"Lucas bro! Sikat na sikat ka ah!"
Gustong gusto ko ng sapakin ang pagmumukha ng tukmol na Steve na ito dahil sa napakagandang bungad niya sa akin! Sukat ba namang natutuwa pa dahil kaming dalawa lang naman ni Lilac ang headline dito sa Montalban!
"Balita ko, paglilinisin ng cafeteria misis mo dahil sa issue... Kawawa naman, 'di mo ba kinausap si tita tungkol doon? Kayong may-ari nitong school ah!" pag-iimporma niya pa.
Ano namang magagawa ko tungkol sa punishment ni Lilac? Kitang si Mama nga ang may gusto no'n.
"Buti nga siya cafeteria lang, eh ako kubeta!" galit na sambit ko naman.
My mother was kind and understanding yes, but she never tolerates those wrongdoings. Kaya nga pati ako na anak niya ay may parusa rin kahit na wala n
"Lucas!"I stopped as I hear someone calling for my name. But when I turn around, I saw Vina smiling from ear to ear."What?" I sighed, not in the mood to talk to her."Your face was all over the social media." She vowed her head as if she was hurt. "So ahm... Is that true? M-may nangyari ba sa inyo ni Lilac?" kuryosong tanong niya habang mariin na nakatitig sa akin."I have the right to remain silent," I answer then leave her without any explanation.Wala naman akong dapat na ipaliwanag at sabihin sa kaniya, after all, hindi ko naman siya girlfriend.As I enter the cafeteria, I saw Steve eating with his current girlfriend. Umupo na lang din ako sa katab
After what happened between me and Lucas last night I still manage to cook him breakfast early in the morning. Maaga rin akong gumising dahil dadalawin ko si Daddy na halos kalalabas lang ng ospital. He has been in the hospital for almost three months because of a heart attack.Kaya naman kailangan ko na rin talagang kumayod. And I decided to apply as Lucas's Personal Assistant since he doesn't want to help me in my family's business. Siguro naman ay hindi na siya tatanggi pa roon?! And besides, I graduated as summa cum laude naman, wala nga lang work experience. "Okay na siguro ito, hindi naman mapili sa foods si Lucas," I said to myself as I look at the foods I prepared on the table.Last time na dinalhan ko siya ng lunch niya sa office niya naubos niya naman, kahit na hindi perfect 'yong pagkakalut
Mukhang tototohanin nga ni Lucas ang sinabi niya kanina ah! I've been waiting for him for almost three hours, but still, ni naghihingalo niyang amino ay hindi ko makita!Hanggang ngayon ay narito pa rin ako sa prisinto at nasa loob nga talaga ng kulungan, bwisit! Over speeding, driving without a license, and using a car that I don't own, iyon lang naman ang mga kasong natamo ko!"Mayroon bang ginintuang puso sa inyo na magbibigay sa akin ng pagkain? Maganda lang ako pero tinatablahan din ako ng gutom!" sigaw ko sa tatlong pulis na abala sa kung ano mang ginagawa nila.Ano bang naging kasalanan ko noong kabataan ko para parusahan ako ng ganito?! Mabait naman ako, mapagbigay, magalang at higit sa lahat maganda! Kaya naman hindi ko talaga deserved ang mga kapalpakang nangyayari sa akin ngayon!"Sir may lalaki po sa labas. Nicholas Moris daw ang pangalan, 'yon yata ang tinawagan ng baba
I make myself busy inside Lucas's office while he was in the middle of a very important meeting. Pagkahinto kasi ng elevator kanina ay pinahatid niya na lang ako sa secretary niya rito sa opisina niya. Nagmadali na rin siyang pumunta sa conference room para sa meeting nila ng bago niyang investors. I wonder who was his new investors?I went to the glass window and look at the city, trying to appreciate the view. It was indeed amazing! Just by thinking about how do architects design those buildings, and how do engineers build them with the help of workers, of course, made me ask myself... What if I was the head of one company, can I manage it properly?Can I provide the needs of my employees? Can I answer their questions? Am I gonna be a great leader? Or I might put it in trouble, just like what our company's facing right now?
