MAXIMUS Naestatwa si Maximus sa kanyang kinatatayuan. Nakausot ng night gown si Isabella at bakat ang utong nito. Pakiramdam ni Maximus, naninigas na ang kanyang alaga at nagagalit na ito. Simpleng salita lamang iyon ngunit nag-init na agad ng husto ang katawan niya."Isabella, huwag ka ngang masyadong pilya. Baka kung ano pa ang magawa ko sa iyo. Sige na, magbibihis muna ako. Ihanda mo na ang pagkain natin sa mesa," pilit niyang pinapakalma ang kanyang boses.Narinig niya pa ang paghagikhik ni Isabella. Mariin siyang pumikit sabay kagat labi. Hindi niya alam kung bakit naging mapusok bigla ang dalaga. Hanggang sa naisip niyang, birhen pa nga pala ito. At alam niyang naku-curious ang dalaga sa mga makamundong gawain. Kaya ganoon na lang si Isabella. 'Hindi... inaanak ko siya. Kahit na mag-asawa kami... sa papel lang iyon. Kontrata lang iyon,' sigaw niya sa kanyang isipan.Matapos niyang makapagbihis, lumabas na siya ng kanyang kuwarto. Naabutan niya si Isabella na nagtitimpla ng jui
ISABELLA "Ninong..." napapaos ang tinig niyang sambit matapos hawak-hawakan ni Maximus ang kanyang pagkababaé. Mainit ang palad ng kanyang ninong na dumadampi sa kanyang balat. Pakiramdam niya, nagliliyab na ang buo niyang katawan. At dahil iyon sa ginagawa ng kanyang ninong. Mabuti na lang pala, hindi niya isinuko kaagad ang kanyang katawan sa mga lalaking papansin sa kanya noon kahit sobra siyang naku-curious kung ano ang pakiramdam kapag pinaliligaya ng isang lalaki. At dahil nga iyon sa mga nababasa niya sa pocketbooks. "Oh ninong!" malakas siyang umungol nang maramdaman ang hininga ni Maximus sa kanyang puday.Inaamoy-amoy.. sininghot - singhot ng kanyang ninong ang puday niya. Mabuti na lang, talagang malinis iyon at talagang mabango. Napakagat labi siya nang dilaan ni ninong niya ang tutok ng kanyang puday. Para siyang nanghihina sa sarap at kiliti. Hindi niya lubos akalain na ganoon pala kasarap iyon. Kaya nauunawaan na niya kung bakit may nababasa siyang gusto ng babaen
"Isabella? Ayos ka lang? Ang lalim yata ng iniisip mo?" tanong sa kanya ni Jolly habang nagwawalis. "Ah! Ayos lang. May iniisip lang ako eh," sagot niya. Iniisip niya kasi kung panaginip ba o totoo bang katabi niyang natulog si Maximus kagabi. Dahil naaninag niya na katabi niya ito at yakap siya. Pero pagkagising niya, wala naman siyang katabi. Maagang umalis si Maximus kaya hindi na niya ito naabutan nang magising siya. Nagtungo na siya sa kanyang kuwarto upang ayusin ang kanyang bag dahil papasok na siya sa eskwelahan. Habang naglalakad siya patungo sa kaniyang first class, nakatanggap siya ng message request sa isang dummy account. Galit na galit ito sa kanya at pinagmumura siya dahil sa ginawa niyang paninira sa produkto nito. Binisita niya ang store nito online at nakitang umuulan pa rin ng negative feedback at naging two stars rating na lang. "Nakakatawa ito. Siya siguro ang owner at gumamit pa ng dummy account. Ako? Galisin? Patawa! Wala nga akong peklat sa balat, gal
