CHAPTER 5

“ANO NAMAN ngayon? Ano pang hinihintay mo!? Patayin mo na ako! Hindi mo ako mapapakinabangan!” Kahit anong ipagawa niya sa akin ay hindi ko gagawin.

“Sure?”

Hindi! Ayoko pang mamatay!

“Isang pagkakamali lang ng sagot mo, babaon ang bala na ‘to sa ulo mo," banta niya. “You are lucky for the reason that you are the one that I had a preference for,” napasinghap ako dahil namantig ang tainga ko sa narinig ko. Binalingan ko siya ng inis na tingin.

Masuwerte? Baka malas.

Walang suwerte sa sinabi niya!

“Iba na lang!” Bigla siyang lumayo sa akin. Kumuha siya ng kung anong bagay na nakapatapong sa lamesa. Isang kaha pala ng sigarilyo, nagsindi ng isang stick at bumaling ulit sa akin.

“You’re the one that I desire to be with my fiancé, do you have to do with it?” He lifted his eyebrows. He suddenly goofed up smoke on me. Napaubo ako at halos matanggalan ako ng hininga sa ginawa niya.

“Ano ba?! May asthma ako!” Pagsisinungaling ko pero ang totoo, ayaw na ayaw ko lang ang amoy ng sigarilyo. “Iba na lang ang hanapin mo,” dugtong ko, kumunot naman ang noo niya.

“You’re irritating, you know?” inis na pahayag niya, “okay fine! If you don’t want I’ll do the same way on how I annihilated those nugatory women. I will ravish you ‘till you beg for your life and cut every part of your body and I will make your intestines as your food.”

Nagulat ako sa sinabi niya at nakaramdam ng matinding kilabot kasabay ang pagtindig ng mga balahibo ko.

Napakawalang hiya niya! Nakakaya niyang sabihin ‘yon? Hindi ba siya nangingilabot sa mga sinasabi niya?!

“B-Bakit ginagawa mo ‘to? Wala kang awa! Wala kang puso! Sino naman ang tatanggap sa gusto mo kung ganyan ‘yung ipinapakita mo? Ano na lang sasabihin ng pamilya mo sa ‘yo? Sa tingin mo ba proud sila na ganyan ka?” Hinagis naman niya kung saan ang sigarilyo. Hinablot niya ang braso ko.

Ang sakit!

“Don’t preach to me like you know me!” Sigaw niya sa akin, sinubukan kong agawin ang braso ko dahil nahihirapan at nasasaktan ako lalo na't nakatali pa ako.

“Bakit?! Totoo naman ah! Kung may puso ka, pakakawalan mo kami!”

“Why would I?” Malamig niyang tanong. “Watch this.” Sabi niya at kinuha niya ang baril niya, at itinutok sa dalawang babae kaya nanlaki ang mata ko.

“’Wag mo silang papatayin!” Pigil ko sa kanya, hinarap naman niya ako. “Please!”

“At times when my mother begged not to kill my father, did they do it?! Did they feel sorry?! And at times that I begged not to hurt my brothers, did they listen to me?!” Iritadong sabi niya at bakas sa mukha niya ang galit. "So why *bang* would *bang* I *bang* f*cking let them go?! *3 gun shots*”

Napatili ako at napahagulgol dahil sabay-sabay niyang pinaputukan ang dalawang natitirang babae na kasa-kasama ko. Walang konsensya ang nakabakas sa ekspresyon niya.

“I would have given them a chance to continue their life if you had only accepted what I wanted,” Bigla akong nangamba at nakonsensya sa narinig ko.

“B-Bakit mo sila pinatay?! Wala silang kasalanan! Wala ka rin naman sinabi na pakakawalan mo sila!” Sigaw ko sa kanya ngunit hinawakan niya ako sa panga.

“Are you f*cking deaf?! Don’t you hear what I have said ?!” Diniinan niya pa ang paghawak niya sa akin sa panga, “you did what is happening to you now! All the women that I brought here owed me! Their family is the reason why my parents and siblings died!” hinayaan niya akong mahulog nang binitawan niya ako.

Dinukot niya ako dahil lang sa pagsilip ko kanina? Ganoon ba?

“Bakit pati ako?! Anong ginawa ko sa ‘yo?”

“Come on, you showed up. I know you’re going to report, you think I’m stupid? Makakadagdag ka pa sa problema ko.”

“Hindi ko na balak magsumbong kung pinakawalan niyo ako!”

