ISABELLA Isang linggo ang lumipas simula nang makapag-aral muli si Isabella, nagkaroon siya ng kaibigan na ang pangalan ay Carla. Si Carla ang unang nag-approach sa kanya nang maging kaklase niya ito kinabukasan at magkaklase sila sa tatlong subject. "Umay sa isa nating professor! Wala pa tayong isang buwan na pumapasok sa klase niya, nagpa-activity kaagad!" pagrereklamo ni Carla. Natawa si Isabella bago umiling-iling. "Hayaan mo na. Huwag ka ng nagreklamo diyan. Nagawa mo na ba?" "Hindi pa eh. Bukas na lang o 'di kaya mamaya dahil bukas pa naman ang deadline niya. Tinatamad talaga akong gawin iyon," himutok pa ni Carla. Tinawanan niya ang dalaga. "Pasaway ka. Ikaw din ang magagahol niyan sa oras. Ako kasi ayoko ng nagagahol kaya ginagawa ko na agad. Pero ikaw naman iyan kaya bahala ka. Malaki ka na." "Oo hayaan na. Baka sa susunod, sipagin ako." Hindi nila napansing nasa likuran na pala nila ang pilyong si Conrad. Pinisil ng binata ang pisngi ni Isabella kaya naman nasapo
ISABELLAKitang-kita ni Isabella ang labis na pagkagulat ng kanyang ninong na kulang na lang, humiwalay ang kaluluwa nito sa kanyang katawan. Agad na inalis ng kanyang ninong kamay nito sa kanyang págkababae at saka yumuko. Kahit madilim, naaaninag niya ang hiyang-hiyang mukha ni Maximus."Ninong? Bakit niyo po pinaglalaruan ang bilat ko? Ano pong mayroon? Pero masarap po siya sa pakiramdam," diretsahang wika niya.Nag-angat ng tingin ang kanyang ninong Maximus. "H-Ha? N-Nasasarapan ka sa ginawa ko?"Mabagal siyang tumango. "Opo. Bago po siya sa pakiramdam ko kasi hindi ko pa naman po nararanasan ang mga makamundong gawin. Pero may alam naman po ako kahit papaano. Kaya lang, natatakot po ako eh. Ano po ang tawag doon sa ginawa niyo? Ramdam ko po ang bawat hagod ng daliri niyo sa biyak ko po eh. Hindi naman na ako bata at asawa niyo naman ako kaya ayos lang naman po sa akin kung paglaruan niyo po ang bilat ko. Hindi po ako magagalit."Kitang-kita niya ang ilang beses na paglunok ng law
MAXIMUS Matapos ang gabing kinalikot niya ang págkababae ng kanyang inaanak na ngayon kanyang asawa, hindi na muna niya masyadong pinansin si Isabella. Dahil ayaw niyang tuluyang maakit sa gandang mayroon ito. Dahil nang gabing iyon, pumapasok palagi sa kanyang isipan ang malamang hiyas ni Isabella. At kapag naiisip niya iyon, nabubuhay ang kanyang dugo. Nag-iinit ang kanyang katawan. Naninigas ang kanyang sandata. Na para bang gusto niyang ipasok iyon sa masikip na lagusan ng kanyang inaanak.'Tangina, Isabella! Ano ba itong ginagawa mo sa akin? Sakit ka sa ulo!' bulyaw niya sa isipan. "Balita mo sa dalawa?" wika ni Johnny na kararating lang. "Nakauwi na sila sa bahay nila. Wala silang ibang ginawa kun'di maglampungan. Nilalaspag niya ng gusto si Clara. At gustong-gusto naman ng malanding iyon," gigil niyang sabi. Tumawa ang kanyang kaibigan. "Baka naman kasi mas magaling sa kama ang kumpare mong iyon? Kaya ka pinagpalit ni Clara?" Ngumisi siya sabay hawak sa kanyang baba. "Hi
