Pagdating sa labas ng kwarto ko ay binuksan muna niya ang pinto saka ako pinapasok. Kitang-kita ko ang mahimbing na natutulog si Darrel.
"Mom, thank you." Bumulong ako sa kaniya. Tumango lang siya at inalalayan ako para umupo sa malapad na kama na hinihigaan ni Darrel. Masakit pa din ang balakang ko kapag matagal na umuupo.
Hinalikan niya muna ako bago lumabas. Matamis akong ngumiti at nag paalam. Humiga agad ako sa tabi niya at pinagmamasdan ang mukha niyang puyat.
Napuyat ba siya dahil sa'kin? Nakabusangot akong hinaplos ang buhok niya. Napakaswerte ko naman 'pag totoong gusto niya ako. Akalain mo 'yon? Kahit pangiti ako gusto ako ng taong pinapangarap ko.
Pilit ako ngumiti sa mahimbing na natutul
"Goodnight, hubby." Sa wakas at makakatulog na din kami. Hindi mawala ang excitement na nararamdaman naming dalawa. Akalain mo 'yon? Gusto niya din pala ako? Napakasuwerte ko naman."Goodnight, wife." Hinalikan niya ako sa noo at humiga sa tabi ko. "Can't wait to marry you." Napangiti ako sa sinabi niya."Gano'n din ako kung alam mo lang." Mahina akong natawa."Alam na alam ko, Pen. Akala mo hindi ko natatandaan ang sigaw mo na, 'Asawahin na lang kita, Darrel!" maarte siyang sumigaw at ginaya ang boses ko."Ano ba!" naiinis kong asik sa kaniya kasabay ng marahang pagpalo sa braso niya.Tumawa siya at niyakap ako. Nawala naman ang inis ko dahil sa init ng yakap niya. Naalala ko pa noon kung paano ako sumigaw-sigaw sa kaniya habang hawak ang banner."Nakakahiya kaya 'yon." Napasandal ako sa dibdib niya."Hindi kaya, ang cute mo kay
Nakaupo ako sa harap ng isang vintage mirror. Inaayos ng bakla ang kulot kong buhok. Ilang oras nalang at magsisimula na ang kasal, hindi ko maiwasang hindi kabahan. Ganito pala ang pakiramdam kapag ikakasal na sa taong mahal mo."Ayan na! Ang ganda mo na, Peny. Bagay na kayo ng gwapo mong mapapangasawa." Masayang sambit ng Beki. Tiningnan ko ang kabuuan ng mukha ko sa replekyon ng salamin. Manipis lang naman ang make up na nilagay, tamang-tama lang. Nakalugay ang buhok sa likuran."Bakit hindi ba kami bagay kapag hindi ako nakaayos ng ganito?" sambit ko na may halong biro."Bagay pa din." Tumawa siya ng malakas na ikinangisi ko. Takot kalang mawalan ng trabaho eh.
