Sakto naman ng mailigpit na ni andrea ang kanyang mga pinag kainan, ay tumunog ang kanyang cellphone. Mabilis niya itong sinagot medyo basa pa nga ang kanyang kamay ng damputin niya ang kanyang cellphone na naka lapag sa lamesa. "hello iha.." Ang kanyang Tiya ang tumawag. "hello Tiya, kamusta ho? Kamusta ang kapatid ko?..""okay na siya iha.. Naka uwi na siya kanina habang mag kausap tayo.. Mabuti nga at nakita siya ng dalawa kung anak.." "tiya loren, paka usap ho ako sa kapatid ko.." "okay iha, sandali lang tatawagin ko.." "Dominic parini ka muna at gusto ka raw maka usap ng ate mo.." Narinig ni andrea na tawag ng kanyang tiya sa kanyang kapatid. Mga ilang segundo pa ang lumipas ng marinig niya na ang boses ng kanyang kapatid sa kabilang linya. "hello ate..." Tinig ni Dominic na parang maiiyak ito."dom, kamusta ka? Hindi ka raw umuwi kagabi sabi ni Tiya loren.." "opo ate.." Narinig niyang umiiyak na ang kanyang kapatid sa kabilang linya. "oh bakit ka umiiyak? Ano bang n
Nang tuluyang mawala sa paningin ni andrea si nicko, ay tiningnan niya ang kanyang cellphone kung may message sa kanya si Lucas, ngunit wala parin itong message sa kanya. Nang lumipas na ang may sampung minuto ay nag punta na si andrea sa parking lot, naisip niya na naka alis na si nicko. Pagka rating niya sa parking ay agad na hinanap niya ang sasakyan ni Lucas.Ngunit naikot na ng kanyang paningin ang halos buong parking area, ay hindi niya nakita ang sasakyan ni Lucas. Hindi pa nga siya nakontento ay tinanong niya pa ito sa guard na nag babantay sa parking lot, kung nakita nito si lucas.Ang sagot naman sa kanya ng security guard ay umaga pa daw umalis ang sasakyan ni lucas. Matapos marinig ang paliwanag ng guard ay umalis na si andrea at nag desisyon na itong uuwi nalang.Habang naglalakad siya papuntang sakayan ng jeep, ay may napansin siyang parang sumusunod sa kanya. Nang lingunin niya ito ay si Lucas. Naka tawa ito sa kanya. Huminto siya sa pag hakbang, agad namang hinawakan
MAKALIPAS ang isang linggo ay nagkaroon na si andrea ng malaking pera sa bangko. Ibinigay na kasi sa kanya ni Ginang helen ng buo ang sampung milyon.Naninigurado na kasi ito na hindi na mag babago pa ang isip ni andrea.Busy si andrea ng araw na iyon sa kanyang laptop. May ipinapagawa kasi si nicko sa kanya na isang proposal plan, na ipapasa nila sa bagong nililigawan nitong investor. Dalawang araw ng hindi nakaka pasok ng opisina si nicko, dahil ayun sa ina nito ay masama daw ang pakiramdam nito. May narinig siyang kumakatokSa pintuan. "come in please.." Saad ni andrea sa taong kumakatok sa labas ng pintuan. Hindi kasi niya maiwan ang kanyang pag titipa sa keyboard ng kanyang laptop, iniisip niya kasi na baka mawala sa kanyang isipan kung ano ang dapat niyang ilagay sa proposal letter na kanyang ginagawa. Naramdaman niya nalang na bumukas ang pintuan. Mabilis niya itong nilingon, upang malaman kung sino ang pumasok. Bahagya pa siyang nagulat ng mapag sino ang taong pumasok. S
