Alexes POV
"Hindi totoo 'yan! Hindi totoo ang mga dokumentong ito! Mahal na mahal ako ni Kenny, at ako ang pakakasalan niya. Hindi n'ya ito magagawa sa akin. Nangako s'ya sa akin na hinding-hindi na n'ya ako sasaktang muli!" sabi ko habang umaagos ang mga luha ko.
"Pak!" Nagulat ako nang sinampal ako ni, Trixie.
"Huwag ka ngang tanga, Alexes! Kung talagang ikaw ang mahal ni, Kenny, bakit hindi mo alam kung na saan siya ngayon. Bakit siya sumama kaagad-agad sa akin na hindi manlang nagpapaalam sa'yo? At saka one more thing! magkakaroon na kami ng anak ni, Kenny. Isang buwan na lang lalabas na ang anak namin. Pagkatapos no'n ay magpapakasal na kami. Magkakaroon kami nang isang masayang pamilya. Saka makakaya mo ba na agawan ng karapatang magkaroon ng isang buo at masayang pamilya ang isang batang inosente dahil lang d'yan sa kalandian mo! At papayag ka ba na tawaging isang kabet. Kung sabagay totoo ngang kabet ka lang, Alexes. Ginamit ka lang ni Kenny, para mak
Kenny POVHindi ako mapakali at kanina pa ako pabalik-balik sa labas ng kwarto na pinagdalhan kay, Tito Albert dito sa hospital. Hindi ako mapalagay dahil gusto kong malaman kung ano na ang kalagayan nito sa loob. Maya't-maya ay sumisilip ako sa bintana, ngunit wala akong makita kundi ang mga doktor at nurse na abala sa pag-asikaso kay Tito Albert.Kanina ko pa tinawagan si Tita Ellen at parating na raw ito.Maya-maya pa ay humahangos na dumating si Tita Ellen."Kenny, anong nangyari?" nag-aalalang tanong nito."Kumusta na si Albert? Na saan na siya," umiiyak na sabi nito."Tita Ellen, kalma lang po. Relax lang po kayo baka mapaano rin kayo. Magiging okay din si Tito Albert," sabi ko."Bakit siya narito sa hospital, ano ba ang nangyari?" tanong nito."Nagkaroon nang heart attack si Tito Albert, habang kami ay nag-uusap kanina sa opisina niya. Na sa loob na siya ng I.C.U at inaasikaso na ng mga doktor at nurses," paliwanag
Kenny POV Pagdating ko ng silid ni Alexes ay hindi na ako kumatok dahil gusto ko itong e-surprise na paggising niya ay na sa tabi na n'ya ako. Gagamitin ko na lang ang douplicate key ko ng silid nito para makapasok ako na 'di nito malalalaman. Pagpihit ko ng doorknob ay hindi ito naka-lock. "Bukas naman pala ito," sabi ko sa aking sarili. Dahan-dahan kong binuksan ang pintuan dahil ayaw ko na magising ito sa pagkakatulog at baka maramdaman pa nito ang pagdating ko. Nang makapasok na ako ay... "I miss you! Hon... ney... Honey? Alexes? Baby Honey?" Wala siya sa kan'yang kama. Walang tao sa silid niya. Naisip ko na baka nag-C.R lang ito kaya tinungo ko ang C.R upang alamin kung nandoon ito. Bakit parang kinakabahan ako na 'di ko alam. Parang may nararamdaman akong kakaiba na hindi ko mawari kung ano iyon. Nang buksan ko ang C.R ay walang tao. "Baby honey! Alexes, na saan ka?" kinakabahan kon
Kenny POVNang makapasok na ako ng silid ko ay agad kong i-ne-rewind ang CCTV photage ng buong mansion. Makalipas nang ilang minuto nang pag-rewind ko nang mapansin kong patungong waterfalls si Alexes at may nakausap siyang isang babae na familiar sa akin.Si Trixie ang kausap niya.Pinanood ko nang mabuti ang photage at nakita kong sinampal ni Trixie si Alexes sa kanilang pag-uusap at may iniabot itong isang brown envelope."Kung gano'n kay Trixie, pala galing ang brown envelope," sambit ko.Nakaramdam ako nang galit sa nakita ko. Sino siya para saktan ang babaeng mahal ko. Wala siyang karapatan para saktan ito."Ang sama-sama mo, Trixie. Magbabayad ka sa ginawa mo sa babaeng pinakamamahal ko!" galit na galit kong sambit.Pinanood ko pa ang lahat nang kuha ng CCTV sa buong mansion sa loob at labas nito.Nang mapatingin ako sa kuha ng back door exit at nakompirma ko na si Alexes nga ang gumamit at sakay ng elevator capsul