Naging masaya ang naging celebrasyion namin pagkatapos ng kasal. Hindi maiwasang pagtawanan kanina ni Kuya Esma si Darrel pati tuloy ako natatawa sa kanila. Bakit ba kasi siya pumunta sa psychiatrist? 'Pag nakita ko siya aakalain ko talagang may sakit siya sa utak."Pati ba sa school Lim na din ang apelyido ko?" tanong habang nakahiga kaming dalawa sa malambot na kama. Sa iisang kwarto kami matutulog. Magkahawak kamay kaming nakatitig sa kisame."Gusto mo ba?""Ewan, 'wag na muna siguro.""Why?" maikli niyang tanong."Baka kasi lalo akong pagkaguluhan 'pag pareho na tayo ng apelyido. Alam mo 'yon, ang fans mo kasi mapanakit." Fans club president ng ako pero konti lang naman kami at 'yung ibang hindi ko kilala hindi ko alam kung saan sila nangaling.Bigla siyang tumagilid at niyakap ako. Nasanay na din ako sa mga galaw niya. Nasisiy
Balik na ulit sa normal ang lahat. Araw ng lunes ngayon at bukas kami papasok. Ano kaya ang balita sa school? Baka 'pag nalaman nilang kasal na kami lalong lalala ang sitwasyon.Lumabas ako ng kwarto para hanapin si Darrel. Mukhang magluluto siya ngayon ng dinner. Tumungo agad ako sa kusina. Ayon nga nakita ko siyang nakatalikod at may suot na apron. Tahimik ako naglakad papunta sa likod niya at niyakap agad siya."Hubby," malambing kong sambit."Wife, gising kana pala." Tumango ako. Napagod kasi ako sa byahe, ewan ko lang sa kaniys kung bakit hindi manlang siya napagod sa pagdadrive."Ano lulutuin mo?""Roasted Beef." Maikli niyang sagot. Humarap siya sa'kin at ngumiti."I love you my Wife.""I love you too, Hubby." Hinalikan niya ako sa noo at niyakap pabalik. Ayoko na talagang pakawalan siya.Pinaupo niya ako sa mesa. Nahihiwa pa kasi siya ng mga ingredients. Bigla kong naisipan magtanon
Umiiyak ako habang nakatago sa likod ni Darrel. Matapos ng nangyari kanina parang ayoko ng makita ang pagmumukha nila. Nasa loob kami ngayon ng office ni Dean Chavez, tanging hikbi ko lang ang naririnig dahil sobrang tahimik nila. Sobrang dumi na ng damit ko at sobrang hapdi ng mukha ko. Humarap sa'kin si Darrel at niyakap ako. Nakalong sleeve lang siya ngayon na kulay puti dahil pinasuot niya sa'kin ang coat niya. May sugat siya sa gilid ng labi dahil sa suntukan kanina."Wife, shhhhh..." Hindi ko mapigilan ang pag-iyak ko. Hindi pa nagsisimula kasi pinatawag pa sina Aria. Ewan ko kung nasaan na silang lahat. Mga pesteng 'yon. "I'm sorry. Dapat talaga hindi na kita hinayaang lumabas." Hinaplos niya ang marumi kong buhok. Parang wala lang sa kaniya 'yon."Ang hapdi ng mukha ko." Sabi ko sa gitna ng paghikbi ko. Kinuha niya ang mukha ko gamit ang dalawa niyang kamay at pinagmasdan ito. Lumungkot ang mukha niya. Pinunasan niya ang luha ko
