3383RD POV “Mauna na ako Dell, nasa labas na kasi ang sundo ko.” Paalam nito kay Dell. “Sige.” Ngiting sagot niya rito, at muling napatingin kay Noah. “Tanga ka kasi.” Wika niya at lumabas. Nang makalabas si Dell, ay napatingin siya sa daan at nakita ang anak ni Noah. Nailing siya habang nakatingin dito. ‘Hayaan mo na ang batang ‘yan Dell.’ Napapikit si Dell, habang hinitay si Beth. Pero hindi niya maintindihan ang sarili niya, kung bakit gusto niya pa rin na makita ang bata. Napasinghap si Dell, nang makita na muntik na itong masagasaan. ‘Ano ba Dell! Mas mabuti kung may masamang mangyayari sa batang ‘yon! Dahil maipag-higanti mo na ang anak mo!’ “Ma’am Dell.” Untag ni Beth, sa kanya.“Puntahan mo si Mommy, sabihin mo na uuwi na kami.” Utos niya rito, habang ang kanyang mga mata ay nasa bata pa rin. “Sige po Ma’am Dell.” Sagot nito at agad na umalis. “Sino ba ang magulang ng batang ‘yon? Pinabayaan lang, baka masagasaan.” Narinig niyang wika ng isang babae, kaya agad niyan
3393RD POV Hindi mapakali si Dell, habang nasa labas siya ng hospital. Wala siyang lakas na loob, para pumasok sa loob. Guong-gulo rin ang isip niya, dahil sa sinabi ni Anna. Hindi niya alam kung maniniwala siya rito, dahil ang alam niya ay matagal nang wala ang anak niya, isa pa ang pinag-tataka niya, kung anak niya talaga ang bata. Paano ito napunta kay Noah. “Dell!” Napalingon si Dell, at nakita ang mommy Aira niya at ang kanyang amang si Dylan. “Dad..” Iyak na wika ni Dell, habang yumakap dito. “Anong ginawa mo?” Galit na tanong ni Aira, kaya bumitaw siya sa kanyang ama. ‘Mom, hindi ko sinadya, n-nabitawan ko siya, a-at basta nalang siya tumawid. ‘Y-yong kotse ko, h-hindi ko alam na paparating na ito.” Iyak na wika niya sa kanyang ina. “Wife, pwede bang ‘wag mong sisihin ang Anak natin.” Wika ni Dylan, habang humagulgol ng iyak si Dell. “Bakit hindi ka pumasok sa loob?” Tanong sa kanya ni Aira, kaya napatingin siya sa pinto ng hospital. “H-hindi ko kayang pumasok Mom, nat
3403RD POV “Papa..” Mahina na sambit ni Marie, kaya agad na lumapit sa kanya si Noah. “Papa, masakit ‘yong paa ko.” Wika nito, kaya hinaplos niya ang paa nito, na kanyang tinuro. Mabuti nalang at mabilis na nahila ni Beth, si Marie, kaya hindi ito nasagasaan. “Hindi na ba masakit?” Tanong niya rito, habang ngumiti ito sa kanya. “Gusto mo bang kumain?” Tanong niyang muli, habang ngumito ito. “Papa, bakit ayaw sa atin ni Mama? Bakit lagi niya tayong ina-away? Bakit hindi niya tayo mahal?” Tanong nito, habang nagyuko si Noah, sa ulo niya.“Mahal ka ng mama mo, Marie.” Sagot niya rito, habang hinaplos niya ang pisngi nito. “Patawad Anak, sana mapatawad mo si Papa.” Taka itong napatingin sa kanya, dahil sa kanyang sinabi. “Bakit po Papa? Wala naman po kayong ginawang kasalanan.” Wika nito, habang sumandal, kaya agad siyang tinulungan ni Noah. “Kasi kasalanan ni papa ang lahat.” Sagot niya rito. “Papa, gusto kung mamasyal do’n.” Turo nito sa labas, kaya napahinga nang malalim si N
