PECHIE**
"Pecpec ano na late na tayo!" sighal ni Scar sakin habang naka sakay na siya sa bike niya.
Grade 7 na kami ngayon pa sukan kaya excited siya.
"Pwede ba wag kang excited maaga pa saka first day of class naman puro lang yan pakilala tapos bigayan ng mga books" iritable kong sabi sa kanya habang nag sasapatos.
"Kahit na. Baka mamaya bulok pa makuha natin libro" giit niya.
Inirapan ko nalang siya bago umangkas sa kanya may bike naman ako kaso tinatamad talaga ako.Saka 10 minutes lang naman ang layo ng school namin pag nilakad ano pa kaya pag nakabike.
"Hanggang kailan kaba sasabay sakin pec?" naglalakad na kami papasok sa school.
"bakit na bibigatan kana ba sakin?" nakangusong tanung ko sa kanya.
Pinisil niya ang pisngi ko at malutong na tumawa.
"Silly, of course not. Natatakot pa nga ako baka liparin ka ng hangin sa sobrang gaan mo e"
"Wee magaan ako?"
"Sympre hindi. Feeling ka!" agad ako bumasangot sa sagot niya.
''Paasa! "sighal ko tapos pinangunahan ko na sya.
" YAHHH! wait me pecpec ko" rinig ko pang sigaw niya kaya mas binilisan ko ang paglalakad ko.
Walangjo kahit kailan talaga ang babaeng yon.
"Hoy" habol hininga si Scar ng makapasok sa room namin.
Mangilan-ngilan palang naman ang nasa room namin.
"oh uminom ka muna" abot ko sa kanya ng tubigan ko tinanggap naman niya ito.
Habang umiinom siya nilabas ko yong extra towel at pulbos ko.
"Mag ayos ka muna. Muka ka na naman kase nakipag karera sa aso"
"Pecpec kahit basa ako ng pawis maganda ako" pagyayabang niya.
"Kwento mo sa pagong" pambabara ko sa kanya. Tinawanan niya lang ako saka siya nag-ayos.
Lunch break na namin. Nauna lumabas ang mga kaklase namin habang si Scar nagsusulat pa din. Ginagawa na niya kase mga dapat sa bahay ginagawa kase hindi na nya magagawa ang mga yan pag nasa mansyon na siya.
"Peklat gutom nako tara na kase" muling subok ko.
"mauna kana sa canteen susunod ako sayo" sabi niya na hindi manlang ako nililingon.
"Osige basta sumunod ka agad ah!" huling sinabe ko bago lumabas ng room namin.
"Ate isang box nga ng pizza pepperoni flavor saka dalawang buko shake na din po." sabi ko sa ale.
Hindi ako sa canteen namin bumili. Mabuti nalang may tinda na mumurahin pizza shop dito sa school. Inabot sakin ng tindera ang order ko pabalik na sana ako sa school ng may humarurot na sports car.
Agad ako ginabangan ng takot nguni't sa kabila ng takot hindi ko magawang tumabi o iwasan ang sasakyan. Napapikit nalang ako ng aking mata at inaantay na masagasaan ako.
"INENG TUMABI KA DYAN!"
"JUSKO ANG TULUNGAN NIYO SILA!"
Ingay ng mga tao, nanatili pa din ako nakapikit. Nguni't ganun nalang ang pagtaka ko ng hanggang ngayon wala pa din tumatama sakin.
"Miss hindi ka tinamaan kaya buksan muna yang mata mo" boses ng isang lalaki.
Marahan ko minulat ang aking mata.
"nasa langit naba ako?" bungad ko sa lalaking nasa harapan ko.
He was wearing a white shirt. Dagdag pa ang mala-anghel niyang muka.
"Sorry for ruining your imagination but your not."nakabusangot na sagot niya.
" Ay sayang"kunyaring nalulungkot ko sabi.
"Mukang okey ka naman gotta go!" saka siya tumalikod pero hinawakan ko ang braso niya pero shit's bakit para ako na kuryente weird.
"Salamat pala" ng maalala ko na niligtas pala niya ako.
He smiles at me. A genuine one.
"You owe me now Ms so don't thank me"arrogante na sagot nya sakin na nagpawala ng ngiti ko.
" Okey "walang buhay na sagot ko.