Lumipas ang mga araw."Hubby, kung umuwi kaya tayo mamaya sa bahay? Dalawin natin sila Mom at Dad." Suhestyon ko. Naglalakad kami ngayon papasok sa school. Kagaya lang din ng nakaraang mga araw hindi pa din mawala ang masamang tingin ng ibang estudyante."Hindi ka pa nakakapunta sa bahay 'di ba? Do'n muna tayo umuwi." Oo nga pala, hindi pa ako nakakapunta do'n. Ang alam ko nakatira sila sa Villa Rama. Ang gaganda ng mga bahay do'n pero hindi pa ako nakapasok. Alam na alam ko kasi stalker ako noon."Okay, puwedi din. I-text mo muna ang Mommy't Daddy mo." Sabi ko sa kaniya."Wife, Mommy't Daddy natin." Napangisi ako at napakamot ng ulo."Oo nga, naiilang pa kasi ako eh.""Ang unfair naman tinatawag ko nga ang parents mo na Mom at Dad eh." Kinuha niya ang phone niya mula sa bulsa."Mommy at Daddy nga." Nagdial siya ng phone. Hindi ko naman naririnig."Hi, Mom. Sabihan mo si Dad na uuwi kami di
Naka-uwi kagabi si Darrel na humihingal at balisa. Mahigpit niya agad akong niyakap at naghihingi ng paumanhin. Hindi ko naman siya maintindihan. Matagal siyang naligo sa banyo kay nagtaka na talaga ako.Kumatok ako at tinawag siya, "Darrel! Okay ka lang ba diyan? May problema ba?" tanong ko.Ilang segundo ang lumipas at lumabas siya na nakangiti pero kita sa mga mata niyang hindi talaga siya masaya.Hinawakan ko ang magkabilang pisngi niya, "May problema ba?" tanong ko habang direkta siyang tinitingnan sa kaniyang mga mata.Umiling siya, "Wala, wife. Let's sleep. May pasok pa tayo bukas." Tipid akong ngumiti saka naunang humiga sa kama. Nawalan na ako ng ganang kumain. Bakit parang may naaamoy akong kakaiba sa kaniya? Hindi naman siguro siya uminom, 'di ba?Kinaumagahan nagising ako na wala siya sa tabi ko. Hinanap agad siya ng mga mata ko. Huminga ako ng malalim saka dumeretso sa banyo para maligo. Siguro nagluluto na siya
7 Months LaterPitong buwan na pala ang nakalipas. Sana gagraduate na ako ngayong buwan pero hindi na mangyayari 'yon dahil hindi na ako nagpatuloy sa pag-aaral. Wala na akong gana sa lahat. Hindi na din ako lumalabas ng kwarto. Kahit tawagin pa ako nina Mom at Dad. Matagal na 'yon pero nandito pa din ang sama ng loob ko. Nandito pa din ang galit at sakit. Mahal na mahal ko siya. Sobrang miss na miss ko na siya. Noong unang buwan naririnig ko pa ang sigaw niya pero hinayaan ko 'yon upang hindi siya masaktan.Napalingon ako sa pinto ng kwarto dahil sa isang marahan na pagkatok. "Peny,""Go away, Mom! I don't need you!" matigas at galit kong sigaw. Napakasama nila, anong gusto nila? Mamatay si Darrel sa kakabugbog."Peny, kumain kana. Hindi kana masyadong kumakain. Tingnan mo ang sarili mo, pumapayat kana." Nag-aalala niyang usal mula sa labas ng pinto."Eh, ano ngayon?! Wala naman akong pakialam." Hindi ko binubuksan ang p
Darrel's POVWhile listening to the two old man in front of me and drinking some liquor, I suddenly look at Peny's father."'Yung---anak kong 'yun, si Peny. Mahal na mahal ko 'yun." He pointed his finger to me. I was shock. "Kaya ikaw---- 'wag mo siyang sasaktan!" Hindi ako lasing kaya natulala ako habang sinasabi ni Tito sa'kin 'yun. Lalo na't sapol na sapol ako sa sinabi niya, dahil minsan ng umiyak si Peny nang dahil sa'kin at dahil sa nga kagagawan ko. Good thing my Dad defend me. Hindi ako masyadong makapagsalita dahil sa guilt na nararamdaman ko. Lasing na lasing na silang dalawa kaya siguro ganyan ang lumalabas sa mga bibig nila. Napatingin ako babaeng pumasok na nakasuot ng kulay itim na pajama, yeah! She's Peny. Ang ganda niya but i can't say that to her. Inalalayan niya si Tito para tumayo.
