Chapter 49"Ano? Wala ka pa bang balak umuwi?" Tinaasan ni Lia ng kilay si Belinda na ngayon ay nakahiga sa sofa habang nakatitig sa TV. Bored na bored na tinitingnan ni Belinda si Lia."Alis diyan, nanonood ako," sabi ni Belinda nang hindi pansinin ang sinabi ni Lia, pero imbes na umalis, mas lalo pang hinaharangan ni Lia ang TV."Lia, ang ganda ng pinapanood ko kaya pwede paganon ka ng kaunti?""Umuwi ka na sa inyo," mariing sambit ni Lia na ikinawang ng labi ni Belinda. Hindi rin pinansin ni Lia ang sinabi ni Belinda at ang gusto na lang ni Lia ay ang pauwiin na si Belinda."Bakit? This is also my apartment kaya bakit ba pinapauwi mo ako?" Nakasimangot na sagot ni Belinda.Napairap si Lia sa sinabi ni Belinda at kung pwede niya lang batukan ang kaibigan ay talagang gianwa na niya sa subrang inis."Gusto ko lang sabihin na may asawa kang tao. 5 days ka nang nandito at hindi umuuwi. Aba, eh, ilang beses ka na ngang binalik-balikan ng asawa mo rito. Sinusuyo ka na't lahat, pero ayaw m
Chapter 50“You look like a shit,” hindi maiwasang sabihin ni Warren nang makita niya ang pinsan na lasing na lasing.“Ano ngang gagawin ko? Hindi nga niya ako pinapansin! Ni mag reply sa text ko, hindi nga niya magawa!” Mariing ani ni Van habang nakayuko at nahihilo. He texted Belinda again and Belinda didn't even reply again.Ilang beses na siyang nag-text sa araw na iyon, pero ni isa ay wala itong nireplyan, kaya napunta si Van sa bar kasama si Warren.Ilang beses na siyang pumunta sa apartment nila. Pati sa trabaho, sinusubukan niyang kausapin ito. Ni wala na nga ngang pakealam si Van kung makita siya ng ina na sunod na sunod kay Belinda.He miss Belinda so much. He miss her scent and all. Halos hindi na nga siya makapag-trabaho ng maayos! Gusto niya na lang na pansinin siya ni Belinda at umuwi na ito sa bahay niya.Nakakuha pa nga ulit ito ng suntok mula sa lolo niya nang hindi pinuntahan ni Van si Zy sa Tagaytay noong mga sumunod na araw at hanggang sa pag-alis nito ay talagaang
Chapter 51Nalaglag ang panga ni Belinda nang may pumasok na video galing kay Van. Akala nga niya ay simpleng text lang iyon, pero mali siya. She was lying on the bed when she opened it, pero tuluyang napaupo nang mapanood iyon sa subrang gulat.“H-Hindi niya ako namimiss. Ako, miss na miss ko na siya. Miss na miss ko na ang asawa ko.”Natampal ni Belinda ang noo. Nakapikit at lasing na lasing si Van habang sinasabi iyon.Teka, seryoso bang ang asawa niya ang nasa video at nagsasalita? Hindi na maiwasang isipin iyon ni Belinda.“Baby, sorry na! Umuwi ka na!” Biglang sambit niya na parang bata.Belinda didn't know how to react. It's obvious that it wasn't Van who sent that. Lasing na lasing siya kaya paniguradong hindi siya ang nagsend noon.“Belinda Juarez Villariva! Ba-Bakit hindi mo ako namimiss?” Van drunkenly looked at the camera.Sinubukan pa nitong imulat ang mata niya nang sobrang laki, pero dahil sa sobrang kalasingan, hindi niya iyon magawa ng tama. Pagkatapos niyang mapanood
