Chapter 110 - Impotent si Trevor?“I am Nina Brosas. Formerly, Nina Tee! I am Trevor's ex-wife!” sabi niya. “Nag-asawa pala ulit si Trevor. Kababalik lang kasi namin from the States ng husband ko. Almost six years kami doong nanirahan. Are you free now? Can we have a little chat? I want to know how Trevor is now.”“I can have my break time now since my next patient is scheduled at eleven. Bumaba kami sa first floor ng Medical Building at inaya ko siya sa Cafe Mary Grace.Umorder ako ng as usual favorite ko ang cheesecake at iced tea. “Kayo po, ano ang gusto ninyo?” tanong ko kay Mrs. Brosas.“Kapareho na rin ng sa iyo! I have a sweet tooth too!” sabi niya. “How is Trevor? Kailan kayo kinasal? Ikaw naman, you are tall and beautiful but, you look so young!”“Trevor is fine! We got married two years ago and we already have a one year old daughter.” kuwento ko. “Hindi na po ako bata. Thirty five years old na po ako.”“Nonetheless, Trevor is older than you by twelve years.” sabi ni Mr
Chapter 111- A Memento from the PastHuling araw ko na sa St. Luke's-BGC. Dumating naman si Nina na ex-wife ni Trevor para sa kanyang blood works at kasama na niya ang kanyang asawa. “Kayo pala ang asawa ni Ms. Nina!” bati ko sa kanya.“At ikaw naman ang asawa ni Trevor. Nabangit ka nga ni Nina sa akin. Maganda at bata ka pa pala!” puri ng asawa ni Nina. “Salamat po! Last day ko na ngayon dito sa St. Luke's kaya ipagbibilin kita kay Dr. Brianna Lee. Siya na po ang bahala sa inyo, para sa resulta ng inyong blood chem at sa subsequent na gamutan ninyo.” paliwanag ko kay Nina.Tanghali, habang kumakain kami ni Brianna sa Doctor's lounge ay nagdatingan naman ang mga close kong friends sa St. Luke's na mga duktor at nurses na may bitbit na cake. “Dr. Megan! Padespedida namin sa iyo!” sabi ni Dr. Israel.“We will miss you!” sabi naman ng isang nurse.“Kayo naman! Parang napakalayo ng Asian Hospital dito. Kapag may oras ako dadalawin ko kayo dito.!” sabi ko. “And Dr. Israel, baka gu
Chapter 112 - Bakit!? May nakalimutan ka ba?Nakabakasyon pa rin ako. Isang gabi nagpaalam sa akin si Trevor na pupunta sa Palawan. “Aalis ako sa Saturday para tingnan ang development sa ipinapagawang resort doon. Isa itong beach front hotel na kagaya nung sa Boracay. Ang resort ay nasa San Vicente, Palawan pero sa Puerto Princesa City kami mag-memeeting ng mga engineers, architects at interior designers.” “Sa Palawan? Kailan ang balik mo?” tanong ko.“Baka nga mag-overnight ako doon. So, Linggo na ng umaga ang balik ko.” sagot ni Trevor.“Ahhh.....okay!” sabi ko sabay talikod at nagpunta ako sa banyo.Imbes na maghihillamos lang ako, nagshower na lang ako para hindi marinig ni Trevor ang pag-iyak ko. “Pupunta siya ng Palawan at kinabukasan na ang balik? Overnight? Baka magkikita sila ng girlfriend niya doon!” sabi ko sa sarili. Talagang tinagalan ko ang pagshower ko para pagbalik ko sa kuwarto ay tulog na si Trevor. Nakatapis lang ako ng tuwalya paglabas ko ng banyo.“Ang taga
Chapter 113 - Owww.... labs mo na ako talaga!Kinabukasan maaga kaming nagising ni Trevor. “Mag-breakfast muna tayo para alas otso nasa meeting room ka na. Saan ba ang meeting room ninyo?” tanong ko kay Trevor.“Sa dulo ng pool ang meeting room namin. Yun ang pinili nung Project Engineer namin dito para raw maganda ang tanawing makikita nila dahil ang mga dingding ng kuwarto ay puro salamin. Kitang-kita ang mga chicks sa swimming pool. Puro kasi mga lalaki ang mga tao ko dito.” sabi ni Trevor.“Okay lang kung magswimming ako sa pool ngayong umaga? Hindi ako nakapag-swimming sa bahay kahapon.” tanong ko kay Trevor.“Bakit nagswiswimming ka pa? Ang payat payat mo na! Sige tumuloy ka na doon. Matatanawan naman kita mula sa meeting room namin.” pagpayag ni Trevor. “Magbibihis lang ako para sa meeting.”Hinubad ko ang mga damit ko pati underwear sa harap ni Trevor at isinuot ang one-piece red bathing suit. Nakatalikod ako kay Trevor habang nagpapalit pero tinitingnan pala niya ako sa
