LOGINShare
บทที่ 21 หลับให้สบายนะคะ
Last Updated:
2025-04-04 20:01:22"เฮ้ย! ไอ้ศิ มึงมอมน้องปะเนี่ย" มาร์คพูดขึ้นอย่างตกใจเมื่อมองหน้าหญิงสาว
"ไม่หรอกค่ะพี่มาร์ค น้องดื่มเพิ่มอีกแค่แก้วเดียวเองค่ะ มันเป็นของมันเอง" ของขวัญรีบแก้ตัวแทนชายหนุ่มเพราะกลัวมาร์คจะด่าเพื่อน
"คิตตี้เป็นแบบนี้ประจำค่ะพี่มาร์ค ดื่มแก้ว 2 แก้วก็แดง พี่โรมถึงไม่อยากให้ดื่มไงคะ" น้ำหวานพูดขึ้นยืนยันอีกคน
"โรม?" ศิลาเลิกคิ้วทวนชื่อเพื่อน
"ค่ะ พี่โรมเพื่อนพี่มาร์คที่ไทยค่ะ เขาเปิดร้านเหล้าเราเข้าไปทีไรโดนดุแทบทุกรอบเพราะความแดงของยัยนี่นี่แหละ ยังไม่เมาเลยโดนสกัดดาวรุ่งตลอด" น้ำหวานว่าขึ้นอย่างร่าเริงพร้อมกับยกแก้วตัวเองจิบบาง ๆ
"ไปบ่อยเลยหรือไง" เสียงทุ้มเอ่ยถามตามองแก้มระเรื่อของคนที่นั่งตรงข้ามอย่างหลงไหลจนมาร์คที่นั่งข้าง ๆ สังเกตได้
"ไม่บ่อยค่ะ ถ้าพี่โรมหรือเฮียเทนไม่เข้าร้านเราก็ไม่ไป แต่ถ้าพี่โรมเข้าร้านเราถึงจะขอคุณปู่ไปค่ะแล้วไปนอนบ้านหวาน" ของขวัญเอ่ยยิ้ม ๆ พร้อมกับยกแก้วขึ้นจิบบาง ๆ
"สนิทกันมากเลยหรือ?" ชายหนุ่มเลิกคิ้วถามพร้อมกับยกแก้วขึ้นจิบเพื่อนของเขามาหาเขาที่นี่ก็บ่อย แต่ไม่เคยพูดถึงของขวัญให้ฟังเลยซักครั้ง
"ก
Related chapters
My girl ของขวัญของศิลา บทที่ 22 พาเสื้อศิลาเที่ยว
รุ่งเช้าศิลามาตามที่นัดหมาย ชายหนุ่มเดินอ้อมด้านหลังของอพาร์ตเมนต์แล้วขับรถมาจอดด้านหน้าก่อนจะเดินเข้าไปรอ 2 สาวก่อนถึงเวลานัดที่ใต้ตึก วันนี้ 2 สาวแต่งชุดสบาย ๆ ด้วยเสื้อยืดกางเกงยีนส์ขายาวสะพายกระเป๋าใบเล็ก โดยที่ของขวัญสวมเสื้อแจ็คเก็ตตัวใหญ่ที่ชายหนุ่มคุ้นตามาด้วย"จะเอาเสื้อตัวนี้ไปด้วยจริงดิ ไหนว่าจะเอามาคืนคุณศิลาเค้าไง" น้ำหวานเอ่ยถามขึ้นพร้อมกับชี้ไปที่เสื้อตัวโคร่งของเพื่อน"ค่อยคืน พาไปเที่ยวก่อน" ของขวัญเอ่ยขึ้นพร้อมกับรูดแขนเสื้อขึ้นถึงข้อศอกทั้ง 2 ข้าง"จะพาเที่ยวเพื่อ? คุณศิลาเขาอยู่ที่นี่มาจะ 10 ปีแล้วมั้ยป่านนี้ไม่ไปครบทุกเมืองแล้วเหรอ" น้ำหวานเอ่ยขึ้น"ขนาดป่วยยังไม่หยุดจะมีเวลาไปไหน วันนี้วันหยุดศิลาก็ยังนัดประชุมเลย ไม่งั้นพี่มาร์คก็ได้ไปกับเราแล้วสิ" ของขวัญเถียงเพื่อนเมื่อเดินมาถึงที่ชายหนุ่มยืนรออยู่ "คุณศิ สวัสดีค่ะ" เอ่ยทักทายพร้อมกับยกมือไหว้ ซึ่งน้ำหวานก็ทำตามเพื่อนอย่างว่าง่ายพอกัน"ทำไมใส่เสื้อตัวใหญ่จัง" ศิลาแกล้งถามขึ้นแต่ก็แอบยิ้มกับบทสนทนาที่แสนน่ารักของคนทั้งคู่ *เออ...คนไม่ได้ไปพาเสื้อเที่ยวก็ได้ว่างั้น*"เ
Last Updated : 2025-04-04My girl ของขวัญของศิลา บทที่ 23 วันเริ่มงาน
