Patakbo akong umakyat sa taas habang unti-unting nagtutuluan ang mga luha ko. D*mn this! Pagkapasok sa loob ng aking kwarto ay malakas ko iyong sinarado at patakbong dumapa sa kama at doon umiyak. Ang bigat bigat ng loob ko. Bakit lahat sila pabor sa lalaking iyon? Bakit hindi man lang nila inisip ang nararamdaman ko? Nakakatawa na ang hilig nila magsabi sa akin kung kailan tapos na, kung kailan huli na at wala na akong magagawa pa. Mahirap bang sabihin muna sa akin bago sila mag-desisyon? Bakit hindi nila ako kausapin. kanina pag-dating ko pwede naman nila i-open up sa akin ang bagay na ‘yon. Pero hindi nila ginawa, Hinintay pa talaga nila na kumain kami ng dinner. Nakakasama ng loob si Daddy at Kuya. Porket lagi akong sumusunod sa kanila at hindi ko sila sinusuway ganito na nila ako itrato. Mahirap pala talagang maging mabait kasi inaabuso. Biglang pumasok sa aking isip ang sinabi nila Trishana kanina. My friends is right. Ang mga kinatatakutan ko kanina habang nag u
“Sh*t.” Nakukunsume na sabi niya bago napahilamos sa kanyang mukha. “Sh*t ka rin!” Balik na sabi ko sa kanya. Hindi naman ito makapaniwala na tumingin sa akin. “Hindi ikaw ang sinasabihan ko Kylie Madelyn! ‘yang bunganga mo!” Galit na bulyaw niya habang namumula na ang mukha sa galit. Inirapan kolang siya at balak na sanang lagpasan sila ng muli itong mag-salita. “Don't you dare to turn your back on me. You should be thankful that we waited for you! If not, you take a Taxi!” What? At bakit naman ako mag tataxi ‘e meron akong kotse? Pinag-sasabi nito ni Kuya. “I have a car so why should I take a taxi?” Masungit kong sabi. “Iyan nga ang dahilan kung bakit ka namin hinintay! Ginamit nila mommy ang kotse mo! At sa amin ka sasabay ni Jace pagpasok! Oh, mali sa kotse ka pala ni Jace sasakay dahil susunduin ko pa si Roman. Pasalamat ka nga sinabi ni Jace na hintayin ka namin kung hindi maglalakad ka palabas ng subdivision!” Galit niyang bulyaw sa akin. “What?! are you se
KYLIE point of view Hanggang makarating kami sa kompanya ay tahimik lang talaga si Liam. Akala ko makakapag-usap kami habang nasa biyahe kaso dahil sa nang-yari kanina ay nawalan na din ito ng mood. Hindi din talaga sila okay ni Kuya tapos isama pa na nakita niya ang lalaking iyon. Pinarada niya sa tapat mismo ng building ang kotse habang ang mga tingin ay nasa unahanang, bumuntong hininga ako bago humarap sa kanya bago bumaba. “Hey, galit ka?” Malambing kong tanong. Umiling naman siya. Napalabi naman ako. “About kanina sorry, mahabang kwento kasi ang nang-yari. Iyon din ang dahilan kung bakit kami nag-talo ni Kuya.” Paliwanag ko, ayoko naman na bumaba na ganito siya. Hinatid pa naman niya ako dito. “Kailan pa siya naka-uwi?” Biglang tanong niya sabay lingon sa akin. Napalunok naman ako dahil ang seryoso talaga niya. “K-kahapon pa, bigla na lang siyang sumulpot sa mansyon.” Mabilis ko namang sagot. “Why didn't you tell me? Did Chantal and Trishana k
