Prologue

Prologue (Ang nagkakaisang chapter na may dalawang POV)

BREE’S POV

Ito na yata ang pinakamasayang lugar sa buong mundo. Malamig ang kwarto at mas lalo pa kong sumiksik kay Aidan hanggang sa maramdaman ko ang kaniyang init sa aking likod.

Akala ko makakatulog pa ko ulit kaya lang biglang bumalibag pabukas ang puntuan ng kwarto.

Agad akong napabalikwas at tinakpan ang aking dibdib.

“Sino kang bruha ka?!” sabi ng babaeng namumula ang mukha sa galit. Ang mga daliri nito ay nakabilog na kamao.

Ibabalik ko palang sana ang tanong sa kaniya nang magsalita si Aidan at bumangon ito.

“AVA?!” gulat na tanong nito habang sinusot ang boxers niya. Hinahanap pa nito ang iba niyang damit nang nagsimula siyang pagbabatuhin ni Ava ng kung anong mahawakan nito.

“HAYOP KA! Sabi ko na nga ba pinaglololoko mo lang ako! Pare-pareho lang kayo ng mga kaibigan mo! Nagpunta lang ako ng ibang bansa ganito na pinag-gagawa mo?! At ikaw!” pagharap sa’kin ni Ava at dinuro pa ko. “Anong ginagawa mo kasama ang boyfriend ko, haliparot ka?!”

Bago ko pa siya mapigilan, nasabunutan na niya ko. Kasunod na nito ang hapdi sa’king pisngi nang bigla niya kong sampalin. Nanlaban na ko at tinulak ang babae palayo. “Anong boyfriend mo? Boyfriend KO ‘yan!”

“Oh talaga?” panghamon nito. “Ilang taon na kayong mag-boyfriend ha? I’ve been his girlfriend for the past six years!”

Six years? Agad akong napantingin kay Aidan. Nakatungo ito at nagpupulot ng mga gamit na pinagtatapon ni Ava kanina. Nanlumo ako at para akong sinapak sa puso. 

Isang taon palang kami ni Aidan.

“Aidan, totoo ba ‘to?”

Hindi sumagot si Aidan at hindi rin makatingin sa’kin. Naramdaman kong unti-unting nalukot ang aking mukha. Tinangay ko ang aking mga damit. “I’m sorry, I didn’t know,” sabi ko lang kay Ava na ang sama pa din ng tingin sa’kin.

Sinara ko ang pinto nang makarating ako sa sala ng condo ni Aidan. Doon na ko nagbihis habang pinipigilan ang pag-iyak. Naririnig kong nagsisigawan si Ava at Aidan sa loob.

Gusto ko pa sanang maghintay kaya lang may ibang plano ang aking mga mata na nagbabadiya nang maglabas ng luha. Hindi ko na kayang manatili dito. Parang nag-iinit ang buong katawan ko sa kahihiyan at pangtatraydor na ginawa sa’kin ng boyfriend ko na hindi ko naman pala dapat boyfriend.

Bumaba na ko sa lobby at hanggang sa huling sandali, inasahan ko na magpapakita si Aidan—na sasabihin niya sa’kin na ako talaga ang girlfriend niya at nagkamali lang ang babaeng ‘yun. Na prank lang ang lahat.

Pero hanggang sa nakasakay na ko sa kotse, walang Aidan na humabol sa’kin.

======

HEATH’S POV

Kapag nalaman ko lang talaga kung sinong nangtraydor sa’kin, hihilingin no’n na matagal na siyang namatay.

Napaangat ang ulo ko nang may pumasok sa interrogation room. Isang malaking lalaki na nakauniporme at ang cap nito ay nakaipit sa kaniyang braso.

Ngumiti ako. “Wow,” ang nasabi ko. “Ganoon ba ako ka-high profile at ang Chief of Police talaga ang bumisita sa’kin? Roger Chrysanthe himself?”

Hindi nabalik ang aking ngiti at nagbigay ito ng impresyon na palaging masungit ang mukha. Naupo ito sa’king harapan at pinagsama ang kaniyang mga daliri. “Heath Carnell.”

“Yes?” sagot ko.

“Naiintindihan mo ba kung bakit ka nandito?”

“Oo naman. Kasi mayroong nagbigay ng tip sa inyo kung nasaan ako. Kaya niyo nga ako nahuli. But I don’t think you should give that much credit to yourselves. I probably had a mole in my team.”

Tumango naman ito. “You can address me as General Chrysanthe.”

“I think I prefer Roger.”

Sinamaan lang ako nito ng tingin at binuksan ang folder na nasa lamesa. “‘Wag na tayong magpaligoy-ligoy pa. Sa dami ng kasong pwedeng ipatong sa’yo, mabubulok ka sa kulungan.”

