Chapter 6

Nagpakawala muna nang malalim na buntong-hininga si Marcus bago nagsalita kay Divine. Nakapasok na nga nang tuluyan ang best friend niya na si Ivan sa loob ng airport at hindi na nila masilayan ito. Hindi naman puwedeng tumayo lang silang dalawa sa labas ng airport. Kailangan na nilang umalis at bumalik sa bahay nina Divine. Doon na rin nga si Marcus mananatili sa bahay ng kaibigan niya na si Ivan para may kasama si Diving na kapatid nga nito. May dala na rin siyang mga damit niya sa bahay nila.

"Wala na ang Kuya Ivan mo. Kailangan na nating umalis at bumalik sa bahay n'yo. Wala naman tayong gagawin dito sa labas ng airport. Pagtitinginan lang tayong dalawa ng mga tao dito kung hindi pa tayo aalis. We have to go now, Divine," seryosong sabi ni Marcus kay Divine na nasa harapan niya.

Napapansin niya na hindi masyadong makatingin sa kanya si Divine nang diretso. Ang ginawa ni Divine matapos niyang magsalita ay tumango ito sa harapan niya at dahan-dahan na ibinuka ang mga labi para sumagot sa kanya kahit papaano.

"Sige po. Umalis na po tayo dito. Bumalik na po tayo sa bahay, Kuya Marcus," mahinang sagot ni Divine sa guwapong kaharap niya na lihim niyang minamahal na rason kung bakit siya nahihiya at ang puso niya ay ayaw magpaawat sa bilis ng pagtibok nito.

Marcus shook his head and smiled at her. Bumilis pa lalo ang tibok ng puso ni Divine sa ginawang 'yon ni Marcus sa kanya na pagngiti nito. Mas lalong lumalabas ang kaguwapuhan nito sa tuwing ngingiti ito. Ang tamis-tamis pa nga ng ngiti nito na kung may langgam lang ay nilalanggam na ito.

"Sige, Divine. We have to go to your house now," sabi ni Marcus sa kanya na nakangiti pa rin sa harapan niya.

"Opo, Kuya Marcus," sabi pa nga niya sa lalaking lihim niyang minamahal.

Ayaw ni Divine na tawagin na kuya si Marcus dahil para sa kanya ay hindi bagay na tawagin ito na may "kuya" lalo na may nararamdaman siya para dito. Hindi bagay sa kanya. Kung puwede lang na tawagin niya sa pangalan lang nito ay ginawa na niya kaso nga lang ay hindi naman maganda pakinggan lalo na matanda ito sa kanya. Wala siyang choice kundi ang tawagin ito na may "kuya" kahit ayaw nga niya.

Naunang lumakad patungo sa kotse si Marcus at nakasunod naman siya dito. Pinagbuksan siya ni Marcus ng pinto ng kotse. Nagpasalamat naman nga siya kay Marcus pagkabukas nito at pumasok na nga siya sa loob.

Magkatabi sila doon sa unahan habang si Marcus ay katabi niya na nagmamaneho. Tahimik lang nga siya sa tabi nito. Her heart is still beating faster.

"Ano'ng oras na ba, Divine?" basag ni Marcus sa katahimikan sa loob ng kotse habang nagmamaneho siya.

Tiningnan ni Divine ang wristwatch niya para malaman kung anong oras na nga. Five minutes na lang bago sumapit ang alas onse ng umaga.

Umihip muna si Divine ng hangin bago sinagot ang katanungan ni Marcus sa kanya kung anong oras na nga. She slowly looked at his handsome face.

"Five minutes bago mag-alas onse ng umaga po," mahinang sagot ni Divine kay Marcus na lalaking gusto niya na lihim niyang minamahal.

Tumango-tango ito pagkasabi niya at saka nagsalita, "O, talaga? Sige. Five minutes na lang pala bago sumapit ang alas onse ng umaga. Nagugutom ka na ba?"

Tinatanong si Divine ni Marcus kung nagugutom na nga siya. Kung sa nagugutom ay nagugutom na nga siya. Kaunti lang kasi ang kinain niya kanina. Hindi naman niya dinamihan ang pagkain niya kanina dahil sa aalis sila. Kapag kasi aalis siya ay kaunti lang ang kinakain niya, hindi siya kumakain ng marami.

Kapag nasa labas talaga ay kaunti lang ang kinakain niya. Ewan ba niya sa sarili niya kung bakit ganoon siya na kapag sa labas siya ay kaunti lang ang kinakain niya at kapag nasa bahay lang siya ay marami. Siguro ganoon talaga siya.

Tumango naman nga si Divine sa tanong na 'yon sa kanya ng kasama niya na si Marcus.

"Opo. Nagugutom na po ako," sagot nga niya. "Kaunti lang po kasi kanina ang kinain ko kaya mag-a-alas onse pa lang ay nagugutom na po ako."

