Eli's POVTAHIMIK akong nakaupo sa loob ng kitchen sa harap ng hapag kung saan nakalatag ang mga pagkaing t-in-akeout ni Juancho. We decided to eat here instead.Ang totoo, siya ang may gusto. Hindi ko alam kung natunugan niyang binabalak kong tumakas, pero hindi na niya ako pinalabas ng kotse at ni-lock pa ang sasakyan."Ayaw mo ba ng pagkain?" basag niya sa katahimikan kaya binalingan ko ito.I took in a deep breath. "Handa na akong makinig."Nakita ko kung paano napuno ng takot at pag-aalala ang mukha niya. Matagal niya akong pinagmasdan sa mukha bago tumango. Hindi agad ito nakapagsalita at parang nag-iipon pa ng lakas ng loob.Nagbawi ako ng tingin. Iniisip ko kung paano ako makakatakas dito. Obviously, hindi ako kukunin nina Mommy at Daddy, at si Kuya L naman, hindi ko alam kung kailan darating."I don't know where to start." He shook his head. Eyes fixed on his plate. "I'm afraid, everything that I say will upset you.""You're probably right."Tuluyan siyang humarap sa akin. Ma
Eli's POVMABILIS akong umibis ng taxi matapos magbayad. Galing na ako sa office ni Andi, pero wala ito roon. Nagpunta na rin ako sa shop ni Gabby, kaso wala rin siya at tanging ang empleyado niya lang ang nadatnan ko.Hindi ako puwedeng pumunta kina Mommy at Daddy, at hindi ko rin alam kung nasaan si Kuya L. Hindi ko sila matawagan dahil nandoon kay Juancho ang cellphone ko. Sa pagmamadali kong tumakas kanina, nakalimutan ko nang hanapin ang phone ko. Mabuti nga't naglasing siya kagabi kaya nagkaroon ako ng pagkakataong makatakas.Paakyat na ako sa apartment ni Thomas, pero natigilan ako nang makakita ng pamilyar na sasakyan. Nakaparado iyon hindi kalayuan, but I'm sure that it's Juancho's car."Dammit." Aatras na sana ako at babalik na lang sa shop ni Gabby, pero natigilan ako nang maisip ang gagawin niya kay Thomas.Nilukuban ako ng matinding pagkabahala. Baka kasi magkasakitan sila. Nagmamadali akong umakyat sa gusali at patakbong pumunta sa apartment ni Thomas. Laking pasasalamat
Eli's POVNANLAKI ang mga mata ko sa narinig. Hindi ako sigurado kung tama ang narinig ko, pero kinailangan kong kumapit sa pader dahil pakiramdam ko, mabubuwal ako sa pagkakatayo."May... relasyon sila?" naibulong ko sa aking sarili."Why did you have to do this? Walang ginagawang masama si Eli. Napakainosente niya sa lahat ng bagay!" I heard Juancho's angry voice.Nang silipin ko silang muli, nakita kong tumatango si Thomas na parang sumasang-ayon kay Juancho."Alam mo, mabait naman si Eli." Tumawa ito habang naiiling. "Iyong totoo, minsan, nalilito na rin ako. Gusto ko pa ba siyang gamitin o itutuloy ko na ang pagkakaibigang nasimulan namin. You see, hindi lang naman ako ang nalilito sa ating dalawa."Tuluyan akong lumabas sa pinagtataguan ko. Thomas began to laugh. Halos mamasa ang gilid ng mga mata ko dahil sa mga nalaman.Napansin ako ni Thomas kaya nabaling sa akin ang paningin niya. Natigilan siya sa pagtawa at napalitan ng gulat ang mukha. Juancho turned around and was also s
Eli's POVAGAD akong umiwas ng paningin sa sinabi ni Juancho. Lalong nanikip ang dibdib ko. Bakit kailangan umabot sa ganito? Bakit?Natigilan ako sa pag-iisip nang mapansin na paalis na kami ng Manila. Agad ko siyang binalingan. "Where are we going? Where are you taking me?"Ilan segundo siyang hindi nagsalita."Juancho, ano ba!""Away from here."Nagsalubong ang mga kilay ko. "Ano? H-hindi puwede. Ayoko."Hindi na siya muling nagsalita pa, ni hindi na niya ako binalingan. Tumingin ako sa daan. Bigla kong inagaw mula sa kaniya ang manibela."Turned this around, Juancho! Ayokong sumama sa iyo!""Eli! Bitiw! Mababangga tayo!""Ihinto mo ito!""Gusto lang kitang ilayo sa kaniya!"Natigilan ako sa sinabi niya. Ilang sandali kaming nagkatinginan bago niya muling itinuon ang paningin sa daan. Binalak niyang itabi ang sasakyan, pero natigilan ako nang hindi niya iyon gawin.Nagpatuloy siya sa pagmamaneho, pero napansin ko ang takot sa mga mata niya. Bigla siyang nawalan ng kulay sa mukha."