khongkhan talkวันจันทร์สดใส วันเริ่มต้นของการฝึกงานก็มาถึงแล้วค่ะทุกคน หลังจากที่วันเสาร์ที่ผ่านมาคุณศิเพื่อนของพี่มาร์คพาไปเที่ยวรอบเมือง ถ่ายรูปเยอะมาก.... ส่งไปให้หม่ามี้ที่อเมริกาแล้วก็ส่งให้คุณปู่ คุณลุงคุณป้าดูด้วยแหละ จะได้รู้ว่าน้องขวัญมาถึงลอนดอนแล้วนะเผื่อไม่ได้อยู่นาน แต่ก็ไม่แน่นะบางทีศิลามีครอบครัวแล้วอาจจะใจเย็นลงบ้างก็ได้เนอะ ก็สัญญากับตัวเองว่าจะพยายามไม่ดื้อ ไม่เถียงให้ศิลาเห็นค่ะ แล้วตำแหน่งที่ฝึกเนี่ยก็คือผู้ช่วยพี่มาร์คที่วันนี้พี่มาร์คมีสอนเช้า จะเข้าออฟฟิศตอน 11 โมงเราคุยกันแล้วว่าจะกลับมากินข้าวเที่ยงที่ห้องด้วยกัน ยายหวานทำกับข้าวไว้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วจ้า คือมาถึงก็เวฟกินได้เลยเจียวไข่อีกหน่อยก็เลยชวนพี่มาร์คมากินด้วย โชคดีหน่อยวันนี้ถึงพี่มาร์คจะไม่อยู่แต่แกให้ Hr. ของที่นี่มารับเราที่อพาร์ตเมนต์เลยค่ะ ซึ่ง Hr. ที่นี่เป็นผู้ชายค่ะชื่อคุณจอห์นสัน เป็นผู้ชายวัยกลางคนใส่แว่นค่อยข้างหนาทีเดียวและตอนนี้น้องขวัญกับน้ำหวานกำลังเดินจูงมือกันตามคุณจอห์นสันมาถึงออฟฟิศแล้วค่ะ เห็นบอกว่าแผนกที่หวานทำงานอยู่ชั้น 6 ส่วนห้องทำงานของพี่มาร์คอยู่ชั้น 7 ค่ะ และคุณจอห์
Last Updated : 2025-04-04My girl ของขวัญของศิลา บทที่ 24 จะกลับบ้าน
"ไม่ต้องไล่นะ ไปเองได้" ของขวัญเอ่ยขัดขึ้นพลางหันหลังเดินหยิบกระเป๋าตัวเองเดินผ่านชายหนุ่มไปที่หน้าประตู ศิลาได้สติรีบคว้าเอวหญิงสาวเอาไว้ จนร่างบางกระแทกเข้ากับอกแกร่งค่อนข้างแรง (ดึงไม่ได้แรงแต่คนโดนดึงตัวเล็กอะเนาะ ก็ปลิวสิพ่อ)"เดี๋ยว...จะไปไหน""จะกลับบ้าน! ปล่อยนะเดี๋ยวนี้นะ ศิลา!" ตอบพร้อมกับออกคำสั่งเสียงห้วนหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธ ชายหนุ่มหันมองที่ประตูซึ่งมีพนักงานยืนอ้าปากค้างที่เห็นท่านประธานใหญ่ยืนกอดเอวหญิงสาวผู้มาใหม่อยู่ในห้องของผู้ช่วยและมีเลขาส่วนตัวยืนอยู่ข้าง ๆ"กลับไปทำงานกันได้แล้ว" เสียงห้วนเอ่ยสลายฝรั่งมุง ซึ่งแต่ละคนต่างลนลานกลับเข้าประจำตำแหน่งของตัวเองทันที "น้ำหวานกลับไปที่แผนกซะ" เสียงทุ้มเอ่ยสั่งคนห่วงเพื่อน"แต่ว่า..." "ไม่มีอะไรเดี๋ยวจัดการเอง" ศิลาเอ่ยเสียงทุ้มกับน้ำหวานอีกรอบทำให้หญิงสาวจำต้องพยักหน้าแล้วหันหลังเดินกลับลงไปที่ห้องทำงานของตัวเองแต่ระหว่างนั้นก็ส่งข้อความหามาร์คที่เพิ่งสอนเสร็จและกำลังจะกลับเข้ามาในออฟฟิศ ทำให้ชายหนุ่มจากเดินกลายเป็นวิ่งด้วยความเป็นห่วงคนที่ตัวเองรักเหมือนน้องสาวทันที"ปล่อย!" เสียงห้
Last Updated : 2025-04-05My girl ของขวัญของศิลา บทที่ 25 ให้เคลียร์กันเอง
อพาร์ตเมนต์"ดีนะว่าไม่หักแค่ซ้นน่ะ" น้ำหวานพูดขึ้นหลังจากที่พาของขวัญไปหาหมอแล้วกลับมาถึงห้อง"วันนี้ก็พัก แขนหายค่อยไปทำงานพร้อมพี่" มาร์คบอกคนตัวเล็กที่นั่งหน้ามุ่ยมองแขนตัวเองอยู่ที่โซฟาข้างเพื่อน"ไม่ล่ะพี่มาร์คกลับบ้านเลยดีกว่า ยังไงศิลาก็ไล่แหละ รู้ สู้ไปเองก่อนดีกว่า ไม่เปลืองพลังงานทะเลาะ น้องขวัญจองตั๋วไว้แล้วค่ะ" ของขวัญเอ่ยขึ้นตาแดง ๆ ตั้งใจมาฝึกงานตามคำสั่งคุณปู่แท้ ๆ แต่ยังไม่ได้เริ่มเลย"ไม่รอถามศิลามันก่อนหรือไง""ถามทำไม