"A, okay. Kung nagugutom ka na ay mabuti pa na kumain na muna tayo bago umuwi sa bahay n'yo, okay? Puwede naman na kumain ng lunch dahil kaunting minuto na lang ay alas onse na," sabi ni Marcus sa kanya.

"E, ikaw po? Nagugutom ka na ba rin ba?" tanong ni Divine sa kanya.

He shook his head quickly. "Oo, Divine. Nagugutom na rin ako kagaya mo. Kape lang ang ininom ko at tinapay ang kinain kanina bago ako tumungo sa bahay n'yo kaya nagugutom na talaga ako. Kumain na muna tayong dalawa bago umuwi sa bahay n'yo, Divine," sagot ni Marcus sa kanya.

"Saan naman po tayo kakain?" tanong niya kay Marcus.

He breathes deeply before he speaks to her. "Marami. Marami tayong puwedeng pagpilian kung saan tayo puwedeng kumain ng lunch, Divine."

"Alam ko naman po 'yon. Bahala ka po kung saan mo gusto na kumain tayong dalawa. Hindi naman po ako mapili sa pagkain, eh, kahit ano ay kakainin ko po. Kahit saan po tayo kumain ay walang problema po. Ikaw na po ang bahala kung saan tayo kakain, Kuya Marcus," sagot ni Divine sa kanya. "Gusto ko na pong kumain. Bahala ka na po kung saan mo po ako dadalhin para kumain ng lunch ngayon."

"Talaga ba, Divine?" paniniguradong tanong sa kanya ni Marcus.

She shook her head and replied, "Opo, Kuya Marcus. Bahala ka na po kung saan mo ako dalhin para kumain tayo ng lunch ngayon. Kahit anong klaseng pagkain ay kinakain ko po. Hindi naman po ako maarte, eh. Bahala ka na po."

Muling tumango sa kanya si Marcus bago nagsalita, "Sige, Divine."

"Okay po."

Natahimik muli silang dalawa matapos ang pag-uusap nilang 'yon ng ilang segundo. Malinaw na sa kanila ang pinag-usapan nilang 'yon. Bahala na si Marcus kung saan niya dalhin si Divine na kasama niya.

Dinala niya si Divine sa isa sa mga paborito niyang restaurant na madalas niyang kinakainan. It's a Filipino restaurant.

"Nakakakain ka na ba sa restaurant na 'to?" tanong ni Marcus sa kanya pagkababa nila sa kotse.

She licked her lips before she speaks to him. "Hindi pa po. Hindi pa po ako nakakain sa restaurant na 'yan. Sa dami ko na pong nakakinan ay hindi pa po ako nakakain d'yan," nakangiwing sagot niya kay Marcus. Mabilis pa rin ang tibok ng puso niya. Hindi naman bumagal 'yon. Bumilis pa nga, eh.

"O, talaga?" tanong ni Marcus sa kanya. Hindi kasi ito makapaniwala sa nalaman niyang 'yon na hindi pa nakakain sa restaurant na 'yon si Divine.

She slowly nods her head and said, "Opo. Hindi pa po talaga. First time ko po na kakain d'yan since dito mo po ako dinala, Kuya Marcus."

"Okay. Akala ko pa naman ay nakakain ka na dito. Hindi pa naman pala. Hindi mo pa ba naririnig ang tungkol sa restaurant na 'to dati, huh? Sikat ang restaurant na 'to, Divine," sabi ni Marcus sa kanya.

"Naririnig ko naman po dati pero hindi naman po namin pinupuntahan lalo na ng mga kaibigan ko po, eh," paliwanag ni Divine sa kanya.

"A, ganoon ba? Kaya pala pero ngayon ay napuntahan mo na, Divine. Matitikman mo na ang mga masasarap na pagkain dito ngayon. Masasarap ang mga pagkain dito, Divine. Kapag natikman mo ay sigurado ako na baka bumalik ka pa dito. Yayain mo muli ako na kumain muli sa restaurant na 'to," nakangising sagot ni Marcus sa kanya.

Ngumiti lang ng kaunti si Divine pagkasabi sa kanya ni Marcus na may kasamang biro. "Tingnan po natin, Kuya Marcus."

Tuluyan na nga silang dalawa na pumasok sa loob ng restaurant na 'yon. Um-order kaagad sila ng kakainin nila. Si Marcus ang magbabayad sa kakainin nga nilang dalawa. Sa menu pa lang ay nakikita na ni Divine na masasarap nga ang mga pagkain na restaurant na 'yon.

Mabilis naman nga na nai-serve sa kanila ang in-order nilang pagkain. Dahil parehas na nga silang dalawa nagugutom ay kumain na sila. Hindi na nila pinatagal pa lalo na nasa harapan na nila ang pagkain. Tahimik nga lang sila habang kumakain ng lunch.