(Chapter 75) Naka-kunot ang aking noo habang tinutungo ang aking opisina. Bwiset talaga na lalaki ‘yon! Close ba kami para mag-tanong siya? Kung umasta akala mo walang nagawa sa akin. Wala siyang pakialam sa akin. Hindi na kami katulad ng dati na okay pa. Sana maisip niya ‘yon. Tinanguan ko lang ang aking secretary ng madaanan ko siya at dere-deretsong pumasok sa loob ng dati kong opisina. Nangunot ang aking noo ng makitang naka-ayos na ang mga gamit ko at nakalagay na sa isang box. Naglakad ako palapit sa table kung saan nandoon ang aking gamit, tinignan ko kung lahat ba ay nandoon na. Napatango-tango ako dahil maayos ang pagkakasalansan at hindi magulo, kumpleto na rin at nalagay na lahat ng importanteng gamit ko. Pero kahit gano’n hindi ko naiwasan na mapataas ang aking kilay dahil naka-ayos na agad ang mga gamit ko, Gano'n na ba talaga nila kagustong umalis ako dito? Inunahan pa nila ako sa pag-liligpit. Tss. Gustong gusto na ba ng lalaking iyon na magamit ang opisi
Malawak ang aking pag-kakangiti ng maayos ko na ang aking opisina. Pinag-pagan ko ang aking kamay bago namewang at muling pinasadahan ng tingin ang buong paligid. Maaliwalas na at ang sarap sa mata. Ito ang gusto kong ambiance ng office ‘iyong may buhay at hindi parang patay na kapag pumasok ka ang bigat agad ng pakiramdam mo. Katulad sa office ng magaling kong kapatid. Kapag pumasok ka doon ang bigat ng ambiance, kaya halos lahat ng empleyado na pupunta sa office niya takot ‘e. Isama pa ang pagiging masungit ni Kuya Kylde. Iba kasi ang ugali no‘n kapag nandito sa kompanya. Boss na boss talaga ang astahan niya at kinakatakutan ng mga empleyado. Ako lang naman ang nakakatagal sa ugali no‘n. Nang silipin ko ang oras ay mag-aalas dos na pala ng hapon. Hindi ko namalayan ang oras at nawili ako sa aking ginagawa kanina. Tinext ko na si Liam na 3pm mag-out na ako. Mabilis naman siyang nag-reply at magkita na lang daw kami sa harap ng building mamaya. Pumayag naman ako. Ihahat
Kylie point of view “What's the taste? delicious?” Liam asked excitedly while looking at me, He was waiting for my comment on the carbonara. He cooked was good. I pretended to think and tasted another one. I just wanted to make fun of him. But honestly, he is good at cooking and it's delicious. “Hindi ka na nakapag-salita? Sarap no?” Proud niyang sabi. Hindi pinansin ang ginagawa kong pang aasar sa kanya. Hindi naman na ako sumagot at pinunasan na lang ang aking labi. Baka lumaki pa ang ulo niya kapag pinuri ko ang pag-luluto niya ‘e. Naisipan kasi niya na ipag-luto ako ng pasta at steak kesa umorder pa daw kami sa labas. Kanina pa kami nakarating dito sa mansion, nag-kwentuhan muna kami about sa nang-yari kahapon at sa pagbabalik ng Ex ko. Hindi na kasi siya makapag-hintay kaya agad-agad akong pinag-kwento. Nang ma-kwento ko na sa kanya ang lahat ay hindi rin niya nagustuhan ang pagbabalik ng Ex ko. Pati na rin ang pag agaw nito sa posisyon ko sa kompanya.