341 3RD POV Hindi napigilan ni Dell, na makaramdam ng kaba, habang nakatingin kay Noah at sa anak nila. Nang makita niya ang pagsakay nila ng barko, ay naaalala niya ang lugar, kung saan siya dinala noon ni Noah, at tama nga siya. Rito sa lugar na ‘to sila pupunta. Mabuti nalang at hindi pa rin nito pinalitan ang lock ng bahay, kaya nabuksan niya ito sa pamamagitan ng susi na tinago niya sa gilid ng gate. “Anong ginagawa mo rito?” Tanong ni Noah, sa kanya. Habang napatingin siya sa noo nito. Hindi niya napigilan na sisihin ang kanyang sarili, dahil sa ginawa niyang pananakit dito. “P-pinuntahan kayo.” Utal na wika niya, habang tinitigan ito. Napakunot naman ang noo ni Noah. “B-Baby..” Sambit ni Dell, habang yumakap ng mahigpit ang bata, sa leeg ng kanyang amang si Noah. Agad na nag-landas ang mga luha sa mga mata ni Dell, dahil sa nakita niya. Hindi pa rin siya makapaniwala na buhay ang anak niya. “Sorry...” Hikbing wika niya, habang hinaplos niya ang likuran nito. “Hindi ko s
3423RD POV “Anong kasal ang pinagsasabi mo?” Kunot-noo na tanong sa kanya ni Noah. “Hindi ka bingi, kaya alam ko na naririnig mo ‘yong sinabi ko.” Wika niya at tumayo. Wala rin siyang gana na kumain. “Hindi kaba kakain?” Tanong nito, kaya natigilan siya. “Wala akong gana.” Wika niya, at pumasok sa silid. Nang mapakapasok siya sa kanyang silid ay napasandal siya sa pinto. Tinakpan niya ang kanyang bibig para hindi nila marinig ang kanyang hikbi. KINABUKASAN ay nagising si Dell, dahil sa ingay sa labas, kaya tumayo siya. “Sa’n kayo pupunta?” Kunot-noo na wika niya, habang tumingin sa kanya si Marie. “Papasok sa trabaho si Papa, Mama.” Ngiting wika nito sa kanya. “Dadalhin mo siya?” Tanong niya kay Noah. “Hindi ko siya pwedeng iwan. Walang magbabantay sa kanya.” Sagot nito, habang sinuotan ng sapatos si Marie. “Bakit hindi ka nalang kumuha ng yaya? Alam mo bang ilang beses na siyang, muntik na napahamak, dahil sa pagdadala mo sa kanya, kung saan?” Wika niya, kaya napatingin sa
343 3RD POV “Damn it! Ano ba ‘tong ginagawa mo?” Galit na wika sa kanya ni Noah, kaya masama niya itong tiningnan. “Nakita mo kung ano ang ginawa ko ‘di ba? Bakit nagtatanong ka pa?” Maldita na sagot niya, habang nilapitan ang pinto at binuksan ito. “Halika.” Ngiting wika niya sa kanyang anak at kinuha ito kay Beth. “Bakit mo kinuha ang gamit niya?” Kunot-noo na tanong sa kanya ni Noah. “Uuwi na kami.” “Nagpapatawa kaba? Hindi kayo pwedeng umuwi!” Nilingon niya si Noah, dahil sa ginawang pag-sigaw nito. “At bakit hindi?” “Pwede ba Dell, tumigil ka!” Inirapan niya ito ng mata, habang umupo, at kalong ang anak niya. “Tanggalin mo ang babaeng ‘yon.” Madiin na wika niya rito. “Hindi pwede, dahil siya lang ang maasahan ko.” “Ako ang papalit sa kanya, kaya tanggalin mo siya! At higit na mas magaling at matalino ako, sa babaeng ‘yon!” Sigaw niya rito. “’Wag kayo away Mama.” Hikbi na wika ni Marie, kaya napatingin siya rito. “S-sorry Anak.” Hinging tawad niya at pinaupo ito sa s
3443RD POV “Kumusta ang inutos ko sa ‘yo?” Tanong ni Dell, kay Beth. “Hindi pa po tumawag ang mga tauhan natin Ma’am Dell.” Sagot nito, kaya napahinga siya ng malalim. “Sabihin mo sa kanila, na bilisan, dahil gusto ko nang malaman, kung sino ang taong ‘yon.” Inis na wika ni Dell. “Anong meron?” Napalingon siya at nakita si Noah. “Wala.” Sagot niya, habang tumayo. Si Beth, naman ay agad na nagpa-alam sa kanya. “Si Marie?” Tanong niya rito. “Nasa silid niya.” Sagot ni Noah, habang umupo, kaya iniwan niya ito. Papasok na sana siya sa kanyang silid, nang marinig niya ang tunog. Sa pinto ng silid ng anak niya, kaya napatingin siya rito. “Marie!” Wika niya, habang binuksan ang pinto. Nang makita niya na mahimbing itong natutulog, ay nilapitan ito ni Dell, at hinalikan sa noo. “Sa’n ka galing?” Kunot-noo na tanong sa kanya ni Noah, nang makasalubong niya ito. “Sa silid ni Marie, narinig ko kasi na tumunog ang pinto.” Sagot niya, habang kita niya ang gulat sa mukha ni Noah. “Teka
