Noong nakita ni Lily ang mga magulang namin at si Eddie sa mga manonood, ngumiti siya ng may pagmamalaki.Alam kong kung ano ang ibig sabihin ng ngiting iyon. Ngayong wala na ako, siya na ngayon ang pinakamahalaga sa pamilya.Sa gitna ng intermission, kumapit si Lily sa braso ng dad ko. “Mom, Dad, Eddie, napakasaya ko na nakapunta kayo.”Sa awards podium, masayang-masaya si Lily habang itinataas niya ang kanyang trophy. Sa harap ng mga reporter, ngumiti siya ng matamis at sinabing, “Wala ako dito ngayon kung wala ang suporta ng pamilya ko. Sana lagi akong maipagmalaki ng mga magulang ko at ang paboritong kapatid ng kuya ko!”Parang masusuka ako habang pinapanood ko siyang magpakasasa sa atensyon ng lahat.Ang kasiyahan niya ay nagmula sa paghihirap ko.Paano naging patas na itinulak ako ni Lily papunta sa kailaliman ng impyerno, pero tinatamasa niya ang palakpakan at paghanga ng iba?Sa mga manonood, naririnig ko ang bulungan ng mga tao. “Hindi ba kamamatay lang ng kapatid niya?
Natagpuan ang katawan ko sa isang abandonadong gusali.Ang mga construction worker, na pilit na pinipigilan ang mga suka nila, ay tumawag ng pulis.Nagmadaling umalis ang mga magulang ko mula sa celebration banquet ng kapatid ko na si Lily Lambert patungo sa crime scene.Ang crime scene investigator, si Chester Ford, ay sumimangot at sinenyasan niya sila na magsuot ng mask.Ang dad ko, si David Lambert, ay isa sa top investigators na kinuha ng pulisya para sa mga espesyal na kaso, at ang mom ko, si Stella Zimmer, ay ang nangungunang forensic pathologist sa Jasper City. Bagaman marami na silang nakitang mga crime scene, nabigla pa rin sila nang makita nila ang bangkay.Sa matinding init ng panahon, lumobo nang husto ang bangkay ko. Basag na basag ang mukha ko, duguan ito at hindi na makilala. Puno ng mga sugat ang buong katawan ko, at kaunting balat na lang ang tanging nagdudugtong sa ulo ko sa aking leeg. Pinuno ng masangsang na amoy ng nabubulok kong bangkay ang hangin.Ipinikit
Sa briefing bg kaso, pagkatapos pakinggan ang autopsy report ng mom ko, malungkot ang ekspresyon ng lahat ng mga pulis.Karumaldumal ang pagkamatay ko, kaya wala silang magawa upang matukoy kung sino ako.Ang abandonadong gusali kung saan itinapon ang bangkay ko ay hindi ang orihinal na pinangyarihan ng krimen, na lalong nagpahirap sa paglutas sa kaso.Inutusan ni Dad ang mga pulis na halughugin ang paligid ng lugar kung saan natagpuan ang bangkay para sa kahit anong kahina-hinalang aktibidad."Sabihan niyo ang forensic pathologist na magsagawa ng isa pang autopsy para makita kung may bago silang matutuklasan, at magpadala kayo agad ng mga DNA sample sa forensic lab sa lalong madaling panahon.”Iniwan niya ang mga salitang iyon sa mom ko bago siya nagmadaling umalis kasama ang kanyang team.Mas nag-alala pa sila sa bangkay kaysa sa akin.Hinaplos ng mom ko ang buhok ni Lily at sinabi na ang pagiging isang forensic pathologist ay isang marangal na propesyon. Naniniwala siya na is
Habang marahan niyang sinasabi kay Lily na magpahinga na siya, nakatanggap si Mom ng tawag mula kay Eddie.“Eddie, kailan matatapos ang business trip mo? Hinihintay ka ng kapatid mo na panoorin ang laban niya!" Bago pa siya makasagot, nagmadaling magtanong si Mom.Noong araw na nakauwi ako, nanatili sila Mom at Dad kasama ang umiiyak na si Lily, tanging si Eddie lang ang humawak sa kamay ko, dinala niya ako sa loob, at sinabi sa’kin na huwag akong matakot. Ang tanging pagmamahal na naramdaman ko mula sa bahay na iyon ay mula sa kanya.Sa kabilang linya ng phone, napahinto si Eddie sa gulat. "Tungkol ba ‘to sa math competition ni Emily? Hindi ba next month pa ‘yun?”Galit na sumagot si Mom. "Diyos ko, si Emily nanaman! Si Lily ang kapatid na nakilala mo mula pa noon! Ilang beses ko bang kailangang sabihin sayo? Lumaki si Emily sa labas at marami siyang pangit na ugali. Hindi siya karapatdapat na maging parte ng Lambert family.”Narinig ko na bumuntong-hininga si Eddie, na para bang
