เข้าสู่ระบบแชร์
สัญญาต้องเป็นสัญญา
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-04 22:02:37@ HTND Hotel, Bangkok
เวลา 18.00 น.
อลันตัดสินใจพาซูมี่กลับมาทานข้าวที่โรงแรมของตัวเอง ซึ่งเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดในตอนนี้ ก่อนจะเดินทางมาถึงเขาได้โทรแจ้งเลขาให้ช่วยบอกพ่อครัวเตรียมอาหารชุดใหญ่ไว้สำหรับ 2 คนเป็นที่เรียบร้อย และในเมนูอาหารต้องมีชุดติ่มซำถาดใหญ่ไว้พร้อมเสิร์ฟด้วย
เมื่อรถได้เทียบจอดที่ลานจอดรถ VIP ทั้งคู่ก้าวเท้าลงจากรถและเดินมุ่งตรงไปยังห้องรับรองที่ถูกจัดเตรียมไว้ เมื่อประตูห้องฯ เปิดออกก็พบกับเมนูอาหารเรียงรายมากกว่า 10 เมนูบนโต๊ะกลมหมุนลายหินอ่อน หญิงสาวกวาดสายตามองอาหารด้วยแววตาเป็นประกาย จนพี่ชายคนข้าง ๆ หันไปยิ้มถาม
“เมนูอาหารพอจะถูกใจเราไหม”
“ถูกใจมากเลยค่ะ เราจะกินกันหมดไหมคะพี่อลัน” ซูมี่เอ่ยถาม
“ไม่หมดก็ห่อกลับบ้านได้นะ เผื่อเมนูไหนคนที่บ้านอยากทานด้วย เอาล่ะมากินกันเถอะ”
อลันลากเก้าอี้ออกให้ซูมี่นั่งก่อนจะเดินไปนั่งฝั่งตรงข้ามกัน เขาเริ่มจากหยิบขนมจีบและฮะเก๋าสุดเลิฟให้เธอลองชิมเสียก่อน พอซูมี่เอาเข้าปากถึงกับร้องอุทานว่าอร่อยมาก ขนาดแม่ครัวที่บ้านยังทำให้ทานไม่ได้แบบนี้เลย พี่ชายแสนดีสุดแสนจะดีใจ หากรู้ว่าเธอชอบขนาดนี้คงไม่เสียเวลาพาไปกินไกลที่ไหนอีกแล้ว ทั้งคู่ต่างผลัดกันคีบอาหารให้กันและกันในจาน พร้อมแลกเปลี่ยนการรีวิวรสชาติของอาหาแต่ละเมนูอย่างเพลิดเพลิน จนกระทั่งหมดหัวข้อที่จะคุยเรื่องนี้ ชายหนุ่มจึงเปลี่ยนหัวข้อพูดคุยเป็นสารทุกข์สุกดิบแทน
“ซิงอีสบายดีไหม” อลันนึกขึ้นได้ว่ายังมีน้องชายที่รักอีกคน ยังไม่ได้คุยกันเลยหลังกลับมาจากสวิตฯ
“สบายเกินไปค่ะ ทุกวันนี้ติดเกมอะไรก็ไม่รู้เล่นไม่ยอมหลับยอมนอน คุณแม่เอ็ดจนหูชาเพราะค่าไฟที่บ้านขึ้น” ซูมี่ทำปากจู๋หลังจากพูดจบ
“ฮ่า ๆ วัยรุ่นก็เป็นแบบนี้แหละ โตขึ้นก็คงเพลาลง”
“แสดงว่าพี่อลันก็เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเหรอคะ”
“ไม่ถึงขนาดนั้น แต่ก็มีไปเล่นกับเพื่อนบ้างช่วงที่เครียดน่ะ พี่ได้ข่าวว่าซิงอีเรียนอยู่สายวิศวะ ดูท่าจะเรียนหนักและเครียดพอควรยังไงก็เข้าใจน้องสักนิดนึงแล้วกันนะซูมี่”
อลันพยายามพูดให้ ซูมี่เข้าใจน้องชายตัวเองในบางมุม ซึ่งเธอก็เห็นด้วยกับที่เขาพูด
“แล้วเราล่ะ เรียนเป็นไงบ้าง” อลันวกกลับมาถามเรื่องของซูมี่
“ก็เรื่อย ๆ นะคะ เรียนไม่ได้เครียดจนเกินไป แต่เครียดอย่างอื่นมากกว่า”
“อย่างอื่นที่ว่าคืออะไร”
“ผู้ชายค่ะ”
คำว่า ‘ผู้ชาย’ ทำให้ตะเกียบที่อลันกำลังคีบอาหารถึงกับหลุดมือหล่นลงพรมปูพื้น เขารีบก้มลงไปเก็บมัน ทว่าซูมี่ห้ามไว้และยื่นตะเกียบอีกคู่ให้ใช้แทน เขาจึงรับมาก่อนที่จะถามต่อ
“ผู้ชายคนไหนกันถึงทำให้เราเครียดได้”
“เกือบจะทุกคนในมหาลัยค่ะ จนทุกวันนี้ซิงอีต้องพาซูมี่หลบคนพวกนั้นที่มายืนรอที่หน้าตึกเรียนทุกเช้า เฮ้อเหนื่อยใจจัง”
ซูมี่พลางถอนหายใจเฮือกหนึ่ง ก่อนจะหยิบขนมจีบปูเข้าปากเคี้ยวต่อ
“คนสวยก็แบบนี้แหละ แล้วเราว่าไม่ดีเหรอที่มีคนมาจีบ”
“ไม่ค่ะ เพราะซูมี่มีคนของใจอยู่แล้ว”
“คนของใจ? เราหมายถึงคนที่ชอบเหรอ”
อลันเลิกคิ้วเอ่ยถาม เพราะเขาตามคำศัพท์เด็กวัยรุ่นไทยสมัยนี้ไม่ทัน แถมตัวเองก็พึ่งจะเดินทางมาถึงไทยวันนี้เอง
“ถั่วต้มค่า”
อลันถึงกับร้องฮะกับคำศัพท์ใหม่ ซูมี่หัวเราะเสียงดังจนต้องอธิบายความหมายของคำนี้แปลว่า ถูกต้อง เขาถึงร้องอ๋อกลับมา
“กระซิบพี่ได้ไหมว่าคนของใจซูมี่เป็นใคร พี่รู้จักเขาหรือเปล่า”
ต่อมความเผือกของอลันเริ่มทำงาน อยากรู้ความเป็นไปของเด็กดื้อคนนี้
“รู้จักดีเลยค่ะ”
ซูมี่ตอบแบบอุบคำตอบเอาไว้ก่อนจะฉีกยิ้มแล้วเอียงคอ ขณะที่คนถามก็พยายามนั่งนึกว่าคนรอบตัวที่เป็นไปได้มีใครบ้าง แต่นึกเท่าไหร่ก็ไม่ออก
“พี่ยอมแล้ว เราเฉลยเลยดีกว่า...เขาคือใคร” ซูมี่พยักหน้ารับ ก่อนเอ่ยพูด เสียงดังฟังชัดออกไปให้ได้ยินว่า