ยังไงเค้าก็เลือกแฟนอยู่แล้วมั้ย พี่มาร์คจำไม่ได้เหรอ ตอนเด็ก ๆ น้องขวัญก็เคยโดนแฟนศิลาอุ้มไปทิ้งทีนึงแล้วนะ ครั้งนี้ก็โดนกระชากจนมือซ้นนี่ไง แถมโดนดึงผมเมื่อเช้ายังแสบไม่หายเลย คุณปู่บอกว่าศิลาเรียนเก่ง ฉลาดแต่กลับคบแต่ผู้หญิงแย่ ๆ แบบนี้คนแล้วคนเล่า เพราะแบบนี้หรือเปล่าถึงไม่พาแฟนกลับไทยซะที น้องขวัญไปเก็บของก่อนนะคะ ฝากพี่มาร์คดูแลยัยหวานดี ๆ นะ อย่าให้โดนแบบน้องขวัญอีกล่ะ" คนตัวเล็กพูดออกมาอย่างอัดอั้น พร้อมกับลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องเตรียมเก็บของกลับบ้านตามความคิดของตัวเอง โดยคิดว่ากลับไปถึงบ้านแล้วค่อยจะโทรหาคุ
Last Updated : 2025-04-05My girl ของขวัญของศิลา บทที่ 26 เผด็จการ
"ใครสอนให้กัดแบบนี้เนี่ย ถ้าไม่หยุดศิลาจะรัดให้เอวขาด 2 ท่อนเลยนะ" คนตัวโตกัดฟันเอ่ยขึ้นพร้อมกับกระชับแขนขู่เหมือนจะทำจริง ๆ"ปล่อย... โอ๊ย! ทำไมต้องเจ็บตัวซ้ำ ๆ ด้วยเนี่ย ปล่อยได้แล้ว ปล่อย ๆๆ" เสียงเล็กอุทานขึ้นพร้อมกับกำปั้นน้อย ๆ ข้างที่ไม่เจ็บแล้วก็ไม่ถนัดทุบไปที่แขนแกร่งของชายหนุ่มพร้อมกับออกคำสั่งไปพร้อม ๆ กัน"ศิลาไม่ให้ไปนี่คือคำสั่งของศิลา" เสียงเข้มห้วนเอ่ยจากปากของชายหนุ่มพร้อมกับจ้องหน้าคนตัวเล็กที่เงยหน้ามองด้วยสายตาเอาเรื่อง"ปล่อย... เดี๋ยวนี้ นี่คือคำสั่งของน้องขวัญเหมือนกัน" เสียงหวานแบบพยายามดุเอ่ยสั่งคนตัวโตอย่างไม่ยอมพอกันพร้อมกับจ้องกลับอย่างเอาเรื่อง"ดุมากนะยายเปี๊ยก แล้วทำไม 9 ปีถึงได้ตัวเท่าเดิม ปีนแต่ต้นมะม่วงมะปรางไม่มีเวลากินข้าวเลยรึไง หื้ม..." เสียงทุ้มเอ่ยถามพร้อมกับบีบจมูกแดง ๆ ของคนตัวเล็กอย่างมันเขี้ยว ซึ่งคำพูดของชายหนุ่มทำให้ของขวัญอ้าปากค้าง ไม่คิดว่าชายหนุ่มจะรู้ว่าตัวเองชอบซนปีนต้นไม้เล่นกับน้ำหวานแถมยังช่วยเพื่อนรับจ้างปีนเก็บผลไม้ด้วย"กิน แต่มันโตได้แค่นี้ ปล่อยน้องขวัญได้แล้วศิลา มันจะไม่ทันเครื่องแล้ว" ค
Last Updated : 2025-04-05My girl ของขวัญของศิลา บทที่ 27 ยัยตัวเปี๊ยก
"อืม...ลิฟต์ มันจะเปิดแค่ที่นี่กับที่ห้องทำงาน บางทีศิลาทำงานลืมเวลาโดนขังในตึกบ่อย ๆ ห้องนี้มันเป็นห้องทิ้งขยะเก่าที่ไม่ได้ใช้ ศิลาเลยทำให้มันเป็นลิฟต์ส่วนตัวซะ มันสะดวกดี" ชายหนุ่มอธิบายพร้อมกับลิฟต์กระพริบไฟสีแดงเป็นสัญญาณเปิดประตูทั้ง 2 จึงก้าวเข้าไปข้างในที่ของขวัญสังเกตว่าในลิฟต์มีแค่ 2 ปุ่มเท่านั้นคือ ขึ้นและลง และเพียงไม่นานลิฟต์ก็เปิดออกที่ห้องทำงานของชายหนุ่มตามที่บอก ของขวัญก้าวออกมาจากลิฟต์พลางมองห้องทำงานของชายหนุ่ม มันเหมือนออฟฟิศส่วนตัวที่มีทุกอย่างอยู่ด้านใน ด้านหลังยังเป็นตู้โชว์ขนาดใหญ่จรดเพดาน โชว์ประเภทถ้วยรางวัลต่าง ๆ และเครื่องเบญจรงค์ที่คุณปู่ชื่นชอบ โต๊ะทำงานรูปตัวแอลตัวใหญ่มีเอกสารต่าง ๆ วางอยู่อย่างเป็นระเบียบฝั่งซ้ายมือมีจอคอมพิวเตอร์ตั้งคู่กันถึง 2 จอและยังมีแล็บท็อปวางบนโต๊ะอีก 1 เครื่อง และตรงข้ามเป็นชุดรับแขกชุดใหญ่ กั้นด้านหลังเป็นที่รับประทานอาหารส่วนตัวที่ตอนนี้มีอาหารที่ชายหนุ่มสั่งมาวางไว้ให้เรียบร้อยแล้ว"กินข้าวกันก่อน ศิลามีเวลาอีก 20 นาที" ว่าพลางเดินไปเลื่อนเก้าอี้ให้คนตัวเล็กนั่งรินน้ำให้แล้วนั่งลงฝั่งตรงข้ามแล้วจัดการอาหารที่ตัวเองสั
