[ Magkakaroon Na Tayo ng Family Reunion ] "Ako na ang bahala sa damit ko. Si Mr. Wilson, ikuha mo siya ng mga ready-made na damit ayon sa mga sukat niya," kaswal na sabi ni Charlotte, hindi niya pinansin ang pagpapalitan ng tingin ng mga kasambahay. Pagkatapos niyang kumain, nagpalit siya ng casual na damit at lumabas ng mansyon. Simple lang ang trabaho niya sa art gallery, at kailangan lang niyang magtrabaho ng tatlo o apat na araw sa isang linggo. Day off niya ngayon, kaya binalak niyang samahan si William sa ospital. Gayunpaman, pagdating niya sa ospital, nakarinig siya ng kaguluhan mula sa ward. Ang mga nars ay sumisigaw na may tumawag ng pulis. Lumapit si Charlotte sa eksena, at may biglang tumuro sa kanya. "Siya nga! Kapatid ng brat na yun!" Bago niya namalayan, maraming lalaki ang sumugod sa kanya. Mabuti na lang at nakialam ang mga security guard at napigilan sila. Maya-maya pa ay dumating na ang mga pulis. Matapos ayusin ang sitwasyon, maliwanag na ang grupong ito
[ Malamang Hindi Ngayon ] Wilson Corp. Bumukas ang pinto ng conference room, at lumabas si Gerald sa grupo, na sinundan ng isang grupo ng mga tao. Si Arthur ay sumusunod sa kanyang likuran, nag-uulat sa kanyang iskedyul sa hapon. Pagdating sa kanyang opisina, hinubad ni Gerald ang kanyang coat at narinig na nagtanong si Arthur, "Anong tanghalian mo ngayon, Mr. Wilson?" Kumunot ang noo ni Gerald at sinulyapan siya. Ngumiti si Arthur at nagpaliwanag, "15 ngayon." Sa wakas ay naalala ni Gerald na aagawin siya ni Charlotte buong hapon tuwing ika-15 ng buwan, na dinadala sa kanya ang lutong bahay na tanghalian. Kung isasaalang-alang ang kanilang kasalukuyang relasyon, naramdaman ni Arthur na maaaring hindi magpakita si Charlotte ngayon. Hindi niya masabi iyon nang diretso, kaya sinabi niya, "Marahil, darating siya?" Nanatiling pareho ang ekspresyon ni Gerald. Inihagis niya ang kanyang cufflinks sa sofa at sumagot, "Kailan pa siya hindi dumating?" 'Malamang hindi ngayon,' na
[ Huwag Natin Magpaikot Sa Bush ] Galit si Charlotte at may sasabihin pa sana, ngunit ibinaba na ni Gerald ang tawag. Samantala, pabalik sa conference room, sinabi ni Katie kay Gerald,Gerald, handa na ang lahat ng mga dokumento. Maaari na tayong magsimula ngayon." Tumingin si Gerald sa malaking screen at tumango bilang tugon. Tuwang-tuwa si Katie, at lahat ng di-pagkakapantay-pantay at pagkabalisa na naramdaman niya pagkabalik sa bansa ay nawala. Alam niyang hindi magbabago ang koneksyon nila hangga't nananatili ang nakaraan at ang taong iyon. Walang-wala si Charlotte kumpara sa taong iyon. Nakahinga siya nang maluwag, bumalik sa kanyang upuan na kuntento, at sinabi kay Gabriel, Mr. Stone, maaari na tayong magsimula." Dahil sa hindi nakuha ni Gabriel ang kaso, walang choice si Charlotte kundi maghanap ng iba. Makalipas ang ilang sandali ay napagod siya at naupo sa isang restaurant. Nag-order, sumilip siya sa bintana at nakita ang isang Pagani na nakaparada sa labas. Isang lala
