CHAPTER 3

LEEXIYA'S POV

ABOT tainga ang ngiti ko nang makalabas ako sa convenience store. Sinuri ko muna ang mga pinamili ko. Baka kasi may kulang at pagagalitan na naman ako ni mama. Baka bigla na lang niya akong kurutin o sabunutan, masakit pa naman ‘yon.

“I will break the chain that binds me…hmm hmmm hmmm,” I smiled, nakanta ko na naman kasi ‘yung paborito kong kanta na kinanta ni Bruno Mars.

Naglalakad lang ako pauwi dahil masyado lang malapit ang bahay namin pero ang daan ay may katabing gubat. Hindi naman ako natatakot dahil sanay na sanay naman na ako, araw-araw din akong nag-jajogging.

Dito rin kami naglalaro ng tagu-taguan ng best friend ko, and yeah, kahit ang tanda na namin naglalaro pa kami.

“Ahh!”

Napatigil ako. Nalukot ang kilay ko dahil sa narinig ko, a woman’s voice, and a yell. I think they are on the rough side. I walked toward the forest, I saw a trace of a car tire and I followed it.

Ayun!

There’s a black Van parked there, that’s also where I hear shouting. My hands are sweating right now. Bakit pakiramdam ko may kakaibang nangyayari?

I swallowed as I approached the location of the vehicle. I peeked in front of the van but stopped and turned my eyes to what I now saw. Covering my mouth, I dropped everything I had with me. Napaatras ako ng dahan-dahan at pakiramdam ko matatanggalan ako ng hangin. I can’t breathe!

Isang babae na sinasabunutan ng isang lalaking duguan ang damit at may dala itong kutsilyo. He is just cutting the woman’s ear!

Napamura ako ng mahina, ramdam ko ang pawis na tumatagaktak sa sintido ko patungo sa pisngi ko.

“Ahh! Tama na!” Sa pag-sigaw ng babaeng pinapahirapan niya, tinatawanan lang siya ng mga lalaking nagpapahirap sa kanya.

Halos mawalan na ng boses ang babae kakasigaw niya, sumasabay na rin ang masasakit niyang hagulgol. Hindi ako makagalaw, nanginginig ako. Hindi ako makaisip kung ano ang gagawin. Naging sarado na ang isip ko sa nakikita ko.

I can feel the tears streaming in my eyes. I want to cry because of what I thought. Naiimagine ko kasi na sila ‘yung mga mamamatay tao na pinapalabas nila sa telebisyon. I had to make a way. I need to call for help right away or else something else happens to the woman other than having her ear cut off.

I slowly, quietly and cautiously retreated. I panicked when I suddenly hit something behind me. A man with a bloody face. Suddenly he grabbed my hand tightly. His grip was so painful I felt like it was breaking my bones. His claws continue to dig into my skin, making me moan in pain.

“Bossing! May nahuli akong isang pusa,” ngumisi siya sa harap ko na para bang nanalo siya sa isang laro sa ginawa niyang panghuhuli sa akin.

“B-Bitawan mo ako!” pilit akong nagpupumiglas sa pagkakahawak niya sa akin, pero dahil lalaki siya, hindi man lang siya natinag at kahit isang daliri niya ay hindi bumitaw sa akin.

Kinaladkad niya ako at ipinaharap sa lalaking duguan ang damit.

Nakakatakot siya.

‘Yung tingin niya parang isang galit na tigre na anytime pwede akong sunggaban. May hawak din siyang kutsilyo na mas nagpanginig sa kalamnan ko. Ngayon lang ako nakakita ng ganitong ekspresyon na mukha ng isang tao. Isa siyang kakaiba!

“Ano, bossing? Susunod na ba ‘to?” Natatawang tanong ng lalaking may hawak sa akin. Kinakabahan ako kung ano ang gagawin nila.

“P-Pakawalan mo ako! Ano ba!?”

“Ang ganda naman niyan, kaya lang tsismosa ayan tuloy nahuli,” bumaling ako ng tingin sa isa pang lalaking nakaupo sa isang Van habang natatawang pinagmamasdan ako.

