Pagkatapos ng isang linggo, natapos na din namin ang photoshoot para sa bagong brand ng damit na aking e-endorso at para maging ambassador ng brand ng kompanya ng BPC line. Ngayon ay naghahanda na kami para bumalik ng Maynila. Excited na rin ako umuwi dahil isang linggo kung hindi na kasama si Michael miss na miss ko na ang anak ko. "Miss Mich, kay sir Austin na lang po ulit kayo sumabay pabalik ng Manila, nauna na rin po pala lumuwas si ma'am Isabelle." saad sa akin ni Dennis, nang akmang papasok ako sa loob ng van."Ganun ba? Sige mag co commute nalang ako pauwi ng Manila. Nakakahiya na rin kasi Mr Breslow, na aabala ko na siya." Sagot ko sa kanya."Ganun ba ma'am? Sige kakausapin ko na lang po ang isa sa staff kung pwede na siya na lang ang maki usap kay sir Austin para makasabay siya pabalik ng Manila." Aniya at tinawag ang isa sa kasama namin. Nakita kong tumango ang tinawag niya at pumunta sa isang kotseng naka parada sa de kalayuan sa van. Kung hindi ako nagkakamali iyon ang
"Michael Breslow, nasa ER pa po siy ma'am" sagot sa akin ng nurse. Agad naman akong nag tungo sa ER at hindi na nag abala na tingnan pa ang nakatulalang si Austin. Alam ko na nagtataka siya kung bakit Breslow ang ginagamit na apelyido ni Kiel. Well may karapatan naman akong ipagamit yun sa anak ko dahil kung tutuusin ako ang mas may karapatan sa apelyidong Breslow. Pero saka ko na siguro ipapaliwanag sa kanya ang lahat pag nakaharap ko na ang totoo kong ama at ang mommy niya. Total mag kakabulingan na din naman bakit hindi ko pa ilantad ang totoo kung pagkatao sa kanya at sa mga magulang niya."Lander.." tawag ko kay kuya Lander ng makita siyang pabalik balik sa labas ng emergency room."Xhy, I'm so sorry. Hindi ko alam na lumabas siya." Aniya na agad akong niyakap."Okay lang ba si Kiel? Ano ba ang nangyari paano siya na banga ng kotse?" Umiiyak na tanong ko sa kanya."He was playing on his tablet when I left him in the living room. I told him I'll just get something from my room and
Austin Pov"Me, doc, my blood is Negative AB, and I am sure that I can donate blood to their child." Agaw pansin ko sa doctor ni Kiel. Agad naman akong sinabihan ng doctor nang mga dapat kong gawin. Kinuhanan ako ng dugo ng medtech at dinala sa laboratoryo para suriin ang aking dugo. Nang lumabas ako sa kwarto kung saan ako kinuhanan ng dugo agad hinanap ng mata ko si Xhymich, ang daming katanungan sa aking isipan na gustong itanong sa kanya. Isa na doon ang apelyido ng anak niya. Paano ito naging Breslow? hindi ba dapat na apelyido ni Lander ang ginagamit nito dahil ito ang ama ng bata? Isa pa sa pinag tataka ko kung paano kami naging parehas ang dugo namin. siguro nga nagkataon lang dahil AB negative din si Lander kagaya ko. Nakakatawa lang dahil pareho kami ng dugo. May resemblance din si Michael sa akin at sa kanyang amang si Lander. "Mich, can I talk to you?" Tawag ko kay Mich habang nakayakap siya kay Lander. kahit may kirot sa puso ko na nakikita siyang yakap ng ibang lalaki, p
Naging successful ang operasyon ni Kiel, at na ilipat na ito sa sa kanyang private room. Hinintay na lang din namin na magising siya para masabi na stable na talaga ang kanyang kalagayan."Mich, kamusta si Kiel?" Napatingin ako sa pintuan ng pumasok doon si Austin. Halatang nanghihina pa rin ito."Ano ang ginagawa mo dito? Hindi ba dapat nagpapahinga ka ngayon dahil nanghihina kapa." Nag aalala na lumapit ako sa kanya at inalalayan siyang umupo sa sofa."Gusto ko lang makita si Kiel, Mich." Aniya na hinawakan ang kamay ko."A-austin.. " anas ko sa kanya."Ako ba Mich? Ako ba ang daddy niya? Ako ba ang totoong ama niya?" sunod sunod na tanong niya sa akin."Austin.. ayaw ko muna pag usapan yan ngayon. Give me time, at sasabihin ko ang lahat sayo." Pag iwas ko sa tanong niya sa akin."Kung yan ang gusto mo, naiintindihan naman kita Mich. Pero pwede ba na payagan mo akong bantayan siya? " pakiusap niya sa akin kaya tumango ako sa kanya.Naupo si Austin sa kabilang side ng kama at hinawak
