We spend our weekends inside his penthouse. May mga tumatawag pa rin sa kanya kahit na walang trabaho. Pero siguro ganon talaga kapag CEO ka. Halos walang pahinga.Nang mag lunes ay parang gusto ko nalang ding pumasok. Naiinggit ako dahil si Alaric lang ang nagbibihis. “Papasok nalang ako,” pilit ko sa kanya. He puts his watch on his wrist. “No. I'm not going to your company. Sa headquarter ako.” Ngumuso ako. “Anong oras ka uuwi? Wala akong kasama.” He smiled at me. “I'll try to finish early. The rest, I can bring it here.”“Okay,” sabi ko, hindi na tumutol.Nang palabas na siya, akala ko ay dediretso siya palabas. Ngumiti ako ng huminto siya at lumapit sa akin. He held my jaw and swiftly kiss me on my lips.“I'll go ahead,” he said as he licked his lips.Dahil naiwan akong mag-isa, nanood ako ng movie. Nang mabagot ako ay pumasok ako sa opisina niya at naghanap ng pwedeng basahin sa mga libro sa shelf. I didn't find interesting books kaya bumaba nalang ako sa kitchen para mag tan
Alaric’s POV“Sir, hindi po sila ma-contact. Out of coverage silang lahat,” seryosong sinabi sa akin ng isa sa tauhan ko.I clenched my fist and tried to calm myself. Kanina, mga bandang alas singko ng tumawag ang mga tauhan ko at ni Seraphina. Hindi ko nasagot dahil nasa meeting ako at naiwan ko ang cellphone ko sa opisina. Pag balik ko, doon ko nakita ang maraming missed call at ang text ni Seraphina.[ Uuwi muna ako. Nahimatay daw si Mama at hindi ako mapakali. Babalik din ako kapag okay na siya. ]That was her last text. Hindi na din siya ma-contact! I went to her home as fast as I could pero wala siya doon. Nasa mabuting kalagayan na ang mama niya. Nakipagtalo pa ako kung bakit ayaw nilang ilabas si Seraphina at napagtanto ko na hindi siya dumating sa bahay nila.“I thought you already know that she's not here? Isang linggo na! Ano bang kailangan mo sa kanya?” iritadong sinabi ng mama niya. Nakahawak siya sa sentido niya.Natigilan ako. Kung isang linggo na ang tinutikoy nila, hi
Seraphina’s POV Unti unti akong may naririnig na tunog galing sa gilid ko. I've felt this many times. Makakarinig ako ng ingay, kagaya sa mga nakikita sa hospital kapag mino-monitor ang isang pasyente. Akala ko, magpapatuloy na yon pero unti unti din itong hihina hanggang sa bigla itong mawawala at kakainin ng kadiliman ang utak ko. I feel like for a long time, I was in a trance of nothingness. Para akong nakalutang lang at puro kadiliman lang ang pumapalibot sa akin. And then, it happened again. Unti unti kong narinig ang tunog na palagi kong naririnig. This time, may narinig din akong boses. Wala akong maramdaman. Gusto kong igalaw ang katawan ko pero parang wala akong kontrol non. I thought this time, just like before, hihina din ang naririnig kong tunog. Pero doon ako nagkakamali. Parang may sumanib sa katawan ko. My senses suddenly come back to me. Nagpatuloy ang naririnig kong mga ingay. For a long time, parang ngayon lang ako nakarinig ng ingay sa tanang buhay ko! And then,
Two weeks akong nanatili sa hospital. Paulit ulit akong binabalikan ng mga doctor. May para sa buntis, may para sa utak at may isa para sa kabuuan ng kalagayan ko.“She's okay now. Stable na siya. Pwede na kayong lumabas,” balita ng doctor matapos niyang mabasa ang mga resulta ng mga ipinagawa niyang test. Binalingan niya ako matapos niyang kausapin si Patricia. “May naalala ka na ba, hija?” tanong niya sa akin.For two weeks, the only thing I remember was my name. Seraphina Skye Salazar. Wala ng kasunod.“Pangalan ko lang po.”Nginitian ako ng doctor. “It's alright. Unti unti ding babalik sayo ang mga alaala mo. Just don't strain yourself. Let it go back smoothly.”Maraming tinawagan si Patricia ng malaman niyang pwede akong lumabas. Nakatulala lang ako sa kanya habang namomroblema siya kung saan kukuha ng perang ipambabayad sa hospital. “Baka pwedeng pumunta ka kay mayor ngayon at humingi ng tulong? Malaki pala ang babayaran. Hindi kasya ang tulong na nakuha,” kausap ni Patricia s
