Mag-log inShare
Kapitulo XV - Stop
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56Nanatili siyang tahimik matapos niyang paandarin ang sasakyan. Simula pa lang noong una kaming nagkita sa blood-letting activity, madalas ko nang napapansin ang madalas niyang pagsulyap at paninitig sa akin. Everyone around me thinks he's damn attractive. Kapansin-pansin naman kasi ang pagiging iba niya sa lahat. Para bang iba siya sa tipikal na gwapo at matipuno. Maganda ang bulto ng kanyang pangangatawan at may pagkamisteryoso ang mukha. I hated him for that and I hated him even more everytime I see him.
Even before he confessed his feelings to me, he already made me feel uneasy and uncomfortable. His presence makes me feel... nervous, or something similar to that. Something more intense and very unknown to me. Thinking about him makes me nervous as hell. Looking at him makes me nervous as hell. And being this close to him makes me nervous as hell.
Nanatili lang kaming tahimik sa loob ng sasakyan at ang tanging ingay lang na naririnig ay ang mahinang tunog ng makin
Kaugnay na kabanata
My Sweet Surrender Kapitulo XVI - Blood
I woke up still feeling a bit dizzy. Medyo mabigat pa rin ang katawan ko pero hindi na kasing-bigat noon. Nalanghap ko ang pamilyar na amoy ng ospital. Nang imulat ko ang aking mga mata ay bumungad sa akin ang puting kisame. Ipinilig ko ang ulo ko sa tabi at nakita ang kapatid kong payapang natutulog habang nakahawak sa kamay kong may nakakabit na dextrose. I parted my cracked lips and called his name. Napabalikwas siya agad at gulat na napatingin sa akin. "A-Ate, gising ka na? Te-teka... tatawag muna ako ng nurse—" Hinawakan ko ang kanyang pala-pulsuhan kaya natigilan siya. Kahit nanunuyo ang mga labi ay pinilit ko pa ring ngumiti. "I'm fine, Skylen..." He shifted from his seat a bit. Inayos niya ang pagkakahawak sa aking kamay at inilagay iyon sa pagitan ng dalawa niyang kamay. Nanatili pa rin ang pag-aalala sa kanyang mga mata. "Ilang oras na akong tulog?" mahinahong tanong ko sa kanya. Bakas ang pag-aalinlangan sa kanyang mukha kaya napaku
My Sweet Surrender Kapitulo XVII - Allow
Today is the second day of my second semester in third-year college. Naging mahirap para sa akin ang nagdaang taon ngunit nalagpasan ko naman ito. Somehow, I managed to recover from my downfall and retained my scholarship for the past two semesters. It was indeed a very tough year for me, but I got through it and moved on. It's been a year since I last saw Caleb, too. Naiwan pa rin sa kanyang inbox ang last text message ko. Somehow, I feel relieved about it. I did not have any distractions and I have nothing to worry about. Some say it's painful to wait for someone while others say that it's more painful to try to forget someone. But for me... the worst pain comes when you don't know whether you should wait or just forget. He's always been that way to me. Bigla-bigla na lang siyang susulpot tapos bigla-bigla na lang ding mawawala. Bigla-bigla na lang siyang magpaparamdam at bigla-bigla na lang ding maglalaho. I sighed at my emotional train of thoughts. Kakatapos lang
My Sweet Surrender Kapitulo XVIII - Flowers
