“Sir, bawal na po’ng dumaan dito.”Malakas pa din ang ulan nang harangin sila ng mga pulis sa isang check point. Natatanaw niyang baha na sa unahan kung saan sila patungo.“May iba pa po ba’ng daan dito palabas, sir? Pauwi na po kasi kami,” tanong ni Shaun na kagaya niya ay hindi rin gaanong kabisado ang pasikot-sikot sa lugar.“Mayroon po sir kaya lang ay prone to landslide ang lugar na ‘yon kaya hindi na rin po pinapayagan na pumasok doon ang mga sasakyan. Kung ako po sainyo ay palipasin n’yo na muna ang bagyo bago kayo umuwi.”Napatingin sa kan’ya si Shaun na animo’y kagaya niya ay wala din ideya kung saan magpapalipas ng oras sa lugar na iyon, lalo pa’t mayroong paparating na bagyo.Nagpasalamat sila sa mga pulis at nagmaneho pabalik.“Saan tayo pupunta?” tanong niya, habang dina-dial sa cellphone ang numero ni Manang upang kumustahin ang mga bata.“We’ll look for a hotel.”Kumunot ang kan’yang noo sa sagot nito. Gayunpaman ay hindi muna s’ya nakapagsalita dahil narinig niya na an
“Maliligo lang ako,” saad ni Cianne nang makitang hinahanda na ni Shaun ang first aid kit.Nasa loob na sila ng maliit na couple room. May pandalawahang kama at lamesa doon.Mabilis siyang dinaluhan ni Shaun upang alalayan sa paglalakad patungo sa banyo. Akala niya’y hanggang sa may pintuan lang ito, ngunit sumunod pa din ito hanggang sa loob.Tiningnan niya ito sa salamin, ganoon din ang ginawa sa kan’ya. Tinaasan niya ito ng dalawang kilay sa pag-iisip na baka maintindihan nito ang nais niyang ipahiwatig, ngunit tumaas din ang parehong kilay nito sa kan’ya.“Labas ka na,” sa huli ay naisatinig niya na.“Bakit kaya mo ba tumayo dito nang mag-isa?”“Bakit papanoorin mo ba ako’ng maligo?” bulalas niya.“Hell no! I’ll close my eyes while you do that,” sagot nito na para na’ng natural na bagay lang iyon sa kanila.“No din! Lumabas ka na. I can manage myself!”Masakit lang ang katawan niya pero hindi naman siya baldado para hindi magawa ang pagligo nang walang umaalalay. Napaka-OA lang ta
“So hows your honeymoon in Pili?” Mapang-asar na mga kaibigan ang sumalubong kay Shaun matapos ang lunch meeting niya sa bagong supplier ng mga mahogany.Kakauwi lang nila ni Cianne kaninang madaling araw. Sa totoo lang ay napuyat s’ya. Hindi dahil sa hindi siya sanay matulog sa ganoong klaseng hotel, kun’di dahil katabi niya ang ina ng kan’yang mga anak.Hindi siya nakatulog dahil sa lakas ng tibok ng kan’yang puso. Hindi maaaring manumbalik ang nararamdaman n’ya para dito. Hindi sa mabigat na kasalanan nito sa kakambal niya.“We’re stranded. Ano’ng honeymoon pinagsasabi n’yo?”As usual ay dumaldal pa din si Cianne habang nasa byahe sila pauwi kanina. Pinipilit niyang ignorahin ito. Kailangan niyang maglagay ng pader sa pagitan nila.“Come’on bro. You look so fine now.”Naiiling niya na lang na nilagpasan ang mga ito at umakyat na sa opisina. Sa tuwing makikita s’ya ng mga ito ay pang-aasar ang inaabot n’ya.“You’re here, stepson.”Pagpasok ng opisina ay naabutan niyang prenteng naka
