KABANATA 3

IT was almost three o'clock in the morning and she was still waiting for a jeepney to take her home. Basang-basa na siya dahil kanina pa bumubuhos ang malakas na ulan. Wala nang mga sasakyang dumadaan sa lugar dahil sa malakas na ulan at dahil sa madaling-araw na, ngunit nagbabakasakali pa rin siyang may dumaan. Dalawa lang silang naroroon sa waiting shed, isang lalaki na sa tantiya niya ay nasa trienta ang edad. Napansin niyang pasulyap-sulyap sa kanyang direksiyon ang lalaki kaya nakaramdam siya nang kaba.

Hindi siya agad nakasakay pagkatapos ng trabaho niya sa bar kanina. Malakas ang ulan dahil marahil sa bagyong papasok sa bansa, nakauwi na ang mga kasamahan niya ngunit naroon pa rin siya. Si Sancho kanina ay niyaya siyang ihatid kasama ang boyfriend nito na sumundo rito sakay ng isang motor. She refused the invitation. Ayaw niyang makaabala sa dalawa.

Ngayon niya pinagsisisihan ang kanyang pagtanggi.

Niyakap niya ang sarili dahil sa nararamdamang panlalamig at inilibot ang mga mata. Hindi niya gaanong nakikita ang mga establisiyementong nakapaligid sa kanya dahil sa lakas ng ulan. Pati siya ay nababasa na kahit na nakasilong sa waiting shed.

She wanted to go home and lay her worn-out body on her bed. Tomorrow was Saturday and she had no class, she can sleep until noon. Madalang lang siyang makakuha ng maayos na tulog sa tatlong nakaraang buwan.

Sa umaga ay may klase siya ng alas-otso hanggang alas-dose sa university na pinapasukan. Pagkatapos ng klase ay naghahanda naman siya sa pagpasok sa restaurant mula ala-una ng hapon hanggang alas-otso ng gabi. After her job on the restaurant, she still had to work at the bar for five hours.

Alas dos na ng madaling araw natatapos ang kanyang araw. Tuwing uuwi siya ng apartment nilang magkakapatid ay pagod na pagod siya kaya agad siyang nakakatulog. Limang oras lang ang karaniwang tulog na nakukuha niya tuwing lunes hanggang oras kaya tuwing sasapit ang weekends ay matinding relief ang kanyang nararamdaman dahil mas mahaba-haba ang kanyang ipapahinga.

Dalawang nakababatang kapatid ang kanyang binubuhay kaya kailangan niyang sipagan. Nag-aaral ang dalawa sa isang pampublikong eskuwelahan kaya kahit papaano ay hindi masyadong mahal ang pagpapa-aral sa mga ito. Si Anton Carlos, ang bunso niyang kapatid na lalaki ay pitong taong gulang at nasa grade two. Mag ko-kolehiyo naman sa susunod na taon si Adeline—ang sumunod sa kanya at labing pitong taong gulang na kapatid niyang babae.

Mga kapatid niya ang mga ito sa ina. Ang nanay nilang si Amanda ay dati ring nagtatrabaho sa bar. Isa itong probinsiyana na pinangakuan ng magandang trabaho pagluwas ng lungsod ngunit nahantong sa pagbebenta ng laman. Nagkaroon ito ng ugnayan sa kanyang ama na ayon dito ay may asawa.

Alessandro Sanford ang pangalan ng kanyang biological father na kailanman ay hindi niya nakita.

Nang ipagbuntis siya ng ina niya ay hindi na nito ipinaalam sa kanyang ama ang kalagayan nito dahil pauna nang pinutol ni Alessandro ang ugnayan nilang dalawa nang malaman nitong nagdadalang-tao ang asawa.

Ang ama naman ni Adeline ay isang Pilipino na naging customer ng kanyang ina, ang sabi ni Amanda, minsang magtanong si Adeline tungkol sa ama nito, ay nasawi sa isang aksidente ang lalaki.

Ang ama ng kaniyang bunsong kapatid na lalaki ay ang dating kasintahan ni Amanda.