Chapter 114 – Daredevil doctorUnang araw ko sa Asian Hospital as Department Head ng Internal Medicine. Tinanghali ako ng gising dahil muli akong nakatulog pag-alis nina Trevor at Steven. 7:30 ako nagising at nine o'clock ang oras ng pasok ko. May Medical Executive Committee meeting pa naman ako ngayong first day of work ko. “Hayy! problema agad! Be positive, Megan! Kaya mo ito!” sabi ko sa sarili.Mabilis akong naligo at nag-makeup. 8:30 am na, hindi ko kakayaning makarating sa Asian Hospital ng thirty minutes kung kotse ang gagamitin ko. Nagpasya ako na gamitin ko na lang ang big bike para mabilis at iwas trapik. Nilagay ko na lang sa backpack ang dress, mid-heel shoes, doctor's coat at pati na ang handbag ko. Sinuot ko na lang ang aking black motorcycle outfit at boots.Ten minutes to nine ng makarating ako sa Asian Hospital. Buti na lang at alam ko na kung saan ang aking parking slot. Pag parada ko ng motorcycle ay tiyempong pumarada sa tabi ko ang isang white na Montero. “Mis
Chapter 115 - “Salamat lang? Walang kiss?” Five months na ako sa Asian Hospital at gamay ko na ang pagtatrabaho dito mula sa pagtuturo at pakikipag-interact sa aking mga interns at resident doctors at higit sa lahat sa labing-isang section heads na under sa Internal Medicine Department tulad ng Allergy & Immunology, Cardiology, Endocrinology, Gastroenterology, General Internal Medicine, Hematology, Infectious Disease, Nephrology, Medical Oncology, Pulmonology, and Rheumatology. Ang department ko kasi ay nagbibigay ng isang healthcare service through a comprehensive and integrated multidisciplinary approach.Sa loob ng limang buwan na ito ay napataas ko ang antas ng kalidad ng aming serbisyo sa pamamagitan ng pagbibigay ng tamang diagnosis at gamot sa mga pasyente, pagiging compassionate ng mga interns at residente sa kanilang mga pasyente, pagtaas ng bilang ng mga pasyente in-patients man o out-patients at higit sa lahat ang sobrang positive feedbacks ng mga pasyente sa aking mga
Chapter 116 - Congratulations to you Dr. Megan TeeAraw ng Board of Director's meeting ngayon. Ipinagdasal ko na sana ay ma-approve ang mga proposals ko. Umaga ginanap ang meeting.Bandang alas-diyes ng umaga ay tumawag sa cellphone ko si Dr. Jose ang aming Chief Medical Director.“Hello, Dr. Jose.”Good morning!” sagot ko sa cellphone.“Hello Dr. Tee. The Board of Directors want to talk to you regarding your proposals. Please come over to the conference room right now!” request ni Dr. Jose.“Right now? Okay, sir. I'll be there in five minutes.” sagot ko.Mabuti na lang at maganda ang suot kong damit. May high heel shoes ako sa opisina kaya ito ang sinuot ko pati na ang doctor's coat. Pagdating ko sa conference room, bigla akong kinabahan dahil halos lahat ng members ng Board of Directors ay present. Nakita ako ni Dr. Jose at sumenyas siya na umupo ako sa observers chair.Finally ang proposal ko na ang tatalakayin. Binasa ang proposals ko ng Corporate Secretary for the approval o