“พี่อลันไงคะ”
มุมมองของซูมี่ ♥
ฉันรวบรวมความกล้าพูดต่อหน้าเขาอย่างตรงประเด็น ในเมื่อตั้งเป้าหมายไว้แล้วก็ต้องไปให้สุดทาง
“เราอำพี่เล่นอยู่ใช่ไหม”
ขอเงิบกับสิ่งที่พี่อลันตอบกลับมา ที่ฉันพูดนั้นคือจริงใจไม่จิงโจ้เลยนะ
“ไม่ได้อำค่ะ ซูมี่พูดจริง”
ฉันทำสีหน้าจริงจังกับสิ่งที่ฉันพูด แต่พี่อลันดูเหมือนจะยังไม่เชื่ออยู่ดี แล้วนี่ต้องทำอย่างไรต้องควักหัวใจออกมาพิสูจน์ให้เห็นเหรอ
“ซูมี่เลิกแกล้งพี่ได้แล้ว เรื่องแบบนี้มันไม่ขำเลย”
“แล้วใครขำกันคะ” เออฉันก็ไม่ได้เล่นตลกนะ
“พี่ว่าเราน่าจะสับสนอะไรบางอย่าง”
“Not me but you พี่อลันจำสัญญาของเราไม่ได้แล้วเหรอคะ”
ฉันพร้อมกางสัญญาใจในหัวออกมาเปิดอ่านให้ฟังเลย หากเขาระลึกความจำไม่ได้
“สัญญาอะไรกันซูมี่”
และสิ่งที่เตรียมไว้ก็ได้นำออกมาใช้จริง นี่เขาลืมเรื่องสำคัญที่ให้ไว้ไปได้อย่างไรกัน
“12 ปีที่แล้ว พี่อลันตกลงจะเป็นแฟนกับซูมี่หลังเรียนจบมหาลัยไงและนี่ก็เป็นปีสุดท้ายที่ซูมี่ใกล้จะเรียนจบแล้วค่ะ”
เมื่อฉันเปิดคำพูดออก พี่อลันก็เหมือนจะพอนึกออกว่าตัวเองพูดไว้ตอนไหน ถ้าเมื่อก่อนฉันมีมือถือจะกดอัดเสียงให้หลักฐานมัดตัวเลย
“พี่นึกออกละ คืออย่างนี้นะ...” พี่อลันทำท่าเหมือนจะพูดแก้ตัวในคำพูดที่เขาเคยให้ไว้
“อย่าบอกนะคะ ว่าพี่อลันกำลังคืนคำพูด”
“ฟังพี่อธิบายก่อน”
แอบน้อยใจได้ไหม ทำไมมันไม่เป็นอย่างที่คิดไว้กัน หรือว่าเพราะพี่อลันมี คนของใจอยู่แล้ว กล่องของขวัญใบนั้นที่ฉันเห็นคงจะเป็นของผู้หญิงที่พิเศษสักคนจริง ๆ แต่แล้วไง...ใครแคร์
“ต่อให้ตอนนี้พี่มีคนของใจแล้วก็ไม่เป็นไรค่ะ ซูมี่ยังมีเวลาพอที่จะรอพี่อลัน แต่ถ้าเมื่อไหร่ซูมี่เรียนจบ พี่ก็ต้องไปเคลียร์ใจกับคนของพี่นะคะ”
“ซูมี่ไปใหญ่แล้ว...ให้พี่ได้พูดสักนิด”
“ต่อให้ต้องบุกน้ำลุยไฟ ยังไงพี่อลันก็ต้องเป็นแฟนกับซูมี่”
“หลิน ซูมี่!”
“เรียกสั้น ๆ ว่าซูมี่ก็พอค่ะ”
“ยังจะมาเล่นอีก ระหว่างพี่กับเรามันเป็นไปไม่ได้ เพราะพี่ไม่ได้รู้สึกแบบนั้น ซูมี่เหมือนน้องสาวของพี่คนหนึ่ง”
ให้ตายสิ คำก็น้อง สองคำก็น้องสาว คำพูดนี้เจ็บปวดไปถึงกระดองใจ แต่ไม่เป็นไรยังไหวอยู่
“สัญญาต้องเป็นสัญญาค่ะ แม้ว่าในตอนนี้พี่จะไม่รู้สึกอะไรกับซูมี่เลย ก็ตาม ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของซูมี่ที่จะทำให้พี่รู้สึกเอง”
ฉันขอประกาศไว้เลยว่า ถ้าทำให้พี่อลันรู้สึกแบบเดียวกันและยอมเป็นแฟนตามสัญญาไม่ได้ ก็อย่ามาเรียกว่าฉันว่า หลิน ซูมี่!
บทที่เกี่ยวข้อง
My Honey ซูมี่จอมดื้อ สักวัน
ต่อให้อลันพยายามจะพูดให้ซูมี่เข้าใจความรู้สึกที่เขามีต่อเธออย่างไร ซูมี่ก็เลือกที่จะไม่ฟัง สรุปง่าย ๆ ก็คือดื้อนั่นเองแต่ถือว่าอลันมีความใจเย็นและเป็นผู้ใหญ่มากพอที่สามารถแยกแยะระหว่างเรื่องความรู้สึกกับเรื่องที่ต้องดูแลน้องสาวจอมดื้อออกจากกันได้ เขาขับรถไปส่งเธอกลับบ้าน ระหว่างเดินทางบรรยากาศในรถยิ่งกว่าป่าช้า หากมีเสียงหมาหอนแทรกขึ้นมาน่าจะอุ่นใจกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้@ บ้านครอบครัวตระกูลหลินเมื่อรถมาจอดที่หน้าบ้านซูมี่ คุณแม่ของซูมี่ก็ออกมารับลูกสาวกลอยใจเข้าบ้าน อลันยกมือไหว้สวัสดีคุณอาเพียงขวัญที่ไม่ได้เจอกันนาน เธอได้พูดคุยถามสารทุกข์สุกดิบเล็กน้อยกับอลันก่อนจะเชิญเข้าไปนั่งพักในบ้าน แต่อลันขอปฏิเสธอย่างสุภาพเพราะดึกแล้วจึงไม่อยากรบกวนเวลาของครอบครัวซูมี่ เขาจึงกล่าวลาและขอตัว ทว่าก่อนเดินกลับไปขึ้นรถคุณเพียงขวัญบอกลูกสาวตัวแสบให้ไปส่งพี่ชายที่หน้าบ้านก่อนซูมี่ทำตามคำสั่งคุณแม่ เธอเดินตามหลังอลันมาติด ๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรกับเขาเลยสักคำ จนอลันรู้สึกว่าขืนเป็นแบบนี้ต่อไปคงจะมองหน้ากันไม่ติดแล้ว จึงเอ่ยพูดเล็กน้อยเพื่อให้บรรยากาศมันดีขึ้น“พี่กลับก่อนนะ เดินเข้าบ้านดี ๆล่ะ”หมับ!
