Nanlaki ang kanyang mga mata at tila siya binagsakan ng sangkaterbang bigat ng semento nang marinig ang tinig ng kanyang anak.
"Mommy, you're already here, we are waiting for you. Bakit ang tagal niyo po?" Niccola complained then pouted.
"Who is he, Mommy? Nasaan si Papa Ash? I want to play with him po," tanong naman ni Lucas ng masulyapan nito si Nick.
Natulos sa kinatatayuan si Alessandra at naumid ang kanyang dila. This is not happening! Pinalangin niyang bumuka ang lupa at lamunin siya ng buong buo.
Dahil hindi siya agad nakasagot ay nilapitan ng dalawang bata si Nick at kinilatis.
"Are you my Mommy's friend? Are you friend with my Papa Ash too?" tanong ni Niccola na nakataas ang kilay at nakahalukipkip habang hinahagod ng tingin si Nick.
Tumalungko ang binata para makapantay ang mga bata. "Yes, I am your Mommy's friend..." sagot ni Nick na may matabang na ngi
BINIGYAN niya ng huling sulyap ang sarili sa salamin bago lumabas ng kanyang silid at bumaba. "Wow, ang ganda mo, Ate!" puri ni Adeline sa kanya sa nagniningning na mga mata. "Thank you." Ngunit pinutol ni Niccola ang kasiyahan ng magkapatid. "Mommy, you look so pale in red! And look at that dress, it's so maikli. You should change, or much better, do not come nalang kaya sa dinner date mo with your friend." "Niko, we've talked about this already. I'm just going to have dinner with a... friend." "But I didn't allow you to have dinner with him!" She blew a deep sigh. "Baby, you don't understand." "No! You don't understand me!" iyon lang at umiiyak na pumanhik ang bata sa apat na baitang na hagdan at pumasok sa silid nito. "Ako na, ate. Enjoy your date with Mark," agap ni Adeline nang akma niyang susundan ang anak. "Go."
MAGULO ang kanyang isipan habang nakaupo sa swing. Hindi niya alam kung ano ang uunahing isipin sa sitwasyon niya ngayon. Kinakain siya ng kanyang konsensiya, hindi lang dahil sa pagpapaiyak sa anak kung 'di dahil narin sa paglilihim niya tungkol sa ama ng mga ito. Hindi niya alam kung papaano itatama ang mga kasinungalingang tinahi niya. Hindi niya alam kung papaano sasabihin sa mga bata na hindi naman talaga umalis ang ama ng mga ito para magtrabaho. That their father abandoned them. Bakit nandoon si Nick at ginugulo ang pamilya niya? Dapat ay ituon nito ang pansin sa pamilya nito, sinisira siya ni Nick sa pinanggagawa nito. Ganoon nalang ba ito kawalang puso upang gawin iyon sa kanya? Napatingala si Alessandra sa langit at napapikit dahil sa sinag ng araw, na para bang masasagot ng araw ang kanyang mga katanungan. Hinayaan niyang tumulo ang luha sa kanyang mga mata, kung ilang minuto siya sa ganoong kalagayan ay hindi niya alam. Naram
"YOUR daughter is recovering fast. Mabuti at nadala niyo agad siya sa hospital. Dengue is lethal if detected late, the fatality rate of dengue these days is increasing. It was good that you brought her here to the hospital quickly.""Thank you, Doc."Nang makaalis ang doctor ay napatingin si Alessandra sa anak na nakahiga sa kama. "You heard that, my brave sweetheart? You'll be okay soon. And when you are fully recovered, we will do anything that you want to do.""I—I want to go to the beach, mommy," sagot ng bata sa mahinang boses."You will go to beach when you recover," sabat ng isang boses. Napatingin sa Alessandra sa nagsalitang iyon, si Nick! Kakapasok lang nito sa loob ng hospital room ng anak nila at narinig ang kanilang pinag-uusapan."T-thank you, Mr Nick," sagot ng bata sabay gawad ng ngiti sa binata. Napatingin si Alessandra sa kanyang anak na puno ng katuwaan ang maputlang mukha."No worries, sweetheart. I have a summerhou
