[ Ang Iyong Card ay Na-frozen ] Bandang alas-9. Maaliwalas ang langit at maganda ang panahon. Bumaba si Charlotte sa taxi at naglakad patungo sa Courthouse. Habang papalapit siya, napansin niyang parang mas maraming estranged couples kaysa sa mga nagmamahalan. Ipinaalala nito sa kanya ang araw na dapat nilang makuha ang kanilang marriage certificate. Hindi nagpakita si Gerald sa araw na iyon at naghintay siya nang walang kabuluhan sa buong umaga hanggang sa makatanggap siya ng tawag, na nagsasabi na ang lahat ay naayos na. Nang maglaon, nalaman niya kung gaano siya nagdamdam sa kanilang kasal. Luminga-linga si Charlotte pagdating sa harap ng Courthouse, ngunit hindi niya makita ang sasakyan ni Gerald. Naisip niyang naroon pa rin siya sa kinaroroonan ni Katie, marahil ay natutulog pa. Mabilis siyang nagpadala ng text para ipaalala sa kanya na nasa oras, ngunit hindi ito tumugon. Napakunot ang noo niya sa kanyang telepono nang mapagtantong ganito na ito sa loob ng maraming taon.
[ Nagbabago Ba Ang Iyong Isip ] Nakaramdam si Charlotte ng bukol sa kanyang lalamunan. Ang card ay kay Gerald, kaya siya lamang ang may awtoridad na i-freeze ito. Hindi niya pinansin ang mapanghusgang tingin ng staff at dali-daling kinuha ang kanyang telepono at napagtantong may ilang missed calls siya mula kay Gerald. Agad siyang tumawag ngunit hindi ito sumasagot. Tiningnan niya ang kanyang telepono at nakita ang isang mensahe mula kay Gerald. Gerald: [Nasaan ka?! Pinatayo mo ako. Masaya ka ba?] Ramdam niya ang galit nito sa pamamagitan ng mensahe. Pumikit siya at naisipang sumagot, pero pinigilan niya ang sarili. Walang kwenta kung ipaliwanag niya sa kanya ang sitwasyon niya ngayon, kaya mabilis niyang tinawagan si Ava. Walang pag-aalinlangan, inilipat ni Ava ang $15,000 sa bank account ni Charlotte at nangakong makakabayad siya sa lalong madaling panahon. Matapos bayaran ang deposito, bumalik si Charlotte sa emergency room at pinirmahan ang mga papeles gaya ng itinuro.
[ Isang Hindi Inaasahang Pagkikita ] Nablangko ang isip niya saglit. Pagkatapos ay mabilis siyang bumalik sa hallway. "Tulong! May nagtangkang magpakamatay!" sigaw niya. Lumapit agad sa kanya ang mga doktor at nurse na malapit sa kanya at inakay niya sila pabalik sa hagdanan. Sa wakas ay nagkaroon siya ng malinaw na pananaw sa taong nagpakamatay. Tila nasa early 20's ang guwapong binata at nakahandusay sa maliit na lusak ng dugo na tumutulo mula sa kanyang pulso. Laking gulat ng makita ang mukha niya na kasing pula ng papel. Mabilis na binuhat ng mga doktor at nurse ang binata sa isang stretcher. Nadulas ang isang kamay niya at nakasabit sa stretcher. Nag-aalala si Charlotte na baka tumama ang kamay nito sa railings, kaya mabilis siyang humakbang para ilagay ang kamay nito sa ligtas na posisyon. Gayunpaman, biglang ginalaw ng walang malay na binata ang kanyang kamay at napahawak ang kanyang mga daliri sa bracelet ni Charlotte. Bago pa siya makapag-react, gumalaw ang stretche