"Lyka!"I look at the person who shouts my name and found Arthur running behind me. I stop and wait for him, till he holds my hand and walks with me."Anong nangyari? Bakit ka pinatawag kanina sa Principal's Office? May violation ka na naman?" Sunod sunod niyang tanong. "Nope," napabuntong hiningang sagot ko. "May sinabi lang siya... Uuwi ka na ba?" tanong ko, sadyang iniiba ang usapan para 'di na siya magtanong pa."Yes, gusto mo bang sumabay? Hatid kita sa bahay n'yo." I was about to answer him 'yes' but someone grab my hand and pulled me off with Arthur."Hindi siya sasabay sa'yo! She will go home with me."Kahit ako ay nagulat sa biglaang pagsulpot ni Lucas at ang marahas na paghila niya sa kamay ko. Nanatili namang nakatingin lang si Arthur sa amin
"Hey, are you okay?" Lucas asked me as I open the door of his car. As if naman concern siya?! Tsaka, talagang hindi siya lumabas ng sasakyan niya simula ng makarating kami rito? So weird!"Why would I not be?" I ask back, avoiding his gaze. "Wala lang," aniya bago minaniobra ang sasakyan. "Namumula lang kasi ang mata mo, baka lang napuwing ka," giit niya pa bago ngumisi. Bwisit! Mang-aasar pa talaga!Nanahimik na lang ako at hindi na siya pinansin pa. Wala naman akong mapapala sa kaniya. Mag-aasaran lang kami at mauuwi sa away. Wala rin ako sa mood upang makipag-usap sa kaniya, dagdag stress lang siya sa super duper gorgeous body ko which is hindi na talaga nakakatuwa.Ganoon pa man, hindi ko pa rin maiwasang isipin kung may alam ba siya sa nangyayari
"Thank God, I'm done!" I said, lying on the bed and feeling exhausted. After five hours of fixing my stuff, I feel relieved and satisfied with the outcome.Ngayon lang ako nag-ayos ng mga gamit ko at masasabi kong hindi pala nakakatuwa! Way back in our house, Nay Hilda was always the one who cleans up my room and puts all my stuff into their proper places. Kaya naman achievement ng matatawag itong ginawa ko ngayon.I was about to take a nap since it was already six in the evening when I heard my stomach. "Uso pala ang gutom sa akin? Akala ko hindi na ako tinatalaban ng kagutuman!" I told to myself.I went to the kitchen, expecting that food was already served. But to my surprise, I saw Lucas cooking something. Lalo tuloy kumulo ang tiyan ko ng maamoy ko ang aroma ng niluluto niya.
"What time is it? Tapos na ang meeting mo?"I look at Lyka who's unaware of how cute she was, waking up in my private room this dawn time. But still, I remain serious and do not mind her cuteness."Alas tres na ng madaling araw, and yes tapos na..." I look at my wristwatch then look at her again. "Pitong oras na ang lumipas," baliwalang sagot ko sa kaniya.I massage my nape as I feel the pain because of the nonstop working. I've been working in front of my laptop for almost seven hours, at hindi rin nakakatulong ang presensya ni Lyka na nahihimbing kanina sa kwarto ko."What?! Bakit hindi mo man lang ako ginising?" gulat niyang tanong bago umupo sa kaharap kong upuan.Nangalumbaba pa siya sa harap ko, at walan
My Cheating Wife has officially ended. Thank you for being with me all throughout the chapters. It has been a great story with all of you. I hope you learn a lesson or two from this story and I hope that lesson will stay with you forever. I would like to thank Melanie Ramos, Joan Ramos, Rovelyn Elerio, Kristinna Ian Vergara and Marilou Aparri for being a great supporters. Maraming salamat din po sa inyong lahat na sumubaybay sa istoryang ito at sumuporta sa akin hanggang sa dulo. Sana po ay suportahan nyo rin ang iba ko pang istorya at mabasa nyo haggang wakas tulad ng pagsuporta nyo rito. Again, maraming salamat po sa inyong lahat. I love you and god bless mga ka- PauWerful ❤ _PAUPAU_