Last Updated : 2025-04-06My girl ของขวัญของศิลา บทที่ 28 ทำไมต้องบอกปู่
Sila partตัวเล็ก ๆ น่าจะสูงขึ้นไม่เกิน 5 เซ็น เอวบางเท่าเดิม ปากบาง ๆ ผิวใสเนียนเหมือนผิวเด็กนี่ก็เหมือนเดิม ขนตางอนยาว ๆ นี่อีก จมูกรั้น ๆ นี่ด้วย แล้วแขนเล็ก ๆ นี่ก็ไม่ได้โตขึ้นตามอายุเอาซะเลย นิ้ว 5 เล็บ 5 สีนี่อีก มีส่วนไหนมันขยายบ้างมั้ยวะเนี่ย ยายเปี๊ยกเอ้ย"อื้อ..." เสียงครางเล็ก ๆ ของคนโดนกวนพร้อมกับปัดมือใหญ่ที่กำลังไล้นิ้วไปตามกรอบหน้าแล้วหันหลังให้"ขี้เซาเอ้ย ยาแรงไปมั้ยวะเนี่ย งั้นตื่นค่อยกลับห้องแล้วกัน" ว่าพร้อมกับสอดตัวเองเข้าไปใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันแล้วสอดแขนตัวเองเข้าไปที่ใต้คอของคนตัวเล็กหันตะแคงข้างทางเดียวกันแขนอีกข้างวางพาดเอวบางแล้วกุมมือข้างที่ไม่เจ็บไว้อย่างแผ่วเบา ก่อนหลับตามคนตัวเล็กไป"อื้อ อ๊ะ! โอ๊ย! แขน..." เสียงคนตัวเล็กบิดตัวและต้องอุทานอย่างตกใจ เมื่อมีแขนแกร่งวางพาดเอวมาจากด้านหลังและต้องดังขึ้นอีกครั้งเมื่อเธอเผลอใช้แขนข้างที่เจ็บค้ำยันเพื่อลุกขึ้นนั่ง"เป็นอะไร" เสียงทุ้มเอ่ยถามตกใจพอกันพร้อมกับเอื้อมไปเปิดไฟหัวเตียง ทำให้เห็นคนตัวเล็กลุกขึ้นนั่งหันหลังจับแขนข้างที่เจ็บของตัวเองไว้แน่น "ไหนดูสิ เผลอใช้ค้ำยันล่ะสิ"
Last Updated : 2025-04-06My girl ของขวัญของศิลา บทที่ 29 รูปคู่ ?
"โหย... ท่านประธาน ดอกเตอร์ศิลาครับ เก่งทุกอย่าง ไบรท์ทุกทาง มาตันตายตรงจะจีบเมียให้แต่งงานด้วยนี่นะ ไปเลยครับมึงลุกจากห้องกูไปเลยท่านประธาน ไปเปิดคอมเซิร์ชกูเกิลเลยว่าจีบเด็กมหาลัยเขาต้องทำยังไง ไปครับเชิญครับมึง กูจะทำงานกูครับ" มาร์คไล่เพื่อนพร้อมกับชี้ไปที่ประตูพลางกลั้นขำ ทำให้ชายหนุ่มจำต้องลุกขึ้นแล้วชี้หน้าเพื่อนอย่างคาดโทษ "สู้ ๆ นะครับบอสโปรเจคนี้เป็นหมื่นล้านเลยนะ ฮ่า ๆๆ" มาร์คหัวเราะไล่หลังเพื่อนอย่างอารมณ์ดี"โปรเจคอะไรคะเป็นหมื่นล้าน" ของขวัญเดินเข้ามาถามงง ๆ พร้อมกับวางแฟ้มเอกสารที่ตัวเองลงไปเอาจากฝ่ายบัญชีให้ชายหนุ่มตรวจสอบ"คุยงานก่อนนิดหน่อยน่ะ แล้วนี่ทำไมหอบขึ้นมาเองไม่ให้เขาเอามาส่งล่ะ"ต่างคนก็ต่างมีงานนี่คะพี่มาร์ค จะเดินไปเดินมาตัวเปล่าก็น่าเกลียด" ว่าพร้อมกับนั่งลงที่เก้าอี้ทำงานของตัวเองแล้วหยิบแล็บท็อปขึ้นมาเปิด"ตะกี๊โปรเจคอะไรคะเป็นหมื่นล้านเลย มีใครเสนออะไรที่สาขาเราคะ" ของขวัญสนใจกับโปรเจคหมื่นล้านที่มาร์คว่ามามาก"ไม่มีะไร เราแค่คุยกันว่าศิลามันจะลองทำโปรเจคใหญ่เสนอคุณลุงที่สาขาใหญ่น่ะ" มาร์คเลี่ยงคำตอบ"พี่มาร์