Matapos kumain ni andrea ay nag pasya siyang mag lakad lakad upang kahit papaano ay mabawasan ang kanyang kabusugan. Ipinuwesto niya nalang sa kanyang harapan ang naka sabit niyang sling bag, upang matakpan ang noo'y pumuputok na niyang tiyan sa dami ng kanyang nakain. Habang nag lalakad ay iginagala ni andrea ang kanyang paningin sa kabuuan ng bahay nina nicko. Malaki ang bahay nina nicko, halos kasing laki din ito ng bahay nina lucas.Mas modern lang ang pagkaka design ng bahay nina Lucas, habang ang kanila nicko naman ay may pagka vintage ang dating. Mayroon ding pool sa loob ng bakuran ng mga ito, at napalilibutan din ito ng mga halaman na mayroong iba't ibang klase ng bulaklak. Sa tingin niya ay mahilig ding magtanim ang ina ni nicko. Marami ding naging bisita si nicko. Pero sabi nito sa kaniya karamihan daw sa mga iyon ay mga bisita ng ina nito. Hindi niya napansin ang step father ni nicko, marahil ay wala ito roon. Kasi kung nandun ito ay di sana ito ang kasama ng ina ni nic
May narinig pa si andrea na mga nag uusap. Sinikap niyang maidilat ang kanyang mga mata. Nang tuluyan niyang maidilat ang kanyang mga mata ay, nakita niya si ginang helen na naka ngiti, kasama nito ang asawa nito. Halatang ka papasok lang ng mga ito ng kuwarto. Dahil naka tayo pa ang mga ito sa likod ng pinto. "good morning iha.." bati nito kay andrea. Pilit na ngumiti dito si andrea. Masakit kasi ang ulo niya, pati na ang buong katawan niya. Nakakaramdam pa siya ng pagka hilo. Bukod sa kanya ay may napansin pa siyang tinitingnan pa ni ginang helen. Sinundan niya ang mga mata nito kung saan ito naka tingin. Dumako ang mata nito sa kaniyang tabi. Nabigla si andrea sa kanyang nakita. Nan laki ang kanyang mga mata habang naka tingin sa taong katabi niya. Si nicko katabi niya pala itong naka higa. Tulog pa ang lalaki at naka dapa itong naka higa. Mahahalata mo pang walang saplot ang binata dahil bahagya pang naka labas ang isang pisngi ng pang upo nito.Nang bumalik ang tingin niya sa
Nang makababa na ang dalawa ay naabutan nila ang dalawang matanda na naka upo na sa harap ng hapag kainan."mabuti naman at bumaba na kayo.." Saad ng step dad ni nicko, na parang naiinis. Habang ang ina naman ni nicko, ay naka ngiti ito ng makita sila. "umupo na kayo.. Kanina pa namin kayo hinihintay ng tito Efren niyo.." Saad ni Ginang helen na naka ngiti parin habang nag sasalita. Agad na umupo naman ang dalawa. mag katabi silang umupo sa kabilang panig. Inihila pa ng upuan ni nicko si andrea. Napansin ni nicko na nahihiya si andrea na kumuha ng pagkain. Ang binata na mismo ang nag lagay ng pagkain sa plato ni andrea. Bahagyang na karamdaman si andrea ng pag iinit ng kanyang mukha. Pangiti ngiti kasi si Ginang helen habang sumusulyap sa kanila. "thank you.." Saad niya kay Nicko sa mahinang tinig. Matapos na lagyan ng binata ng pagkain ang kanyang plato. Hindi naman umimik si nicko, pero tumango ito at ngumiti ng bahagya. Habang kumakain na sila ay muling nag salita ang ginang
Nang makababa ang dalawa ay nakita nila si ginang helen sa sala. Naka upo ito na waring may iniisip. Nagulat pa ito ng tawagin ni nicko. "mom, uuwi na daw po si andrea.." Kaagad namang lumingon ang ginang sa gawi ng dalawa. Parang may lungkot pa sa mga mata nito ng tumingin ito kay andrea. "andrea iha.. Talaga bang uuwi ka na?.. Okay na ba ang pakiramdam mo?.." Lumapit ang ginang kay andrea at ngumiti ito ng bahagya. "yes po ma'am.. Okay na po ako.. Maraming salamat po sa pag asikaso niyo sa akin kagabi.." Saad ni andrea sa ginang. Si nicko naman ay naka tayo lang ito sa likuran ni andrea. Hindi na naka tiis ang ginang helen at hinila nito si andrea papunta ng kitchen. " sandali lang iho, babalutan ko lang ng ulam si andrea, para pag uwi niya sa kanila ay may makain siya.." Pag dadahilan ng ginang sa kanyang anak. Pero ang totoo ay gusto lang nitong kausapin ng sarilinan si andrea. Naiwan naman mag isa si nicko sa sala ng umalis ang dalawa. Napag pasyahan niyang umupo nalang m