Sa isang iglap, nag-iba ang tingin ni Shaun sa kan’yang lolo.Simula nang una niya itong makilala, nakatatak na sa isipan n’ya ang pagiging istrikto nito. Bukal sa loob niyang tinanggap iyon, dahil nais lang nito na mapabuti silang magkapatid. Subalit nang pumasok siya sa kompanya, doon n’ya nakitang wala itong sinasanto, kahit siya pa nga na sariling apo ay nagagawa itong ipahiya sa harap ng mga empleyado sa tuwing nagkakamali. Tinanggap niya iyon sa pag-iisip na parte iyon ng paghubog sa kan’ya bilang tagapagmana.Kaya sa natuklasan na ginawa nito sa pamilya ni Mr. Fuerte, napagtanto niyang hindi basta-basta si Don Felipe. Nang kinausap niya ito kanina, ay para ba’ng sanay na sanay na ito’ng gumawa ng masama pagdating sa negosyo.Pinagmasdan niya ang natutulog na mga anak. Kakauwi n’ya lang galing sa trabaho. Nagpalit lang s’ya ng damit at sa kwarto na ng mag-iina nagtungo.Hindi maalis sa isip niya ang trauma na maaaring naranasan ng mga anak ni Mr. Fuerte. Kaya gagawin n’ya ang la
Magaan ang gising ni Shaun kinabukasan. Itanggi n’ya man ngunit malaking bagay na nasabi niya kay Cianne ang sama ng loob sa kan’yang lolo.Naging mas lalong maalaga ang babae sa kan’ya sa mga lumipas pa’ng araw. Buong akala niya ay may hihilingin lang ito kagaya nang pagbigyan niyang lumabas mag-isa kasama ang kambal, na kahit pa doblehin nito ang pag-aalaga sa kan’ya ay hindi niya papayagan.“Can I join you?”Humabol sa kan’ya si Cianne bago pa man siya makalabas ng pintuan ng mansyon.Tumaas ang pareho niyang kilay. Alam ba nito kung saan s’ya pupunta?“Saan ka papunta?” Iniisip niyang magpupumilit naman ito’ng magtungo sa restaurant na pag-aari nito.Nang mga nakaraan ay palagi niyang naaabutan ito’ng nasa harap ng laptop at abalang pamahalaan ang negosyo kahit pa sa virtual iyon. May mga pagkakataon na namomoblema ito lalo pa kung may mga bagong supplier na kakausapin. Minsan pa’y nagreklamo ito’ng hindi umuusad ang restaurant dahil hindi s’ya makalabas.Naaawa s’ya ngunit pinipi
Kakaibang Shaun ang nakasama ni Cianne nang mga nagdaang araw pagkatapos nilang bumisita sa puntod. Naging mabait na ito sa kan’ya. Hindi pa man nanunumbalik ang dating pakikitungo nito sa kan’ya, kagaya noong matalik pa silang magkaibigan, ngunit sapat na ang pagbabagong ito para magkaroon siya ng pag-asa.Hindi niya akalain na kailangan niya lang pala magpakatotoo sa binata upang pagbigyan siyang paniwalaan nito ang sinasabi niya laban kay Don Felipe.Ang mahalaga na lang sa kan’ya ngayon ay makalaya, hindi lamang sa poder ni Shaun kun’di sa bagsik ng lolo nito.Sa ngayon ay hindi pa s’ya pinapayagan ni Shaun na umuwi sa sarili niyang bahay kasama ang mga bata o kahit ang lumuwas man lang nang mag-isa. Marahil ay dahil hindi naman siya nagtatanong pa.Hindi pa rin kasi siya sigurado sa pinapakita nito. Ayaw niya munang humiling nang humiling dito. Isa pa’y kahit naman bigyan siya ng kalayaan ay iniisip niya pa din na baka bigla na lang siyang makita ni Don Felipe, lalo pa’t marami i
Mariin na pinikit ni Shaun ang mga mata nang makaramdam nang pagkahilo. Hindi niya akalain na malakas uminom ang kan’yang ama. Akala niya pa naman ay siya ang maghahatid dito pauwi dahil una ito’ng malalasing, ngunit nagkakamali s’ya.“Shaun, papahatid ko na lang ito’ng kotse mo sa kompanya bukas.” Narinig niya pa’ng saad ng kan’yang ama bago umarangkada ang kotseng sinasakyan niya.Pinasundo siya nito sa driver na si Jake.Sumama siya sa ama na dumalo sa bagong bukas na bar sa lungsod. Palagi naman s’yang inaaya nito tuwing may dadaluhan na event, ngunit palagi din s’yang tumatanggi. Hindi siya malapit dito. Hindi niya rin maalala ang huling araw na nakakwentuhan n’ya ito nang matagal bukod ngayong gabi.Pumayag s’ya sa pag-aasam na makakakuha dito kahit anuman impormasyon bago mamatay ang kapatid niyang si Matt.Dinilat niya ang mga mata at natulala sa sasakyang nasa unahan. Naalala niya kung paano siyang proud na pinakilala nito sa mga kaibigang negosyante pati na din sa mga puliti