"So paano kita mababayaran?" tanung ko pa. Pinasok niya ang mga kamay niya sa bulsa ng sout niyang hoody jacket na pink.
"When I see you again" mayabang na sabi niya bago niya ako tuluyan tinalikuran.
Badtrip na yon pasalamat talaga siya gwapo siya!
"Saan kaba galing at ang tagal mo?" bungaran tanung ni Scar sakin pagkapasok ko sa room. Inabot ko sa kanya ang buko shake wala na yong pizza nasa gasaan.
"nakipag usap ako sa mga bulaklak at inantay sila sumagot" pabalang na sagot ko sa kany bago umupo sa pwesto ko nasa tabi lang naman ng upuan ni scar.
Hindi naman na kumibo si scar pagkatapos ko siya sagutin. Alam na niya ibig sabihin ko pag ganun ako sumagot sa kanya.
"Pechie tambay muna tayo sa park?" aya nya sakin. Tumango lang ako sa kanya bago ako umangkas sa kanya.
Nasa park na kami ngayon, nasa swing kami ngayon tag isa.
"Pechie bakit hindi ka mag pa transfer sa private school?" bukas niya ng usapan.
"Eto na naman tayo peklat eh" naiinis na sagot ko pang ilan beses na kase. Narinig ko malalim na buntong hininga niya.
"Hindi mo naman kailangan gawin ito pecpec" malungkot niyang anas.
Humarap ako sa kanya.
"Ayoko na pag uusapan natin ito ulit. Dadamayan kita kung sa public school ka mag aaral then be it. I don't care as long as magkasama tayo." iniwan ko na siya sa park.
I know why scar forcing me to transfer dahil kinausap na naman siya ng parents ko. Lagi nalang, every school year nalang ginugulo kami ni Mommy.
Ayoko suwayin ang parent's ko pero ayoko iwan si Scar. Siya nalang ang meron ako pag iniwan ko pa siya sa public school na yon baka ano ng manyari sa kanya.
Nang makarating ako sa mansion. Nakasalubong ko si Yaya Minda.
"Buti umuwi kana kanina kapa hinahanap ng mommy mo"salubong niya sakin.
"Asan po si Mom?"
"Nasa Study room pinapasabi niya pag dunating ka daw puntahan mo siya sa studyroom"
"Sige salamat Ya. Puntahan ko lang po si Mommy"paalam ko.
Nasa tapat nako ng studyroom ni mom. Kumatok ako ng tatlong beses.
"Come in, "my mom said inside.
Marahas ako bumuntong hininga bago binuksan ang pinto.
Nakaupo si Mommy sa paborito niyang upuan.
"Mabuti naisipan mo pang umuwi Penniely Chie Dariels" napapikit ako ng mariin ng banggitin ng mommy ko ang buong pangalan ko.
"Mom" babala ko.
"Mag transfer kana sa Mc'rickette Anak"
"No mom please understand me. Hindi ko kayang hiwalayan ang bestfriend ko kaya pasensya. Magpapahinga na po ako"
Pumanhik nako sa kwarto ko at sumalampak ng higa. The next thing I kne nilamon nako ng antok.
TO BE CONTINUED.....