“Alam ko namang makakatakas ako,” pagngisi ko sa kaniya. “At alam mo din ‘yan.”

Hindi ako pinansin. “Ito lang ang pwede kong maialok. Ikaw ang magiging inside man naming mga pulis sa mga mafia organizations dito sa Pilipinas.”

“Palit ulo,” pagpaigsi ko sa gusto niyang sabihin. “Ilan ba?”

“Lima.”

Napatingin ako sa pader at bumuga ng hinga. “LIMA?!” pag-ulit ko.

“Kapag naibigay mo na ang lima, pwede ka nang magtago. Malinis ang record mo.”

Dumaloy ang mga daliri ko sa aking buhok. How the hell will I give them five other crime bosses?

Nang makita niya ang aking pagkabalisa, siya naman ang natawa. “Alam kong lagpas lima ang kakilala mong mafia lord. Bakit ka kinakabahan?”

Sarkastiko kong binalik ang tawa niya. “Malamang, kapag nakahuli ka ng isa, magtatago na ang lahat. At syempre, aalamin nila kung sinong naglaglag.” Ginalaw ko ang aking kamay sa leeg. “Tegok na ko no’n.”

“Hindi ka naman namin pababayaan,” sabi ng heneral at sumandal sa maliit na upuan. “Ikaw ang pinakamabilis na paraan para sa wakas mahuli na namin ang mga katropa mo. Syempre, hindi ka namin hahayaang mamatay. Poprotektahan ka ng pulis hanggang sa matapos ito.”

Gusto ko nalang matawa. The irony of everything he just said…

Bago pa ko makasagot, bumukas na naman ang pinto.

Nagsalita si General Chrysanthe, “Hindi ba sabi ko walang gugulo sa’min?”

“Sorry, sir,” sabi ng lalaking nakasalamin sa pinto. “Tumawag po ‘yung asawa niyo. Family emergency daw po.”

“Anong mayroon?”

“May issue daw po si Brianna at kailangan po niya kayong makausap kaagad.”

Napasinghap ang matandang lalaki pero bumabalik na ang ngisi sa aking mga labi. “Sige,” sabi nito. “Tatapusin ko lang ito at tatawagan ko siya.” Nang maiwan na ulit kami, humarap ito nang seryoso na ulit ang mukha. “Mamili ka na: habang buhay sa kulungan o tutulungan mo kami ngayon at lalaya ka?”

“Paano naman ako makakasigurado na hindi talaga ako mamatay at any given point of this operation?” ako naman ang lumiyad sa upuan ko. “Ang mga taong gustong-gusto akong mapunta sa likod ng rehas ay ang mga taong nangangakong protektahan ako ngayon? Parang hindi naman yata kapani-paniwala ‘to.”

Umikot ang mga mata ng heneral. “Ano bang gusto mo ha?”

“Leverage,” sagot ko sa kaniya. “I need leverage to ensure that you’re going to protect me from the other mafias and your men.”

“Pangalanan mo na!” naiinip na sabi nito. “Ano?”

“I want one of your daughters. I believe you have two?” Nang manglaki ang mga mata niya, lumawak lang lalo ang pagngiti ko. “I’ll marry one of them, pwede naman kaming magpa-annul. We never know, baka naman mamatay ako bago pa ‘to matapos. We mafia lords don’t live that long, alam mo naman ‘yan.”

Hindi siya sumagot at napatingin ako sa lamesa saglit bago inangat ang tingin ko sa kaniya.

“Mamili ka,” pagbalik ko ng una niyang tanong. “Ikukulong mo ‘ko at wala kang makukuhang impormasyon, o ibibigay mo sa’kin isa sa mga anak mo at makikipagtulungan ako sa inyo?”

Umiwas ito ng tingin. Napapaisip na ‘to at kailangan ko lang udyukin. Last nail in the coffin.

“Imagine,” sabi ko. “Nakahuli ka ng limang mafia lord. Magiging mas sikat ka pa sa presidente. Siguro naman tama na ‘yun para manalo kang senador sa susunod na eleksyon—o kung ambisyoso ka… bise o mismong presidente na.”

Ilang segundo ang tinagal bago ito tumukod sa lamesa. “Top 5 mafia lords or nothing.”

Tinuro ko ang aking sarili. “You already have the Top 1. I’ll give you 2-6.”

Nilahad nito ang kamay at mabilis ko itong kinuha. Baka magbago pa ang isip eh. 

Malaki ang ngiti ko sa aking future-father-in-law. “Now, when can I meet my new bride?”