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-04My Honey ซูมี่จอมดื้อ แค่พี่น้อง
3 วันผ่านไป...@ ห้องเรียน ตึกคณะบริหารธุรกิจตั้งแต่เหตุการณ์ในวันนั้น จนถึงตอนนี้ซูมี่กับอลันก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย หญิงสาวเหม่อลอยมองออกไปนอกหน้าต่างตึกเรียนเหมือนกำลังคิดทบทวนในสิ่งที่เธอทำไปทั้งหมดว่ามันได้ผลดีหรือผลเสียกันแน่ การที่เธอมาทวงสัญญาตามที่ให้ไว้มันก็ไม่ได้เป็นเรื่องเสียหาย หากคิดในมุมของซูมี่ก็เพราะอลันให้คำสัญญาไม่ใช่หรอกเหรอจึงกลายเป็นการสร้างความหวังให้กับเธอเช่นนี้ ตั้ง 12 ปีเชียวนะที่ผู้หญิงคนหนึ่งรอผู้ชายคนนั้นอย่างไม่รู้จุดหมาย เธอไม่ยอมเปิดใจให้ผู้ชายคนไหนเข้ามาศึกษาดูใจเลยสักคน เพราะเธอรอแค่เขาเท่านั้น...“สะกิดมันหน่อยยัยรัก วิญญาณหลุดออกจากร่างไปแล้วมั้ง” ต้นข้าวบอกน้องสาวฝาแฝดของตัวเองให้สะกิดเรียกซูมี่ที่นั่งข้างกัน“มีมี่เป็นอะไรหรือเปล่า เห็นนั่งเหม่อมาเป็นชั่วโมงแล้ว” ต้นรักหันไปถาม“ไม่มีอะไรต้นรัก ซูมี่แค่นั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย” ซูมี่หันมายิ้มให้เพื่อนสนิทตัวเอง“ไอ้ที่ว่าเรื่อยเปื่อยมีเรื่องของผู้ชายคนนั้นอยู่ด้วยไหม” ต้นข้าวเอ่ยถามเพื่อนสาวด้วยท่าทีสงสัย“มีบ้าง แต่ไม่มาก”“โกหก!”ฝาแฝดส่งเสียงพูดพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย พวกหล่อนเป็นเพื่อนเธอม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-04My Honey ซูมี่จอมดื้อ อิ่มใจ
จากวันนั้นที่ซูมี่พยายามหาทางไปเจออลัน ทั้งคู่ก็เริ่มสนิทกันมากขึ้นกว่าแต่ก่อน อลันพาเธอไปส่งถึงบ้านด้วยความเป็นห่วงในเรื่องความปลอดภัยหลังจากที่สอนการบ้านเสร็จ ในคืนนั้นตระกูลหลินอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาพอดิบพอดี ในช่วงเวลาที่ทุกคนกำลังจะรับประทานอาหารเย็น คุณชางอีจึงชวนอลันทานข้าวด้วยกันที่บ้านก่อนกลับ ซึ่งอลันก็พยายามพูดว่าไม่เป็นไรด้วยความเกร็งใจผู้ใหญ่ แต่หญิงสาวตัวแสบดันลากแขนเขาให้ไปนั่งเก้าอี้ที่ยังว่างอยู่ข้างเธอ ซึ่งอันที่จริงแล้วที่นั่งตรงนั้นเป็นของซิงอี แต่น้องชายตัวดีดันมาทีหลังจึงโดนแย่งที่นั่งและให้ไปนั่งข้างคุณแม่แทน บทสนทนาภายในโต๊ะอาหารเต็มไปด้วยหัวข้อสนุกสนานและเบาสมองโดยไม่มีการพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องงานเลย ชายหนุ่มได้สร้างความประทับใจให้คุณชางอีในเรื่องทัศนคติที่ดีของเขาจากการถามตอบเรื่องต่าง ๆ ที่คิดตรงกันเมื่อรับประทานอาหารกันเสร็จเรียบร้อย ซูมี่ก็ไปส่งอลันที่รถเหมือนดังเคย แต่ครั้งนี้พิเศษกว่าตรงที่ว่าสาวน้อยรวบรวมความกล้าขอเบอร์ติดต่อและไลน์ส่วนตัวของเขาไว้ และอลันก็เต็มใจให้เพราะเห็นว่าเป็นน้องสาว เผื่อมีอะไรฉุกเฉินจะได้ติดต่อพี่ชายคนนี้ให้ช่วยเหลือได้1 สัปดา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-04My Honey ซูมี่จอมดื้อ ไม่หวงหน่อยเหรอ
หลายวันต่อมา...@ บ้านตระกูลหลินเช้าวันอาทิตย์วันแห่งการพักผ่อนสำหรับคนวัยทำงาน คุณชางอีเดินลงมาชั้นล่างเพื่อมานั่งทานอาหารเช้าพร้อมกับครอบครัว สมาชิกในครอบครัวเริ่มทยอยเดินลงมาจากชั้นบน จนสิบนาทีผ่านพ้นไปสมาชิกคนหนึ่งก็ยังไม่ปรากฏตัว“ซิงอี จ้าย หน่าร์” คุณชางอีถามเป็นภาษาจีนกับลูกสาวว่า ‘ซิงอีอยู่ไหน’“หว่อ ปู้ จือ เต้า” ซูมี่ตอบกลับคุณพ่อว่า ‘เธอก็ไม่รู้’ เหมือนกัน“น่าจะหลับอยู่ เดี๋ยวไปตามลูกให้ค่ะคุณพี่”คุณเพียงขวัญทำท่าลุกขึ้นเพื่อไปตามลูกชาย