."Humagalpak ng tawa si Ben."Gusto mo bang bumalik sa lumang mansyon para maghapunan kasama si Avery?"Saglit na nag- isip si Elliot, saka sinabing, "Diba sabi mo naging abala siya sa pagniniting?""Totoo naman! Isang linggo na lang. Nakapagtataka, ano kaya a
Ang naunang pagsalakay ni Cole sa mga loan shark ay nagtulak kay Henry na umubo ng malaking halaga ng pera."Dahil sa alok ni Elliot, tanggapin mo na lang!" Tumango naman ang asawa ni Henry na si Olivia. " Pamilya tayong lahat dito. Hindi na kailangang maging masyadong pormal kay Elliot."Pulang- pula ang mukha ni Henry. Kinuha niya ang tseke at sinabing, "Hindi mo na kailangang gawin ulit ito, Elliot.""Tapos na akong kumain," sabi ni Elliot. "Aalis na ako."Tumayo si Rosalie at pinaalis siya.Nang makalabas na sila ng bahay, bumagsak nang husto ang tinidor ni Cole sa sahig."Dad! Bakit mo kinuha ang pera niya?!"Nakaramdam siya ng hiya.Ayaw niya na tratuhin siya bilang kawanggawa."Ang kapal ng mukha mo, Isa kang walang kwentang tao!" Galit na sigaw ni Henry. "Ibalik mo sa akin ang lahat ng perang ginastos ko para ma- discharge ang mga utang mo kung kaya mo!"Sumama si Olivia sa kanyang asawa sa pagkastigo sa kanyang anak at sinabing, "Maaaring minamaliit kami ng iyong tiy
Bumaling si Elliot sa mukha ni Avery tapos ay sinabi niya sa namamaos na boses, "Salamat."Sobrang komportable at mainit ang suot niyang sweater kumpara sa inaasahan. Nagulat si Avery kung gaano kagandang tingnan ito sa kanya. Hindi siya matukoy kung sa kalidad ba ito ng sweater o dahil lang gwapo siya.Pinulot niya ang paper bag at kinuha ang regalo na nasa kahon. "Binilhan din kita nito kung sakali hindi mo magustuhan ang sweater," sinabi niya. Tumitig si Elliot sa kahon na nasa kamay ni Avery. "Mas magaan ito," agad na paliwanag ni Avery. "Hindi ko alam kung ano pang bibilhin ko sa'yo kaya kinuha ko ito. Praktikal ito at malamang ay magagamit mo rin. Hindi ka na dapat manigarilyo ng sobra. Masama para sa'yo."Tapos ay nilagay ni Avery ang kahon sa mga kamay ni Elliot. Binuksan ni Elliot ang kahon, kinuha ang lighter sa loob, at pinakislap ito. "Hindi naman ako lulong sa sigarilyo," sinabi niya sa nababanas na tono. "Naninigarilyo lang ako kapag madaming iniisip."T
"Wala akong alam," sinabi ni Elliot. "Huwag kang mag-alala sa kanila.""Malaki na ang kuhain natin kung ganoon!" Ani Avery. "Sampung pulgada, siguro?"Sumulyap si Elliot sa tindera at sinabi, "Sampung pulgada.""Walang problema po. Nagda-date po ba kayong dalawa? Ang cute niyo pong magkasama," sinabi ng tindera nang may ngiti.Ang alon ng kahihiyan ay bumuhos sa buong mukha ni Avery, na ang kanyang porselanang kutis ay naging pulang-pula. Sa kabilang banda, sumulyap si Elliot sa mga matatamis na naka-display at nagtanong, "Gusto mo pa ba ng ibang iuuwi?" "Ayos na ito..." sagot ni Avery. "Sige lang at kumuha ka para sa mama mo."Napansin ni Avery ang mapulang pisngi ni Elliot, humalakhak siya sa sarili, tapos ay sinabi, "Sige! Kukuha ako ng iba pa."Isang oras bago sila nakaalis sa bakery.Hawak hawak ni Elliot ang cake sa isang hindi mapakaling ekspresyon sa kanyang mukha. Halos walang tao sa kalsada. Malamig ang panahon pero ang init na nakapalibot sa kanya ang nakatu
