Tiningnan ko ang mga kamay niya na nakalahad sa aking harapan. Umangat ako ng tingin at umiling-iling sa kanya.
"Sorry. Hindi kasi ako marunong sumayaw." Tipid na sagot ko.
"Ay naku hindi totoo yan. Marunong siyang sumayaw. Cheer dancer pa nga namin yan sa University eh." Singit ni Claire sa aming usapan.
Pinandilatan ko si Claire. Nagbabanta ang aking mga tingin sa kanya na nagpapahiwatig na tumigil na siya sa ka daldal. Ngunit hindi niya ako pinapansin. Bagkus bigla pa niya akong tinulak kaya hindi ako nakapag handa at napasubsob ang mukha ko sa dibdib ng ka partner kong lalaki.
Bahagya ko pa itong tinulak ng maramdaman na nakayakap na siya sa akin.
"Sige na Blaze, birthday ko ngayon. Nakakahiya naman kung tanggihan mo ang bisita ko. Malay mo kapag kayong dalawa ang mapili na King and Queen ngayong gabi, mapapanalunan niyo ang VIP ticket sa concert ni Zion bukas, ang paborito mong singer. Ayaw mo ba nun?" pang-eengganyo sa akin ni Claire.
Agad na nag-iba ang expression ng mukha ko ng marinig ang pangalan ni Zion. Number one fan kasi ako ni Zion dahil paborito ko lahat ng mga kanta niya. Binalingan ko si Claire.
"Talaga? Hindi mo lang ako pinagtitripan? Swear mamatay ka man?" Kinikilig kong tanong kay Claire.
"Oo nga hindi muna na announce yun ng MC dahil surprise gift ko yun sa mananalo na King and Queen of the night. Kaya kailangan pagbutihin mo ang pagsayaw, yung mapapasaya mo talaga ako, dahil kung hindi kahit kaibigan kita hindi ko talaga ibibigay sayo ang ticket."
Napaismid ako sa tinuran ni Claire. "Ibang klase ka ring kaibigan ano? Mag bibigay ka lang din naman, pinahihirapan mo pa ako. Palibhasa alam na alam mo talaga na laglag ang panty ko pagdating kay Zion."
"Ahem."
Agad akong napatingin sa lalaki ng marinig ang pag ahem niya. Ngumiti ito at lumabas ang pantay-pantay at mapuputi niyang mga ngipin. Parang nag-eenjoy pa ito ng marinig ang sinabi ko na laglag ang panty ko kay Zion. Nakaramdam tuloy ako ng hiya. Nakalahad pa rin ang mga kamay nito na alam kong nangangawit na mula pa kanina. Hinawakan ko ang kamay niya na nakalahad sa akin at agad din naman niya akong maingat na dinala sa gitna ng dance floor.
"Ayan, kumpleto na ang ating mga pairs sa gitna ng dance floor. Sino kaya ang mag-uuwi ng dalawang VIP ticket para sa concert ng All time favorite singer na si Zion? Yes, tama po ang narinig ninyo, mayroon po tayong ticket na ibibigay bilang reward sa kung sino man ang mapili na maging King and Queen of the Night. So now let's begin."
"Wait."
Napata-as ang kilay ko ng mapansing umakyat si Claire sa entablado at hiniram ang mikropono sa kamay ng host. "Ano kaya ang pina plano ng bruhang ito?" Na puzzled man ay pinakinggan ko pa rin ang gusto niyang sabihin.
"Why not, na gawin nating isang laro ito. Aware naman lahat sa paper dance di ba? Maglalagay kami ng Newspaper sa gitna ng bawat pares. Sasayaw kayo and when the music stop, papatong kayo sa gitna ng Paper. Take note kailangan pagkasyahin ninyo ang mga sarili niyo sa gitna ng papel, kung hindi ma disqualified kayo. As the music changes you have to fold the paper and it becomes smaller. Hanggang sa isang pares na lang ang matitira sa gitna ng dance floor, sila ang pipiliin na King and Queen for the Night. Nahihirapan kasi akong pumili dahil halos magagandang couples ang lahat na nasa gitna ng dance floor kaya para fair, ito na lang ang naisip kong paraan."