Doc. Isabel POV "Zion Iho, ihinto mo muna ang kotse may dadaanan lang ako," sabi ko sa aking anak. "Yes! Mom, as always," turan nito. "Alam ko na po 'yan Mommy, na kapag dumaan tayo rito eh 'di ko nakakalimutan na huminto muna," sabi ni Zion, na nakangiti. "Sandali lang anak maglalagay lang ako nang kaunting tulong sa donation box," sabi ko at akmang bababa na ng kotse nang magsalitang muli si, Zion. "Sige po Mom, isuot mo'yong jacket at saka mag-hoddie ka mahamog pa kasi!" sabi nito na parang nag-uutos ang tuno nang pagsasalita. Mag-a-alas singko pa lang nang umaga, ngunit ngayon pa lang ako uuwi ng mansion galing sa duty ko sa maliit na hospital dito sa lugar namin. Inumaga ako sa pag-uwi dahil inaasikaso ko pa ang isang babaeng nanganak na nagkaroon nang komplikasyon sa panganganak. Mabuti na lang at kasa-kasama ko si Zion sa pag-aasikaso sa mga taong may sakit sa islang ito. Isang isla ang lugar namin na
Alexes POV"By the way Iha, saang lugar ka ba galing? Sinong mga magulang mo para maipaalam ko sa kanila ang nangyari sa'yo," sabi ni, Doctora Isabel."Na sa Metro Manila, po ako nakatira sa bayan po ng Quezon. Sina Mr. Albert at Ellen Viera po ang mga magulang ko. Bakit po, saan po ba ako? Anong lugar po ito?" taka kong tanong."Ang layo pala nang pinagmulan mo. Nandito ka ngayon sa isla ng Borneo, Iha. Dito sa Macao." Naka kunot noong sabi nito."Po! Macao!" gulat kong sabi. Wala sa hinagap ko na makakarating ako sa lugar na ito."Huwag kang mag-alala mababait ang mga tao rito. At isa pa halos lahat na kasamahan namin dito sa mansion ay pawang mga Pilipino rin" sabi nito."Gano'n kalayo ang napuntahan ko sa loob lamang ng ilang minuto nang pagtakbo o paglipad o whatever ng elevator capsule na iyon," na sa isipan ko.Pero ang mas inaalala ko ngayon ay kung papaano ako makauwi sa amin sa ganoong na sa ibang bansa pala ako at wala akon
Alexes POV Lumipas pa ang mga araw, at lingo, na hindi ko namalayan. Magdadalawang buwan na pala ako sa mansion na ito nila Doctora Isabel sa islang ito. Isang umaga habang ako ay naglalakad sa dalampasigan nang tawagin ako ni Zion. Hey Sandy, nandito ka lang pala. Akala ko kung saan-saan ka na nakarating," tawag sa akin ni Zion na humahangos papunta sa akin dahil tumatakbo ito. "At saan naman ako pupunta aber? Nagpapaaraw lang ako. Gusto ko lang masikatan ng araw. Ang ganda pala nang dalampasigan dito. Ang lilinis ng mga buhangin," manghang sabi ko. "Bakit mo pala ako tinatawag?" tanong ko. "Kasi pinapatawag ka ni Mommy, may sasabihin daw siya sa iyo," sabi nito. "Ahh! ganoon ba. Sige! Tara na umuwi na tayo," sabi ko at nagpatiuna nang naglakad pauwi ng mansion. "Hey Sandy, hintayin mo naman ako. Ang bilis naman maglakad ng buntis na ito." Nakatawang sabi ni Zion. "Bilisan mo kasi ang paglalakad para maabutan m