“CAN YOU sing a song?” Alessandra was tucking the twins to bed when Lucas Nicholai asked that. “A song?” she asked in almost a whisper and combed her son’s hair then yanked her gaze to the other side of the bed where Elize Niccola was. She was yawning and her eyelids were dropping close, any seconds or minutes from now, she will fall into a deep slumber. Sanggol palang ang anak niyang babae ay hindi na ito mahirap patulugin, kabaliktaran naman ang kambal na si Lucas. Sumandig siya sa headboard, sa may bahagi ni Lucas at nagsimula sa marahang pagkanta ng isang nursery rhyme na noon pa man ay kinakanta na niya sa mga ito during bedtime, especially to her son. “I love you, sweetheart… Take care of your sister,” masuyong bulong niya sa anak na lalaki pagkatapos ng kanta na papikit-pikit na. Marahang tumango ang bata sa kanya bago tuluyang ipinikit ang mga mata at matulog. Alessandra went to Niccola’s side and kissed her lips gently. God knows how
“MOMMY, I want to play with Mr. Nick.” “When will Mr. Nick come here, Mommy? I want to see him. I miss him na.” Napahilot sa sentido si Alessandra habang nakatunghay sa dalawang anak na nakatingin sa kanya. Nakanguso si Niccola habang si Lucas ay tila maiiyak na. Siya man ay gusto na ring maiyak dahil sa inaakto ng mga ito. Kanina pa hinahanap ng kambal si Nick, ang totoo’y gusto niyang mainis, subalit inosente ang kanyang mga anak sa mga nangyari sa kanila ni Nick sa nakaraan. Sandali niyang tinigilan ang ginagawa at hinawakan ang magkabilang kamay ng dalawa at matamang tinitigan ang mukha ng mga ito. Kapagkuwan ay nagpakawala ng isang marahang buntung-hininga kasabay nang pagyakap sa dalawa. Niccola wiggled her body to free herself, while Lucas hugged her back. “Mommy, I can’t breathe,” it was Niccola. Nang pakawalan niya ang mga anak ay agad na bumalik sa paglalaro ang mga ito. Tahimik niyang ipinagpanalangin na hindi na sila magtan
MATULING lumipas ang mga araw at bawat pagdaan niyon ay lalong tumindi ang kanyang anxiety. Sino ba namang hindi mabubuwang kung palaging sumusulpot si Nick sa kanilang buhay. Hindi niya ito maitaboy kahit anong gawin niya dahil hindi naman siya nito pinapansin.Naroong umaabot na siya sa punto na gusto niyang puntahan ang asawa nito at sabihin ang pinanggagawa nito. Ngunit hindi niya magawa, hindi niya kaya. Kahit na hindi siya pinapansin ni Nick o kahit tapunan man lang ng tingin kapag pumupunta ito sa kanila ay nagbubunyi ang kanyang puso tuwing nasa malapit ito. Martyr na nga siguro siya, mahal parin niya ito sa kabila ng lahat.Ilang gabi narin siyang puyat dahil sa kakaisip dito at sa mga kakaiba nitong ikinikilos. Malakas ang kanyang kutob na may alam si Nick tungkol sa kambal, ang alalahaning iyon ay unti-unting nagpapawala sa kanyang katinuan. Hindi na siya uli nakahanap ng pagkakataon na komprontahin ito dahil palagi itong umiiwa
SHE flinched in her sleep when his hand touched her cheek. His chest contracted in pain when he saw her swollen eyes, her red cheek, and her nose from crying.He wanted to punch himself in the face for doing that to her. He took her roughly and hurt her in the process. Nang bihisan niya ito kanina ay nakita niya ang iba't ibang bahagi ng katawan nito na nagsisimula nang maging kulay ube dahil sa pasa. He was responsible for her bruises and he hated himself for that.He took her out of anger, pain and feeling of being betrayed. Nagalit siya kay Alessandra dahil sa paglilihim nito sa kanya, galit siya sa biro ng tadhana ngunit mas lamang ang galit niya sa kanyang sarili.Tinakasan siya ng rasiyonal na kaisipan kanina at hinayaan niyang manaig ang galit at pasakit sa kanyang dibdib kaya nagawa niya iyon kay Alessandra.Nang humupa ang damdamin ay nakita niya ang sariling nasa ibabaw nito. The reality hits him, he wanted to pull her closer and envelop her in
"Ano ba, Nick!" piksi niya sa galit na boses.Bumuntung-hininga ito at sandaling tinitigan ang galit na mukha ng dalaga bago naglakad patungo sa isang upuan habang hila-hila ito sa braso.Kinuha ni Nick ang isang paper bag doon at inilagay sa kanyang kamay."Wear this," anito kapagkuwan ay binitawan ang kanyang braso.Nagmamadali siyang tumalikod, tinungo ang silid na tinuluyan ng kambal at sinuot ang mga damit na ibinigay nito sa kanya. Kasalanan naman nito kung bakit sira ang kanyang mga damit na pang-opisina niya kaya gagamitin niya ang mga binigay nito.Pagkalabas ng silid ay agad niyang hinila sina Niccola at Lucas na nasa sala at tuloy-tuloy na pumasok sa elevator upang makaalis na sa penthouse ni Nick, hindi man lang niya ito tinatapunan ng tingin. Nagreklamo ang kambal ngunit hindi siya nagpatinag at determinadong makaalis sa lugar na iyon.Nakahinga lang ng maluwa