"Hahaha, masaya nga ang naisip mong paraan birthday girl. So okay ba sa lahat ng mga couples natin na nasa dance floor na ngayon?" announce ulit ng host. Nakita kong ang ibang babae kinikilig pa na sumagot. Ang iba tuwang-tuwa pa sa naisip na paraan ni Claire. Tinapunan ko ng matalim na tingin si Claire ngunit ngumiti lamang ito.
Alam kong pakana na naman nila ito. Nilingon ko ang tatlo na sina Myrtle, Janice at Sadie na ngayon ay nakaupo sa pang unahan na table. Naabutan ko pa ang pag thumbs up ng mga ito kay Claire na nasa itaas ngayon ng stage.
"Sinasabi ko na nga ba, pinlano nila ito eh. Makikita nyo talaga sa akin mamaya." usal ko sa aking sarili. Bumalik ako sa aking sistema ng marinig muli ang announce ng host.
"Everyone, let's give them a round of applause."
Agad naman na maririnig, ang masigabong palakpakan sa loob ng function hall. Humarap ako sa ka partner ko. Nakita kong nilagay na niya ang newspaper sa gilid naming dalawa. Ilang sandali pa ay narinig namin ang sweet music mula sa speaker ng Function Hall. Hinawakan ng partner ko ang aking kamay at nilagay sa kanyang balikat samantalang ang kanyang kamay naman ay nilagay niya sa aking baywang. Hindi ko alam sa sarili ko kung bakit para akong napapaso sa bawat dantay ng mga kamay niya sa aking balat.
"May I know your name woman?" narinig kong bulong niya sa aking tainga. Muntik pa akong mapaigtad ng magdikit ang pisngi naming dalawa.
"Blaze." mahina kong sagot. Ibinaling ko ang aking ulo sa kabila para maiwasan ang pagkaka dikit ng pisngi namin. Hindi naman sinasadya na madapo ang aking paningin sa couple na magkayakap habang nagsasayaw sa gilid lang namin. Kilalang - kilala ko ang dalawang ito. Si Brenda at ang Ex boyfriend kong si Deo. Matalim ang mga tingin na iginawad sa akin ni Brenda. Bakas ang inggit sa mga mata nito at parang gusto na niyang akong lumukin ng buhay. Samantalang si Deo naman, sumasayaw lang kay Brenda pero ang mata niya ay nananatiling nakadikit sa akin at makikita ang pagnanasa sa klase ng mga tingin niya. Alam kong parang luluwa ang mata niya sa kaka tingin sa mga malulusog kong dibdib dahil kitang-kita ang umbok nito dahil sa suot kong damit.
"Hmmm, you have a beautiful name. I'm Zedric. Just call me Zed." nahimasmasan ako ng maramdaman ko ang pabulong na pagkakasabi ni Zedric sa aking tainga. Agad akong napatigil sa pagsayaw ng marinig ko na binanggit niya ang pangalan ni Zed. "Pati ba naman sa lalaking ito Zed pa rin?"
Nagulat na lang ako ng bigla niya akong binuhat at nilipat sa gitna ng newspaper. Tumigil na pala ang music. Nang umandar ulit ito ay lumabas na naman kaming muli sa gitna ng papel at nagpatuloy sa pagsayaw.
"Blaze, ang ganda mo ngayong gabi. Parang gusto kong mainggit kay Zion dahil number 1 fan ka niya. Ako, gusto kong maging number 1 fan mo." mainit na bulong nito sa tainga ko.
"Pakiramdam ko talaga si Zed ang kausap ko. Bakit ba ang dami naman ni Zed. Nababaliw na ba ako? Bakit siya ang lagi kong iniisip at nakikita?"
Nasa ganun na naman akong sitwasyon ng maramdaman kong binuhat na naman akong muli ni Zedric papunta sa gitna ng papel. Ngayon ko lang napansin na paliit na ito ng paliit. Ngayon kasya pa kaming dalawa, pero I doubt sa pang-anim na fold. Parang gusto ko nang umatras. Parang nakikita ko na ang maaring mangyari kapag umabot na kami sang pang-anim.