“Tuluyan mo na ‘yan nang hindi makatahol,” utos pa ng isang lalaking sobrang sama ng tingin sa akin na nakatayo malapit sa tabi ng puno.

My lower lip was trembling, my tears were still flowing. I feel like I have suddenly been struck by misfortune today.

“N-Na-curios lang po ako dahil may naririnig po akong mga sigaw kaya po ako naparito. Please po, wala po akong pagsasabihan tungkol dito. Pakawalan niyo na po ako,” pagmamakaawa ko sa kanila, napapikit ako at niyuko ang ulo ko. Dinig na dinig ko naman ang tawa ng iba.

“Hindi uubra ‘yang pagmakakaawa mo.”

“Hindi mo kami mauuto na hindi mo sasabihin.”

“Then, thanks to your curiosity, Miss. Mukhang nadagdagan ‘yung papahirapan ko,” kakila-kilabot na sabi ng taong duguan ang damit. Tumaas ang tingin ko sa kanya, nakangisi siya sa akin at tiningnan ako mula ulo hanggang paa. Nakikita ko sa mata niya ang pagnanasa. Napalunok ako sa kaba.

Papahirapan niya ako? Wala naman akong ginawa sa kanya! Sana hindi na lang ako pumunta rito.

“Put her in the Van and tie her. I shall just finish my business there. Make sure those girls will not escape or else all of you will die,” maotoridad niyang utos. Nagpumiglas ako sa may hawak sa akin at pilit na inaagaw ang kamay ko.

“Pakawalan niyo ako sabi!” Tinapakan ko ang taong may hawak sa akin pero mukhang hindi siya natinag ngunit halatang nasaktan siya. I should stamp his foot again.

“’Wag kang magalaw kung ayaw mong mapaagang mamatay!” Halata sa boses niya na nahihirapan siya sa pag-hawak sa akin. Hindi ko siya pinakinggan, kailangan kong gumalaw ng gumalaw para mabitawan niya ako.

“Pakawalan mo ako! Ahh! Tulong!” Sigaw ko nang malakas at pilit na inaagaw ang kamay ko sa may hawak sa akin. Nagbabakasali akong may makakarinig sa sigaw ko.

“Shut up!” I felt a great pain in my right cheek. Sinampal lang naman ako ng lalaking nakakatakot. I almost turned my head back from the force of his blow.

I couldn’t talk anymore. My face was in shock and my body was weakened by what he did, I felt like I lost my face. I can already feel the blood coming from my lips.

“One more scream, that’s not the only punishment that you’ll get,” malamig niyang banta sa akin, kita ko kung paano magsilabasan ang mga ugat niya sa kanyang leeg at kamay, he’s also clenching his fists. Looking at his left arm, his tattoo symbolizes his personality. A dragon tattoo.

Hirap na hirap akong humarap sa kanya, “P-Pakawalan niyo na po ako, please.”

Mukhang wala siyang narinig at sumenyas lang siya sa taong may hawak sa akin. “Put her in the Van. Let’s go.”

Before they got me to enter the vehicle, my toes were almost cut off because it was folding as they pulled me. I can’t even step using my foot to balance myself ‘cause I’m so weak.

I was forced to get inside the Van. N*******n ko na lang ang bintana. Before I could get inside, I peeked at the woman for the last time. I wanted to scream, the brutality they did to her was terrifiying.Her head is visible in my eyes hanging from the thick stem of the tree and the rest of her part was also tacked up on the tree.

Parang malalagutan na ako ng hininga sa krimen na natuklasan ko ngayon lamang. Gradually my vision darkened until I could feel that they had already started the Van.

Namulat ko ang mga mata ko dahil sa pagkabigla dahil may humampas sa braso ko nang malakas, pakiramdam ko ay mamamantal ang balat ko sa hapdi.

“Let me go! Ano ba?!” boses ng isang babae na isa sa mga kasama namin. Sapilitan nila kaming inilabas sa sasakyan. Hindi ako makagalaw dahil sobrang higpit ng tali na nasa kamay ko, para kaming mga aso na hila-hila nila.

