Alexes POV
Lumipas pa ang mga araw, at lingo, na hindi ko namalayan. Magdadalawang buwan na pala ako sa mansion na ito nila Doctora Isabel sa islang ito.
Isang umaga habang ako ay naglalakad sa dalampasigan nang tawagin ako ni Zion.
Hey Sandy, nandito ka lang pala. Akala ko kung saan-saan ka na nakarating," tawag sa akin ni Zion na humahangos papunta sa akin dahil tumatakbo ito.
"At saan naman ako pupunta aber? Nagpapaaraw lang ako. Gusto ko lang masikatan ng araw. Ang ganda pala nang dalampasigan dito. Ang lilinis ng mga buhangin," manghang sabi ko.
"Bakit mo pala ako tinatawag?" tanong ko.
"Kasi pinapatawag ka ni Mommy, may sasabihin daw siya sa iyo," sabi nito.
"Ahh! ganoon ba. Sige! Tara na umuwi na tayo," sabi ko at nagpatiuna nang naglakad pauwi ng mansion.
"Hey Sandy, hintayin mo naman ako. Ang bilis naman maglakad ng buntis na ito." Nakatawang sabi ni Zion.
"Bilisan mo kasi ang paglalakad para maabutan m
Kenny POV Simula nang umalis si Alexes ay hindi ako tumigil sa paghahanap sa kan'ya. Kumuha pa ako nang private investigator upang may tumulong sa akin para mahanap siya. Lahat nang lead na makukuha ko ay pinupuntahan ko mismo upang mahanap lang siya. "Hello! Xander, may balita na ba kung na saan na siya?" tanong ko sa private investigator na kaibigan ko. "Kenny Bro, may lead na kami kung na saan na s'ya pero e-co-comfirm pa namin kung siya nga talaga iyon. Ipapaalam ko sa iyo kung kompirmado na siya nga iyon!" sagot nito "Salamat naman at may bagong lead na kayo. Saan ba siya at anong lugar iyon?" tanong ko. "Na sa ibang bansa siya. Sa isang maliit na isla nakatira. Ngunit may masamang balita," pag-aalinlangan nitong sabi. "Ano ang masamang balita?" tanong ko. "Ikinasal na siya. Pero for confirmation pa rin, baka hindi siya iyon," paliwanag ni Xander. Parang tinusok ng kutsilyo ang puso ko sa aking
Alexes POV Ito na ang araw na pinakahihintay ko. Masayang-masaya ako nang lumapag ang eroplanong sinasakyan ko kasama si Doctora Isabel. Nagpaiwan muna si Zion sa Macao dahil may tatapusin pa raw muna itong trabaho. Susunod na lang daw ito sa amin upang tumulong kay Doctora Isabel sa medical mission nito sa susunod na linggo. Medyo malaki na ang aking t'yan. Mag-aanim na buwan na ito at nahihirapan na akong gumalaw kasi sa tuwing gumagalaw ako ay sumasakit nang kaunti ang balakang ko. Iniisip ko na lang na normal lang ito sa first time na pagbubuntis. Pababa na kami ng hagdan ng eroplano nang makaramdam na naman ako nang sakit sa aking balakang. At parang medyo masakit na ito sa ngayon. "Mom!" Malakas na tawag ko kay Doctora Isabel. Gusto n'ya kasi na mommy na ang itawag ko sa kan'ya kasi parang tunay na anak na ang turing niya sa akin. Sa loob ba naman nang apat na buwan na pag-aalaga nito sa akin ay napalapit nang husto ang loob nami
Alexes POV "Hello! Love, I miss you," Bungad ni Zion sa pintuan ng silid ko sa hospital na ito. "Zion, dumating ka na," masayang sabi ko. "Yes! Nandito na ako. Kumusta na pakiramdam mo? May masakit pa ba sa'yo, may kailangan ka pa ba? Or nahihilo ka pa ba?" sunod-sunod na tanong nito. "Awh! Na-touch naman ako. Kung si Kenny, lang siguro ang ganito sa akin sobrang saya ko na siguro. Ang OA mo naman. Okay lang naman ako," sabi ko na nakangiti. "Salamat at dumating ka na," dagdag na sabi ko. "Ahh! Okay lang, alam kong bored ka na rito kaya sigurado ako na hindi ka na ma-bo-bored dahil nandito na ako. Nakita mo na ang gwapo kong mukha," sabi nito at nagpapogi effect pang nalalaman. "Ikaw talaga, feeling gwapo ka talaga akala mo naman maiinlove ako sa'yo," sabi ko na nakanguso. "Ows! Why not? Ako lang kaya ang pinakapoging lalaking nakilala mo," pagmamayabang na sabi nito. "Haha! Oo na ang gwapo-gwapo mo, per