Flash back:Matapos na maihatid ni ginang helen si andrea sa kuwarto ay pumasok na ang dalaga sa loob. Dahil naalala niya ang kanyang ina ay hindi mapigilan ni andrea ang pag iyak. Hindi na nagawang buksan ng dalaga ang aircon ng kuwarto, o anumang maaring pampalamig. Naka tulogan niya na ang pag iyak.Nang maka ramdam siya ng init ay naalipungatan siya at hinubad ang kanyang suot na damit. Hindi na niya kasi kinaya pang bumangon mula sa pag kakahiga. May dalawang oras ang naka lipas ay pumasok naman si nicko ng mismong kuwarto na iyon. Hindi niya napansin ang natutulog na dalaga dahil pagka pasok niya ng kuwarto ay kaagad niyang pinatay ang ilaw at dumiretso na sa kanyang kama.Nang maka higa ang binata sa kanyang kama ay dinampot niya ang remote control ng kanyang aircon na naka patong lang sa gilid ng lampshade,at tsaka ini-on ang aircon.Hindi sanay si nicko na matulog ng may ilaw kung kaya't hindi niya talaga binubuksan ang lampshade. Binubuksan niya lang ito kapag tatayo siya
Matapos ang kanilang kasal ay nag paiwan ang dalawa sa isla. Doon nila gaganapin ang kanilang Honeymoon. Ang islang iyon na pinag dausan ng kasal ng dalawa, ay ang isla del Castillo na pag magmay-ari nina jordan del Castillo, ang ama ni Lucas del Castillo. Hindi iyon napansin ni andrea, dahil una niyang napansin ang ganda ng paligid nito. Sa islang iyon din ginanap ang kasal nina jordan del Castillo at eloisa mae Macaraeg, balak nilang doon na rin idadaos ang magiging kasal ng kanilang mga anak balang araw. Naniniwala kasi ang dalawa na maswerte ang lugar na iyon, dahil dinivelop ang lugar na iyon, dahil sa pag ibig ni jordan kay eloisa.Kaya ng malaman nila ang balak na pag papakasal ni nicko kay andrea ay ang lugar na iyon ang kanilang iminungkahi na gaganapan ng magiging kasal ng dalawa. Katatapos lang mag love making ng dalawa. Kasalukuyang naka tayo sa balkonahe noon si nicko at naka tanaw sa malayo, nang lapitan siya ni andrea at yakapin sa likuran nito."anong iniisip mo mah
Luhaan ang dalawa ng mag tagpo sa harapan ng altar. Hawak kamay silang humarap sa Paring mag kakasal sa kanila."you may now kiss the bride.." Saad ng pari kay Nicko.Tapos na ang kasal ay hindi parin makapaniwala si andrea na buhay si nicko. Hinalikan siya ng binata sa kanyang labi. Habang magkalapat ang labi ng dalawa ay narinig nilang nag papalakpakan ang mga tao sa loob ng simbahan.Nang mag hiwalay ang kanilang labi ay niyakap pa siya nito ng mahigpit. "congratulations to both of you!.." Bati sa kanila ni Ginang helen pagka lapit palang nito sa kanilang dalawa. Yumakap ito sa dalawa. Humalik naman sa pisngi nito sina andrea at nicko. "salamat mommy.." Halos sabay na saad ng dalawa sa ginang na noo'y punong puno ng luha ang mga mata nito. "bakit po kayo umiiyak mommy?" Tanong ni andrea sa ginang na noo'y nag pupunas na ng luha nito."masaya lang ako anak.. Masayang masaya.. Hindi ko akalain na darating tayo sa ganitong punto.. Na magiging manugang na kita.." Tugon nito kay