ทว่าถูกสามียั้งไว้ให้นั่งลงเหมือนเดิม จากนั้นจึงหันมาทางลูกสาวเหมือนต้องการความช่วยเหลือบางอย่าง“ซูมี่คนสวยของพ่อ ไปตามน้องให้พ่อทีนะ” ซูมี่กลอกตามองบนก่อนจะพยักหน้ารับคำบัญชาของคุณพ่อเธอเดินจ้ำอ้าวจับราวบันไดขึ้นไปยังชั้นบนจนไปหยุดที่หน้าประตูห้องของน้องชายพร้อมยกกำปั้นหนึ่งข้างเคาะไปที่แผ่นไม้สักสี่เหลี่ยมก๊อก ก๊อก“ซิงอีตื่นยัง”ซูมี่แนบหูข้างหนึ่งกับประตูเพื่อพยายามฟังเสียงข้างในแต่ไร้เสียงตอบรับ เจ้าน้องชายคนนี้ทำอะไรกันอยู่กันนะ ปกติทุกวันอาทิตย์ซิงอีจะลงไปเสนอหน้าให้คุณพ่อเห็นเป็นคนแรกที่โต๊ะอาหารด้วยซ้ำซูมี่ตะโกนเรียกแม่บ้านใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-04My Honey ซูมี่จอมดื้อ น้องที่พี่รัก (มากที่สุด)
1 สัปดาห์ต่อมาหลังจากที่ครอบครัวของอลันและครอบครัวของซูมี่ไปเที่ยวพักผ่อนกันเป็นเวลา 2 วัน 1 คืน ทุกคนต่างดูมีความสุขชื่นมื่นเหมือนได้เอาความเหน็ดเหนื่อยออกจากการทำงานและการเรียนซูมี่เริ่มกล้าที่จะคุยกับอลันผ่านข้อความแชตบ่อยขึ้น แต่ก็ไม่ได้ส่งข้อความไปรบกวนเขาตลอดเวลาเพราะรู้ว่าเขาต้องทำงานและกำลังจะมีข่าวดีในวันพรุ่งนี้อลันจะเข้าพิธีการแต่งตั้งเป็นประธานกรรมการบริษัท (CEO) ขึ้นแท่นแทนคุณอคิณที่กำลังจะเกษียณอายุโดยงานจะจัดขึ้นในวันพรุ่งนี้ช่วงค่ำ ซูมี่ได้แต่คอยให้กำลังใจอยู่ห่าง ๆ อันที่จริงเธออยากจะมีส่วนร่วมภายในงานที่จะจัดด้วย ถึงกับร้องขออลันปลอมตัวเป็นเด็กเสิร์ฟในโรงแรมอีกครั้ง แต่เขายั้งเธอไว้พร้อมกับสอนว่าไม่ควรทำอะไรที่สุ่มเสี่ยงอีก ขอแค่เธอมาร่วมงานในฐานะแขกเขาก็ดีใจแล้ววันต่อมา เวลา 20.00 น.@ HTND Hotel, Bangkokบรรยากาศหวนคืนเหมือน 12 ปีก่อนอีกครั้ง แขกทั้งหลายทยอยเดินเข้างานกันหนาแน่น ไม่มีแขกเพียงคนไทยเท่านั้น ยังมีชาวต่างชาติอีกหลายสัญชาติมาร่วมแสดงความยินดีกับ CEO คนใหม่อลันปรากฏตัวในชุดสูทสีดำเข้ม ทรงผมด้านหน้าถูกเซตขึ้นเปิดโชว์โหงวเฮ้งของผู้นำรุ่นใหม่ นอกจากหน้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-04My Honey ซูมี่จอมดื้อ แบกทีม (ที่มีเธอ)
หลายวันต่อมา@ HTND Hotel, Bangkok“คุณอลันคะ ทางมิสเตอร์จอห์นสันเลื่อนวันจัดงานที่เซี่ยงไฮ้มาไวขึ้นค่ะ”เลขามีนยื่นข้อมูลในแท็บเล็ตให้เจ้านายดู เขาอ่านจับใจความได้ว่างานถูกเลื่อนเข้ามาจัดภายในเดือนหน้าซึ่งเหลืออีกแค่หนึ่งสัปดาห์ในการเตรียมตัวเดินทางไปต่างประเทศ“คุณมีนลองประสานให้หน่อยครับ อยากทราบเหตุผลว่าทำไมถึงเลื่อนเข้ามาจัดไวขึ้น”“รับทราบค่ะ”อลันมักจะมีชีพจรรองเท้าต้องเดินทางไปไหนมาไหนตลอดเวลา เขาพึ่งกลับมาไทยได้ไม่ถึงเดือนก็ต้องเตรียมตัวเดินทางออกนอกประเทศอีกครั้ง แถมครั้งนี้ก็ไปนานเป็นเดือน ๆ เสียด้วย ขนาดเขาพึ่งได้รับตำแหน่ง CEO มายังตารางแน่นถึงเพียงนี้ แล้วต่อไปเขาจะมีเวลาส่วนตัวให้ตัวเองบ้างหรือเปล่า“คุณอลันอยากดื่มเครื่องดื่มอะไรไหมคะ” เลขาเอ่ยถามเจ้านายเมื่อเห็นสีหน้าเจ้านายที่อิดโรยจากการทำงานมาทั้งวัน“ขอแค่น้ำเปล่าเย็น ๆ สักแก้วพอครับ”“ได้ค่ะ เดี๋ยวมีนรีบไปเอามาให้ค่ะ” พูดจบเธอก็รีบเดินออกไปปล่อยให้เจ้านายอยู่คนเดียวภายในห้องอลันลุกขึ้นจากโต๊ะทำงาน มานอนเอนหลังที่โซฟาเพื่อผ่อนคลายก่อนจะหยิบมือถือมาไถดูอะไรเล่นไปพลาง ๆ แต่ไถอย่างไรก็ไม่รู้ดันไปเข้าห้องแชตระหว่างเข
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-04My Honey ซูมี่จอมดื้อ จะดื้อไปถึงไหน