Mabilis na naka recover si Kiel, halos hindi din umalis si Austin sa tabi niya kahit hindi ko pa sinasabi kanya na totoong anak niya si Michael. Hindi na rin ulit namin pa napag usapan ni Austin ang tungkol sa amin dahil naging abala siya sa pag aasikaso kay Kiel. Halos kasi hindi na humiwalay si Kiel sa kanya kahit na nag aasaran silang dalawa. Kadalasan napipikon si Austin sa anak namin pero pinipigilan niyang patulan ang bata."Hey little dick monster, you should come to our house so you know where to visit me." Saad ni Kiel habang nakaupo sa kama. Lalabas na kasi kami bukas dahil maayos na ang pakiramdam niya. Hinihintay na lang namin dumating si kuya Lander dahil hindi na ito nagpakita sa amin at si Austin lang ang kasama kong nagbabantay kay Michael."Didn't I tell you not to call me by that name" naiirtang sagot ni Austin sa bata."Why won't I call you by that name, if it's true?" Nakangising sagot naman ni Kiel sa kanya."Why don't you ask your mommy if my dick is really small
Tahimik lang ako habang binabaybay namin ang daan pauwi sa bahay ni kuya Lander, habang nag iingay naman Kiel at nakikipag harutan sa kanyang ama."So, is it true that your cock is not small? Is it big? Can I see it? If you show me I will call you daddy." Nanlaki ang mata na nilingon ko si Michael sa likuran ng sasakyan. "Michael!" Saway ko sa kanya dahil sa sinabi niya sa kanyang ama. Bakit ba normal na normal lang sa kanila ng usapan na yan, samantala ako ay naaasiwa kahit nakikinig lang sa kanila."Sure son, I'll show you as long as we have a deal. from now on you will call me daddy." Sagot naman ni Austin kay Michael, kaya na iiling na lang ako sa kanilang dalawa. Hindi na ako mag tataka na mag ama nga sila, pareho talaga sila ng ugali na dalawa. Nang nasa tapat na kami ng gate ng bahay inutusan ko si Austin na bumusina para lumabas ang katulong sa loob ng bahay. Tinawagan ko na rin naman sila kanina na pauwi na kami at mag handa ng pagkain para sa amin.Una na akong bumaba ng ko
"Mich, totoo ba ang sinasabi ni K-kiel? Totoo ba ako ang daddy niya?" Nanginginig ang mga labi ko habang tinanong ko si Mich."Austin…" tanging sagot niya sa akin. Kaya mas lalo lumakas ang kutob ko na tama nga ako na anak ko si Michael."Sagutin mo ang tanong ko Mich, ako ba ang totoong ama ni Kiel." Sinubukan kong pakalmahin ang aking sarili."Doon tayo mag usap sa kwarto ko." Aniya at tumingin sa bata. "Michael, go with your ate Che first, and your daddy and I will just talk." Utos niya sa bata at tinawag ang katulong nito."Che isama mo na muna si, Kiel sa baba. May pag uusapan lang kaming importante." Aniya sa katulong at hinawakan ang aking kamay, papasok sa kwartong kaharap lang ng kwarto ni Michael. Pagpasok namin ay agad niyang ni lock ang pinto at humarap sa akin. "Austin, magpapaliwanag ako." Umpisa niya habang kagat kagat niya ang kanyang kuko. Ganito na ganito siya kapag kinakabahan."So, tama nga ako? Anak ko nga si Michael." Saad ko pero hindi siya sumagot at nanatil
Niyakap ni, Austin si Kiel habang may luhang namumutawi sa kanyang mata."I'm sorry son, I'm so sorry if daddy wasn't there when you were a baby, I'm sorry if I didn't take care of you then. Sorry if I didn't hear your first cry, the first word you spoke, your first step, the first food you ate. On your first birthday, on your first Christmas and your mommy's new year. I'm sorry if I'm not in the important days of your life. I'm so sorry because I was stupid." Aniya sa anak namin habang yakap yakap niya ito, pinunasan ko ang basa kong pisngi at ngumiti kay Austin. Masaya ako na tanggap siya ng anak ko at makita silang ganito. Pero may naramdaman din akong sakit dahil hindi nakasama ni Austin ang anak namin sa loob ng limang taon. "I knew it! The first time I saw you at the airport, I knew that you were my real daddy. But I'm angry with you and annoyed because you have already a child other than me, and I'm thinking, what about me and mom if you have another family." Sagot ni Kiel kay