[ Salamat sa Pagtulong ] Nakita siya ng nurse na nakatitig sa string ng beads at mabilis na nagpaliwanag, "Mr. Benjamin has been clutching on to that string of beads all this time. Ni hindi niya binitawan habang isinasagawa ang procedure." Kinuha ni Gerald ang string ng mga butil, medyo pamilyar ito. Tumingin siya kay Benjamin at nagtanong, "Saan mo nakuha ito?" Nagningning ang mga mata ni Benjamin, at pilit niyang iniabot ang kanyang kamay. Inilagay ni Gerald ang string ng mga butil sa kanyang kamay. Pabirong sabi ni Elmar. "Maaari ba itong babae na nakahanap sa iyo?" Kinagat ni Benjamin ang kanyang mga labi at tumango. Tumaas ang kilay ni Gerald at nagtanong, "Gusto mo ba siyang makilala?" Nawala sa pag-iisip si Benjamin. Malabo niyang naalala na noong hiniwa niya ang kanyang pulso, nagkaroon ng panandaliang kalinawan bago siya nawalan ng malay. Gusto niyang mabuhay, ngunit ang kanyang kamalayan ay inaanod palayo. Bigla siyang nakarinig ng mga yabag na pababa ng hagdan
[ Are They All this Crazy ] Pumunta si Charlotte sa indoor area at hinanap ang room number. Walang laman ang silid at sinabi ng naghihintay na staff sa kanya na si Gerald ay sumakay sa isang golf cart. Pagpapasya na hanapin siya sa golf course, nagreklamo siya tungkol sa paglakad nang napakalayo dahil sa kanya. Maliwanag na sumisikat ang araw sa kalangitan at umulan kahapon. Ang madamong parang ay napuno ng sariwang bango, at ang hangin ay mainit at mahalumigmig. Basang-basa sa pawis, sa wakas ay nakita ni Charlotte ang golf cart ni Gerald. Mabilis siyang tumakbo pababa sa dalisdis para ihinto ang golf cart. Nakaupo si Gerald sa passenger's seat; nagulat siya ng makita siya. Iniabot niya ang paa para itapak ang accelerator. Biglang bumilis ang golf cart at dumaan kay Charlotte. Nakarating lang siya sa patag na lupa at naiwang hingal na hingal habang pinapanood niya itong lumampas sa kanya. Galit na galit si Charlotte. Pagkatapos ay napansin niyang nagmamaneho si Arthur ng isa
[ Asawa Ko Siya ] Hinubad ni Gerald ang kanyang guwantes at inihagis sa coffee table, saka muling umupo sa sofa. "I've underestimated you. The tricks you employed in the past was nothing," aniya sa malalim na boses. Ngumiti si Charlotte at umupo sa tapat niya. "Thank you for the compliment. However, I don't have any ulterior motives." Pagkasabi niya nun, tinulak niya ang isang plato ng prutas sa harap niya. "Magkaroon ng ilang prutas upang magpalamig." Inilipat ni Gerald ang kanyang mga mata sa plato ng mga prutas. "Wala kang gana kumain?" Binuhusan siya ni Charlotte ng isang basong juice. "Kumusta naman ang fruit juice?" Tumingin siya sa kanya at walang pakialam na sinabi, "Ano ba talaga ang gusto mo?" Ngumiti si Charlotte at nag cross arms. "Hinihiling kong humanap ka ng oras para ayusin ang hiwalayan." "I told you, I'm busy," sagot niya. "Pagkatapos ay gumawa ng oras para dito." Ngumiti si Gerald ng walang awa. "Are you planning to stay around kung hindi a
[ I Don't Mind Becoming A Separated ] Alam ni Charlotte na wala siyang nararamdaman para sa kanya at matagal nang nawalan ng pag-asa. Gayunpaman, matapos maghintay ng walang kabuluhan sa loob ng tatlong taon, masakit pa rin sa kanya ang marinig niyang sabihin ang mga salitang iyon. Huminga siya ng malalim at sadyang gumawa ng ingay sa pagbukas ng pinto bago siya pumasok sa kwarto. Huminto si Eli at sumulyap sa kanya saka magalang na nagdahilan. "Aakyat na ako. May meeting na naman tayo soon, so join us as soon as you can," sabi ni Eli bago umalis. Naiwan mag-isa ang mag-asawa sa private room. Bago pa makapagsalita si Charlotte, sinabi ni Gerald "Isasama ka ni Arthur para pumili ng damit." "Ano?" Sabi ni Charlotte. "May meeting ako in half an hour, and I'm in need of formal attire. Pick a conservative tie for me." Nagkibit balikat si Charlotte at sumagot, "Mr. Wilson, nakalimutan mo na ba kung bakit ako nandito?" Tumayo si Gerald at nilagpasan siya, idinagdag, "Sigura