Last Updated : 2025-04-06
Latest chapter
My girl ของขวัญของศิลา บทที่ 41 moring s.../ ตำแหน่ง ระราน
"อื้อ ~ อย่าทำแบบนี้สิคะ น้องขวัญเพิ่งหายป่วยนะ" คนตัวเล็กจับข้อมือใหญ่พร้อมกับเม้มปากแน่น เมื่อจุกเล็ก ๆ ในเสื้อถูกคนตัวโตบีบบี้ดึงเล่นไม่หยุด แล้วเลื่อนมือลงใต้ผ้าห่มยกชายเสื้อขึ้นกองเหนือเต้าสวยมองตาเป็นประกายอย่างหื่นกระหาย "หิว..." เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นพร้อมกับก้มลงครอบครองจุกสวยดูดเม้มจนเกิดรอยแดงทั้ง 2 ข้าง"น้องขวัญเจ็บนะคะ… อื้อ ~ ศิลา…" คนตัวเล็กดิ้นขลุกขลักพร้อมกับรั้งหน้าหล่อคมขึ้นสบตาแต่โดนคนตัวโตเม้มจุกไว้แน่นเหมือนเด็กดูดนมแม่พร้อมกับช้อนสายตาขึ้นมองอย่างอ้อนวอน มือหนาอีกข้างล้วงเข้าในกางเกงนอนลูบไล้เนินสวาทสะกิดติ่งเสียวเบา ๆ เรียกน้ำหวานจนคนตัวเล็กครางออกมาอย่างเสียวซ่าน"มอร์นิ่ง เซ็กส์… ได้มั้ย" เสียงทุ้มเอ่ยขอพร้อมกับส่งสายตาอ้อนวอนหวานเยิ้มอย่างไม่เคยมองใครมาก่อน"น้องขวัญกลัวจะไปทำงานไม่ได้สิคะ" "นะ~ซู้ด..." คนตัวโตเอ่ยขอพร้อมกับกดจมูกลงที่กลางร่องอกแล้วสูดหายใจเข้าเต็มปอด"งื้อ… ศิลา" "รอบเดียว" ชายหนุ่มยังต่อลองพร้อมกับรั้งกางเกงนอนของหญิงสาวพ้นตัวก่อนที่จะเลื่อนเอวกางเกงของตัวเองลงแล้วทาบทับกลางกายของร่างบา
My girl ของขวัญของศิลา บทที่ 40 กลับมาทำไมไม่บอก
อพาร์ตเมนต์หรู กลางเมืองลอนดอน2 สาวเดินออกจากลิฟต์พร้อมทั้งคุยกันเสียงเบา เมื่อของขวัญคุยกับเพื่อนว่าจะย้ายห้องไปนอนกับเพื่อนถาวรจนฝึกงานจบเพราะไม่อยากไปนอนห้องของชายหนุ่ม"จะรอดเหรอน้องขวัญ ครั้งก่อนยังมาอุ้มออกไปหน้าตาเฉยเลยนะ"น้ำหวานเอ่ยขึ้นพร้อมกับยิ้มแหย เมื่อนึกถึงวันที่ท่านประธานสาขาศิลาเปิดประตูเข้ามาแล้วอุ้มเพื่อนสาวของตัวเองออกจากห้องไปต่อหน้าต่อตา"รอดสิเราก็ไม่ต้องบอกไงว่าเรากลับมาแล้วเอาไว้เจอกันที่ออฟฟิศเลยไง น้องขวัญว่าเราเก็บของแล้วลงไปหาอะไรกินกันดีกว่าเนาะ"หญิงสาวพูดขึ้นยิ้ม ๆ แต่ก็ไม่ได้มั่นใจเท่าไหร่นัก"เออ! แล้วนี่หวานบอกพี่มาร์คมั้ยว่าจะกลับไปฝึกงานเมื่อไหร่" คนตัวเล็กพูดขึ้นอย่างนึกได้"แหะ ๆ ไม่ได้บอก บอกแค่ว่าจะกลับวันนี้แล้วก็ไม่ได้บอกด้วยว่าจะกลับไฟล์ตไหน แหะ ๆ" น้ำหวานพูดยิ้ม ๆ เธอไม่ได้บอกเวลาชายหนุ่มจริง ๆ บอกแค่ว่าจะกลับวันนี้ *บอกพี่มาร์คก็ไปรับอีกน่ะสิ เสียดายค่ารถอะ*"หวานแล้วในออฟฟิศมีคนเขาว่าอะไรเรากันมั้ยมาฝึกงานก็หยุดบ่อยจัง" ของขวัญพูดขึ้นอย่างกังวลเพราะตั้งแต่มาเธอไม่ค่อยได้ฝึกงานจริงจังอ
My girl ของขวัญของศิลา บทที่ 39 ทั้งหวงทั้งห่วง