Kenny POV Makalipas ang ilang oras ay lumapag ang private plane na sinasakyan ko kasama si Xander at nang iba ko pang kasama sa isang maliit na isla ng Borneo, Macao. "Sir Mendoza, nandito na po tayo," sabi sa akin ni Mark. Bumaba na ako ng private plane at sumunod na bumaba si Xander at isa pa nitong kasama. Bali lima kami ang lulan ng private plane kasama ang co-pilot ni Mark na si Louise. "Bro, doon tayo magsimulang magtanong sa mansion ng mga Conde," sabi ni Xander. "May impormasyon kasi na nakarating sa amin na may isang babae ang napadpad sa isla Conde na nasa pag-aalaga ng isang doktora. Baka si Alexes iyon," dugtong pa ni Xander sa sinabi nito. "Sige! Bro, excited na ako na makita si Alexes. sana siya na nga iyon," sambit ko. Ito na ang pang-dalawampu na lugar na pinuntahan ko sa loob nang apat na buwan sa paghahanap ko kay Alexes. Matapos ang paglalakad namin nang mga kalahating oras sa dalampasigan ng
Kenny POVIsang buwan na ang nakalipas nang pumunta ako ng Macao.At heto ako ngayon sinusundan ang lead namin kung saan nakatira si Mr. ZM dito sa Pilipinas.Papunta na ako sa lugar kung saan nakatira ang Mr. ZM na pinakasalan ni Alexes.Medyo malayo-layo ito sa Lungsod ng Maynila. Nakatira ito sa isang subdivision sa Laguna.Matapaos ang mahaba-habang pagbiyahe ay narating na rin namin ang lugar na nais namin puntahan ni Xander.Huminto ang sasakyan ni Xander sa tapat ng isang maganda at mala-mansion na bahay.Huminto rin ako at bumaba na sa aking kotse.Lumapit kami sa guard house na nasa labas ng bahay na ito.May isang gwardya na naka-upo sa loob ng gaurd house na kumakain ng banana cue."Mga Sir, ano po ang kailangan n'yo?" tanong ng gwardya."NBI Agent Xander Bartolome, at ito si Engineer Kenny Mendoza. Magtatanong lang po sana kami kung dito ba nakatira si Mr. ZM Conde?" pagpapakil
Nagtataka ako kung bakit ako nag-iisa sa lugar na ito. Nandito ako ngayon sa lugar kung saan napakalawak nito at wala akong nakikitang ibang tao. Napapaligiran ako ng mga maraming bulaklak, paru-paro at mga ibon. Ang ganda at ang saya pagmasdan nang paligid. Ang mga paru-paro ay nakakaaliw tingnan at panoorin na lumilipad-lipad at masayang nagpapalipat-lipat sa mga iba't ibang uri ng mga bulaklak. Nakakabusog sa mata ang kanilang mga samo't-saring kulay. Ang mga ibon naman ay kay gandang pakinggan ang kanilang mga huni na para bang musika sa aking pandinig. Ngunit nakakaramdam ako nang sobrang kalungkutan. "Nasaan sina Kenny, Daddy, at Mommy. Bakit ako nag-iisa rito?" tanong ko sa aking isipan. "Kenny! Daddy! Mommy!" tawag ko. "Bakit hinayaan n'yo akong mag-isa rito! Nasaan na po kayo!" Sigaw ko. Nakakalungkot naman ang malaparaisong lugar na ito. Napakaganda kung titingnan ito ngunit napakalungkot sa pakiramdam kapag nag-iisa ka lang