Mabilis lumipas ang Isang buwan naging busy kami ni scar sa mga Gawain naming sa paaralan. Pareho kase kami ni Scar kasali sa sports pero magkaiba na sport. Si scar magaling sa badminton samantalang ako sa pag langoy ang aking kinahiligan."Ms.Dariels kailangan mo galing balita ko magaling ang makakalaban natin na paaralan. Maasahan ba kita?"Ani ni coach pagka-ahon ko sa pool."Oo naman sympre ako paba?"nakangising sagot ko sa kanya."Yan ang gusto ko mataas ang confidence mo"natutuwang sabi ni coach."Baka kamo hambog"singit ng isang ka teammates ko.Natatawa nalang ako na inilingan sila. Pumanhik nako sa rest
Mabilis nagdaan ang mga araw, linggo at buwan. Hindi na din kami gaano nagkakasama ni Scar dahil sobrang busy siya sa bahay nila plus ang part-time job niya pa. Gustuhin ko naman siya tulungan pero alam kong hindi niya tatanggapin yon. Regular na din ang pagkikita namin ni Yuri kung pagkikita nga ba. For me kase parang hindi coincidence lang yon.I don't want to assume then anyway. Pabor naman sakin ang pagkikita namin kahit pa hindi tumatagal ng kalahating oras okey na ako doon. Makita ko nga lang siya kumpleto na araw ako."Pechie!"Napahinto ako sa paglalakad at dahan na nilingon kung sino sumigaw. Lumawak ang ngiti ko ng makita ko si Aiko."Aiko!!" I giggle because of excitement. He hugged me tigh
Hinatid ako ni Yuri ng magkamalay na ako. Dinala niya ako sa clinic ng school gusto pa sana niya ako dalin sa hospital pero nag matigas ako na iuwi nalang niya ako. Wala siya nagawa kundi sundin ang gusto ko kaya ang ending namin ay dito sa tapat ng bahay namin.Pinagbuksan niya ako ng pintuan at inilahad ang kamay.'gentleman' tanging na sabi ko.Malubag sa loob ko tinanggap ang kamay niya.'Shit be ang lambot mas malambot pa sakin'"Salamat pero hindi mo naman na kailangan pa gawin ito"ng mahatid na niya ako sa mismong pintuan namin."My insist."tipid na sagot niya.&n
Ito yong araw na ipinakilala ko na si Scar kay Yuri. Ngayon palang parang pag sisihan ko na ng panghabang buhay ang desisyon ko.Pero okey lang as long as makita ko siya masaya kahit pa hindi ako ang dahilan nun.Mula sa kinatatayuan ko kitang-kita ko na masayang nag kwe-kwentuhan sila Yuri at ang mahal kong bestfriend. Madali sila naging close dahil regular daw customer si Yuri sa pinapasukan ni Scar.'Ang hindi ko lang matanggap kung bakit kailangan niya ako gamitin para lang makalapit sa bestfriend ko? '"Dariels get back to your senses! Any minute lalaban kana pero mukhang wala kapa ata sa wisyo!"galit na sighal sakin ni coach."Pasensya po
Ilan buntong hininga na ba ang pinakawalan ko at paulit-ulit ko pa din ginagawa."Isa nalang iisipin kong hinihika ka"na tigil ang pagbuntong hininga ko for the nnth times.I boringly glance at Aiko. He was dragging my luggage now.Sa isang araw na ang alis ko pero hanggang ngayon hindi pa din ako nakakapag paalam sa kanya. Hindi ko din sya masyado nakakausap sa school kahit pa mag ka kaklase naman kami dalawa."Hop in Prinsesa baka gusto mo lang naman"Aiko mockery said.Inirapan ko siya ng bongga bago ako sumakay sa kotse niya. Sinabe ko na bang 3 years gap si Aiko sakin pero dahil ubod siya ng pagka isip bata ay hindi halata sa kanya.
Anim na buwan na ang nakalipas simula umalis ako ng Philippines. Hindi naging madali sakin ang naging adjustment ko sa mga unang linggo ko dito nguni't sa tulong ni Aiko at Caiko nakapag adjust nako. Hindi pa din nawawala ang communicate namin ni Scar kahit pa magkaiba ang oras namin. Sinisikap namin magkaroon ng communicate kahit pa trice a weeks minsan dalawa pa nga sila ni Yuri nakakausap ko thru skype."Pecpec ko hanggang kailan ka paba dyan?"ayan na naman kami sa tanung niya.Napabusangot ako."Peklat na ririndi na talaga ako sa tanung mo wala atang araw na hindi mo tinanung mo sakin yan, You know that na 1 year contract ko dito and possible na ma-extend pa ito."mapagpasensyang paliwanag ko.
Isang taon bago naka-recover si Fimescar sa nangyaring trahedya sa kanya. 3 months naman ang tinagal ni Yuri sa hospital bago ito gumaling. Fimescar and Yuri can't make it to go school so I do the same. I choose to accompy them.Ngayon, ilan taon na ang nakalipas at pare-pareho kaming nasa kolehiyo na. 3rd years college to be exact parehong Arts and Design Track ang course namin ni Fimescar. Samantalang si Yuri Architect ang kinuha niyang course. Magkaibang course pero pinipilit na magkaroon pa din kaming tatlo na oras para makapag banding.Sa mga nagdaan na taon masasabi kong sanay nako masaktan este tanggap ko na wala kami pag-asa ni Yuri kaya pinipilit ko nalang maging mabuting kaibigan para sa kanila. As long as Scar and Yuri Love each other, masaya na ako doon kahit pa ang kapalit nun ang pagkamatay ng puso ko.
