Kabanata 4 Binabasa Nila Ang Isip Ko

Bigla lumingon ang pamilya ko sa akin, nakatitig sila na parang bubutasin ako.

Dahil nagulat ako sa limang pares ng mga matang nakatitig sa akin, nanginig ako, at umarte na parang walang nangyari at bumalik sa upuan ko.

“My dear Yunice, okay na ba ang lahat ngayon?” kaswal na tanong ng ama ko.

“Pambihira? Kailan pa sila naging interesado bigla sa pagbanyo ko?” sa isip ko.

“Anyway, dahil may ebidensiya na, hinding-hindi makakaligtas si Dory mula dito. Ang babaeng maililigtas—puro mga pasa at peklat ang katawan niya. Ang dami niyang pinagdaanan.” Inisip ko.

“Oo nga pala, ang babaeng iyon ay nagkataong nakababatang kaklase ni Alicia. Kapanipaniwala ba? Alam ni Alicia ang tungkol sa baluktot na mga gusto ni Dory at ipinadala pa din ang nakababata niyang kaklase na naghahanap ng tutoring gig, diretso sa mga kamay ni Dory. Parang inihatid niya ang tupa sa lobo!” sa isip ko.

“Alicia, kamuhi-muhi ka talaga!” sambit ko sa loob-loob ko.

“Imposible!” Bigla sinabi ni Harvey, nakatitig sa akin na halos hindi mapigil ang galit.

“Ano ngayon?” tanong ko, naguguluhan ng makipagtitigan sa kanya.

“Nababaliw na naman ang taong ito, huh? Tignan natin kung masabi mo pa din na ‘imposible’ kapag nakorner ka na at hindi makapagsalita!”

Namula sa galit ang mukha ni Harvey, at noong sasabog na siya, hinampas siya sa likod ng ulo ni William, natahimik siya bigla.

Yumuko ako, nagkunwari akong malungkot habang tinitignan ko ang listahan ng chismis ko sa loob ko. “Sandali lang, hindi ba’t natigil tayo sa drama ni William kanina?”

“Oo, nga pala. Nagkataon na alam ni Alicia na may gusto sa kanya si Dory. Pero gusto talaga ni Alicia si William, kaya sadya niyang ipinadala si Dory kay William, iniisip na magiging maayos ang lahat sa kanilang tatlo. Sa kinalaunan sa orihinal na istorya, magtatapat si Alicia kay William, pero tatanggiha niya ito dahil hindi niya mapalampas ang katotohanan na lumaki silang magkapatid. Nagkaroon ng sama ng loob si Alicia, at kinalaunan, makikipagtulungan siya sa bidang lalake, na si Jeremy Miller, para isabotahe ang pamilya Stone. Oh, ang laki din ng papel ni Dory sa gulong ito.”

“Pero ngayon, nagbago na bigla si Alice. Mukhang hindi na ako kinamumuhian ng pamilya dtulad ng iniisip ko. Kaysa, isugal ang posisyon niya sa pagpapalayas sa akin, ibang anggulo ang iniisip niya sa pagpuntirya kay William. Kung siya ang magiging sunod na pinuno ng pamilya sa pagpapakasal sa kanya, hindi ba’t mapapasakamay niya ang buong pamilya?”

Bumuntong hininga ako, umiiling-iling. “Ugh, anong klaseng love interest ba ang mga naaakit ni William? Pero dahil iisa kami ng nanay, hind iba’t dapat ko siyang balaan kahit kaunti?”

Sumulyap ako kay William, napansin ko na nakatitig siya sa akin na tila ba hinihintay ako na magsalita. Umiwas ako ng tingin, yumuko ako at kung ano-ano ang naiisip.

“Kalimutan mo na. Sa orihinal na timeline, binalaan ko siya, hindi ba? Pero nahulog pa din siya sa mga pag-uudyok ni Alicia, iniisip na sinisiraan ko lang siya dahil ayaw ko sa kanya. Inisip pa niya na sinusubukan ko saktan si Dory para sa parehong rason. Para parusahan ako, inagaw niya ang karamihan sa mga resources ko at ibinigay kay Alicia. Kinalaunan, tinulungan pa niya si Alicia na lokohin ako at makipagkilala sa kahina-hinalang direktor na nakakadiri ang reputasyon. Kahit na hindi niya sinasadya, kung hindi ako mabilis mag-isip, baka nahulog na ako sa patibong.”

