สัปดาห์ที่ 2 โรมเพื่อนรักของเทนได้ไปหาที่ไร่ ก่อนจะพากันเดินทางไปต่างประเทศ เทนยังคงไปทำงานที่โรงพิมพ์ในตอนเช้าและกลับมานอนกับเพื่อนที่ไร่ในตอนเย็น และทุกวันชายหนุ่มจะโทรหาลูกพีชเพื่อพูดคุยถามไถ่เปิดวีดีโอคอลกันจนหญิงสาวหลับจนเป็นเรื่องปกติ"บอกแม่ให้จบ ๆ เหอะวะเทน กูว่าขนาดนี้แล้ว มึงไม่สงสารน้องมันหรือไงวะ" โรมว่าขึ้นพร้อมกับมองหน้าหลังจากที่เพื่อนวางสายจากแฟนสาว"เอาไว้กูเคลียร์เรื่องวุ่น ๆ เสร็จก่อนน่ะ กูบอกแน่ มึงนี่ก็ใจร้อนจังวะไอ้บ้า" เทนว่าพลางตบหลังเพื่อนยิ้ม ๆ "มึงมีอะไรที่ยังไม่บอกกูหรือเปล่าวะ เหตุผลจริง ๆ ที่มึงเทียวมาเทียวไปแบบนั้น หรือไม่ใช่เพราะลูกพีช" โรมถามเพื่อนสีหน้าจริงจัง"กูห่วง" คำพูดสั้น ๆ ของชายหนุ่มทำเอาเพื่อนมองหน้า "กูจดทะเบียนสมรสกับลูกพีชแล้วว่ะ" "ฮะ!" โรมอุทานตกใจกับประโยคหลังของเพื่อน"จริง กูจดทะเบียนกับลูกพีชแล้ว แล้วกูก็กำลังทำเรื่องโอนทุกอย่างเป็นชื่อลูกพีชด้วย" เทนบอกเพื่อนยิ้ม ๆ ก่อนจะถอนหายใจภายหลัง "มึงมั่นใจขนาดนั้น?""กูมั่นใจสิ กูรู้จักกับลูกพีชมาตั้งแต่เด็ก อยู่กับพีชแล้วกูสบายใจ เวลาที่กูโมโหทีไรกูได้ยินเสียงเค้าแล้วกูจะเย็นลงได้แบบไม่น
ครืด...ครืด...เสียงมือถือของลูกพีชดังขึ้น ขณะที่หญิงสาวกำลังนั่งทานข้าวเที่ยงกับเพื่อน ๆ หญิงสาวล้วงมือถือออกมาดูท่ามกลางสายตาอยากรู้ของเพื่อน"ค่ะเฮีย"'ทำอะไรอยู่ เมื่อคืนเฮียไม่ได้โทรหาหนูเลย' เสียงทุ้มเอ่ยถามพร้อมกับเสียงถอนหายใจเบา ๆ"กำลังกินข้าวกับเพื่อนอยู่ค่ะ วันนี้เลิกเร็วว่าจะไปตลาดนัดหน้า ม. กัน เตรียมเสบียงอ่านหนังสือ" ตอบพร้อมกับรอยยิ้มน้อย ๆ ที่ปลายสายมองไม่เห็น แต่เพื่อนทั้ง 3 เห็นและยิ้มตามกับความน่ารักของทั้งคู่ ที่เทนจะโทรหาหญิงสาวเสมอถ้ามีเวลา'คิดถึงหนูจัง'"เมาแดดลอนดอนหรือดูซีรีส์ดึกไปคะ" คนตัวเล็กเอ่ยแซวอาย ๆ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ชายหนุ่มบอกว่าคิดถึงเธอ'คิดถึงเมีย' เสียงทุ้มเอ่ยบอกก่อนจะถอนหายใจเบา ๆ 'หนู เฮียไม่อยู่หนูต้องดูแลตัวเองดี ๆ นะ เฮียเป็นห่วง' ชายหนุ่มเอ่ยย้ำประโยคคำว่าเป็นห่วงบ่อยจนหญิงสาวจำขึ้นใจ"ไม่ต้องห่วงนะคะ ยังไงพีชก็ระวังตัวอยู่แล้ว พีชไม่ไปไหนคนเดียวหรอก"'พรุ่งนี้พวกเฮียจะเข้าป่ากันแล้ว บางทีอาจไม่มีคลื่นโทรหาหนู เฮียต้องคิดถึงหนูมากแน่ ๆ' ชายหนุ่มย้ำคำว่าคิดถึงเสียงอ้อนจนปลายสายยิ้มหน้าแดงหลบตาเพื่อนที่นั่งร่วมโต๊ะ"คิดถึงเฮียก็รีบทำง