Dinamba ako ng yakap ni Aiko na akala mo kami lang ang tao dito. Akala mo lang walang Yuri mapanuring nakatitig sakin, na walang Virian halos lumuwa ang mata at matalim nakatitig kay aiko at ang mga tsismosong tsismosang mga stuff na company."Damn, I miss you princess" he whispered huskily before he let me go.*cough!*cough!Halos maubusan ako ng hininga sa sobrang higpit ng yakap sakin ni Aiko."Are you going to choke me to death? And what the hell are you doing here? "I raising my eyebrow ng makabawi nako."Why I am not allowed here? Aren't you miss me
Wyne and I become so much busy. Marami akong trinabaho at mga event na pinuntahan. Pumutok na kase sa business world ang pagdating ko kaya sobrang daming events na ina-attenand ko along with Wyne of course.Thankful talaga ako ng sobra sa kanya dahil after that scene, hindi niya ako iniwan."Mommmy!" I heard my daughter loud voice calling me cheerfully.I smile brightly at her."Yes my baby, don't make a fuss here." I accept her hug with open arms.Nandito kase kami ngayon sa company na ipimana ng Family ko. The Szayato's corporation, the biggest company all over the worlds.
Hours passed, na tagpuan ko ang aking sarili nakatitig sa family picture namin ni Wyne at Yuni. Dito sa kanyang opisina. Ang saya-saya naman tatlo, wyne eyes is looking me while his holding Yuni. Ako naman masaya nakatingin kay Yuni while hugging her tights in my arms, like i was afraid to lose her.This is the family I wanted. The family that I'm afraid to let go. To loss, minsan na akong nawalan ng pinangarap kong pamilya. Hahayaan ko na naman bang mawala ito?Napabagsak ako sa sahig sa labis ng panghihina."Pechiee"na rinig kong takot at kabadong sigaw ni Wyne.Matamlay ako bumaling sa kanya."My husband...
Yuri has a teary eye at me. But what should I do? Should I react then? Ang sakit. Sobrang sakit at ang sikip ng dibdib ko ngayon sobra. I almost not catch my breathe every time na sinusubukan pigilan ang luha ko.I don't want to be weak again, not in front of him again."I know is this too late, but still I want to apologise. For all the pain.."he takes a deep breath.I covered my mouth not to let out any sobs. But how long I can hold my tears?"For what I did, especially for our chi..""SHUT THE FUCKING UP!" Ihysterically stop him.
"Ano gusto mo inumin coffee ? Ice tea or Tea?" full attention na tanong ni Yuri. He's trying to get on me. I gaze at him."Hindi ako pumunta dito para dyan. Let's talk so I can leave." I coldly said to him.I was just being frank, but I guess I was not wrong here. "Pechie, wag ka naman magmadali."mababang saad niya. Naiinis ako sa pinapakita niyang reaksyon sakin. Bakit parang siya ang biktima at ako ang masama dito? "Yuri hindi kita maintindihan, bakit ka nagkakaganito?" I laid my first question, what I really curious one. Yuri face turn in very sad look. Pero sa totoo lang kung sa ibang tao mukha siyang kaawa pero sakin he looks awful and it disgust me. It may sound rude but it's true."I missed you," tumigil ang mundo ko sakin na rinig. 'I missed you,' It's echoing. And laughed loudly but without humor and sharpen my gaze at him."You think may pakialam ako? Sa tingin mo ba pumunta ako dito para pakinggang ang mga yan?Be reasonable Yuri."malamig kong saad sa kanya. Hindi
I went out early. But before I leave the house nag-iwan ako ng breakfast ng mag-ama ko. Of course before anything else sympre sila muna kahit ano pang busy ng araw ko. I dialed Ayue's number while I was driving. "Good morning, Madam." He answered his phone after a few rings. "Oh hello Ayue, can you reserve me a room for 2 people at GC's Hotel? This going to take for 1-week to book. I'll be needing this tomorrow morning. Also, can you send me details about what our company is doing in Japan?" I immediately told him what I needed. We both have precious time to be wasted. After telling me what I need. We ended the call since andito na rin ako sa Gareen Firm parking lot. Bumaba na ako ng sasakyan ko at sumakay sa elevator papunta sa receptions are. I'll be having business with him. I guess this will be the best time to talk with him. Wala naman na ako magagawa. Ayoko na rin naman magtago pa nakakapagod na. "I have an appointment with the Ceo," I announce to the receptionis
