Chapter 10

Maaga akong pumasok sa office, ganun din si boss kaya naisipan kong timplahan siya ng kape. Pagpasok ko sa opisina niya ay nagulat ako sa nakita at nabitawan ko ang tray na hawak ko na naglalaman ng tasa ng kape .Umalingawangaw ang sa buong kwarto ang tunog ng pagtama ng tray sa sahig at pagkabasag ng tasa. Naramdaman ko ang pag tilamsik ng mainit na kape sa paa ko ngunit binalewala ko lang hapdi nu'n. Nakatoon lamang ang atensyon ko sa lalaking kausap ng boss ko.

Hindi ko makakalimutan ang mukhang 'yun, sigurado akong siya 'yon. The guy who stole my first kiss. Nakatatig pa rin ako sa lalaking iyon, na ngayon ay nakatingin na rin sa akin. Nilapitan ako ng boss ko na kunot ang noo.

"Ms. de Guzman, what happened? are you okay?" tanong niya si akin.

"Are you hurt?" tanong niyang muli.

Di ko siya sinagot dahil nakatulala pa rin ako at iniisip kung ano ang nangyayari.

"Gab, it will be okay," sabi niya tsaka marahang tinapik ang balikat ko.

There is something in his voice that made me come back to my senses. Naramdaman niya ang kaba at gulat ko dahil sa nakita kong kausap niya. Tinigan ko siya sa mata, ramdam ko ang assurance sa mga ito. Bahagya akong umatras at nag-bow sa kanila.

"I'm sorry sir, I'll be more careful next time." Paghingi ko ng paumanhin ko.

Akmang uupo na ako para pulitin ang mga bubog sa sahig, nang pigilan ako ng boss ko.

"Stop right there, let just ask the janitor to take care of it. I think you should take a break, come back when you're okay," sabi niya sa akin.

"Yes, sir." Yumuko ako bilang paalam sa kanya.

Naglakad na ako palabas ng pinto ng opisina niya at dumiretso ako sa CR. Di naman ako naiihi gusto lang pakalmahin ang sarili ko, pumasok sa isang cubicle at naupo sa nakasarang bowl.

Anong

ginagawa ng lalaking

yun

dito? bakit

siya

nandito? Kahit gaano ko isipin ay di ko makukuha ang sagot sa pagtambay sa CR kailangan ko siyang harapin. Pero paano ko gagawin 'yun kung nang makita ko siya ay na istatwa na ako.

Magkakilala

ba

sila? Pero

malay ko ba kung napadaan

lang

siya? Napadaan

pero

diretso

sa office ng boss ko. Pipilitin ko na lang na pigilan ang sarili  ko na suntukin siya

ulit.

Lumabas ako sa cubicle at tumingin sa harap ng salamin. Tinitigan ko ang sarili kong repleksiyon at huminga ng malalim.

Naglakad ako pabalik sa office ng boss ko at bumalik sa cubicle ko. Nakarating na rin ang janitor na maglilinis ng kalat na ginawa ko. Napatingin ako sa direksyon ng boss ko bago umupo. Hindi na ako nagulat nang makita ko na nadun pa rin ang lalaking iyon kausap ang boss ko. Bigla silang napatingin sa direksyon ko kaya agad kong iniwas ang tingin ko sa kanila at itinuon ito sa harap ng computer. Itinago ko ang mukha ko sa harap ng monitor.

Kung kailan ko kailangan ng pagkakaabalahan ay saka naman ako walang magawa, I decided t open the MS Word and type letters randomly.

"Ano tinatype mo?" Nagitla ako nang may biglang nagsalita, mabilis kong ti-type ang alt+tab para itago ang ginagawa ko.

Napatingin ako sa taong nakatayo sa harapan ng cubicle ko. Kumunot ang noo ko nang makita  kung sino iyon, he has that smile on his lips. Binalik ko ang tingin ko sa monitor ko, at nagtype ulit.

"Gabby, pansinin mo naman ako," pangungulit niya sa akin.

Bwisit, kelan pa kami

naging close ng gagong to? Para siyang kabute na bigla-bigla na lang sumusulpot.