It had been a wild and upside-down journey between me and Lucas. Pero sino ang makapagsasabi na heto kami ngayon at sa simbahan din pala ang tuloy.Hinawakan ni Lucas ang daliri ko at dahan-dahang isinuot sa akin ang sing-sing na siyang simbulo ng aming pagmamahalan at pag-iisang dibdib. "I give you this ring as a symbol of my love and faithfulness. As I place it on your finger, I commit my heart and soul to you. I ask you to wear this ring as a reminder of the vows we have spoken today, our wedding day. This ring is a token of my love, and promise to hold your hands forever."Madamdamin niyang saad na nagpa-init ng sulok ng mga mata ko. Sa lahat ng nangyari at pinagdaanan naming lahat... lalo na kami ni Lucas, I can say that it was all worth it."I love you," I mouthed him which causes him to smile from ear to ear. Nakita ko rin ang dahan-dahang pag-agos ng luha sa mga mata niya na talaga namang nagpa-iyak na sa akin ng tuluyan.Sa pagkakataong ito'y ako naman ang humawak sa kamay
Months had gone fast and my wife Lilac is now inside the delivery room, giving birth to our first baby."Fuck! Marshal pa ba?!" Nag-aalalang taking ko sa mga baliw kong kaibigan na ngayon ay nakasalampak lang sa hallway ng ospital.They were busy eating chips and drinking soda while I was nervous as hell. Alam kong katulad din nila ako dati noong manganganak na ang mga may asawa sa kanila. Hindi ko naman aakalain na mangyayari rin sa akin ang ganitong klasi ng kaba."Bro, walang mangyayari kung magpapaikot-ikot ka riyan na parang ikaw ang dapat na manganak! Nakakahilo, sa totoo lang," singhal sa akin ni Steve."Mabuti pa umupo ka na lang at kumain na rin muna, ang dami pa namang binili ni Matteo na chips," sabat naman ni Daryl."Trust me, napagdaanan ko na rin yan. Mamaya lang, hihimatayin ka na rin," ani Justine na talaga nga namang kinakunot ng noo ko.As far as I remember, walang araw na hindi siya hinimatay noong nanganak ang asawa niyang si Zafira. Kung sa akin mangyayari 'yon ng
Akala ko, noong hinawakan niya ang kamay ko at sumama siya sa akin ay hindi na siya mawawala. But when that fucking scandal happened, our life become miserable. Bumitaw siya. Nawala siya sa akin. Iniwan niya ako.But after three years of waiting, she's back again. I don't know what's her plan. What she was trying to prove, but she said something that caught me off-guard."I need you, Lucas."How I wish that's true because, to be honest... I need her too. After three years of waiting and not sure kung babalik pa nga ba siya or hindi na, but still... siya pa rin talaga. "Puwede bang magmahalan na muna tayo kahit joke lang?" She asked me, pero bakit naman 'joke' lang? Hindi ba puwedeng totohanin na lang? Hindi ba puwedeng mahalin niya na lang ako ng tunay, dahil 'yon din naman ang gagawin ko."Hay buhay!" pabulong kong sabi.I was in the middle of a very important meeting when Steve came together with my wife. But what surprised me more was when Lilac wanted me to buy her food. Nakapagt
_Lucas POV_[Teen-age days]It was Monday morning, at wala sana akong balak na pumasok. Sa totoo lang tinatamad ako! Wala naman kasi talaga sa plano ko ang kursong ipinilit sa akin na ipakuha ng nga magulang ko. Ngunit ganoon pa man... sumunod pa rin ako."Bro, what if mag escape na lang tayo?" Seryosong tanong sa akin ni Steve, ang matalik kong kaibigan na handa akong damayan sa kahit na ano. Kaya nga pati ang kursong kinuha ko ay kinuha niya rin para BFF goals daw! Bahagya ko lang siyang binatukan at akmang lalakad na ulit ng may makabangga sa akin. At dahil mas malaking tao ako kaysa sa kaniya... sa lapag ang bagsak niya."Tumingin ka kasi sa daraanan mo," baliwalang saad ko pero sa totoo lang, I was shocked. She looks like an angel to me!With her blue eyes, pointed nose, curly eyelashes, and kissable lips... damn, ang ganda niya naman! Bakit ngayon ko lang nakita ang babaeng ito rito sa university?"Magagalit ba ang panatang makabayan kung ang iniibig ko ay ikaw?" Wala sa loob n