“เล่นแล้วเป็นไงบ้างสนุกไหม” อลันหันไปถามหญิงสาวที่นั่งข้างกัน“สนุกค่ะ ถ้ามีพี่อลันเล่นด้วย”ซูมี่เอ่ยพลางฉีกยิ้มให้เขา รอยยิ้มของเธอทำให้โลกดูช่างสดใส นี่สินะสิ่งที่ช่วยฮีลความเหนื่อยล้าจากการทำงานของผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าได้“ถ้ามีพี่อลันเล่นด้วย”ซิงอีเลียนแบบคำพูดของซูมี่ด้วยน้ำเสียงแหลมราวกับเป็นสตรีศรีสยาม“จ่ายเงินมา แกลอกเลียนคำพูดของฉัน” ซูมี่ชะโงกหัวหาน้องชายที่นั่งอยู่อีกฝั่งพร้อมแบมือขอเรียกเก็บค่าลิขสิทธิ์จากเขา“ไถเงินขนาดนี้ ใครได้เป็นแฟนมีหวังเป็นหนี้เป็นสินแน่”“หลิน ซิงอี!”ซูมี่ทนไม่ไหวกับความกวนอวัยวะเบื้องล่างของน้องชายจนถึงขั้นลุกพรวดจากโซฟาวิ่งเข้าประชิดตัวและเขย่าไหล่ของน้องเป็นจังหวะสามช่า ซิงอีตะโกนส่งเสียงให้อลันช่วยเขาให้หลุดพ้นจากพี่สาวจอมโหด ทว่าอลันดันเลือกที่จะเข้าข้างพี่สาวของเขามากกว่า ชายหนุ่มอายุมากที่สุดได้แต่นั่งยิ้มและหัวเราะให้กับทั้งคู่ จนกระทั่งซูมี่ยอมปล่อยมือออกจากไหล่เอง“เฮียสองมาตรฐานมาก ๆ”ซิงอีพูดเชิงน้อยใจพี่ชายสุดที่รักเล็กน้อย เขาก็เป็นน้องของอลันเหมือนกัน แต่ทำไมอภิสิทธิ์ช่างน้อยกว่าพี่สาวของตัวเองเหลือเกิน“ทำไมถึงคิดอย่างนั้นล่ะ เฮี
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-04My Honey ซูมี่จอมดื้อ เครื่องแบบชุดนักศึกษาพาย้อนรำลึกความหลัง
“เราดื้อแบบนี้ พี่ไม่อยากห่วงแล้ว” อลันทำหน้าบึ้งตึงใส่ซูมี่จนเธอต้องขยับตัวเข้ามานั่งใกล้ ๆ เพื่อง้อผู้ชายตรงหน้า“โอ๋ ๆ ไม่ทำหน้าแบบนั้นสิคะ ซูมี่สัญญาจะไม่ดื้อกับพี่อลันและจะเชื่อฟังทุกอย่างเลยค่ะ”ซูมี่ยกสามนิ้วขึ้นสัญญากับอลันเพื่อให้เขาหายหน้าหงิกหน้างอ“ถ้าเชื่อฟังก็ไปขึ้นรถ พี่จะพาไปซื้อกระโปรงใหม่”“โอเคค่า”ซูมี่ลุกพรวดจากโซฟาแล้วเดินมุ่งหน้าไปที่ประตูทางออกของบ้าน แต่ต้องหยุดชะงักเมื่อมีเสียงพูดจากอลันดังขึ้นไล่หลัง“เดี๋ยวก่อน ไปเปลี่ยนกางเกง”เมื่อซูมี่หันกลับมา ก็เห็นอลันทำท่ายืนกอดอกเหมือนผู้ปกครองกำลังดุลูกของตัวเองเรื่องการแต่งกายที่ไม่สุภาพ แม้ว่ามันจะเป็นกางเกงออกกำลังกาย เขาก็ไม่อนุญาตให้ใส่ออกไปอยู่ดีเพราะมันสั้นพอ ๆ กับกระโปรงทรงเอของเธอเลยซูมี่รีบเดินลงบันไดมาหาอลันเมื่อเปลี่ยนกางเกงเสร็จ ครั้งนี้เธอเปลี่ยนเป็นสวมใส่กางเกงวอร์มสีดำขายาวลากดิน เมื่ออลันเห็นถึงกับชมเธอว่าแต่งกายได้เรียบร้อยมากแถมบอกให้รักษามาตรฐานการแต่งกายแบบนี้เอาไว้ ขณะที่เธอก็ได้แต่ยิ้มแห้งกลับไปเพราะมันไม่ใช่สไตล์การแต่งตัวที่ชอบเลยด้วยซ้ำ แต่ทำไงได้คนของใจขอมาก็ต้องตามใจคนขอหน่อยก็แล้วกันท
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-04
บทล่าสุด
My Honey ซูมี่จอมดื้อ จากนี้และตลอดไป (ตอนจบ)
1 เดือนต่อมา @ หอประชุมใหญ่มหาวิทยาลัย เวลา 06.00 น.“นักศึกษาชั้นปีที่ 4 เชิญเข้าหอประชุมเลยครับ” ประธานสโมสรนักศึกษาประกาศเสียงผ่านโทรโข่งเพื่อกวาดต้อนนักศึกษาแต่ละคณะเข้าหอประชุมเพื่อเตรียมเข้าพิธีรับประกาศนียบัตรจบการศึกษาวันนี้นักศึกษาชั้นปีที่ 4 จำนวนมหาศาลจากต่างคณะมารวมตัวกันที่มหาวิทยาลัยโดยไม่ได้นัดหมาย ยังไม่นับรวมญาติสนิทมิตรสหายที่มาร่วมแสดงความยินดีกับว่าที่บัณฑิตป้ายแดงในอีกไม่กี่ชั่วโมง จำนวนผู้คนหลั่งไหลเข้ามาราวกับฝูงมด หากจะติดต่อหากันคงต้องบอกที่นัดหมายไว้ให้เรียบร้อย ไม่เช่นนั้นคงพลัดหลงกันแน่ “ยัยมี่ทางนี้” ต้นข้าวชูมือขึ้นสูงเพื่อเรียกเพื่อนสาวที่กำลังเอามือถือแนบที่หูพลางกวาดสายตามองหาพวกเธอเมื่อซูมี่เห็นเป้าหมายจึงรีบเดินเบียดเสียดคนเข้าไปหาเพื่อนสาว “หวัดดีพวกแก ไม่คิดว่าคนจะเยอะขนาดนี้” “จริง มาเข้าใจรุ่นพี่ปีก่อนก็ตอนนี้แหละเนอะมีมี่” ต้นรักเอ่ย“พวกเราเข้าไปห้องพิธีข้างในกันเถอะ ตรงนี้คนมันแน่นฉันหายใจไม่ออกแล้ว” ต้นข้าวเอ่ยชวน สามสาวเดินตามกันเข้าไปในห้องประชุมด้วยความทุลักทุเลกับชุดครุยที่ลากยาวติดพื้น ไหนจะรองเรื่องรองเท้าคัทชูที่สวมใส่กัดอีก ท