ครืด...ครืด...เสียงเรียกเข้าขอสายวีดีโอคอลจากมือถือของเทนดังขึ้นช่วงเวลาบ่ายแก่ ๆ ของวันอาทิตย์ ทำให้ชายหนุ่มขมวดคิ้วก่อนจะมองคนตัวเล็กที่หลับอยู่บนอก วันนี้เขาเพิ่งไปรับเธอมาจากโรงพยาบาลหลังจากที่ควงเวรแทนน้องบัดดี้ตั้งแต่ช่วงกลางคืนจนถึงบ่ายและหมดสภาพทันทีที่ถึงห้อง จนเขาต้องถอดเสื้อผ้าเช็ดตัวให้แล้วพามานอนได้ไม่ถึง 1 ชั่วโมง'รับยากจริงนะคะพ่อเลี้ยง จะกลับไทยเมื่อไหร่คะลูก' เสียงแม่เลี้ยงอุ่นรักดังขึ้นพร้อมกับใบหน้าสวยหวานแม้จะผ่านกาลเวลามากว่า 50 กะรัต ปรากฎขึ้นที่หน้าจอ"กลับมาอาทิตย์กว่าแล้วครับแม่ มีอะไรหรือเปล่าครับ" เสียงทุ้มเอ่ยบอกพร้อมกับถามในประโยคเดียวกัน แต่จังหวะนั้นคนที่กำลังหลับอยู่กลับยกแขนขึ้นคล้องคอชายหนุ่มแบบไม่รู้ตัวทำให้แม่เลี้ยงขมวดคิ้ว'หือ? ...แว้บ ๆ นะคะพ่อเลี้ยง อยู่คอนโดหรือเปล่าลูก'"อยู่คอนโดสิแม่ จะให้ไปนอนที่ไหน" ชายหนุ่มว่ายิ้ม ๆ หลุบตามองคนหลับพร้อมกับยกมือขึ้นลูบผมเธอเบา ๆ'คอนโด? กดกล้องต่ำสิคะ เมื่อกี้แม่ว่าไม่ใช่แขนโรมนะ หรือมาร์คกลับไทยมาด้วย' แม่เลี้ยงสั่งลูกชายพร้อมกับจ้องหน้าผ่านจอ คอนโดนี้คนที่เข้ามาก็มีแต่เพื่อนผู้ชายของลูก จึงคิดว่าแขนที่
"ก็ผู้หญิงดี ๆ ที่อยู่ข้างผมนี่แหละ เขาเป็นหมอเพิ่งออกเวรมาก็ต้องนอน แล้วรักษาชื่อเสียงตระกูลอะไรครับ ม่าลืมเหรอว่าผมไม่ได้ใช้แซ่เดียวกับม่า ผมใช้นามสกุลที่ป๊าตั้งใหม่ ผลประโยชน์อะไรผมก็ไม่ต้องการหรอก แล้วฟังดี ๆ นะ ผมมีเมีย ไม่ได้โสด เข้าใจนะครับอาม่า " คำพูดของหลานชายทำเอาอาม่านิ่งงันไปทันที เพราะในลูกหลานของเธอไม่มีคนไหนได้รับราชการทั้ง ๆ ที่เธอก็พยายามส่งเสียหลาน ๆ ทุกคนยกเว้นเทนกับพี่สาวที่เจ้าสัววินัยไม่ให้เป็นภาระของพ่อแม่และไม่ให้ใช้เงินกงสีของครอบครัวมาตั้งแต่เกิด เทนเป็นหลานคนแรกที่เรียนจบสูงที่สุดเป็นที่เชิดหน้าชูตาได้พูดกับบรรดาญาติ ๆ แบบไม่อายใคร และตอนนี้หลานชายเธอก็บอกว่ามีเมียเป็นถึงคุณหมอเธอก็จะได้เชิดหน้าชูตาได้อีก'อาเทน ม่าไม่รู้ว่าแกมีครอบครัวแล้วม่าก็หวังดี แล้วอีกอย่างเทอมหน้าชิงชิงก็จะมาเรียนที่ไทย ถ้าจะให้มาอยู่ที่บ้านนี้เลยก็ดูจะไม่ดี ป้าชิงเอ๋อเลยอยากให้หมั้นหมายกันไว้ก่อน ม่าก็เลย...' อาม่าว่าเสียงอ่อนลงเมื่อรู้ตำแหน่งหลานสะใภ้ ซึ่งเทียบกับเด็กสาวที่ป้าเขาจะเอามายัดเยียดให้หลานชายนั้นต่างราวฟ้ากับเหว เพราะขนาดมหาวิทยาลัยที่บ้านเกิดชิงชิงยังไม่สามารถเข้าเรีย
