Subra akong nagulat sa sinabi niya lalo na ang paghubad niya sa harapan ko. Sa loob ng isang buwan na pag-iwas niya sa akin, haharapin niya ako at ito ang sasabihin niya ang maghubad ako? Alam ko kung ano ang gagawin niya pero bakit pakiramdam ko isa akong parausan na basta niya lang diktahan na maghubad sa harapan niya at gawin ang lahat ng iutos niya. "Ang pinaka ayaw ko sa lahat ay 'yong inuulit ko ang sasabihin ko," malamig na sambit niya. " Hubad at humiga ka sa kama."Hindi ako natinag. Nakatitig lang ako sa hubad at maskulado niyang katawan. Napalunok ako nang bumaba ang tingin ko sa pagitan ng dalawang hita niya. Napaatras ako nang mapagtanto kung gaano na iyon ka tigas at tayong-tayo handa nang sumabak sa laban. "Hubad."Napapitlag ako nang tumaas ang boses niya. Simpleng salita ngunit nagpanginig sa buong kalamnan ko. Hindi ako takot sa mangyari sa amin kundi takot ako sa klase ng pananalita niya. Ma awtoridad. Na kapag hindi mo sinunod mangingig ka sa takot sa maaring gawi
Hindi ko maiwasan na hindi pagmasdan si Emmanuel habang kumakain. Seryoso ang kanyang mukha, sa plato lang ang tingin at tahimik na kumakain kaya malaya ko siyang mapagmasdan. Nanibago ako sa kilos niya ngayon. Nalilito kung bakit bigla siyang naging mabait. Kaya sulitin ko muna ang ganitong pagkakataon dahil baka bukas ay balik na naman siya sa dati niyang pagtrato sa akin na parang isang hangin.Sa loob ng isang buwan na pagsasama namin hindi ko parin kilala ang tunay na isang Emmanuel Montefalco. Bukod sa hindi maganda ang trato niya sa akin ay wala na akong ibang alam kung ano at sino talaga siya. Ang sabi sa article na nabasa ko isa siyang mafia, kaya siguro hindi kami mapag-abot dalawa noong mga nakaraang araw dahil baka busy siya? At ngayon lang siya may free time kaya napa aga ang uwi niya. Totoo ba talaga na isa siyang mafia? O, baka sabi-sabi lang para may maisulat na article. Hindi rin naman kasi ito sinagot ni Emmanuel. Nang matapos akong kumain ay siya na ang nagligpit n
Maayos na ang pakiramdam ko pagkagising ko kinaumagahan. Magaan na ang pakiramdam ko. Hindi na ri masakit ang aking ulo. Hindi na ako nahihilo at wala na ang pananakit ng katawan ko pero ramdam ko parin na may kaunting pamamaga pa sa maselang parte ng katawan ko. Bumangon na ako at naligo. Wala si Emmanuel siguro nasa trabaho na siya. Pakanta-kanta pa ako habang naliligo, wala lang ang ganda lang ng mood ko. Linggo ngayon at wala akong trabaho, kung katulad lang ng dati siguro nasa galaan na kaming tatlo ni Cathalea at Ashnaie na miss ko tuloy silang dalawa matagal na rin ang huli naming pagkikita. Na miss ko ang asaran at kulitan naming tatlo. Ang mag food trip. Mag shopping tapos libre ni Ashnaie. Sa next weekend surprisahin ko silang dalawa sa trabaho nila gusto kong makabawi sa mga araw na hindi ko sila kasama. Pa kanta-kanta parin ako hanggang makalabas ng banyo. Wala akong dala na extra towel at ang towel na pinang punas ko sa basa kong katawan ay pinulupot ko sa basa kong buho