Iniabot ng mom ko ang papel, na nasira ng stomach acid, sa CSI. Hinimas niya ang masakit niyang likod at sinabi niya sa dad ko ng bumubuntong-hininga, “Sana may makuha tayo sa bangkay. Napaalalahanan mo ba si Lily na i-lock ang mga pinto?”Tumango ng malagim ang dad ko. Pagkatapos ay nag-alinlangan siya bago nagsalita. “Honey, alam mo hindi sinasagot ni Emily ang kanyang phone at hindi rin siya sumasagot kay Eddie. Sa tingin mo ba may nangyari na talaga sa kanya? Sa tingin mo ba dapat ko siyang patingnan sa iba?”Nainis ang mom ko at sinagot siya. “Ano ka ba, hindi mo pa ba siya kilala? Nagtatago lang siya, naghihintay na hanapin natin siya. Hindi ito ang unang pagkakataon na ginawa niya ito.“Ayaw lang niyang pumunta sa laban ni Lily. Bukas, tatawag siya sa’tin ng umiiyak at humihingi ng tawad.”Yung huling pagkakataon na nawala ako ay noong summer break, noong ikinulong ako ni Lily sa banyo ng school. Walang tao sa school kapag bakasyon, at walang nakakarinig ng paghingi ko ng sa
Tila naramdaman ng mom ko na may hindi tama. Hinablot niya ang braso ng dad ko, bumaon ng madiin ang mga kuko niya sa kanyang balat.“Ang biktima ay ang anak niyo, si Emily.”Bumagsak siya sa lupa, inulit niya ito at hindi siya makapaniwala, “Si Emily? Paano nangyari ‘to?”Itinayo siya ng dad ko, pinigilan niya siya na bumagsak ng tuluyan.Bumulong ang isa sa mga pulis, “Mr. Lambert, nahanap na namin ang crime scene. Nasa isang bahay ito malapit sa abandonadong gusali.”Agad na sumagot ang dad ko, “Pumunta tayo sa crime scene. Malamang nagkamali ang forensic lab.”Sa loob ng kotse ng pulis, paulit-ulit na tinawagan ng mom ko ang number ko. Nagpokus ang dad ko sa pagmamaneho, nakapako ang mga mata niya sa kalsada.Sinubukan niyang pagaanin ang loob ng mom ko. “Huwag kang mag-alala. Siguro nagpunta si Emily sa station at kasabwat siya ng forensic team sa biro na ‘to.”Ngunit sa loob-loob niya, siguradong alam niya na hindi ito isang bagay na kayang pekein ng sinuman.Hindi ko ma
Napuno rin ng luha ang mga mata ni Chester. “David, Stella, bakit hindi muna kayo bumalik sa station? Tatawagan namin kayo kapag may mga update,” mahina niyang sinabi.Ngunit tila hindi siya narinig ng mom ko. Marahang dumampi ang kamay niyang may suot na gloves sa mga bakas ng dugo sa lupa. “Gaano katinding sakit ang tiniis ni Emily?” bulong niya.Maging ang ilan sa mas emosyonal na pulis sa unit ay tahimik na umiiyak.Ang mga magulang ay sumakay sa kotse, at nagluluksa. Kumirot ang puso ko habang pinagmamasdan ko ang tulala nilang ekspresyon.Mula noong nakabalik ako sa bahay hanggang sa sandaling namatay ako, kailanman ay hindi ko narinig na tinawag akong Emily ng mga magulang ko.Noong sandaling iyon, dumating si Leo mula sa forensic lab at iniabot niya ang test report sa dad ko. Pagkatapos ay tumingin siya sa nakatulala kong mom.“David, nakikiramay ako,” sabi niya.Kumunot ang noo ng dad ko habang maingat niyang sinusuri ang report, paulit-ulit niyang binabasa ang pangalan
Noong nakita ni Lily ang mga magulang namin at si Eddie sa mga manonood, ngumiti siya ng may pagmamalaki.Alam kong kung ano ang ibig sabihin ng ngiting iyon. Ngayong wala na ako, siya na ngayon ang pinakamahalaga sa pamilya.Sa gitna ng intermission, kumapit si Lily sa braso ng dad ko. “Mom, Dad, Eddie, napakasaya ko na nakapunta kayo.”Sa awards podium, masayang-masaya si Lily habang itinataas niya ang kanyang trophy. Sa harap ng mga reporter, ngumiti siya ng matamis at sinabing, “Wala ako dito ngayon kung wala ang suporta ng pamilya ko. Sana lagi akong maipagmalaki ng mga magulang ko at ang paboritong kapatid ng kuya ko!”Parang masusuka ako habang pinapanood ko siyang magpakasasa sa atensyon ng lahat.Ang kasiyahan niya ay nagmula sa paghihirap ko.Paano naging patas na itinulak ako ni Lily papunta sa kailaliman ng impyerno, pero tinatamasa niya ang palakpakan at paghanga ng iba?Sa mga manonood, naririnig ko ang bulungan ng mga tao. “Hindi ba kamamatay lang ng kapatid niya?