Kenny POV Simula nang umalis si Alexes ay hindi ako tumigil sa paghahanap sa kan'ya. Kumuha pa ako nang private investigator upang may tumulong sa akin para mahanap siya. Lahat nang lead na makukuha ko ay pinupuntahan ko mismo upang mahanap lang siya. "Hello! Xander, may balita na ba kung na saan na siya?" tanong ko sa private investigator na kaibigan ko. "Kenny Bro, may lead na kami kung na saan na s'ya pero e-co-comfirm pa namin kung siya nga talaga iyon. Ipapaalam ko sa iyo kung kompirmado na siya nga iyon!" sagot nito "Salamat naman at may bagong lead na kayo. Saan ba siya at anong lugar iyon?" tanong ko. "Na sa ibang bansa siya. Sa isang maliit na isla nakatira. Ngunit may masamang balita," pag-aalinlangan nitong sabi. "Ano ang masamang balita?" tanong ko. "Ikinasal na siya. Pero for confirmation pa rin, baka hindi siya iyon," paliwanag ni Xander. Parang tinusok ng kutsilyo ang puso ko sa aking
Alexes POV Ito na ang araw na pinakahihintay ko. Masayang-masaya ako nang lumapag ang eroplanong sinasakyan ko kasama si Doctora Isabel. Nagpaiwan muna si Zion sa Macao dahil may tatapusin pa raw muna itong trabaho. Susunod na lang daw ito sa amin upang tumulong kay Doctora Isabel sa medical mission nito sa susunod na linggo. Medyo malaki na ang aking t'yan. Mag-aanim na buwan na ito at nahihirapan na akong gumalaw kasi sa tuwing gumagalaw ako ay sumasakit nang kaunti ang balakang ko. Iniisip ko na lang na normal lang ito sa first time na pagbubuntis. Pababa na kami ng hagdan ng eroplano nang makaramdam na naman ako nang sakit sa aking balakang. At parang medyo masakit na ito sa ngayon. "Mom!" Malakas na tawag ko kay Doctora Isabel. Gusto n'ya kasi na mommy na ang itawag ko sa kan'ya kasi parang tunay na anak na ang turing niya sa akin. Sa loob ba naman nang apat na buwan na pag-aalaga nito sa akin ay napalapit nang husto ang loob nami
Alexes POV Lumipas ang oras na puno nang kasayahan ang buong paligid ng masion. Masayang-masaya ako dahil hindi ko akalain na darating pa ang mga oras at pagkakataon na ito sa amin ni Kenny. Nakaramdam ako ng pagod kaya nagpasya akong pumasok sa loob ng mansion at puntahan ang mga anak ko. Hinanap ko ng aking paningin si Kenny. Nagpaalam kasi ito na may pupuntahan lang at kakausapin na kan'yang kamag-anak. Nakita ko itong masayang nakikipag-usap kina Zion, Xander at sa isa pang lalaki na nakatalikod sa akin. Sa tingin ko ay magkasing-edad lang sila ni Kenny. Tumingin sa akin si Kenny. Suminyas ako na papasok muna sa loob ng mansion. "Excuse me mga Bro, sasamahan ko muna ang Babyhoney ko baka inaantok na 'to!" malakas nitong sabi sa kasamahan at lumapit sa akin. "Oh bakit mo naman sila iniwan. Okay lang naman sa akin kung sasamahan mo sila. Magpapahinga lang ako sandali kaya papasok ako sa loob," sabi ko na nakak
Alexes POV Abala ang lahat sa paghahanda para sa binyag ng dalawa kong anak na kambal. They are almost One month old na at naging masaya ang buong mansion dahil sa kanilang pagdating sa buhay namin. At ngayon ay ang araw ng kanilang paghahandog/binyag. Kakarating lang namin mula sa simbahan at napagpas'yahan ko na ipaakyat muna ang kambal sa kanilang nursary room. "Yaya Marie, at Yaya Lyn, iakyat n'yo muna sina Kenjie at Kurt sa taas para makapagpahinga sila ng maayos," sabi ko sa mga tagapag-alaga ng kambal. Tulog na tulog kasi ang mga ito dahil siguro sa pagod kaya nakatulog ang dalawa mula pa kanina sa simbahan. Tiningnan ko muna ang dalawang kambal at hindi ko mapigilan ang aking sarili na halikan ang mga ito sa noo. Bigla namang umiyak si Kenjie nagising ko yata sa paghalik ko ngunit si Kurt naman ay mahimbing pa rin sa pagtulog na para bang nananaginip pa ito dahil sa parang masaya itong napapangiti sa kan'yang pagtulog.