"Bakit ka sumunod? Hindi ka welcome rito! Alis!” bulyaw ni Lia kay Warren, but instead of leaving, nagpatuloy si Warren sa pagpasok at naupo pa sa sofa.“I want coffee, please,” Warren said while already sitting."Huh? Kapal naman talaga ng mukha mo! Anong you want Coffee? Uutusan mo pa ako? Mukha mo!"Belinda wants to talk to Lia for a while dahil kitang kita niya ang inis sa mukha nito. Belinda still doesn't know what's really the real score between Lia and Warren, pero ang nasisigurado lang ni Belinda ay talagang magkakilala sila.“Lia—”“Let them be here. Let's go inside, please,” Van whispered at kahit na sobra na ang pag-ikot ng paningin ay sinubukan na niyang hilahin si Belinda.Halos mapatili naman si Belinda nang muntik na silang matumba. Van really can't balance himself kaya muntik na silang natumba at dahil naman sa muntikan nang pagtumba ay napatawa lang si Van.Belinda didn't want to leave Lia and Warren lalo na at napansin nito ang sagutan ng dalawa, pero dahil sa paghil
Nang sinubukan ulit ni Belinda ang lumayo at tumayo, hinayaan na siya ni Van. Van just let Belinda. Nanatiling nakahiga si Van nang tuluyang makaupo si Belinda. They both became silent after that.“Hindi ako galit sa'yo.” Nang makakuha ng lakas si Belinda ay nasabi niya iyon.Belinda looked at Van. Nakapatong na ang braso sa mismong mata niya.“Iniiwasan mo ako.”Binasa ni Belinda ang labi gamit ang dila nang marinig iyon galing kay Van. Subrang hina ng pagkakasabi niya, pero rinig na rinig ang hinanakit roon.“Oo, iniiwasan nga kita, pero hindi dahil galit ako. I told you, papaniwalaan ko lahat ng sasabihin mo.” Sandaling tumigil si Belinda sa pagsasalita.“It's just that, pakiramdam ko sumobra ako sa mga sinabi ko sa'yo noong gabing iyon.” Pag-amin ni Belinda, which made Van look at her.“Tapos umiyak pa ako at nagmukhang selos na selos gayong ka meeting mo lang pala iyon.” Biglang nahiya ulit si Belinda at agad na tumayo.Van stared at Belinda after she said that. Napasinghap si Va
"Hindi ako magtatanong," agad na sambit ni Belinda nang maupo si Lia at tinignan siya nito habang nakabusangot ang mukha.Bigla lang nag-alala si Belinda sa kaibigan kaya sinundan niya ito. Pero nang makitang ayos naman ito at mukhang nahihiya lang na nakita namin iyon, nakahinga si Belinda ng maluwag. Hindi sa iniisip niyang pipilitin siya ni Warren, but she just couldn't stop herself, lalo na at hindi naman talaga gaanong kilala ni Belinda si Warren.“Bakit ba kasi sa sobrang dami ng tao, bakit iyon pa ang pinsan ng asawa mo? Susko po, ni-wish ko na nga kagabi na sana hindi ko na makita iyong pagmumukha ng lalaking iyon tapos nandito siya ngayon sa apartment?” Hindi makapaniwalang tanong ni Lia. Tumayo siya at tinakpan ang mukha saka impit na tumili.Habang nakatingin si Belinda kay Lia ngayon, mukhang hindi naman siya pinilit ni Warren. Kung sabagay, nakahawak rin naman si Lia kay Warren nang naghahalikan sila.Pinanood lang ni Belinda ang kaibigan nang pabalik-balik na ang paglala
“Where are you going?” Mabilis na hinarangan ni Van si Warren nang maglakad ito papunta sa kwarto ni Belinda. Napatingin si Belinda at Lia sa dalawa. They were already done eating and now they were going to sleep.“Inside the room. Matutulog na," Warren simply said.Kumunot ang noo ni Van at kitang-kita ang pagsama ng tingin ni Van sa pinsan niya. He even put his hand on the door para harangan si Warren.“Kung gusto mong matulog dito sa apartment, dito ka sa sala, sa sofa. Kwarto ito ng asawa ko at diyan kami ng asawa ko matutulog—Hoi!” Warren didn't listen to Van and just tried to enter inside.Napamura si Van nang magtulakan sila ni Warren na parang bata."Ghad! Hindi ko alam kung matatawa ako o mapapangiwi sa kanila. Subranmg Manly nilang tignan, but look at them, parang bata. Magpinsan nga talaga sila. Mauna na nga lang ako matulog." Si Lia at agad na tinungo na ang kwarto nito.Napailing na lang tuloy si Belinda habang nakangiti. Muling tinignan ni Belinda ang magpinsan. Tama si