Eli's POVHINDI ko mahulaan kung ano talaga ang nararamdaman ni Juancho sa mga sandaling iyon. His eyes were open wide. Magkahalong gulat, pangamba at saya ang nakikita ko sa mukha niya. Pero mabilis na napalitan ng matinding takot ang makikitang emosyon sa mga mata niya nang muling tumingin sa paligid namin."I won't let anything happen to you and our baby, okay?"Sunod-sunod akong tumango. He cupped my face and kissed me on the forehead.Muli niyang sinubukan itulak pabukas ang pinto sa gawi ko. Nanlalabo ang mga mata ko sa paglipas ng bawat segundo. I'm afraid I'll pass out here. No, I have to get out. I need to save our baby.Tumulong na ako sa pagtulak sa pinto habang malakas na inihahampas ni Juancho ang sarili niya roon. He shouted and started punching the glass window."Get them out! Get them out!"Isang pamilyar na boses ang narinig ko. Kasunod roon ang malakas na ingay sa labas."Eli! Juancho!"Bumaling ako sa pinto nang makilala kung kanino ang boses na iyon. "T-Thomas... "
Eli's POV"Eli."Nagmulat ako ng mga mata nang marinig ang pamilyar na boses na iyon. I turned my gaze to the door and see Juancho. Nakangiti siya sa akin nang hindi abot sa mga mata."Pinapasok na ako ni Tita Angela. I begged her to let me see you, kahit ilang sandali lang."Marahan siyang lumapit sa kamang kinahihigaan ko. Sinubukan pa niyang kunin ang kamay ko pero iniwan ko iyon. Halatang nasaktan siya sa ginawa ko, pero pinili niyang ngumiti."How are you feeling? Sabi ng doctor, makakalabas ka na raw bukas."Hindi ako nagsalita at tinitigan lang ang mukha niya. Malaki ang ipinayat niya, halata iyon sa kaniyang mukha. Noon kasi, kahit busy ay hindi ito nawawalan ng oras mag-gym. Kahit maraming trabaho, nagagawa nitong makatulog at makakain sa tamang oras. But now, he has dark circles under his eyes. Mas humaba na rin kaysa sa dati ang balbas niya."Nagdala ako ng mga pagkain, pero ayaw tanggapin ni Tita Angela.""Inaalagaan mo ba ang sarili mo?" nagawa kong itanong sa paos na bos
Eli's POVHUMIGPIT ang kapit ko sa mga kamay ni Mommy nang makitang lumabas mula sa emergency room ang doctor. May mantsa pa ito ng dugo sa kaniyang damit kaya lalo akong nanlambot. Pakiramdam ko ay babagsak ang mga tuhod ko. Kuya L had to support me as I still clung to Mom."Kumusta siya, doc? Kumusta ang anak ko?!""For goodness' sake, Grace! Calm down and let the doctor speak!""How can I calm down?! Tell me, how could I do that?! My only son is inside that room! He's fighting for his life!"Umiling si Tito Jacob bago bumaling sa doctor. "Doc, anong nangyari sa anak ko?""The surgery went well. We were able to remove the bullet from the patient's body, but he lost a lot of blood. Kailangan natin siyang masalinan ng dugo, kung hindi ay maaring mag-fail ang organs niya, which could be life-threatening.""Oh my God! Jacob! Our son!" Lalong lumakas ang iyak ni Tita Grace.Napaatras ako at kamuntikan nang bumagsak kung hindi dahil kay Kuya L. My vision began to get blury."Doc, gawin n'