Flashback:Isang buwan bago ang mangyaring pag kalat ng video ni nicko, na si andrea pa ang kumuha ay nakatakda na sana siyang magpa opera sa ibang bansa. Tumawag kasi ang kanyang personal doctor na mayroon na daw nakuhang heart donor para sa kanya. Ngunit nag aalangan ang binata, dahil na kumpirma niya na sa kanyang sarili na mahal na nga niya si andrea, at sa tingin niya ay hindi niya kayang mawalay dito. Nasanay na kasi siya sa presensya nito, na palagi niya itong nakakasabay kumain, maging sa pag pasok at pag uwi nila sa trabaho. Kulang na nga lang ay mag tabi sila nito sa pag tulog. Hanggang sa dumating ang araw na napansin niyang parang hindi na masaya si andrea sa kanilang set up. Iniisip kasi ng binata na mahal talaga ni andrea si Lucas at kaya ito nalulungkot ay dahil hindi na nito nakakasama madalas ang lalaking iniibig nito na si Lucas. Dahil nga sa magkasama na silang naka tira nito sa iisang iisang bubong.Dahil doon ay nasasaktan si nicko, ayaw niya kasi na nakikitang
Parang na istatuwa si andrea ng hindi si mang delfin ang taong hinawakan niya. Kamukhang kamukha ito ni nicko. Naka ngiti sa kanya ang lalaki pagka harap nito sa kaniya."nicko...?" Halos pa bulong na saad ni andrea. Biglang bumilis ang tibok ng kanyang puso. Mas lumapad pa ang pagkaka ngiti ng lalaking kanyang kaharap.Hindi na napigilan ni andrea ang kanyang sarili. Niyakap niya ito ng mahigpit. Habang naka yakap si andrea dito ay inaasahan niyang bigla itong mawawala habang yakap niya. Ngunit sa ilang segundo siyang na kayakap dito ay nanatili pa rin itong nayayakap niya."no please.. Kung panaginip lang to ayoko ng magising lord.." Halos pa bulong na saad ni andrea sa kanyang sarili."Mahal mo ba si nicko?.." Tanong ng lalaking ka yakap niya sa paos na boses. "oo mahal na mahal ko siya.."Matapos na sabihin iyon ng dalaga ay doon niya lang naramdaman na niyakap din siya nito at mas mahigpit pa ang ginawang yakap nito sa kaniya. Kumalas sa pagkaka yakap dito si andrea. Ngunit
Gusto pa sanang kausapin ni andrea si mang delfin, ngunit mas pinili niya nalang na manahimik muna. Baka kasi maka istorbo pa siya sa pag mamaneho nito, at isa pa ay alam niyang masama ang pakiramdam nito.Makalipas ang halos isang oras ay narating din nila ang lugar kung saan sinasabing nilipat ni ginang helen si nicko. May kalayuan din pala ang lugar kaya siguro nag mamadali si mang delfin kanina."Mang delfin may libingan po pala dito? Ang galing din ng naka isip nito noh.. Nag tayo sila ng libingan dito, para ang mga taong papasyal sa puntod ng mga mahal nila ay makakapag swimming na rin.. Ang galing!" Hindi maiwasan ni andrea ang humanga ng husto sa ganda ng paligid na kanyang nakikita. Napansin niyang hindi nag sasalita si mang delfin sa kanyang likuran. Nauna kasi siyang bumaba ng sasakyan dito. Nang lingunin niya ito ay wala na ito sa kanyang likuran. Nag taka si andrea, dahil kanina lang ay nakita na niya itong sumunod na bumaba sa kanya, at ngayon ay wala na ito kaagad sa k
Dalawang hakbang nalang ang pagitan ni andrea sa imahe ni nicko. Muli niyang binigkas ang pangalan nito. "nicko..." Naka titig parin sa kanyang mukha ang imahe at hindi parin nawawala ang ngiti nito sa labi. Sa paningin ni andrea ay mas lalong gumuwapo ito. Nang akma niya na itong yayakapin ay may narinig siyang tumawag sa kanya, mula sa kanyang likuran. "andrea.." Hindi niya sana papansinin ang taong tumatawag sa kanya, ngunit muli siyang tinawag nito. Doon na niya ito nilingon. Si ginang helen pala. Naka ngiti ito sa kanya, nag lalakad na ito palapit sa kanya.Muli niyang nilingon ang nakitang imahe ni nicko, ngunit wala na ito doon. Inikot niya pa ang kanyang paningin sa paligid, pero hindi na niya ito muling nakita pa. Nabahiran ng lungkot ang mukha ni andrea. Naisip niya na sana ay niyakap niya nalang muna si nicko, bago niya nilingon ang ginang."iha?.. May problema ba?.. Bakit parang bigla ka nalang nalungkot?.." Sunod-sunod na tanong sa kanya ng ginang. Hinawakan siya ni