เวลาล่วงเลยตะวันตกดินไปนานพอสมควร ประตูห้องฉุกเฉินเปิดออกคุณหมอและพยาบาลที่เข้าไปดูแลหญิงสาวเดินออกมา ชายหนุ่มรีบลุกและพุ่งไปจับแขนของคุณหมอพร้อมกับคำถามมากมายจนคุณหมออ้าปากค้าง "เอ่อ... คือ ญาติคนไข้คะ ฟังหมอก่อนนะคะ" คุณหมอพูดอย่างใจเย็น "ตอนนี้คนไข้พ้นขีดอันตรายแล้วค่ะ แต่เธออาจยังช็อกกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเลยทำให้เธอยังไม่ฟื้นตอนนี้ ส่วนแผลที่ศีรษะด้านหลังหมอเย็บให้เรียบร้อยเวลายกตัวคนไข้ต้องระวังที่ด้านท้ายทอยของเธอเป็นพิเศษนะคะอาจจะใช้เวลาประมาณ 1 สัปดาห์ถึงจะหายบวมค่ะ ตอนนี้รบกวนญาติไปติดต่อห้องเลยนะคะ เราจะย้ายผู้ป่วยเข้าห้องพักฟื้นและต้องให้พยาบาลเฝ้า 24 ชม. ระหว่างนี้หมอจะให้ยาคลายเครียดกับคนไข้ไปด้วยเธอจะได้พักผ่อน อาจจะ 2-3 วันหรือมากกว่านั้นเธอถึงจะฟื้น และหมออยากจะให้ญาติอย่าเพิ่งเล่าหรือบอกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเธอตอนนี้นะคะ ต้องรอให้เธอปรับสภาพจิตใจให้ดีขึ้นก่อน ระหว่างนี้หมอจะดูแลให้ดีที่สุดค่ะ" คุณหมอเอ่ยบอกยืดยาวพร้อมกับมองหน้าชายหนุ่มยิ้ม ๆ "ครับ คุณหมอ""งั้นเดี๋ยวอาไปติดต่อห้อง..." เนมทัตเอ่ยขึ้นแล้วลุกขึ้นยืน "ผมไปเองครับอา (หันไปบอกพ
My girl ของขวัญของศิลา บทที่ 38 คุณหมอช่วยด้วย
Sila talkผมพอรู้จากคุณปู่แล้วครับว่าวันนี้จะมีทั้งทนายความประจำตระกูลและนายอำเภอเพื่อนของอาเนมมาที่นี่ด้วย เพราะคุณปู่เคยพูดเกริ่นกับผมครั้งหนึ่งเรื่องที่ไอ้โตมรมันเข้าไปหาสัญญาฉบับนี้กับคุณปู่ถึงบ้าน และมันพยายามจะหาทนายที่เก่งสุดมาสู้เพื่อที่จะแบ่งหุ้นใหญ่ของ เคเอส กรุ๊ป ออกเป็น 2 ส่วนก่อนที่หุ้นจะสมบูรณ์ แต่มันจะทำอะไรไม่ได้ถ้าหุ้นสมบูรณ์แล้วและทางเดียวที่หุ้นจะสมบูรณ์ได้เร็วที่สุดคือผมและของขวัญต้องจดทะเบียนสมรสกันและทำหุ้นให้เป็นสินสมรสของเราซะ แล้วไอ้โตมรมันก็จะทำอะไรไม่ได้ในหุ้นนี้อีก และที่ผมต้องบังคับยัยเปี๊ยกนี่เซ็นเพราะความคิดเอง เออเองเก่งของเจ้าตัวนี่แหละ คิดเอง วิเคราะห์เอง สรุปเอง เก่งแบบได้เกียรตินิยม ทั้ง ๆ ที่ผมก็ยืนยันไปหลายรอบแล้วว่าผมยังไม่เคยมีแฟน และกับโรซี่ก็แค่เคยเป็นเพื่อนกันเท่านั้น แล้วที่ผมพูดว่าเธอจะท้อง ผมพูดจริงครับเพราะผมไม่เคยป้องกันกับเธอเลยซักครั้ง ถึงจะแค่ 2 คืน แต่มันก็มากครั้งอยู่นะ แล้วผมคิดว่าน้ำยาคงดีมั่งแหละนอกซะจากว่าจะไม่ใช่ช่วงไข่ตกของเธอเท่านั้น แล้ววันนี้ผมก็ตั้งใจไว้ว่า ถ้าจัดการอะไรเสร็จผมคงต้องพาตัวเปี๊ยกกลับลอนดอน เพราะพรุ่
My girl ของขวัญของศิลา บทที่ 37 คนเอาแต่ใจ อะไรก็สั่ง
รุ่งเช้าตามเวลาท้องถิ่นในสหรัฐอเมริกา รถลีมูซีนของโรงแรมดังระดับ 5 ดาวในเครือ เคเอส กรุ๊ป วิ่งเข้ามาจอดหน้าบ้านหลังเล็กของของขวัญ หญิงสาวรีบลงจากรถแล้ววิ่งเข้าไปกอดชายหญิงวัยกลางคนอย่างแสนคิดถึง "แด๊ด / มี้" เสียงหวาน ๆ เอ่ยขึ้นพร้อมกับก้มลงกราบแทบเท้าบุคคลทั้ง 2 เรียกน้ำตาของ 2 สามีภรรยาได้อย่างมากด้วยความคิดถึงลูกสาวคนเดียวที่ห่างอกตั้งแต่อายุยังไม่ 13 ดี จนตอนนี้เธอกลายเป็นสาวสวยสดใสวัยย่าง 22 