“Tsk. You already knew my house then you want me to let you go? Are you pulling my legs?” Sinamaan ko siya ng tingin. “You’re the last here. Any last words?” He said while grinning, he forcefully grabbed me. Tama siya. Ganun din ang gagawin niya sa akin.

Pinunit niya ang pantalon ko. Kahit pantalon kaya niyang punitin! Ibang klase siya. Anong lakas ang meron siya?

Sinimulan niyang i-slide ang baril sa mga hita ko. Hindi ko na napigilan ang pagpatak ng luha ko sa pisngi ko.

“Please ‘wag! Papayag na ako!” Kahit labag sa kalooban ko.

“I gave you a chance but you lost it. Now, face the consequences for declining my request,” itinapat nita ang baril sa gitna ko kaya muntikan ko nang makalimutang huminga. Nanginginig ang buong katawan ko.

“Please, papayag na ako. Kahit ano pa ‘wag mo lang akong saktan, please?”

Hindi niya ako pinakinggan, tinutukan niya ako ng kanyang baril, ngunit napatigil siya nang biglang may tumawag sa cellphone niya.

Naiirita siyang tumayo para layuan ako. Napalunok ako at nagpasalamat ng ilang beses. Habang abala siya sa pagsasalita ay dahan-dahan akong gumapang.

“Hello?....F*ck Later!.. What?... Tsk! Fine….I’ll go there, just wait for me… Yep, I have a girl what would you expect? ….tell her that she’s invited in our engagement party.” Binalingan naman niya ako ng tingin kaya napatigil ako sa paggapang.

“You see how lucky you are. Just pretend to be my fiancé, and I will give you a chance to continue your lovely life,” sambit nito, Hindi ako makasagot, wala akong choice kundi tanggapin ang alok niya sa akin kaysa ang buhay ko ang kapalit.

“After that, marry me,” sambit nito kaya nagulat ako sa kanya, sinasabi ko na nga ba. Akala ko ba pretending lang?

“A-Ayoko pang matali, sabi mo pagkukunwari lang 'yung gagawi—”

“So, ayaw mo? Mamili ka, pakakasalan mo ako o papatayin kita?” napapikit ako at hindi makasagot.

Parehong ayaw ko. Ayos lang sana kung lahat ng ito ay pagpapanggap lang pero hindi biro ang kasal, kasi kapag kinasal ako sa lalaking ‘to lagi ko siyang makikita at mas mahirap pa ay papatay siya pa sa harap ko. Nagawa na nga niya ngayon.

“I’ll count to three if you can’t answer I’ll blow it in your head… One…” malamig niyang pagbilang. Nanatiling tikom ang bibig ko. “Two…” Tinutok niya sa akin ang baril. Nanginginig na naman ang mga kamay ko at tumulo na naman ang mga luha ko. Wala na ba akong choice? "Two and a half ..." Kinasa niya ang baril. “Three—"

“Papayag na po ako pakakasalan kita,” mabilis kong sagot. Ngumisi siya bigla. Ibinaba niya ang baril niya kaya medyo nakahinga ako ng maluwag.

“Tss, good. Sasagot din pinatagal pa,” sabi niya at kinuha' yung Jacket niya sa sahig at ipinalupot sa legs ko.

Kung dito niya ako patitirahin, may tsansa kaya na makatakas ako? Ni hindi alam ng nanay ko ang tungkol dito.

"Nice legs and shape of your feminine. How I wish I could touch and bite them."

Naiyukom ko ang mga kamao ko.

"BASTOS!"

Hindi niya ako pinansin at nauna nang lumabas sa kwarto. Hindi ko natiis at sumunod kaagad sa kanya para maiwasan ang duguan na kwarto.

Sana tinutulungan niya akong maglakad, 'di ba?!

Napansin kong walang tao dito sa bahay at tanging kami lang dalawa. Pumasok kami sa isang kwarto pero sa pagkakataong ito ay napakalinis, black and white ang tema, at may kama, sofa, TV, at mesa.

“Clean yourself, wear my clothes if needed,” utos niya, nakatayo lang ako sa may pintuan at hindi gumagalaw.

Hindi ako makapaniwala na buhay pa ako sa mga oras na ‘to.

“Are you deaf or what?!” Nagulat ako sa sigaw niya sa akin kaya kumilos ako, pero narealize ko na nakatali ako.