รุ่งเช้า ขณะที่เทนกำลังอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปส่งหญิงสาวขึ้นวอร์ดตอนเช้าเป็นกรณีฉุกเฉินและลูกพีชกำลังทำอาหารเช้าง่าย ๆ สำหรับคน 2 คนอยู่นั้น..กริ๊ง!! เสียงกริ่งที่หน้าประตูห้องดังขึ้นทำให้หญิงขมวดคิ้วหันไปมองก่อนจะหันไปปิดเตาแล้วล้างมือจนสะอาด ถอดผ้ากันเปื้อนออกแขวน"พี่องอาจ มาทำไมแต่เช้า" หญิงสาวว่าพึมพำพลางเดินไปที่ประตู พร้อมกับเปิดออกเพราะคิดว่าลูกน้องของเทนมาหาผู้เป็นนาย "มาแต่เช้าเลยนะคะพี่...อ๊ะ!" หญิงสาวเอ่ยทักอย่างแจ่มใสแต่ต้องอุทานตกใจเมื่อคนที่ยืนรออยู่หน้าประตูไม่ใช่ลูกน้องของเทน ตามที่เธอคิด และคนข้างนอกก็ตกใจจนดูป้ายเลขห้องเหมือนกัน *ซวยแล้วคุณลุงคุณป้ามาครบเลย อย่าจำได้นะคะ สาธุ...* หญิงสาวบนบานในใจ"มาหาใครหรือคะ" เสียงหวานถามออกไปทั้งที่ใจเต้นระทึกเหมือนจะกระเด็นออกมานอกอก"เอ่อ..." แม่เลี้ยงอุ่นรักอึกอักทั้งยังมองหน้าหญิงสาวอึ้ง ๆ ผู้หญิงคนนี้ละม้ายคล้ายกับเด็กสาวข้างบ้านของเธอเมื่อหลายปีก่อน แต่ผอมบาง ตัวเล็ก และไม่ได้สวมแว่น ดูรวม ๆ แล้วน่ารักมากทีเดียว *ทำไมคล้ายลูกพีชของป้าจังลูก...* แม่เลี้ยงอุ่นรักคิดในใจ"ใครมาหนู อ้าว? ป๊าแม่ กง ม่า มายังไงกันแต่เช้า สวัสดีครั
"เทน ฟังอาม่าก่อนนะลูก" อาม่าพยายามพูดอย่างใจเย็น"ฟังบ้าอะไร เมื่อวานตอนเราอยู่ด้วยกัน ม่าบอกเองไม่ใช่เหรอว่าผู้หญิงคนนี้ม่าเลือก แล้ววันนี้ก็พามาประเคนถึงห้อง ถ้าม่าเป็นพิกกี้จะรู้สึกยังไง ยังจะมีน้ำใจมาหาน้ำให้ดื่มหรือเปล่าจะปั้นหน้ายิ้มแย้มได้ขนาดนั้นมั้ย" ชายหนุ่มหันมาถามอาม่าเสียงดังพร้อมกับจ้องหน้าอย่างเอาเรื่อง เมื่อนึกถึงคำพูดอาม่าต่อหน้าลูกพีชเมื่อวาน"แต่มาวันนี้เราไม่ได้พาชิงชิงมาให้หมั้นกับลูกนะเทน" แม่เลี้ยงอุ่นรักพูดกับลูกชายเสียงอ่อน"ไม่หมั้นไม่ได้นะคะ ชิงชิงมาแล้วยังไงก็ต้องหมั้นค่ะซิ่ม ชิงชิงไม่ยอมหรอก" เด็กสาวที่สุดในห้องว่าขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นทำท่าจะเดินไปหาชายหนุ่มที่ยืนอยู่อีกมุม"อย่าเข้ามาใกล้กู ออกไปจากห้องกูให้หมดทุกคน ก่อนที่อะไรมันจะแย่แล้วแก้ไม่ได้" ชายหนุ่มถอยหลังออกห่างเด็กสาวที่เดินเข้าหาพร้อมกับกัดฟันพูดอย่างเกรี้ยวกราดก่อนจะเดินเข้าไปหยิบกุญแจรถและกระเป๋าสตางค์ในห้องนอนแล้วกระแทกประตูใส่หน้าทุกคนจนสะดุ้ง เดินออกจากห้องยกเท้าถีบปิดประตูเสียงดังแล้วเดินลงทางบันได้หนีไฟไปรอลิฟต์อีกชั้นอย่างหัวเสียขณะเดียวกันที่โรงพยาบาลเอส ลูกพีชเดินหอบสัมภาระเข้ามาในห้
15.30 น. โรงพยาบาลเอส"โอย...ร่างจะสลาย ไม่คิดว่าจะนานขนาดนี้ไหนอาจารย์บอกว่าผ่าตัดเล็กไง ปาไปเกือบ 6 ชั่วโมง" ลูกพีชเดินมาทรุดนั่งที่โรงอาหารในโรงพยาบาลพร้อมกับรับน้ำจากปลาดาวมาดื่มอย่างกระหาย "ขอบคุณค่ะ""อือ หิวมากเลย เอ้อ เมื่อกี๊น้องบอกว่ามีคนจากร้านโรมี่บาร์เอาของกินมาฝากไว้ให้พีชตั้งแต่เมื่อเช้าน่ะ ป่านนี้เย็นหมดแล้วมั้ง" ปลาดาวบอกเพื่อนพร้อมกับมองหน้า"ไม่เย็นล่ะ ชืดไปแล้วมั้ง