Nang tumigil ang kanyang ina sa pagiging GRO ay nagtrabaho ito sa isang restaurant at nakilala si Juan Carlos—ang ama ni Anton Carlos. Dahil nga maganda ang kanyang ina ay nagkagusto rito ang lalaki.

Nakita niyang naging masaya si Amanda kay Juan Carlos, hindi kaila sa lalaki ang dating trabaho ng kanilang ina pero tinanggap pa rin niya ito.

Ngunit nang bumagsak ang negosyo ni Juan Carlos ay basta na lang nitong iniwan si Amanda at nagpakasal sa isang mayamang negosyante na mas matanda rito ng labing dalawang taon. Leaving her mother in pain. Hindi na rin nito ipinaalam kay Juan Carlos ang tungkol sa pagbubuntis.

Simula nang mamatay ang kanyang ina mahigit tatlong buwan pa lang ang nakakalipas ay mag-isa niyang itinataguyod ang mga kapatid. May iniwan itong pera sa kanila na inipon nito. Ngunit naubos na ang limampung libong pisong pera na kanyang ginamit sa kanilang mga bayarin sa upa, sa eskuwelahan at sa libing nito. Wala masyadong nakiramay sa kanila dahil hindi kaila sa kanilang mga kapitbahay ang dating trabaho ng kanilang ina. Ang tingin ng mga ito kay Anna ay isang masamang babaeng mababa ang lipad.

Naging isang mabuting ina ito sa kanila. Kahit mahirap ang pamumuhay nila ay mag-isang itinaguyod silang magkakapatid. Isa lang ang pangarap nito para sa kanila, ang makapagtapos sila ng pag-aaral. And she will do everything to fulfill her mother's dream, even though she wasn't there anymore.

Dati siyang scholar sa kolehiyong pinapasukan ngunit dahil bumaba ang kanyang grado ay nawala siya sa scholarship program.

Kahit mahirap ay kailangan niyang tiisin. Kaunti nalang at makakapagtapos na siya ng pag-aaral. Anim na taon na siya sa kolehiyo dahil na rin paunti-unti ang subject na kanyang kinukuha sapagkat bukod sa pag-aaral ay nagtatrabaho rin siya.

WALA siyang panahon sa mga lalaking nagpapalipad hangin sa kanya. Wala siyang tiwala sa mga ito dahil nakita niya ang ginawa ng mga lalaking iyon sa kanyang ina. No boyfriend since birth at twenty three years old. Pero masamang babae ang tingin ng ibang tao sa kanya dahil sa trabaho niya sa bar at sa kanyang ina na ayon sa mga nakakakilala rito ay kamukhang-kamukha niya. She learned to ignore those negative comments about her. Nagtatrabaho siya ng marangal at malinis at alam niya sa sarili niya na hindi siya masamang babae.

Pinuno niya nang malamig na hangin ang baga bago muling binalingan ang kasamang lalaki sa waiting shed. Nakatagilid ito sa kanya habang may kausap sa cellphone. Nangunot ang kanyang noo nang mapansin ang kakaibang ngiti sa mga labi. It looked and feel so strange that she had goosebumps.

Hinimas niya ang mga braso gamit ang mga kamay at inalis ang mga mata rito nang lumingon ito sa kanyang direksiyon.

Muli niyang ipinalibot ang mga mata sa paligid at lalong kinabahan nang wala siyang makitang tao. The whole road looked so deserted under the heavy pour of the rain.

Pinag-iisipan niya kung aalis ba sa lugar na iyon at suungin ang ulan upang magtungo sa highway na siyang karaniwang dinadaanan ng mga motorista nang biglang may humintong taxi sa kanyang harapan.

"Sasakay ka ba, Ma'am?" pasigaw na tanong ng driver nang maibaba ang salamin ng sasakyan.

Wala sa loob na muling napatingin si Alessandra sa lalaking kasama at nang muling makita ang misteryoso nitong ngiti ay dali-dali siyang sumakay sa loob ng taxi. She would rather pay a hundred bills for taking a cab than to stay there with that creepy of a man.