Eli's POVI COULDN'T help but smile as I carefully arranged the dried fruit and nuts in the fruitcake. I love baking and decorating different types of cakes. I started baking cakes as a hobby a year ago, and I loved it so much that I decided to make it my business."Clara, take this outside and display it," nakangiti kong tawag sa kasama ko.Mula sa ibabaw ng workbench, kinuha ko ang cake at inabot iyon kay Clara. I only have two staffs members: my shop assistant and another staff member who helps me bake.Ilang buwan na rin mula nang itinayo at binuksan ko para sa lahat itong Hale's Pastry. I made sure that the cake shop has warm and inviting atmosphere with sweet smells. It is cozy and rustic, with exposed wooden walls and wooden beams.Sunod kong pinagtuunan ng pansin ay ang mga bluebrry cupcake na in-order kahapon at kukunin ngayong araw."Ma'am Agnes, tumawag po si Sir, nasa restaurant na raw po siya.""Ganoon ba? Okay, tell him we'll be there in half an hour."Natigilan ako nang
Andi's POVIBINABA ko ang tawag matapos kaming senyasan ng private nurse ni Mommy na handa na ito. Si Ares ang kausap ko at nagbigay lang ako ng update sa kaniya na nandito na kami ni Sven sa hacienda. He wanted to come, but after I told him about everything, he respected my decision to go here with Sven.Nilingon ko si Sven sa tabi ko at tinanguan ito. Sabay kaming pumasok sa silid ni Mommy. Nakasandal siya sa headboard ng kama, malamlam ang mga mata na nakatingin sa amin. Magkatabi kaming naupo sa sofa na malapit sa kama nito."I hope you're doing well," Sven started. "I'm sorry to come here without notice, but I want to know what happened. Why did you do it? Why did you... killed my child?"Napatingin ako kay Sven nang mag-crack ang boses niya. I can see how his face turned red. Hinfi ko alam kung dahil sa galit o sa matinding emosyon."Is it because you hate me so much? You killed your own grandchild because you don't like me? Because I wasn't rich back then?"Napalunok ako. Ramda
Andi's POV"Andi?!" narinig kong gulat na sambit ni Melody sa pangalan ko.Hindi ko siya binigyan ng pansin at itinuon lang ang paningin ko sa babaeng tinatawag niyang Pauline. Now I remember it, she told me her name back then. Nagmamalaki niyang sinabi kung sino siya at kung ano siya ni Sven noon."Kasinungalingan lang pala ang lahat? All this time, I thought Sven cheated on me."Napaatras si Pauline nang marinig ang sinabi ko. Kabadong nilingon nito si Melody.Mariin kong kinuyom ang mga kamay ko. "Magkasabwat kayo?""Hindi! Mali ka nang narinig, Andi—""Huwag ka nang magsinungaling, Melody! Narinig ko na ang lahat! Buking ka na!""Tanga! Mali ka nga ng pagkaintindi! At saka, bakit nandito ka pa? Sinong may sabi sa iyo na puwede kang pumasok? Pamamahay ko ito!"Tumango ako. Hindi makapaniwala na pagkatapos niya kaming sirain ni Sven, may kapal pa siya ng mukhang magmatapang sa akin."Inggitera!" bulyaw ko na ikinatigil nito. "Noon pa man, inggit ka na sa akin. Hindi ka na nakuntento
Andi's POVKALALABAS ko lang mula sa shower at kasalukuyan akong nagpapatuyo ng buhok ko gamit ang towel. Napatingin ako sa aking cellphone na nasa ibabaw ng sidetable. Kanina pa iyon ring nang ring pero hindi ko pinapansin.Sigurado ako na kung hindi si Sven ang tumatawag, si Melody ito. I don't know why she keeps on calling me. I told her I'm not seeing Sven anymore, but she doesn't seem to believe me.Matapos kong makapagpalit ng damit na pantulog, nakatanggap na naman ako ng tawag. But