“Can you explain what's going on here? Bakit kayo nag-sisigawan mag-kapatid? Nasa labas palang kami rinig na rinig na namin ang sigawan niyong dalawa.” Mariing tanong ni Daddy. Mabilis naman na lumapit sa kanya si Kuya. “It's Kylie's fault, Dad. Look, she brought a man here! Not just a man! It's her boyfriend!” Parang batang sumbong nito. Napasapo na lang ako sa aking noo bago simpleng lumapit at bumulong kay Liam. “I'm sorry, Liam. Nadamay ka pa sa gulo ng pamilya namin. Pasensya kana dahil baliw na ata ang kapatid ko na ‘yan. OA na mag-react.” “Shh, It's okay, It's my fault too because I called you love. I triggered him even more. But why is your brother so mad with me? I don't remember that I did anything bad to him?” Bulong rin niya pabalik pero may halong pagtataka sa boses niya. “Baliw nga kasi.” “Kaso paano ‘to? mapapasubo ata ako sa pamilya mo.” Napangiwi ako, mukhang gano‘n na nga ang mang-yayari. Kasalanan ko rin kasi pero kailangan ko muna ng tulong niya sa
Jeez! What is this? Bakit sobra akong kinakabahan! Ano ba talagang tinatago nila sa akin? Saka ano ang ibig sabihin ni daddy na wala na akong magagawa kung hindi sumunod sa kanila? D*mn this. Why is this so complicated, I just want to know their reason. Iyon lang naman ang gusto ko. “What? Daddy, you can‘t tell her!” Singit naman ni Kuya. “Shut up, Kylde! This is your sister wants. Let her, After all everything is getting closer.” Sagot ni Daddy sabay tingin ulit sa akin. “Now, what is your desicion, Kylie? Gusto mo na bang malaman?” Muling tanong niya. Nandito na rin naman ako, mas magandang malaman kona ang totoo para matapos na ito at hindi na ako mag-isip ng mag-isip pa. Hindi ko akalain na masyado palang malihim ang pamilya ko. “Yes, I want to know. Tell me dad.” Matapang kong sagot na siyang kinatango niya ng dahan dahan. “Remember what I said, when you know everything now, There is nothing you can do but to follow our decision.” “Yes, tatandaan ko an
Tumigil ako at tinignan ang oras kinse minutos na lang bago mag-alas dose. “Don‘t say that, Wife. Tanggap ko ang lahat sa ‘yo, Mahal kita dahil ikaw si Kylie Madelyn Montemayor—Buenaventura. Ang babaeng minahal ko simula noon at hanggang ngayon. Ang asawa ko. Pakinggan mo akong mabuti, ako naman. “No matter what happened to us, pag-layuin man tayo ng tadhana ulit. Ikaw at ikaw pa rin ang gugustuhin kong maging asawa. Alam kong hanggang ngayon hindi mo pa ako napapatawad pero handa akong mag-hintay kahit taon pa yan! But, please. Don‘t leave me and stay by my side. Okay na ako doon. Kuntento na ako. Please, don't do this. Kung gusto mong lumipat ng kwarto sa bahay, sige. Ipapaayos ko ang katapat ng kwarto natin. Kung ayaw mo ng bahay na iyon, sige mag-hanap tayo ng iba. Sabihin mo lang kung anong gusto mo. Basta...wag mo lang akong iiwan..Hindi ko kayang malayo ka sa akin..please Kylie...” Napasinghap ako ng marinig ko siyang humikbi sa kabilang linya, tapos ay biglang l
KYLIE Dahan-dahan kong minulat ang aking mga mata, Bumungad sa aking ang puting ceiling. Where am I? Tinignan ko ang aking gilid at nakitang may dextrose na nakabit sa akin. Nasa hospital ako. And then Unti-unti kong naalala ang nangyari sa amin sa hotel! Na pabalikwas ako ng bangon at tinignan ang paligid walang tao sa kwartong kinaroroonan ko, Where is Jace? Napangiwi ako ng sumakit ng matindi ang ulo ko. Saktong bumukas naman ang pinto ng kwartong tinutuluyan ko. "Sh*t, Wife!" Napadilat ako ng marinig ang boses ni Jace. "J-Jace.."Mahinang tawag ko sa pangalan niya habang nangingilid ang luha. Akala ko ay mapapahamak na siya. Wala sa sariling pinalo ko naman siya sa kanyang dibdib. "I hate you! I hate you! Hindi mo ba alam kung gaano ako nag-alala sa ginawa mo?! Paano kung napahamak ka? Edi magiging byuda ako ng maaga ha!" Naiiyak kong sabi, naramdaman ko naman ang mahigpit niyang yakap sa akin. "Shh, Don't cry. I'm sorry kung pinag-alala kita. Ginawa