ARTHURO "Sweetheart... bakit nakabusangot yata ang mukha mo? May problem ba?" malambing na wika ni Clara sa kanyang mahal na si Arthuro. Bumuntong hininga siya. "Mayroon. May nag-post ng negative feedback sa product ko at nag-trending ito online. Maraming nag-comments na sinang ayunan ang post. At inulan ng negative feedback ang store ko. At pagka-check ko ngayon, bumaba ng sobra ang sales. Nakakainis!" Niyakap ni Clara nang mahigpit si Arthuro at saka hinalikan ito sa pisngi. "Sa mundo ng business, ganiyan talaga. May ups and down. Pero malaki naman ang kinita mo sa product mong iyan 'di ba? At isa pa, marami ka pang produkto diyan. Kagaya na lang ng mga furnitures mo. De kalidad ang mga iyon." Huminga siya ng malalim at saka niyakap si Clara. "Tama ka. Hindi ako dapat nagpapaapekto sa ganito. Ang mahalaga, marami naman akong nabudol sa pagbebenta nito bago lumabas iyang negative feedback na iyan. Eh hindi naman lahat eepekto sa mga balat nila. Lalo na iyong mga galisin talag
MAXIMUS Naestatwa si Maximus sa kanyang kinatatayuan. Nakausot ng night gown si Isabella at bakat ang utong nito. Pakiramdam ni Maximus, naninigas na ang kanyang alaga at nagagalit na ito. Simpleng salita lamang iyon ngunit nag-init na agad ng husto ang katawan niya."Isabella, huwag ka ngang masyadong pilya. Baka kung ano pa ang magawa ko sa iyo. Sige na, magbibihis muna ako. Ihanda mo na ang pagkain natin sa mesa," pilit niyang pinapakalma ang kanyang boses.Narinig niya pa ang paghagikhik ni Isabella. Mariin siyang pumikit sabay kagat labi. Hindi niya alam kung bakit naging mapusok bigla ang dalaga. Hanggang sa naisip niyang, birhen pa nga pala ito. At alam niyang naku-curious ang dalaga sa mga makamundong gawain. Kaya ganoon na lang si Isabella. 'Hindi... inaanak ko siya. Kahit na mag-asawa kami... sa papel lang iyon. Kontrata lang iyon,' sigaw niya sa kanyang isipan.Matapos niyang makapagbihis, lumabas na siya ng kanyang kuwarto. Naabutan niya si Isabella na nagtitimpla ng jui
ISABELLA "Ninong..." napapaos ang tinig niyang sambit matapos hawak-hawakan ni Maximus ang kanyang pagkababaé. Mainit ang palad ng kanyang ninong na dumadampi sa kanyang balat. Pakiramdam niya, nagliliyab na ang buo niyang katawan. At dahil iyon sa ginagawa ng kanyang ninong. Mabuti na lang pala, hindi niya isinuko kaagad ang kanyang katawan sa mga lalaking papansin sa kanya noon kahit sobra siyang naku-curious kung ano ang pakiramdam kapag pinaliligaya ng isang lalaki. At dahil nga iyon sa mga nababasa niya sa pocketbooks. "Oh ninong!" malakas siyang umungol nang maramdaman ang hininga ni Maximus sa kanyang puday.Inaamoy-amoy.. sininghot - singhot ng kanyang ninong ang puday niya. Mabuti na lang, talagang malinis iyon at talagang mabango. Napakagat labi siya nang dilaan ni ninong niya ang tutok ng kanyang puday. Para siyang nanghihina sa sarap at kiliti. Hindi niya lubos akalain na ganoon pala kasarap iyon. Kaya nauunawaan na niya kung bakit may nababasa siyang gusto ng babaen
"Isabella? Ayos ka lang? Ang lalim yata ng iniisip mo?" tanong sa kanya ni Jolly habang nagwawalis. "Ah! Ayos lang. May iniisip lang ako eh," sagot niya. Iniisip niya kasi kung panaginip ba o totoo bang katabi niyang natulog si Maximus kagabi. Dahil naaninag niya na katabi niya ito at yakap siya. Pero pagkagising niya, wala naman siyang katabi. Maagang umalis si Maximus kaya hindi na niya ito naabutan nang magising siya. Nagtungo na siya sa kanyang kuwarto upang ayusin ang kanyang bag dahil papasok na siya sa eskwelahan. Habang naglalakad siya patungo sa kaniyang first class, nakatanggap siya ng message request sa isang dummy account. Galit na galit ito sa kanya at pinagmumura siya dahil sa ginawa niyang paninira sa produkto nito. Binisita niya ang store nito online at nakitang umuulan pa rin ng negative feedback at naging two stars rating na lang. "Nakakatawa ito. Siya siguro ang owner at gumamit pa ng dummy account. Ako? Galisin? Patawa! Wala nga akong peklat sa balat, gal
