TREXIE POVNaging maayos naman ang aming paglipat ng visayas. Umaasa kaming dalawa ni Dominic na makakabuo na kami ng baby lalo na at nasa bagong environment na kami. Wala naman din halos nabago sa buhay ko dahil ang bahay na tinutuluyan namin ay nasa siyudad lang din naman at parang nasa Metro Mani
TREXIE POV"What? Totoo ba Doc? Buntis ako? Magkakaanak na kami?"hindi ko maiwasang bigkas pagkatapos ikumpirma ng Doctor na nagdadalang tao nga ako.Kaagad ko namang napansin ang tuwa na ruhimistro sa mga mata ni Dominic. Alam kong ito ang pinaka matagal niyang inaasam. Ang pagdadalang tao ko."Yes
TREXIE POV"Dont worry, hindi ka madadamay. Baka nga matuwa pa ang asawa ko kapag makita niya ang presensya ko dito sa opisina niya." sagot ko naman. Hindi na ito umimik pa hangang sa huminto ang elevator sa top floor at mabilis akong lumabas Sa hindi kalayuan, may mga empleyado din na abala sa kan
TREXIE POVAkmang tatayo na ako mula sa pagkakaupo sa sofa nang mula sa pintuan ng banyo, lumabas si Dominic. Kita ko pa ang pagkagulat sa mga mata nito ng mapansin niya ang presensya ko. "Trexie, what are you doing here?" kaagad na bigkas nito at nagmamdaling naglakad palapit sa akin. Sinipat ko p
TREXIE POVMabilis akong nakabalik ng kotse. Halos hindi maampat ang tuloy-tuloy ang pagtulo ng luha sa aking mga mata. Hangang ngayun, hindi pa rin ako makapaniwala na nagawa akong lokohin ni Dominic sa kabila ng lahat ng ginawa ko para maging masaya ang aming pagsasama. Hindi ko lubos maisip na s
TREXIE POV Hindi na ulit ako binisita ni Dominic ng hospital pagkatapos ng komprontasyon namin. Parang ipinaramdam niya talaga sa akin na wala na akong halaga sa kanya. Masakit isipin na pagkatapos ng masaya naming pagsasama, bigla itong nagbago sa isang iglap lang. May expiration pala ang kabaitan
TREXIE POV"Sino ang nagbigay sa iyo ng pahintulot na pwede ka dito sa kwarto?" Muling sigaw nito sabay hatak sa akin pababa ng kama.Mas malakas siya sa akin kaya parang papel lang akong nahila nito. Malakas akong napaiyak dahil sa sama ng loob na nararamdaman ko. Hindi ko akalain na aabot kami sa
TREXIE POV Masamang masama man ang loob ko pero wala akong choice kundi ang pumunta ng kusina para magluto. Hindi ko na lang pinansin pa ang mga pasaring ni Michelle. Iiwasan ko munang umiyak sa sama ng loob dahil napapagod na ako.Walang ibang magluluto ng agahan ni Dominic kundi ako lang dahil wa