Chapter Four

Yaena POV_

Maaga akong gumising para sana ipaghanda si Cyver pero di ko na siya naabutan. Sabagay kahit ipaghanda ko naman siya, hinding-hindi naman niya gagalawin ang mga pagkain. Dapat nga sanay na ako pero umaasa pa din ako na isang araw magiging maayos kami. Na magiging maganda ang pakikitungo niya sa akin pero wala pading nagbabago.

Nagpasya na lang akong maglinis ng buong bahay. Wala kasi kaming katulong. Ayaw ko din na maghire pa dahil gusto kong pagsilbihan si Cyver pati ang pamilya na bubuuin namin. Speaking of pamilya, never pumasok sa isip ni Cyver na magkaroon ng anak sa akin kabaliktaran sa bagay na gustong-gusto kong mangyari. Gusto kong bumuo kami ng isang masayang pamilya yung tipong gigising akong pinaglalaruan ang mukha ko, may maglalaro't maghahabulan sa loob ng bahay namin. May tatawag sa aking Mommy, may kakalat ng mga laruan tapos ako yung maglilinis. Ang saya isipin pero alam kong hindi iyon mangyayari. Hindj ako ang gustong maging ina ng magiging anak si Cyver. Hindi ako kundi si Angela.

Natapos ko ng linisin ang buong bahay maliban lamang sa kwarto ni Cyver. Ayaw na ayaw kasi talaga niyang pinapakialaman ko ang mga gamit sa kwarto nya. Ni hindi nga ako pinapayagang pumasok doon. Tanging si Angela lamang ang may karapatan sa pamamahay naming ito. Ako? B****a ako kung ituturing. B****a dahil walang kwenta, walang pakinabang.

Ilang oras kong ginugol ang sarili ko sa paglilinis ng bahay ngunit hindi ko pa din maiwasang malungkot dahil lagi lang akong nag-iisa . Kung tutuusin mas gugustuhin ko sana ang simple ant maliit lang na bahay kompara dito pero masyadong mapilit si Cyver. Mas gusto nyang malaki ang bahay para pwew hindi kami magkita. Syempre nung una nasasaktan ako pero ngayon nasasaktan pa din naman pero medyo sanay na. Parang immune na nga ako sa mga ginagawa nya sa akin. Wala na akomg maramdaman. Wala eh, marupok ako. Martyr.

1pm, I've decided na pumunta nalang ng Mall para makapagrelax naman kahit papaano. Siguro kailangan ko din ito dahil masyado ng okupado ni Cyver ang isip ko kaya di ako masyadong nakakalabas ng bahay. Sobrang abala ako sa pagsilbi sa kanya kahit alam kong di naman niya ako nakikita at pinapahalagahan.

 Hangang nag-ikot ikot ako sa Mall at tumitingin sa mga nakadisplay na damit hindi ko man lang napansin amg lalaking tumabi sa akin.

“ Mas bagay sayo ang black”, sambit pa nito. Bigal akong natahimik. Hindi ko naisip na nandito sya. Alam ko ang boses nya, kilalang-kilala ko ito.

“D-dave? K-kailan ka pa dito?” hindi makapaniwalang tanong ko sa kanya. Sino bang mag-aakalang nandito siya sa harap ko? Ang tagal nyang nawala.

“ A month”, ngiti nyang sambit at walang pasabing niyakap ako ng mahigpit.

“ Ang daya mo, hindi ka man lang nagpasabi” pagtatampo ko pa sa kanya kahit ang totoo ay tuwang-tuwa ako. Dave and I met during our College days. Varsity player sya nun and Civil Engineering ang kinukuha nya. Minsan na din niya akong niligawan dati pero mahal ko na nun si Cyver kay hindi ako pumayag. He kept pursuing me before na halos lahat ibibigay nya at gagawin nya para lang pumayag akong magpaligaw sa kanya but in the end, nagparaya sya.

“If you don't mind, tara kain tayo?” paanyaya nya sa akin. Busog pa naman sana ako kaso minsan ang naman ito tsaka libre din naman niya kaya pumayag na din ako.

“ So, kumusta ka? I heard the news,asawa mo na daw si Cyver?” kampante pa niyang tanong sa akin habang kumakain kami.

“ Yes, we're married in 3 years.” Mahina kong sambit sa kanya na alam ko namamg maririnig nya.