ที่สวยและเพียบพร้อมและกำลังจะจบการศึกษาในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า"ลูกสาวมี้ สวยที่สุดเลย มี้คิดถึงลูกมากนะรู้มั้ย" ปิ่นกอดลูกสาวแล้วหอมแก้มอย่างคิดถึง"น้องขวัญก็คิดถึงมี้กับแด๊ดค่ะ อยากมานอนกับมี้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วแต่ ศิลา...." เสียงหวานเอ่ยขึ้นพร้อมกับย่นริมฝีปากบนปิดจมูกเพราะไม่รู้จะพูดต่อว่ายังไงดี"ก็เมื่อคืนแม่กับพ่อก็มานอนที่นี่ เรานอนที่โรงแรมก็ถูกแล้วไงเอาไว้ต่อเติมเสร็จเราก็ค่อยมานอนกับมี้" เสียงทุ้มเอ่ยตอบหลังจากยกมือไหว้บุคคลทั้ง 2"มี้ว่าเข้าบ้านกันดีกว่าลูก คุณปู่กับคุณลุงคุณป้ารอเรากันอยู่" ปิ่นกล่าวกับลูกสาวยิ้ม ๆ ซึ่งทำให้หญิงสาวขมวดคิ้วทันทีเพรา
My girl ของขวัญของศิลา บทที่ 36 เราต้องทำเวลา
"กลับบ้าน? แต่คุณปู่ส่งของขวัญมาฝึกงานนะครับพ่อ" ชายหนุ่มโวยวายทันทีที่ได้ยินว่าพ่อจะมารับคนตัวเล็กกลับบ้าน ส่วนคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารเมื่อได้ยินคำที่คุณลุงพูดถึงกับขมวดคิ้วอย่างสงสัย"แล้วไง อเมริกากับลอนดอนห่างกันแค่นี้ฉันจะมารับน้องขวัญกลับไปหาพ่อกับแม่มันเป็นยังไง" ท่านภูษิตแกล้งทำเสียงขรึมพลางกลั้นยิ้มขำหน้าเหลอหลาของลูกชายส่วนคนเป็นแม่นั้นยืนแกล้งทำหน้าเคร่งอยู่เงียบ ๆ"งั้นผมไปด้วย" ศิลาเอ่ยขึ้นทันที พร้อมกับหันหลังเดินเข้าห้องนอนเพื่อเตรียมกระเป๋าเดินทาง (เดี๋ยวจ้าคุณศิลา จะไม่ถามพ่อหน่อยเหรอว่าจะไปตอนไหน) ของขวัญตัดสินใจลุกขึ้นเดินออกมาหาป้ากับลุงหน้าห้องอย่างหน้าเจื่อน ๆ แต่ก็แอบดีใจที่ท่านบอกว่าจะพากลับบ้านไปหาพ่อแม่ที่อเมริกา"คุณลุง คุณป้า สวัสดีค่ะ" หญิงสาวยกมือไหว้พร้อมกับก้มหน้าหลบสายตาผู้ใหญ่ เลยไม่ได้เห็นสายตาที่มองเธออย่างเอ็นดู"ไงลูก คุณปู่บอกว่าหนูข้อมือเจ็บหายดีแล้วใช่มั้ยคะ" คุณหญิงว่านเอ่ยถามพร้อมกับรั้งร่างบางเข้ามากอดแล้วหอมแก้มซ้ายขวาอย่างรักใคร่"หายแล้วค่ะ เอาผ้าออกเมื่อวานค่ะ" ของขวัญยังก้มหน้าพูดกับผู้ใหญ่ *ต้องทำ
My girl ของขวัญของศิลา บทที่ 35 ซวยแล้ว....
"ศิลาบ้า ทำน้องขวัญเจ็บแล้วหนี คอยดูน้องขวัญจะหนีมั่ง" คนตัวเล็กพูดอย่างแง่งอนด้วยเข้าใจว่าตอนนี้ตัวเองอยู่คนเดียว ชายหนุ่มเลิกคิ้ว แล้วโน้มตัวลงไปกระซิบข้างหู "จะหนีไปไหนครับ คุณเมีย""อ๊ะ! คนบ้า ไหนบอกว่าจะไปทำงานแล้วไง""ไปยังไง ก็คนบางคนยังไม่ยอมอาบน้ำกินข้าวเลยนี่ อาบที่นี่นะ ศิลาจะไปเอาเสื้อผ้ามาให้…. เออ ขนมาหมดเลยดีกว่าจะได้ไม่ต้องเดินไปเดินมา" บอกหญิงสาวแต่ประโยคสุดท้ายเหมือนพูดกับตัวเองจนคนฟังอ้าปากค้าง"ไม่นะ พาน้องขวัญกลับห้องเลย" ของขวัญส่ายหน้าพร้อมกับออกคำสั่งหน้าบึ้ง"ให้อุ้มแบบแก้ผ้าไปแบบนี้""จะบ้าเหรอ เสื้อผ้าน้องขวัญล่ะ ศิลาเอาไปไว้ไหน" หญิงสาวถามเสียงอ่อย ๆ "แล้วคีย์การ์ดก็อยู่ห้องหวานด้วย""ศิลามีการ์ดครับ" ว่าพร้อมกับโชว์คีย์การ์ดมาสเตอร์ที่สามารถเข้าได้ทุกห้องให้หญิงสาวดู "อาบน้ำในห้องนี้นะ เดี๋ยวไปเอาเสื้อผ้าให้จะได้กินข้าวกัน" ชายหนุ่มพูดเสียงทุ้มพร้อมกับเดินไปดึงผ้าห่มออกจากร่างบางแล้วอุ้มเธอเดินเข้าไปวางลงที่อ่างอาบน้ำเปิดน้ำอุ่นให้เกือบเต็มอ่าง ตามองร่องรอยที่ตัวเองฝากไว้อย่างหลงไหลแล้วเผลอเลียริมฝีปากเบา
