Chapter 11

Claire's POV:

"Claire?" tawag niya sa pangalan ko. He still remembers me? Unti-unti akong napangiti.

"Naaalala mo pa ako? Even my name?" hindi ko makapaniwalang tanong sa kanya na may bahid ng sobrang tuwa.

Nginitian niya ako pabalik, and I can feel my heart melting seeing his smile. I had always felt at ease with that smile. It comforted me.

Naglaho ng unti-unti ang aking ngiti nang aking mapansin ang pag unti-unti niya ring paglaho sa aking harapan.

Hindi pwede... Is this a dream?

"Jax!" tawag ko sa kanyang pangalan at napatakbo papalapit sa kanya hanggang sa tulayan siyang maglaho na parang bula.

Don't let this be a dream. Please don't be a dream.

"Claire."

I gasped for air as I lifted my head. I scanned the whole room at wala si Jax. Ibinalik ko ang aking tingin sa harapan just to see a woman looking at me as if I'm some kind of a weirdo.

"Girl, you good?" tanong nito na may kasamang panghuhusga sa buong pagkatao ko. Napaayos ako ng upo at napatingin ulit sa paligid bago ko siya