“Pakawalan niyo na kami!”

“Maawa na po kayo sa amin, please, wala kaming ginagawa! Why would you do this?! You’re heartless!”

“Ah! Tulong!” Biglang sigaw ng isa pa naming kasama. Another man with a handkerchief wrapped around his head approached and slapped her toughly. I screamed because of that slap, she lost consciousness. I could not move immediately in my spot, I felt nothing but fear. My whole body was shaking in nervousness. Paulit-ulit akong napapalunok at halos tibok na lang ng puso ko ang naririnig ko.

We were near a huge gate full of rust, and lots of grass surrounding it, anyone would be horrified to enter when they just saw this gate. It is dark here even at noon. A man grabbed my arm, so I tried to pull it away from him but he was so strong!

“B-Bitawan mo ako! Pauwiin niyo na ako wala akong ginagawang masama!” Kahit na nahihirapan ako tinadyak ko nang malakas ang tuhod nang may hawak sa akin, salubong na salubong naman ang kilay niyang bumaling sa akin.

“Makulit ka ah?! Sinabi nang ‘wag kang malikot!” My eyes were almost out, and my insides were almost bulging when he suddenly punched me in the stomach with great force.

I vomited with blood. I could do nothing but give in to him.

Sino ba sila? Bakit nila ginagawa ‘to? Anong gagawin nila sa amin? Gagasahin ba kami? Aalipustahin? Gagawin ba kaming mga katulong? Ibibibenta ba nila kami?

Nahihilo ako…

Hindi ko na maisip kung ano ba talaga ang gagawin nila sa amin. Ginagawa nila kaming mga hayop! Wala ng ibang laman ang isip ko kun’di masasama, at nag-ooverthink ako kung paano nila ako papahirapan.

Pagkapasok namin sa isang bahay o mansyon, isa-isa kaming hinagis sa isang kwarto kasama ang mga babaeng nadukot din katulad ko.

Sobrang dilim ng kwarto pero nakikita ko pa rin ang pamamasa ng sahig na alam kong hindi naman tubig, kundi dugo.

“Y-Yuck! Yuck! Blood!” Kita kong naglumpasay na ang babae dahilan para masagi niya ang kurtina at nagbigay ito ng liwanag sa kwarto. Napuno siya ng dugo sa katawan, ganun din ako.

Pero wala akong lakas para maglumpasay, tanging mabibigat lang ba paghinga ang ginagawa ko.

Parang gusto ng lumabas ng puso ko dahil sa lakas ng kabog nito, bukod na sa sobrang lansa ng kwarto ay mukhang dugo ng tao ang mga nakakalat dito.

“Pakawalan niyo na kami!”

I bit my lower lip, my hands were shivering. I feel anxious. I’m confused, why they are doing this kind of crime? They even killed someone in front of us. Parang wala lang sa kanila ‘yung kaninang nangyari.

As I whirled my eyes over every part of this room, may biglang nagbukas ng ilaw. Maraming mga damit na punit-punit, may mga gamit din na basag na may bahid na dugo. Marami ring mga kutsilyong pakalat-kalat, mayroon pang mga jewelries na puno ng dugo. Dugo na lang ang makikita rito sa kwartong ‘to.

I jumped in trepidation at the sudden showed up the person who are now holding the doorknob, it was almost broken. A dark aura and a very cold look greeted us. You won’t be able to even look into his eyes because it’s terrifying.

Napasigaw kami nang bigla niyang hablutin ang magandang babae na kanina pa umiiyak.

“Ah! Let me go! Help me! Help me! Someone help me, please!”

“You know what I hate the most? Those noisy people especially women,” madiin niyang sabi. Sinakal niya ito na ikinatili naming lahat.

Hindi ako maka-alis sa pwesto ko dahil sa tali, pinilit kong gumapang para makapag-tago kahit saan sa sulok ng kwartong ‘to. Kung ano man ang gagawin niya, hindi ko magugustuhang tingnan ‘yon.

Ayoko… Ayokong makita! Takot ako sa horror movies, lalo na sa mga brutal killings dahil napapanaginipan ko.

