AWANG-AWA si Alessandra sa kalagayan ng kanyang kapatid. Hindi niya malaman kung ano ang gagawin para mahuli ang gumawa ng masama rito dahil hindi naman ito nagsasalita.
Walang ibang tao sa kanyang paligid kaya malaya siyang ilabas ang kanyang damdamin. Hindi niya pinigilan ang mga luhang gustong kumawala at napahagulgol.
Ngayon niya nararamdaman ang pag-iisa. She felt so alone and she admitted that she was tired of everything.
Mag-isa niyang binabalikat ang mga problemang kinakaharap nila, ni hindi niya nakakausap si Nick mula pa ng huling magkita sila. Sa kung anong dahilan ay hindi niya makontak ang kasintahan.
Alessandra lost track of time while being weak inside the cubicle of the hospital's bathroom. Iniiisip niya ang lahat ng solusyong maaaring makatulong sa kanyang sitwasyon, naroon ang kaisipang patulan ang mga napagsilbihan niya noon sa club, kagaya nalang ni Mike, o di kaya manghingi ng tulong sa kasintahan na kung saan ngayon ay hindi alam
Naumid ang dila ng matanda at lalong tumanda ang itsura dahil sa narinig mula kay Alessandra. Totoong nagkaroon sila ng ugnayan ni Amanda, ilang gabing pinunan ng babae ang pangangailangan niya. Ngunit hindi niya mapaniwalaang nagbunga ang ilang gabing 'yon, hindi sinabi sa kanya ni Amanda na may anak sila. Si Ashton at Alex ay kunot ang mga noong palipat-lipat ang tingin kay Alessandra at Alessandro na magkasalubong ang mga mata. Si Alessandra na kumikislap ang galit at panghahamon sa mga mata at si Alessandro na kalituhan ang lumarawan sa mukha. "How old are you, Miss Cruz?" tanong ng matanda pagkaraan ng ilang sandaling katahimikan. "Twenty-three!" "Great! We're of the same age," sarkastikong usal ni Ashton. "I need to talk to Amanda about this matter, Miss Cruz," Zandro muttered, distress was evident in his face. "You can't! She... died, months ago." She sighed when she remembered how Amanda left the world, leaving all the responsi
PAGKAGALING sa kanilang apartment ay tumuloy si Alessandra sa ospital. Mabuti nalang at may mabait silang kapitbahay na siyang nagbulontaryong bantayan si AC habang wala siya. Alam ng ginang na nasa ospital si Ady kaya nagmagandang loob itong tumulong.Pagdating sa ward ay kinabahan siya ng hindi na madatnan doon ang kapatid. Napawi lang ang kanyang pangamba nang magtanong siya sa may information desk at sabihin nitong inilipat sa isang private room si Adeline.Halos maiyak siya nang malaman kung sino ang may gawa niyon, nalaman niyang kinausap ni Alex ang ospital at sinagot ang lahat ng kanilang bayarin, pagkatapos ay ipinalipat si Adeline sa mas komportableng silid.Kinabukasan naman ay may dumating na abogado sa apartment nila na padala ni Alessandro Sanford. Nang matapos siyang makipag-usap sa abogado ay muli na namang napaluha ang dalaga. Akala niya ay wala na siyang mailuluha pa ngunit sa kaalamang may ginagawang hakbang ang lalaking kilala niya bilang kan
ILANG linggo mula nang magkakilala sila ni Alessandro Sanford ay unti-unting natanggap ni Alessandra ang pagbabagong nangyayari sa kanyang buhay.Kinabukasan rin mula ng araw na pumunta siya sa mansiyon ng mga Sanford ay kinausap ang siya ni Alessandro. Lumabas sa bibig ng matanda ang patanggap sa kanya at paghingi ng tawad sa mga taong nasayang nito."Forgive me, Alessandra. I didn't know you were conceived by your mother, If I only knew I would've been there for you.""How can you be so sure na anak niyo nga ako? Kahapon lang ay hindi niyo matanggap ang ideyang nagkaanak kayo sa ibang babae," she answered, her face was void of any emotion."I'm sorry. I was... astonished. Amanda didn't tell me about her pregnancy. I know it's my fault, it was my affair. Nadamay lang si Amanda," he gave out a deep and heavy sigh. "I know you are my daughter, my only daughter. You look exactly like my
DUMUDUWAL siya pero wala namang lumalabas kundi puro laway. Paggising niya ay naramdaman niya ang matinding paghalukay ng sikmura kaya agad siyang napasugod sa banyo at doon nagsuka. Ngunit laway lang ang lumalabas mula sa kanyang bibig. Marahil ay dahil hindi siya nakakain kagabi bago matulog?Nanghihinang napaupo ang dalaga sa sahig ng banyo. Akala niya'y mas magiging mabuti ang kanyang kalagayan kapag nakatulog siya ng maayos, ngunit mas lalo lang iyong lumala.Napapitlag siya nang tumunog ang kanyang telepono. Kahit nahihilo ay pinilit niyang tumayo at tinungo ang bedside table kung saan naroroon ang aparato."H-hello?""Are you okay? Bakit ganyan ang boses mo?" tanong ni Ashton mula sa kabilang linya."I'm okay, Ash. I'm just a little bit—dizzy. Kakagising ko lang," pilit na nilangkapan ni Alessandra ng sigla ang kanyang boses upang hindi mag-alala ang kapatid.