[ Ang Hapunan ng Pamilya ] Ang larawan ay luma at nakatiklop sa kalahati. Ito ay isang larawan ng teen Charlotte na nakatayo sa tabi ng isang kapansin-pansing guwapong binata. Ngumiti si Simon at umayos ng upo. "Ayaw mo bang ibalik ang iyong handbag?" tanong niya. Kaswal na sinabi ni Charlotte, "It's a knock-off. You can have it if you like it." Mayroong isang bungkos ng basura sa loob ng bag na sinadya niyang tanggalin pa rin. "Sige." Tumango si Simon, idinagdag, Ikaw ay isang kawili-wiling karakter, Charlotte." Sa pag-iisip nito, nagpatuloy siya sa pag-akyat sa hagdan. Tulog na si William nang bumalik siya sa ward. Marahan niyang hinaplos ang buhok nito at nagpasya na ayusin ang bagay na ito. Mahusay si William sa kanyang pag-aaral, kaya hindi magiging problema ang pagharap sa huling pagsusulit pagkatapos ng kanyang paggaling. Pagkatapos ng kanyang pagsusulit, maaari siyang mag-aral sa ibang bansa, at magagawa ng Scott Family ang anumang gusto nila. Saktong nawala
[ Walang Signal ] Si Charlotte ay palaging nananatiling malayo kay Mariah. Hindi tulad ng kanyang anak na si Michelle, na suplada at mayabang, si Mariah ay reserbado at misteryoso. Bahagyang tumango si Mariah sa kanya at pumunta sa gilid para magbalat ng prutas para kay Francine. Tuwang-tuwa si Francine nang makita si Charlotte. Pareho silang may pag-uusap, na si Mariah ay sumisingit paminsan-minsan. Lumalim na ang gabi, at hindi pa dumarating si Gerald. Sa pag-aalala na baka hindi nasiyahan si Francine, binanggit ni Charlotte na baka mahuli siya sa trabaho. Francine waved her hand and said, " It's alright. Don't worry about him. Let's enjoy our meal." Nang bumagsak ang kanyang mga salita, bumukas ang pinto, at pumasok si Michelle na may dalang tray. "Talagang pinapaboran ni Lola si Gerald. Kahit sino pa bukod kay Gerald ay malamang na mapagalitan dahil hindi siya makakasama sa hapunan ng pamilya," nakangiting sabi ni Michelle. "Michelle," saway ni Mariah sa kanya. Hinaw
[ Kunin Mo Lang Siya Sa Telepono ] Ngumiti si Charlotte at sumagot, "Hindi ako makatulog. Hinihintay ko rin si Gerald baka dumating siya." Namilog ang mga mata ni Mariah, ngunit nanatiling tahimik. Napasulyap si Charlotte sa looban at napansin ang mga hindi pamilyar na mukha na pumalit sa mga tagapag-alaga na karaniwang nagbabantay kay Francine. Naisip niyang hindi siya makapasok, kaya tumalikod siya at umalis nang mahinahon. May mali. Ang pagkontrol sa ulo ng pamilya na nagkasakit nang malubha para sa mana ay karaniwan sa mayayamang pamilya. Tumatanda na si Francine at may sakit sa puso. Sa malaking bahaging pag-aari niya, mahalaga ang kanyang mga aksyon bago may nangyari sa kanya. Si Mariah ay hindi isang simpleng tao na makitungo, kung tutuusin. Siya ay kasama ng Wilson Corp. sa loob ng maraming taon at ngayon ay kanilang CFO. Malamang si Francine ang tanging tapat na miyembro ng pamilya na si Gerald ang natitira sa pamilyang ito. Mabilis siyang bumalik sa kanyang silid
[ Panganib ] Nag-isip sandali si Charlotte at mahinahong sinabi, "Miss Katie, nire-record ang ating pag-uusap. "I'm sure alam mo kung gaano kahalaga sa kanya ang lola niya. I advise you to call him immediately! Kapag may nangyari, hindi ka niya bibitawan kahit na infatuated siya." Pagkatapos ng mahabang paghinto, nag-aatubili na sinabi ni Katie, "Hintayin mo ako; kukunin ko siya. Pagod siya at nagpapahinga." Mahigpit na hinawakan ni Charlotte ang kanyang telepono. Pinagpapawisan ang kanyang mga kamay dahil sa kaba, at sinubukan niyang pigilan ang kanyang pagkasuklam kay Katie nang marinig ang kanyang tugon. Natabunan ng mga damo ang lupa dahilan para hindi siya komportable. Hindi pa siya ganap na nakarekober sa kanyang pinsala, at nagsisimula na itong kumilos muli. Bawat segundo ay parang walang hanggan, at biglang narinig ang boses ni Gerald sa telepono. "Anong meron?" Ang kanyang boses ay malamig at walang pakialam gaya ng dati. "Baka may sakit ang lola mo," sabi niya.