Darrel POVI was in a 7th grade when I met a very loud girl named Penelope. She always cheer me when i perform in stage. Nagsimula pa lang akong kumanta no'n at siya ang unang fan ko hanggang sa dumami sila. She's the reason why i want to sing. I want to see her beautiful smile while shouting at me."Good morning, classmate." I don't like it when she greeted other people. Gusto ko sa'kin lang. Kaya ng batiin niya ako hindi ako kumibo. I hate her being friendly sa ibang tao at mas lalo akong nagalit dahil napapalapit siya sa bestfriend ko, si Yohan."I told you already, Bro. Kung hindi ka gagalaw ngayon, uunahan na kita." Magkasama kaming tumambay sa parking lot. It was in 8th grade ng aminin niyang gusto niya si Peny. Nauna akong magkagusto saka
Pabalik-balik akong naglakad sa labas ng simbahan, bitbit ang laylayan ng aking wedding gown. Hindi ako mapakali, wala pang Darrel na dumadating. "Peny, Calm down okay? Sisipot siya." Pagpapakalma ni Mom sa'kin."Mom, magkakalahating oras na." Sabi ko na parang maluluha na."'Wag kang umiyak, masisira ang make up mo." Tumango ako."NANDITO NA SIYA! NANDITO NA ANG ANAK KO." Sigaw ni Mommy Jessel.Napaangat ako ng tingin sa paparating na sasakyan lulan si Darrel. Akala ko talaga hindi na siya dadating. Tipid akong ngumiti sa kanya. Nauna pa talaga ang bride sa groom eh.Pag
7 Months LaterPitong buwan na pala ang nakalipas. Sana gagraduate na ako ngayong buwan pero hindi na mangyayari 'yon dahil hindi na ako nagpatuloy sa pag-aaral. Wala na akong gana sa lahat. Hindi na din ako lumalabas ng kwarto. Kahit tawagin pa ako nina Mom at Dad. Matagal na 'yon pero nandito pa din ang sama ng loob ko. Nandito pa din ang galit at sakit. Mahal na mahal ko siya. Sobrang miss na miss ko na siya. Noong unang buwan naririnig ko pa ang sigaw niya pero hinayaan ko 'yon upang hindi siya masaktan.Napalingon ako sa pinto ng kwarto dahil sa isang marahan na pagkatok. "Peny,""Go away, Mom! I don't need you!" matigas at galit kong sigaw. Napakasama nila, anong gusto nila? Mamatay si Darrel sa kakabugbog."Peny, kumain kana. Hindi kana masyadong kumakain. Tingnan mo ang sarili mo, pumapayat kana." Nag-aalala niyang usal mula sa labas ng pinto."Eh, ano ngayon?! Wala naman akong pakialam." Hindi ko binubuksan ang p
Naka-uwi kagabi si Darrel na humihingal at balisa. Mahigpit niya agad akong niyakap at naghihingi ng paumanhin. Hindi ko naman siya maintindihan. Matagal siyang naligo sa banyo kay nagtaka na talaga ako.Kumatok ako at tinawag siya, "Darrel! Okay ka lang ba diyan? May problema ba?" tanong ko.Ilang segundo ang lumipas at lumabas siya na nakangiti pero kita sa mga mata niyang hindi talaga siya masaya.Hinawakan ko ang magkabilang pisngi niya, "May problema ba?" tanong ko habang direkta siyang tinitingnan sa kaniyang mga mata.Umiling siya, "Wala, wife. Let's sleep. May pasok pa tayo bukas." Tipid akong ngumiti saka naunang humiga sa kama. Nawalan na ako ng ganang kumain. Bakit parang may naaamoy akong kakaiba sa kaniya? Hindi naman siguro siya uminom, 'di ba?Kinaumagahan nagising ako na wala siya sa tabi ko. Hinanap agad siya ng mga mata ko. Huminga ako ng malalim saka dumeretso sa banyo para maligo. Siguro nagluluto na siya