"L-Lucas..." Dahan-dahan kong iminulat ang mga mata, ngunit napapikit lang ulit ng masilaw mula sa liwanag ng ilaw. "Where am I?" I asked myself.I can hear some machines and smell medicine. Naririnig ko rin ang halos pabalik-balak na yabag ng mga paa at ang pagsara at bukas ng pinto. Muli kong idinilat ang mata ko at marahang pinagmasdan ang puting kisame at dingding. "Gising na si Lyka!"Dinig king sigaw ng kung sino man, pamilyar ang boses niya pero dahil sa bahagyang hilo na nadarama ko'y wala akong lakas para isipin pa kung sino man siya. Nang ibaling ko ang mukha ko sa kaliwang bahagi kung saan ako nakahiga... nakita ko ang nakayukong ulo ni Lucas sa hinihigaan ko.I was about to touch his hair and comb it using my fingers, ngunit ang kamay kong naka-akma pa lang na itataas ko ay hinawakan kaagad ng babae... a nurse. "Where am I?" I asked again, but this time sa babaeng nasagilid ko na at nakangiti sa akin."Montalban Hospital po Mrs. Moris," sagot niya naman bago may i-nin-je
I trust Lilac, hindi niya magagawa ang mga sinabi ni Vina. At naniniwala akong hindi siya ang nasa video na pinakita niya sa akin. "Definitely not my Lilac... hindi ganoon ang asawa ko," tiim bagang kong sambit pagkapasok sa unit ko.Kaagad kong kinuha ang cellphone ko at tinawagan si Lilac. I was just asking her if I'm going to fetch her or kung doon siya matutulog? But she said, uuwi siya. Ngunit makalipas ang tatlong beses na ring lang ng ring ang cellphone niya ng tinatawagan ko'y bigla akong nakadama ng kakaiba.Sa huling pagkakataon ay tinawagan ko ulit, pero ganoon na lang ang gulat ko ng may madinig akong boses ng lalaki sa kabilang linya.[Ang sarap mo... alam kong magugustuhan mo ang gagawin natin.] Parang may kung anong galit ang dumaloy sa bawat himay-may ng katawan ko."Whose that fucker?!" Galit kong tanong sa aking sarili bago nagmamadaling lumabas ulit ng unit. I had to go to my wife's unit.Hindi ako naniniwala sa mga pinagsasabi ni Vina dahil higit kanino pa man...
Habang pauwi kami sa unit ko ay tahimik lang kami ni Lilac. She didn't want to talk to me, and I don't know what should I say to her. Is she mad? Alam kong hindi ganoon kaagad mawawala ang galit niya kay Vina, but Vina came to me and asked me if we can talk. Hindi ko naman alam kung ano ang pag-uusapan namin, but I still said 'okay' which made Lilac feel mad."Where's your car, Vi?" I asked Vina whose comfortably sitting in the backseat. Katabi ko naman si Lilac dito sa harapan habang nagmamaneho ako.I hold her hand and squiz it gently, but when I look at her... she's looking at the road seriously. Hindi ko Alan king and ang iniisip niya, pero can't at hindi siya galit, 'di kaya'y masyadong nag iisip. Makakasama kasi 'yon sa baby namin."I left my car in my boyfriend's unit," baliwalang sagot niya. Mukha rin siyang seryoso ngunit kapag napapatingin kay Lilac ay nagtatagis ang bagang niya.Masyadong halata ang ipinapakita niyang pagka-inis, o galit kay Lilac. But whatever it is that m
"The baby is fine and healthy. Kailangan mo lang ng vitamins at seyempre bawal ang ma-stress," sunod-sunod na sabi ni doktora Pacheqo sa amin.Nakahiga ako sa hindi ganoon kalaki ngunit hindi rin naman maliit na hospital bed. Her clinic was small but clean at kumpleto naman sa mga kagamitan.Nang itinapat niya sa tiyan ko ang device kung saan maririnig ang heartbeat ng baby ay halos sabay pa kami ni Lucas na tumingin sa isa pang device na parang t.v. Makikita roon ang paggalaw ng baby sa tiyan ko habang pinapakinggan ang tibok ng puso niya.I was so happy that I didn't help but to cry with so much happiness that I felt right now. Kaagad namang lumapit sa akin si Lucas at hinawakan ang kamay ko."Why? What happens? Masakit ba?" Sunod-sunod at nag-aalalang tanong niya. Umiling naman ako bago muling bumaling sa parang t.v na nasa gilid ko."I'm just happy. See that?" Tinuro ko sa kaniya ang parang anino lang sa monitor ngunit gumagalaw. "That's my baby," maluha-luha pa ring saad ko sa ka