[ May Sakit Siya ] Umandar na ang sasakyan pabalik sa resort. Nang makarating sa entrance gate, mahinang sumandal si Charlotte sa bintana at kinakabahang nanonood. Nakapagtataka, pinapasok sila ng gatekeeper. Nagsimula siyang mag-alinlangan sa sarili, iniisip kung masyado siyang maingat. Tumingin siya kay Gerald at napansin niyang hindi siya nag-react na para bang inasahan niya ito. She felt complicated, wishing Francine to be well pero natatakot na baka mag-overthink siya. Pagdating ng sasakyan sa tapat ng courtyard ni Francine, naghihintay si Mariah sa pintuan. Bumukas ang pinto ng kotse, at nagpumiglas si Charlotte na makalabas. Sinulyapan siya ni Gerald at sinabing, "Bumalik ka na sa kwarto mo." Hindi niya maiwasang isipin kung may gusto ba siyang iwasan. Nang pumasok si Gerald sa looban, inutusan ni Arthur ang dalawang kasambahay na tulungan si Charlotte na bumaba ng kotse. Nabalot ng dilim ang resort bago dumating si Gerald. Gayunpaman, ang mga lampara na nakasabit sa mg
[ Babala ni Gerald ] Tumayo si Gerald sa tabi ng kama at pinunasan ang kanyang mga daliri ng basang punasan. Nakita niya ang isang ulo na nakabaon sa ilalim ng kumot. Itinapon niya ang basang pamunas sa dustbin at kinaladkad siya pataas. Sinamaan siya ng tingin ni Charlotte sa katahimikan. "Masakit ba?" kaswal na tanong niya. "Kung masakit, tandaan mo," dagdag niya. Pagbitaw sa kanya, binigyan niya ito ng malamig na tingin. "Until I publicly announce our divorce, you are still my wife. I warn you, be cautious or else..." napahinto siya, "Mamamatay ang sinumang humipo sa iyo." Isang panginginig ang bumalot sa kanyang gulugod nang marinig ang mga salitang iyon. "Sabi ko sa'yo, siya ang nag-" "Hindi ako interesadong marinig ang mga kwento mo," pagsingit ni Gerald. Tumayo siya at inihagis sa kanya ang tube ng ointment. "Alalahanin mo ang sakit na naramdaman mo. Kung maulit man ito, sisiguraduhin kong maaalala mo ito habang buhay." Kinakagat ni Charlotte ang kanyang mga
[ Lumayo sa Aking Mga Kaugnayan Sa Mga Lalaki ] Halos makatulog na si Charlotte. Nataranta siya nang makitang nakatitig sa kanya si Gerald. "Anong problema?" Umupo siya at nagtanong. Inihagis ni Gerald ang kanyang telepono sa kanyang harapan. Napatingin siya sa phone at agad na natigilan. Ang larawan ay mula sa isang mahabang panahon ang nakalipas, napakatagal na halos hindi niya maalala. Gayunpaman, mabilis na muling lumitaw ang mga alaala ng ibang tao sa larawan. Biglang naisip niya na hindi dapat lumabas ang larawang ito sa telepono ni Gerald. Sumagi sa kanyang isipan si Simon Lewis, na nagdulot ng panginginig sa kanyang gulugod. Si Charlotte ay nasa sakit; Gusto niyang magpaliwanag, ngunit naalala niya ang sinabi nito nang sagutin ni Katie ang kanyang telepono. Noong kinasal sila, siya ang may karelasyon. Hindi makatuwiran na dapat itong maging maingat habang maaari niyang makuha ang lahat ng kasiyahan na gusto niya pagkatapos ng kanilang diborsyo. Bukod dito, kasal
[ Galit na galit si Gerald ] Hindi talaga gusto ni Charlotte ang tulong niya. Nagpasya siyang maghanap ng abogado nang mag-isa. Dahil patuloy silang magkikita ng kalahating taon pa, hindi mainam para sa kanila na maging masama ang loob. Bukod dito, naramdaman niya na malamang na hihilingin muli ng kanyang lolo kay Gerald ng pabor sa lalong madaling panahon. With this in mind, she solemnly said, "May ilang collaborations na nangyayari sa pagitan ng ating mga pamilya. Gustuhin mo mang putulin ang relasyon sa Scott Family o gamitin ang mga ito para sa iyong sariling mga benepisyo, matutulungan kita." "Ikaw?" Tumaas ang isang kilay ni Gerald. " Sa tingin mo ba kaya mo ang mundo ng negosyo dahil lang sa ginawa mong magandang trabaho ngayon?" Alam ni Charlotte na masama ang tingin nito sa kanya. "Miyembro pa rin ako ng Scott Family, kung tutuusin. Kung gusto mo silang linlangin, I might come in handy, so don't jump to conclusion too soon. Baka may pakinabang pa ako." Sumandal