SPECIAL CHAPTERNAGISING siya sa madaling araw na humihilab ang tiyan. Noong una ay hindi niya iyon gaanong pinagtuunan ng pasin. Akala niya'y simpleng paghilab lang iyon.Subalit hindi katagalan, the pain was becoming unbearable."Nick…" tawag niya sa asawa na natutulog sa kanyang tabi. Umungol ito bago iminulat ang mga mata."What happened? Are you okay?" she asked raspily."M-Manganganak na yata ako."Nanlaki ang mga mata ni Nick na biglang napabangon sa pagkakahiga at tiningnan ang kanyang tiyan. Napansin din niya ang bahagyang panginginig ng kamay at mga labi nito. Kung wala lang masakit sa kanyang katawan ay natawa na siya sa reaksiyon ng kanyang asawa.
SHE looked at herself in the mirror and her eyes got misty. Matagal na niyang hinihiling na dumating ang araw na iyon, now it was happening.She sighed shakily and smiled at herself. Hindi niya hinayaang bumagsak ang luha mula sa kanyang mga mata dahil sa labis na kaligayahan. It would ruin her makeup na ilang oras ginawa ng makeup artist niya. Her hair was tied in a bun, strands of it were draping on the side of her face. She felt so beautiful, it must be the effect of happiness. Pati ang mga nakikita niya sa kanyang paligid ay gumaganda sa kanyang paningin.Napatingin siya sa pinto nang bumukas iyon at nginitian ang ama. Humahangang nakatingin ito sa kanya habang namamasa ang mga mata. Tumatanda na nga si Alessandro Sanford, nagiging emosiyonal na."You're so beautiful, darling. The most beautiful bride I have eve
KATAHIMIKAN ang sumalubong sa kanya pagkauwi niya galing sa opisina. Nagpasa siya ng indefinite leave kanina, nakipaghuntahan muna siya sa mga kasamahan kaya napatagal ang kanyang pag-uwi. "This is the worst day ever," bulong niya.Wala man lang nakaalala sa pamilya niya kung ano ang meron sa araw na iyon.It was her twenty-ninth birthday. Mula nang magising siya kanina ay wala man lang bumati sa kanya kahit isang kapamilya. Even Nick. Buti pa nga ang ibang kakilalang empleyado sa ASCF ay binati siya.Kanina pa masama ang araw niya at ngayon namang pag-uwi niya ay wala siyang nadatnan kahit isang tao man lang sa bahay nila.Baka nasa mansiyon ang mga bata, she thought. Marahil ay hindi pa nakakauwi si Adeline mula sa paaralan.Mabigat ang loob na nagtungo siya sa kuwarto at naglinis ng katawan. Nang makapagbihis ay lumabas siya ng bahay at naglakad patungo sa mansiyon. Naraan niya
HINDI na mawala-wala ang ngiti sa kanyang mga labi habang nakatingin sa mag-a-ama na naglalaro sa playground na nasa likod lang ng bahay nila. AC was playing with them too.Dalawang linggo na ang nakakalipas mula nang magkaayos sila ni Nick. Dalawang linggo naring ganoon ang set-up nila. Pumupunta ang binata roon para makasama ang mga bata, minsan naman ay roon ito natutulog. Mas gusto niyang makasama ito sa iisang bahay, pero masaya narin siya sa ganito. Masaya siya na narito ang binata, sobrang saya.Paunti-unti ay nakukuha na ni Nick ang tiwala ng kanyang ama maging ng kanyang mga kapatid. She saw how he worked hard to gain his family's trust and respect."Hey." Agad na napabaling ang kanyang paningin sa nagsalitang iyon."Ash," she said. Acknowledging his brother's presence."You're happy." It was not a question. But a confirmation. "You are happy with him.""I am, Ash
“Shh. I’m okay,” he hushed her up and smiled, he was trying to hide the grimace on his face because of his bruises. Pinahiran nito ang mga luha na tumulo mula sa kanyang mga mata.“L-let’s get out of here,” hihilahin na sana niya ito para umalis doon ngunit pinigilan siya nito.“No. We need to talk to them.” Puno ng determinasyon ang tinig nito.“But—““It’s okay. I’m okay. We’re gonna be okay. Trust me.”Tinitigan niya sa mga mata si Nick at tumango, pagkatapos ay hinila niya ito paupo sa pangdalawahang sofa.