MAXIMUS "Siya ba ang lalaking tinutukoy mo?" tanong niya kay Isabella habang nagmamaneho. "Yes po, ninong. Papansin talaga iyon sa akin. Kaunti na lang, iisipin ko na may gusto siya sa akin eh. Hindi ko iyon pinapansin. Kusa lang siyang tumatabi sa akin tapos mang-aasar," paliwanag ni Isabella sa kanya. Humigpit ang hawak niya sa manibela. Hindi niya maintindihan ang sarili kung bakit siya naiinis. Siya naman ang nagsabi na walang feelings na involve sa kanilang kontrata bilang mag-asawa pero naiinis siya. "Baka naman masyado kang nagpapaganda? Alam mo naman ang mga lalaki basta maganda, magpapapansin talaga ang mga iyan. Kukuhanin ang loob mo at pagkatapos, magiging kayo, at kapag nakuha na ang gusto niyang kunin sa iyo, iiwan ka na." "Alam ko naman po iyon, ninong. Kaya nga po umiiwas ako sa kanila. Syempre, maganda lang po talaga ako kaya lapitin ng mga boys," wika ni Isabella sabay hagikhik. Napailing na lamang siya habang naka-focus sa pagkamaneho. Totoo naman ang sinas
MAXIMUS "So ito na iyong pinagmamalaki niyang staycation? Anong special dito?" asar na bulong niya nang makarating sa staycation na pagmamay ari ni Arthuro. May kamahalan ang bayad doon pero para sa kanya, hindi worth it ang bayad. Mas maganda pa nga ang airbnb apartments niya. Tingnan niya ang mga gamit doon at natawa na lang siya. Mumurahin ang mga iyon at alam niyang hindi rin magtatagal. Halatang malaki ang patong ng kanyang kumpare dahil mukhang pera si Arthuro. "Ninong... hanggang anong oras po tayo dito?" tanong ni Isabella sa kanya. "Hanggang bukas tayo ng gabi dito. Bakit? Hindi mo ba nagustuhan ang lugar na ito? Sabagay, kahit ako rin naman. Pero syempre, nandito na rin tayo. Humanap na tayo ng butas sa lugar na ito," nakangisi niyang sabi. "Ang hina nga ng tubig. Tapos iyong bowl, hindi maputi. Hindi man lang yata nilinis ng maayos. Kinuhaan ko na po ng pictures. Pati iyong tiles, ang dumi. Nanggigigata!" nandidiri pang wika ni Isabella. Natawa naman siya doon. Sa is
MAXIMUS Nakahinga siya nang maluwag matapos niyang labasan. Nagtungo kasi siya kaagad sa banyo matapos niyang paligayahin si Isabella. Nagsarili siya dahil sasakit ang puson niya kapag hindi niya iyon inilabas. Naabutan niyang lumalantak na ng dala nilang pagkain si Isabella. Nagutom na ito kalalangoy. Natawa na lamang siya dahil malakas pa lang kumain si Isabella kapag nagutom ng husto."Dahan-dahan lang sa pagkain baka mabilaukan ka. Teka, ikukuha kita ng maiinom," wika niya bago pumasok sa loob at kumuha ng tubig."Salamat po, ninong," nakangiting wika ni Isabella bago napatingin sa ibaba niya."Ninong, may sipon po yata iyong short niyo," inosenteng wika nito.Nanlaki ang kanyang mata sabay tawa. "Hindi sipon iyan... ano iyan...""Tamod?"Nag-init ang kanyang pisngi at saka tumango. "Oo, sorry nakita ko pa. Nag-init din kasi ako sa ginawa ko sa iyo. At masakit sa puson kapag hindi ko nilabas iyan. Kaya iyon, inilabas ko muna."Tinitigan ng husto ni Isabella ang kanyang katas
CLARA "Leah, parang ayoko na kay Arthuro. Bigla siyang nagbago. Biglang nag-iba ang pakikitungo niya sa akin. Hindi ko alam kung ito na ba talaga ang totoo niyang ugali o baka naman dala lang ng stress niya sa nangyayari sa kanyang negosyo kaya siya nagkakaganito," naluluhang wika niya sa kaibigang si Leah. Tumaas ang kilay Leah. "Ha? Bakit? Ano ba ang nangyayari sa inyo? Akala ko ba, okay na okay kayong dalawa? Ang dami mo ngang kwento sa akin tungkol sa sweet moments ninyong dalawa eh. Bakit bigla kang naging ganiyan?" "Basta! Nag-iba siya. Hindi na siya sobrang sweet sa akin katulad noon. May aberya kasi sa isang best selling product niya. Siniraan ito tapos wala na halos bumibili. Eh ang dami niyang stocks nito. Ang daming bagong gawa. Nandoon sa warehouse niya nakatambak na lang. Tapos, galit na galit siya syempre ang laking expense iyon. Milyon! Simula no'n, palagi na lang siyang galit. Palaging mainit ang ulo niya. At minsan, pati ako nadadamay! Nasisigawan na niya ako!"