PAGMULAT niya ng mga mata ay puting kisame ang sumalubong sa kanya. Nilinga niya ang paligid at napagtantong nasa isa siyang ospital. Agad niyang napansin si Toni na nakayupyop sa gilid ng katreng hinihigaan.Hinaplos niya ang buhok ng kapatid at nakaramdam ng lungkot pagka-alala sa nangyari sa motel. Marahil ay naramdam nitong gising na siya kaya agad itong nag-angat ng ulo mula sa pagkakayupyop."Hi," kanyang bati rito."You're up! Are you okay?"Napangiti siya ng marinig ang pag-aalala sa boses ni Anthony. "Yes.""I'm... I'm sorry sa mga sinabi ko kanina, A-Ate... Can I call you, Ate?"Puno ng insekyuridad ang mga mata ng kapatid. Tumaas ang kanyang kamay at hinaplos ang pisngi nito at sinabing, "yes, of course. I am your Ate."Her smile widen when the corner of his lips twitched in a smile.Napatingin ang dalawa sa pinto ng bumukas iyon at pumasok si Ashton na madilim ang mukha."I just talk to your doctor, Alessandr
"Nick. Are you okay?" tanong ni Alessandra sa kasintahan nang makaupo ito sa naroong sofa. Kumuha siya ng maligamgam na tubig at ibinigay rito ngunit hindi nito iyon tinanggap. Bumundol ang kaba sa kanyang dibdib dahil sa inaakto ni Nick."Let's break up, Alessandra," Nick said with a cold voice, unyielding and strange to Alessandra's ear.Ang lakas ng tibok ng dibdib ng dalaga at tila ba lalabas na iyon sa kinalalagyan nito. Ang seryoso ng mukha ni Nick na halos nagpahina sa kanyang tuhod. "W-what?""I want out in this relationship!" Nick spat, emphasizing the word relationship."W-what are you talking about, Nick? O-Okay! That's not a good joke," sagot ni Alessandra upang pagaanin ang sitwasyon. Isang pilit na tawa ang kumawala sa kanyang bibig habang iniyayakap ang mga braso kay Nick."I don't want you in my life anymore, Alessandra! I got... bored," walang pakundangag pahayag
WHEN HER mother left them, she thought that she couldn’t continue moving forward. It was hard living each day knowing that the love of her life wasn’t there and wouldn’t come back though she needed her the most. She was at the point of giving up, but her siblings reminded her to keep moving forward and that she was not alone and she was not the only one in pain. They gave her the strength to wake up each day and motivated her to try the best that she could and keep on fighting no matter how tough life was. She thought that there was no greater pain than losing her mother to death. But here she was now, mourning for her lost love. Only this time, he was not taken from her because of death but of his own will. Perhaps he fell out of love, or he didn’t love her at all, to begin with. Nick had done an excellent job of breaking her heart. Despite that, she still finds herself wanting his presence as days pass by. She wanted to see him, to hold him, to beg him never leave
MOVING ON was harder when you were still in the denial stage. When you learn to accept things the way they should be, it would be easier and less painful. She couldn’t say that she totally moved on, but she’s getting there. Kaunting-kaunti na lang ay mawawala na ang pagmamahal na mayroon siya para kay Nick, matitira na lang ang galit para rito. He was the reason why she almost lost her babies, she would never forgive him for that. “And here I thought I could cook today.” Mula sa niluluto ay binalingan ni Magenta si Ashton na hindi niya namalayang naroon na pala at nakasandal sa hamba ng kusina. “Good morning, malapit na ‘tong maluto. You can prepare the table if you want,” aniya pagkatapos ay binalikan ang ginagawa. Lumapit si Ashton sa kapatid at hinalikan ang ulo, kapagkuwan ay kumuha ng mga plato’t kutsara at inihanda ang lamesa kagaya ng sinabi ng dalaga. Pinatay ni Alessandra ang kalan at tinitigan ang kapatid. Araw-araw ay roon i
SPECIAL CHAPTERNAGISING siya sa madaling araw na humihilab ang tiyan. Noong una ay hindi niya iyon gaanong pinagtuunan ng pasin. Akala niya'y simpleng paghilab lang iyon.Subalit hindi katagalan, the pain was becoming unbearable."Nick…" tawag niya sa asawa na natutulog sa kanyang tabi. Umungol ito bago iminulat ang mga mata."What happened? Are you okay?" she asked raspily."M-Manganganak na yata ako."Nanlaki ang mga mata ni Nick na biglang napabangon sa pagkakahiga at tiningnan ang kanyang tiyan. Napansin din niya ang bahagyang panginginig ng kamay at mga labi nito. Kung wala lang masakit sa kanyang katawan ay natawa na siya sa reaksiyon ng kanyang asawa.