My Honey ซูมี่จอมดื้อ ใจฉันมีแต่เธอ
1 เดือนต่อมา@ คณะบริหารธุรกิจ“เย้! โปรเจคผ่านสักทีเว้ย!” แฝดสาวผู้พี่กระโดดโลดเต้นดีใจ“ดีใจเกินเหตุข้าว อย่าลืมสิว่ามีสอบอีกชุดใหญ่ไฟกะพริบ”แฝดผู้น้องย้ำเตือนเธอว่ายังเหลือโค้งสุดท้ายแห่งชีวิต ถ้าสอบไม่ผ่านก็เตรียมแหกโค้งปลิดชีพเรียนไม่จบไปได้เลย“เออว่ะ อย่าพูดสิฉันเศร้า” ต้นข้าวเสียงหงอยก่อนนั่งลงที่เก้าอี้แต่จะมีอยู่หนึ่งคนที่อยู่เหนือความเครียดและความกังวลใด ๆเพราะโลกของเธอช่างสดใสราวกับเดินเล่นอยู่ในดินแดนแห่งเวทมนตร์“คงจะมียัยมี่คนเดียวที่เบิกบานใจ” ต้นข้าวถึงกับหยิบปากกาขว้างไปที่หัวเหม่งของคนที่ถูกกล่าวถึง“โอ๊ย!ยัยข้าวเจ็บ” หญิงสาวที่โดนขว้างปากกาใส่หัวหันมาเรียกชื่อเพื่อนสาวฝาแฝด“มีความสุขเหลือเกินแม่สาวหมวย พอมีแฟนเป็นตัวเป็นตนก็เทเพื่อนเลยนะยะ” ต้นข้าวเอ่ยเชิงน้อยใจ“ฉันทิ้งพวกยูตรงไหน มา ๆ วันนี้มีแพลนไปไหนกัน ฉันไปด้วย”ซูมี่เอ่ยถามสองแฝดว่าวันนี้มีที่ไหนอยากไป เธอพร้อมจะไปด้วยเพื่อเป็นการไถ่โทษที่ช่วงนี้อยู่กับพวกเธอน้อยกว่าเดิม“ชิ ถ้าฉันบอกว่าอยากไปดื่มเหล้า แกจะไปกับพวกฉันเหรอ” ต้นข้าวเอ่ยถามทั้งที่รู้ว่าซูมี่คงไม่ไปด้วยแน่“ไปสิ ดื่มเหล้านี่ของชอบเลย” หญิงสาว
My Honey ซูมี่จอมดื้อ หักห้ามใจ
3 สัปดาห์ต่อมาความรักของชายหนุ่มกับหญิงสาวเริ่มสุกงอม หลายสัปดาห์ก่อนเขาและเธอได้ใกล้ชิดกันมากขึ้นในสถานะความสัมพันธ์ที่เรียกว่าแฟนอลันตัดสินใจเปิดตัวซูมี่ต่อครอบครัวเขาและเธออย่างเป็นทางการโดยเชิญพวกท่านมาเป็นสักขีพยานช่วงทานอาหารมื้อค่ำที่โรงแรม HTND ทั้งคุณพ่อคุณแม่ของเขาและเธอต่างพากันตกใจในความสัมพันธ์ของทั้งคู่ ทว่าพวกท่านก็ไม่ได้ขัดที่ทั้งคู่จะคบหาดูใจกันพร้อมทั้งเอ่ยปากร่วมแสดงความยินดีไปในตัว ถือว่าทั้งคู่โชคดีที่ครอบครัวเปิดไฟเขียวให้คบหาดูใจกันได้ตามสะดวก ทางครอบครัวซูมี่ยังเอ่ยฝากฝังลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนกับอลันไว้ด้วย ซึ่งเขารับปากสัญญาว่าจะดูแลเธอเป็นอย่างดีในวันนี้อลันขออนุญาตทางผู้ปกครองของซูมี่พาเธอไปเที่ยวหรือที่เรียกกันว่าชวนไปออกเดต หากเป็นคู่รักคู่อื่น ๆ คงจะพาไปดูหนัง กินข้าว ร้องคาราโอเกะ เดินเล่นในสวน แต่สำหรับพวกเขาซึ่งตัวติดกันอย่างกับหมากฝรั่ง สถานที่ที่เขาเดตกันก็มีเพียงที่เดียวที่ปลอดภัยและเป็นส่วนตัวนั่นคือ คอนโดของชายหนุ่ม@ คอนโดของอลันเมื่อทั้งคู่เปิดประตูห้องเข้ามาแล้ววางสัมภาระไว้ที่โต๊ะเรียบร้อย ไม่ทันไรผู้ชายคลั่งรักก็พุ่งตัวเข้าไปสวมกอดแฟนสาวจา
My Honey ซูมี่จอมดื้อ ออดอ้อน
@ คอนโดของอลันเวลา 08.30 น.กริ๊งงงง!