Bumalik kami ulit sa pagsasayaw. Paulit-ulit na ganun ang ginagawa sa akin ni Zedric. Sa tuwing kinakausap niya kasi ako nakakalimutan ko kung nasaan ako, kaya napa balik na lang ako sa aking sistema na nasa gitna na ng papel.
Tiningnan ko ang mga kasamahan namin na sumasayaw din. Tatlong pares na lang pala kami na sumasayaw sa dance floor. At isa na sa pares na yon sina Brenda at Deo. Bumaba ang aking tingin sa papel na nasa gilid namin ni Zedric. Ganun na lang ang pagkadismaya ko ng makita na isang paa na lang ng tao ang pwedeng magkasya sa News paper. "Paano pa kami magkasya dito?"
Ilang sandali pa ay tumigil muli ang Music. Nagulat pa ako ng bigla akong pinangko ni Zedric at mabilis na pumatong sa gitna ng papel.
"Huwag kang gumalaw." mahina niyang utos sa akin. Ngayon ko lang napansin na sobrang lapit pala ng mga labi namin sa isa't-isa. Kaya hindi na ako gumalaw pa sa takot din na ma out balance siya dahil alam kong isang paa na lang niya ang nakapatong ngayon sa Newspaper. Matagal kami sa ganoong ayos. Matira ang matibay sa kanilang tatlo na parehong binubuhat din ang mga partner nilang babae. Para pa akong matawa sa posisyon ni Brenda dahil nakasakay pa siya na parang bata sa likod ni Deo. Samantalang ang isang pares ng couple naman ay nakapatong sa isang paa ng lalaking ka partner niya. Sila ang unang na out balance. Sumunod naman sina Deo at Brenda.
Kaya in the end kami ang nagwagi ni Zedric. Akmang ibaba na niya ako ng ma out balance siya kaya napatumba kami pareho sa sahig. Akala ko magkaka bukol na ako sa ulo ngunit hindi nangyari dahil agad na sinuportahan ni Zedric ang ulo ko ng mga kamay niya. Naka tukod ang mga siko niya para hindi niya ako madaganan ng bigat niya. Nang tiningnan ko siya ganun na lang ang pagkagulat ko ng makita ko si Dr. Zane sa aking harapan. Napaka intimate ng kanyang tingin na waring puno ng pagmamahal. Naipilig ko ang aking ulo dahil sa mga iniisip ko. Ipinikit ko ang aking mga mata at muli na namang iminulat ito para ma kumpirma kung tama nga ang nakikita ng mga mata ko. Hindi nga ako nagkamali si Dr. Zane at at Zedric ay iisa.
"Pero bakit pa siya magsisinungaling ng pangalan niya sa akin? Kung hindi pa natanggal ang maskara niya dahil sa pagkakatumba, ibig sabihin plano niyang ilihim ito sa akin?"
"Dr. Zane?" takang sambit ko sa kanya.
Parang natauhan naman si Dr. Zane kaya mabilis din siyang tumayo at tinulungan rin ako.
"Surprise?" nakangiti niyang sagot sa akin.
"Surprise? Ang sabihin mo na prank mo ako. Tinuruan ka na rin ba ng mga kaibigan kong pagtripan ako? Di pa Zedric, Zedric ka pang nalalaman." Naiirita kong tanong.
Hindi na nakapag sagot si Dr. Zane dahil narinig na namin ang ingay ng palakpakan ng mga bisita sa buong Function hall.
"Wow, hindi ako makapaniwalang mag-eefort talaga si Mr. 34 pra lang makapanood sila ng partner niya sa concert ni Zion. Ang swerte naman ni Ms. 34 at ang gwapo pala ng partner niya." narinig kong kinikilig na announce ng host.