“ I see, sabi ko na nga ba kayo ang magkakatuluyan nun eh”, nakangiti pa niyang sagot sa akin. Marahan ko siyang tinitigan sa mata, wala akong makitang kahit ano. Alam kong hindi na siya nasasaktan pag kami ni Cyver ang pinag-uusapan. Mukhang nakapag move on na talaga siya and I’m happy for him at least he knows his worth na.

“ Kayo ni Blaire, kumusta na? Kaya ka ba nawala ng ilang taon kasi sinundan mo sya sa US?Nagkausap na ba kayo?” sunod-sunod ko pang tanong sa kanya. Dati napapansin ko na talagang hindi talaga ako ang mahal nya. He kept on pursuing me pero nagagalit siya pag may ibang kasamang lalaki si Blaire. One time I confronted him about his feelings to Blaire but he kept on denying it. We both knew before that Blaire loves him so much but he kept on ignoring it. Tinatak nya sa isip nya na ako ang mahal nya at hindi si Blaire.

“Hindi eh. Until now di pa din nya ako kinakausap. Ang gago ko din kasi talaga” ang masaya niyang mukha ay napalitan ng lungkot at paghihinayang. He realized that he is in love with Blaire but my friend gave up on him. Sumuko na din si Bare kakahabol sa kanya.

“ Blaire is a strong and independent woman kaya kung ano man ang dahilan ng galit nya sayo , I think it because she deeply hurted” Yes, kilala ko si Blaire, masyado lang talaga syang nasaktan noon kay Dave kaya hanggang ngayon hindi pa din nya ito mapatawad.

“ When Blaire give up on me, I just realized na tama nga sila, bago mo lang makikita ang halaga nya pag nawala na sya sayo. Kapag sumuko na sya sayo” and by that words, I saw the tears and pain from his eyes.

“ Blaire is here and I hope she would see you like this, you two should talk”, Ang galing-galing ko mag advice sa problema ng iba pero di ko naman in-apply sa sarili ko. Madali lang mag advice sa iba pero ang hirap pag sa sarili mo ng sitwasyon. Dave doesn't know the real score between me and Cyver. He doesn't know what kind of marriage we have and I don’t want him to meddle. We have our own battles in life. We have our own problems and we are the ons who can fix it.

“ Yeah you're right, we should talk. Anyway, ginugutom ka ba ni Cyver? Napansin kong namumulatla and pumayat ka bigla. Kung di ko lang kilala si Cyver, iisipin ko talagang sinasaktan ka nya.” Inosente nitong sambit sa akin. Magaling talaga lalaking ‘to, lahat-lahat napapansin.

“A-ano ka ba, busog na busog nga ako kay Cyber eh kasi ang galing nyang mag-alaga, diet lang talaga ako kaya pumayat ako ng ganito”, I know mali ang magsinungaling, wala eh gusto ko lang mapagtakpan si Cyver. Pag sinabi ko naman kasi ang totoo, walang duda magagalit at magagalit sya. Baka nga sugurin nya pa si Cyver pag nagkataon.

“ I see, sabi mo eh”, medyo may pagdududang sambit nya pero di na din naman nagsalita pa. Nagkwentuhan lang kami habang nag iikot sa Mall. Kahit matagal na ang lumipas hindi pa din nagbago si Dave. He still the Dave that I've met way back in our College days. Napapatawa pa din nya ako sa simpleng mga biro nya. Kahit Engineer na ito, hindi man lang nagbago ang pakikitungo nya sa akin.

It's laready 8 pm ng makauwi ako ng bahay. Hinatid ako ni Dave kahit ayaw ko namang magpahatid. Kinukulit nya ako kaya di na din ako tumanggi tsaka mas mabuti nang safe daw ako.

“Thank you for this day, I really enjoy your accompany” sambit nya at walang pasabing hinalikan ako sa pisngi. Normal lang naman ito sa amin, dati ginagawa na nya ito sa akin or kay Blaire.

“ Thank you din, drive safely” nakangiti kong sambit habang pinapanuod itong sumakay ng kotse. Ngumiti na lang ito at tuluyan ng pinaandar ang kotse at umalis. Papasok na din sana ako ng bahay ng mapansin ko syang nakatayo sa pintuan. Nakacrosshand pa sya habang matatalim ang mga tingin na ipinupukol sa akin. Alam kong galit sya.