My girl ของขวัญของศิลา บทที่ 34 คนน่ากลัว
"งั้นต้องมีหลักฐานครับ คุณปู่จะได้เชื่อว่าศิลาแกล้ง" เสียงทุ้มเอ่ยกระเส่าแล้วจูบหนัก ๆ ลงที่ไหปลาร้าสวยของคนตัวเล็กเม้มฝากรอยอย่างจงใจก่อนลากไล้ลิ้นเย็น ๆ ลงมาที่เนินอกคู่สวยดูดเม้มอย่างมูมมามจนเกิดเสียงหยาบโลนดังขึ้นทั่วห้อง มืออีกข้างนวดคลึงเต้าที่ว่างบีบบี้จุกสวยจนแข็งชันสู้นิ้วของชายหนุ่มอย่างห้ามไม่ได้ "อ๊ะ!" ร่างบางอุทานตาโตพร้อมกับขยับตัวหนีมือใหญ่อีกข้างรั้งร่างบางไว้แน่น ปากหนาดูดเม้มยอดอกหนักสลับเบาจนเกิดรอยแดงขึ้นหลายจุดแล้วลากลิ้นเลื้อยขึ้นไปประกบจูบปากบางที่เผยอค้างอย่างดูดดื่ม "อืม ~ นุ่มมือดีจังต่อไปอยู่กับศิลาไม่ต้องใส่นะ" เสียงแหบทุ้มเอ่ยชิดริมฝีปากคนตัวเล็กพ่นหายใจแรง ๆ จนลมร้อน ๆ ที่ตัดกับอุณหภูมิของห้องรดที่แก้มใสของหญิงสาว"ศิลา อย่าทำแบบนี้ น้องขวัญ อ๊ะ! อื้อ~ ศิลา ...." เสียงหวานเอ่ยห้ามพร้อมกับอุทานอย่างตกใจเมื่อมือหนาที่โอบกอดอยู่ทางด้านหลังลูบไล้มาด้านหน้าแล้วสอดเข้าไปสะกิดทักทายร่องแคบที่มีน้ำหวานฉ่ำเยิ้มอยู่ภายในกางเกงนอนตัวใหญ่ ชายหนุ่มค่อย ๆ กดนิ้วเรียวยาวเข้าไปที่ร่องแคบจนสุดนิ้ว ปากหนาประกบปิดเสียงเล็ก ๆ ที่กำลังจะโวยวาย มือหนาอีกข้างยกขึ้นรั้ง
My girl ของขวัญของศิลา บทที่ 33 คุณหิวเหรอ?
ครืนน....เปรี๊ยง!!! ซ่าส์..... เสียงฟ้าคำรามดังสนั่นค่อนรุ่งของวันใหม่ปลุกให้คนกลัวเสียงดังสะดุ้งจนตัวสั่น และทำให้เจ้าของอ้อมแขนต้องปรือตาตื่นขึ้นมองอย่างงัวเงีย "กลัวก็หันมาหาศิลา" เสียงทุ้มเอ่ยบอกพร้อมกับรั้งเอวบางเข้าหาตัวเบา ๆ ซึ่งการตอบสนองของคนตัวเล็กคือรีบสปริงตัวหมุนเข้าซุกกับอกแกร่งของเจ้าของเสียงทันทีแบบไม่ต้องให้บอกซ้ำ "กลัวฟ้าขนาดนี้แล้วจะนอนคนเดียวได้ไง ต่อไปย้ายมานอนกับศิลานะ" คนตัวโตบอกหญิงสาวพร้อมกับกระชับแขนของตัวเองแล้วกดจมูกลงที่หน้าผากคนตัวเล็กเบา ๆ ก่อนหลับตาลงอีกครั้งเสียงฝนตกฟ้าร้อง ฟ้าผ่าดังขึ้นอย่างต่อเนื่องเป็นเวลาหลายชั่วโมงในวันหยุดเหมือนบรรยากาศเป็นใจให้คนทั้ง 2 อยู่ในอ้อมกอดของกันและกันจนถึงช่วงสาย สายตาที่อ่อนโยนของชายหนุ่มมองคนตัวเล็กที่รู้ว่าตื่นแล้วแต่ยังมุดอยู่ที่อกแกร่งและหลับตาปี๋อย่างเอ็นดู แขนเล็ก ๆ ของเธอสอดเข้าไปโอบเอวหนากอดไว้แน่นและกระชับแขนทุกครั้งที่ฟ้าผ่าหรือฟ้าร้องเสียงดัง"ไม่หิวหรือไงตัวเปี๊ยก?" เสียงทุ้มเอ่ยถามพร้อมกับยกมือขึ้นลูบหัวคนตัวเล็กเบา ๆ อย่างปลอบโยน *จำได้อยู่หรอก ว่าตัวเปี๊ยกกลัวฟ้าร้อง ถึงไม่อยากให้กลับไป