Pagkatapos ng ilang sandali, minulat ni Elliot ang kanyang mga mata at hinipan ang mga kandila sa kanyang cake. Bumukas ulit ang mga kurtina, at bumaha ng ilaw ulit ang buong silid. "Anong hiniling mo, Elliot?" tanong ni Ben ng may ngisi, "Palagi mo bang binubunyag ang kahilingan sa lahat ng tao tuwing kaarawan mo?" bawi ni Elliot. Napuno ng tawanan ang buong silid. Hinati ni Elliot ang cake at nilagay ito sa plato ni Avery. "Ikaw dapat ang unang makatikim nito," sinabi ni Avery habang tinutulak ang cake pabalik sa kanya. "Hindi ko makakain ang ganyang karami," sagot ni Elliot. Kinuha niya ang tinidor, tinikman ang cake, at tinulak ito pabalik kay Avery. Parang may sarili silang mundo, nakahiwalay sila sa lahat ng tao sa silid. Nagsimulang mag-ingay ang lahat at nag-usap ng katuwa-tuwang bagay. "Simulan na ba nating tawagin ngayon si Miss Tate ng Mrs. Foster?""Bakit hindi mo subukan? Hindi naman yata 'yan pupunahin ni boss!""Hahaha! Hindi rin pupunahin ni Miss
Pagkalipas ng tatlong taon…Habang nakatayo si Ivy at Robert sa airport ng Aryadelle, kinakabahan silang nagghihintay,"Tapos na ang tatlong taon! Sa wakas, nandito na yung boyfriend mo para bisitahin ka!" Masayang sabi ni Robert bago baguhin ang topic. "Hindi naman siya nagbakasyon dito para hiwalayan ka, 'di ba? Naisip ko lang naman yun kasi tatalong taon din kayong hindi nagkita, alam mo na…. maraming pwedeng nagbago."Nagbuntong hininga si Ivy, "Robert, pwede bang wag mong imanifest? Kahit hindi kami nagkikita sa loob ng tatlong taon, araw-araw kaming nag-uusap sa phone at video call!"Sumagot si Robert, “Ohhh Digital Romance.”“Ipinangako niya sa akin na darating ang araw at magmimigrate na siya dito sa Aryadelle at hindi na kami magkakalayo ulit.” Sagot ni Ivy. Pang asar na ngumiti si Robert. “Aba, parang ang yabang ng boyfriend mo na yan ha! Tignan lang natin kapag nagkakilala sila ni Dad, baka mapabalik siya kaagad sa pinanggalingan niya!”Hindi na sumagot si Ivy. HI
Hindi inaasahan ni Mr. Woods na magiging ganun ka-direkto si Hayden, at nadama niyang na-off balance pansamantala.Pumunta siya upang humingi ng pera kay Hayden, ngunit hindi niya pinag-isipan ang eksaktong halaga na gusto niya. Sa wakas, sobrang yaman ng pamilya ni Hayden, at ayaw niyang humingi ng kaunti at maramdaman na kulang, o ayaw niyang sumubok humingi ng sobra at tanggihan siya ni Hayden. Mahirap itong desisyunan.Matapos ang maikling pakikipaglaban sa kanyang sarili, tumingin si Mr. Woods kay Hayden at sinabi, "Alam ko na ang pamilya mo ay isa sa pinakamayaman sa Aryadelle, kaya't bakit hindi mo tukuyin ang presyo? Tiwala ako na hindi mo aabusuhin ang aking anak at ang aming pamilya."Bahagyang kunot-noo si Hayden.Napansin ito ni Shelly at agad siyang nagsalita, "Tito, bakit hindi ka na lang magbigay ng alok? Hindi kami gaanong pamilyar sa prosesong ito. Kung ipipilit mo sa amin na magtukoy ng presyo, baka kailanganin naming konsultahin ang aking biyenan.""Si Elliot Fo