SA LOOB ng bahay ay maririnig ang pagparada ng sasakyan sa labas na siyang ikinakabog ng dibdib ni Alessandra.Naroroon sila sa sala at hinihintay ang pagdating ng inaasahan nilang panauhin. She was nervous. Hindi niya alam kung ano ang magiging reaksiyon ng kanyang pamilya. Noong huling nagpang-abot ang mga ito at si Nick ay halos patayin ng mga ito ang binata sa galit. Naiintindihan naman niya kung bakit galit ang mga ito, but it was all in the past now. They should live in the present enable for them to be happy.Naroon silang lahat ng gabing iyon. Her four brothers, her father, Ady, the twins and Alexander’s pregnant wife and their kids.“Daddy.” Tumakbo palapit ang kambal at sinalubong ang ama.Hinila ng mga ito si Nick palapit sa kinar
KAHIT mag-uumaga na sila nakatulog nang nagdaang gabi ay maaga paring nagising ang binata para asikasuhin ang mga anak.Hindi na ito namulatan ni Alessandra dahil tanghali siya ng gising. She was aching everywhere. Nakakaramdam din siya ng kirot sa kanyang tiyan. "I'm sorry, baby." Hinimas niya ang kanyang tiyan at nakaramdam ng guilt dahil nakalimutan niyang nagdadalang-tao siya kagabi. How can she forget that?! Ni hindi pa niya nasasabi kay Nick ang tungkol sa pagdadalang-tao niya.Dahan-dahan siyang tumayo sa kama at naglakad patungo sa banyo. Napangiwi ang dalaga ng matingnan ang hubad na katawan sa salamin. Her skin was filled with kiss mark.She took a shower and went downstairs to find the three. They were playing in the sand again like yesterday and wearing the same smile on their faces. Lumapit siya sa kinaroroonan ng tatlo. She blushed when she met his eyes and smiled when he smiled at her.Nang tuluyan siyang makalapit ay hinila siya ni Nick at
"Hey," he whispered huskily in her ear.Nararamdaman niya ang katawan nitong nakalapat sa kanya sa ilalim ng rumaragasang tubig. He was naked! Nanlaki ang kanyang mga mata nang madama ang matigas na bagay na iyon na nakalapat sa kanyang likod.Nilabanan niya ang sensasyong lumukob sa kanyang katawan at binaklas ang mga braso nitong nakapulupot sa kanya. Hinarap niya ang binata. She was taken aback when she saw the fire in his eyes. It was too intense that it burnt her."W-what are you doing here? T-this is an invasion of privacy," she stammered and faked the annoyance in her voice.Hindi niya maiwasang pasadahan ng tingin si Nick mula ulo pababa. Her eyes lingered at that pulsing thing in between his thighs, so hard and erect. Napalunok si Alessandra ng makita ang kabuuan nito. Nick was a sin, his wet body was glistening.Nang muli niyang ibalik ang mga mata sa mukha nito ay nalaman niyang nakatingin rin sa kanya ang binata. He was examining her fr
"Regrets?" Nick asked her.Napatingala siya rito na puno nang pagsuyong nakatunghay sa kanya. He planted a brief kiss on her lips.Regrets? Nagsisisi ba siya na nagpatangay siya sa pagkasabik niya rito? No, she didn't regret what happened between them, and she felt bad about it. May asawa itong tao. The evidence was right in front of her. He was wearing a necklace with two rings as a pendant, an engagement ring and a wedding band.Tinulak niya ito at umupo sa gilid ng kama patalikod dito. Hindi niya mapigilan ang pag-alpas ng mga luha sa kanyang mga mata. Forgive me father, for I have sinned. Nagkasala siya sa mata ng tao at sa mata ng diyos. How could she had sex with a married man, again?Naramdaman niya ang pagpulupot ng mga braso ni Nick sa kanyang hubad na katawan mula sa likuran. Hinayaan niya ang binata, kahit sa huling pagkakataon ay maramdaman niya ang init ng katawan nito. She will never