[ Hindi pinapansin si Gerald ] Galit na galit si Charlotte, ngunit wala siyang magawa. Gusto niyang bumalik sa ospital, ngunit inutusan siya ni Gerald na bumalik sa mansyon. "Ilang araw ka nang hindi umuuwi. May balak ka bang ipaalam sa lahat na maghihiwalay na tayo?" sabi niya. Isinumpa siya ni Charlotte. Gayunpaman, kung isasaalang-alang ang mga kahihinatnan ng kumakalat na balita na sila ay nagbabalak na magdiborsyo, siya ay nagpapilit at umuwi. Natulog siya sa isang hiwalay na silid, ngunit hindi umuwi si Gerald nang gabing iyon. Kinaumagahan pa lang siya nakauwi. Nakaupo siya sa hapag kainan nang bumaba si Charlotte para mag-almusal. Sinadya niyang hindi siya pinansin at umupo sa kabilang dulo ng mesa. Tumingala si Gerald at nakita ang suot niya. "Anong suot mo?" Kumunot ang noo niya. Natigilan si Charlotte. Nakasuot siya ng itim na damit na walang manggas na may zipper sa cleavage. Naiwang nakabukas sa kalahati ang zipper kaya medyo nakalabas ang cleavage niya.
[ Babala ni Gerald ] Tumayo si Gerald sa tabi ng kama at pinunasan ang kanyang mga daliri ng basang punasan. Nakita niya ang isang ulo na nakabaon sa ilalim ng kumot. Itinapon niya ang basang pamunas sa dustbin at kinaladkad siya pataas. Sinamaan siya ng tingin ni Charlotte sa katahimikan. "Masakit ba?" kaswal na tanong niya. "Kung masakit, tandaan mo," dagdag niya. Pagbitaw sa kanya, binigyan niya ito ng malamig na tingin. "Until I publicly announce our divorce, you are still my wife. I warn you, be cautious or else..." napahinto siya, "Mamamatay ang sinumang humipo sa iyo." Isang panginginig ang bumalot sa kanyang gulugod nang marinig ang mga salitang iyon. "Sabi ko sa'yo, siya ang nag-" "Hindi ako interesadong marinig ang mga kwento mo," pagsingit ni Gerald. Tumayo siya at inihagis sa kanya ang tube ng ointment. "Alalahanin mo ang sakit na naramdaman mo. Kung maulit man ito, sisiguraduhin kong maaalala mo ito habang buhay." Kinakagat ni Charlotte ang kanyang mga
[ Lumayo sa Aking Mga Kaugnayan Sa Mga Lalaki ] Halos makatulog na si Charlotte. Nataranta siya nang makitang nakatitig sa kanya si Gerald. "Anong problema?" Umupo siya at nagtanong. Inihagis ni Gerald ang kanyang telepono sa kanyang harapan. Napatingin siya sa phone at agad na natigilan. Ang larawan ay mula sa isang mahabang panahon ang nakalipas, napakatagal na halos hindi niya maalala. Gayunpaman, mabilis na muling lumitaw ang mga alaala ng ibang tao sa larawan. Biglang naisip niya na hindi dapat lumabas ang larawang ito sa telepono ni Gerald. Sumagi sa kanyang isipan si Simon Lewis, na nagdulot ng panginginig sa kanyang gulugod. Si Charlotte ay nasa sakit; Gusto niyang magpaliwanag, ngunit naalala niya ang sinabi nito nang sagutin ni Katie ang kanyang telepono. Noong kinasal sila, siya ang may karelasyon. Hindi makatuwiran na dapat itong maging maingat habang maaari niyang makuha ang lahat ng kasiyahan na gusto niya pagkatapos ng kanilang diborsyo. Bukod dito, kasal
[ Galit na galit si Gerald ] Hindi talaga gusto ni Charlotte ang tulong niya. Nagpasya siyang maghanap ng abogado nang mag-isa. Dahil patuloy silang magkikita ng kalahating taon pa, hindi mainam para sa kanila na maging masama ang loob. Bukod dito, naramdaman niya na malamang na hihilingin muli ng kanyang lolo kay Gerald ng pabor sa lalong madaling panahon. With this in mind, she solemnly said, "May ilang collaborations na nangyayari sa pagitan ng ating mga pamilya. Gustuhin mo mang putulin ang relasyon sa Scott Family o gamitin ang mga ito para sa iyong sariling mga benepisyo, matutulungan kita." "Ikaw?" Tumaas ang isang kilay ni Gerald. " Sa tingin mo ba kaya mo ang mundo ng negosyo dahil lang sa ginawa mong magandang trabaho ngayon?" Alam ni Charlotte na masama ang tingin nito sa kanya. "Miyembro pa rin ako ng Scott Family, kung tutuusin. Kung gusto mo silang linlangin, I might come in handy, so don't jump to conclusion too soon. Baka may pakinabang pa ako." Sumandal