SHE looked at herself in the mirror and her eyes got misty. Matagal na niyang hinihiling na dumating ang araw na iyon, now it was happening.She sighed shakily and smiled at herself. Hindi niya hinayaang bumagsak ang luha mula sa kanyang mga mata dahil sa labis na kaligayahan. It would ruin her makeup na ilang oras ginawa ng makeup artist niya. Her hair was tied in a bun, strands of it were draping on the side of her face. She felt so beautiful, it must be the effect of happiness. Pati ang mga nakikita niya sa kanyang paligid ay gumaganda sa kanyang paningin.Napatingin siya sa pinto nang bumukas iyon at nginitian ang ama. Humahangang nakatingin ito sa kanya habang namamasa ang mga mata. Tumatanda na nga si Alessandro Sanford, nagiging emosiyonal na."You're so beautiful, darling. The most beautiful bride I have eve
KATAHIMIKAN ang sumalubong sa kanya pagkauwi niya galing sa opisina. Nagpasa siya ng indefinite leave kanina, nakipaghuntahan muna siya sa mga kasamahan kaya napatagal ang kanyang pag-uwi. "This is the worst day ever," bulong niya.Wala man lang nakaalala sa pamilya niya kung ano ang meron sa araw na iyon.It was her twenty-ninth birthday. Mula nang magising siya kanina ay wala man lang bumati sa kanya kahit isang kapamilya. Even Nick. Buti pa nga ang ibang kakilalang empleyado sa ASCF ay binati siya.Kanina pa masama ang araw niya at ngayon namang pag-uwi niya ay wala siyang nadatnan kahit isang tao man lang sa bahay nila.Baka nasa mansiyon ang mga bata, she thought. Marahil ay hindi pa nakakauwi si Adeline mula sa paaralan.Mabigat ang loob na nagtungo siya sa kuwarto at naglinis ng katawan. Nang makapagbihis ay lumabas siya ng bahay at naglakad patungo sa mansiyon. Naraan niya
HINDI na mawala-wala ang ngiti sa kanyang mga labi habang nakatingin sa mag-a-ama na naglalaro sa playground na nasa likod lang ng bahay nila. AC was playing with them too.Dalawang linggo na ang nakakalipas mula nang magkaayos sila ni Nick. Dalawang linggo naring ganoon ang set-up nila. Pumupunta ang binata roon para makasama ang mga bata, minsan naman ay roon ito natutulog. Mas gusto niyang makasama ito sa iisang bahay, pero masaya narin siya sa ganito. Masaya siya na narito ang binata, sobrang saya.Paunti-unti ay nakukuha na ni Nick ang tiwala ng kanyang ama maging ng kanyang mga kapatid. She saw how he worked hard to gain his family's trust and respect."Hey." Agad na napabaling ang kanyang paningin sa nagsalitang iyon."Ash," she said. Acknowledging his brother's presence."You're happy." It was not a question. But a confirmation. "You are happy with him.""I am, Ash
“Shh. I’m okay,” he hushed her up and smiled, he was trying to hide the grimace on his face because of his bruises. Pinahiran nito ang mga luha na tumulo mula sa kanyang mga mata.“L-let’s get out of here,” hihilahin na sana niya ito para umalis doon ngunit pinigilan siya nito.“No. We need to talk to them.” Puno ng determinasyon ang tinig nito.“But—““It’s okay. I’m okay. We’re gonna be okay. Trust me.”Tinitigan niya sa mga mata si Nick at tumango, pagkatapos ay hinila niya ito paupo sa pangdalawahang sofa.