Alexes POV "Mommy Isabel, salamat at nahanap at nagkatagpo na tayo. Alam mo ba na nang malaman ko na ampon ako nila Mommy Ellen at Daddy Albert ay naisip ko na ayaw mo sa akin. Na ayaw sa akin ng totoo kong mga magulang dahil akala ko si Yaya Mercy ang Ina ko. Nagalit ako dahil nais akong patayin ng totoong magulang ko sa pagkaka-akala ko na siya ang totoo kong Ina," nalulungkot kong sabi. "Alisa anak, hindi ka gustong patayin ng Yaya Mercy mo. Siguro may dahilan siya kung bakit niya ginawa iyon. Pero alam ko na hindi niya iyon gagawin sa iyo. Kitang-kita ko kung gaano ka niya alagaan at mahalin bilang isang totoong kapatid o anak man. Napakabait niyang tao siguro may dahilan siya pero maniwala ka mahal na mahal ka ng Yaya Mercy mo," pagpapaliwanag ni Mommy Isabel. I nooded my head at nagpatuloy sa pagsasalita. "Opo! Siguro po! Mommy, tama po kayo. Pero ngayong alam ko na ang lahat, nagpapasalamat ako at ikaw ang naging Ina ko. Naging kayo ang totoong
Doc. Isabel POV Hindi ko akalain na sa silid kami ni Sandy hahantong. Ang Alexes na anak na hinahanap nila Mr. Albert ay si Sandy pala. Hindi ko alam ang gagawin ko nang mga oras na iyon. Si Sandy at Alisa ay iisa. Matagal ko na palang natagpuan ang anak kong matagal ko nang hinahanap. Kasa-kasama ko na pala siya. Kaya pala ang gaan-gaan ng loob ko sa kan'ya ay siya pala ang hinahanap kong anak na nawawala sa akin noon. Salamat at ligtas siya. Salamat at napunta siya sa mga mabubuting tao. Umiiyak ako habang nakatingin kay Alisa na niyayakap nito ang kinikilalang mga magulang. Nakita ko kung gaano nila kamahal ang anak ko. At mas lalo akong nagdamdam nang marinig ko ang sinabi nito na hindi niya kailangan pang hanapin o makita ang kanyang totoong mga magulang dahil sapat na sa kan'ya ang mga magulang na kanyang kinamulatan. Masakit iyon sa aking pandinig, ngunit tama siya. Sapat na ang kan'yang mga kinikilal
Alexes POV Walang tigil sa pag-agos ang mga luha ko habang nagpapaliwanag si Kenny hanggang sa matapos nitong sabihin ang lahat-lahat sa akin. Hindi ko inakala na gano'n pala ang nangyari. Kung sana hindi ako nagpadala sa aking emosyon at hindi ako umalis ng mansion. Hindi na sana ako nahiwalay sa mga magulang ko. "I'm so sorry Kenny, nagkamali ako ng inisip at inakala. Hindi na sana umabot sa ganito ang lahat kung noong una palang ay nakinig na ako sa'yo. Noong gusto mong magpaliwanag sa akin sa loob ng kotse bago mo ako dalhin sa mansion n'yo sa Isla. Wala na sanang nasaktan at nadamay na mga tao," sabi ko habang nakayakap ako dito. "Honey, makinig ka. Wala kang kasalanan. Maraming magagandang dahilan kung bakit itinulot ito ng Dios na mangyari ang lahat ng ito at isa sa magandang dahilan na iyon ay ang tungkol sa iyong totoong mga magulang," sabi ni Kenny sa akin. "Huh! Totoo kong magulang?" nagtatakang tanong ko. "Yes! Gusto mong m
Alexes POV "Ano? Ano 'yong sinabi mo? Totoo ba 'yang sinasabi mo? Tama ba yong naririnig ko?" hindi makapaniwalang tanong ko. "Yes! Honey, tama ang narinig mo," sabi nito at kumalas ito sa pagkakayakap sa akin. May dinukot ito sa bulsa ng pantalon n'ya. Isang maliit na box ang nakikita ko na hawak niya at hinila ako nito sa harapan ng crib ng kambal. Nagulat ako nang lumuhod ito sa aking harapan at binuksan ang box na kulay pula at nagsalita. "Architect Alexes Sandria Viera, Will you marry me," naiiyak na sabi nito. Tumambad sa akin ang isang pamilyar na singsing. Napahagulgol ako nang makita ko ito dahil hindi ako makapaniwala na nasa kan'ya ito. Ang singsing na iningatan ko sa loob nang mahigit 11 years na itinapon ko na, ay heto na ngayon ibinibigay muli sa akin ng lalaki na s'ya ring nagbigay sa akin noon. "Kenny, sambit ko sa pangalan nito kasi wala akong masabing salita sa kasiyahan na nadarama ko.