[,Maraming beses kang may utang na loob sa akin ] Bandang alas kwatro ng umaga. Nakipagsiksikan si Charlotte sa sofa matapos asikasuhin ang kanyang mga pasa at hiwa. Sa kanyang tapat, si Gerald ay tumatanggap ng IV drip at umiinom ng kanyang gastric medicine. Napatingin silang dalawa, at nagtama ang kanilang mga mata. Nang kumunot ang noo niya at nag-iwas ng tingin, pinandilatan siya ni Charlotte ng mata. Maya-maya, walang pakialam na sinabi Gerald habang nakapikit, "You did well this time.' Pakiramdam ni Charlotte ay bumilis ang tibok ng kanyang puso. Ito ang unang pagkakataon na pinuri siya nito mula nang ikasal sila, ngunit hiwalay na sila. Nakaramdam siya ng pait at mahinang tumugon. "Ayos lang ba si Lola?" tanong niya. "Stable na siya." Tumango si Charlotte at hindi na nagtanong pa. Naisip niya na hindi ito isang makabuluhang isyu dahil walang salungatan sa pagitan nina Gerald at Mariah. Marahil ay hindi talaga kumilos si Mariah. Ang isang hindi inaasahang sitwasyon a
[ May Sakit Siya ] Umandar na ang sasakyan pabalik sa resort. Nang makarating sa entrance gate, mahinang sumandal si Charlotte sa bintana at kinakabahang nanonood. Nakapagtataka, pinapasok sila ng gatekeeper. Nagsimula siyang mag-alinlangan sa sarili, iniisip kung masyado siyang maingat. Tumingin siya kay Gerald at napansin niyang hindi siya nag-react na para bang inasahan niya ito. She felt complicated, wishing Francine to be well pero natatakot na baka mag-overthink siya. Pagdating ng sasakyan sa tapat ng courtyard ni Francine, naghihintay si Mariah sa pintuan. Bumukas ang pinto ng kotse, at nagpumiglas si Charlotte na makalabas. Sinulyapan siya ni Gerald at sinabing, "Bumalik ka na sa kwarto mo." Hindi niya maiwasang isipin kung may gusto ba siyang iwasan. Nang pumasok si Gerald sa looban, inutusan ni Arthur ang dalawang kasambahay na tulungan si Charlotte na bumaba ng kotse. Nabalot ng dilim ang resort bago dumating si Gerald. Gayunpaman, ang mga lampara na nakasabit sa mg
[ Panganib ] Nag-isip sandali si Charlotte at mahinahong sinabi, "Miss Katie, nire-record ang ating pag-uusap. "I'm sure alam mo kung gaano kahalaga sa kanya ang lola niya. I advise you to call him immediately! Kapag may nangyari, hindi ka niya bibitawan kahit na infatuated siya." Pagkatapos ng mahabang paghinto, nag-aatubili na sinabi ni Katie, "Hintayin mo ako; kukunin ko siya. Pagod siya at nagpapahinga." Mahigpit na hinawakan ni Charlotte ang kanyang telepono. Pinagpapawisan ang kanyang mga kamay dahil sa kaba, at sinubukan niyang pigilan ang kanyang pagkasuklam kay Katie nang marinig ang kanyang tugon. Natabunan ng mga damo ang lupa dahilan para hindi siya komportable. Hindi pa siya ganap na nakarekober sa kanyang pinsala, at nagsisimula na itong kumilos muli. Bawat segundo ay parang walang hanggan, at biglang narinig ang boses ni Gerald sa telepono. "Anong meron?" Ang kanyang boses ay malamig at walang pakialam gaya ng dati. "Baka may sakit ang lola mo," sabi niya.