Alexes POV"Sandy, gising! Sandy, love! Love, gising!" Yogyog sa akin ni Zion.Umiiyak ako habang natutulog at sumisigaw nang daddy.Nagising naman ako na iyak nang iyak."Zion, ang daddy ko. Miss na miss ko na siya, sila ni mommy. Napanaginipan ko si daddy. Iniwan niya ako!" sabi ko habang umiiyak."Shh! 'Wag ka na umiyak. Huwag ka mag-alala hindi totoo ang napanaginipan mo," sabi nito habang pinapatahan ako sa pamamagitan nang paghaplos nito sa aking likod.Hindi pa rin ako mapakali kasi parang totoo ang panaginip ko. Parang totoo na nayakap ko siya kani-kanina lang."Sana nga hindi totoo ang panaginip ko dahil hindi ko alam ang gagawin ko kapag totoong iiwan ako ng daddy ko," sabi ko habang patuloy ako sa pag-iyak."Huwag ka magpa-stress, 'yong baby mo ang isipin mo at ang kalagayan mo. Hayaan mo kapag nakapanganak ka na ay makakauwi ka na sa inyo. Makakasama mo na ang mga magulang mo. Kung gusto mo ako na ang pumunta sa iny
Kenny POV Halos hindi ko makayanan ang mga nangyayari sa loob ng operating room. Nakita ko na dahan-dahang inilapag ni Doctora Isabel ang cardiac apparatus sa lagayan nito. Ako ang nagtaas ng voltage temperature nito sa ginagawang pagre-revive niya kay Tito Albert. Kitang-kita ko ang determination at dedication nitong gawin ang kan'yang trabaho mabuhay lang si Tito Albert. Nalulungkot akong isipin na hanggang dito na lang ang kan'yang kayang gawin. Umiling-iling akong nakatingin sa kan'ya. Halos maiiyak at tumingin ito sa kan'yang wristwatch at... "Time of death 9:05 p.m!" malungkot na sabi nito saka umiiling-iling na ang ibig sabihin ay wala na si Tito Albert. Pakiramdam ko nadurog sa maliliit na piraso ang aking puso dahil sa narinig ko mula kay Doctora Isabel. "No! No! Buhay pa siya. Buhay pa si Tito Albert! Sabihin n'yo po Doctora, buhay pa siya! 'Di ba Doc, 'di ba!" Naiiyak at hindi pa ring makapaniwala na
Alexes POV Lumipas ang oras na puno nang kasayahan ang buong paligid ng masion. Masayang-masaya ako dahil hindi ko akalain na darating pa ang mga oras at pagkakataon na ito sa amin ni Kenny. Nakaramdam ako ng pagod kaya nagpasya akong pumasok sa loob ng mansion at puntahan ang mga anak ko. Hinanap ko ng aking paningin si Kenny. Nagpaalam kasi ito na may pupuntahan lang at kakausapin na kan'yang kamag-anak. Nakita ko itong masayang nakikipag-usap kina Zion, Xander at sa isa pang lalaki na nakatalikod sa akin. Sa tingin ko ay magkasing-edad lang sila ni Kenny. Tumingin sa akin si Kenny. Suminyas ako na papasok muna sa loob ng mansion. "Excuse me mga Bro, sasamahan ko muna ang Babyhoney ko baka inaantok na 'to!" malakas nitong sabi sa kasamahan at lumapit sa akin. "Oh bakit mo naman sila iniwan. Okay lang naman sa akin kung sasamahan mo sila. Magpapahinga lang ako sandali kaya papasok ako sa loob," sabi ko na nakak
Alexes POV Abala ang lahat sa paghahanda para sa binyag ng dalawa kong anak na kambal. They are almost One month old na at naging masaya ang buong mansion dahil sa kanilang pagdating sa buhay namin. At ngayon ay ang araw ng kanilang paghahandog/binyag. Kakarating lang namin mula sa simbahan at napagpas'yahan ko na ipaakyat muna ang kambal sa kanilang nursary room. "Yaya Marie, at Yaya Lyn, iakyat n'yo muna sina Kenjie at Kurt sa taas para makapagpahinga sila ng maayos," sabi ko sa mga tagapag-alaga ng kambal. Tulog na tulog kasi ang mga ito dahil siguro sa pagod kaya nakatulog ang dalawa mula pa kanina sa simbahan. Tiningnan ko muna ang dalawang kambal at hindi ko mapigilan ang aking sarili na halikan ang mga ito sa noo. Bigla namang umiyak si Kenjie nagising ko yata sa paghalik ko ngunit si Kurt naman ay mahimbing pa rin sa pagtulog na para bang nananaginip pa ito dahil sa parang masaya itong napapangiti sa kan'yang pagtulog.
