-=Ram's Point of View=-"I'm sorry sa lahat Ram, pi......pin..napalaya na kita." parang namanhid ang buong pagkatao ko nang marinig iyon sa dalaga, biglang parang may ilang libong punyal ang sumasaksak sa puso ko, hindi ako nakapagsila habang sinusundan ang papalayong dalaga, hindi makapagfunction nang maayos ang isip ko nang mga oras na iyon, parang may nag-uudyok sa akin na habulin ang dalaga ngunit hindi ko ginawa.Ang nakita kasi nito kanina sa opisina ay hindi ko ginusto nagulat na lang ako nang puntahan ako ni Janine sa opisina ko para makipagbalikan ngunit nang sinabi kong wala nang babalikan ay basta na lang ako nito hinalikan at doon nga kami naabutan ni Atilla.Ilang sandali lang ang lumipas ay pumasok naman si Mirandan na kita ko ang pag-aalala sa mukha at nang makita ako ay kita ang panunumbat sa mga mata nito na pinagtaka ko."Bakit ganyan ka makatingin?' malamig kong tanong dito."I hope masaya ka na ngayong mawawala na sayo si Atilla." may galit sa boses ito habang sina
-=Atilla's Point of View=-"It's over." sa loob loob ko kasabay nang malayang pagtulo nang mga luha sa magkabila kong mga mata.Mahirap tanggapin ngunit alam kong kailangan ko nang harapin ang buhay na wala si Ram, oo mahirap pero kailangan kong gawin, hindi lang para sa sarili ko kung hindi pati na din sa ikakatahimik nang taong mahal ko, ang tanging panalangin ko lang ay mabalik ang buhay nito bago ako pumasok sa buhay nang binata.Gulong gulo ang isip ko hindi ko alam kung saan pupunta hanggang matagpuan ko na lang ang sarili ko sa tapat nang pinto nang condo unit nang bestfriend ko na si Nicole."It's over Nicole." umiiyak ako habang sinasabi ko iyon sa bestfriend ko pagkabukas na pagkabukas pa lang nito nang pinto, agad naman ako nitong niyakap nang mahigpit kaya mas lalong lumakas ang pag-agos nang luha sa magkabilang mata ko, kung puwede nga lang ibuhos ko na lahat para wala nang matira, para kapag bumalik na ako sa bahay ni Henry wala na akong maiiyak ngunit alam ko naman na i
-=Ram's Point of View=-Masyadong madilim, wala akong makitang kahit na anong liwanag, sinubukan kong igalaw ang kamay ko ngunit kahit anong gawin ko ay hindi ako makakilos.Naririnig ko ang boses nang isang lalaki ngunit kahit anong isip ko ay hindi ko matandaan kung kanino galing ang boses na iyon, sobrang lungkot nang boses nito, ni hindi ko maintindihan kung anong sinasabi nito ang tanging alam ko ay malungkot ito."Patay na ba ako?" tanong ko sa sarili ko kung patay na ako hindi na masama dahil wala na akong nararamdaman na kahit na ano, walang sakit, walang lungkot, walang kahit na ano, marahil mabuti na ito para naman matahimik na ako, kaya naman hinayaan kong tuluyan akong lamunin nang karimlan na bumabalot sa buong paligid ko.And just when I decided to let go, isang tinig na naman ang narinig ko."Ram please lumaban ka para sa Daddy mo at sa mga kaibigan mong naghihintay na gumising ka, at pangako kapag nakaligtas ka hindi na ako magpapakita pa sayo sa ikakatahimik mo." kump