Eliza’s POVNakaupo ako sa living room ng mansion ng mga Ferrer. Ipinatawag ako ni Tita. Actually sinabihan niya ako na guguluhin niya ang buhay ng girlfriend ni Alaric dahil mas gusto niya ako sa anak niya. I agree with her. Alam ko naman na fling lang iyon ni Alaric pero baka kasi matagal pang magsawa si Alaric doon kaya mas mabuting guluhin nga ni Tita ang babaeng yon para mabaling na ang attention ni Alaric sa akin. Ngumiti ako ng makita kong pababa si Tita galing sa engrandeng hagdanan nila. Pero ng mapansin kong medyo hindi siya masaya at medyo takot siya, nawala ang ngiti sa labi ko. “Eliza!” May takot sa boses niyang tinawag ako. “Tita, what’s wrong?” gulat kong tanong. Humawak siya sa dibdib niya at kabadong lumingon sa bandang pintuan. “Can you stop Alaric from going here?” “Po?” gulat at guluhan kong tanong. “Hindi ba po hindi naman pumupunta dito si Alaric?” Huminga siya ng malalim. “Hija, I was only going to scare her girlfriend. To tell her to leave my son. Pero
Seraphina’s POVTwo more weeks and I realized my life is hard. Hindi na ako makagalaw ng mabuti dahil sa malaki ang tiyan ko, hindi pa ako makalakad. Pero may progress naman kahit papaano. Nakakatayo na ako. I’ll just push myself more and hopefully pwede na akong makalakad ulit. Pagod na pagod ako matapos kong maupo sa kama. Kagagaling lang namin sa hospital. Nagpa-therapy ako at nagpa check-up na din sa ob-gyn. “Malapit ka ng manganak,” masayang sabi ni Patricia sa akin. Hindi ko nagawang ngumiti. I'm scared. I'll be having a child and I'm not physical and financially stable! Ano ang ipapakain ko sa anak ko? Letseng boyfriend iyon!“Kilala niyo po kung sino ang ama ng anak ko?” tanong ko kay Patricia. She shook her head. “Hayaan mo na. Kapag bumalik na ang alaala mo, malalaman mo din. Sa ngayon, isa yan sa hindi ko masagot.”Tumango ako. Nang iwan ako ni Patricia, hinagilap ko sa alaala ko ang lalaking bumabagabag sa akin. I could see a man in my mind pero masyadong blurr ang muk
Naglilista ako ng mga bibilhin ko ng biglang pumasok si Tita Patricia sa kwarto ko. Tulog na si baby Levi sa kama kaya may oras akong magplano ng mga bibilhin. “Anong plano mo bukas?” tanong niya. Tomorrow is my son's birthday. Mag-iisang taon na siya. Time flew fast when you were busy living a life. Not that I am living my best life. Mahirap mag-alaga ng anak lalo pa’t mag-isa mo siyang pinapalaki. But still, every hardship I face was worth it, lalo pa’t habang lumalaki ang anak ko, mas lalo pa siyang gumugwapo. Ang mga tao sa bayan namin ay hindi nila ma-resist ang ka-cute-an ng anak ko na kung pwede lang ay iuuwi na nila siya sa mga bahay nila. “Ito, naglilista ng mga bibilhin. Maliit lang naman ang handaan na gusto ko…” Ngumiti ako kay Tita Patricia ng dumungaw siya sa natutulog kong anak. “Gusto ko nang makita kung sino ba ang tatay nito at ganito ito ka gwapong bata,” natatawang sinabi niya.Umirap ako. “Tita, andito lang ako ohhh! Maganda naman ako!”Umiling si Tita. “Ang m
Eliza’s POVThe loud music echoed all over the bar I am in. Kasama ko ang iilang kaibigan ko at sina Analise. Hindi sana ako pupunta pero sinabi nilang palagi dito nagtatambay si Alaric kapag wala sa mood kaya pumunta nalang ako. It’s been almost two years ng mawala ang girlfriend niya. Ever since then, Alaric isn’t the same anymore. Ang huling punta niya sa bahay nila ay yoong kinompromta niya ang mama niya tungkol sa nangyaring aksidente. Hindi na siya bumalik doon kahit anong pilit nina Tita. Wala siya sa mga birthday party na ginaganap sa mansion nila. He stopped visiting his parents. Walang nakakapasok sa penthouse niya. Sa baba pa lang, haharangan kana ng mga bodyguard niya. Naka blacklisted lahat ng mga kamag anak niya. Sinubukan ko ding pumunta kasi sinabi ni Tita na baka daw makapasok ako sa penthouse niya pero laking dismaya ko ng sa baba palang ay hinarangan na ako. Ni hindi ko pa nasasabi kung sino ako ay alam na nilang hindi ako pwedeng pumasok. “Lapitan mo na, Eliza!