Nagising si Belinda kinabukasan na wala na si Van sa tabi niya. Napasulyap lang siya sa pinto kung nasaan ang kwarto ni Lia nang lumabas siya roon.“Nagluluto sila. Bumangon ka na riyan at maligo tapos kumain na tayo. Panibagong mahihirap na trabaho na naman ang haharapin natin sa opisina.” Napaupo si Belinda. Nakaligo na ito at nakaayos na rin.Tumango si Belinda bilang sagot kay Lia. Inaantok pa itong tumayo at pumasok sa kwarto. When she was done, she immediately went to the dining table. Doon niya nakita si Lia at Warren na mukhang may hindi na naman pinagkakasunduan.“Eyes on me.” Biglang inirapan ni Belinda si Van nang sumulpot ito sa tabi niya.Van chuckled. “Good morning. Sabay na tayo pumasok.” He said at humila ng isang upuan para makaupo si Belinda.“Ihahatid ko na rin si Lia,” Warren suddenly said, which made Lia react.“As if naman gusto kong magpakahatid sa'yo! Mukha mo! Sasabay na lang ako sa inyo, Belinda!” Agad na sambit ni Lia.“Pero hindi ba wala iyong kotse mo?” Be
Huminga si Daviah ng malalim. Hindi siya makapaniwala na makakaramdam siya ng ganitong ginhawa. Subrang ginhawa.Parang mas magaan na ang lahat sa pagitan niya at ng pamilya ni Azi. Kanina pa sila nagtatawanan, nagkukulitan, at tila tanggap na tanggap na siya ng mama ni Azi kaya talagang sobrang gaan na ng pakiramdam ni Daviah. “Ilan ang gusto mong anak?” “Huh?” Gulat na sinulyapan ni Daviah si Azi nang bigla niya itong itanong pagkatapos ng mahabang katahimikan nila. Parang nabingi siya at biglang ppakiramdam nito ay mali na ang narinig.Inangat ni Azi ang tingin at tinignan si Daviah. “Tinatanong kita kung ilan ang gusto mong anak,” pag-uulit nito na ikinakurap-kurap ni Daviah at tuluyang hindi makapagsalita. Hearing those words makes Daviah feel heaven. “Y-You want me to be a mother of your child?” Hindi alam ni Daviah kung bakit iyon ang lumabas na tanong sa labi niya, but she really couldn't believe it. Hearing those is really shocking at talaga namang nakakakapagpabili
Sa dalampasigan, dama ni Daviah ang kakaibang saya. Nasa beach na sila, at magtatagal sila sa resthouse na pag-aari ng mga Buenavista. “Kumain ka pa, Daviah. We have many foods here,” sambit ni Geneva dito habang tinuturo ang mga pagkain. Nakangiting tumango si Daviah dahil talagang masaya siya sa mabait na pakikitungo nito. Hindi alam ni Daviah kung bakit biglang nagbago ang pakikitungo ng Mama ni Azi sa kanya, pero ang importante sa kanya sa ngayon ay nagiging maayos na ang tungo ng mama ni Azi sa kanya. Ang makipag usap ito ng ganoon ay talaga namang nagpapasaya na jay Daviah.“Salamat, Tita,” Daviah said nang abutan pa siya ng pagkain ni Geneva.“If you want barbeque, lumapit ka lang kay Zara at humingi,” sambit pa ni Geneva at saka tinuro si Zara na busy sa pagluluto ng barbeque. “Sabihan mo lang ako kapag gusto mo ng barbeque, dadalhan kita diyan,” ani din ni Zara habang nakangiti. Binasa ni Daviah ang labi dahil hindi pa rin siya makapaniwala. She’s thinking this is not