-=Atilla's Point of View=-Parang sobrang bigat nang mga paa ko nang tuluyan na akong lumabas nang kuwarto ni Ram, masakit man sa akin ngunit kailangan ko nang lumayo para sa ikakatahimik niya, pang ilang araw na din ang lumipat nang sinabi ng doctor na ligtas na ang binata at lagi akong nasa tabi nito ngunit panahon na para tuparin ko ang plano kong tuluyan na siyang layuan."Paalam Ram." hindi ko napigilan dumaloy ang luha sa magkabilang mga mata ko habang nakatingin sa huling pagkakataon sa binatang walang malay, itong na ang huling beses kong makikita ang binata nang ganitong kalapit at ibabaon ko iyon kahit saan man ako magpunta.Parang may nakakadenang pabigat sa mga paa ko habang binabaybay ko ang palabas nang ospital, walang kaalam alam ang Daddy ni Ram na ito na ang huli kong pagbisita sa anak niya."Handa ka na ba?" tanong ni Henry nang maabutan ko itong naghihintay sa labas mismo nang ospital, hindi ko akalain na hinihintay pala ako nitong makalabas, matapos ang naging aksi
-=Atilla's Point of View=-"Good afternoon passengers, this is your captain speaking, in a few minutes we will be landing to Sydney Kingsford Smith International Airport, we hope that you had a great time flying with us and in behalf of my team thank you for trusting us, Welcome to Sydney Australia." ang narinig sa speakers nang eroplano, after more or less twelve hours ay nakarating na din kami sa Australia kung saan ko napiling pumunta, Napili kong dito subukan buuin ang sarili ko dahil alam kong malayong isipin ni Ram na dito ako pupunta.Isang mapait na ngiti ang sumilay sa akin habang naglalakad pababa nang eroplano at sumalubong sa akin ang Australia, sa totoo lang ito ang unang pagkakataon na magpunta ako sa bansang ito kaya naman hindi ko maiwasang hindi matakot kung ano bang naghihintay sa akin sa banyagang lugar na ito.Na walang kakilala na kahit na sino, may business dito si Henry kaya naman pumayag itong dito ako tumuloy dahil kahit paano may mga mapagkakatiwalaan ito di
-=Atilla's Point of View=-That same day ay inaya ako ni Nicole na mamasyal na hindi ko pa nagawa simula nang tumapak ako sa Australia, ang daming iba't ibang makikita sa bansang ito na talagang naman nakakagiliw.We went to Paddington Market a well known location to buy things at hindi magkamayaw si Nicole na halatang halatang mas naeenjoy pa ang pamamasyal kaysa sa akin, I mean seriosuly sino ba ang kailangan nito para makapagmove on?Matapos mamili ni Nicole nang mga kung ano ano ay naisipan na muna naming kumain nang early lunch dahil na din hindi naman kami nakapagbreakfast sa bahay, we decided to enter a restaurant named Fish at the rocks to try their food."Table for two please." nakangiti kong sinabi sa nag-aantay na waiter sa pinto, agad naman nitong tinawag iyon gamit ang nakakabit na headset kung sinuman na nasa loob at agad na nito kaming pinaasiste sa magiging waiter namin."Good morning ladies this is our menu." nakangiti nitong bati sa amin and for some reason I can fee
-=Atilla's Point of View=-"Ram?" hindi ako makapaniwalang makikita ko ito at ito pa pala ang magliligtas sa akin sa taong nagtakang magsamantala sa akin, para pakiramdam ko tuloy ay sasabog sa labis na saya ang dibdib ko sa muli naming pagkikita nang taong mahal ko."Ok ka lang ba Atilla?" nag-aalalang tanong nito habang nakatingin sa akin, hindi pa din ako makapaniwala na makikita ko ito sa Australia inisip ko tuloy kung sinabi ba ni Henry kung nasaan ako dito ngunit alam kong malabo iyon dahil nangako ang kapatid kong iyon hinding hindi na nito papayagan na makalapit si Ram sa akin.Hindi pa din ako makapagsalita at ni hindi ko nasagot ang tanong nito, tulala lang akong nakatingin dito hanggang hindi ko namalayan ang malayang pagtulo nang mga luha ko sabay yakap sa binata na halatang nagulat."Hush hush Atilla, nandito na ako at hindi na kita hahayaan mawala sa buhay ko, mahal na mahal kita." madamdamin nitong sinabi, naramdaman ko na lang ang pag-angat nang mukha ko gamit ang kama
