Chapter 32

ALENA

Nandito ako ngayun sa puntod ng aking anak. Malungkot kong tinitigan ang pangalan na nakaukit sa lapida kasabay ang pagpatak ng luha sa aking mga mata.

Parang kailan lang kasama ko pa ito sa lahat ng oras. Pero ngayun, heto na siya, nasa ilalim na ng lupa at kahit kailan ay hindi ko na ulit makapiling pa. Hangang ngayun sinisisi ko pa rin ang aking sarili sa mga nangyari. Pinilit ko mang magiging matatag pero kapag maalala ko ang anak ko hindi ko maiwasan ang umiyak.

Miss na miss ko na ito. Kung may magagawa lang sana ako upang muling maibalik ang buhay nito, ginawa ko na sana. Pero wala eh..hanggang doon na lang talaga. Kahit pilitin ko pang maging masaya pakiramdam ko may kulang na sa pagkatao ko.

"Sean Jacob Baby, I miss you so much! Pasensiya ka na kay Mommy ha? Pasensiya ka na kung nagiging marupok ako. Mahal na mahal kita anak!!!" Humahagolhol kong bulong habang walang tigil ang pagpatak ng luha sa aking mga mata.

Nag-alay pa ako ng dasal bago nilisan ang puntod ng anak k