Alexes POV "Mommy Isabel, salamat at nahanap at nagkatagpo na tayo. Alam mo ba na nang malaman ko na ampon ako nila Mommy Ellen at Daddy Albert ay naisip ko na ayaw mo sa akin. Na ayaw sa akin ng totoo kong mga magulang dahil akala ko si Yaya Mercy ang Ina ko. Nagalit ako dahil nais akong patayin ng totoong magulang ko sa pagkaka-akala ko na siya ang totoo kong Ina," nalulungkot kong sabi. "Alisa anak, hindi ka gustong patayin ng Yaya Mercy mo. Siguro may dahilan siya kung bakit niya ginawa iyon. Pero alam ko na hindi niya iyon gagawin sa iyo. Kitang-kita ko kung gaano ka niya alagaan at mahalin bilang isang totoong kapatid o anak man. Napakabait niyang tao siguro may dahilan siya pero maniwala ka mahal na mahal ka ng Yaya Mercy mo," pagpapaliwanag ni Mommy Isabel. I nooded my head at nagpatuloy sa pagsasalita. "Opo! Siguro po! Mommy, tama po kayo. Pero ngayong alam ko na ang lahat, nagpapasalamat ako at ikaw ang naging Ina ko. Naging kayo ang totoong
Doc. Isabel POV Hindi ko akalain na sa silid kami ni Sandy hahantong. Ang Alexes na anak na hinahanap nila Mr. Albert ay si Sandy pala. Hindi ko alam ang gagawin ko nang mga oras na iyon. Si Sandy at Alisa ay iisa. Matagal ko na palang natagpuan ang anak kong matagal ko nang hinahanap. Kasa-kasama ko na pala siya. Kaya pala ang gaan-gaan ng loob ko sa kan'ya ay siya pala ang hinahanap kong anak na nawawala sa akin noon. Salamat at ligtas siya. Salamat at napunta siya sa mga mabubuting tao. Umiiyak ako habang nakatingin kay Alisa na niyayakap nito ang kinikilalang mga magulang. Nakita ko kung gaano nila kamahal ang anak ko. At mas lalo akong nagdamdam nang marinig ko ang sinabi nito na hindi niya kailangan pang hanapin o makita ang kanyang totoong mga magulang dahil sapat na sa kan'ya ang mga magulang na kanyang kinamulatan. Masakit iyon sa aking pandinig, ngunit tama siya. Sapat na ang kan'yang mga kinikilal
Alexes POV Walang tigil sa pag-agos ang mga luha ko habang nagpapaliwanag si Kenny hanggang sa matapos nitong sabihin ang lahat-lahat sa akin. Hindi ko inakala na gano'n pala ang nangyari. Kung sana hindi ako nagpadala sa aking emosyon at hindi ako umalis ng mansion. Hindi na sana ako nahiwalay sa mga magulang ko. "I'm so sorry Kenny, nagkamali ako ng inisip at inakala. Hindi na sana umabot sa ganito ang lahat kung noong una palang ay nakinig na ako sa'yo. Noong gusto mong magpaliwanag sa akin sa loob ng kotse bago mo ako dalhin sa mansion n'yo sa Isla. Wala na sanang nasaktan at nadamay na mga tao," sabi ko habang nakayakap ako dito. "Honey, makinig ka. Wala kang kasalanan. Maraming magagandang dahilan kung bakit itinulot ito ng Dios na mangyari ang lahat ng ito at isa sa magandang dahilan na iyon ay ang tungkol sa iyong totoong mga magulang," sabi ni Kenny sa akin. "Huh! Totoo kong magulang?" nagtatakang tanong ko. "Yes! Gusto mong m
Alexes POV "Ano? Ano 'yong sinabi mo? Totoo ba 'yang sinasabi mo? Tama ba yong naririnig ko?" hindi makapaniwalang tanong ko. "Yes! Honey, tama ang narinig mo," sabi nito at kumalas ito sa pagkakayakap sa akin. May dinukot ito sa bulsa ng pantalon n'ya. Isang maliit na box ang nakikita ko na hawak niya at hinila ako nito sa harapan ng crib ng kambal. Nagulat ako nang lumuhod ito sa aking harapan at binuksan ang box na kulay pula at nagsalita. "Architect Alexes Sandria Viera, Will you marry me," naiiyak na sabi nito. Tumambad sa akin ang isang pamilyar na singsing. Napahagulgol ako nang makita ko ito dahil hindi ako makapaniwala na nasa kan'ya ito. Ang singsing na iningatan ko sa loob nang mahigit 11 years na itinapon ko na, ay heto na ngayon ibinibigay muli sa akin ng lalaki na s'ya ring nagbigay sa akin noon. "Kenny, sambit ko sa pangalan nito kasi wala akong masabing salita sa kasiyahan na nadarama ko.