345 3RD POV “Kuya.” Ngiting wika nito at niyakap si Evo. “L-Lester, paano ka nakarating dito?” Taka na wika ni Dell, habang lumapit ito sa kanya. “Susunduin na kita Dell, dahil bukas na ang kasal natin.” Gulat siyang napatingin kay Lester, at nilingon si Noah. “K-kasal? A-anong kasal ang pinagsasabi mo?” Utal na wika niya, habang kinuha ni Noah, sa kanya si Marie. “Teka lang Noah! Sa’n kayo pupunta?” Tanong niya, at susundan sana sila, pero mabilis na hinawakan ni Lester, ang braso niya. “Umuwi na tayo Dell.” Wika nito, habang niyakap siya. “S-sige, uuwi na tayo.” Sagot niya rito, kaya bakas sa mukha nito ang tuwa, habang tumingin sa kanya. “Dell.” Sambit ni Evo, habang sakay sila sa kotse. Naihatid na rin nila si Lester, sa mansion nila. “Totoo ba ‘yong sinabi mo? Na anak mo ang batang ‘yon?” Tanong sa kanya ni Evo, kaya nilingon niya ito. Napakunot naman ang noo nito, matapos nitong makita na umiiyak siya. “May problema ba?” Tanong nito, habang yumakap siya rito. “Totoo
CHAPTER 5 3RD POV Halos malula si Daisy, nang makita ang nag-tataasan na pader. Kanina pa siya paikot-ikot sa bakuran, pero wala siyang makitang gate. Mas lalo pa siyang nakaramdam ng kaba, matapos makita ang lalaking nakasuot ng mascara. Muli siyang tumakbo, at naghahanap muli ng daan, na pwede niyang labasan. “Mapapagod ka lang!!” Napatingala siya, at doon niya nakita ang mga naglalakihang speaker na nasa taas. “Kung ako sa ‘yo, bumalik kana.” Muling wika nito, pero hindi pa rin siya tumigil sa kata-takbo. ‘Anong klaseng lugar ba ‘to? Bakit walang daan palabas?’ Hindi niya maiwasan na maiyak, habang nakaramdam na nang pagod. Gusto na niyang sumuko, pero nasa isip niya pa rin ang tumakas. Kailangan niyang makawala sa lalaki. “Hindi kaba talaga hihinto?” Natigilan siya matapos makita itong nakatayo sa harapan niya. Namilog din ang kanyang mga mata, matapos niyang makita ang dala nito. Itinaas ni Daisy, ang kanyang mga kamay. Habang tinutok ng lalaki ang baril na hawak niya sa
CHAPTER 4 3RD POV Napabalikwas si Daisy, sa kama at napatingin sa paligid. Ang akala niya, ay nanaginip lang siya. Pero nang magising siya, na nag-uunahan na naman sa paglandas ang kanyang mga luha sa kanyang mga mata. Nang makita niya ang mga paper bag, na nasa sofa ay tumayo siya at nilapitan ito. Isa-isa niya itong binuksan at tiningnan, ang laman. Napakunot ang kanyang noo, matapos niyang makita ang mga damit, na nasa loob ng paper bag. Puro kasi ito mga sexy na damit at kadalasan ay night dress. “Ano ba ang akala mo sa akin? Sumasayaw sa night club?” Galit na wika niya, habang nakatingin sa cctv camera. Kinuha ni Daisy, ang isang damit at akmang pupunitin ito. Pero narinig niya ang malakas na sigaw mula sa speaker. “Subukan mong punitin ‘yan. Hindi mo magugustuhan ang gagawin ko sa ‘yo.” Galit na wika nito, kaya napalunok siya at binaba ito. Iniisip niya naman na mukhang wala itong trabaho at wala itong ibang ginagawa kun’di ang tingnan siya. “Maligo kana.” Wika nito, kaya