[,Maraming beses kang may utang na loob sa akin ] Bandang alas kwatro ng umaga. Nakipagsiksikan si Charlotte sa sofa matapos asikasuhin ang kanyang mga pasa at hiwa. Sa kanyang tapat, si Gerald ay tumatanggap ng IV drip at umiinom ng kanyang gastric medicine. Napatingin silang dalawa, at nagtama ang kanilang mga mata. Nang kumunot ang noo niya at nag-iwas ng tingin, pinandilatan siya ni Charlotte ng mata. Maya-maya, walang pakialam na sinabi Gerald habang nakapikit, "You did well this time.' Pakiramdam ni Charlotte ay bumilis ang tibok ng kanyang puso. Ito ang unang pagkakataon na pinuri siya nito mula nang ikasal sila, ngunit hiwalay na sila. Nakaramdam siya ng pait at mahinang tumugon. "Ayos lang ba si Lola?" tanong niya. "Stable na siya." Tumango si Charlotte at hindi na nagtanong pa. Naisip niya na hindi ito isang makabuluhang isyu dahil walang salungatan sa pagitan nina Gerald at Mariah. Marahil ay hindi talaga kumilos si Mariah. Ang isang hindi inaasahang sitwasyon a
[ May Sakit Siya ] Umandar na ang sasakyan pabalik sa resort. Nang makarating sa entrance gate, mahinang sumandal si Charlotte sa bintana at kinakabahang nanonood. Nakapagtataka, pinapasok sila ng gatekeeper. Nagsimula siyang mag-alinlangan sa sarili, iniisip kung masyado siyang maingat. Tumingin siya kay Gerald at napansin niyang hindi siya nag-react na para bang inasahan niya ito. She felt complicated, wishing Francine to be well pero natatakot na baka mag-overthink siya. Pagdating ng sasakyan sa tapat ng courtyard ni Francine, naghihintay si Mariah sa pintuan. Bumukas ang pinto ng kotse, at nagpumiglas si Charlotte na makalabas. Sinulyapan siya ni Gerald at sinabing, "Bumalik ka na sa kwarto mo." Hindi niya maiwasang isipin kung may gusto ba siyang iwasan. Nang pumasok si Gerald sa looban, inutusan ni Arthur ang dalawang kasambahay na tulungan si Charlotte na bumaba ng kotse. Nabalot ng dilim ang resort bago dumating si Gerald. Gayunpaman, ang mga lampara na nakasabit sa mg
[ Panganib ] Nag-isip sandali si Charlotte at mahinahong sinabi, "Miss Katie, nire-record ang ating pag-uusap. "I'm sure alam mo kung gaano kahalaga sa kanya ang lola niya. I advise you to call him immediately! Kapag may nangyari, hindi ka niya bibitawan kahit na infatuated siya." Pagkatapos ng mahabang paghinto, nag-aatubili na sinabi ni Katie, "Hintayin mo ako; kukunin ko siya. Pagod siya at nagpapahinga." Mahigpit na hinawakan ni Charlotte ang kanyang telepono. Pinagpapawisan ang kanyang mga kamay dahil sa kaba, at sinubukan niyang pigilan ang kanyang pagkasuklam kay Katie nang marinig ang kanyang tugon. Natabunan ng mga damo ang lupa dahilan para hindi siya komportable. Hindi pa siya ganap na nakarekober sa kanyang pinsala, at nagsisimula na itong kumilos muli. Bawat segundo ay parang walang hanggan, at biglang narinig ang boses ni Gerald sa telepono. "Anong meron?" Ang kanyang boses ay malamig at walang pakialam gaya ng dati. "Baka may sakit ang lola mo," sabi niya.