เย็นค่อยเอาไปเวฟกินแล้วกันเสียดาย" หญิงสาวว่าพร้อมกับถอนหายใจ"แสดงว่าเมื่อเช้าพีชยังไม่ได้กินข้าวมาใช่ป่าว" "อือ เล่นมากันแต่เช้าใครจะกล้าอยู่สู้หน้ากินล่ะ ขนาดผมยังไม่ได้หวีเลยหน้าก็ไม่ทันได้แต่ง ดีนะเตรียมเสื้อกาวน์ไว้แล้วคว้าได้ก็ออกมาเลย" ลูกพีชพยักหน้าบอกเพื่อนแล้วถอนหายใจแรง ๆ "บ้านเฮียเทนเขาไม่ต้อนรับพีชเหรอ" ปลาดาวโน้มหน้ามาถามเสียงเบา"ไม่รู้สิหนีออกมาก่อน ปั้นหน้าไม่ถูกว่ะ" ลูกพีชว่าเสียงเบาพอกันแล้วพากันลุกไปซื้อข้าวมานั่งกินกันเงียบ ๆ ต่างคนต่างใช้ความคิดไปคนละทาง"เทนบอกว่าจะไปต่างประเทศ เขาบอกหรือเปล่าว่าจะไปไหน" เสียงห้วนดังมาจากข้างหลังทำให้ลูกพีชที่กำลังก้มหน้าก้มตากินอย่างหิวโหยต้องช
@Ro me bar ชั้น 3 ห้องทำงานของโรมเทนกระดกเหล้าลงคออย่างต่อเนื่อง ตั้งแต่เช้าที่เพื่อนรักไปรับมาจากโชว์รูมรถ สายเรียกเข้ามือถือของเขาทั้งจากครอบครัวและลูกน้องที่ออฟฟิศ ดังขึ้นแทบจะทุก 10 นาที จนโรมต้องเข้าออฟฟิศแทนเพื่อนในช่วงบ่าย แต่สายเดียวที่ชายหนุ่มตั้งตารอและมองหน้าจอทุกครั้งที่สายเข้า คือ สายจากภรรยาที่หอบสัมภาระออกจากบ้านเมื่อเช้า และเมื่อเที่ยงเขาได้โทรไปหาเพื่อนของหญิงสาวได้รับคำตอบว่า ลูกพีชเข้าห้องผ่าตัดกับอาจารย์หมอตั้งแต่ก่อน 10 โมงและยังไม่ออกมา ซึ่งไม่มั่นใจว่าอีกกี่ชั่วโมงถึงจะออกมา ข้าวที่โรมให้คนที่ร้านเอาไปให้ก็ยังวางอยู่ที่เดิมพร้อมกับน้ำปั่นที่เธอชอบจนตอนนี้ละลายจนไม่สามารถกินได้แล้วชายหนุ่มมองแก้วเหล้าในมือพร้อมกับถอนหายใจเมื่อเห็นเบอร์ของแม่โชว์ที่หน้าจอก่อนจะกดรับสายอย่างเสียไม่ได้"ครับแม่ อึ่ก!"'เทน อยู่ไหนลูก' เสียงแม่เลี้ยงอุ่นรักถามลูกชายอย่างเป็นห่วง"สนใจด้วยเหรอ?" เสียงเยาะดังขึ้นพร้อมกับกระดกเหล้าเข้าปากทีเดียวหมดแก้ว'เทน ไม่ใช่แบบนั้นนะลูก ฟังแม่ก่อน…' แม่เลี้ยงเสียงสั่นมาตามสาย น้อยครั้งมากที่เทนจะใช้น้ำเสียงนี้กับแม่ ซึ่งนั่นก็คือเขาโกรธมาก"ต้อง
26 ปีต่อมาแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกาหนุ่มหล่อหน้าคม ใส่เสื้อโค้ทตัวใหญ่เดินเข้ามาในอะพาร์ตเมนต์สุดหรูกลางเมือง แล้วต้องหยุดชะงักมองไปที่โซนลอบบี้ ก่อนจะยิ้มกว้างแล้วเปลี่ยนเป้าหมายทันทีที่เห็นหน้าคนรอ"แม่..." เสียงทุ้มเรียกคนเป็นแม่อย่างดีใจพร้อมก้าวขายาว ๆ เข้าไปสวมกอดแล้วหอมแก้มฟอดใหญ่อย่างคิดถึง"หยุด...