itinigil ni Eddie ang lahat ng ginagawa niya noong narinig niya ang balita na patay na ako at nagmadali siyang bumalik, iniwan niya ang kanyang business trip.Noong makauwi siya, nakaupo sa sopa ang mga magulang namin, puno ng paghihinagpis ang kanilang mga mukha. Nasa tabi nila si Lily. Namumula at namamaga ang kanyang mga mata sa kakaiyak, namumula rin ang kanyang ilong.“Eddie, sa wakas nakabalik ka na. Pinaslang si Emily!“Hindi pa nahuhuli ang killer. Maraming kaaway si Emily. Posible kayang dahil ‘to sa—”Biglang narinig ang boses ng dad ko, na paos at puno ng galit, “Tama na! Natukoy na kung sino ang killer, at malapit na siyang mahuli ng mga pulis! Walang kinalaman si Emily sa kanya.”Habang nagsasalita siya, nakipagpalitan siya ng mapait na tingin kay mom. Noong nalaman nila na ang killer ay naghihiganti para sa pagkakaaresto sa kapatid niya, pareho silang bumagsak dahil sa bigat ng rebelasyon.Ang pinakainaayawan nilang anak ay namatay dahil sa kanila.Nang marinig niy
Napuno rin ng luha ang mga mata ni Chester. “David, Stella, bakit hindi muna kayo bumalik sa station? Tatawagan namin kayo kapag may mga update,” mahina niyang sinabi.Ngunit tila hindi siya narinig ng mom ko. Marahang dumampi ang kamay niyang may suot na gloves sa mga bakas ng dugo sa lupa. “Gaano katinding sakit ang tiniis ni Emily?” bulong niya.Maging ang ilan sa mas emosyonal na pulis sa unit ay tahimik na umiiyak.Ang mga magulang ay sumakay sa kotse, at nagluluksa. Kumirot ang puso ko habang pinagmamasdan ko ang tulala nilang ekspresyon.Mula noong nakabalik ako sa bahay hanggang sa sandaling namatay ako, kailanman ay hindi ko narinig na tinawag akong Emily ng mga magulang ko.Noong sandaling iyon, dumating si Leo mula sa forensic lab at iniabot niya ang test report sa dad ko. Pagkatapos ay tumingin siya sa nakatulala kong mom.“David, nakikiramay ako,” sabi niya.Kumunot ang noo ng dad ko habang maingat niyang sinusuri ang report, paulit-ulit niyang binabasa ang pangalan
Tila naramdaman ng mom ko na may hindi tama. Hinablot niya ang braso ng dad ko, bumaon ng madiin ang mga kuko niya sa kanyang balat.“Ang biktima ay ang anak niyo, si Emily.”Bumagsak siya sa lupa, inulit niya ito at hindi siya makapaniwala, “Si Emily? Paano nangyari ‘to?”Itinayo siya ng dad ko, pinigilan niya siya na bumagsak ng tuluyan.Bumulong ang isa sa mga pulis, “Mr. Lambert, nahanap na namin ang crime scene. Nasa isang bahay ito malapit sa abandonadong gusali.”Agad na sumagot ang dad ko, “Pumunta tayo sa crime scene. Malamang nagkamali ang forensic lab.”Sa loob ng kotse ng pulis, paulit-ulit na tinawagan ng mom ko ang number ko. Nagpokus ang dad ko sa pagmamaneho, nakapako ang mga mata niya sa kalsada.Sinubukan niyang pagaanin ang loob ng mom ko. “Huwag kang mag-alala. Siguro nagpunta si Emily sa station at kasabwat siya ng forensic team sa biro na ‘to.”Ngunit sa loob-loob niya, siguradong alam niya na hindi ito isang bagay na kayang pekein ng sinuman.Hindi ko ma
Iniabot ng mom ko ang papel, na nasira ng stomach acid, sa CSI. Hinimas niya ang masakit niyang likod at sinabi niya sa dad ko ng bumubuntong-hininga, “Sana may makuha tayo sa bangkay. Napaalalahanan mo ba si Lily na i-lock ang mga pinto?”Tumango ng malagim ang dad ko. Pagkatapos ay nag-alinlangan siya bago nagsalita. “Honey, alam mo hindi sinasagot ni Emily ang kanyang phone at hindi rin siya sumasagot kay Eddie. Sa tingin mo ba may nangyari na talaga sa kanya? Sa tingin mo ba dapat ko siyang patingnan sa iba?”Nainis ang mom ko at sinagot siya. “Ano ka ba, hindi mo pa ba siya kilala? Nagtatago lang siya, naghihintay na hanapin natin siya. Hindi ito ang unang pagkakataon na ginawa niya ito.“Ayaw lang niyang pumunta sa laban ni Lily. Bukas, tatawag siya sa’tin ng umiiyak at humihingi ng tawad.”Yung huling pagkakataon na nawala ako ay noong summer break, noong ikinulong ako ni Lily sa banyo ng school. Walang tao sa school kapag bakasyon, at walang nakakarinig ng paghingi ko ng sa