The next days felt so unreal. Sinulit nga ni Caleb ang mga natitirang araw ng kanyang bakasyon. Hinihintay niya ako every dismissal at sinasamahan niya akong magreview sa café kung saan ako nagta-trabaho dati. Simula kasi noong nagkasakit ako ay hindi na talaga ako pinabalik ni Mommy sa part-time job ko kaya naman dumadayo na lang ako dito after class upang dito mag-aral. Minsan ay sinasamahan ako nila Ivory dito pero madalas ay ako lang talagang mag-isa. "Sasamahan ka ba ulit ni poging sundalo mag-aral sa cafe?" kuryosong tanong sa akin ni Tati. I slowly nodded. "Yeah... he texted me earlier." "Kailan daw ang alis ng baby boy mo?" tanong naman ni Rafael. I sighed. "Probably next week or the other week..." matamang sinabi ko. Pabiro akong kinurot ni Ivory sa tagiliran. "Wow, hindi man lang itinanggi! Malandi ka talaga, Gella! Sana all anak ng Diyos!" pang-aasar niya. "Hindi naman kasi talaga..." I denied. Napahalakhak na lang ako dahil
My Sweet Surrender Kapitulo XIX - Favorite
Naging busy ako dahil sa internship namin kaya hindi ko na rin namalayan ang mabilis na paglipas ng panahon. When he went out from the military academy, he immediately sent me a text message. Dahil sa sobrang busy ko sa trabaho ay late ko na itong nabasa at na-reply-an ko na lang ito nang matapos na ang shift ko para sa araw na iyon. Ako: Sorry, kakabasa ko lang ng message mo. Busy kasi ako kanina for clinical internship :) Nagulat ako nang wala pang isang minuto ay mayroon na agad siyang reply sa akin. Binuksan ko ito at agad na binasa. From: Caleb Avanzado Where do you work? Pupuntahan kita d'yan. I bit my lower lip as I typed my reply. Ibinigay ko agad sa kanya ang pangalan ng ospital at pansamantala munang naupo sa may lobby. Sinulyapan ko ang cellphone ko nang makitang wala pa rin siyang reply sa text ko pagkalipas ng halos sampung minuto. "Oh, Gella! Hindi ka pa ba uuwi?" tanong sa akin
My Sweet Surrender Kapitulo XX - Burn
Habang nasa byahe kami pauwi ng bahay ay nakapagtatakang tahimik lang si Mommy. I've already mentally prepared myself for her long reprimands but I wonder why she remained silent the whole trip. Nang makapasok kami sa bahay ay nagulat ako nang bigla niya akong hampasin sa braso. "Bakit hindi mo pa sinasagot ang lalaking iyon, Gella?" pagalit na sabi niya.Hindi agad ako nakabawi sa sinabi niya. "H-huh?""Wala ka bang utang na loob? Sinagip niya ang buhay mo noon! Hindi lang din ang buhay mo ang sinagip niya! Niligtas niya rin ako from another possible interaction with your father! Ilang taon ka na palang nililigawan tapos hindi mo pa rin sinasagot? Kailan mo balak sagutin kung ganoon? Kapag puti na ang uwak?" sermon niya.Napakurap-kurap ako sa gulat. "Mommy, hindi ko siya sasagutin para sa ganiyang dahilan! I want to date the person I truly love! I want to date someone I would marry someday!"She rolled her eyes. "Whatever you say, Georgianna! Basta pagk
My Sweet Surrender Kapitulo XXI - Achievement
Overall, the whole trip was unforgettable. The magnificent flower farm was full of different kinds of flowers in different colors. It is covered by pine-fringed mountains and vegetable farms. We can even see Mt. Pulag and Mt. Timbak from a distance. Ang pinakanakaagaw talaga ng pansin ko sa lahat ng tanawin ay ang cabbage roses. For me, they were the most unique and most beautiful ones there. Dumaan muna kami sa ancestral house nila Caleb upang kunin ang aming mga gamit. Nagpaalam na rin ako kay Aling Henya at sa ilang mga kasambahay na nagsilbi sa akin. Buong biyahe pauwi sa Maynila ay tulog lang ako. Nagising lang ako nang maramdaman na ang init ng panahon mula sa labas. Hinubad ko agad ang suot kong coat at sinulyapan si Caleb. Seryoso lang siyang nagmamaneho at pasulyap-sulyap lang sa akin mula sa rearview mirror. "Caleb, itabi mo muna ang sasakyan. I'll take over so that you can rest for a while.” His lips immediately protruded when he saw the smug look on my fa