ครับลูก นี่เมียป๊าครับ" เสียงห้วนของหนุ่มใหญ่วัยเลยกลางคนที่นั่งมองอยู่ที่โซฟารับแขกของอะพาร์ตเมนต์ว่าขึ้นพร้อมกับมองหน้าลูกชายและภรรยาดุ ๆ "หวงเว่อร์ไปหรือเปล่าป๊า นี่ผม ทอย ลูกชายป๊าไง" ทอยหรือหมอทอย ศัลยแพทย์หนุ่มสุดหล่ออนาคตไกล วัย 25 ปี ผู้ได้รับทุนจากโรงพยาบาลดังในไทยมาศึกษาแพทย์เฉพาะทางที่นี่และเป็นแพทย์ประจำโรงพยาบาลของโรงพยาบาลในเครือเดียวกัน พูดกับผู้เป็นพ่อพร้อมกับชี้หน้าตัวเองขำ ๆ "เข้าใจว่าลูก แต่แกจะ 26 แล้วนะ โตพอจะไม่หอมแก้มแม่แกแล้ว" ป๊าหรือพ่อเลี้ยงอุเทน ว่าให้ลูกชายที่ชอบทำตัวเหมือนเด็กตลอดเวลา แล้วเชิดหน้าไปทางอื่น"โอ๋...เด อิจฉาแม่ว่างั้น ฟอด! ฟอด! ให้ป๊า 2 หอมเลย" ลูกชายตัวดีรีบปล่อยแม่แล้วรวบกอดผู้เป็นพ่อจากทางด้านหลัง หอมที่แก้มพ่อแรง ๆ ทั้ง 2 ข้าง ทำเอา
3 ปีต่อมาหลังจากเรียนจบ ลูกพีชกลับมาเป็นหมอใช้ทุนมหาลัยที่โรงพยาบาลในจังหวัดบ้านเกิด เทนดีใจมากที่ภรรยาจะได้กลับมาอยู่ด้วยกัน ถึงแม้ว่าบริษัทส่งออกของเขายังอยู่ที่กรุงเทพและกำลังไปได้ดี แต่ก็มีลูกน้องที่ไว้ใจได้อย่างองอาจไปช่วยดูแลให้และมีโรมเป็นที่ปรึกษา โรงบ่มไวน์ของเทนเกือบแล้วเสร็จเหลือเพียงลงเครื่องจักรบางอย่างเกี่ยวกับการผลิต การขยายรีสอร์ตแล้วเสร็จเปิดให้บริการได้นานนับปี และสิ่งหนึ่งที่ทำนอกเหนือจากโครงการที่วางไว้ช่วงแรกนั่นก็คือสวนดอกไม้เมืองหนาวที่เป็นความฝันของคุณทอรุ้งแม่ของลูกพีชแต่ทีแรก แต่ปรับเปลี่ยนเป็นสถานที่ท่องเที่ยวและจุดเช็คอินที่สวยงาม มีคู่บ่าวสาวหลายคู่มาขอเช่าเป็นสถานที่จัดงานแต่งกลางแจ้งที่แสนโรแมนติกหลายคู่ ด้านหลังที่เป็นเชิงเขาเทนปรับให้เป็นลานกางเต็นท์และลานกิจกรรมให้กลุ่มวัยรุ่นหรือหมู่คณะที่มาเป็นกลุ่มใหญ่ได้เช่าทำกิจกรรมที่ใช้เสียงค่อนข้างดังและไม่รบกวนผู้มาพักรีสอร์ต ซึ่งถือว่าการบริหารงานของเทนประสบความสำเร็จอย่างมาก ส่วนลูกพีชนั้นเป็นคุณหมอสุดสวยใจดีประจำแผนกเด็กของโรงพยาบาลประจำจังหวัด……….//……….@Ro me barเทนเดินหน้าเครียดเข้ามาในห้องทำงานของเพ
โรงพยาบาลเอสองอาจเดินถือแฟ้มเอกสารยิ้มกะลิ้มกะเหลี่ยเข้ามาหาลูกพีชที่วอร์ดก่อนจะยื่นให้แล้วก้มหลบสายตาจับผิดที่ภรรยาเจ้านายมองมา "อะไรคะพี่องอาจ" หญิงสาวเอ่ยถามแต่ไม่ได้รับเอกสารมาดู"พ่อเลี้ยงไปดูบริษัทที่อังกฤษ 2 สัปดาห์ครับ" องอาจว่ายิ้ม ๆ "พีชรู้แล้วค่ะ""มีงานต้องเซ็นด่วนครับ แม่...เอ้อ คุณลูกพีช" องอาจว่าพลางเปิดเอกสารหน้าหน้าแรกยื่นให้ *เฮ้อ...ผัวให้เรียกแม่เลี้ยง เมียให้เรียกลูกพีช กูล่ะปวดหัว* องอาจคิดในใจ"ปกติพี่โรมเซ็นแทนเฮียไม่ใช่หรือคะ งานด่วนพีชไม่เคยเซ็นนะคะ แล้วพีชก็อ่านไม่เข้าใจด้วย" ลูกพีชว่าพลางมองหน้าองอาจงง ๆ เพราะปกติเอกสารด่วนที่บริษัทขนส่งของเทน จะเป็นโรมช่วยดูแลให้ถ้าเทนไม่อยู่ เธอไม่เคยยุ่งหรือวุ่นวายงานส่วนนั้นของเขาเลยซักครั้ง"คุณโรมไปต่างจังหวัดครับคุณลูกพีช พ่อเลี้ยงเลยบอกให้ผมเอามาให้คุณลูกพีชเซ็นแทนครับ ไม่ต้องอ่านให้เข้าใจหรอกครับ พ่อเลี้ยงอ่านมาแล้ว แค่ต้องเซ็นแค่นั้นครับ เซ็นเถอะครับผมจะได้กลับออฟฟิศแล้ว" องอาจตอบพร้อมกับคะยั้นคะยอยิ้ม ๆ "แปลก ๆ อีกแล้วนะคะพี่องอาจ ครั้งนี้พ่อเลี้ยงพี่องอาจให้มาเซ็นกี่ล้านอีกล่ะ พีชว่าพีชจะไปถอนชื่อออกจากบัญชีแ