Buong maghapon hindi ako lumabas ng kwarto. Dinamdam ko parin ang sinabi ni Emmanuel. Ewan ko ba, naging emosyonal ako pagdating sa kanya. Bawat salita niya masakit sa akin. Tagos sa puso . Pero kahit ganon, ang puso ko iniibig parin siya. Hindi ko maintindihan ang sarili ko kung bakit minamahal ko parin siya sa kabila ng hindi maganda na trato niya sa akin.Hindi ako nag tanghalian dahil busog pa ako sa dami ng kinain ko kanina, ewan ko kay Emmanuel kung ipinagluto ba niya ang sarili niya. Alas dos na ng hapon, buryong-buryo na ako dito sa loob ng kuwarto. Gusto ko sana magsulat pangtanggal ng pagka buryo pero natatakot ako baka bigla nalang pumasok si Emmanuel dito. Alam ko naman na wala siyang pakialam pero baka malaman niya na kumuha ako ng bond paper sa office niya, sabihan pa ako ng masama dahil pumasok ako doon nang hindi nagpapaalam.Napilitan akong lumabas ng makaramdam ako ng pagka uhaw. Ang tahimik ng bahay parang walang nakatira. Pagdating ko ng kusina walang bakas na naglu
Hindi ko alam kung saan sila nagpunta kaya matyaga ko siyang hinintay sa harap ng shawarma house dito banda sa exit. Nakaramdam ako ng gutom kaya nag order ako ng shawarma rice, may pera naman akong dala. Hindi ko siya tinext baka istorbo pa ako sa ginagawa nila kung gumagawa man sila ng milagro ngayon. Sa halip ng send ako ng picture ng grocery ko sa group chat naming tatlo.SPOILED.Caption ko sa picture na sinend ko. Online silang pareho ngunit hindi nila tiningnan ang mensahe ko. Napanguso ako na ibinaba ang cellphone ko at nagpatuloy sa pagkain. Ilang minuto pa akong nakaupo, ubos ko na rin ang order ko pero waka parin si Emmanuel. Isang oras na ah. May plano pa ba siyang balikan ako dito? Kasama niya lang ang girlfriend niya kinalimutan na ako.Matyaga ko siyang hinintay kahit namamanhid na ang puwet ko sa kakaupo ngunit dalawang oras na wala parin siya. Ubos na ang pasensya ko. Buntong hininga na tumayo ako at nagpasyahan nalang na maunang umuwi. Pakiramdam ko bumalik ang lagnat
Pinigilan ko ang sarili ko na yakapin siya sa pananabik. Nanatili parin akong nakatalikod sa kanya, hindi parin ako makapaniwala na bumalik na siya. I swallowed hard bago humarap sa kanya. He is wearing a black long sleeve, nakatupi hanggang siko ang manggas. With black baston jeans and a Balenciaga shoes. Para siyang galing sa lamay sa suot niya.Pinakatitigan ko ang kanyang seryosong mukha. Bahagyang nagkasalubong ang kanyang makapal na kilay. Binasa niya ang kanyang mapupulang labi at umiling na umiwas ng tingin sa akin. Sinundan ko siya ng tingin hanggang sa makalapit siya sa pintuan ng apartment ko. Sinipat niya ang kandado ."Ano bang mayroon dito at hindi ka nakikinig sa'kin na huwag ng babalik dito?"Pormal na tanong niya at malakas na binaklas ang kadinang pinagkabitan ng kandado. Nanlaki ang mata ko sa gulat ng matanggal iyon. Paanong? Ganoon siya ka lakas?"Aware ka ba na sa ilang buwan o taon mong nakatira dito, ganito lang kadali baklasin ang pintuan mo?" ani nito at pumas
Pinakiramdaman ko ang aking sarili kung may masakit ba. Kung aling parte ng katawan ko ang masakit ngunit wala akong maramdaman kahit isa sa mga bahagi ng katawan ko. Patay na ba ako? Nasa langit na ba ako?Dahan-dahan kong iminulat ang aking mata, tumambad sa akin ang puting paligid. Nasa langit na nga yata ako. Iginala ko ang aking tingin, pamilyar sa akin ang sky blue butterfly na kurtina at ang mabango na amoy na hinding-hindi ko makakalimutan.Sinundan ko kung saan nanggaling ang amoy na iyon. . ang malapad at maskulado na balikat agad ni Emmanuel ang nakita ko. Nakatayo siya sa harap ng bintana walang suot na damit pang itaas at may kausap sa kanyang cellphone. Ang kanyang kaliwang kamay ay nasa loob ng bulsa ng kanyang pajama na suot. Hinayaan ko ang sarili ko na titigan siya kahit likod lang ay ayos na.“She’s okay, dad. Wala siyang tama ng baril. At sabi ng doktor baka dahil daw sa gulat kaya siya nahimatay.”Nakahinga ako ng maluwag sa narinig. Si sir David pala ang kausap n