My Sweet Surrender Kapitulo XXII - Mine
Maaga akong pumasok sa ospital para sa shift ko ngayong araw. Sabay rin kaming nag-lunch ni Ivory sa cafeteria ng ospital. "Magkikita ba kayo ng jowa mo mamaya? Balita ko nakauwi na raw siya, ah?" tanong sa akin ni Ivory pagkaupo pa lang namin sa isang bakanteng table."Hindi ko siya jowa," I corrected her. "Kanino mo nalamang nakauwi na siya?"“Na-chika ko lang sa mga nurse na nakakita sa kanya rito kagabi.” She dramatically rolled her eyes at me before biting at her sandwich. "Bakit nga ba hindi mo pa sinasagot iyon? Ang tagal nang nanliligaw no'n sa'yo, ah?"Nagkibit-balikat ako. "Ewan ko…”She looked confused at my answer. "Bakit hindi mo na lang basted-in kung ayaw mo naman pala?"Sumimsim muna ako sa aking kape bago sumagot. "Ewan ko. Ayoko rin..."She chuckled. "Ewan ko sayong gaga ka! Takot ka lang sa commitment!"Napanguso ako dahil sa sinabi niya. "Hindi naman sa takot... Hinihintay ko lang siguro 'y
My Sweet Surrender Kapitulo XXIII - Disgust
Ang mga sumunod na araw ay tila naging isang magandang panaginip para sa akin. I've never felt this happy in my life before! Akala ko ay kuntento na ako noong nanliligaw pa lang si Caleb sa akin, pero iba pa rin pala ang pakiramdam kapag may commitment na sa isa't isa. So ito pala 'yong pakiramdam nang may label, ano? Caleb has been visiting me every day at school at madalas ay sabay rin kaming nagla-lunch kasama si Ivory. Nagpanggap pa nga siyang hindi niya kilala si Caleb noong una at tinanong-tanong pa siya ng kung anu-ano kahit naikwento ko naman na iyon sa kanya dati. Ipinakilala ko rin si Caleb kay Tati noong huli niya kaming binisita rito sa school. Nagta-trabaho na kasi siya bilang nurse kaya hindi na kami masyadong nagkikita. Mag-iipon daw muna kasi siya upang makapag-enroll na rin sa medical school at makahabol sa amin. Ipinakausap at ipinakilala ko na rin noon si Caleb kay Rafael through video call. Kahit kilala na niya ito ay nagkunwari pa rin siyang ngay
Pinakabagong kabanata
My Sweet Surrender Letter of Appreciation
Dear beloved readers, Hi, this is itsartemiswp! I would like to take this opportunity to thank each and everyone of you who've made it to the end of My Sweet Surrender. This is actually my first time writing a medicine-related fiction/romance-medical fiction. Isa ito sa mga akda kung saan mas naging malaya at kumportable akong magsulat. Kung mayroon man kayong natutunang aral sa istoryang ito, gusto ko lang malaman niyo na marami rin akong napulot na aral habang sinusulat ko ito. I dedicate this story to my beloved Artemians, my readers, who supported me until now and to the people who always believed in my potential as a writer. I love you all so much! At ikaw na umabot hanggang dito, this is for you. From the bottom of my heart, thank you very much. <3 See you in my next one! Love, itsartemiswp
My Sweet Surrender Special Chapter: Part 2