MAXIMUS "Siya ba ang lalaking tinutukoy mo?" tanong niya kay Isabella habang nagmamaneho. "Yes po, ninong. Papansin talaga iyon sa akin. Kaunti na lang, iisipin ko na may gusto siya sa akin eh. Hindi ko iyon pinapansin. Kusa lang siyang tumatabi sa akin tapos mang-aasar," paliwanag ni Isabella sa kanya. Humigpit ang hawak niya sa manibela. Hindi niya maintindihan ang sarili kung bakit siya naiinis. Siya naman ang nagsabi na walang feelings na involve sa kanilang kontrata bilang mag-asawa pero naiinis siya. "Baka naman masyado kang nagpapaganda? Alam mo naman ang mga lalaki basta maganda, magpapapansin talaga ang mga iyan. Kukuhanin ang loob mo at pagkatapos, magiging kayo, at kapag nakuha na ang gusto niyang kunin sa iyo, iiwan ka na." "Alam ko naman po iyon, ninong. Kaya nga po umiiwas ako sa kanila. Syempre, maganda lang po talaga ako kaya lapitin ng mga boys," wika ni Isabella sabay hagikhik. Napailing na lamang siya habang naka-focus sa pagkamaneho. Totoo naman ang sinas
CONRAD "Sige. Pumapayag ako sa gusto mo. Pumapayag akong pakasalan ka kapalit ng sampung milyon." Umalingangaw ang sinabing iyon ni Carla sa kanyang isipan. Kasabay nito ang malawak na ngiti sa kanyang labi. Sa wakas, nagkaroon na siya ng dahilan para mapasa kanya ang babaeng matagal na niyang gustong makasama. "Tutulungan kitang bumangon ulit. At sisiguraduhin kong magagawa mo akonh mahalin, Carla. Pangako ko sa iyo na Hhindi ka magsisi kapag minahal mo ako. Tandaan mo iyan. Tunay ang nararamdaman ko para sa iyo," seryoso niyang sabi sa dalaga. Napangiwi naman si Carla sabay hingang malalim. "Ang dami mo namang sinabi! Basta! Bahala na! Ayoko munang magsalita ng tapos dahil hindi natin alam kung ano ang mga mangyayari sa susunod na mga araw." "Ayos lang. Naiintindihan naman kita. Alam kong hindi mo pa ako mahal pero mamahalin mo rin ako pagdating ng araw. At sisiguraduhin kong mababaliw ka sa akin, baby," nakangising wika ni Conrad. Nalukot ang mukha ni Carla sabay ilin
CARLAMatapos ang ilang oras na usapan nina Carla at Isabella, nagpasundo na si Carla sa binatang si Conrad. Ngunit bago pa man siya tuluyang umuwi sa bahay ng binata, binisita niya muna ang kanyang nasunog na bahay. Wala siyang naisalbang kahit anong gamit doon. Durog na durog ang kanyang puso habang nakatingin sa kanyang nasunog na bahay."Hindi ko akalaing sa isang iglap, mawawalang parang bula ang bahay na pinaghirapan kong buuin. Pero ganoon talaga, siguro isa ito sa pagsubok ko sa buhay. Isa ito sa pagsubok na lalong magpapatibay sa akin. Hindi ako basta-basta mapapasuko. Aangat akong muli," bulong ni Carla sa kanyang sarili. "Magpahinga ka na. Doon ka na sa bahay ko tumira. Kahit doon ka na nga habambuhay tumira," biglang sabi sa kanya ni Conrad.Nilingon niya ang binata at saka tinawanan. "Saglit lang ako titira sa bahay mo. Nahiya ako sa ganda ng bahay mo. Parang mansyon sa ganda. Sana, magkaroon din ako ng ganiyang kagandang bahay."Seryoso siyang tiningnan ni Conrad. "Hind