I gritted my teeth when Zephyra left me. Gusto ko siyang kumpromtahin kung bakit hindi niya itinanggi na hindi si Ryker ang kasama niya pero nagmadali siyang umalis! Damn! It also didn't set me well how she made me question things! Ano ang ibig niyang sabihin na baka may rason kung bakit palagi silang nali-link? Am I missing something?Kunwari akong nag-retouch bago umalis ng restroom. Bumalik ako sa kung saan ko iniwan si Ryker pero hindi ko na siya makita. Nagpalinga-linga ako sa paligid. Tumaas nga lang ang kilay ko nang makita kong may kausap siya. May mag-asawa siyang kausap at kasama sa grupo ay si Zephyra at ang parents niya! Ngumingiti si Zephyra sa mag-asawa habang tumitingin kay Ryker. Tumatawa din ang parents ni Zephyra sa mag-asawa! May humalo sa kanilang lalaki kaya nabaling sa bagong dating ang attention nila. That's when Ryker saw me. Agad siyang nagpaalam sa mga kausap at saka lumapit sa akin. “Where did you?” tanong niya. Hindi nga lang ako nakatingin sa kanya. Na
Alas syete ng umaga ng umalis kami ni Ryker sa condo ko. Hindi pa kami nag diretsong lakad dahil dumaan pa kami sa condo niya. Kumuha pa kami ng mga damit niya para sa pupuntahan naming event. Matapos ng pag-iimpake ay saka pa kami tumuloy. Hindi siya ang nagmamaneho dahil medyo malayo ang Batanggas kaya nagpahatid kami sa driver niya. Malayo ang byahe kaya pagod ako ng dumating kami sa venue ng pangyayarihan ng event. Masyado sigurong formal ang party kasi hindi pa kami nakakalabas ng kotse ay pinagbuksan kami ng mga staff at iminuwestra kami sa loob. The place is a private villa. Habang sumusunod kami sa mga staff ay pansin kong marami na ang tao sa venue. Marami akong nakitang mga negosyante at mga politician. All are wearing their best clothes. “Uhm…what party is this?” baling ko kay Ryker. Hindi ko kasi inaasahan na mga kilalang tao pala ang mga bisita! Bigla akong na-conscious!He chuckled. “Some businessman’s birthday.”Tumango ako kasabay non ay may tumawag kay Ryker. “Mr
“Ma’am Serenity, hindi ka pa po uuwi?” biro sa akin ni Mela, ang isang accountant na ka-team ko. Tumatawa siya dahil halos kaming dalawa lang ang nandito sa opisina namin. Tumawa rin ako. “Mamaya na. Wala naman akong uuwian na asawa. Baka ikaw meron?” biro ko rin. Humagalpak siya ng tawa. Kanina pa dapat kami nag-out. Pero hindi muna ako nag-out para matapos na itong trabaho na ginagawa ko. Nasasayangan ako na e-stop kasi malapit na akong matapos. “Samahan na kita ma’am. Wala rin naman akong inuuwian.” I smirked at her. Kaya lang, nang malapit na malapit na akong matapos sa work ko ay biglang tumunog ang cellphone ko. Hirap na hirap kong hinanap pa yon dahil wala akong interest na sagutin. Pero ng mahanap ko ang cellphone ko, tumaas ang kilay ko nang makitang new number ang tumatawag. Kahit ayaw kong sagutin, napilitan ako.“Hello?” bungad ko sa kabilang linya.“Hello ma'am, delivery po.” Nilayo ko ang cellphone ko sa tenga ko bago tinignan ulit ang number na tumatawag. Baka kas