Nanghihinang naghilamos si Daviah ng mukha at saka tiningnan ang sarili sa salamin. Nagising siya na masama ang pakiramdam niya kahit na maayos naman ang pagtulog niya ngayong gabi, maaga nga siyang nakatulog kaya hinfi niya alam kung bakit nakakaramdam siya ng panghihina.Gusto niyang sumuka, pero wala namang lumalabas sa kanya. Nakaramdam din siya ng pagkahilo, na talaga namang dumagdag pa sa pagpahina sa kanya. Hindi siya sakitin kaya hindi niya mapigilan ang manibago sa pagsama ng kanyang pakiramdam. Binsa ni Daviah ang labi at saka ito huminga ng malalim. Ilang beses niya iyong ginawa, nagbabakasakaling bumuti ang pakiramdam niya.But even though she didn’t feel okay, naligo na siya at bumaba. It was only 7 AM nang tuluyan siyang bumaba. Ayaw niyang maulit ang nangyari kahapon na alas otso na siya nagising, kaya naman galit na galit si Geneva sa kanya. Hindi lang mapigilan ni Daviah anv mapangiti nang unang bumungad sa kanya ay si Azi na nasa sala, nakikipag-usap sa Papa nito
Masaya si Daviah pagkatapos ng araw na iyon kahit sobrang dami ng nangyari. She's happy dahil nagkaroon siya ng pagkakataon na makasama ang mga kapatid ni Azi at mapalapit sa kanila kahit papaano.Pagkatapos nilang kumain, pumasyal pa sila sa ilang bahagi ng probinsya, kaya naman sandaling nakalimutan ni Daviah ang mga pagpapahirap at insulto na nangyari kanina sa kanya.“Look! This is a good one,” sabi ni Vivian habang pauwi na sila, sabay pakita ng kuha sa camera niya. It was a picture of Azi hugging Daviah from the back while both of them were looking ahead. Lumipat si Vivian sa isa pang litrato, at ang isang iyon ay si Daviah na nakatingin sa dagat habang si Azi naman ay nakatingin kay Daviah, animo'y mas maganda pa ang tanawin niya kaysa sa tanawing tinatanaw ni Daviah. “I look so damn crazy in love with you there,” biglang sabi ni Azi na busy sa pagda-drive pero nasulyapan ang ipinakitang litrato ni Vivian. Napangiwi naman si Vivian sa narinig. “Seriously, Kuya Azi? Sobr
“Kumain ka na?” Azi asked nang lumayo si Daviah sa pagkakayakap.“Hindi pa siya kumain, Kuya. What if sa labas na lang tayo kumain? Sa may bulaluhan, I'm sure hindi pa nakakapunta roon si Ate Daviah,” nakangiting sabi ni Vivian sa gilid, and she look so excited.“You want bulalo?” tanong naman ni Azi kay Daviah.Daviah nodded and just smiled. Nanliit ang mata ni Azi at tinitigan si Daviah, hanggang sa mapanguso na lang si Daviah at umiwas ng tingin dahil hindi niya natatagalan ang titig nito.Azi was about to say something, pero hindi niya naituloy nang bumukas ang pinto sa di-kalayuan, and it was Lander.Pati si Lander ay natigilan nang makita sila Azi. Lander looked at Azi, pagkatapos noon ay tinignan naman niya si Daviah.“Wala ka bang sasabihin sa fiancé mo?” mariing tanong ni Lander kay Daviah.“What is it?” tanong naman ni Azi habang hindi mapigilan ang kunot-noo. Si Vivian naman ay natahimik na lang sa tanong ng Kuya Lander niya.“N-nasabi ko kasi kanina na gutom na ako, i-iyon
"Ang dami mong sugat, pero mabuti na lang maliliit lang, but the problem is itong mga napaso, subrang namumula na sila," nag-aalalang ani ni Vivian habang nakatingin sa sugat ni Daviah.Hindi nagawang magsalita ni Daviah dahil hindi niya alam kung anong sasabihin. Ngayon ang unang beses na magkakaroon siya ng interaction sa kapatid ni Azi."Masakit ba?" Tanong nito, pero agad din namang nagsalita agad na animo'y hindi na kailangan ng sagot ni Daviah. "Of course, masakit." Ani nito.Nang may magdala ng first aid, agad at hindi na nag-aksaya si Vivian sa paggamot kay Daviah, she immediately start.“Ako na ang humihingi ng pasensya sa ginawa ni Mama. Sorry, Ate Daviah,” mahinahon at ramdam sa boses ni Vivian ang paghingi ng tawad habang abala siya sa paglalagay ng ointment sa mga paso at sugat ni Daviah. Daviah couldn’t help but stare at Vivian. Parehas sila ng mata ng Kuya Azi niya, and she looked so fragile. “May rumi po ba sa mukha ko?” Dahil sa pagtitig ni Daviah, hindi na napigi