-=Atilla's Point of View=-"Ilang beses ko bang sasabihin sayo na ok lang ako, nang medyo makainom ako ay nagdecide na lang akong maghotel para safe." pagpapalusot ko kay Nicole nang dumating ako sa condo unit na tinitirhan ko habang nasa Australia ako, katulad nga nang plano ko dahil alam ko naman na hindi nito ginusto na hindi ako siputin may problema lang talaga ito kapag sumakay sa eroplano, masyadong malala ang jetlag nito at madalas sa madalas ay nagiging heavy sleeper ito na siyang mismong nangyari kagabi."Sigurado ka ba? Baka naman hindi ka nagsasabi ng totoo dahil ayaw mo lang akong maguilty promise tatanggapin ko." pangungulit pa din nito."I told you already Nicole, I had a few drinks and after I felt dizzy I decided to go to a nearby hotel and slept there, that's all." I exclaimed at her since she still giving me a look of disbelief."Ahh ok so how was your "me time" yesterday?" nakangiti na nitong tanong sa akin, going back to he bubbly attitude at saka lang ako nakahing
-=Atilla's Point of View=-"Panginoon sana ay mahanap na niya ang katahimikan na kailangan niya at sana ay mapatawad niya ako sa lahat." piping dasal ko, masakit sa akin na mawala ito ngunit kailangan ko na siyang ilet go.Paano mo ba mapapakawalan ang isang tao na naging napakalaking parte ng buhay mo, isang taong naging karamay mo sa mga panahon na kailangan mo nang makakapitan, hindi ko tuloy maiwasang hindi maiyak sa sakit na nararamdaman ko.Umaasa na lang ako na mahanap na niya ang katahimikan na nararapat sa kanya."Tara na Atilla." narinig kong tawag ng bestfriend ko na si Nicole kita ko ding apektado siya sa pinagdadaanan ko ngunit kailangan na namin siyang pakawalan.Sabay na kaming naglakad ni Nicole patungo sa kuwartong iyon, ang bigat ng mga paa ko habang naglalakad dahil kahit nagdecide na ako ay masakit pa din sa akin ang mawala ito.Isang mahabang buntung hininga ang ginawa ko bago ko binuksan ang pinto ng kuwarto at isang malapad na ngiti ang gumuhit sa mga labi ko pa
-=Atilla's Point of View=-Minabuti nang pamilya na iuwi na lang sa bahay nila si Anthony at kumuha na lang ng dalawang private nurse na magbabantay dito 24/7Shock pa din ang lahat sa mga nangyayari, sa aksidente at sa katotohanan na maaring hindi na magising si Anthony, and in the middle of this si Anthony ang pinakanaapektuhan nang mga pangyayari kaya naman hindi kakayanin ng konsensya ko na iwanan ito lalo na't sa pinagdadaanan nito kaya naman nakapagdesisyon na ako, masakit man sa akin ngunit mas kailangan ako ni Ang, masakit man sa akin na pakawalan si Ram.Just thinking about Ram already made my eyes watery from the emotion that building inside me, parang sasabog ang dibdib ko sa sobrang sakit habang iniisip ko pa lang na tuluyan nang mawawala sa akin si Ram, ang tanging lalaking pinakamamahal ko.Dalawang araw na ang nakakalipas nang nilabas na namin si Anthony sa ospital, at hanggang ngayon ay wala pa din akong natatanggap na kahit na ano mula kay Ram at alam kong kailangan k