Napa ismid ako ng marinig ang sinabi ng host. “Punta muna ako ng restroom sir.” paalam ko kay Dr. Zane. Wala kasi akong ibang gusto ngayon kundi ang lihim na umuwi. Naiinis kasi ako dahil feeling ko pinagkaisahan nila ako. Nagmumukha tuloy akong tanga at katawa-tawa. Napapansin kong simula nang malaman ng mga kaibigan ko na pinalayas ako sa amin, madalas na nila akong gawing sangkalan sa mga trip nila. Hindi naman sa pinapahiya nila ako, madalas lang kasi nila akong pagkatuwaang apat kapag naglalaro sila. “Gusto mo bang samahan kita?” narinig kong tanong ni Dr. Zane.“Pangit naman tingnan sir kung samahan mo pa ako pati sa restroom di ba?” sarkastiko kong sagot at nagpatuloy ulit sa paglalakad. Tila nahiya naman ito sa sinabi ko kaya napatigil siya sa pagsunod sa akin."May I request our Mr. King and Queen of the Night to please come on stage, so I can give this two VIP tickets?" Narinig kong announce ng host, pero hindi na ako bumalik. Tuloy pa rin ako sa aking paglalakad papuntan
ZED DAVEN’S POV“Fuck!” Napamura akong bigla sa aking sarili ng makita ko ang dugo sa noo ni Blaze at parang wala na siyang lakas upang umahon pa sa swimming pool. Natatarantang tumalon ako sa pool at sinagip siya. Nang makaahon na ako sa tubig, inilapag ko ang katawan niya sa gilid ng pool. Masyado siyang maraming nainom na tubig, dagdagan pa ng maraming dugo na lumabas mula sa sugat sa noo niya kaya siya nawalan ng malay. Pinakinggan ko ang heartbeat niya at nang mapagtanto kong humihinga pa siya, kaagad akong ng perform ng CPR sa kanya. Binuksan ko ang daanan ng hangin niya sa pamamagitan ng pagtagilid ng kanyang ulo pabalik at pag-angat ng kanyang baba. Sinarado ng aking kamay ang ilong niya. Huminga muna ako ng malalim at saka tinakpan ng aking bibig ang bibig niya upang makalikha ako ng airtight seal. Pagkatapos ay binigyan ko siya ng dalawang segundong paghinga habang pinapanood ang pagtaas ng kanyang dibdib. Pinasundan ko ulit ng dalawang paghinga at saka binigyan ng tatlumpon
Kalahating oras din ang lumipas bago ko natapos ang pagtahi ng sugat sa noo ni Blaze. Pagkatapos kong ma-inject sa kanya ang nararapat na gamot para sa sakit at pamamaga ng kanyang sugat, sinigurado ko munang bumaba na ang kanyang lagnat, bago ako umalis at lumabas ng aking clinic. Nagtungo ako sa isang unit ko na nasa 56th floor. Nasa 55th Floor lang naman ang clinic ko kaya mabilis lang ako nakarating sa unit ko kung saan ako natutulog. Fifteen years old pa lang ako nang maisipan kong itayo ang Skyline Condominium at masasabi kong isa ito sa pinakamataas na condominium sa buong bansa. Parang regalo na rin ito ni lola sa akin noong 15th birthday ko dahil siya na ang umako ng lahat ng mga gastos sa pagpapagawa nito. Mula 55th floor hanggang top floor ay ginawa kong exclusivo para lamang sa akin at tanging fingerprint ko lamang ang siyang susi para makapasok dito. Isa sa mga rason ko ay si Dad. Ayoko kasi na basta-basta na lang siya papasok dito at guguluhin ang buhay ko. Iwan ko