Chapter 117- Buntis ka?Nilapag ako ni Trevor sa kama namin at nahiga siya sa aking tabi. “Napapansin ko, lagi kang pagod. Pag-uwi namin ni Steven, lagi kang tulog. Are you sure hindi ka buntis? Baka naman may sakit ka?” worried na tanong ni Trevor sa akin. “Wala akong sakit at hindi ako buntis! Duktor ako! Alam ko kung ano ang nararamdaman ko.” sagot ko. “Kung sakali't may sakit ako at mamatay, mag-asawa ka ulit para may mag-aalaga sa iyo!”“Megan, ayaw ko ng ganyan biro!” sabi ni Trevor at niyakap niya ako. “Change topic na! Congrats at successful ang medical mission ninyo.”“Salamat sa iyo! Malaking tulong ang nagawa mo para maka-solicit kami ng pondo. Malaking halaga ang donation na binigay ng mga kakilala mong property developer na businessmen. Hindi ko na sinabi sa iyo pero nagpadala rin si ex ng kalahating milyon na donasyon. Actually, sobra-sobra ang na-solicit naming pera kaya ibibigay ko ito sa Asian Hospital Charities.”“Linggo bukas, puwede tayong mag-date pagkatapos
Chapter 145 - Sa ikatlong pagkakataon, muli na naman akong ikakasal! Maaya ang panahon. Maganda ang pagkakaayos ng garden. Punumpuno ito ng mga kulay puting bulaklak na pinalibutan ng kulay silver na ribbons mula sa aisles hanggang sa gazebo. Nakahilera naman ang mga silya sa magkabilang panig ng aisles na puno na ng mga bisita. Ang mayor ng aming siyudad na siyang magkakasal sa amin ay nasa gazebo na. Handang handa na ang lahat! Sa ikatlong pagkakataon, muli na naman akong ikakasal! Kakaiba ng kasalang ito, sapagkat sa wakas ay natagpuan ko na rin ang quest for love ko. Ang hinahanap kong wagas na pag-ibig mula sa taong nagkaloob nito sa akin. Siya na ang aking forever! Sina Nanay at Tatay bagamat kapwa 85 years old na ay ay malakas pa at sabay akong ihahatid sa altar. Guwapong-guwapo at maganda ang mga anak kong sina Steven, Taylor at Robert Jr. sa kanilang mga tuxedo at gown dahil sila ang mga abay sa aking kasal. Sa pagkakatayo ko sa dulo ng gazebo ay nagbalik tanaw ako s
Chapter 144 - Sabi pa niya, mahal ka pa rin niya. Pitong buwan na ang tiyan ko. Mukha na akong butete. Tingin ko sa sarili ko ang pangit pangit ko na. Dahil 40 years old na ako ng mabuntis, nag pa-check ako ng prenatal screening for any abnormalities para sa aking ipinagbubuntis. So far, so good naman. Walang any abnormalities whatsoever ang baby. Healthy naman ako at alaga ng aking OB-GYNE na si Dr. Gonzales na siya ring nag-alaga at nagpa-anak sa akin noon kay Taylor. As usual nasisintemyento na naman ako dahil feeling ko ang pangit ko! Contrary sa sinasabi ng iba na radiant and healthy-looking daw ang mga pregnant women. “O, bakit ka nakatulala sa malayo?” tanong ni Robert ng minsang datnan niya akong nakaupo sa aming garden. Tumabi siya sa akin at hinalikan ako sa leeg. “Kasi naman, tignan mo ang itsura ko! Ang pangit pangit! Para na akong butete nito!” malungkot kong sabi. “Naku, Megan! Ang ganda-ganda mo nga!Baka babae ang anak natin!” bola ni Robert sa akin. “Nagpa-ul
Chapter 143 - Sa wakas po ay tinanggap nyo rin ako!“Megan?” tawag sa akin ni Robert kaya bumalik ako sa loob ng sala. “Akala ko umalis ka na naman tulad noon!”“Muntik na! Kinakabahan kasi ako kaya ako lumabas sa veranda.” sagot ko. “Huwag na kaya muna nating kausapin ang mga magulang mo? Umuwi na tayo!”“Sino ang uuwi?” dumadagundong na tanong ng Baba ni Robert ng marinig ang pinauusapan namin.“Good afternoon po, Mr. and Mrs. Chen!” bati ko sa mga magulang ni Robert.“Anong Mr. and Mrs. Chen?” tanong ng Mama ni Robert.“Baba and Mama ang itawag mo sa amin!” sabi ng Baba ni Robert. Nakangiti naman si Robert sa mga naririnig at umakbay sa akin.“Baba, Mama! Si Megan po! My wife!” pakilala ni Robert sa akin.Hinalikan nila ako sa pisngi bilang pagtanggap sa akin. Naluha naman ako sa kaligayahan. Finally, tinatanggap na nila ako?“O, bakit ka umiiyak?” tanong ng Mama ni Robert at niyakap niya ako upang aluin.“Luha po ng kaligayahan ito. Sa wakas po ay tinanggap nyo rin ako!”