ISABELLA "Single ba iyong ninong mo? Puwede bang ilakad mo ako sa kanya?" nakangising wika ni Carla habang naglalakad sila patungo sa kanilang classroom. "Ikalma mo nga iyang bilat mo. Ayaw ni ninong sa bata. At saka wala pang balak na mag-asawa ang ninong kong iyon. Ubod ng sungit no'n. Kaya nga rin wala pa akong boyfriend dahil bawal pa. Kailangan ko munang makapagtapos sabi niya. Mapapalayas talaga ako sa bahay no'n," palusot niya sa kaibigan. Lumabi si Carla. "Sayang naman. May kilala ako na magkatuluyan din silang dalawa ng ninong niya. Ang bait kasi ng ninong niya tapos ang guwapo pa. Naging buhay reyna siya. Iyong mga nagdaang boyfriend niya, hindi naman ganoon ang trato sa kanya. Hindi siya inaasikaso. Iba raw magmahal ang ninong niya. Kaya ang sabi niya sa akin, nasa ninong daw ang true love." Tumawa si Isabella dahil sa loob-loob niya, kinikilig siya. Ngayong mag-asawa pa sila ni Maximus, may karapatan pa siya kahit papaano na landiin ang kanyang ninong. Natatawa nga
CONRAD "Sige. Pumapayag ako sa gusto mo. Pumapayag akong pakasalan ka kapalit ng sampung milyon." Umalingangaw ang sinabing iyon ni Carla sa kanyang isipan. Kasabay nito ang malawak na ngiti sa kanyang labi. Sa wakas, nagkaroon na siya ng dahilan para mapasa kanya ang babaeng matagal na niyang gustong makasama. "Tutulungan kitang bumangon ulit. At sisiguraduhin kong magagawa mo akonh mahalin, Carla. Pangako ko sa iyo na Hhindi ka magsisi kapag minahal mo ako. Tandaan mo iyan. Tunay ang nararamdaman ko para sa iyo," seryoso niyang sabi sa dalaga. Napangiwi naman si Carla sabay hingang malalim. "Ang dami mo namang sinabi! Basta! Bahala na! Ayoko munang magsalita ng tapos dahil hindi natin alam kung ano ang mga mangyayari sa susunod na mga araw." "Ayos lang. Naiintindihan naman kita. Alam kong hindi mo pa ako mahal pero mamahalin mo rin ako pagdating ng araw. At sisiguraduhin kong mababaliw ka sa akin, baby," nakangising wika ni Conrad. Nalukot ang mukha ni Carla sabay ilin
CARLAMatapos ang ilang oras na usapan nina Carla at Isabella, nagpasundo na si Carla sa binatang si Conrad. Ngunit bago pa man siya tuluyang umuwi sa bahay ng binata, binisita niya muna ang kanyang nasunog na bahay. Wala siyang naisalbang kahit anong gamit doon. Durog na durog ang kanyang puso habang nakatingin sa kanyang nasunog na bahay."Hindi ko akalaing sa isang iglap, mawawalang parang bula ang bahay na pinaghirapan kong buuin. Pero ganoon talaga, siguro isa ito sa pagsubok ko sa buhay. Isa ito sa pagsubok na lalong magpapatibay sa akin. Hindi ako basta-basta mapapasuko. Aangat akong muli," bulong ni Carla sa kanyang sarili. "Magpahinga ka na. Doon ka na sa bahay ko tumira. Kahit doon ka na nga habambuhay tumira," biglang sabi sa kanya ni Conrad.Nilingon niya ang binata at saka tinawanan. "Saglit lang ako titira sa bahay mo. Nahiya ako sa ganda ng bahay mo. Parang mansyon sa ganda. Sana, magkaroon din ako ng ganiyang kagandang bahay."Seryoso siyang tiningnan ni Conrad. "Hind