CHAPTER 33RD POV Buong lakas na tinumba ni Daisy, ang taong nasa loob ng kurtina. Matapos niya itong maitumba, ay dali-dali niyang kinuha ang kurtina, para makita ang mukha nito. “S-sino ka?” Utal na tanong niya, nang makita ang mukha nito, na nakabalot ng isang silicone mask. Napangiti ito, at hinawakan nang mahigpit ang kanyang mga kamay. “Bitawan mo ako!!” Malakas na sigaw niya. Habang binuhat siya at muling binalik sa kama. “A-anong gagawin mo?” Takot na wika niya rito, habang nakita ang hawak nitong tali. “Ano ba! Bitawan mo ako!!” Patuloy na nanlaban si Daisy, sa lalaki. Pero matagumpay pa rin siyang naitali nito. “Bakit mo ba ginagawa sa ‘kin ‘to? Sino kaba talaga?” Iyak na tanong niya, habang tinali nito ang kanyang mga paa. Nang matapos siyang itali nito, ay agad itong lumabas. Ni hindi man lang niya narinig ang boses ng lalaki. “Pakawalan mo ako rito! Hay*p ka!!” Iyak na sigaw niya. Napalingon ulit si Daisy, sa pinto nang makitang bumukas ito. “Sino kayo?” Tanong n
CHAPTER 23RD POV Nang magising si Daisy, ay napatingin siya sa paligid. Wala siyang ibang nakita kun’di puro maitim na kurtina. Mabilis siyang napa-bangon at lumapit sa pinto. Sinubukan niya itong buksan pero hindi niya ito mabuksan. “Buksan niyo ang pinto!!” Malakas na sigaw niya, habang hinampas ang pinto. “May tao ba r’yan?!” Muling sigaw ni Daisy. “Mapapagod ka lang.” Napatingala siya matapos marinig ang isang boses. Doon niya nakita ang mga cctv camera na nakapaligid sa kanya. Kasama ng isang malaki na speaker. “Sino ka?” Galit na wika niya, habang masama na tiningnan ang cctv camera. “Sumagot ka!!” Malakas na sigaw niya. “Pakawalan mo ako rito!!” Muling sigaw niya, pero hindi na niya ulit ito narinig. Mabilis naman ang kilos niya, at isa-isa na binuksan ang mga kurtina. Pero wala siyang ibang nakikita kun’di puro pader. “Sino kaba talaga? Bakit mo ba ‘to, ginagawa? Ano bang naging kasalanan ko sa ‘yo?!” Hindi na niya napigilan pa na mapa-iyak, dahil sa galit na kanyang
MY MYSTERIOUS WIFE BOOK X CHAPTER 1 3RD POV Kahit pinipigilan ni Daisy, ang kanyang mga luha ay kusa pa rin itong bumagsak. “Ayos lang po ba kayo Ma’am?” Nag-alala na tanong ng kanyang driver sa kanya. Kahit hindi siya okay, ay pilit siyang tumango at ngumiti rito. “’Wag mo akong intindihin Manong, ayos lang ako.” Ngiting wika niya, habang pinunasan ang kanyang mga luha. Sa tuwing iniisip niya kasi si Johnson, ay bumabalik ang sakit na nararamdaman niya. Hindi niya akalain na-mamahalin niya ito ng husto, kahit pa alam niya na hindi siya ang mahal nito. Sinubukan niyang gawin ang lahat para mahalin siya nito, pero bigo pa rin siya, dahil ang kanyang ate Ellie, ang mahal nito. “Wala naman talaga akong laban kay Ate..” Iyak na wika niya, kaya muling napatingin sa kanya ang kanyang driver. “’Wag mo na akong pansinin pa.” Wika niya at pilit na kinalma ang sarili. Nang tumunog ang phone niya, ay agad niya itong tiningnan. Nakita niya naman ang pangalan ng kakambal niya sa screen n
CHAPTER 42 3RD POV “Hindi mo ba talaga ako nakilala?” Iling na wika ni Ellie, habang tinitigan ito mula ulo. Hanggang paa. “Itinuring kita na parang kapatid noon, pero ano ang ginawa mo? Niloko mo lang ako!” Galit na sigaw niya rito. Akmang aawat sana sa kanya ang kasama nitong bodyguard. Pero mabilis itong hinarang sa mga kasama nilang bodyguard. “Pinagmukha mo akong tanga.” “E-Ellie..” Hindi makapaniwala na wika nito, at tumingin kay Johnson. “I-ikaw ba ito Ellie?” “Ako nga.” Taas kilay na sagot niya rito. “Jameson.. B-bakit ka nakipag-balikan sa kanya? Hindi ba sinabi ko sa ‘yo, na ‘wag mo siyang mahali-.” Malakas siyang sinampal ni Ellie, kaya hindi nito natapos ang sasabihin nito. “Ang kapal talaga ng mukha mo!” Galit na sigaw niya. “Anong nangyari rito?” Tanong ng isang lalaki na medyo may edad na. “Mahal, sinampal ako ng babaeng ‘yan!” Iyak na wika ni Camille, habang niyakap ang lalaki. Halos matawa naman si Ellie, dahil sa itsura ng lalaki. Para na kasi itong tatay