[ Kunin Mo Lang Siya Sa Telepono ] Ngumiti si Charlotte at sumagot, "Hindi ako makatulog. Hinihintay ko rin si Gerald baka dumating siya." Namilog ang mga mata ni Mariah, ngunit nanatiling tahimik. Napasulyap si Charlotte sa looban at napansin ang mga hindi pamilyar na mukha na pumalit sa mga tagapag-alaga na karaniwang nagbabantay kay Francine. Naisip niyang hindi siya makapasok, kaya tumalikod siya at umalis nang mahinahon. May mali. Ang pagkontrol sa ulo ng pamilya na nagkasakit nang malubha para sa mana ay karaniwan sa mayayamang pamilya. Tumatanda na si Francine at may sakit sa puso. Sa malaking bahaging pag-aari niya, mahalaga ang kanyang mga aksyon bago may nangyari sa kanya. Si Mariah ay hindi isang simpleng tao na makitungo, kung tutuusin. Siya ay kasama ng Wilson Corp. sa loob ng maraming taon at ngayon ay kanilang CFO. Malamang si Francine ang tanging tapat na miyembro ng pamilya na si Gerald ang natitira sa pamilyang ito. Mabilis siyang bumalik sa kanyang silid
[ Walang Signal ] Si Charlotte ay palaging nananatiling malayo kay Mariah. Hindi tulad ng kanyang anak na si Michelle, na suplada at mayabang, si Mariah ay reserbado at misteryoso. Bahagyang tumango si Mariah sa kanya at pumunta sa gilid para magbalat ng prutas para kay Francine. Tuwang-tuwa si Francine nang makita si Charlotte. Pareho silang may pag-uusap, na si Mariah ay sumisingit paminsan-minsan. Lumalim na ang gabi, at hindi pa dumarating si Gerald. Sa pag-aalala na baka hindi nasiyahan si Francine, binanggit ni Charlotte na baka mahuli siya sa trabaho. Francine waved her hand and said, " It's alright. Don't worry about him. Let's enjoy our meal." Nang bumagsak ang kanyang mga salita, bumukas ang pinto, at pumasok si Michelle na may dalang tray. "Talagang pinapaboran ni Lola si Gerald. Kahit sino pa bukod kay Gerald ay malamang na mapagalitan dahil hindi siya makakasama sa hapunan ng pamilya," nakangiting sabi ni Michelle. "Michelle," saway ni Mariah sa kanya. Hinaw
[ Ang Hapunan ng Pamilya ] Ang larawan ay luma at nakatiklop sa kalahati. Ito ay isang larawan ng teen Charlotte na nakatayo sa tabi ng isang kapansin-pansing guwapong binata. Ngumiti si Simon at umayos ng upo. "Ayaw mo bang ibalik ang iyong handbag?" tanong niya. Kaswal na sinabi ni Charlotte, "It's a knock-off. You can have it if you like it." Mayroong isang bungkos ng basura sa loob ng bag na sinadya niyang tanggalin pa rin. "Sige." Tumango si Simon, idinagdag, Ikaw ay isang kawili-wiling karakter, Charlotte." Sa pag-iisip nito, nagpatuloy siya sa pag-akyat sa hagdan. Tulog na si William nang bumalik siya sa ward. Marahan niyang hinaplos ang buhok nito at nagpasya na ayusin ang bagay na ito. Mahusay si William sa kanyang pag-aaral, kaya hindi magiging problema ang pagharap sa huling pagsusulit pagkatapos ng kanyang paggaling. Pagkatapos ng kanyang pagsusulit, maaari siyang mag-aral sa ibang bansa, at magagawa ng Scott Family ang anumang gusto nila. Saktong nawala