Itinutok ko ang laser pointer sa isang litratong nilagay ko sa aking presentation bago ibinalik ang tingin sa aking propesor sa Clinical Correlation. “In this figure, the supraclavicular lymph node biopsy, accompanied by histologic examination and immunohistochemical analysis, showed the presence of Reed-Sternberg cells, which serve as a marker for Hodgkin lymphoma, and a positive test for CD30, which both made the diagnosis of classical Hodgkin lymphoma,” I trailed off and glanced at the man patiently waiting in front of our classroom while watching me present. Tumikhim muna ako bago muling nagpatuloy. “Based on the complete staging workup, the final diagnosis for this 27-year-old patient was classical Hodgkin lymphoma, nodular sclerosis subtype, stage IV-A.”“Very well done, Ms. Carvajal! Let’s give her a round of applause!” magiliw na pagbati sa akin ng aking pr
My Sweet Surrender Special Chapter: Part 1
“Georgianna, pahiram naman ako ng notes mo sa Math! Nalimutan ko kasi sa bahay ‘yong reviewer ko, hays!” Pinagtaasan ko ng isang kilay ang kaibigan kong si Tatiana na halatang kakapasok lang sa aming silid-aralan at mukhang hinihingal pa dahil sa pag-akyat ng hagdan. Ngumiti siya nang matamis sa akin at pabirong kinurot ang aking pisngi. “Pretty please?”Napabuntong-hininga na lang ako sa pangungimbinsi niya sa akin at patamad na inilahad sa kanya ang aking reviewer. “Tinanghali ka na naman ng gising, ‘no?” napapailing na puna ko sa pagka-late niya ngayon sa klase.Sinimangutan niya ako habang sinusuklay ang kanyang mahabang buhok gamit ang kanyang kamay. “Napuyat kasi ako kaka-review kagabi,” depensa niya sa sarili gamit ang maliit na boses.Napaangat muli ang isang kilay ko sa sinabi niya at hindi na napigilan ang pagbaling ng buong atensyon sa kaibigan. “Talaga? Bakit sabi sa akin ni Jona ay ma
My Sweet Surrender Wakas - Epilogue
"Huling time-out para sa Grade 12 Humanities and Social Sciences strand," the announcer said. "Go, HUMSS! Go, Caleb!" "Akin ka na lang, Avanzado!" "Caleb lang malakas!" Tinukso ako ng teammates ko dahil sa tilian ng mga nanonood ngayon sa basketball championship game namin sa Intrams. Kalaban namin ngayon ang Basic Education Department na karamihan ay Grade 9 and Grade 10 students ang nasa line up. Kami naman ang representative ng senior high school department dahil natalo namin ang ibang strands at ang mga Grade 11. Noong semi-finals ay hindi namin inaasahang matatalo nila ang College Department ngunit ngayon ay napagtanto kong magagaling nga talaga ang players ngayon ng Junior High. Napailing na lang ako at lumagok mula sa water bottle na inabot sa akin ng aming manager. "Ganoon pa rin ang plano. Mas higpitan niyo pa ang depensa niyo para hindi na makahabol pa ang kabilang team. Tandaan niyo, dalawa lang ang lamang niyo kaya bantayan
My Sweet Surrender Kapitulo XXX - Last Chapter
Pagpasok ko pa lang sa ospital ay dumiretso na agad ako sa front desk upang tanungin kung saan ang room ni Daddy. Pagkabukas pa lang ng elevator sa tamang palapag ay naglakad na agad ako palabas. Hindi na ako nagulat nang nakasalubong ko si Allena sa hallway. Bumalatay ang gulat sa kanyang mukha nang makita ako na agad namang napalitan ng iritasyon. "Anong ginagawa mo rito?" pigil niya sa akin ngunit hindi ko siya pinukulan ng pansin at nagpatuloy lang sa paglalakad. Marahas niyang hinigit ang braso ko at pilit akong hinila paharap sa kanya. "Akala mo ba ay hindi ko nalalaman ang panglalandi mo sa fiancé ko habang wala ako?" Pagod ko siyang tiningnan at hinarap. "Ano na naman ba, Allena?" I drawled lazily. Humalukipkip siya at taas-noo akong tiningnan. "Just so you know, Georgianna, naging kami ni Caleb noong nawala ka. Nagkabalikan kami at nag-propose siya sa akin two years ago," she confidently said before showing off her engagement ring on her ring finger.