“Kalagan—"

“I’m leaving first. Wait for me here. Don’t you dare to escape from me. You can’t get out of my hands, you understand? I will search for you anywhere in the world,” huling sabi niya bago siya umalis. Nakatulala ako ngayon at inaalala ang nangyari.

Pero alam kong magiging delikado ang buhay ko ngayon dahil mamamatay tao ang fiancé ko. Walang hiya siya! Isinusumpa ko siya!

Nang hindi ko na siya makita ay matinding galit ang naramdaman ko. Muntik na, muntik na niya akong mapatay.

I am Leexiya Martinez and I’m here now in the hands of a Brutal Killer.

HALOS dalawa o tatlong oras akong naghintay dito sa kwartong ito. Nakuha ko na ngang makatulog at kani-kanina lang ay doon lang ako nagising. Napansin kong mag-gagabi na, sa palagay ko alas singko na ng hapon.

Sobrang lagkit na ang pakiramdam ko. Malansa pa. Hindi ko nga alam kung bakit nakayanan ko sa katawan ko ang dugo na’to.

Kanina pa ako umikot, pero lahat ng pinto at bintana nakalock, pati 'yung kwarto kanina nakalock din at ito lang 'yung bukas na kwarto. Wala akong ibang malibot, masyadong malaki at masyadong madilim ang bahay, at natatakot ako na baka may multo rito.

Nagulat ako nang may nahulog na bagay kaya agad kong niyakap ang sarili ko.

Baka naging multo ang mga pinatay niya? Baka nagpapakita sila sa akin? Huwag naman sana, natatakot ako diyan, baka mamatay na lang ako bigla.

“M-Mama…tito.”

Tapos hubad pa ang pang ibaba ko. Tanging panty at jacket lang niya ang nakatakip. Naramdaman ko bigla ang kalamigan. Bakit kasi pinunit nya pa ang pantalon ko? Besides, bigay sa akin ‘yun ng mama ko, ang tagal na n’on sa akin tapos isang beses niya lang sinira.

Kung pwede lang na mukha na lang niya ang sirain ko matutuwa pa siguro ako. Nakakabwesit! Sana hindi na lang siya nabuhay! Bakit kung sino pa ‘yung mga masasamang ugali sila pa ‘yung nabubuhay?!

Sana madapa siya!

Tapos ang tanga niya pa. Gusto niya mag-ayos o maglinis ako ng katawan ko pero nakatali ako. Anong klaseng utak ang meron siya? Okaya, wala siyang utak, hindi niya ginagamit. Wala sigurong pinag-aralan at puro krimen na lang ang ginagawa.

Oh, please, kunin niyo na siya. Dalhin niya kaagad sa impyerno at pahirapan niyo. Tapos paki-videohan din ng mapanood ko, matutuwa ako.

Pero nagpapasalamat pa rin ako dahil buhay pa rin ako. Sana hindi magbago ang isip niya. Hindi ko pa kayang mamatay, marami pa akong gustong gawin at goals sa buhay.

Pero ang goal ko ngayon ay ang makatakas sa puder ng demonyo, wala pa naman akong alam sa pagtatakas.

Luminga-linga ako sa paligid para tumingin ng matulis para makawala ako sa tali ko. Gusto ko rin maglinis ng katawan. Siguro naman may banyo at tubig sila dito, 'no? Pero naliligo ba ang mga demonyo?

Hindi ko mapigilang maalala ang nangyari kanina. Hindi ako makapaniwalang kaya nilang gawin 'yon. Kung alam ko lang na kapag pumayag ako sa gusto niya, maliligtas ko pa sana ang dalawa pang babae. Sobrang nakokonsensya talaga ako.

Hindi ko napigilan ang luha ko, “Sorry, sorry, kung alam ko lang edi sana nabubuhay pa kayo ngayon.” Sana hindi nila ako multuhin.

Napakasama ko!

Grabe siya kung maghiganti. Sabihin na nating mga tatay nila ang may kasalanan, pero bakit dinamay niya ang mga babaeng walang kalaban-laban?

Cannibal ba siya?

Ipinilig ko ang ulo ko para burahin ang nasa isip ko. May ganun ba sa mundo?

Siguro meron at siya 'yun!

Tapos sabi niya ‘he hates women’. Sino siya sa palagay niya? Sa tingin niya ba siya ay isang diyos? Isa siya sa mga taong dapat mawala sa lipunan dahil isa siyang salot!

Isa siyang hangal na nag-iisip.