Alexes POV "Oo nga pala Iha, bakit naging instant mommy ka? Sino ba ang ama ng mga apo kong ito?" tanong naman ni Daddy na ngayon ay nakahawak sa magkabilang kamay nito ang mga maliliit na daliri ng kambal. "Alam ko na hindi kayo makapaniwala na anak ko talaga sila. At ang kanilang ama ay si—" Tiningnan ko muna si Zion. Nakita ko ang kalungkutan nito sa mga mata n'ya ngunit nakangiti ito sa akin. "Zion," sabi ko at lumipat ang tingin ko kay Kenny. Nakita kong nalukot ang mukha ni Kenny nang sambitin ko ang pangalan ni Zion. Akala siguro nito si Zion na ang ama ng mga kambal dahil Zion ang sinambit kong pangalan. "Teka lang hindi pa ako tapos magsalita." sabi ko saka lumapit nang bahagya kay Zion. "Zion, I'm sorry. Alam ko na gusto mong maging ama sa kanila pero hindi natin mababago ang katotohanan na si Kenny ang kanilang ama," sabi ko. "Ako! Talaga, yes! Totoo ba ang narinig ko, ako ang kanilang ama
Alexes POV "Zion, sino ang—" Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko nang makita kung sino ang kumakatok sa pinto ng silid ko sa hospital. "Kenny!" sambit ko kasabay ng kan'yang pag sambit ng "Babyhoney." Hindi ako makapaniwala nang baksan ni Zion ang pinto ay bumungad ang kani-kanina lang na pinag-uusapan naming si Kenny. Nagtataka ako kung papaano siya nakapunta rito at papaano niya nalaman na nandito ako. Tulala ako na nakatitig lang kay Kenny. Gusto kong tumakbo papunta sa kan'ya pero hindi ko magawa dahil iniisip ko na baka panaginip lang ang lahat. Nakita ko itong dahan-dahang lumalakad papunta sa akin. Habang papunta ito sa akin ay ang lakas-lakas nang kaba ng dibdib ko. Ang bilis nang tibok ng puso ko. "Oh em ji! Hindi na ito panaginip! Totoong nangyayari na ba ito?" tanong ko sa sarili. Naramdaman ko na lang na nakayakap na ako sa kan'ya. Nakatingin ito nang diretso sa mga ma
Kenny POV Nandito na ako ngayon sa labas ng isang silid na sinabi ng Nurse kung saan ang silid ni Alexes. Halos hindi ko maiangat ang aking mga kamay upang kumatok sa pinto ng room 101. Ang lakas nang kabog ng dibdib ko. Ano ang gagawin ko? 'Di ko alam kung ano ang magiging reactions ko kapag nakaharap ko na si Alexes. Siguro... A. iiyak B. magmamakaawa na ako nalang ulit kahit sila na ni Zion. C. luluhod at hihingi ng tawad dahil sa mga nagawa ko. D. magagalit pero 'di ko alam ang dahilan kung bakit ako magagalit. Kung alin man dito sa mga naisip ko ay bahala na. "Tok! Tok! Tok!" katok ko sa pintuan at bumukas naman ito. Nagulantang ako nang may nag-iiyakan at may nakita akong isang babae na nakahiga sa isang strecher bed na parang wala ng buhay at may nakapalibot na kapwa umiiyak. "Yes po, sino po kayo?" tanong sa akin ng isang binatilyo. "Oppss! I'm sorry, wrong d