CHAPTER 413RD POV “Daddy, saan tayo pupunta?” Tanong ni John-John, kaya napalingon dito si Johnson. “Mamasyal.” Ngiting sagot nito. “Mamasyal? Bakit hindi mo sinabi? Ang pangit tuloy ng suot ko.” Inis na wika niya rito. Hindi na kasi siya nagbihis, dahil ang sabi ni Johnson, ay lalabas lang sila saglit. “Hindi mo na kailangan pang mag-ayos pa, Wife. Kahit ano pang isuot mo. Maganda ka pa rin.” Wika nito, habang napatingin siya kay Johnson. “Tse!” Wika niya, habang lihim na napangiti at tumingin sa bintana ng kotse. “Totoo naman ang sinabi ko, kahit pa nga may laway ka sa labi. Maganda ka pa rin.” Dagdag nito, kaya hindi na niya napigilan pa na mapangiti. “Mommy, bakit ka tumawa?” Tanong sa kanya ng anak nilang si Jun-Jun. “Hindi tumawa ang mommy mo, Anak. Ngumiti lang.” Sagot ni Johnson, dito. “Kasi bolero ang daddy niyo.” Ngiting wika niya, habang napatingin kay Johnson. “Sasakay pa tayo rito?” Taka na tanong niya, habang nakikita ang private plane ni Johnson. “Oo, bakit?
CHAPTER 40 3RD POV Hindi maiwasan ni Ellie, na magtaka. Matapos siyang makababa sa kanyang kotse. Masyado kasing tahimik ang bahay nila. “Wala ba si Johnson, sa loob?” Tanong niya sa guard. “Hindi ko po alam Ma’am.” Napakunot naman ang kanyang noo, dahil sa sinabi nito. “Hindi ba ikaw ‘yong guard? Bakit hindi mo alam?” Wika niya, habang nag-yuko ito ng ulo. “Kapapalit ko pa lang po sa kasama ko Ma’am.” Mahinang sagot nito sa kanya. Napahinga naman siya nang malalim, at iniwan ito. “Ang sabi niya, nandito siya. Sinungaling talag-.” Natigilan si Ellie, matapos makita ang mga bulaklak na nasa sahig. “Ano naman ‘to?” Inis siyang nagyuko para kunin sana ang mga bulaklak, pero agad siyang natigilan nang bigla nalang lumiwanag ang paligid at narinig niya ang sigawan ng kanyang mga anak. Nang mag-angat siya nang kanyang mukha ay nakita niya si Johnson, na may hawak na bulaklak. Ganun din ang dalawa nilang anak. “D-Dad..” Sambit niya, matapos makita ang kanyang ama. Na nakangiti sa k
CHAPTER 393RD POV Gulat na napatingin si Ellie, sa mga taong naghakot sa mga gamit niya. Kagigising niya lang, at hindi niya alam kung saan nila dadalhin ang kanyang mga gamit. “Ibaba niyo nga ‘yan! Saan niyo ba ‘yan, dadalhin ha?” Galit na wika niya, habang sinusundan sila. “Hija..” Napalingon siya sa kanyang ina, at dali-dali itong nilapitan. “Mom, sa’n nila dadalhin ang mga gamit ko? At nasa’n ang mga Anak ko? Bakit hindi ko sila nakikita?” Taka na tanong niya rito. “Hiniram ng mga biyenan mo. Ibabalik nalang daw nila mamaya, hindi kana rin nila ginising.” Sagot nito sa kanya. “A-ang mga gamit ko? Bakit nila kinuha? Pinapalayas niyo na ba ako Mom?” Halos maiyak na tanong niya rito. “Pina-lipat na ‘yan ni Johnson. Ang sabi niya, dapat nasa bahay niyo na raw ang mga gamit niyo ng mga bata.” Sagot nito, na kina-bilog ng kanyang mga mata. “Bakit kayo pumayag Mom? Hindi niya naman ‘yon, sinabi sa akin?” Inis na wika niya, kaya hinawakan ng kanyang ina ang kanyang kamay. “Asawa