Na balot ng katahimikan ang lahat ng malakas na hinampas ni Wyne ang mesa. Maski ang bata na nasa kanyang bisig na pahingkatakutan. "Ayla, paki-akyat si Yuni sa kanyang silid. "Tarantang utos ko. "Baby, this is adult talk. Okay lang ba mauna kana muna sa room Daddy and I will follow you later okay?"pag-amo ko rito. "Yes mommy."mahinang naging tugon niya. Sumama siya agad kay Ayla. Nang makasiguro na akong wala na talaga si Yuni, saka ako humarap sa kanilang lahat pero ang focus ko si Wroen. Pero inuna ko asikasuhin ang asawa ko, one of the servant brougth the medicine kit. "Wroen, I really don't know what I've done to you. Just to owe me of that kind of treatment."malamig kong sambit habang nilalagyan ko bandage kamay ni Wyne. Wala ako na rinig na kahit anong salita mula sa kanila, even scars. Nag-angat ako ng tin
Dahil sa pagdating ni Yuri, tila'y ba nawalang ng gana ang lahat pero I don't want to end like that. Wyne and I worked hard for this small banquet tapos hahayaan ko lang masira ito ng dahil sa taong yon ulit. That's not gonna happen, ever. Inobliga ko ngumiti at lumapit sa anak ko hinawakan ko siya sa kamay habang si Wyne naman ay buhat siya. Sandali kami nagtitigan. As before his giving me cold gaze pero binalewala ko lang instead tinamisan ko ang ngiti sa kanya. "Good evening everyone! I just want to apologize for the inconvenience happened. Pero hahayaan ba masira ang ating gabi? Sympre we don't want to happen right?" I started. Lahat sila tumango sakin. I feel relief. "Since this salo-salo is for my introducing of my family. Let me introduce my family. " I added. I proudly spoke in front of my friends. Telling about my Family. Bumaling ako kay Wyne, I held his hand. "This man beside me,
Aside samin, si Wroen lang ang hindi nagulat."You brought him, Wroen?" may galit sa himig ni Scar ng tinanung niya si Wroen.Kamo't sa batok siya na tumango samin."Gosh, nag iisip kaba?" dagdag na galit na sambit ni Scar.Kulang nalang batukan niya si Wroen sa inis niya dito. Na iindintihan ko naman ang nararamdaman niya. Kung ako lang, kung wala lang dito ang anak ko kakaladkarin ko siya palabas ng bahay ko."Pechie, pwede ba tayo mag usap? pangako hindi ako mang-gugulo." may makaawa niyang pakiusap.Lahat nakatingin sakin, pero ang tanging binigyan ko ng pansin ay si Wyne. Si Wyne walang imik o kahit buhay sa mata nito. Gusto ko siya tanungin kung okay lang ba sa kanya na kausapin ko saglit si Yuri kaya lang paano ko siya tatanungin kung hindi manlang nag-abala si Wyne na tignan ako.I had no choice to make a decision for us, malalim akong bumuga ng hangin."Yuri, not now."malalim at madi
Halos tatlong oras ako nag-asikaso. Mula sa foods at sa area na kakainin sympre with help of Wyne."Ayla, ang mga kubyertos" rinig kong utos ni Wyne sa kasambahay namin, nagkukumahog ko naman nakasalubong si Ayla habang bitbit ko ang isang puno ng food pan ng pasta.Naabutan ko si Wyne chenecheck ang mga food."Wyne, mag bihis kana at isabay mo si Yuni sa pagbaba mo ako na muna bahala dito. Para makapag pahinga kana din muna,"Mahabang talahaga ko.Tinignan muna nya ang kanyang relo."Mauna kana muna mag-ayos, tignan ko lang ang mga inumin."walang baling ng tingin an saad nya sakin.He's giving me a cold-shoulder gosh, sana maging maayos kami pagdating ng mga bisita namin kase ano nalang ang sasabihin nila pag na halata nila na may iba samin mag-asawa."sige, baba agad ako para makapag-bihis kana din."tanging na sambit ko