Chapter 3

ARMELLE LUNA

Maya't maya ang silip ko sa kabilang pintuan habang nakaupo sa sofa sa sala. Nasa tapat ako ng pintuan ng housemate ko dahil hinihintay ko ang paglabas nito. Kailangan ko kasi sabihin sa kanya na may pasok ako sa school bukas. Baka kasi pagbalik ko ay hindi na ako makapasok dahil pinalitan na niya ang padlock ng main door. 

Isang oras na ako naghihintay ay hindi pa rin siya lumalabas. Nakaramdam na ako ng gutom kaya tumayo na ako. Hindi pa man ako nakahahakbang ay narinig ko ng bumukas ang pinto ng kwarto niya. 

"Good morning!" masiglang bati ko na ikinatigil naman niya sa paghikab. Salubong ang kilay na tiningnan niya ako. 

"Good morning," wala sa loob na sagot nito. 

"Nagluto na ako ng almusal. Kumain na tayo," yaya ko saka lumapit rito. Hinawakan ko ito sa kamay at iginiya sa dining area. 

"You prepared this?" manghang tanong nito ng makita ang pagkain na nasa mesa.  

"Oo. Maupo ka na at kumain na tayo. Nagugutom na rin ako," nakangiting tugon ko at naupo sa bakanteng upuan. 

Nang tapunan ko siya ng tingin ay mataman siya na nakatitig sa akin. Alanganin akong ngumiti at nagsimula ng kumain. 

"Tell me. May kailangan ka sa 'kin kaya ang bait mo, ano?" 

Naiwan sa ere ang kutsara ko na may lamang pagkain. Awtomatiko akong napatingin sa gawi niya.  

"May pasok kasi ako bukas. Baka kasi pagbalik ko ay palitan mo ang padlock ng pintuan para hindi ako makapasok. Hindi ko maaaring ipaalam sa mama ko na may kasama ako dito dahil baka mag-alala iyon. Ayaw ko na mahirapan pa siyang maghanap ng malilipatan ko. Hayaan mo muna ako dito dahil malapit na rin naman ako magtapos. Isa pa, ako naman ang nauna rito," mahabang litanya ko. 

"I can't believe you. Ikaw ang nakikiusap na kailangan pa na ipagdiinan na ikaw ang nauna rito," hindi makapaniwala na sambit nito. 

"Totoo naman," giit ko pa at sunod-sunod na sumubo ng pagkain. 

"Okay, fine…" anito dahilan para sumilay ang ngiti ko sa labi. "On one condition." 

Ang kanina lang na ngiti ko ay nawala na parang bula dahil sa huling sinabi nito. 

"Ano 'yon?" 

"You will wash my clothes," may ngisi sa labi na sabi nito. 

Napamaang naman ako sa sinabi nito. Wala akong nagawa kundi ang tumango bilang pagsang-ayon.

Kinabukasan ay maaga akong umalis dahil kailangan ko pa mag-adjust ng oras sa pagpasok. Medyo malayo kasi ang tinutuluyan ko sa university. Kailangan ko pa gamayin ang pasok ko. 

Muntik na akong mapatalon ng may bumusinang sasakyan sa likuran ko. Nang lingunin ko ay ang seryosong mukha ng housemate ko ang aking nakita. 

"Where are you going?" tanong nito habang sinabayan ako ng sasakyan niya sa aking paglalakad. 

"School," sagot ko. Muntik na akong matawa sa naging reaksyon nito. Umikot kasi ang mata nito na animo'y hindi sang-ayon sa naging sagot ko. 

"I know, you already told that. I mean, saan ang daan mo?" 

"Isasabay mo ako?" malawak ang ngiti sa labi na tanong ko. Huminto naman ang sasakyan nito. 

"Hop in. Sa terminal na lang kita ibababa," anito. 

Mas mainam sana kung pati sa university ay ihahatid ako nito para l***i na rin sa pamasahe. Pero mukhang hindi yata iisa ang way naming dalawa.

"Sana araw-araw ganito," bulong ko.

"Ngayon lang dahil maaga pa naman. Pero kapag alanganing oras ay hindi kita maisasabay," dahilan nito. 

"Nagbabakasakali lang naman," nakasimangot na sabi ko. "Huwag mo akong sasaraduhan ng pinto, ha. Wala akong matutuluyan. Hindi ako maaaring makituloy sa bestfriend ko dahil marami sila sa bahay nila," maagap kong wika. 

"Marunong akong tumupad sa usapan, Armelle," saad nito. 

"Hala, naalala mo ang pangalan ko?" hindi makapaniwala na usal ko. 

Napangiti ako ng tumawa siya.  

Binaba nga niya ako sa terminal ng mga jeep. Tulad nga ng inaasahan ko, magkaiba ang way naming dalawa. 

Hindi naman traffic kaya maaga akong nakarating sa university. Papasok palang ako sa gate ay sinalubong na ako ng kaibigan kong si Lea Mae. Nabanggit ko kasi na may sasabihin ako. Pero dahil may klase pa kami ay hindi muna ako nagkwento. 

Nagsisimula na rin kami gumawa ng thesis kaya hindi pinapatagal ng mga professor namin ang klase. Medyo kailangan namin mag-concentrate lalo na at malapit na ang end ng klase. 

"Girl, ano na nga ang sasabihin mo sa 'kin?" pag-uungkat na sabi ni Lea Mae habang nasa canteen kami kumakain. Bahagya pa ako nitong siniko sa tagiliran. 

Uminom ako ng tubig at pagkatapos ay huminga ng malalim. 