Hindi ko alam kung ilang minuto akong walang malay, pag gising ko madilim na ang paligid at ang ilaw nalang mula sa poste ang nagsilbing liwanag namin. Nakahiga parin ako, same spot kung saan ako hinimatay. Napa iktad ako sa gulat nang mapansin na nandito sa tabi ko ang babaeng pinagkamalan kong multo. "Ang tagal mong nagising, feel na feel mo ang pagiging sleeping beauty, akala ko kailangan ko pa tumawag ng prince charming para hahalik sayo upang magising ka," nakangiwi na saad niya. " At saka hindi ako multo."Alanganin akong tumingin sa kanya. " Bakit kasi ganyan ang suot mo? Puting bistida, ang putla mo pa." komento ko.Bumuntong hininga siya." Nag extend ng hallowen ang pinagtrabahuan ko, hanggang katapusan kaya ganito ang ayos ko. Bakit ka nga pala na padpad dito? Ngayon lang may nagpunta sa lugar na'to. Gabi na, baka hinahanap ka na sa inyo. "Naghurumintado sa kaba ang puso ko nang malamang gabi na pala. Baka nasa bahay na si Emmanuel." Naligaw kasi ako. Hindi ko alam ang daa
Galing kami sa burol ni Mrs. Layson, ang ina ni Debbie. Lalapitan ko na sana siya kanina pero umatras ako dahil kasama niya si Alfred. Matapos ang deal namin makaraan ang isang taon hindi ako nagpakita sa kanya intentionally. Nag-fucos ako sa pag-aaral sa negosyo na ipamana ni dad sa akin. Pero kapag nagkikita kami sa mga gatherings, kinikibo ko naman siya nagbabakasakali kung may maikuwento siya about kay Debbie.Kumunot ang noo ko nang mapansin ang dalawang kotse na nakasunod sa amin, pinagitnaan ang sasakyan namin. Nasa likod kami naka upo dalawa ni mommy at si daddy ang nagmamaneho. Hindi ko nalang pinansin dahil marami ang dumalo sa huling lamay ni Mrs. Layson baka isa sila sa mga dumalo.“May progress na ba doon sa kinukuwento mong babae na gusto mo?” “Naku! MAlamang wala pa. Ewan ko kung nasaan nagmana iyang anak mo gayong hindi naman ako torpe noong kabataan ko.”Binatukan ni mommy si daddy nang siya ang sumagot sa tanong na dapat ay sa akin. “HIndi ikaw ang tinatanong ko huwa
Nakasandal ako sa pader sa gilid ng gate dito sa labas ng University habang hinihintay ang pagdating ni dad. Second year college na ako pero hatid-sundo parin ako ng aking pinakamamahal na ama dahil iyon ang utos ng aking pinakamamahal na ina na ubod ng ganda sa balat lupa.Sa pagmamasid ko sa kabilang kalsada, may mahagip ang mata ko na isang magandang dilag. Napatuwid ako ng tayo. Nagsalubong ang kilay ko at biglang tumibok ng malakas ang puso ko ng pamilyar sa akin ang babae. Minsan ko na siyang nakita sa mga pagtitipon ng mga negosyante kaya batid ko anak-mayaman siya. At nakita ko rin siya noong kaarawan ni dad last year pero hindi ko alam kung saang pamilya siya nagmula at kung sino ang mga magulang niya.Hindi ko akalain na dito pala siya nag-aaral sa tapat ng University na pinapasukan ko.Bahagyang tumabingi ang ulo ko at pinakatitigan siya. Nakabusangot ang kanyang maamong mukha. ANg magkabilang kamay nakahawak sa strap ng kanyang bag hindi pinansin ang ilang hibla ng buhok na