“Boss, pare, payong kaibigan lang, huwag mong daanin sa init ng ulo ang problema mo. Kaya kita sinamahan dito dahil alam kong kailangan mo rin ng kausap. Ano bang gumugulo diyan sa utak mo? Tungkol ba ito sa sinabi ko sayo na pagpapakasal kay Lexie?” nagtatakang tanong sa akin ni Leon, habang inaabot sa akin ang baso ng alak.Agad ko namang kinuha yon at mabilis na tinungga. Sa pagkakataong ito hindi na ako gumamit ng baso pa. Agad kong tinungga ang laman ng bote sa kagustuhan na mabilis akong malasing at makatulog.“Boss, dahan-dahan lang. Alalahanin mong may concert ka pa mamaya. Ano na lang ang sasabihin ng mga fans mo sakaling malaman nila na pumunta ka ng concert na lasing.” paalala sa akin ni Leon.Saglit akong natigilan ng marinig ang sinabi niya.“Fans? Sa tingin mo ba Leon, darating siya?” mangiyak-ngiyak kong tanong kay Leon habang patuloy pa rin sa pagtungga ng alak.“Huh? Sino Boss?” nalilitong tanong ni Leon.“Si Blaze. Sa tingin mo darating ba siya? Sadyang nagpareserve
BLAZE'S POV Masaya akong nakikipag harutan kay Zed habang kumakain kami. Sinusulit ko ang bawat minuto na kasama ko siya dahil hindi ko alam kung kailan na naman ulit kami magkikita. "Peanut, may itatanong sana ako sayo. Ano kasi, yung kaibigan ko problemado, kaya humingi siya sa akin ng advice. Hindi kasi ako magaling sa pagbibigay ng ganun kaya naisip ko na tanungin ka." Napatingin ako kay Zed nang magsalita siya habang kami ay kumakain. "Bakit ano ba ang problema niya?" Balewala kong tanong habang patuloy pa rin sa pagkain. "Ganito kasi yun. Hindi niya alam kung paano sasabihin sa girlfriend niya ang tunay na identity niya, dahil mali ang pagkakakilala nito sa kanya nung umpisa pa lang." Tiningnan ako ni Zed, waring inaaral ang aking reaksyon. "Huh? Bakit naman? Ano ba ang pagkakakilala sa kanya nung umpisa?" takang tanong ko. Nakita ko siyang napakamot sa kanyang batok. Waring nag-iisip pa kung sasabihin sa akin o hindi. "Teka, Tikman mo ito mahal, ang sarap." sabay pasub
Nag half bath lang ako kaya di nagtagal, lumabas na rin ako sa bathroom, bihis ang bagong bili niyang damit para sa akin. Isa itong casual chiffon dress na kulay pula at abot lamang hanggang tuhod. May kasama itong maliit na silver belt sa baywang na bumagay sa silver sandals na binili na rin niya sa akin. Aaminin kong magaling si Dr. Zane pumili ng damit na nababagay sa isang babae. Malamang palagi na niya itong ginagawa, ang regalohan ang mga babae niya. Pero ayokong isama ang sarili ko na isa sa mga niregalohan niya. Babayaran ko ito sa kanya kapag nakaluwag-luwag na ako.Napatingin siya sa akin at nakita ko ang pagkamangha sa kanyang mga mata. Lumabas ang pantay-pantay at mapuputi niyang mga ngipin nang ngumiti siya sa akin.“Wow, you look stunning tonight.” manghang wika niya ng makalapit na ako sa kanya. “Stunning pa ba itong pagmumukha ko, eh, mayroong bendahe ang noo ko.” agad na kontra ko sa kanya, habang pasimpleng sumusulyap sa hickey sa kanyang leeg.“Okay lang yan. Hin
“Hi, how are you?” agad akong nakabawi ng marinig ko ang tanong niya sa akin. “I’m..I’m Fine.” nauutal kong sagot. Nakita ko siyang pilyo na ngumiti. “Alright, Do you know how to sing Crazy?” “What?” biglang sagot ko dahil nalito ako sa tanong niya. Nakita ko siyang cute na ngumiti, at parang nang-aakit na nakatitig sa akin. “I mean, the song Crazy for you. Do you know how to sing that song?” tanong ulit niya habang pasimpleng pinipisil ang aking kamay. “Y…yes.” nauutal kong sagot. Hindi ko