Chapter 71“What the hell is this?” Pinunasan ni Daviah ang luha niya nang pumasok si Lander sa dining table. Kasunod niya si Vivian, ang bunsong kapatid ni Azi. Nakangiti itong pumasok, pero biglang nawala ang ngiti nang makita ang kalat sa sahig. Pareho silang wala kanina nang magising si Daviah, at nabalitaan niyang maaga silang umalis. Mukhang kararating lang nila ngayon. Tinanggal ni Lander ang suot na headphones at kunot-noong tinignan ang mga pagkaing nagkalat sa sahig. Nang walang sumagot mula sa mga kasambahay o kay Daviah, tinignan niya ang mga kasambahay. “Nagtatanong ako kung anong nangyari dito?” seryosong tanong ni Lander sa kanila. Nagtinginan ang mga kasambahay, halatang nagtuturuan kung sino ang unang magsasalita. They all scared reason why Daviah sigh.Nang wala pa ring umimik, lalong kumunot ang noo ni Lander. Samantala, tahimik lang si Vivian, pero ramdam ni Daviah ang tingin nito sa kanya. Hindi tulad ng titig ng kanilang ina, Vivian look at her gentle.“Wa
“Ouch!” Nabitawan ni Daviah ang kutsilyo na hawak niya nang mahiwa ang kanyang kamay. Mangiyak-iyak siyang lumapit sa sink upang hugasan ang sugat. Naghihiwa siya ng karne at hirap siya sa paghiwa dahil iyon ang unang beses na maghihiwa siya ng ganun. Akala niya noong una ay madali lang, pero hindi naman pala ganoon kadali lalo. Kailangan niyang gumawa ng maliliit na hiwa dahil isasahog iyon sa pakbet. Geneva had requested fried fish and pakbet for lunch. However, Daviah really didn’t know how to cook it kaya nag search na lang ito sa internet kung paano ang magluto, hindi lang niya sigurado kung magagawa niya ba iyon ng tama. She couldn’t even manage to slice properly, kaya naman nagkaroon na siya ng maraming sugat sa kamay, maliliit lang naman, pero dahil naparami na ay nararamdaman na ni Daviah ang hapdi. “Sorry, Ma’am Daviah. Gusto po sana namin kayong tulungan, pero baka mapagalitan kami ni Ma’am Geneva,” ani ng isang kasambahay na nakatayo sa gilid. Napangiti si Daviah sa
“Gising na pala ang senyorita,” agad na narinig ni Daviah iyon nang pababa siya sa hagdan. Galing iyon kay Geneva na prenteng nakaupo sa sofa. Hindi tuloy alam ni Daviah kung magpapatuloy siya sa pagbaba o hindi. She suddenly froze at the cold voice of Azi's mother. Bigla siyang natauhan kung nasaan siya at kung ano ang kinakaharap niya. She was too happy about their short conversation with Azi kaninang alauna, kaya talaga namang medyo nakalimutan niya kung gaano siya hindi gusto ng Mama ni Azi.“G-Good morning po.” Kahit natigilan at hindi alam ang gagawin, she still tried to be calm and polite. She tried to smile to Geneva kahit na hindi ito nakangiti, pero ang ngiti nito ay talaga namang nanginginig Binati niya ito at dahan-dahang nagpatuloy sa pagbaba. She tried not to create any noise habang pababa.“Alam mo ba kung anong oras na?” tanong bigla ni Geneva nang hindi tumitingin kay Daviah. “A-Alas otso na po—” “At sa tingin mo, paggising yan ng responsableng babae? At saka,