EMMANUEL pov.“Sandiego.”Problemadong sambit ko sa pangalan niya ng sagutin niya ang tawag ko. Nag alala ako sa asawa ko at si Alfred lang ang alam ko na makasagot sa iniisip ko. Siya ang nakasama ni Debbie ng mahigit tatlong buwan kaya alam niya kung ano gagawin kapag ganito ang naramdaman ng asawa ko.“Ano na naman problema, Montefalco?” pagalit na tanong niya at halata ang inis sa boses.“Si Debbie kasi naghina pagkatapos magsuka ayaw naman niyang tumawag ako ng doktor.”“GA ago. Malamang magsuka 'yan kasi buntis ang asawa mo! HIndi mo ba alam kung ano ang nangyayari sa isang buntis? I-g****e mo, tanga. Disturbo. Malapit na ako sa ruruk ng tagumpay tapos-hah! I-block ko kayong mag-asawa.”“Ituloy mo nalang mamaya-,”“My loves, saan ka pupunta?”Rinig kong sambit niya sa kabilang linya. Bahagya kong inilayo ang telepono sa tainga ko ng makarinig na kaluskos doon at pagbagsak ng telopono ngunit hindi namatay ang tawag niya. Nagalit yata si Cecelia. Makaraan ang ilang minuto muli siya
DEBBIE MAE pov.“I read the book you wrote.”Napa angat ang mukha ko sa gulat sa sinabi niya. Nakasandal siya sa headboard ng kama habang yakap ang hubad kong katawan. Kakatapos lang namin mag-make out-I mean mag-make love. Hinalikan niya ang tungki ng ilong ko ng mapansing natulala ako.“I didn’t know na isang writer pala ang asawa ko.”Umiwas ako ng tingin dahil namumula ang pisngi ko, hindi ko alam kong dahil ba sa pagtawag niya sa akin na asawa o kung dahil sa paghalik niya sa ilong ko.“Paano mo nalaman?” pabulong na tanong ko.Umaayos siya ng upo saka dinampot ang damit niya at pinasuot iyon sa akin. May kinuha siyang notebook sa ibabaw ng mesa at inabot iyon sa akin. Nagtataka na tinanggap ko iyon at pinakatitigan.“Honestly, hindi ko alam na ikaw pala ang owner no’n. Na agaw lang ng atensiyon ko ang title ng libro kaya tiningnan ko. Nagtaka pa nga ako kung bakit Montefalco ang apelyedo ng writer gayong wala naman akong natatandaan na may kamag-anak kaming manunulat,” natatawa n
DEBBIE MAE pov.“Matulog ka na. Bukas na lang tayo mag-usap.”Mahinahon na usal niya at inalalayan akong humiga sa kama. Wala kaming imikan kanina pa mula nang umalis kami sa bahay ni Alfred. Nakahawak lang siya sa kamay ko habang nagmamaneho hanggang sa makarating kami.Sabi ko noon kapag nagkita kami ulit marami akong gustong itanong sa kanya, pero ngayon magkaharap na kami nawala lahat ang tanong sa isip ko na gusto kong sabihin sa kanya. Nang sinabi niya na mahal niya ako parang iyon ang sagot sa lahat ng mga katanungan ko.Inayos niya ang kumot ko. Bigla siyang nailang dahil nakatitig ako sa kanyang mukha. Umiwas siya ng tingin pero nanatili ang kamay niyang nasa kumot ko. Hindi ko maiwasan na mapangiti. Miss na miss ko siya. Walang gabi na hindi ako nagdarasal na sana dumating ang araw na ito. Na babalikan niya ako. Na magkasama kaming muli kasama ang anak namin at marinig sa kanyang labi ang katagang I love you.“Tulog na tayo,” ani ko.Naglakad siya sa kabilang bahagi ng kama k
Emmanuel pov.Wala sa sarili akong naglakad palayo sa kanila. Wala ako sa huwisyo. Iyong eksena na iyon ang taging laman ng isip ko. Parang sirang plaka na pabalik-pabalik na lumilitaw sa isipan ko. Huli na ako. Masaya na siya at hindi na niya ako kailangan sa buhay niya. Ako lang itong habol ng habol at umaasang may babalikan pa.Sa paglalakad ko sa book store ako napadpad. Para mawala sila sa isipan ko naghanap ako ng librong nakakaaliw na pwedeng basahin. Natigil ako sa hilira ng mga librong pang-romance. Na agaw ang atensiyon ko doon sa isang libro, biglang sumikdo ang puso ko ng mabasa ang title niyon. KInuha ko ang libro.“MY RUTHLESS MAFIA HUSBAND.”Basa ko sa title nito.“A Novel Written by DM Montefalco.”Nagsalubong ang kilay ko ng makita kung sino ang author niyon. Wala naman akong natatandaan na may kamag-anak kaming author. O, baka hindi lang ako na-inform. O, baka ginamit niya lang ang apelyedong Montefalco.Pinagsawalang bahala ko nalang kung sino ang author nito dahil s