Chapter 142 - Are you done talking to my wife? Araw na ng kasal ni James at Brianna na ginanap sa Mount Carmel Shrine sa New Manila, Quezon City. Dumating kami ni Robert sakay ng kanyang BMW SUV. Ang suot ni Robert ay black tuxedo samantalang ako ay naka-A-line cut gown made of chiffon na may soft, draping pleats, sweetheart neckline na strapless at side slit. Kulay champagne ang gown dahil ito ang color motif na pinili ni Brianna. Hindi pa halatang dalawang buwang buntis ako sa suot kong gown. Medyo humaba na ulit ang buhok ko na nakalugay lang. Nude make-up style ang ginawa ko sa mukha ko pero ang kulay ng lipstick ay cherry red. “You look amazing!” sabi ni Robert. “Baka masapawan mo pa si Brianna nyan!” “Hindi naman! Kaya nga light lang ang makeup ko.” sabi ko. Habang kinakasal sina James at Brianna ay napansin ko si Trevor na nakatingin sa akin. Dumalo rin pala siya. Tinanguan ko naman siya baka sabihin niya snob ako. Natapos ang seremonya sa simbahan, sakay ng kotse pap
Chapter 141 - You finally fulfilled your promise to Mommy! We spent three more days in Las Vegas bago kami umuwi sa Pilipinas ni Robert. Tinawagan ko si Steven sa messenger upang ibalita na ikinasal na kami ng kanyang Daddy. Nagtaka si Steven dahil hindi niya nakitang nanligaw ulit sa akin ang Daddy niya. “That's strange. I know Daddy sometimes visits us in the condo but he has been too distant or formal when it comes to you.” pagtataka ni Steven. “Hello, son! Finally! We got married in Las Vegas!” masayang balita ni Robert na sumingit sa pakikipag-usap ko kay Steven at itinaas pa ang kaliwang kamay ko upang ipakita ang engagement at wedding rings ko. “Congrats, Daddy! You finally fulfilled your promise to Mommy!” masayang sabi ni Steven. “I am happy for both of you!” Tumawag din ako kina Tatay at Nanay para sabihing kinasal na kami ni Robert sa Las Vegas. “Nagkatuluyan din kayong dalawa!” sabi ni Nanay. “Hello Tatay. Natupad ko na po ang pangako ko kay Megan! Nagpakasal na
Chapter 140 - “I Do!”Ninenerbiyos nga ako kaya nanlalamig ang mga kamay ko. Hindi ako natatakot sa kasal. Ang kinatatakutan ko ang kung ano ang kahahantungan ng relasyon namin ni Robert pagkatapos naming ikasal. Baka hiwalayan rin!“Megan, do you love me? Do you trust me?” tanong ni Robert sa akin.“I do love you and I trust you!” sagot ko.“So, what is the problem? Do you want to back out?” tanong ni Robert. “Megan, We have waited so long for this thing to happen!”“Natatakot kasi ako na baka sa hiwalayan din ito mauwi.” sagot ko.“Hiwalayan? Ibahin mo ako sa dating asawa mo. Sa tagal ng relationship natin, kailan ako naging unfaithful sa iyo?” tanong ulit ni Robert.“Wala.” mahina kong sagot.“Wala pala! So, hindi ka dapat matakot at mag-alinlangan! Di ba lagi kong sinasabi sa iyo noon, ako ang bahala. Ako pa rin ang bahala sa iyo! Ako ang magdadala ng relasyon natin!” paliwanag ni Robert. “Let's do it!”“Mr. Robert Chen and Miss Megan Reyes?” tanong ng staff ng chapel. “P