this time, it wasn't from Sven or Melody. Galing sa guard sa baba. Sinagot ko ang tawag at nagtaka sa narinig."May babaeng naghahanap sa inyo dito sa baba, ma'am.""Bakit hindi mo pinaakyat?""E, lasing na lasing ho. Nagwawala."Nalukot ang noo ko sa narinig. Mukhang kilala ko na kung sino ang tinutukoy nito. "Is that Melody? I mean, iyong babaeng kasama ko dati?""Opo."Bumuntonghininga ako at napailing. "Sandali, lasing siya?""Oo, ma'am. Lasing na lasing."Ibinaba ko agad ang tawag at nagmamadal
Andi's POVNARAMDAMAN ko ang dalawang maskulado at mabalahibong braso na yumakap sa akin mula sa likuran. Ares sniffed my neck before giving me small kisses on my cheeks."Everything is ready."Bumuntonghininga ako bago pilit na ngumiti. "Okay.""Bakit parang hindi ka yata masaya? Are you still thinking about him?""Ares, pagod lang ako.""Oh, really?" Nag-iba ang tono ng boses niya kaya nilingon ko ito."Ikakasal na tayo, di ba?"Mataman niya akong tinitigan gamit ang seryosong mga mata. "Ikakasal ka nga sa akin, ibang lalaki naman ang iniisip mo."Umikot ang mga mata ko. Babalik sana ako sa desk ko pero mahigpit niya akong pinigilan sa braso."Let go of me, Ares. Masakit.""Umamin ka nga sa akin, Andi. Are you still in love with you ex-husband?"Mariin akong lumunok. Naalala ko ang nangyari kahapon, kung paano ko inamin sa sarili ko na mahal ko pa rin si Sven, only to discover that Melody is pregnant with his child."Hindi na."Nginisian niya ako. "And what about me? Do you love me?
Sven's POVHINDI ako mapakali habang paulit-ulit na tinatawagan ang numero ni Andi. Nang mawalan ng malay si Melody, wala akong magawa kundi dalhin ito sa loob ng bahay ko. Pero pagbalik ko, wala na si Andi sa kitchen. Wala na rin ang mga damit niya."Hiwalayan mo siya, please."Natigilan ako nang marinig ang mahina at malungkot na boses ni Melody. Tiningnan ko ito at labis na awa ang naramdaman ko.I know I'm such a jerk for using her. And if I could only take her pain away, I would do it. Pero ang masaktan siya ang kapalit ng katuparan ng pangarap kong muling makasama si Andi. Mahirap man sa loob ko, wala akong magagawa para sa kaniya."Sven, nagmamakaawa ako."I put my phone away and walked slowly to the couch where she was sitting. Umaagos ang luha sa mga pisngi niya habang nagsusumamo ang mga matang nakatingin sa akin.I took her hand and gently squeezed it. "I can't, Melody.""Why not? Why?""I love her so much."Mariin siyang pumikit. "Hindi ba puwedeng ako na lang? Ako na lang
Andi's POVNATIGILAN ako nang tuluyan humarap sa akin si Sven at hinawakan ako sa magkabilang balikat. Kitang-kita ang kalituhan sa mga mata niya. Bakit parang totoo? Bakit parang wala talaga siyang alam?"Hindi ko maalala ang pangalan niya, pero sinabi niya sa akin na girlfriend mo siya.""What? No, that's not true. Mag-isa ko lang noon, Andi. Wala akong kasamang ibang tao nang umalis ka at bumalik sa inyo."Napatayo na ako sa puntong iyon. "I saw her kissing you! I talked to her! Sinagot-sagot niya ako at matapang niyang ipinamukha sa akin na niloloko mo lang ako!"Paulit-ulit na umiling si Sven. Napatayo na rin siya. "Wala akong iba, Andi. Ikaw lang ang babae sa buhay ko no'n.""You're lying!""No. Andi. Maniwala ka, inaamin ko, nagsinungaling ako, pero wala akong ibang babaeng minahal, ikaw lang. Mula noon hanggang ngayon, Andi, ikaw lang."Muling umagos ang masaganang luha sa magkabila kong pisngi."Then who is that woman? Sino ang babaeng nakayakap sa iyo noong gabing iyon? Sino