Mabigat pa ang mga mata at masakit pa ang ulo pero bumangon na si Shaun. Gayunpaman ay malinaw pa din sa isipan niya ang paghalik na ginawa kay Cianne kaninang madaling araw.Tumingin siya sa salamin matapos maghilamos. Nakangiti niyang hinaplos ang mga labing dumapo sa labi ng babae, ilang oras pa lang ang nakakalipas.Tandang-tanda niya pa kung paanong sa unang araw nilang pagtatagpo noon ni Cianne ay may kakaiba na s’yang naramdaman para dito. Napangiti siya nang maalala kung paano niya kunwaring nagustuhan ang natitirang isang set ng cookingware sa shop kung saan nag-cross ang landas nila. Alam niyang marami pa’ng stock sa ibang store, pero pinagpilitan n’ya ang sarili sa cookingware na iyon para lang makausap nang matagal ang babae.Akala niya ay susuko ito, ngunit lihim siyang nagdiwang nang mapagkasunduan nilang salitan na lamang ang paggamit ng cookingware. Kung hindi siguro siya tinamaan kay Cianne sa unang beses pa lang ay hindi siya mag-aaksaya nang panahon para lang sa gam
Agad na kumawala si Cianne sa mga bisig ni Shaun nang maunang magising kinabukasan.Dumiretso s’ya sa banyo upang maghilamos. Baka sakaling mahimasmasan s’ya sa nangyari kagabi. Napakapusok n’ya. Bakit s’ya nagpadala sa nararamdaman? Hindi pa nga malinaw ang estado ng kasal ni Shaun kay Heria. Masyado n’ya nang binababa ang sarili para lang pagbigyan ang kan’yang puso.Siguradong sermon ang aabutin n’ya kapag nalaman ng kan’yang mga kapatid ang naging relasyon sa may asawa nang si Shaun.Sa isiping iyon ay dali-dali siyang bumalik sa kama at kahit hindi pa sumisikat ang araw ay pilit n’ya nang ginising ang lalaki.“Shaun, gising na.” Niyugyog n’ya ang katawan nito ngunit umungol lang ito.Sinubukan n’ya pa’ng muli. Hindi p’wedeng malaman ng kan’yang mga kapatid na doon nagpalipas ng gabi si Shaun.Minulat nito ang mga mata ngunit mabilis din na pumikit.“Bumangon ka na at umuwi sa bahay mo.”Muli nitong minulat ang mga mata ngunit pumikit din kaagad na animo’y nasisilaw kahit wala nam
Pinulupot ni Cianne ang kan’yang braso sa beywang ni Shaun upang alalayan ito sa paglalakad patungo sa guestroom. Dala ng kalasingan, nahirapan ito’ng balansehin ang paglalakad kung kaya pati siya ay nadadala sa tuwing nagpapasuray-suray ito.“Gosh! Thank you!” Huminga siya nang malalim nang sa wakas ay tagumpay na nadala sa guestroom si Shaun.Sinilip niya ito nang ibagsak nito ang katawan sa kama. Nakapikit na ito kaya malaya niyang napagmasdan ang mukha.Mag-da-dalawang linggo na rin simula nang umalis siya sa poder ni Shaun. Hindi niya maikakaila sa sarili na namimiss n’ya ito. Kung hindi nga lang masama ang umangkin ng asawa ng iba ay baka ginawa n’ya na, ngunit malinaw pa naman ang isipan n’ya. Kahit pa mayroon silang anak ni Shaun ay sa tama pa din s’ya papanig.Wala sa ayos ang damit nito, na mukhang pagkagaling sa opisina ay dumiretso na sa bar upang uminom.Dumako ang kan’yang mata sa paa nito. Nakasuot pa ito ng sapatos kaya walang pag-aalinlangan n’ya iyong hinubad.Kahit