Chapter 139 - Huwag na kaya nating ituloy ito?Alas singko pa lang ng umaga, gising na ako. Tulog pa si Robert kaya nagprepare na ako ng aming breakfast, nakaligo, nag-make up at nagbihis ng maong at t-shirt. Hinanda ko na rin ang aking luggage para maaga kaming makaalis ni Robert. Kasal ko ngayon di ba? At saka ko ginising si Robert. May jet lag pa yata ang pobre dahil kahapon lang ng madaling araw ito dumating sa New York.“Robert! Gising na! Ikakasal tayo ngayon di ba?” paggising ko sa kanya.“Ha?!? Ngayon na ba?” gulat na bumangon si Robert. Pagdilat ng kanyang mga mata ay agad niya akong hinalikan sa pisngi. “Saan tayo magpapakasal?” pupungas-pungas pa niyang sabi. “Sa Las Vegas! May quickie marriage doon di ba?” sagot ko. “Bumangon ka na diyan at mag-almusal na tayo! Pagkatapos ay maligo ka na at magbihis ng maong at t-shirt.”“Ganun lang ang suot natin” nagtatakang sagot ni Robert.“Ganun lang! Bilis! Bangon na! 6:30 na ng umaga!” pagmamadali kong sabi. “Sa JFK Internat
Chapter 138 - True love is not defined by physical intimacyHabang hinihintay ko si Robert na bumalik ay nagmuni-muni ako sa mga sinabi niya kanina. “I couldn't care less! Mapapaligaya ba nila ako? It's you that I want and I love you! Now that you are free, I want to marry you!” sabi ni Robert. “Please be my wife?”Ako? Gustong pakasalan ni Robert? Ang mga katagang iyon ang hinihintay ko kay Robert noon. Pero mapagbiro ang tadhana. Dumating si Trevor, na-in love din ako sa kanya! Bakit ko ba minahal si Trevor? Minahal ko siya dahil minahal niya ako bilang ako. Isang dalagang ina, mahirap at hindi siya masyadong mahal. Nang kalaunan, sa mga ipinapakita at ipinapadama niya sa aking pagmamahal at pag-aalaga skay Steven ay minahal ko na rin siya. Isa pa marahil ay ang pagtanggap sa akin ng kanyang pamilya sa kabila ng aking nakaraan. Subalit, ang pagpapakasal ni Trevor sa akin ang pinaka-highlight ng pagmamahal ko sa kanya. Eversince, pangarap ko talagang ikasal sa simbahan na tinupad
Chapter 137 - Do you want a secondhand wife with two kids?Halos dalawang buwan na ako sa New York City. Sa unang buwan pa lang ay natapos ko na ang mga sadya ko dito. Itong sumunod na buwan ay wala akong ginawa kung hindi maghiilata sa aking apartment.Pagising ko sa umaga, kape. Magjo-jogging sa Central Park ng isang oras. Balik sa apartment para maligo at pagkatapos ay magbababad manood ng movies sa TV. Pagsapit ng alas tres ng hapon, kakain ng microwavable food. Alas singko ng hapon, maglalakad-lakad ulit sa Central Park tapos uuwi na sa apartment. Naiiba lang minsan kung maggo-grocery ako ng pagkain at mga essentials. Minsan nagwi-window shopping ako sa Macy's.Ang pinakamahirap ay sa gabi. Lagi akong nag-iisip at nagsisintemyento sa aking nakaraan. Wala talaga akong suwerte sa pag-ibig. Si Robert? Matagal ko siyang hinintay pero nawindang. Si Trevor? Mabilis niya akong pinakasalan pero nauwi naman sa annulment. Ang dalawang ito, pareho nilang sinasabing mahal nila ako. Kung mah