alam kung bakit naapektuhan ako sa mga ginagawa niya. “Music, please.” agad niyang request sa operator. Di nagtagal maririnig na ang intro ng kakantahin naming dalawa. Nakita ko siyang sumenyas na siya ang mauna na kakanta, naintindihan ko naman ang ibig niyang sabihin. Magkataob pa rin ang aming mga palad, nang sinimulan na niyang kantahin ang unang lyrics ng kanta. “Swaying room as the music starts Strangers making the most of the dark Two by two, their bodies become one I see you thro
ALAS ONSE na nang gabi nang makauwi ako sa dorm. Hindi ko nga alam kung paano ako nakarating eh. Agad akong nagpalit ng pantulog na damit saka sumalampak sa aking higaan.Kahit anong iyak ko ngayon, ayaw nang lumabas ng luha sa aking mga mata, paano naubos ko nang palabasin kanina sa daan pa lang. Ayaw kong dalhin pa dito sa kwarto ko, baka pasukin pa ng negative vibes at malasin ako araw-araw. Mabuti na lang at linggo bukas, uuwi muna ako sa amin. Babalik na lang ulit ako dito sa Monday, kapag pasukan na naman. Bahala na kung pagagalitan ulit ako ni mom at dad, mag bingi-bingihan na lang ako, tutal naman sanay na akong binubungangaan nila simula ng mamatay si Ate. Kinuha ko ang aking cellphone sa bag at ini-on. Pinatay ko kasi ito kanina dahil ayaw ko ng dinidistorbo ang pagluluksa ko sa namatay kong puso. Kailangan kong ilibing kaagad. Ilibing sa limot lahat-lahat ng sakit. Ngunit paano ako makakalimot kung ganitong pilit hinuhukay ni Zed ang puso kong nalibing ko na. Nanatili lang
ONE MONTH LATER…“Blaze, tama na yan, mukhang babagsak na ang ulan, kailangan na nating bumalik sa kotse.” wika ko kay Blaze, habang naksandal siya sa aking dibdib. Kasalukuyan kami ngayon nakaharap sa puntod ni King. Araw ngayon ng kanyang libing, at nag-aalala ako kay Blaze, dahil kanina pa siya iyak ng iyak. “Ewan ko ba Zed, hanggang ngayon, hindi ko pa rin matanggap na wala na si King. Masakit pa rin sa dibdib ko, na tuluyan na niya kaming iniwan ni ZB.” umiiyak pa rin na wika ni Blaze sa akin. Hinalikan ko ang kanyang noo at hinihimas ang kanyang likod upang kumalma siya. “Nandito pa rin siya peanut, kasama nating dalawa. Kapag namimiss mo si King, tumingin ka lang sa aking mga mata, at makikita mong nakangiti siya habang nakatingin sayo. Ayaw niyang nakikita ka na umiiyak, kaya tahan na.” Umangat ng mukha si Blaze upang tingnan ako sa mga mata, ngunit mas lalo lamang siyang umiyak at mahigpit na yumakap sa akin. “Zed, ang swerte ko kay King, kahit na mawawala na siya, kapakana
“Hindi mo lang alam kung gaano ako kasaya ngayon peanut, hindi ko inaasahan na darating pa ang pagkakataon na ito, na mayakap kita at muling mahagkan. Mahal na mahal kita.”“I love you too, Zed, at sana wag mo na ulit kaming iiwan ni ZB.” Matapos marinig ang sinabi ni Blaze, bahagya akong kumalas sa pagkakayakap niya at tinaong siya. “Hindi ko na kayo iiwan ulit, Blaze, ngunit paano si King, baka hinahanap kana niya. Kailangan ka niya ngayon.”“Siya nga ang nag-utos sa akin na sundan si Dr. Clinton, upang kausapin ka. Bakit nga pala kinausap mo si Dr. Clinton, may kinalaman ba ito kay King?”“Oo, tinanong ko lang, kung may iba pang paraan upang ma dugtungan ang buhay niya. Ayaw ko kasing nalulungkot ka, kapag nawala siya. Alam kong mahalaga siya sa buhay mo.”“Pareho kayong mahalaga sa buhay ko. Ikaw mahalaga ka sa buhay ko, dahil naging kabiyak ka na ng puso ko, samantalang si King, mahalaga sa buhay ko, dahil simula noon pa, pamilya na ang turing ko sa kanya. Siya nga pala, pinasas