My Sweet Surrender Kapitulo XXIX - Truth
Pinanatili ko lang ang tingin sa pasyenteng maingat na itinutulak ngayon palapit sa helicopter. Bahagyang bumigat ang bawat paghinga ko nang maramdamang tumabi si Caleb sa akin. "Dr. Carvajal, sasamahan mo ba ang pasyente?" tanong ng isang paramedic sa akin. Bago pa ako makasagot sa kanya ay tumunog ang aking dalang two-way radio. "Dr. Carvajal, are you there?" I cleared my throat before speaking. "Received. What do you have there?" "Doc, we have an emergency case here. We have a trauma patient. His vitals are currently stable. He suffered from some abrasions and he's complaining about wrist pains. Na-check na po namin kung may nararamdaman ba siyang sensation sa kamay pero hindi niya raw maigalaw ang kanyang hinlalaki." Saglit akong napaisip. "Baka naipit ang median nerve niya. Use a pad splinter on his arm for now. Dalhin niyo muna sa rescue tent at hintayin niyo ako riyan." "Copy, Doc." Ibinaba ko muna ang radyo upang tumulo
My Sweet Surrender Kapitulo XXVIII - Ironic
Hindi ako tinigilan ni Caleb sa mga sumunod na araw. Araw-araw pa rin siyang nagpupunta sa ospital kahit na-discharge na ang kapatid niyang si Maddison. I kept myself preoccupied with work to avoid bumping into him. Madalas ay tinatapos ko ang shift ko hanggang madaling araw o kaya'y hatinggabi kaya wala siyang choice kundi umuwi nang maaga dahil bawal siyang manatili sa labas ng visiting hours ng ospital lalo na't wala naman talaga siyang binibisita rito. "Gella, nandito na naman 'yong sundalo mo," pabulong na sabi sa akin ni Tati. Napabuntong-hininga ako at pinanatili na lang ang tingin sa hawak na application form para sa field of specialization. "Hayaan mo siya, mapapagod din 'yan," matabang na sabi ko. Naramdaman ko ang pagtatagal ng kanyang tingin sa akin. "Are you sure you're okay with this?" Lumipat agad sa kanya ang tingin ko. "With what?" Nanatiling seryoso ang kanyang mukha. "With Caleb's presence... Ginagambala na naman niya ang bu
My Sweet Surrender Kapitulo XXVII - Enough
"Georgianna..." Sinulyapan ko lang si Caleb nang salubungin niya ako pagkalabas ko sa operating room at nagpatuloy lang sa paglalakad. Naramdaman ko ang pagsunod niya sa akin ngunit hindi ko na siya nilingon pang muli. Nginitian at binati ko pabalik ang mga nakasalubong kong doktor at hospital staff. Napansin ko ang pagsulyap nila sa lalaking nakabuntot sa akin kaya umusbong ang aking iritasyon. Halos mapatalon siya sa gulat nang bigla ko siyang harapin. "What exactly do you need, Caleb?" Napansin ko ang bahagyang paggalaw ng kanyang Adam's apple. He parted his lips but immediately pursed it again. I looked at him nonchalantly. "Ano? Wala ka bang sasabihin?" Sinulyapan ko ang wrist watch ko bago patamad na ibinalik ang tingin sa kanya. "Marami pa kasing naghihintay na pasyente sa akin. Nasasayang 'yong oras ko." Binasa niya muna ang ibabang labi bago magsalita. "I just want to talk to you, Georgianna." "Nag-uusap na tayo," nauubos ang pasensya
My Sweet Surrender Kapitulo XXVI - Survived
Imbis na umuwi sa condo upang magpahinga at mag-drama tungkol sa nangyari noong araw na iyon ay pinili kong ibuhos ang lahat ng aking oras sa pagta-trabaho. Halos buong araw akong nag-duty sa ospital hanggang sa lumagpas na ang bilang ng oras na kailangan kong punan ngayong linggo. "Kailan mo balak umuwi sa bahay niyo? Ilang buwan ka nang hindi nagpapakita sa Mommy mo, ah? Alam pa ba ni Tita Gab itong ginagawa mo sa sarili mo?" seryosong tanong ni Ivory. Ngumuso ako. "Bakit? Ano bang ginagawa ko? Nagta-trabaho lang naman ako, ah?" depensa ko. Suminghap siya. "Tingnan mo nga ang sarili mo, Georgianna Isabella! Ilang araw ka nang walang matinong tulog at madalas ay wala ka pang kain! Magdo-doktor ka ba talaga? Gusto mong mag-alaga ng ibang tao pero ultimo sarili mo ay hindi mo maalagaan!" sermon niya sa akin. Napapikit na lang ako nang marahan at hinayaan siyang pangaralan ako. Mahaba-habang sermon pa ang iginawad niya sa akin bago niya ako nakumbinsing