เสียงนาฬิกาปลุกจากมือถือที่ตั้งเอาไว้โดยซูมี่ดังขึ้น เธอเอื้อมมือสุดแขนไปที่โต๊ะเล็กข้างเตียงเพื่อปิดมันก่อนจะดันตัวเองจากเตียงแล้วลุกนั่งตัวตรงในสภาพที่ยังไม่ลืมตาตื่น“อยากนอนต่อจัง…ไม่ได้สิ เราอยู่คอนโดพี่อลันนี่นา”ซูมี่สะดุ้งตัวฟื้นคืนสติว่าตอนนี้ตัวเองไม่ได้อยู่ที่บ้าน ทว่ายังอยู่ที่คอนโดผู้ชายที่เธอน่าจะเรียกได้เต็มปากแล้วว่า…แฟนหนุ่มหญิงสาวลุกขึ้นจากเตียงแล้วพับผ้าห่มอย่างประณีตตามหลักสูตรวิชาการโรงแรมที่เรียนมา ก่อนจะเดินไปเปิดประตูทักทายยามเช้ากับชายหนุ่ม“อรุณสวัสดิ์ค่าพี่อลัน เอ…ยังไม่ตื่นเหรอ”ซูมี่กวาดตามองทั่วทิศเพื่อหาผู้ชายร่างสูง และพบว่าเป้าหมายยังคงนอนหลับสนิทอยู่ที่โซฟาในห้องนั่งเล่น เธอค่อย ๆ ย่องฝีเท้าให้เบาประดุจดังขนนกมาหยุดอยู่ที่โซฟาก่อนจะย่อตัวลงเอามือชันเข่าพลางโน้มตัวจ้องมองใบหน้าของอลัน“คนอะไร ขนาดหลับยังหล่อเลย”เธอยื่นนิ้วเรียวเล็กเอื้อมไปปัดปอยผมข้างหน้าของอลันที่บังตาไว้เพื่อจะได้เห็นความหล่อของแฟนตัวเองชัด ๆหมับ!ยังไม่ทันจะได้ชื่นชมเต็มอิ่ม จู่ ๆ ข้อมือของเธอก็ถูกจับโดยผู้ชายที่นอนอยู่ แถมเขายังดึงร่างเธอใ
My Honey ซูมี่จอมดื้อ ความลับระหว่างลูกผู้ชาย
สามปีก่อน (สมัยซูมี่อยู่ปี 1 และซิงอีอยู่ ม.6) @ บ้านตระกูลหลินเวลา 19.00 น.“กลับมาแล้วค่ะ / ครับ” เสียงเด็กหนุ่มวัยมัธยมปลายและสาววัยมหาวิทยาลัยแจ้งคนในบ้านให้ทราบว่าพวกเขาเดินทางกลับถึงบ้านเป็นที่เรียบร้อย“วันนี้เป็นไงกันบ้างเด็ก ๆ ” คุณเพียงขวัญเอ่ยถามลูกรักทั้งสอง “เหนื่อยครับคุณแม่ ผมขอตัวไปนอนเลยนะครับ” ซิงอีพูดจบก็รีบขึ้นบันไดเข้าห้องนอนตัวเองทันที“อ้าว ไม่กินข้าวกินปลาก่อนเหรอลูก” ผู้เป็นแม่เอ่ยไล่หลังแต่ลูกชายไม่ตอบกลับอะไรเลย “เดี๋ยวซูมี่ไปดูน้องเองค่ะคุณแม่” ซูมี่รีบเดินขึ้นบันไดตามน้องชายตัวเองไปเธอมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องพลางเคาะประตูขออนุญาตเปิดเข้าไป ภาพที่เธอเห็นคือซิงอีล้มตัวลงนอนทั้งที่ยังใส่ชุดนักเรียนอยู่เลย “ซิงอี ลุกขึ้นไปอาบน้ำก่อนค่อยมานอน เชื้อโรคมันจะสะสม” “ไม่ไหวแล้วซูมี่ วันนี้ผมเหนื่อยมากขอนอนพักแป๊บ เดี๋ยวมีนัดเล่นเกมตอนดึกกับเพื่อนต่อ” แปะ! พี่สาวตีไปที่หลังน้องชายเสียงดังแปะในขณะที่เขานอนคว่ำหน้าอยู่“โอ๊ย! พี่ทำไรเนี่ย” จนเขาต้องหันหน้ามาคุยกับเธอ “หมั่นไส้ ห่วงเล่นเกมอยู่ได้ หนังสืออ่านมั่งไหม ปีนี้แกต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัยแล้วนะ” “เออผมรู้แ
My Honey ซูมี่จอมดื้อ ดึกแล้วอย่าพึ่งกลับ
@ WithUs Café and Restaurantแอ๊ด...ประตูถูกเปิดอีกครั้งหลังจากสามสิบนาทีก่อนหน้าถูกปิดลง หญิงสาวที่นั่งรอใครบางคนหันไปในทิศทางที่ประตูเปิดออกแล้วเผยรอยยิ้มให้ผู้ชายที่กำลังเดินเข้ามา“ดีใจจัง พี่อลันกลับมาแล้ว”ขณะเดียวกันผู้ชายคนนั้นก็เดินปรี่เข้ามาสวมกอดผู้หญิงตรงหน้า“พี่คิดถึงเราจัง”เมื่อหญิงสาวได้ยินเขาเอ่ยแบบนี้จึงดันตัวเขาออกทันที คนที่สวมกอดถึงกับทำหน้างง“ถามจริง นี่ใช่พี่อลันตัวจริงหรือเปล่าคะ” ซูมี่เลิกคิ้วด้วยความสงสัย“ซูมี่…เราพูดอย่างกับพี่มีฝาแฝดอีกคนไปได้” คำตอบของเขาจะสื่อว่าไม่มีใครจะตัวจริงไปกว่านี้อีกแล้ว“ปกติพี่อลันไม่เคยทำตัวแบบนี้นี่นา ซูมี่แตะทีหรือกอดทีตะโกนโหวกเหวกตกใจทุกทีเลย”“มันเมื่อก่อนไหม ตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว”“ไม่เหมือนเดิมยังไงคะ”“ก็เราเป็นแฟนของพี่แล้วไม่ใช่เหรอคะ”อลันกระชับกอดเอวบางแน่นขึ้น แถมยังพูดคำที่ซูมี่โคตรจะแพ้ใส่ไปในประโยคด้วย“ถ้าบอกยกเลิกตอนนี้ทันไหมคะ” ซูมี่ลองแกล้งพูดอำอลันเชิงขำขัน ทว่าเขาดันไม่รู้สึกขำด้วย“ลองดูสิ” อลันให้คำตอบสั้น ๆ พร้อมยักคิ้วให้“ได้ใช่ม้า”“เราก็ลองดูสิ แล้วเดี๋ยวก็รู้ว่าพี่จะทำยังไงต่อกับเรา”อลันไม่
My Honey ซูมี่จอมดื้อ องค์ลง