ZED’S POV“Leon, bakit ba tayo nagmamadali?” kunot noo na tanong ko kay Leon, dahil naramdaman kong pabilis ng pabilis ang pagtulak niya ng wheelchair ko palabas ng hospital. Binuksan muna niya ang pintuan ng kotse at tinulungan akong makaupo sa loob. “Leon, tinatanong kita, bakit ka nagmamadali, may humahabol ba sayo?”“Wala naman boss, nakita ko lang si Blaze sa loob ng hospital.” Mahinang sagot sa akin ni King. Naramdaman kong pinaandar na nito ang kotse. “Anong nangyari sa kanya?” Kinakabahan kong tanong kay Leon.“Wala naman nangyari sa kanya boss, si King ang sinugod sa hospital.” tipid n’yang sagot sa akin. Alam kong hanggang ngayon, nagtatampo pa rin si Leon kay Blaze, dahil nagawa kong ipatanggal ang mga mata ko, para lang e-donate sa kanya. Ngunit lagi kong sinasabi kay King, na ginawa ko yun dahil gusto kong masubaybayan ni Blaze ang paglaki ng anak namin. “Alamin mo ba, kung ano ang nangyari kay King?" Tanong ko kay Leon na agad naman niyang sinagot."Kapag may inuutos k
Nanlulumo na umuwi ako ng mansyon ni King. Hanggang ngayon, hindi ko pa rin alam kung bakit pakiramdam ko iniiwasan na rin ako ni Leon. Malakas ang kutob ko na si Zed ang kumakanta na yun, dahil kasama niya si Leon, ngunit bakit ayaw niyang magpakita sa akin? Hindi ko na natuloy ang pagsunod sa kanila, dahil hindi ko na makita kung saan dumaan ang kanilang sasakyan."Nandito ka na pala. Kamusta naman ang lakad mo ng mga kaibigan mo. Nag-enjoy ka ba?"Saglit akong natigilan sa paglalakad, ng marinig ang boses ni King. Binalingan ko siya at nakita kong nakaupo siya sa couch habang nanonood ng TV. Napansin ko ang itim na bonnet na laging suot niya. Nagtataka ako, dahil nitong mga nakaraang araw lang, hindi na nito tinatanggal ang bonnet sa ulo niya. Kahit sa pagtulog suot niya pa rin ito."Hindi ka pa natulog?" Lumapit ako at malungkot na umupo sa tabi niya."Hindi ako makatulog. Hinihintay kita, sinisigurado ko lang na ligtas kang nakauwi." Nakangiting wika sa akin ni King. Sinandal ko
HEATHER BLAZE'S POV1 MONTH LATERBumalik kami ngayon sa clinic ni Dr. Fuentes, kasama si King at ang aking mga magulang. Ngayon na kasi tanggalin ang bendahe, sa aking mga mata. Tuwang-tuwa kaming lahat, dahil sa wakas, mayroon na ring naawa sa akin, na nag donate ng kanyang mga mata, upang muli akong makakita. Mabuti na lang at hindi naman na fractured ang aking buong katawan, kaya after ng ilang weeks, nakalabas na kaagad ako sa hospital."Sandali lang ha, relax mo muna ang iyong sarili, pagkatapos, dahan-dahan mong imulat ang iyong mga mata." Narinig kong wika sa akin ni Doctor Fuentes, kaya sinunod ko na rin ang sinabi niya. Inikot ng aking paningin ang buong silid, Ilang sandali pa'y unti-unting nagkaroon ng liwanag ang aking mga mata at naging malinaw na rin ang aking paningin. "Kamusta na ang pakiramdam mo?" Nakangiting tanong kaagad ni Doc Fuentes sa akin."Nakakakita na ako, doc! Nakakita na ako!" Tuwang-tuwa na napayakap ako kay kay King, at sa aking mga magulang. "Mommy!"