“A-ah, Excuse me ladies, but my wife is here.” Nauutal niyang sabi bago hinawi ang mga babae sa kanyang harap. Masama ang tingin ko sa kanya. Napalunok siya ng i-abot sa akin ang white whine na hawak. Akma niya sana akong hahawakan sa bewang ng umusod ako, tapos ngumisi habang tinitignan ang hawak na wine. nilalaro-laro ko iyon sa aking kamay, Pinapaikot-ikot ng dahan-dahan. Ayoko sa lahat nilalandi ang pag-mamay ari ko. Alam ng mahahaderang babae na ito na may asawa na ang kanilang kaharap pero lumalandi pa rin! Mukhang gustong maging kabit ng mga ito ah? Pasalamat na lang ako hindi katulad ng iba si Jace na bibigay agad. At papatusin ang kalandian ng mga ito. Hindi lang ako natuwa dahil pinag-hintay niya ako sa table namin tapos makikita ko siyang may kausap na mga babae! “Ladies, you know her, right? She‘s Kylie Buenaventura my wife and one of the famous model in the country.” Pakilala sa akin ni Jace. Famous model huh? Binalingan ko ang mga babaeng nasa ha
KYLIE point of view (8 months later..) Hindi ko akalain na ganito kabilis dumaan ang araw. It‘s been 8 months already ng makasal kami ni Jace. Parang noong isang araw lang galit na galit ako sa kanya at ayaw ko siya makita. Halos, gusto ko na nga siyang isumpa. Pero ngayon na nakakasama ko siya unti-unting bumabalik ang Jace na kilala at minahal ko. So far our marriage is working well. Our routine is still the same, busy with work, but this time I'm helping him because I'm his wife. I have also finished my pending shoot with Tita Aaliyah's company, Now they have re-released the photo of me and Trishana, Chantal on the billboard in edsa, taytay and C5 with a caption at the bottom "The Trio Queens of Dela Cerna Corp." The magazine has also been released. Last week they just finished launching their new jewelry and bags. That's what my friends and I modeled. Somehow my sched has loosened up in the last eight months. Panaka-nakang photoshoot na lang, kaya pwede k
Kylie point of view DALAWANG araw n ang lumipas simula ng mag-kasakit si Jace. Back to work na ulit kaming dalawa. Ilang beses ko siyang sinabihan na ‘wag aabusuhin ang sarili sa trabaho. Puro tango lang naman ang sinagot sa akin. Ngayon nandito ako sa kompanya nila Tita Aaliyah para sa isang photoshoot. Jeans and denim jacket ang bagong labas nila Tita Aaliyah na pang outfit of the day. Iyon ang imomodel namin ngayon. Tapos na kaming ayusan nila Trishana kaya pina-pwesto na kami ng photographer sa gitna. Pose lang kami ng pose na tatlo hanggang sa mag-palit na ulit ng jeans at demim. Ito lang ang nakakapagod kapag modelo ka. Iyong papalit palit ng damit. Last shoot na ng biglang lumapit sa akin si Mira, hawak niya ang aking cellphone. Sinama ko siya ngayon para may assistant ako incase na may tumawag sa akin sa head department ng accounting. If may mga katanungan sila sa naging utos ko. “What is it, Mira?” Agad kong tanong ng makalapit siya. “Someone i