Nang makita ko ang bakal na may patulis ay agad akong pumunta roon habang gumagapang. Ang hirap gumalaw ng nakatali!

Tumalikod ako at pinilit kong maputol ang nakatali sa akin gamit ang bakal. Hindi naman ako nabigo. Kita ko ang pamumula ng buong braso ko, kita ko ring nasugatan ako dahil sa kanina, nahigaan ko ang mga patalim na nakakalat sa sahig.

Ngayon ko lang naramdaman ang paghapdi. Pati yata sa mukha ko may hiwa na rin, plus ‘yung pagsampal niya pa sa akin.

May nakita akong isang kabinet, I think may mga damit naman siguro dito na pwedeng masuot. Binuksan ko iyon, nakita kong puro panlalaki ang mga damit. Hindi na 'yun mahalaga, sobrang lansa na ng amoy ko. One simple jersey shorts and a shirt lang ang napili kong susuotin. Alam kong sa kanya ‘to. Ayoko man suotin ang mga pagmamay-ari niya, wala lang akong choice.

Napatingin ako sa isang pinto na kulay gray sa side. Mukhang elevator, pero may nalagay na letters sa itaas na ‘BATHROOM’.

Medyo namangha ako rito, pero anong klaseng banyo ‘to? Walang door knob. Naiihi na ako.

Hindi yata tao ang nakatira dito, e.

Lumabas ako upang maghanap ng ibang C.R. Nagtungo ako sa may bandang kusina, napangiti naman ako dahil may banyo roon, at may doorknob na.

Binuksan ko ito, nanlaki ang mata ko, at agad akong napaatras, biglang bumaliktad ang sikmura ko dahil sa nakita ko.

“Oh, my God!" puno ng dugo ang buong banyo.

Agad akong tumakbo papasok ng kwarto. Ni hindi ako makatingin sa bagay na iyon, napakabaho at nakakadiri. Siya ba ang may gawa nun? Anong klaseng tao siya?! Dapat sa kanya ay makulong o mas mabuti ay mahahatulan ng parusang kamatayan para sa mga ginawa niya.

“Hindi siya tao!”

Wala bang nakakaalam nito? Sa tingin ko kailangan kong magsumbong sa pulis. Patayin man niya ako, ang mahalaga ay may hustisya ang mga babaeng pinapatay niya, baka makapatay pa siya ng kahit sino kapag hindi pa siya nahuli.

“WALANG HIYA! Walang awa!Mamatay ka na!”

Nagbihis na ako at pinigilan ko muna ang ihi ko. Kumuha ako ng isang kutsilyo, kailangan kong makatakas rito. Napakadelikado ng buhay ko!

“Hindi ako naniniwalang bubuhayin mo ako! Sinong niloko mo!? Hayopppp! Isa kang g’go! Mamatay ka na!” Hindi ko napigilan ang pagsigaw ko at nag-echo sa buong bahay.

Inis na inis kong sinisira ang kandado. Nakakainis! Ito na sana yung pagkakataon para makatakas. Wala rin pala akong dalang cellphone hindi ako makaka-kontak. Sobrang malas ko!

“Sh’tt! Bumukas ka naman oh!” Nakita kong nasugatan na ang kamay ko, pero kailangan kong mabuksan ang kandado na ‘to. Kailangan kong makagawa ng paraan.

Naibato ko ang kutsilyo dahil sa inis. Pumunta ako sa isang maliit na kwarto dito sa tabi ng kusina at binuksan ko ito, bumungad ang iba't ibang klase ng kutsilyo. Napalunok ako. Kumuha ako ng palakol dito, at maging ito ay puno ng dugo.

"Mukha siyang isang karakter sa isang horror movie, kahit palakol ginagamit niyang pampatay."

Tumayo ako sa harap ng kandadong pinto at buong lakas kong itinaas ang palakol kasabay ng pagsira ng kandado. Sobrang saya ko dahil nasira ang lock, ang gate na ito ay bumukas na parang isang elevator. Sa likod nito ay may isa pang pinto. Nakakainis! Preso ba ang bahay niya?

Bubuksan ko na sana ito nang may unang nagbukas doon. Lalong nanlaki ang mata ko dahil nakita kong nakasimangot siya habang nakatingin sa akin.

May kasama rin siyang isang lalaking kahawig niya…oh! Hindi pala kahawig! Kamukhang-kamukha!

Mukhang sila lang dalawa. Napalunok ako

“Where do you think you’re going huh?”