"Sige. Hanap tayo ng malapit na lugar para umupo at mag-usap."Huminga ng malalim si Mr. Woods sa ginhawa. "Mabuti! Malapit lang ang aming bahay. Gusto mo bang bumisita? Si Ivy ay kasama namin sa loob ng maraming taon, at malapit ang relasyon ng aming mga staff sa kanya."Tumingin si Hayden kay Shelly at tinanong, "Pupunta ba tayo?""Sige!" sabi ni Shelly.Agad na inimbita ni Mr. Woods sina Hayden at Shelly sa kanyang kotse at dinala sila sa mansyon ng mga Woods.Pagdating, inutos ni Mr. Woods sa mga alila na maghanda ng tsaa at mga pampalamig.Itinuro niya ang kanilang butler at sinabi kay Hayden, "Ito ang aming butler. Siya ang nag-hire sa lola ni Ivy."Tumango si Hayden.Pagkatapos ay ipinakilala ni Mr. Woods si Hayden: "Ito si kuya ni Irene, ang kilalang negosyante na si Mr. Hayden Tate.""Magandang araw, Mr. Tate. Si Irene ay isang magandang binibini," sabi ng butler. "Lahat kami dito ay sobrang gusto siya. Nang malaman namin ang kanyang pagkamatay, kami ay tunay na nalun
Ang mga mata ni Ivy ay pula habang sinasabi niya, "Hayden, namatay ang ina ni Lucas, kaya hindi ko kayo masasamahan ng ilang araw.""Okay lang. Sa nangyari, kami rin ay hindi sa mood para mag-saya. Matapos namin dumalo sa libing ng kanyang ina, babalik kami ni Shelly," sabi ni Hayden.Tumango si Ivy."Paano ba ang mga libing dito?" tanong ni Hayden. Dahil sa relasyon ni Lucas kay Ivy, ang kanyang nakababatang kapatid, nararamdaman niya ang responsibilidad na tulungan si Lucas sa mga paghahanda para sa libing."Katulad lang sa ginagawa sa atin. Ang mayayaman ay maaaring magkaroon ng bonggang libing, at yung mga may kaunting pera ay pwede pumili ng mas simpleng seremonya. Yung mga hindi makaka-afford ng marami ay pwede mag-opt out sa seremonya at pumili ng simpleng paglibing," sabi ni Ivy."Eh paano kung may gusto ng mas bonggang libing?""Hayden, gusto mo bang tumulong sa libing ng ina niya? Wala siyang malalapit na kamag-anak dito, kaya walang kailangan ng bonggang seremonya," pa
Binaba ni Lucas ang tawag, at lumuha ang kanyang mga mata.Nakatayo si Ivy sa kanyang tabi at tanong, "Ano'ng nangyari, Lucas?""Pumanaw na ang aking ina. Samahan mo muna ang iyong kapatid! Kailangan kong bumalik sa ospital.""Sasama ako! Mukhang maayos naman si Tita kanina, bakit bigla siyang pumanaw?"Mabilis na tumakbo papunta sa kotse ang dalawa, nakalimutang si Hayden at Shelly ay naiwan.Nanood si Hayden at Shelly habang umaalis ang dalawa ng medyo nakakatawa, at sabi ni Shelly, "Honey, tara na sa ospital. Mukhang pumanaw na ang ina ni Lucas.""Sige."Sumakay ang dalawa sa isang taksi at minadaling sumunod kay Lucas.Samantala, sa ospital, unang nakatagpo ni Lucas ang doktor at pagkatapos ay ang kanyang ama.Sinubukang sumipsip si Mr. Woods sa kanyang anak, sabi, "Lucas, pumunta ako sa ospital para bisitahin ang iyong ina, pero noong dumating ako, pumanaw na siya. Nakakalungkot!""Sigurado ka bang pumanaw na siya bago ka dumating? Nandito ako kanina, at noong nakita ko
Naiinis na sabini Mr. Woods, "Ano ang ibig mong sabihin? Iniinsulto mo ba ako? Bagamat naghirap na ang pamilya Woods, kami pa rin ay kilala sa Taronia! Baka tanga si Lucas, pero mas matalino ka ba? Kung hindi dahil sa akin na sumusuporta kay Lucas, papansinin pa kaya siya ng mga Foster?""Tumahimik ka! Hindi kasing-kitid ng utak ng pamilya Foster ang pamilya mo! Hindi kinamumuhian ng pamilya ni Ivy si Lucas, kaya huwag kang maghanap ng gulo! Ayaw ka nilang makita!" Sagot ng ina ni Lucas.Umismid si Mr. Woods. "Ganun ba? Sa tingin mo ba talaga, hindi siya minamaliit? Bakit hindi? Plano ba nilang pasalihin si Lucas sa pamilya nila imbes na kabaligtaran?""Wala kang pakialam! Hindi mo naman inintindi si Lucas, at ngayon na siya'y independiyente, hindi na niya kailangan pa ang tulong mo! Hindi ka ba paulit-ulit na lumapit sa akin kung hindi lang anak ni Elliot Foster si Ivy at kung hindi siya interesado kay Lucas. Sa tingin mo ba hindi ko alam ang balak mo?"Sagot ni Mr. Woods, "Anong