[ Kunin Mo Lang Siya Sa Telepono ] Ngumiti si Charlotte at sumagot, "Hindi ako makatulog. Hinihintay ko rin si Gerald baka dumating siya." Namilog ang mga mata ni Mariah, ngunit nanatiling tahimik. Napasulyap si Charlotte sa looban at napansin ang mga hindi pamilyar na mukha na pumalit sa mga tagapag-alaga na karaniwang nagbabantay kay Francine. Naisip niyang hindi siya makapasok, kaya tumalikod siya at umalis nang mahinahon. May mali. Ang pagkontrol sa ulo ng pamilya na nagkasakit nang malubha para sa mana ay karaniwan sa mayayamang pamilya. Tumatanda na si Francine at may sakit sa puso. Sa malaking bahaging pag-aari niya, mahalaga ang kanyang mga aksyon bago may nangyari sa kanya. Si Mariah ay hindi isang simpleng tao na makitungo, kung tutuusin. Siya ay kasama ng Wilson Corp. sa loob ng maraming taon at ngayon ay kanilang CFO. Malamang si Francine ang tanging tapat na miyembro ng pamilya na si Gerald ang natitira sa pamilyang ito. Mabilis siyang bumalik sa kanyang silid
[ Walang Signal ] Si Charlotte ay palaging nananatiling malayo kay Mariah. Hindi tulad ng kanyang anak na si Michelle, na suplada at mayabang, si Mariah ay reserbado at misteryoso. Bahagyang tumango si Mariah sa kanya at pumunta sa gilid para magbalat ng prutas para kay Francine. Tuwang-tuwa si Francine nang makita si Charlotte. Pareho silang may pag-uusap, na si Mariah ay sumisingit paminsan-minsan. Lumalim na ang gabi, at hindi pa dumarating si Gerald. Sa pag-aalala na baka hindi nasiyahan si Francine, binanggit ni Charlotte na baka mahuli siya sa trabaho. Francine waved her hand and said, " It's alright. Don't worry about him. Let's enjoy our meal." Nang bumagsak ang kanyang mga salita, bumukas ang pinto, at pumasok si Michelle na may dalang tray. "Talagang pinapaboran ni Lola si Gerald. Kahit sino pa bukod kay Gerald ay malamang na mapagalitan dahil hindi siya makakasama sa hapunan ng pamilya," nakangiting sabi ni Michelle. "Michelle," saway ni Mariah sa kanya. Hinaw
[ Ang Hapunan ng Pamilya ] Ang larawan ay luma at nakatiklop sa kalahati. Ito ay isang larawan ng teen Charlotte na nakatayo sa tabi ng isang kapansin-pansing guwapong binata. Ngumiti si Simon at umayos ng upo. "Ayaw mo bang ibalik ang iyong handbag?" tanong niya. Kaswal na sinabi ni Charlotte, "It's a knock-off. You can have it if you like it." Mayroong isang bungkos ng basura sa loob ng bag na sinadya niyang tanggalin pa rin. "Sige." Tumango si Simon, idinagdag, Ikaw ay isang kawili-wiling karakter, Charlotte." Sa pag-iisip nito, nagpatuloy siya sa pag-akyat sa hagdan. Tulog na si William nang bumalik siya sa ward. Marahan niyang hinaplos ang buhok nito at nagpasya na ayusin ang bagay na ito. Mahusay si William sa kanyang pag-aaral, kaya hindi magiging problema ang pagharap sa huling pagsusulit pagkatapos ng kanyang paggaling. Pagkatapos ng kanyang pagsusulit, maaari siyang mag-aral sa ibang bansa, at magagawa ng Scott Family ang anumang gusto nila. Saktong nawala