KABANATA 2

"Am I really not worth it, Sere? Bakit lahat na lang ng babaeng minamahal ko, pera lang ang habol sa akin 'tapos iniiwan din ako sa huli? Am I that bad? Am I not deserving of any genuine love in this world? Like... gusto ko lang naman maging masaya. Damn it..."

Napabuntung-hininga na lang ako habang nakikinig sa paulit-ulit na rant ni Lucas. We've been here in this bar for hours now. Lasing na lasing na rin ito, maging ako ay medyo hilo at tipsy na rin pero hanggang ngayon ay sige pa rin kami sa pag-order ng alak na maiinom sa tuwing mauubos ang nasa table ang namin. Para na rin akong masusukaka naman. But the worse part is, Lucas has been crying for hours now. At kahit maraming beses ko na siyang nakita sa ganitong kalagayan ay hindi ko pa rin maiwasan na makaramdam ng awa sa kanya. At inis na rin sa mga babaeng gold diggers at makakapal ang mukha na wala nang ginawa kundi ang saktan siya.

"You still remember the first day we met each other?" biglang tanong niya.

Hindi ko naman maiwasang magtaka sa biglaang pag-iiba niya ng topic. But, oh, it was our seventeenth friendship anniversary today, anyway. So, baka finally ay dadako na kami sa celebration rights!

Napangiti ako at na-excite.

"Oo naman. Tumakas ako noon kila Mama at sa yaya ko. I ran away so fast because I was afraid they might catch me. I stopped for a bit and when I face to continue running away, I bumped into you. My forehead turned wounded and it bleeds that it scare the hell out of me. Sumigaw ako noon, calling for the people I had escaped from. Ang ironic lang, 'di ba? And somehow, funny," pag-alala ko.

"Yeah. Don't you think... that gave us the thrills we are experiencing right now?"

Napakunot-noo ako.

"What do you mean?"

"I mean, we bumped into each other right? Aren't we... somewhat had an exchange that day?"

Tuluyan na akong naguluhan.

"Ano ba'ng pinagsasasabi mo? Lasing ka na talaga—"

"Hindi! H-Hindi pa ako lashing. Seryoso ako sa... s-sa sinasabi ko. I-I've been thinking about this so... so... so many times. Ako, I've been longing for my one true love ever since. Lahat na lang ng relasyong pinasukan ko, pinatos ko na just to see that girl. Si The One. Ang kaso, I always end up with those gold digger type. Huhuthutan ako, 'tapos iiwan lang din sa huli. While you... Ikaw na babae, ikaw naman itong nakikipaglaro lang sa mga lalaki. You are not interested in true love, romance and such. Pero ikaw ang nilalapitan ng mga taong sincere. B-Bakit ganoon, 'di ba? I think, may malaking kinalaman ang clash na nangyari sa atin noon. Don't you think so?" paliwanag niya.

Imbis na maintindihan ko siya ay natawa lang ako lalo.

"You know what? Pinapa-komplikado mo lang ang lahat. And clash? What a word, huh? As if naman nagkaroon ng napakalaking fusion at yumanig iyong lupa noong nagkabanggaan tayo. Tsk! May bigla bang lumitaw na matandang lalaki o babae na engkanto pala at pinag-switch tayo?" puno ng pang-aasar na saad ko at muling tumawa. "Tsaka are you blaming me? Hoy, hindi ko kasalanan na pinili mong maging ganiyan ang itsura mo, 'no? You're just twenty five pero sa ganiyang porma mo, mukha ka nang sixty eight. Bakit kasi hindi mo rin i-try mag-ayos minsan? Dress as your age and live as your age. Sa ganiyang itsura mo, ano pa sa tingin mo ang hahabulin ng ibang babae sa iyo maliban sa pera mo?"

Hindi siya sumagot at uminom lang ng alak. Inisang lagok niya lang ang tequila na imbis na sa maliit na shotglass nakalagay ay mas pinili niyang isalin sa regular size na baso!

Napailing na lang ako.

"You know what? Here. Bakit hindi mo subukang mag-ayos din kahit isang beses lang? Try it for a week, or month. 'Tapos tingnan natin ang mangyayari," suhestiyon ko. And it's been my... hundredth suggestion already, maybe?

"And then what? Girls would stay not only for my money but also for my looks? Hindi pa rin dahil sa kung sino ako? Tss."

Sa sobrang inis ko ay napapikit na lang ako ng mariin at malakas kong nahampas ang mesa, dahilan para magtunugan at bahagya pang matapon ang mga alak at pulutan namin doon.

"Alam mo? Hindi ko na alam ang gagawin ko sa iyo. Lahat na lang ng suggestions ko para mangyari ang gusto mo, binabara mo. Bakit kasi hindi mo na lang gayahin ang kuya mo? Gwapo, mayaman, at siya ang iniiyakan ng mga babaeng ikaw naman ang pinaglalaruan." inis na sabi ko.

"Seriously? Si Kuya?" Tumawa siya ng pagak. "You don't know who you are talking about that I should live alike."

Napaarko ang kilay ko.

"Oh, really? Just look at who between the two of you are living his best life! Ikaw ba? Definitely not," prangkang saad ko. "Kasi nga masyado kang mabait. You're too kind to the point that you are being dumb and stupid."

Hindi siya umimik. And his silence lasted for almost a minute.

Hanggang sa bigla ay inilabas niya ang cell phone niya. Ipinatong niya iyon sa table. At first, I was wondering. But not until he spoke up.

"Play the video," he said.

Puno pa rin ng pagtataka na kinuha ko ang cell phone niya at ginawa ang pinagagawa niya.

I immediately played the video. My eyebrows furrowed as my gaze focused on his cell phone's screen. The setting that was captured in the video was dark. There's a man sitting in a chair, doing something that matches into the action of... sniffing something. Mayamaya pa ay may lumapit nang mga babae sa lalaking nakaupo sa video. There were three girls and all of them started dancing seductively around the man.

"That's the man you're asking me to live by. He's up to no good. He does drugs and... just see the video," rinig kong saad ni Lucas sa gitna ng panonood ko.

My eyes were stuck on the screen. Lucas' brother started to make out with those three girls. And then...

Hindi ko na kinaya manood. Hinablot ko ang cell phone ni Lucas mula sa mesa tsaka ko pinindot ang off button niyon.

"Lucas, I—"

"Enough. Huwag na nating pag-usapan," pigil niya sa akin. He took his phone and put it back in his pocket. "Let's just drink this night away. At sana bukas, okay na ang lahat."

"I wish so, too. Pero imposible iyong manyari. But nonetheless, tama ka pa rin. Let's just drink this night away!"