Habang marahan niyang sinasabi kay Lily na magpahinga na siya, nakatanggap si Mom ng tawag mula kay Eddie.“Eddie, kailan matatapos ang business trip mo? Hinihintay ka ng kapatid mo na panoorin ang laban niya!" Bago pa siya makasagot, nagmadaling magtanong si Mom.Noong araw na nakauwi ako, nanatili sila Mom at Dad kasama ang umiiyak na si Lily, tanging si Eddie lang ang humawak sa kamay ko, dinala niya ako sa loob, at sinabi sa’kin na huwag akong matakot. Ang tanging pagmamahal na naramdaman ko mula sa bahay na iyon ay mula sa kanya.Sa kabilang linya ng phone, napahinto si Eddie sa gulat. "Tungkol ba ‘to sa math competition ni Emily? Hindi ba next month pa ‘yun?”Galit na sumagot si Mom. "Diyos ko, si Emily nanaman! Si Lily ang kapatid na nakilala mo mula pa noon! Ilang beses ko bang kailangang sabihin sayo? Lumaki si Emily sa labas at marami siyang pangit na ugali. Hindi siya karapatdapat na maging parte ng Lambert family.”Narinig ko na bumuntong-hininga si Eddie, na para bang
Sa briefing bg kaso, pagkatapos pakinggan ang autopsy report ng mom ko, malungkot ang ekspresyon ng lahat ng mga pulis.Karumaldumal ang pagkamatay ko, kaya wala silang magawa upang matukoy kung sino ako.Ang abandonadong gusali kung saan itinapon ang bangkay ko ay hindi ang orihinal na pinangyarihan ng krimen, na lalong nagpahirap sa paglutas sa kaso.Inutusan ni Dad ang mga pulis na halughugin ang paligid ng lugar kung saan natagpuan ang bangkay para sa kahit anong kahina-hinalang aktibidad."Sabihan niyo ang forensic pathologist na magsagawa ng isa pang autopsy para makita kung may bago silang matutuklasan, at magpadala kayo agad ng mga DNA sample sa forensic lab sa lalong madaling panahon.”Iniwan niya ang mga salitang iyon sa mom ko bago siya nagmadaling umalis kasama ang kanyang team.Mas nag-alala pa sila sa bangkay kaysa sa akin.Hinaplos ng mom ko ang buhok ni Lily at sinabi na ang pagiging isang forensic pathologist ay isang marangal na propesyon. Naniniwala siya na is
Natagpuan ang katawan ko sa isang abandonadong gusali.Ang mga construction worker, na pilit na pinipigilan ang mga suka nila, ay tumawag ng pulis.Nagmadaling umalis ang mga magulang ko mula sa celebration banquet ng kapatid ko na si Lily Lambert patungo sa crime scene.Ang crime scene investigator, si Chester Ford, ay sumimangot at sinenyasan niya sila na magsuot ng mask.Ang dad ko, si David Lambert, ay isa sa top investigators na kinuha ng pulisya para sa mga espesyal na kaso, at ang mom ko, si Stella Zimmer, ay ang nangungunang forensic pathologist sa Jasper City. Bagaman marami na silang nakitang mga crime scene, nabigla pa rin sila nang makita nila ang bangkay.Sa matinding init ng panahon, lumobo nang husto ang bangkay ko. Basag na basag ang mukha ko, duguan ito at hindi na makilala. Puno ng mga sugat ang buong katawan ko, at kaunting balat na lang ang tanging nagdudugtong sa ulo ko sa aking leeg. Pinuno ng masangsang na amoy ng nabubulok kong bangkay ang hangin.Ipinikit