Iisa-isahin niya ba kami? Mamamatay na ba ako? A-Ayoko pa! Ayoko pa mamatay!

“No, please don’t hurt me, I’m begging you, please.” Nakita ko ang pagluhod ng babae sa lalaki. Mukhang wala naman narinig ang lalaki at sapilitan niyang itinayo ang babae.

Napatakip ako ng bibig, kita ko ang pagpunit niya ng damit sa babae, kitang-kita kung gaano nya kaagresibong hawakan ang mga maseselan na bahagi ng babae.

“You’re kinda sexy, I wanna destroy your everything, f*ckng everything, even your father.” Hindi ko kayang tingnan ang pang-gagahasa niya. Isa akong babae, isa sa kahinaan namin ang ganito, ang mabastos. Wala siyang pakialam kung may nakakakita sa kanya, lalo na sa mga katawan nila.

“Ano kayang magiging reaksyon ng tatay mo kapag nakita ka niyang binababoy ko?” Natutuwa nitong sabi at may halong malademonyong tawa.

“W-Why…why are you doing this to me? Please, tama na.” Kita ko ang paghihirap niya, hindi na niya magawang maglikot pa. Kung hindi lang nakahawak sa kanya ang lalaki, palagay ko ay natumba na siya.

“Why am I doing this? Why don’t you ask your father, Miller? Your f*cking father is a rapist, he raped my sister. So I also want you to experience what my sister suffered at his hands, on how he forces harassed her and how he killed her!” He gritted his teeth to show his anger, he hardly closed his fists like he wanted to punch the girl in front of him.

Napasinghap ako nang ituloy niya ang pambababoy sa babae. Halos mawalan na ng malay ang babae matapos niya itong gamitin, he doesn’t care if she falls. Hinayaan niyang mapahiga siya sa may mga kutsilyo. Hirap na hirap na tumayo ang babae, I curled when he pointed the gun at the girl’s forehead.

Oh my goodness. This can’t be!

Bakit niya papatayin ang babae? Ginahasa na nga niya, tapos tututukan niya pa ng baril.

“Please! Someone help us!” Sigaw ng mga babaeng kasama ko na nasa isang sulok. Nagsigawan naman sila nang paputukin ng lalaki ang kanyang baril sa pwesto nila. Bigla niyang itinutok ulit ang baril niya sa babae.

“’Wag po please maawa ka, maawa ka!” Nakita kong lumuhod ito sa harapan ng lalaki at hinalik-halikan ang paa. She was still naked, sobrang nakakaawa ang itsura niya. Bilang babae, masakit para sa akin ang nakita at natuklasan ko.

“Sorry? Huh!” He laughed sarcastically, “Why? Did your father feel sorry for the times when my sister was begging him?! Why should I feel sorry for you?” Halata sa panggigigil ng lalaki base sa salita niya.

“Please! Patawarin mo na yung dad ko!” Napakagat ako ng labi ko, dinig ko na naman ang malademonyong tawa ng lalaki.

“Are you joking? I will never forgive your f*cking father! Don’t worry, you will meet him soon. You don’t need to wait too long because after killing you. I will kill him too after.”

Sobra naman ‘yung mga lumalabas sa bibig niya!

Hindi ba siya nagkakaroon ng takot sa mga pinagsasabi niya tungkol sa pagpatay? Anong akala niya? Pagmamay-ari niya ‘yung buhay ng mga taong sinasaktan niya ngayon?

“P-Please, sorry, sorry! Gagawin ko lahat, please, maawa ka sa akin.” Dinig ko naman ang pagkasa ng isang baril. Nag-iwas ako ng tingin at napapikit.

“It’s not in my vocabulary to pity, sorry to say this, but I don’t know how to pity anyone. Goodbye.” Halos mapatalon ako dahil sa putok ng baril.

“Oh, my goodness!”

“AH! NO! HELP US!” No, please. Don’t shout, baka ma-paano kayo.

“I’m done with Miller’s daughter, how about Sandoval’s daughter?”

Isang malademonyong ngiti ang lumabas sa labi niya.