CARLA "Good morning. Kumusta ang tulog mo? Nakapagpahinga ka ba ng maayos?" bungad ni Conrad sa kanya nang bumaba siya at magtungo sa kusina. Mabagal siyang tumango at saka ngumiti. "Tuloy-tuloy ang naging tulog ko. Salamat, Conrad." Hinawakan siya sa kamay ni Conrad at saka inalalayang makaupo. Doon na siya nakaramdam ng gutom nang makita ang mga pagkain sa mesa. "Kumain ka na muna. Huwag mo munang isipin ang mga nangyari kagabi. Ang mahalaga, ligtas ka. Walang nangyaring masama sa iyo. Puwede ka pang bumangon ulit." Tahimik na kumain na lamang si Carla. Ayaw niyang maisip pa ang nangyari sa kanya na kamalasan. Kahit na sa totoo lang, nasasaktan siya ngayong nawala na halos sa kanya ang pinaghirapan niya. May pera pa naman siya sa kanyang bank account pero hindi niya alam kung kakasya ba iyon para makapagsimula ulit. Baka tipirin na lang muna niya iyon para sa kanyang sarili habang nagsisimula ng paunti-unti. "Puwede bang ihatid mo ako sa bahay nina Isabella? Gusto kong mak
CARLA Hindi akalain ni Carla na makakatulog siya matapos ang mainit nilang bakbakan sa kama ni Conrad. Pagkagising niya, nagulat siya nang makitang makasuot na siya ng short at damit. Pero wala siyang suot na bra. Dahan-dahan siyang bumangon sa kama at saka sumilip sa labas. Madilim na. Kinuha niya ang kanyang cellphone at saka tiningnan ang oras. Alas onse na ng hatinggabi. "Mabuti gising ka na, baby," maharot na sabi ni Conrad nang pumasok siya sa kuwartong iyon. Napalunok ng laway si Carla nang magtitigan sila ni Conrad. Hindi pa rin siya makapaniwala na nagpabira siya sa binata. 'Anong klaseng utak ang mayroon ka, Carla?! Bakit nagpatusok ka sa lalaking iyan! Hindi mo siya boyfriend pero hinayaan mo siyang tusukin ang perlas mo! Napakabobo mo!' sigaw niya sa isipan. "Kumain na tayo. Hinihintay kitang magising. Gusto kong sabay tayong kumaing dalawa. Halika na dito sa mesa," malambing na wika ni Conrad. Ngayon niya lang napansin na may lamesa na pala doon na kasya lang
CARLA "Buwisit talaga! Nakakainis! Bakit na-trap pa ako sa lugar na ito kasama ang kurimaw na iyon!" inis na sambit ni Carla sa sarili. Sumapit na lang ang hapon, malakas pa rin ang ulan. Nakakakilabot na kulog at kidlat ang nagpapatindig ng balahibo ni Carla. Sinabayan pa ng malakas na hangin. Naiinis siya ngunit wala siyang magawa kundi ang manatili sa lugar na iyon kaysa naman madisgrasya silang dalawa ni Conrad. Kasalukuyang nakikipaglaro si Conrad sa mga bata doon. Habang si Carla naman, nasa kuwarto lang nila. Nakatulala lamang siya dahil na-low bat ang kanyang cellphone. Mabuti na lang nakapag-message pa sa siya pinagkakatiwalaan niyang empleyado kanina. "Hindi ka ba lalabas sa kuwartong ito? Baka nabo-boring ka," biglang sabi ni Conrad nang sumulpot na ito sa kanilang kuwarto doon. Tiningnan niya saglit ang binata bago muling tinuon ang tingin sa kisame. Sa isip ni Carla, pinarurusahan yata siya ngayon dahil sa ginawa niyang paglaho ng parang bula. Pero sa isip niya
CARLA "Mr. Vasquez, naabutan po kayo ng bagyo. Hindi ako sigurado kung makakauwi na kayo ngayong araw. May nagsabi sa akin mula sa baba ng bundok na may gumuhong lupa raw sa daan. At hindi pa madadaanan ang kalsadang iyon kaya wala pang umaakyat na sasakyan dito sa bundok. Welcome na welcome naman po kayo dito at sapat ang pagkain natin dito," wika ng madre doon. Napahawak sa kanyang sintido si Carla habang si Conrad naman ay patagong ngumiti. Sa katunayan, alam ni Conrad na may parating na bagyo. At talagang naisipan niyang magpunta na agad sa bahay ampunan para doon maabutan ng bagyo. "Sige po, Ms. Santos. Ayoko naman pong may mangyaring masama sa aming dalawa sa byahe kaya dito na lang po muna kami hanggang sa makaalis ang bagyo," wika ni Conrad bago ngumiti. Hinawakan ni Carla ang kanyang batok bago naglakad na patungo sa kanilang kuwarto ni Conrad. Naiinis siya sa nangyayari. Parang nagsisisi tuloy siyang sumama pa siya kay Conrad. 'Kainis naman talaga oo! Bakit ganito