SA LOOB ng bahay ay maririnig ang pagparada ng sasakyan sa labas na siyang ikinakabog ng dibdib ni Alessandra.Naroroon sila sa sala at hinihintay ang pagdating ng inaasahan nilang panauhin. She was nervous. Hindi niya alam kung ano ang magiging reaksiyon ng kanyang pamilya. Noong huling nagpang-abot ang mga ito at si Nick ay halos patayin ng mga ito ang binata sa galit. Naiintindihan naman niya kung bakit galit ang mga ito, but it was all in the past now. They should live in the present enable for them to be happy.Naroon silang lahat ng gabing iyon. Her four brothers, her father, Ady, the twins and Alexander’s pregnant wife and their kids.“Daddy.” Tumakbo palapit ang kambal at sinalubong ang ama.Hinila ng mga ito si Nick palapit sa kinar
KAHIT mag-uumaga na sila nakatulog nang nagdaang gabi ay maaga paring nagising ang binata para asikasuhin ang mga anak.Hindi na ito namulatan ni Alessandra dahil tanghali siya ng gising. She was aching everywhere. Nakakaramdam din siya ng kirot sa kanyang tiyan. "I'm sorry, baby." Hinimas niya ang kanyang tiyan at nakaramdam ng guilt dahil nakalimutan niyang nagdadalang-tao siya kagabi. How can she forget that?! Ni hindi pa niya nasasabi kay Nick ang tungkol sa pagdadalang-tao niya.Dahan-dahan siyang tumayo sa kama at naglakad patungo sa banyo. Napangiwi ang dalaga ng matingnan ang hubad na katawan sa salamin. Her skin was filled with kiss mark.She took a shower and went downstairs to find the three. They were playing in the sand again like yesterday and wearing the same smile on their faces. Lumapit siya sa kinaroroonan ng tatlo. She blushed when she met his eyes and smiled when he smiled at her.Nang tuluyan siyang makalapit ay hinila siya ni Nick at
"Hey," he whispered huskily in her ear.Nararamdaman niya ang katawan nitong nakalapat sa kanya sa ilalim ng rumaragasang tubig. He was naked! Nanlaki ang kanyang mga mata nang madama ang matigas na bagay na iyon na nakalapat sa kanyang likod.Nilabanan niya ang sensasyong lumukob sa kanyang katawan at binaklas ang mga braso nitong nakapulupot sa kanya. Hinarap niya ang binata. She was taken aback when she saw the fire in his eyes. It was too intense that it burnt her."W-what are you doing here? T-this is an invasion of privacy," she stammered and faked the annoyance in her voice.Hindi niya maiwasang pasadahan ng tingin si Nick mula ulo pababa. Her eyes lingered at that pulsing thing in between his thighs, so hard and erect. Napalunok si Alessandra ng makita ang kabuuan nito. Nick was a sin, his wet body was glistening.Nang muli niyang ibalik ang mga mata sa mukha nito ay nalaman niyang nakatingin rin sa kanya ang binata. He was examining her fr
"Regrets?" Nick asked her.Napatingala siya rito na puno nang pagsuyong nakatunghay sa kanya. He planted a brief kiss on her lips.Regrets? Nagsisisi ba siya na nagpatangay siya sa pagkasabik niya rito? No, she didn't regret what happened between them, and she felt bad about it. May asawa itong tao. The evidence was right in front of her. He was wearing a necklace with two rings as a pendant, an engagement ring and a wedding band.Tinulak niya ito at umupo sa gilid ng kama patalikod dito. Hindi niya mapigilan ang pag-alpas ng mga luha sa kanyang mga mata. Forgive me father, for I have sinned. Nagkasala siya sa mata ng tao at sa mata ng diyos. How could she had sex with a married man, again?Naramdaman niya ang pagpulupot ng mga braso ni Nick sa kanyang hubad na katawan mula sa likuran. Hinayaan niya ang binata, kahit sa huling pagkakataon ay maramdaman niya ang init ng katawan nito. She will never