"Atin lang ito, girl, ha. Huwag mo ipagkakalat kahit na kanino. Kapag nakalabas ito, wala akong paghihinalaan kundi ikaw," sabi ko rito at pinandilatan ito ng mata. 

Inirapan ako nito saka muling tinuon ang atensyon sa pagkain. 

"Parang hindi mo naman ako kilala, girl. Marunong ako magtago ng sikreto lalo na pagdating sa 'yo. Hindi ko sisirain ang pagkakaibigan nating dalawa dahil lang sa hindi ko mapigilan mag-kwento sa iba," tila nagtatampong saad nito. 

Nakonsensya naman ako sa binitawan kong salita. Kapag-kuwa'y marahan ko itong siniko saka alanganing ngumiti ng sulyapan ako. 

"Ito naman, hindi na mabiro," panunudyo ko rito sabay kinurot sa tagiliran nito. 

Nagbuga ako ng hangin at seryosong tumitig sa kanya. Marami na akong sikreto na sinabi sa kanya pero kakaiba ang sasabihin ko ngayon. Tiyak ako na magugulat ito kapag sinabi ko ang tungkol sa nangyari sa paglipat ko sa bago kong tirahan. 

"Ganito kasi 'yon, hindi ba lumipat ako ng apartment?" panimula ko. Tumango naman ito bilang pagtugon. "May kasama ako sa apartment, girl." 

Kumunot ang noo nito sa huli kong sinabi. Tila natural na lang rito ang sinabi ko. 

"Ano'ng bago ro'n? Tiyak na kagustuhan ni Tita Arnie na may kasama ka sa apartment para hindi ka na magluluto pagdating mo galing sa school," sabi nito saka muling nagpatuloy kumain. 

"Hindi mo ako naiintindihan, girl. Lalaki ang kasama ko sa apartment at hindi babae," paglilinaw ko rito. 

Kasabay ng panlalaki ng mata nito ay ang pagsinghap at pagtutop nito sa bibig. Tila hindi ito makapaniwala sa binitawan kong salita. 

"Nagsasama na kayo ni Jacob, girl?" eksaherada na tukoy nito sa boyfriend ko dahilan para umikot ang mata ko. 

"Hindi. Ano ka ba? Wala pa sa plano ko ang ganyang bagay at alam ni Jacob 'yon. Ibang lalaki ang kasama ko sa bahay," pagtatama ko na mas ikinalaki ng mata nito. 

"Oh, my gosh! Eh, sino ang kasama mo? Alam ba ni tita?" sunod-sunod na tanong nito. 

"Nong sabado ng gabi kami nagkaharap. Nagulat ako ng pag-gising ko ay bukas ang ilaw sa kusina. Ayon nga, may kasama pala ako sa apartment. Tulad ng una naming pagkikita, hindi rin maganda ang ikalawa naming pagtatagpo," paliwanag ko rito. 

"Ano'ng ibig mong sabihin?" nagugulumihanan na tanong nito. 

"Naalala mo n'ong hindi ako nakapasok sa major subject natin dahil sa nangyari sa akin sa daan?" pagpapa-alala ko rito isang buwan na ang nakalipas. Tumango-tango naman ito senyales na naalala nito ang nangyari sa akin. "Siya rin ang kasama ko ngayon sa apartment." 

"What?!" bulalas nito kasabay ng panlalaki ng mata. 

"Oo, s'ya nga. Pinipilit niya na siya raw ang may-ari ng apartment. Ang sabi ko, ako ang nauna kaya hindi niya ako maaaring paalisin. Sumang-ayon naman siya pero sa isang kondisyon…" pinutol ko ang sasabihin at marahas na nagbuga ng hangin. 

"Ano?" 

"Ako ang maglalaba ng mga damit niya." 

"At pumayag ka naman." 

Tumango ako bilang tugon. 

"Alam ni tita?" 

"Hindi. Ayoko sabihin dahil baka maghanap pa si mama ng malilipatan ko. S'ya na naman mahihirapan. Pagtiisan ko na lang hanggang maka-graduate tayo. Isa't kalahating buwan na lang din naman," katwiran ko at tinuon na ang atensyon sa pagkain. 

"Ano'ng pangalan ng bastos na lalaking kasama mo?" tila nanggigigil na tanong nito. 

"Hanz Timothy Silvestro," sagot ko. 

Napasinghap ito dahilan para sulyapan ko at nagtatanong ang mata ang ipinukol ko rito. 

"As in, Hanz Timothy Silvestro, girl?" ulit pa nito sa pangalan na binanggit ko. 

Tumango lamang ako bilang tugon. 

"Teka, teka. Kailangan ko masiguro kung siya nga. Wait lang," sabi nito na hindi magkandatuto na kinuha ang cellphone na nakapatong sa mesa.

Salubong na ang kilay nito habang tumitipa sa keyboard ng cellphone nito. Nagulat na lang ako ng impit itong tumili. 

"Bakit?" puno ng pagtataka kong tanong. 

"Ang swerte mo, girl!" sabi nito saka muling tumili. Kapag-kuwa'y tinapat sa mukha ko ang cellphone nito. 

Unti-unting nanlaki ang mata ko sa nakita at nabasa ko. Ang impormasyon ay galing sa isang sikat na magazine at si Hanz ang laman niyon. Hindi maaaring magsinungaling ang internet. Isang bilyonaryo ang kasama ko sa apartment. Bukod sa isa itong bilyonaryo, isa rin itong tinaguriang playboy at walang kahit sino man na babae ang nakakaligtas dito.

"Ingat ka, girl. Isang certified playboy ang kasama mo sa apartment," bilin pa sa akin ni Lea Mae bago kami naghiwalay na dalawa.