Gulat ko siyang nilingon tapos nag-aalalang lumapit sa kanya. “Oh my gosh, Jace! Ang taas taas ng lagnat mo! Ano bang ginawa mo?” Tanong ko sa kanya. “S-shh, D-don‘t worry wife, ipapahinga ko lang ito t-tapos gagaling na ako.” Mahina at namamaos niyang sabi. Akma itong tatayo sana kaso bumaksak siya. He‘s very weak! Mabilis ko naman siyang inalalayan para maka-sandal sa headboard ng kama namin. Tinanggal ko na rin ang suot niyang kurbata, Sinunod ko ang sapatos niya. Hindi ko inalis ang medyas. Kailangan niyang mapag-pawisan. “No, hindi ako naniniwala sa sinasabi mong itutulog mo lang tapos gagaling ka na. Wait me here. Papatayin ko lang ang aircon para mapag-pawisan ka. Sakto mag-dadala sila manang ng pagkain. Humigop ka ng sabaw tapos kumain ng konti para maka-inom ng gamot. Okay? No but, Jace Mateo. Over fatigue ka, masyado mong inabuso ang katawan mo sa trabaho.” Mahaba kong sabi. Medyo galit ang boses dahil nag-aalala ako sa kanya. Mabilis akong bumaba sa kama a
Two weeks past.. After the issue died down. Jace and I started to work again. Siya na palipat-lipat dahil sa dami ng business niya, pupunta ng hotel para icheck ang kalagayan doon, pupunta sa Cafe, sa resorts. Hindi ko akalain na grabe pala talaga kayaman si Don Sebestien. Tapos sa kompanya Isa o dalawang araw lang ata siyang pumupunta para icheck ang mga dapat niyang gawin. Habang ako naman ay nag-simula na sa shoot sa kompanya nila tita Aaliyah. Noong nakaraang linggo ay pumirma na kami ng kontrata nila Chantal. Balik photoshoot ako this week and next week. Pareho na kaming busy ni Jace, bibihira na rin tumugma ang oras naming dalawa pero ayos lang. Atleast in the end of the day mag-kikita at magkakasama pa rin kami kahit na minsan late akong nakakauwi o kahit siya sa bahay namin. So, dahil nag-kita-kita kaming apa't nila Trishana na-kwento ko na sa kanila ang nang-yari sa mga nakalipas na linggo. Hindi naman sila makapaniwala na kasal na kami ng dating Ex ko. Actuall
Matapos kumain nila manang ng almusal ay pilit nila akong pinapa-upo at sila na ang mag-luluto ng almusal namin. Pero hindi ako nag-patalo. I don‘t but I want to cook breakfast for Jace. Siguro, pasasalamat ko na rin sa tulong na ginawa niya para sa amin. Sa huli sumuko rin sila manang, Iniwan nila ako sa kusina at ginawa na ang iba nilang gagawin. Napangiti naman ako dahil wala ng nangungulit sa akin. I cooked bacon, scramble eggs and hotdogs. I noticed that there was still rice in the fridge, It looked like we had leftover rice from last night. Okay pa naman ‘yung kanin kaya isasangag ko nalang siya para hindi sayang. I finished the dish first so I followed the friend rice. I was enjoying what I was doing. Nang may tumikhim sa aking likod. Gulat naman akong napalingon doon. And there Jace was leaning against the side of the door with his arms crossed and looking at me with a smile. “You look enjoying.” Umalis siya sa pagkakahilig sa pader tapos naka-pamu
Pilit kong pinakalma ang boses, ayokong ipahalata sa kanya na hindi ako mapakali. “How did you buy my books if you are in Canada? Then how did you know that I have published a book?” Oh, gosh. buti na lang hindi ako nautal. Mas humigpit ang yakap niya sa akin. What is happening to me? Hindi ba dapat talaga lumalayo na ako sa yakap niya? Bakit gustong gusto ko pa ang nang-yayari? Sh*t, Kylie. Alalahanin mo isang taon lang ang kasal niyo. If ever na matapos agad ang problema ay pwede mo naman ipa-aga ang divorce niyo. I have my ways, Love. I have someone who reported to me, what is happening to you here. And during your first book signing at MOA. I even came home here using Don Sebastien's plane, I was able to go to the philippines and immediately returned to canada that day. Umuwi ako to support you. And about sa mga libro mo kung paano ako nakakabili, Thanks to the help of Kylde's friend. Sila ang nag-titiyaga pumila kapag may book signing ka.” What?! ang mga kaibigan