-=Atilla's Point of View=-Lumipas ang mga oras na nasa loob pa din ng operating room si Anthony, walang kahit na sino ang nagsasalita sa pagitan namin, ang isip namin ay sa pasyente na pilit na nililigtas ng mga doctor.Inabot din siguro ang operasyon nang mahigit anim na oras nang lumabas ang doctor na hapong hapo dahil sa nangyari."Kamusta na po ang asawa ko?" tanong ni Miranda na agad nakalapit sa naturang doctor."Succesful ang operasyon subalit hindi pa siya ligtas, the fourty eight hours is going to be critical, he needs to wake up with that time or else mauuwi siya sa coma." ang narinig kong sinabi ng doctor, kitang kita ko ang panglulumo sa mukha nang pamilya ng pasyente at ganoon din ang pag-aalala sa mukha ni Miranda na sigurado akong totoo.Matapos ang naturang operasyon ay dinala na si Anthony sa ICU para mas mabantayan ito nang maayos, minabuti naming dalawa ni Ang ang magbantay na muna sa pasyente lalo na't mukhang hindi na kakayanin ng Mommy nila ang pagbabantay kaya
-=Atilla's Point of View=-Para akong napako sa kinatatayuan ko habang nakatingin sa sakit na nakahugit sa mukha ni Ang, hindi ko alam na sa ganito niya malalaman ang lahat.Yes I already made my decision at ang desisyon ko ay sundin ang nasa puso ko, mahirap man sa akin ay kailangan kong maging totoo kay Ang, mahirap sa akin na saktan si Ang dahil sa kabutihan niya ngunit hindi ko na yata kayang lokohin siya pati na din ang sarili ko, pero hindi sa ganitong paraan."Atilla anong ibig sabihin nito?" tanong nito sa nanginginig na boses, kitang kita ko ang pait sa mga mata nito sa nalaman nitong pagtataksil ko sa binata, parang nadudurog ang puso kong makitang ganito si Ang.Agad naman humarang si Ram protecting me from Ang, ngunit agad ko itong hinawi dahil alam kong hindi magagawa ni Ang na saktan ako, napakabuting tao nito."Ang....." pinilit kong magsalita ngunit tanging pangalan lang ang lumabas sa bibig ko, paano mo ba sasabihin lalo na't hindi ka naman handa, paano mo sasabihin s
-=Atilla's Point of View=-The following day I woke up with a smile on my face, after ko kasing nalaman ang magandang balita tungkol sa kalagayan ni Henry kagabi ay bahagyang gumaan ang nararamdaman kong bigat sa dibdib ko.Agad akong dumiretso sa kusina kung saan nakahanda na ang almusal ko, pero medyo nakakalungkot din talaga ang kumain mag-isa kaya naman kaunti lang ang nakain ko but it doesn't dampened my mood lalo na ngayon na alam kong pagaling na si Henry.That day kasi ay hindi ko kailangan maagang pumasok sa opisina dahil may mga kameeting ako mamayang hapon kaya naman nagdecide akong tawagan na lang si Samantha para ipaalam dito ang plano ko.But since workaholic ako ay hindi ko pa din napigilang buksan ang laptop ko at tignan ang mga emails na nareceive ko, iba't ibang mga documents ang nareceive ko na hindi naman kailangan nang maagap na atensyon kaya nang masigurado kong wala naman masyadong importanteng email ay tinurn off ko na din ang macbook ko.I turned on the TV in
-=Atilla's Point of View=-Until now I am still shock sa nalaman ko tungkol kay Miranda and Ang I mean sino bang mag-aakala na ang napangasawa pala ni Miranda ay ang kapatid ni Ang na si Anthony Uy, I haven't met the guy yet sa mahigit isang taon namin magkarelasyon ni Ang, ramdam ko naman ang pagmamahal ni Ang sa kapatid kahit hindi nito sabihin iyon.If I'm not mistaken Miranda got married three time or make it four since napangasawa ni Miranda si Anthony, I'm not really sure about the details since I don't like gossip pero hindi maiiwasang iyon kapag naririnig mo na sa iba mong mga kaibigan ang mga bagay na iyon, last marriage na meron ito is from a rich Filipino Businessman which became more controversial sa biglaan nitong pagkamatay at hindi nakatulong na ang lahat ng yaman ng naturang lalaki ay nauwi kay Miranda kaya naman lumabas ang mga rumors na may foul play sa pagkamatay ng businessman at ang sinisisi ay si Miranda na hindi naman napatunayan.Ang remained quiet during the d