ZED DAVEN'S POV"Boss, hindi natuloy ang kasal ni Blaze, dahil ikaw ang pinili niyang puntahan. Ngunit naaksidente siya, at ngayon, kailangan niyang makahanap kaagad ng eye donor, dahil kung hindi, permanente siyang maging bulag."Pakiramdam ko, biglang sinaksak ang puso ko dahil sa sinabi ni Leon. Bakit ba sa tuwing gusto namin ni Blaze na ipaglaban ang pagmamahalan namin, lagi kaming sinusubok ng tadhana. Bakit sa tuwing gusto naming magsama, nasasaktan lang namin ang isa’t-isa. Minsan na tanong ko sa aking sarili, kung wala na ba talaga akong pag-asa na maging masaya, Ang hirap, parang hindi ako makahinga, nang dahil sa akin, kaya ito nangyari kay Blaze. "Leon, gustong kong makita si Blaze.""Pero Boss, galit sayo, ang mga magulang ni Blaze, baka ano ang gawin nila sayo? Hindi ka pa magaling."Mapait akong ngumiti, saka sinagot si Leon, "Wala akong pakialam sa kung ano man ang gagawin nila sa akin, gusto ko lang makita si Blaze, gusto ko siyang makausap, please Leon, dalhin mo ako
AUTHOR'S POV SAMANTALA, sa simbahan, walang kaalam-alam si King sa lahat ng mga pangyayari. Hindi na rin niya maintindihan ang nararamdaman, dahil fifteen minutes nalang, magsisimula na ang seremonya ng kanilang kasal. Ngunit kanina pa siya kinakabahan, dahil hanggang ngayon wala pa rin si Blaze. Hindi naman pwedeng magbago ang isip niya, dahil isang buwan niya itong binigyan ng pagkakataon upang sabihin sa kanya kung ayaw na nitong magpakasal. "Sir, sir, naku po, patawarin nyo ako, hindi ko alam kung anong nangyari kay Ma'am Blaze, ngunit umiiyak po siya kanina noong mapanood, mula sa TV screen, na naputol ang isang paa ng pinuno ng TAB." Umiiyak at humihingal na paliwanag ni Chloie, kay King. Nakita niya itong tumatakbo, mula sa labas ng simbahan parang lang ibalita ito sa kanya. "Fuck! Nasaan si Blaze!?" Ramdam ni Chloie, ang namumuong galit sa dibdib ni King, matapos niyang ibalita ang nangyari. Ilang sandali pa ay tumunog ang cellphone ni King. Tawag 'yun galing sa kaibigan mi
Blaze’s POV“Ma’am ok lang po ba kayo?” Agad akong nakabawi mula sa malalim na pag-iisip, matapos marinig ang tanong sa akin ni Chloie–ang baklang umaayos sa akin ngayon. Isang oras na lang at ikakasal na ako kay King, ngunit hindi ko maintindihan ang aking nararamdaman.Pinahid ko ang aking mga luha bago siya sinagot. "Ewan ko ba Chloie, ang lakas ng kabog ng dibdib ko. Hindi ko maintindihan kung ano itong nararamdaman ko.""Naku, talagang ganyan Ma'am, hindi mo talaga maintindihan ang nararamdaman mo kapag ikakasal ka na. Naghalo-halo na kasi ang kaba, excitement at lungkot dahil sa wakas tatalian ka na ng mapapangasawa mo. Sandali, i-on ko na lang ang TV, para maibaling mo ang atensyon mo sa panonood. Masyado lang po siguro kayong excited." Panunukso pa nito sa akin, habang ini-on ang TV. Ilang rooms ang kinuha namin ni King, upang dito na magbihis ang buong entourage. Yung iba kanina pa nauna sa simbahan dahil doon na lang ang pictorials. Kahit ang aking anak ay kanina pa, dinala
ZED DAVEN’S POV Nagising ako na, nakahiga na, sa isang mahabang mesa habang ang aking kamay at paa ay kapwa nakatali sa bawat dulo nito. Wala na sila, sigurong makita na pwedeng itali sa akin, dahil napansin ko na puro duct tape ang nagbibigkis sa kamay at paa ko. Naalala ko, sinubukan ko palang barilin ang isang lalaki na may hawak din sa akin, ngunit hindi ako nagtagumpay dahil agad akong hinampas sa ulo ng mga kasamahan nito, at parang may tinurok pa sila sa akin, dahilan upang mawalan ako ng malay. Binuka ko ang aking bibig, ngunit hindi ko magawa dahil tinatakpan din ito ng docktape. Inikot ko ang aking paningin, upang malaman kung saan nila ako dinala. Agad kong nakita ang iba’t-ibang klase ng kutsilyo na nakadispaly sa knifes shelves, at maraming kasangkapan, pangkusina. Ibig sabihin, dito nila ako dinala sa kusina na sa ilalim na parte ng barko. Naramdaman kong umuusad ang barko, dahil umaandar na ang makina nito. Ipinikit ko ang aking mga mata upang muling ipunin ang aking la