CARLA "Good morning. Kumusta ang tulog mo? Nakapagpahinga ka ba ng maayos?" bungad ni Conrad sa kanya nang bumaba siya at magtungo sa kusina. Mabagal siyang tumango at saka ngumiti. "Tuloy-tuloy ang naging tulog ko. Salamat, Conrad." Hinawakan siya sa kamay ni Conrad at saka inalalayang makaupo. Doon na siya nakaramdam ng gutom nang makita ang mga pagkain sa mesa. "Kumain ka na muna. Huwag mo munang isipin ang mga nangyari kagabi. Ang mahalaga, ligtas ka. Walang nangyaring masama sa iyo. Puwede ka pang bumangon ulit." Tahimik na kumain na lamang si Carla. Ayaw niyang maisip pa ang nangyari sa kanya na kamalasan. Kahit na sa totoo lang, nasasaktan siya ngayong nawala na halos sa kanya ang pinaghirapan niya. May pera pa naman siya sa kanyang bank account pero hindi niya alam kung kakasya ba iyon para makapagsimula ulit. Baka tipirin na lang muna niya iyon para sa kanyang sarili habang nagsisimula ng paunti-unti. "Puwede bang ihatid mo ako sa bahay nina Isabella? Gusto kong mak
CARLA Hindi akalain ni Carla na makakatulog siya matapos ang mainit nilang bakbakan sa kama ni Conrad. Pagkagising niya, nagulat siya nang makitang makasuot na siya ng short at damit. Pero wala siyang suot na bra. Dahan-dahan siyang bumangon sa kama at saka sumilip sa labas. Madilim na. Kinuha niya ang kanyang cellphone at saka tiningnan ang oras. Alas onse na ng hatinggabi. "Mabuti gising ka na, baby," maharot na sabi ni Conrad nang pumasok siya sa kuwartong iyon. Napalunok ng laway si Carla nang magtitigan sila ni Conrad. Hindi pa rin siya makapaniwala na nagpabira siya sa binata. 'Anong klaseng utak ang mayroon ka, Carla?! Bakit nagpatusok ka sa lalaking iyan! Hindi mo siya boyfriend pero hinayaan mo siyang tusukin ang perlas mo! Napakabobo mo!' sigaw niya sa isipan. "Kumain na tayo. Hinihintay kitang magising. Gusto kong sabay tayong kumaing dalawa. Halika na dito sa mesa," malambing na wika ni Conrad. Ngayon niya lang napansin na may lamesa na pala doon na kasya lang
CARLA "Buwisit talaga! Nakakainis! Bakit na-trap pa ako sa lugar na ito kasama ang kurimaw na iyon!" inis na sambit ni Carla sa sarili. Sumapit na lang ang hapon, malakas pa rin ang ulan. Nakakakilabot na kulog at kidlat ang nagpapatindig ng balahibo ni Carla. Sinabayan pa ng malakas na hangin. Naiinis siya ngunit wala siyang magawa kundi ang manatili sa lugar na iyon kaysa naman madisgrasya silang dalawa ni Conrad. Kasalukuyang nakikipaglaro si Conrad sa mga bata doon. Habang si Carla naman, nasa kuwarto lang nila. Nakatulala lamang siya dahil na-low bat ang kanyang cellphone. Mabuti na lang nakapag-message pa sa siya pinagkakatiwalaan niyang empleyado kanina. "Hindi ka ba lalabas sa kuwartong ito? Baka nabo-boring ka," biglang sabi ni Conrad nang sumulpot na ito sa kanilang kuwarto doon. Tiningnan niya saglit ang binata bago muling tinuon ang tingin sa kisame. Sa isip ni Carla, pinarurusahan yata siya ngayon dahil sa ginawa niyang paglaho ng parang bula. Pero sa isip niya
CARLA "Mr. Vasquez, naabutan po kayo ng bagyo. Hindi ako sigurado kung makakauwi na kayo ngayong araw. May nagsabi sa akin mula sa baba ng bundok na may gumuhong lupa raw sa daan. At hindi pa madadaanan ang kalsadang iyon kaya wala pang umaakyat na sasakyan dito sa bundok. Welcome na welcome naman po kayo dito at sapat ang pagkain natin dito," wika ng madre doon. Napahawak sa kanyang sintido si Carla habang si Conrad naman ay patagong ngumiti. Sa katunayan, alam ni Conrad na may parating na bagyo. At talagang naisipan niyang magpunta na agad sa bahay ampunan para doon maabutan ng bagyo. "Sige po, Ms. Santos. Ayoko naman pong may mangyaring masama sa aming dalawa sa byahe kaya dito na lang po muna kami hanggang sa makaalis ang bagyo," wika ni Conrad bago ngumiti. Hinawakan ni Carla ang kanyang batok bago naglakad na patungo sa kanilang kuwarto ni Conrad. Naiinis siya sa nangyayari. Parang nagsisisi tuloy siyang sumama pa siya kay Conrad. 'Kainis naman talaga oo! Bakit ganito
