Napaigik pa ako sa unang pagpasok nito sa akin. Pakiramdam ko hihiwalay ang balakang ko sa katawan ko dahil sa sobrang sakit. Hindi ko mapigilan ang pagtulo ng luha sa aking mga mata at pigil ko ang aking sarili sa paghikbi."Im sorry. Ganito talaga sa umpisa...masakit pero maya-maya lang mawawala d
ASHLEY POVHIndi maipaliwanag na saya ang aking nararamdaman sa buong panahon ng paglalayag namin ni Ryder. Pakiramdam ko ako ang pinakamasayang tao sa mundo. Puro ngiti ang nakaukit sa labi ko tuwing kasama siya. Wala kaming ginawa kundi ang i-enjoy ang isat isa sa buong byahe namin sa karagatan.P
Wala na akong nagawa kundi ang umupo na lang sa office nito. Pero laking pagkadismaya ko dahil hindi na ito bumalik pa ng office hangang sa natapos na lang ang lunch break. Lulugo-lugo akong bumalik ng accounting office."Oh, bakit ganiyan ang hitsura mo? Huwag mong sabihin nag-away kayo ni Sir?" ag
Hindi ko na mapigilan pa ang mapahagulhol ng iyak ng maisip ko na si Ingrid ang dahilan kaya maagang umalis ng opisina ni Ryder. Masakit isipin na malaking bahagi pa rin ng puso ni Ryder ang pag-aari ni Ingrid.Hindi ko alam kung ilang oras akong nakatitig sa kawalan. Namalayan ko na lang na bumaka
ASHLEY POV"Congratulations Mrs. Sebastian. You're two months pregnant!" agad na wika ng doctor na tumingin sa akin. Agad na gumuhit ang masayang ngiti sa labi ko ng marinig ko ang katagang iyun. Walang pagsidlan ang tuwa na aking nararamdaman at agad na napahawak sa impis kong tiyan. "Sa ngayun ka
"Paanong? Ryder! Naririnig mo ba ang sarili mo? Buntis ako...magkakaanak na tayo! Hindi mo naman siguro gugustuhin na lumaki ang batang ito na walang kikilalaning ama diba?" sagot ko dito sa kabila ng pag-iyak. Umaasa ako na sana, sa pamamagitan ng pagbubuntis kong ito manatili ito sa tabi ko. Natig
Ibinuhos ko ang sakit na aking naramdaman sa pamamagitan ng pag-iyak at ng mahimasmasan ay kumalas na ako dito. Pagkatapos ay tumitig ako kay Lola Agatha at pilit na ngumiti."Magpapahangin lang po ako sa labas. Babalik din po ako kaagad." wika ko dito. Hindi ko na hinintay pa ang pagsagot nito at t
RYDER SEBASTIAN POVNakatanaw ako sa kawalan habang hinihintay ang pag-uwi ni Ashley. Alam kong masyado itong nasaktan sa sinabi ko dito kanina. Hindi ko pa napigilan ang aking sarili at nasampal ko ito.Ano nga ba ang dapat kong gawin? Hindi ko akalain na babalik si Ingrid sa buhay ko. Teenager pa
ANGELA POV HINDI KO alam kung ilang minuto akong nakayapos lang kay Sir Bryan habang umiiyak! SA sobrang sama ng loob na nararamdaman ko nakalimutan ko na nga na nasa restaurant kami at kung hindi ko pa naramdaman ang pag-served ng mga pagkain na inorder ko kanina hindi pa ako nahimasmasan at nahi
ANGELA'S POV Para akong hapong-hapo na napaupo sa upuan pagkaalis ni Tiya Mayet! Pakiramdam ko, hindi kayang iproseso ng utak ko ang mga impormasyon na nalaman ko ngayun lang! Ang inaakala kong taong nagluwal sa akin dito sa mundo ay hindi ko naman pala totoong Ina? Kaya ba hindi ko naramdaman s
ANGELA'S POV KASALUKUYAN naming hinihintay ni Sir Bryan na mai-served sa amin ang inorder kong mga pagkain nang mula sa pintuan, napansin kong pumasok ang ilan sa mga kalalakihan! Kung titingnan, mukhang mga dayo din sila sa lugar na ito na siyang labis kong ipinagtaka! Ang mas lalo ko pang ipinag
ANGELA POV DAHIL nag-insist talaga si Sir Bryan na samahan ako pauwi ng probensya, wla na akong nagawa pa kundi ang pumayag na! Lalo na at noong ipinaalam din namin kay Mam Trexie ang plano kong pag-uwi, walang pag-aalinlangan na pumayag din naman kaagad ito sa konsdisyon na bumalik daw kaagad kam
ANGELA'S POV "SO, ano na! Sasabihin mo ba sa akin ang problema or kailangan pa kitang pilitan para magkwento ka?" nakangiting bigkas ni Sir Bryan sa akin nang mapansin niya marahil na bigla akong nanahimik! "Eh, nakakahiya po kasi Sir eh! Dami niyo na po kasing naitulong sa akin!" nahihiya kong
ANGELA POV KANINA pa ako tulala na nakatitig sa kawalan at hindi ko na din namalayan kung ilang beses na akong nagpakawala ng isang malalim na buntong hininga! Hindi ko maintindihan ang sarili ko! Sinabi ko na sa sarili ko kanina na hindi ako malulungkot sa pagkakakulong ni Nanay pero bakit ganoon
ANGELA POV '"Angela, gising! Gumising ka muna!" naalimpungatan ako sa malakas na boses ni Manang kaya wala sa sariling mabilis kong naimulat ang aking mga mata! Simula noong nagkaroon ako ng sarili kong cellphone bihira na lang din akong sumasabay sa pagising niya sa umaga! Napupuyat kasi ako s
BRYAN'S POV "FUCK!" galit kong sigaw kasabay ng pagtama ng kamao ko sa bibig ng lalaking sumabat! Sa lahat ng ayaw ko ay ang marinig ko kahit kanino ang pangalan ni Angela at makarinig ng hindi kanais-nais na bagay! Ang lakas ng loob niya para bangitin ang salitang iyun ng harap-harapan! Hindi
BRYAN'S POV AYAW ko pa sanang tapusin ang oras na kasama ko si Angela pero kailangan! Hindi ko pwedeng ipagpaliban ang pagbisita ko sa probensya kung saan siya lumaki dahil nandoon na ang mga taong inutusan ko! Nakaantabay na sila sa pagdating ko at ako na lang ang hinihintay nila para tuluyang ma