Nakapag desisyon na ako na ayusin na ang relasyon namin pagkatapos ng lahat ng problemang kinakaharap ko pero bakit laging may humahadlang sa plano ko?Bakit hindi ako mabigyan ng pagkakataon na ayusin ang gusot sa pagitan namin ng asawa ko?Sa galit ko, sinugod ko silang dalawa sa labas at binugbug si Alfred sa harap ng asawa ko. Hindi ko siya tinigilan sa pagsuntok hangga’t hindi ko nakitang dumugo ang ilong niya. Mabigat ang aking bawat paghinga, kung hindi ko lang napigilan ang sarili ko baka napatay ko siya dahil sa galit at selos na naramdaman ko.Napaigik si Debbie ng hablutin ko ang magkabilang braso siya at bumalantay ang sakit sa kanyang mukha sa diin ng pagkahawak ko doon. Gaguhin niya man ako. Saktan. Huwag niya lang ipamukha sa akin na hindi ako ang kanyang mahal.“You fucking slut! Sa mismong harap ng bahay ko pa kayo,-”Iniwan ko siyang nakasalampak sa semento ng matumba siya sa pagbitaw ko. Mabigat ang aking bawat paghinga na bumalik sa loob ng bahay. Dinampot ko ang lah
Emmanuel pov.Kaarawan ni dad ngayon. Saglit kong iniwan si Debbie sa hall dahil tumawag si Anton pero pagbalik ko, uminit ang ulo ko nang makita na hinaplos ni Alcenia ang hita niya dahil sa damit na suot niya. Gusto kong dakmain ang kamay ng matanda at pilipitin iyon hanggang sa madurog ang buto niya.“Sino ba ang nagsabi na ganyang damit ang suotin mo?”Hindi ko mapigilan na isambit dahil kanina pa ako naiinis sa damit na suot niya. Gusto ko sa akin lang siya nagpapasexy, sa akin lang siya nagpapaganda, ayoko na makita iyon ng iba. Bago pa siya makapagsalita tinalikuran ko na siya at sinundan si Alcenia sa gitna ng hall.Pa-simple akong lumapit sa kanila at tumabi sa kanya na masayang nakikipag-usap sa kapwa niya business man. Kilala ko sila sa mukha ngunit hindi sa pangalan.“Ihanda mo ang kamay mong makasalanan bago ka lumabas ng mansyong ito, dapat putol na ang mga iyan.”Bulong ko sa matanda na ikinaputla niya. Nagkakamali ka ng target, Alcenia.“Enjoy the party.”Hinanap ko ang
Emmanuel pov.Kung kagabi galit ako sa kanya ngayon hinihiling ko na sana mamaya pa siya gumising nang masulit ko ang pagyakap niya. Kaninang madaling araw pa ako gising at hindi na ako ulit nakatulog nawiwili sa magandang dilag na nakayakap sa akin.Nang magising siya nagkunwari akong tulog hanggang sa naramdaman ko na bumangon siya. Paglabas ko nakahanda na ang pagkain sa lamesa, kung ganito araw-araw ang gagawin niya baka hind ko mapigilan ang sarili ko na pagbigyan siya at pagnagkataon baka masanay ako at hanap-hanapin ko ang pag-aruga niya.Sinabay ko siya papuntang Shopping Mall kung, pwede pati hanggang sa pamimili niya ay samahan ko siya pero hindi pwede dahil may trabaho akong nakatambak sa opisina. Pina-assest ko na lang siya sa empleyado ko ngunit tatlong oras na ay hindi parin sila umaakyat dito kaya pinatawag ko si Bethany at sinabing dito nalang sila sa third floor magpa-cashier.HIndi siya nakinig sa sinabi ko na magpalit ng damit sa opisina ko, nanatili siyang nakatayo