Bahala

ka

sa

buhay

mo, wala

akong

panahon

sayo. Ano to ganun

na

lang

yun? parang

wala

kang

kasalanan

sa akin ahh. Nagka-amnesia ka

ba ng suntukin

kita, gusto mo

suntukin

kita

ulit?

Naging mabilis at malakas ang bawat pindot ko sa keyboard ko dala ng inis.

"Gabby Dear, Huwag ka na magalit sa akin," sabi nito.

Ano

daw? Anong tinawag niya sa akin Gabby Dear? Sira ulo pala to ehh. 

Tumayo ako at tinitigan ko siya nang napaka talim. Nakatingin siya sa akin wearing that smile on his face.

Hindi na ako nakapagtimpi, tumayo ako at kinwelyuhan siya gamit ang isang kamay. Naka handa na ang kamao ko para suntukin siya, kita ang pagkabigla sa mukha niya. Agad rin nawala iyon nang magsalita siya.

"Do you want a kiss again?" tanong niya habang naka-ngisi sa akin at halatang nang-aasar.

Ano bang meron ngayon? Ano bang kasalanan ko at pinarurusahan ako ngayon ng big-time. Huminga ako ng malalim binitawan ko ang pagkakahawak ko sa kwelyo niya. Lalo lang akong aasarin nito kapag pinatulan ko siya. Umupo na lang ako ulit at itinuon ko ang mata ko sa monitor nagpanggap na lamang ako na walang nakikita.

"Gabby Dear, pansinin mo na ako." pangungulit na naman niya sa akin.

Nagsisimula na namang kumulo ang dugo ko, napaingay niya wala talagang balak na tigilan ako.

"Stop that." Narinig kong sabi ng boss ko at lumapit na rin sa cubicle ko.

"I thought you we're going to apologize to her," sabi ng boss ko.

Pareho kaming napatingin ni Nick sa boss ko.

"Hindi ako humihingi ng tawad sa mga bagay na ginusto kong mangyari." Mayabang nasabi ni Nick sa boss ko.

"Then leave this room now, I don't care If you're the son of a shareholder of this company."

"Of course you don't care because you're the Heir of the CEO."

I see, so ang gagong 'to ay anak ng isa sa mga shareholders at boss ko naman ay ni Sir Claus?Bakit di ko alam 'yun, top secret ba yun? Ibig sabihin magkakilala nga sila? In an instant nasagot ang ilan sa mga tanong sa isip ko.

Nagtatalo pa rin silang dalawa sa harap ko. Wala akong panahon para makinig sa pinagtatalunan nila.

"Manahimik nga kayong dalawa!" Sigaw ko sabay tayo.

"Wala akong pakielam kung sino kayong dalawa, ang ingay niyo puro kayo satsat diyan, Magsuntukan na lang kaya kayo." Inis na suhestiyon ko.

Pareho lamang nila akong tinignan, napatingin ako sa gagong anak ng shareholder.

"Ikaw, kung wala kang mahalagang gagawin dito lumayas ka na lang ha. At huwag mo kong kinakausap na parang wala kang kasalanan sa akin. Kanina ko pa gustong paliparin 'tong kamao ko diyan sa mukha mo!" sigaw ko sa kanya.

"And sir, you don't have to argue with this bastard because you will turn out to be one." Baling ko naman sa boss ko.

Sinapian na naman ata ako ng masamang espiritu kaya ko nasabi ang mga yun. Napatangin na lamang ako sa orasang nakasabit sa dingding. Kinuha ko ang bag ko at naglakad patungo sa pinto.

"Where are you going?" Dinig kong tanong ng boss ko, nilingon ko naman siya.

" Magla-lunch, sama ka sir?" bago pa siya makapagsalita ay nakalabas na ako ng pinto. Naririnig ko pa rin ang usapan nila.

"She just insulted me right?" tanong ng boss ko kay Nick.

"She just called me a bastard," sabi naman ni Nick.

"Because you are," sabi naman ng boss ko.

"How feisty, para siyang tigre," bulalas ni Nick.

"She's a lioness." pag-tatama ng boss ko.

Both of them are wrong, isa akong Hyena. I'll be laughing like a mad dog while preying on them.

End of Chapter Ten