CONRAD "Ang lusog ng dibdib mo, Carla. Parang gusto kong pagdausdusin ang dila ko sa pagitan ng magkabila mong susó. Puwede ko bang gawin iyon? Pagkatapos ng gabing ito, sisiguraduhin kong hahanap-hanapin mo ang bawat bayo kong isasagad ko sa loob mo." Pinagmasdan niya ang magandang katawan ng dalaga. Ngayong nasa kanyang harapan na ang putaheng kailanman ay hindi nawala sa kanyang panlasa, ayaw na niya itong pakawalan. Walang kaalam-alam si Carla na palaging nakabantay sa kanya si Conrad sa loob ng mahabang panahon. Hindi lang siya nilalapitan ng binata dahil gusto niyang makapag-focus ito sa kanyang negosyo at maging successful. At dahil naging successful naman na si Carla, gumawa na siya ng paraan para magkalapit silang dalawa. "Conrad, please... nagmamakaawa ako, huwag mong gawin sa akin ito... parang hinalay mo na rin ako kung sakaling pipilitin mong may mangyari sa atin," naluluhang wika ni Carla. Napalunok siya ng laway at tila nanlambot nang tumulo na ang butil na luha s
CARLA Hindi lubos akalain ni Carla na masyado pa lang malayo ang bahay ampunan na pupuntahan nila. Umabot ng apat na oras ang kanilang byahe. Paano ba naman kasi... nasa itaas ng bundok pala ang kinaroroonan ng bahay ampunan na iyon. Malaki ang bahay ampunan na iyon at malawak ang lupain na pagmamay ari ng namamahala ng bahay ampunan. Doon dinadala ang mga batang nakikita nila sa kalsada na walang mga magulang. Inaalagaan ang mga ito ng mga madre doon at tinuturuan ng mabuting asal. At kapag may mag-asawang gustong mag-ampon sa isa mga bata doon, pumapayag naman ang mga madre. Ngunit sinisiguro muna nilang mabubuting mag-asawa ang aampon sa mga batang inalagaan nila. Na alam nilang magkakaroon ng magandang buhay ang batang aampunin. "Ang layo naman pala ng lugar na ito! Sa tuktok na yata ng bundok ito eh!" reklamo ni Carla. "Talagang malayo ito sa mga taong walang magandang maidudulot sa mga batang nandito. Nakita mo naman ang lugar na ito, puro puno kaya sariwang hangin ang
CARLA "Ngayong natagpuan na ulit kita, sa tingin mo ba papayag pa akong mawala ka na naman? Gusto kong malaman kung bakit bigla ka na lang naglaho matapos ang gabing iyon. Gusto kong malaman kung ano ang naramdaman mo matapos ang gabing iyon. Dahil kung ako ang tatanungin mo matapos ang gabing iyon, hindi na ko ito magawang alisin sa aking isipan. At gusto kong maulit pa ito ng maraming beses," mapang akit na wika ni Conrad bago siniil ng halik si Carla. Sinubukang manlaban ni Carla ngunit hindi niya nagawang itulak palayo si Conrad. Masyadong malakas ang binata para itulak niya ito palayo. At isa pa, nanghina siyang bigla. Hindi niya alam kung bakit biglang nawalan ng lakas ang kanyang mga kamay at braso. Hanggang sa natagpuan na lang niya ang sariling tumutugon na pala sa mainit na halik ng binata. Ngayon na lamang siya ulit nahalikan ng isang lalaki. At si Conrad na naman ulit ang nakagawa nito. Napamulat siya nang biglang hawakan ni Conrad ang kanyang págkababae. At doon na n