"มันเป็นเงินส่วนแบ่งขายที่ทั้งหมดในกรุงเทพของย่าน่ะลูก จริง ๆ บ้านเกิดพ่ออยู่กรุงเทพช่วงที่พ่อกับอาเรียนมหาลัย ย่าเราป่วยบ่อย ๆ ปู่เลยชวนท่านมาอยู่บนดอยเพราะอากาศดีกว่า ท่านเลยขายที่ในกรุงเทพแล้วก็ชานเมืองทั้งหมด แล้วแบ่งให้พ่อกับอาคนละครึ่งให้บริหารจัดการกันเอง แล้วท่านก็กลับไปอยู่บนดอยบ้านเกิดของคุณปู่เงียบ ๆ ตรงนั้น กับญาติพี่น้อง พ่อกับอาแบ่งกันดูแลท่าน ตอนนั้นพ่อไม่รู้จะใช้ทำอะไรก็เก็บเป็นเงินฝากประจำไว้ พอแต่งงานแม่หนูก็จัดการบัญชีนี้เองทีแรกจะเปลี่ยนเป็นชื่อแม่เขาแต่เขาไม่ยอม แล้วมันก็รวมกับเงินหลายส่วนที่หาได้ตอนนั้นด้วย แต่พ่อก็ไม่รู้ยอดจริง ๆ หรอก จนแม่หนูเสีย ก่อนจดทะเบียนกับสิตาพ่อเลยเอาไปโอนให้อาไว้ดูแลปู่กับย่าห้าล้านแล้วปิดเรื่องบัญชีเป็นความลับ เพราะตอนนั้นพ่อโดนบังคับจดทะเบียน พ่อกลัวว่าถ้าสิตารู้เงินพวกนี้จะเปล่าประโยชน์ ส่วนซองนั่นเป็นของขวัญครบรอบชิ้นสุดท้ายของพ่อที่ให้แม่ แต่แม่เรายังไม่ได้เปิดดู ลูกลองเปิดดูสิ" หลวงพ่อพันทาว่ากับลูกสาวพร้อมกับยิ้มให้แล้วชำเลืองมองลูกเขยยิ้ม ๆ ท่านรู้จากแม่เลี้ยงอุ่นรักและเจ้าสัววินัยว่าเทนอยากได้ที่ข้างไร่ของแม่เลี้ยงทำเป็นโรงบ่มไ
3 วันต่อมา งานหมั้นเล็ก ๆ ที่แสนอบอุ่นของเทนกับลูกพีช ถูกจัดขึ้นที่บ้านหลังเดิมของลูกพีชที่อยู่ติดกับบ้านของเทน ลูกพีชอยู่ในชุดไทยล้านนาสีงาช้างปักทองแท้ทั้งชุดเกล้าผมมวยสูงปักปิ่นทองฝังเพชร สวมเครื่องประดับเพียงแค่สร้อยคอสีเงินเส้นเล็กที่เทนซื้อให้เท่านั้นซึ่งดูแล้วไม่ลงตัวยิ่งนัก"สวยมากเลยลูก เสียดายนะที่ชุดเครื่องหมั้นเครื่องแต่งของตระกูลเรามันหายไปพร้อมกับตู้เซฟนั่น ไม่งั้นหนูจะสวยมากกว่านี้" คุณยายกล่าวกับหลานสาวอย่างชื่นชมแต่เสียงเศร้าในตอนท้าย เมื่อนึกถึงเครื่องประดับตกทอดประจำตระกูล ที่คุณทอรุ้งแม่ของหญิงสาวเคยใส่ในวันหมั้นและวันแต่งงาน และท่านก็ให้เธอเก็บรักษาไว้ในตู้เซฟเล็กที่เธอเอามาจากบ้าน ที่หายไปหลายปีแล้วตั้งแต่เธอเสีย"อย่าคิดให้เศร้าเลยค่ะยาย วันนี้วันดีไม่ใช่หรือคะ คิดซะว่าพีชไม่มีวาสนาก็ได้ค่ะ" หญิงสาวว่ายิ้ม ๆ แล้วมองบรรดาเพื่อนสาวที่เดินยิ้มเข้ามาหาในห้อง"งามแต้งามว่า...จ่ะ แม่เลี้ยง ไม่น่าเชื่อเลยน้า...ว่าพรยายเวียนจะศักดิ์สิทธิ์ขนาดนี้ นี่ขนาดเป่าครั้งเดียวนะ ถ้าเป่าครบ 3 ครั้งเฮียเทนทั้งรักทั้งหลงแน่นอน" อันดาว่าขึ้นพร้อมกับหันไปยักคิ้วให้วิเวียนที่เดินตามเข้