“Table number 3! 10 minutes na ‘yong order nila, bakit ang tagal?” sigaw ni Cianne sa kitchen staffs na nagpagitla sa mga ito.Nagkatinginan ang mga ito na animo’y nagtataka sa pagtaas ng boses niya.Sinundan s’ya ni Stacy, ang manager ng kan’yang restaurant.“Miss Cianne, nag-change order po kasi ang table number 3 kaya hindi pa na-se-serve,” pagpapaliwanag nito na para ba’ng inaamo ang galit nang amo.“Just tell the staffs to give their best service every single day. Hindi iyon sa una lang. Ano na lang ang sasabihin ng mga customer natin na nangako tayo na mabilis ma-serve ‘yong food pero hindi naman natin tutuparin? Umaasa ‘yong mga customers, tapos bibiguin lang natin? We must be sensitive enough to think that we might hurt them,” puno ng emosyon niyang saad.Umawang ang labi ni Stacy na animo’y ikinabigla ang mahabang litanya ng kan’yang amo, na tila malayo na sa sitwasyon ang pinapatungkulan.“I mean, we might disappoint them, because they’re hungry,” mabilis na pagdugtong ni Ci
Nakatingin si Shaun sa pulang ilaw ng traffic lights nang malalim na nag-iisip. Alam niyang hindi ganoon kadali ang makipaghiwalay kay Heria.Kasabay nang pagkulay berde ng traffic lights ay ang pagtunog ng kan’yang cellphone. Ang kan’yang madrastang si Mina ang tumatawag. Nagdadalawang-isip siya kung sasagutin iyon o hindi. Dis-oras na nang gabi, kinutuban s’yang baka importante iyon tungkol sa kan’yang ama.“Shaun, pwede mo ba kaming sunduin dito sa HighEast Bar?”Malakas ang music sa background at tunog lasing na ang madrasta. Sinabi niya ditong tatawagan na lang ang ama upang s’yang sumundo ngunit mabilis itong tumanggi at sinabing masama ang pakiramdam ng kan’yang ama.Sa huli’y pinuntahan n’ya ito na siyang pinagsisihan niya din kaagad nang makitang kasama nito si Heria na halos wala nang malay sa sobrang kalasingan. Kung maaari lang magmaneho pabalik ay gagawin n’ya ngunit huli na nang makita s’ya at mabilis na sumakay ang dalawa sa kan’yang kotse.Alam n’yang set-up naman muli
Sandaling pinikit ni Shaun ang mga mata habang nakasandal sa headrest ng swivel chair. Kanina pa mahapdi ang kan’yang mga mata. Alam niyang hindi lang iyon dahil sa kakulangan ng tulog kun’di sa mga luhang nais nang tumulo.Puyat, pagod, at lungkot ang pilit niyang nilalabanan.Masakit para sa kan’ya ang paglalayas ng kan’yang mag-iina sa poder niya. Gustuhin n’ya man na pilitin si Cianne na bumalik ay alam n’yang wala s’yang magagawa pa. Kasalanan niya din naman kung bakit ito lumayo sa kan’ya.‘Ni hindi niya na nga nagawang pabulaanan ang mga akusa nitong pagsisinungaling n’ya. Ang totoo’y tinawagan s’ya ng madrasta upang sabihin na mayroong biglaang conference sa ibayong lungsod kaya kinailangan n’yang umalis nang maaga. Hindi n’ya akalain na si-net up lang s’ya nito upang sunduin si Heria.Hindi na s’ya nagtataka na maling impormasyon ang nakarating kay Cianne. Malakas ang kutob n’yang mula iyon kay Heria.Pinagsisisihan n’ya ang pagdalo sa family dinner nila, na kung hindi dahil
Walang tigil ang pag-ring ng cellphone ni Cianne ngunit paulit-ulit n’ya din itong pinapatay.Simula sa bahay ng kan’yang ama, hanggang sa restaurant ay tumatawag na si Shaun, pero ‘ni isa ay wala s’yang sinagot.Alam n’yang kailangan n’ya pa din pakinggan ang paliwanag nito, kahit pa sa tingin n’ya ay hindi na iyon makakabawas pa sa sakit na nadarama niya.Muli n’yang pinasadahan ng tingin ang mga larawang pinadala sa kan’ya ni Heria kaninang madaling araw. Makikita sa larawan si Shaun katabi ang babae. Tila isang dinner set-up iyon kasama ang pamilya ni Shaun. Lahat sila ay may magandang ngiti sa larawan. Taliwas ang kan’yang nakita sa sinabi ng lalaki na investors ang i-memeet nito kasama ang ama.Pinahid niya ang butil ng luhang umalpas sa kan’yang mata. Akala niya ay ubos na ang luha n’ya, mayroon pa pala.Bumaba na s’ya sa restaurant ngunit hindi pa man s’ya nakakapasok ay nakaabang na ang binata sa kan’ya.Nangangalumata ito. Bakas sa itsura nito na wala pa’ng tulog. Ang damit