-=Atilla's Point of View=-Kahit sobrang daming gumugulo sa isip ko ay kinailangan ko nang bumalik sa trabaho dahil nangako ako kay Ellaine na hindi ko papabayaan ang mga negosyo ni Henry and that's what I intend to do.Tatlong araw na ang nakakalipas nang makabalik na kami sa Manila, tatlong araw ko na din hindi nakikita si Ram at sobrang miss na miss ko na siya, sa loob ng tatlong araw naman na iyon ay hindi ako pinabayaan ni Ang na patuloy sa pag-aaruga sa akin, I feel that I don't derserve Ang dahil sobrang buti niyang tao, he deserves someone who's trully in love with him wholeheartedly."Sigurado ka bang papasok ka na, maiintindihan naman siguro ng kapatid mo kung sakaling magpahinga ka na muna nang ilan pang mga araw." pangungumbinsi sa akin ni Ang kitang kita ko ang patuloy na pag-aalala sa mukha nito habang nakatingin sa akin.Nakabihis na kasi ako nang pamasok ko sa opisina, nainform ko na din ang temporary secretary ko habang ako ang namamahala sa mga negosyon ni Henry, hin
-=Atilla's Point of View=-Labis ang naging pagkagulat ko nang makita ko si Ang na pababa sa isa sa mga bangkang nakita ko kanina sa hindi kalayuan, actually nagising lang naman ako para sana uminom ng tubig nang mapansin ko ang mga nasa limang bangka ata, bigla akong nabuhayan nang loob ng mapansin kong papalapit ang mga iyon sa isla, naisip kong baka kami talaga ang pakay ng mga ito nang marealized nila ang pagkawala namin ni Ram ngunit hindi ko naman inasahan na kasama doon si Ang samantalang ang alam ko ay nasa US pa ito."Oh my God Atilla!" bulalas ni Ang nang tuluyan nang makalapit sa akin at mahigpit ako nitong niyakap, his hug is really nice pero wala akong nararamdaman na kahit na anong special mula sa yakap nito pero aaminin ko namiss ko talaga ito dahil sobrang tagal na din namin na hindi nagkita dahil sa mga nangyari.Sa totoo lang hindi ko alam ang sasabihin ko nang mga oras na iyon dahil medyo shock pa din ako na sa wakas ay natagpuan din kami sa islang ito.Hinayaan kon
-=Ram's Point of View=-"Please don't do this Ram." pagsusumamo nito sakin with pleading eyes, nang hindi ko hayaan na makalayo ito sa akin dahil once and for all ay gusto kong marinig sa kanya na mahal pa din niya ako.Pinilit kong makipagmatigasan dito ngunit hindi din nagtagal at ako na mismo ang sumuko."Well I guess I don't have any choice but to wait, I waited for almost two years and it will not kill me to wait for few more days or weeks or even months ang mahalaga ay ang ngayon." seryoso kong sinabi dito at nang mahalata kong hindi ito kumportable ay ngumiti ako dito.Magkasabay na kaming bumaliksa beach para makakain na din, sinundan ko kasi siya nang mapansin kong medyo matagal tagal na din ito sa loob ng gubat at laking gulat ko nga nang makita kong naliligo ito sa lagoon na walang suot na kahit na ano kaya naman naisipan kong samahan ito at nangyari nga ang bagay na iyon.Sa totoo nga lang nang unang may mangyari sa amin sa islang ito ay hindi ko alam kung paano ito pakiki