“At ito pa—kahit na nalaman niyang hindi kanya ang anak ni Dory, hinayaan niya si Alicia na kumbinsihin siya na panatilihin ang mag-ina dahil sa awa. Dito tinulungan ni Dory si Alicia na sakupin ang pamilya Stone. Sa oras na iyon, bankrupt na si William, nadurog dahil sa mga pakana niya, at dahil din sa minumulto siya ng pagkamatay ng mahigit sa isang dosenang mga trabahador sa construction siyte. Dahil sa matinding guilt, tumalon siya mula sa bubong ng gusali. Nabasag ang bungo niya at kumalat sa simento ang kanyang utak bago isiniwalat ni Dory ang totoo, na walang kinalaman ang bata sa pamilya Stone at iniwan sila.”

“Hindi, hindi, tapos na ako maging bayani. Sila na ang bahala sa kani-kanilang mga tadhana. Tinutulungan ng Diyos ang mga tinutulungan ang kanilang mga sarili, pero hindi maliligtas ang mga walanghiya.”

“Pfft—” natigil ako bigla sa mga iniisip ko ng biglaang may tumawa. Halos madura ni Jimmy ang iniinom niya. Nanginig ang mga balikat niya habang itinatago ang tuwa niya.

Pareho din ang ekspresyonni Harvey na pinipigil tumawa habang namumula si William at bigla namutla. Samantala, hindi halatang disappointed ang mga magulang ko ng tignan siya, tila ba hindi na siya maliligtas.

“Ang expressive ng lahat ngayon,” inisip ko habang natutuwa ng kaunti.

Napalingon ako ulit kay Jimmy, at hindi ko mapigilan ang udyok na laitin siya sa loob-loob ko. “At ikaw patawa-tawa ka? Hindi ka naman nakakahigit, hindi ba? Matapos magdesisyon si Alicia na kumilos na mismo at kontrolin ang pamilya Stone, ikaw ang ikalwa sa hitlist niya.”

Nanigas si Jimmy habang pahigop, nanigas ang ekspresyon niya. Nasamid siya sa iniinom niya, umubo siya ng matindi ng sumulyap sa direksyon ko.

Nagpatuloy ako. “Minanipula si Jimmy at naging adik sa droga, inubos ang resources niya para tumaas ang career ni Alicia at naging pangunahing puntirya ng mga iskandalosong litrato na sumira sa reputasyon niya. Sa huli, dahil durog na durog na ang reputasyon mo, nagpakamatay siya sa banyo sa paglaslas ng pulso niya noong isang gabi na desperado siya.”

“Si Harvey naman ay niloko ni Alicia sa pagpunta sa cocktail party, kung saan ginamitan siya ng droga at inabot sa bakla niyang best friend para paglaruan. Nagkaroon siya ng sakit at namatay matapos magising dahil hindi niya kinaya ang sakit.”

“Para naman sa mga magulang ko, dahil namatay ang anak nila habang middle-aged. Iniwan nila ang lahat ng assets nila sa kanilang inampon na anak bago muling tinamaan ng trahedya—namatay ang isa sa isang gabi sa aksidente, at ang isa pa ay napunta sa mental institution.”

“At ako? Hindi rin maganda ang lagay ko. Ipinakidnap ako ni Alicia at ibinenta kay Pasasi, kung saan ako namatay sa torture sa isang maduming eskinita.”

Habang mas iniisip ko ito, mas lalo akong nagalit. Tititigan ko sana ng masama ang mga kapatid ko ng mapansin ko na lugmok ang ekspresyon ng buong pamilya, na parang bumagsak ang langit. Napatigil ako sa itsura nilang nasaktan at nalulungkot.

“Anong problema ninyong lahat?” maingat ko na tanong. “May nangyari ba noong hindi nakatuon ang atensyon ko? Bakit para kayong mga nabangga ng truck?”

Madilim ang mukha ni Thomas, habang si Natalie ay nagdikit ng tissue sa namamaga at namumula niyang mga mata. “Wala ito,” sambit niya at pinilit ngumiti. “May naisip lang kami na malungkot. Nagugutom ka ba, Yunice?”

Bago pa ako makasagot, pumasok ang butler sa kuwarto, may dalang tray ng mga pagkain. Inilagay niya ito sa lamesa at sinabi, “Mr. Stone, Mrs. Stone, Young Masters, nakahanda na ang dinner.”

Noong tumalikod siya at paalis na patungong kusina, sumimangot ako, napansin ko ang ekspresyon niya. “Tinitigan niya ba ako ng masama?” napaisip ako.

“Ang butler na ito ay laging kampi kay Alicia, hindi maliit ang papel niya ng mapalayas ako mula sa pamilya. Pero hindi ba’t kinamumuhian na niya ako sobra?” hindi ko mapigilang isipin.

“Titignan ko nga ng mabuti, titignan ko—Oh, kadiri! Ew! Yuck!”

Naging tuwid ang pagkakaupo ng pamilya, parang nanginig ang mga tenga nila.

“Nagkataon pala na kinamumuhian na ako ng butler sa simula pa lang. Pero ang rason kung bakit kinamumuhian niya ako ay—”