Biglang nanlamig ang pakiramdam ni Cianne nang magpakilala ang babae. Nilahad nito ang kamay sa kan’yang harapan na makalipas lamang ang ilang segundo ay binawi din nang mapansin na wala siyang balak makipagkamay dito.“You looked shock and confuse. Is it because, you didn’t know that he’s married or you’re surprised that I found where he hides you?”“I’m sorry miss, but I don’t know what you’re saying.” Mas pipiliin niya munang magtiwala kay Shaun kaysa sa sinasabi ng babae na ngayon niya pa lang nakita at nakausap.“Let me guess. He left at four am, right? I am at Chicago for almost two years. Kanina, at 5am was my arrival here the the Philippines. He fetched me. Kumain kami bago n’ya ako ihatid sa bahay. Sayang nga lang dahil may importanteng conference s’ya, because if not, I’m sure we’ll spent the whole day together. Anyway, he promised to date me later tonight.”Nagsalubong ang kan’yang kilay. Gusto niyang isipin na artista ito sa galing umarte. Mukhang totoo ang mga sinasabi, n
Pagmulat pa lang ng mata ni Cianne ay gumuhit na ang ngiti sa kan’yang labi.Tila ayaw n’ya nang bumangon mula sa komportableng posisyon sa kama. Naka-unan s’ya sa dibdib ni Shaun habang nakayakap naman ito sa kan’ya.Matapos ang ilang buwan na puro takot at pangangamba, sa wakas naramdaman n’ya din ang pagiging ligtas sa mga bisig nito. Alam niyang simula sa oras na iyon ay may karamay na sya sa lahat ng pagsubok na kakaharapin.Isang masuyong halik sa kan’yang ulo ang nagpatingala sa kan’ya. Gising na si Shaun at kagaya n’ya ay may magandang ngiti din sa mga labi.“Good morning, mahal.”Dati ay na-ko-kornihan s’ya tuwing nakakarinig nang ganoong tawagan mula sa mga magulang n’ya, pero ngayon naiintindihan n’ya na. Nakakakilig pala talagang pakinggan kapag ikaw ang tinatawag nang gano’n.“Good morning too.”Lumawak ang ngiti nito at hindi kumibo.“Why?” nagtataka n’yang tanong.Bumangon s’ya at kinapa ang mukha kung may muta o dumi ba s’ya sa gilid ng labi. Inayos niya pa ang buhok.
Inaamin ni Cianne na nag-iba ang kulay ng kan’yang mundo nang dumating si Shaun sa buhay n’ya.Sa una ay kaibigan lang ang tingin n’ya dito, ngunit sa paglipas ng mga araw at buwan na nakikilala n’ya ito, unti-unti ay nahulog ang loob n’ya.“P’wede ba’ng ‘wag muna tayong matulog hanggang hindi natin pinag-uusapan ang tungkol kagabi?” pagpigil sa kan’ya ni Shaun papasok sa kwarto.Alam n’yang tiniis lang nitong huwag muna s’yang pansinin kahapon upang makatulog s’ya nang maaga dahil sa hang-over.Nauna s’yang naglakad patungo sa balcony. Wala rin naman patutunguhan kung iiwas siya. Kilala n’ya ito. Hindi rin naman ito titigil hanggang hindi malinaw ang lahat.“Seryoso ako nang sinabi ko na gusto kita, na mahal kita. If it makes you feel awkward, I’m sorry but that’s how I feel towards you,” panimula nito.Kung susundin n’ya lang ang puso baka hindi na ito nahihirapan.“Ang awkward kasi magkaibigan tayo ‘di ba? We’re bestfriends.”Tumingin s’ya sa kawalan habang nakasandal sa upuan. Dam