สัปดาห์ต่อมาข่าวการจับกุมบ่อนการพนันรายใหญ่ในภาคเหนือเป็นข่าวดังไปทั่วประเทศ เพราะเจ้าของบ่อนที่แท้จริงเป็นถึงนักการเมืองใหญ่ใจบุญที่ผู้คนนับถือกันทั่วทั้งภาคเหนือ สิตาโดนจับกุมได้ที่บ้านของพันทาในเวลาต่อมาขณะที่กำลังจะหลบหนี เธอโดนแจ้งข้อหาหลายคดี ทั้งปัจจุบันและคดีที่สร้างไว้ในอดีต พันทาถูกกันตัวเป็นพยานและเป็นผู้เสียหาย เพราะเขามีหลักฐานที่เป็นประโยชน์ต่อรูปคดีหลายอย่าง ศาลสั่งให้การสมรสของพันทาและสิตาเป็นโมฆะตั้งแต่เริ่มต้น เพราะพันทาทำไปเพราะถูกข่มขู่บังคับไม่ได้สมัครใจ และที่เขาดีใจมากคือทรัพย์สินหลายอย่างในบ้านที่สิตาขายไปก่อนหน้านั้นและเขาแอบถ่ายใบเสร็จเก็บไว้ ภรรยาของนายบ่อนให้คนตามซื้อหามาคืนให้เกือบครบ พันทาเข้าไปกราบแทบเท้าขอบคุณอย่างซาบซึ้ง เพราะของบางอย่างเป็นสิ่งที่ภรรยาเขารักมากและมีคุณค่าทางจิตใจมาก เมื่อคดีจบพันทาได้เข้าไปกราบลาเจ้าสัววินัยกับแม่เลี้ยงอุ่นรักที่บ้าน ขออโหสิกรรมสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น และลาสิกขาโดยตั้งใจจะบวชอุทิศส่วนกุศลให้ภรรยาไม่มีกำหนดสึก เจ้าสัววินัยและแม่เลี้ยงต่างยินดีในสิ่งที่พันทาตัดสินใจ พันทาฝากลูกสาวไว้กับท่านทั้ง 2 ก่อนกราบลาอีกครั้งแล้วไป
ไร่อุ่นรัก เชียงใหม่หนุ่มหล่อ ร่างสูงโปร่ง สวมกางเกงยีนส์เสื้อยืดสีดำพอดีตัว เดินเข้ามานั่งในห้องทำงานพร้อมกับพยักหน้าให้ผู้ติดตามคนสนิทรายงานสิ่งที่เกิดขึ้นกับสิ่งที่เขาให้จัดการไปก่อนหน้า"เอ่อ...เอาเรื่องไหนก่อนครับ" องอาจยืนกุมเป้าถามผู้เป็นนายพร้อมกับเม้มปากมองหน้ากระพริบตาปริบ ๆ"มึงหางานใหม่ได้หรือยัง" เทนถามพลางถอนหายใจกับความกวนประสาทไม่ดูสถานการณ์ของลูกน้อง"เรื่องนั้นไม่ต้องกังวลเลยครับนาย ผมประวัติดีที่ไหนก็รับครับ ขอแค่นายไล่ออกเท่านั้น""ไอ้อาจ ไอ้ห่า กูให้มึงไปจัดการเรื่องนางสิตาเมียอาพันมันไปถึงไหนแล้ว กวนตีนไม่ดูเวลาเลยนะมึงเนี่ย" ชายหนุ่มว่าขึ้นเสียงดังพรางตบโต๊ะมองหน้าลูกน้อง องอาจจะมีนิสัยกวนประสาทแบบนี้เสมอแต่เขาก็ทำงานได้ดี และทุกงานที่สั่งเขาจะไม่เคยพลาดและเรื่องแม่เลี้ยงของลูกพีชก็เป็นเขาที่เข้าไปดำเนินการแทนเทนเพราะเทนไม่อยากออกหน้า และมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้ว่าองอาจคือลูกน้องคนสนิทของเทน เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาองอาจเป็นแค่นักเลงหัวไม้ ไม่เป็นโล้เป็นพายรับจ้างรายวันอยู่ไร่อุ่นรักกับรีสอร์ตไปวัน ๆ เท่านั้นตามความคิดคนภายนอก ยิ่งช่วงนี้เขาก็ชอบเข้าบ่อนและจ