Araw ng Sabado. Na kapag pasya na si andrea na paupahan nalang muna ang bahay na nabili niya. Hindi pa naman niya ito napapa renovate kaya ma-aari niya pa itong paupahan muna.Titira muna sila sa condo ni nicko ng kanyang kapatid, upang masunod ang hiling ni nicko sa kanya bago ito mawala na doon muna siya titira sa condo unit nito. Isasama niya nalang din si noemi na kapatid ni pia at ang anak nitong baby pa. Upang may makasama parin si dominic, habang nasa trabaho siya. "dom, siguradohin mong wala ka nang makalimutang dalhin ha. Samantalahin natin ngayon na wala akong pasok ng dalawang araw.. Kailangan mailipat na natin ang mga importanteng gamit natin sa condo.. Hindi kasi ako pwede bukas na, dahil nangako ako kay ginang helen na papasyal tayo doon.. "Mahabang litanya ni andrea sa kanyang kapatid. Mabuti nalang din na hindi pa ito nag sisimula sa kanyang klase, dahil kung nagka taon na pumapasok na ito sa eskwela ay aasikasuhin na naman niya ang pag lipat nito sa ibang eskwelahan
Namalayan nalang ni andrea na huminto ang kanilang sinasakyan sa tapat ng isang gusali kung saan naroroon ang condo unit ni nicko. "let's go iha.. Pasyalan natin itong condo unit ni nicko.." Anyaya ng ginang kay andrea. Nakababa na ang ginang, pero si andrea ay nanatili pa ring naka upo ito. Nag dadalawang isip siya kung bababa ba siya at papasok sa condo ni nicko. Marami silang nabuong alaala dito. Baka mas lalo lang siyang malungkot kapag pumasok siya dito. Naramdaman niya nalang na hawak na ng ginang ang kanyang kamay. Walang nagawa si andrea kundi ang bumaba nalang. Para siyang manika na di susi, na sumusunod lang sa bawat hakbang ng ginang. Nang marating nila ang palapag kung saan matatagpuan ang unit ni nicko ay hindi na naman mapigilan ang pag patak ng kanyang mga luha. Kung wala lang doon ang ginang ay baka hinimatay na siya sa sobrang lungkot. Pero dahil kinakausap siya nito, kahit papaano ay naiibsan ang kanyang kalungkutan. Pumasok sila sa kuwarto ni nicko. Pakiramdam
"i miss you.." Saad ng binata sa paos na boses habang naka titig sa mukha ni andrea."na-miss din kita.." Tugon ni andrea ng may ngiti sa labi. Akma sana siyang hahalikan ni nicko pero iniwas niya ang mukha niya dito. "ubusin mo na tong pagkain mo para makapag pahinga ka.. Tingnan mo yang itsura mo sa salamin.. Ang laki na ng eye bag mo!.." Saad ni andrea sa binatang naka ngiti parin. Hindi na nawala wala ang ngiti nito sa labi. Hindi mapag kakailang masaya itong muli niyang nakita si andrea. " ayaw ko matulog.. "" bakit naman?.. "" baka hindi na kita makita pag gising ko.."Kinilig si andrea sa sinabing iyon sa kanya ng binata. Binitawan niya ang hawak niyang kutsara na may lamang pagkain at hinawakan ang mukha ni nicko. "huwag kang mag alala sasamahan kitang matulog..." Tugon ng dalaga kay nicko."talaga sinabi mo yan ha.." "oo nga.. Kaya ubusin mo na to..