Andi's POVSven stared at my face for a long time. Shock and disbelief were evident in his eyes. Nagbaba ako ng paningin dahil kahit namumuhi ako kina Mommy, nahihiya rin ako sa ginawa nila."Andi, ang ibig mong sabihin... "Malungkot ko siyang tinanguan.Mariin niyang ipinikit ang mga mata pagkatapos ihampas ang kamao sa ibabaw ng mesa. "Fuck! All this time, akala ko, nagpa-abort ka dahil sa akin.""Kaya umalis ako noon sa amin. Hindi ko sila kayang patawarin, at hindi ko rin kayang patawarin ang sarili ko. Wala akong nagawa para sa anak ko. Wala akong nagawa."Tumingin siya sa akin, maagap akong hinila sa baywang para yakapin. "It's not your fault, wala kang kasalanan, Andi. Ako, kasalanan ko ang lahat. Kung hindi ko ginawa iyon... kung hindi kita—""Bakit ka nagsinungaling?"Napakalas siya ng yakap sa akin nang itanong ko iyon. Pulang-pula ang mga mata niya."Talaga bang... pinakasalan mo lang ako para sa pera? Para sa yaman ng mga magulang ko? I want to know the truth, Sven. Pleas
Andi's POVLUMABAS ako mula sa cafe shop kung saan kami nag-usap ni Hayate. Nangingilid ang luha sa mga mata ko, kung saan-saan ko ibinabaling ang ulo ko dahil hindi ko alam kung saan titingin, saan pupunta o maski ano ang iisipin.Natagpuan ko na lang ang sarili ko, halos kalahating oras ang nakalipas, na naglalakad sa gilid ng kalsada. Nang marating ko ang mataas na gate, sa halip na mag-doorbell, sumandal ako roon at piniling maghintay.Nandito ako sa labas ng bahay ni Sven. Dito ako dinala ng mga paa ko matapos ng mga nalaman. I wanted to talk to him, but I'm afraid. Takot ako na baka kasama niya si Melody, takot ako na malamang inaayos na nila ang relasyon nila. Hindi ko alam kung anong dapat kong gawin, basta ang sigurado lang ako, siya ang gusto kong makita sa mga sandaling ito.Makaraan ang dalawang oras, tumigil sa tabi ang isang itim na sasakyan. Kotse iyon ni Sven. Umibis siya ng sasakyan niya, at hindi ko na inisip kung kasama ba niya si Melody o hindi. Patakbo akong lumap
Andi's POVPUMASOK kami ni Ares sa isang 5-star restaurant. Nakakapit ang kamay niya sa baywang ko habang sinusundan namin ang waiter na magdadala sa amin sa pina-reserve niyang table. Mula nang magdesisyon kami ni Ares na magpakasal, hindi na siya umaalis sa tabi ko. Kahit ang mga business trip niya, kinakansela na niya."Here's your table, ma'am, sir."Natigilan kami nang makita ang lamesa na malapit sa table namin. It was occupied by Sven... with Melody. Umarko ang mga kilay ko nang makitang lumingon si Melody at sinamaan ako ng tingin."I'm sorry, you can give us another table?" Ares asked the waiter."Oh, I'm sorry, sir. This is the only table that's available right now."Nilingon ako ni Ares. "Should we go somewhere else?"I smiled at him before shaking my head gently. "Ares, it's okay. Kakain lang tayo."Umismid siya. Halatang tutol siya na manatili roon, pero ayaw ko rin naman umalis nang dahil lang kina Sven at Melody. Nagdesisyon kami na manatili na at um-order.Panay lingon