Lumipas ang mga araw."Hubby, kung umuwi kaya tayo mamaya sa bahay? Dalawin natin sila Mom at Dad." Suhestyon ko. Naglalakad kami ngayon papasok sa school. Kagaya lang din ng nakaraang mga araw hindi pa din mawala ang masamang tingin ng ibang estudyante."Hindi ka pa nakakapunta sa bahay 'di ba? Do'n muna tayo umuwi." Oo nga pala, hindi pa ako nakakapunta do'n. Ang alam ko nakatira sila sa Villa Rama. Ang gaganda ng mga bahay do'n pero hindi pa ako nakapasok. Alam na alam ko kasi stalker ako noon."Okay, puwedi din. I-text mo muna ang Mommy't Daddy mo." Sabi ko sa kaniya."Wife, Mommy't Daddy natin." Napangisi ako at napakamot ng ulo."Oo nga, naiilang pa kasi ako eh.""Ang unfair naman tinatawag ko nga ang parents mo na Mom at Dad eh." Kinuha niya ang phone niya mula sa bulsa."Mommy at Daddy nga." Nagdial siya ng phone. Hindi ko naman naririnig."Hi, Mom. Sabihan mo si Dad na uuwi kami di
Umiiyak ako habang nakatago sa likod ni Darrel. Matapos ng nangyari kanina parang ayoko ng makita ang pagmumukha nila. Nasa loob kami ngayon ng office ni Dean Chavez, tanging hikbi ko lang ang naririnig dahil sobrang tahimik nila. Sobrang dumi na ng damit ko at sobrang hapdi ng mukha ko. Humarap sa'kin si Darrel at niyakap ako. Nakalong sleeve lang siya ngayon na kulay puti dahil pinasuot niya sa'kin ang coat niya. May sugat siya sa gilid ng labi dahil sa suntukan kanina."Wife, shhhhh..." Hindi ko mapigilan ang pag-iyak ko. Hindi pa nagsisimula kasi pinatawag pa sina Aria. Ewan ko kung nasaan na silang lahat. Mga pesteng 'yon. "I'm sorry. Dapat talaga hindi na kita hinayaang lumabas." Hinaplos niya ang marumi kong buhok. Parang wala lang sa kaniya 'yon."Ang hapdi ng mukha ko." Sabi ko sa gitna ng paghikbi ko. Kinuha niya ang mukha ko gamit ang dalawa niyang kamay at pinagmasdan ito. Lumungkot ang mukha niya. Pinunasan niya ang luha ko
Balik na ulit sa normal ang lahat. Araw ng lunes ngayon at bukas kami papasok. Ano kaya ang balita sa school? Baka 'pag nalaman nilang kasal na kami lalong lalala ang sitwasyon.Lumabas ako ng kwarto para hanapin si Darrel. Mukhang magluluto siya ngayon ng dinner. Tumungo agad ako sa kusina. Ayon nga nakita ko siyang nakatalikod at may suot na apron. Tahimik ako naglakad papunta sa likod niya at niyakap agad siya."Hubby," malambing kong sambit."Wife, gising kana pala." Tumango ako. Napagod kasi ako sa byahe, ewan ko lang sa kaniys kung bakit hindi manlang siya napagod sa pagdadrive."Ano lulutuin mo?""Roasted Beef." Maikli niyang sagot. Humarap siya sa'kin at ngumiti."I love you my Wife.""I love you too, Hubby." Hinalikan niya ako sa noo at niyakap pabalik. Ayoko na talagang pakawalan siya.Pinaupo niya ako sa mesa. Nahihiwa pa kasi siya ng mga ingredients. Bigla kong naisipan magtanon
Naging masaya ang naging celebrasyion namin pagkatapos ng kasal. Hindi maiwasang pagtawanan kanina ni Kuya Esma si Darrel pati tuloy ako natatawa sa kanila. Bakit ba kasi siya pumunta sa psychiatrist? 'Pag nakita ko siya aakalain ko talagang may sakit siya sa utak."Pati ba sa school Lim na din ang apelyido ko?" tanong habang nakahiga kaming dalawa sa malambot na kama. Sa iisang kwarto kami matutulog. Magkahawak kamay kaming nakatitig sa kisame."Gusto mo ba?""Ewan, 'wag na muna siguro.""Why?" maikli niyang tanong."Baka kasi lalo akong pagkaguluhan 'pag pareho na tayo ng apelyido. Alam mo 'yon, ang fans mo kasi mapanakit." Fans club president ng ako pero konti lang naman kami at 'yung ibang hindi ko kilala hindi ko alam kung saan sila nangaling.Bigla siyang tumagilid at niyakap ako. Nasanay na din ako sa mga galaw niya. Nasisiy