Alexes POV "Oo nga pala Iha, bakit naging instant mommy ka? Sino ba ang ama ng mga apo kong ito?" tanong naman ni Daddy na ngayon ay nakahawak sa magkabilang kamay nito ang mga maliliit na daliri ng kambal. "Alam ko na hindi kayo makapaniwala na anak ko talaga sila. At ang kanilang ama ay si—" Tiningnan ko muna si Zion. Nakita ko ang kalungkutan nito sa mga mata n'ya ngunit nakangiti ito sa akin. "Zion," sabi ko at lumipat ang tingin ko kay Kenny. Nakita kong nalukot ang mukha ni Kenny nang sambitin ko ang pangalan ni Zion. Akala siguro nito si Zion na ang ama ng mga kambal dahil Zion ang sinambit kong pangalan. "Teka lang hindi pa ako tapos magsalita." sabi ko saka lumapit nang bahagya kay Zion. "Zion, I'm sorry. Alam ko na gusto mong maging ama sa kanila pero hindi natin mababago ang katotohanan na si Kenny ang kanilang ama," sabi ko. "Ako! Talaga, yes! Totoo ba ang narinig ko, ako ang kanilang ama
Alexes POV "Zion, sino ang—" Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko nang makita kung sino ang kumakatok sa pinto ng silid ko sa hospital. "Kenny!" sambit ko kasabay ng kan'yang pag sambit ng "Babyhoney." Hindi ako makapaniwala nang baksan ni Zion ang pinto ay bumungad ang kani-kanina lang na pinag-uusapan naming si Kenny. Nagtataka ako kung papaano siya nakapunta rito at papaano niya nalaman na nandito ako. Tulala ako na nakatitig lang kay Kenny. Gusto kong tumakbo papunta sa kan'ya pero hindi ko magawa dahil iniisip ko na baka panaginip lang ang lahat. Nakita ko itong dahan-dahang lumalakad papunta sa akin. Habang papunta ito sa akin ay ang lakas-lakas nang kaba ng dibdib ko. Ang bilis nang tibok ng puso ko. "Oh em ji! Hindi na ito panaginip! Totoong nangyayari na ba ito?" tanong ko sa sarili. Naramdaman ko na lang na nakayakap na ako sa kan'ya. Nakatingin ito nang diretso sa mga ma
Kenny POV Nandito na ako ngayon sa labas ng isang silid na sinabi ng Nurse kung saan ang silid ni Alexes. Halos hindi ko maiangat ang aking mga kamay upang kumatok sa pinto ng room 101. Ang lakas nang kabog ng dibdib ko. Ano ang gagawin ko? 'Di ko alam kung ano ang magiging reactions ko kapag nakaharap ko na si Alexes. Siguro... A. iiyak B. magmamakaawa na ako nalang ulit kahit sila na ni Zion. C. luluhod at hihingi ng tawad dahil sa mga nagawa ko. D. magagalit pero 'di ko alam ang dahilan kung bakit ako magagalit. Kung alin man dito sa mga naisip ko ay bahala na. "Tok! Tok! Tok!" katok ko sa pintuan at bumukas naman ito. Nagulantang ako nang may nag-iiyakan at may nakita akong isang babae na nakahiga sa isang strecher bed na parang wala ng buhay at may nakapalibot na kapwa umiiyak. "Yes po, sino po kayo?" tanong sa akin ng isang binatilyo. "Oppss! I'm sorry, wrong d