CONRAD "Ang lusog ng dibdib mo, Carla. Parang gusto kong pagdausdusin ang dila ko sa pagitan ng magkabila mong susó. Puwede ko bang gawin iyon? Pagkatapos ng gabing ito, sisiguraduhin kong hahanap-hanapin mo ang bawat bayo kong isasagad ko sa loob mo." Pinagmasdan niya ang magandang katawan ng dalaga. Ngayong nasa kanyang harapan na ang putaheng kailanman ay hindi nawala sa kanyang panlasa, ayaw na niya itong pakawalan. Walang kaalam-alam si Carla na palaging nakabantay sa kanya si Conrad sa loob ng mahabang panahon. Hindi lang siya nilalapitan ng binata dahil gusto niyang makapag-focus ito sa kanyang negosyo at maging successful. At dahil naging successful naman na si Carla, gumawa na siya ng paraan para magkalapit silang dalawa. "Conrad, please... nagmamakaawa ako, huwag mong gawin sa akin ito... parang hinalay mo na rin ako kung sakaling pipilitin mong may mangyari sa atin," naluluhang wika ni Carla. Napalunok siya ng laway at tila nanlambot nang tumulo na ang butil na luha s
CARLA Hindi lubos akalain ni Carla na masyado pa lang malayo ang bahay ampunan na pupuntahan nila. Umabot ng apat na oras ang kanilang byahe. Paano ba naman kasi... nasa itaas ng bundok pala ang kinaroroonan ng bahay ampunan na iyon. Malaki ang bahay ampunan na iyon at malawak ang lupain na pagmamay ari ng namamahala ng bahay ampunan. Doon dinadala ang mga batang nakikita nila sa kalsada na walang mga magulang. Inaalagaan ang mga ito ng mga madre doon at tinuturuan ng mabuting asal. At kapag may mag-asawang gustong mag-ampon sa isa mga bata doon, pumapayag naman ang mga madre. Ngunit sinisiguro muna nilang mabubuting mag-asawa ang aampon sa mga batang inalagaan nila. Na alam nilang magkakaroon ng magandang buhay ang batang aampunin. "Ang layo naman pala ng lugar na ito! Sa tuktok na yata ng bundok ito eh!" reklamo ni Carla. "Talagang malayo ito sa mga taong walang magandang maidudulot sa mga batang nandito. Nakita mo naman ang lugar na ito, puro puno kaya sariwang hangin ang
CARLA "Ngayong natagpuan na ulit kita, sa tingin mo ba papayag pa akong mawala ka na naman? Gusto kong malaman kung bakit bigla ka na lang naglaho matapos ang gabing iyon. Gusto kong malaman kung ano ang naramdaman mo matapos ang gabing iyon. Dahil kung ako ang tatanungin mo matapos ang gabing iyon, hindi na ko ito magawang alisin sa aking isipan. At gusto kong maulit pa ito ng maraming beses," mapang akit na wika ni Conrad bago siniil ng halik si Carla. Sinubukang manlaban ni Carla ngunit hindi niya nagawang itulak palayo si Conrad. Masyadong malakas ang binata para itulak niya ito palayo. At isa pa, nanghina siyang bigla. Hindi niya alam kung bakit biglang nawalan ng lakas ang kanyang mga kamay at braso. Hanggang sa natagpuan na lang niya ang sariling tumutugon na pala sa mainit na halik ng binata. Ngayon na lamang siya ulit nahalikan ng isang lalaki. At si Conrad na naman ulit ang nakagawa nito. Napamulat siya nang biglang hawakan ni Conrad ang kanyang págkababae. At doon na n