อลันคิ้วขมวดมองซูมี่ แววตาเขาแข็งกระด้าง เสียงลมหายใจที่เข้าออกทางจมูกแลดูติดขัด ริมฝีปากเม้มสนิทเหมือนข่มอารมณ์ไม่พอใจบางอย่างอยู่“ค่ะ เสียใจที่ไม่ใช่แฟนของซูมี่มายืนรออยู่ตรงนี้”“ให้พี่ไปเรียกเขาให้ไหมล่ะ”“ก็ดีนะคะ รบกวนด้วยค่ะ”เมื่อได้ยินเธอพูดออกมาแบบนั้น ตัวเขาที่ถูกพูดประชดยิ่งรู้สึกไม่พอใจเข้าไปใหญ่ ชายหนุ่มเริ่มกัดปากตัวเองพลางพยักหน้า“ดูรักกันมากเลยเนอะ”“ใช่ค่ะ รักมากอยากอยู่ใกล้เขาแทบบ้าเลย ขอตัวนะคะแฟนซูมี่คงจะรอดูหนังด้วยกันแย่แล้ว”ซูมี่เอ่ยบอกลาอลันแล้วเดินสวนทางกับเขาเพื่อกลับไปที่ห้องหมับ!ทว่ายังเดินไม่พ้นจากบริเวณนั้น ก็ถูกผู้ชายที่พึ่งสนทนากันเมื่อสักครู่จับแขนข้างหนึ่งของเธอไว้ไม่ให้เดินไปไหนต่อ“ปล่อยค่ะ”“จับนิดจับหน่อยไม่ได้เลยเหรอ เมื่อก่อนอยากใกล้ชิดพี่แทบตายนี่”“เรื่องอดีตซูมี่ไม่เก็บเอามาคิดหรอกค่ะ พี่อลันควรอยู่กับปัจจุบัน ปล่อยค่ะ เดี๋ยวคนอื่นมาเห็นจะเข้าใจผิด”“ก็ดี ปล่อยให้เข้าใจแบบนี้แหละ” ซูมี่ส่ายหน้าให้อลันและพยายามปัดมือเขาออกจากแขนเธอให้ได้ “เลิกเล่นแบบเด็ก ๆ เถอะค่ะพี่อลัน ซูมี่เหนื่อยที่จะพูดกับพี่แล้ว”อลันเผยยิ้มที่มุมปากเมื่อเธอสื่อว
My Honey ซูมี่จอมดื้อ ฝืนใจ
@ WithUs Café and Restaurant“พอใจยังคีย์” ซูมี่หันไปถามคีย์ที่นั่งข้างกัน เธอยื่นมือถือให้ดูรูปคู่ที่ถ่ายแล้วลงโพสต์แคปชันเปิดตัวแฟน“ดีมากซูมี่”“แล้วรักษาสัญญาเรื่องของซิงอีด้วยล่ะ”“ได้เลย ไม่มีปัญหา”พูดจบนายคีย์ก็เขยิบตัวเข้ามาใกล้ซูมี่ก่อนจะเลื่อนใบหน้ามาใกล้ชิดกับเธอ หญิงสาวพยายามเอี้ยวตัวหลบ“คีย์ใกล้ไปแล้ว เขยิบออกไปเดี๋ยวนี้” ซูมี่ดันตัวเขาให้ห่าง “ทำไมต้องหนี ซูมี่เป็นแฟนเราแล้ว”“มัน…เร็วไปไหม เราพึ่งรู้จักกันเองนะ”เธอตอบรับตกลงก็จริง แต่ทำไปเพื่อปกป้องน้องชายตัวเองจากอันตรายเท่านั้น ในเรื่องของความรู้สึกกับผู้ชายคนนี้ไม่มีเลยแม้แต่น้อย“ก็เราอยากอยู่ใกล้ซูมี่นี่ แถม…ตัวซูมี่ยังหอมด้วย”คีย์ยื่นจมูกมาดอมดมตัวเธอ ดีที่ซูมี่ไหวตัวทันไม่เช่นนั้นแก้มของเธอคงชนกับจมูกของเขาแล้ว“ถ้าคีย์ยังทำแบบนี้ เราจะกลับบ้านแล้วนะ”“ก็ได้ไม่ทำแล้ว อยู่ดูหนังด้วยกันก่อนนะครับ” เขาหงุดหงิดเล็กน้อยแต่ก็ยอมเพราะอยากให้เธออยู่ด้วย“ได้ ดูจบแล้วเราขอกลับบ้านนะ”“ได้เลย”ทั้งคู่เดินไปนั่งที่โซฟาพลางเปิดทีวีเลือกหนังดู คีย์ถามซูมี่ว่าจะดูเรื่องนี้กันไหมน่าดูเป็นหนังรัก เมื่อหญิงสาวหันไปมองตามที่ค
My Honey ซูมี่จอมดื้อ พึ่งรู้ใจตัวเอง
“คงไม่มีวันนั้นค่ะ”ซูมี่ยังยืนกรานในจุดยืนของตัวเองว่าเธอเลิกชอบอลันแล้ว“ไม่มีเหรอ” อลันทวนถามซูมี่อีกครั้ง“ค่ะ”“ไหนลองบอกพี่หน่อย เพราะอะไรเราถึงเลิกชอบพี่”อลันมองจ้องซูมี่แบบไม่ละสายตาเพื่อเค้นถามเหตุผลที่เลิกชอบเขา“พี่อลันให้ซูมี่อยู่ในฐานะน้องสาวมาตั้งแต่ต้นไม่ใช่เหรอคะ มันก็ถึงเวลาแล้วที่ซูมี่จะถอยแล้วเปิดใจให้คนอื่นบ้าง” “นั่นมันตอนนั้น...ไม่ใช่ตอนนี้” อลันรู้ตัวดีว่าเป็นคนพูดคำนั้นออกจากปากเอง แต่นั่นเป็นสิ่งที่เขาอยากให้เป็นในเมื่อก่อน ในตอนนี้เขาไม่ต้องการแบบนั้น“หมายความว่ายังไงคะ” ซูมี่เลิกคิ้วไม่เข้าใจที่อลันพูด“ก็พี่...”ตืด ตืดเสียงจากมือถือเจ้ากรรมดันมาขัดจังหวะเสียได้ ซูมี่ใช้จังหวะนั้นรีบลุกขึ้นจากตักอลันเพื่อรับสาย“สวัสดีค่ะ”หญิงสาวก็ไม่รู้ว่าใครโทรมาเพราะหน้าจอขึ้นแต่เพียงหมายเลข“สวัสดีซูมี่ จำเราได้หรือเปล่า...คีย์ไง”เมื่อปลายสายเอ่ยชื่อทักทาย ซูมี่ถึงกับตกใจแต่ก็พยายามนิ่งให้ได้มากที่สุด เพราะตอนนี้เธออยู่กับอลันจะให้เขารู้เรื่องนี้ไม่ได้“จำได้ ได้เบอร์มาจากไหน” เธอยังเลี่ยงใช้สรรพนามที่บ่งบอกเพศสภาพที่คุยกันอยู่“เอาเป็นว่าหามาได้...และไม่ใช่จากซิ