Hindi nag-atubiling umiling si Ivy. "Hindi ako aalis. Huwag mo akong alalahanin; mag-concentrate ka lang sa sarili mo.""Sayang lang ang oras dito.""Matagal na akong nag-aaral at nag-iintern. Ano bang masama kung magpapahinga ako ngayon?" sagot ni Ivy.Bago magtagal, natapos na mag-shopping sina Hayden at Shelly, at agad silang sinalihan ni Ivy at Lucas papunta sa ospital.Wala sa kaalaman ni Ina ni Lucas na pupunta sina Kuya at Hipag ni Ivy para bisitahin siya, kaya medyo naiilang siya nang dumating sila.Tinangka niyang umupo, ngunit hindi makayang gawin ng kanyang katawan.Itinaas ni Ivy ang ulunan ng hospital bed. "Tita, dinalaw ka ng aking kuya at hipag. Gusto ka nilang makita pati na rin si Lucas.""Naku, nakakahiya naman. Swerte na nga ng anak ko kay Ivy..." bulong ni Ina ni Lucas ng may kahihiyan.Pina-kalma siya ni Shelly, "Tita, wag po kayong magsalita ng ganyan. Napakagaling po ni Lucas. Kung hindi, hindi po siya magugustuhan ni Ivy."Patuloy si Ina ni Lucas, "Nari
Sa buong kainan, nahirapan si Ivy na masiyahan sa kanyang pagkain.Pinagusapan ni Lucas at Hayden ang mga bagay-bagay, at hindi kagaya ng inaasahan ng marami, naging maayos sng takbo ng usapan ng dalawa. Hindi nagalit si Hayden, gayundin si Lucas.Mas maganda ito kumpara sa inaasahan ni Ivy, ngunit pakiramdam pa rin niya ay malungkot siya."Lucas, nais ng aking asawa at ako na bisitahin ang iyong ina. Ayos lang ba?" tanong ni Shelly matapos kumain."Sige," sagot ni Lucas."Kailangan ba nating itanong muna sa iyong ina?" tanong ni Ivy."Ayos lang. Pwedeng diretso na tayong pumunta doon at ipakilala sila pagdating natin."Araw-araw, hina ng hina si Ina ni Lucas at itinigil na niya ang paggamit ng kanyang telepono, kaya ang kanyang nurse, na na-hire ni Lucas, ang nag-uulat ng kalagayan ng kanyang ina araw-araw."Muling binuksan mo ang iyong negosyo at kailangan mong alagaan ang iyong ina sabay; napakalakas mo. Baka bumigay na ang karamihan sa presyon," komento ni Shelly."Mas m
Matapos sabihin iyon ni Ivy, dagdag pa ni Lucas, "Gusto kong mag-focus muna sa aking career. Pangalawa lang ang kasal hanggang sa mas maging matagumpay ako."Inirapan siya ni Hayden. "Hindi ganoon kasimple ang pagpapatakbo ng isang negosyo. Paano kung mabigo ka o hindi makamit ang kahit na ano na kakaiba?""Kung mangyayari iyon, hindi ko hahatak pababa si Ivy," sagot ni Lucas."Kahit papaano, alam mo ang iyong lugar."Ramdam ni Ivy na para bang nag-aapoy ang kanyang mga pisngi. "Hayden, kahit mabigo si Lucas, hindi ko siya susukuan. Hindi ko siya bibitawan dahil lamang sa kanyang kalagayang pinansyal."Muli na namang hinawakan ni Shelly ang kamay ni Hayden, isinasenyas na kontrolin ang kanyang galit; pwede siyang maging masungit sa iba, pero hindi niya pwedeng hingan ng sobra si Ivy.Naramdaman ni Ivy na medyo lumabis siya, at lumambot ang tono niya. "Hayden, hindi natin dapat husgahan ang mga tao batay sa kanilang kayamanan. Mayaman na tayo, at talagang wala masyadong tao diyan