"อ้าว? ก็มารับหนูกลับบ้านน่ะสิครับ พรุ่งนี้หนูออฟนี่" ชายหนุ่มว่ายิ้ม ๆ พร้อมกับจับกระเป๋าของเธอขึ้นสะพาย"แต่พีชคุยกับยายอยู่เลยนะคะ""ก็คุยครับ หนูไม่ได้ขับรถนี่ คุณยายครับคืนนี้ผมขออนุญาตพาน้องกลับไปนอนที่คอนโดนะครับ" ชายหนุ่มตอบพร้อมกับโน้มหน้าไปพูดใส่มือถือของหญิงสาวเป็นการขออนุญาตคุณยายของเธอยิ้ม ๆ"เอ้อ...แล้วใครบอกว่าพีชจะไปกับเฮียคะ งานพีชยังไม่เสร็จเลย""พรุ่งนี้เที่ยง ๆ เฮียมาส่งครับ เฮียต้องกลับไปเคลียร์งานที่เชียงใหม่ซักอาทิตย์ถึง 2 อาทิตย์" ชายหนุ่มว่าพลางรั้งแขนคนตัวเล็กลุกขึ้นยืน"ยายขาแค่นี้ก่อนนะคะ เดี๋ยวพีชโทรหาใหม่นะ" หญิงสาวหันไปคุยมือถือกับยายตัวเอง'อืม แค่นี้ล่ะลูก ดูแลตัวเองดี ๆ ด้วยล่ะ หมั่นสวดมนต์ อย่าเครียดนะลูกเดี๋ยวอาการเดิมมันจะกลับมาอีก'"ค่ะยาย รักยายกับตานะคะ สวัสดีค่ะ" กล่าวลาพร้อมกับกดวางสาย แล้วเดินคู่กับชายหนุ่มไปที่รถกลับคอนโดไปด้วยกัน..........//.........คอนโดของเทนชายหนุ่มเดินจูงมือภรรยาสาวเข้ามาในห้อง ทันทีที่ประตูห้องปิด เทนรีบสวมกอดภรรยาสาวหอมแก้มฟอดใหญ่ทั้งซ้ายและขวาอย่างคิดถึง เกือบ 2 สัปดาห์ที่คนทั้งคู่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ถึงจะเจอหน้ากัน
รุ่งเช้าเทนขับรถไปส่งลูกพีชที่โรงพยาบาลตามปกติ ชายหนุ่มเดินถือกระเป๋าไปส่งเธอถึงห้องพร้อมกับขนมหลายถุงในมือโดยบอกว่าแม่ฝากมาให้วิเวียนซึ่งถือว่าเป็นหลานสาวคนหนึ่งของบ้าน และกล่าวทักทายอาจารย์หมอเหมือนทุกครั้งที่เจอหน้า ก่อนกลับชายหนุ่มไม่ลืมที่จะเน้นย้ำให้หญิงสาวกินยาหลังอาหาร ซึ่งเป็นยาที่เธอต้องกินทุกครั้งที่มีประจำเดือนตามที่หมอสั่ง และ 3 วันต่อจากนี้ลูกพีชได้ขอนอนที่หอพัก เพราะลงเวรดึกตามที่เธอขออาจารย์หมอและขอเปลี่ยนกับเพื่อน เพราะต้องการหลีกหนีปัญหาที่บ้านของชายหนุ่ม ซึ่งทั้งเพื่อนและอาจารย์ต่างก็เข้าใจและเห็นใจ เทนให้คำสัญญากับภรรยาว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของ 2 ป้าหลานเด็ดขาดไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น และจะไปนอนกับโรมจนกว่าป้าหลานและอากงอาม่าจะกลับบ้านเกิดไป..."อารมณ์ดีหรือยังจ๊ะ พีรดา วันนี้เห็นนะ สปอร์ตคันใหม่หรือจ๊ะ" อันดาถามพร้อมกับกระแซะเพื่อนยิ้ม ๆ "อารมณ์ดีขึ้น แต่ขอมานอนที่หอยาว ๆ ไม่อยากวุ่นวาย ขอเปลี่ยนเวรกับใบข้าว อาจารย์หมออนุญาตแล้วด้วย แต่รถน่ะของพี่โรม รถเฮียเอาเข้าโรงซ่อมอีกนานกว่าจะเสร็จ" หญิงสาวตอบเพื่อนพร้อมกับยื่นถุงขนมให้ "แม่เฮียให้เอามาแบ่งเพื่อน ของคุณหลา