I was so busy typing the things I'm inputting in the data when someone suddenly stopped me.“Ma'am, ipinapatawag ka po ni Ms. Esperanza,” magalang na sinabi ng isang employee. Agad akong nagulat sa sinabi niya. Not that it's bad. I'm just not used to this. Palagi kasing si Chief at ang CEO lang ang tumatawag sa akin. Ngayon pati si Zephyra na?“Sige sige,” wala sa sariling sagot ko. I’m so busy with this tapos kailangan ko pang pumunta? Naibigay ko naman na ang kailangan niya ah! I'm still professional despite feeling annoyed by her. Hirap na hirap akong iniwan ang trabaho ko. I don't really like stopping my work lalo pag dere-deretso ang tintrabaho ko kasi yong momentum masisira!Mabilis ang bawat lakad ko. Hinahabol na baka pagbalik ko nandoon pa rin ang momentum. Pero nang dumating ako sa opisina ni Zephyra ay parang naglaho lahat ng momentum na sinasabi ko. “Where's the report I'm asking?” unang bungad niya sa akin. Not the typical Zephyra na mahihiya pa bago ka tatanungin. Ngi
Agad nanlaki ang mata ko. Agad kong naisip ang kalagayan ng condo ko. Shit! “Huwag na sa condo ko!” napalakas na sabi ko. Pero dere-deretso lang ang takbo ng kotse niya. “Ryker!” tawag ko. “Sa condo mo na. Hintayin nalang natin na umalis yong friend mo!” He laughed at me. “Why? What's wrong with your condo?” Makalat! Hindi ako nakapaglinis ng umalis ako dahil late na akong nagising! Wala akong nagawa nang dumeritso siya sa tower ng condo ko. Nakasimangot ako at nakakunot ang noo ng pagbuksan niya ako ng pintuan. “Come on, Serenity. Is there corpse in your flat?” tanong niya. Tumataas ng kilay sa akin.“Of course not!” inis kong sinabi. “Then let's go,” tumatawa niyang sinabi. Hindi ako lumabas ng kotse niya kaya hinawakan niya ako sa braso. Sapilitan niya akong pinaalis doon.“I'm sure umuwi na ang friend mo. Bumalik na tayo sa condo mo?” pilit ko sa kanya. I smiled at him to convince him further. He shook his head. “Nandito na tayo.” Pilit niya akong pinapaglakad habang ha
“Bukas kana bumalik sa trabaho. You're tired.”Nakaupo ako sa sofa niya at medyo basa pa ang buhok. Kakatapos lang namin maligo. Pinapatuyo ko ng towel dahil wala siyang hair dryer dito sa opisina niya. “Okay. So, pwede na akong umuwi?” tanong ko. He chuckled. “No. You're not going home. Sa condo kita iuuwi ngayon. I'll just finish this and we'll go.”“Dala ko ang kotse ko. Hindi pwedeng iwan dito.” Hindi niya ako sinagot. Kalaunan ay may sinabi siya sa intercom.“Can you bring some food inside?” rinig kong sabi niya sa sekretarya niya. Hindi rin nagtagal ay pumasok ang sekretarya niya na may dalang cake at inumin. Ngumuso ako ng bigla kong naalala ang lasa nong pansit sa baba! Sayang yon! Nagparinig pa ako sa wala!Nang lumabas ang sekretarya niya, bumaling ako sa kanya.“Marunong kang gumawa ng pansit?” tanong ko. “I want pansit.” Pero kita kong seryoso siya sa binabasa niya sa laptop niya. Isang segundo lang siyang tumingin sa akin bago niya ibinalik ulit ang mata sa monitor.
Nangilabot ako sa bulong niya sa akin. Yong iniiisip ko na pansit ay bigla nalang nawala sa utak ko at napalitan ng ibang bagay. His both hands travel down from my shoulder to my elbow. Bumaling ako sa gilid para makita kung saang palapag na kami. We're near to his floor pero hindi na makapag-antay itong lalaking to. Naramdaman kong hinawakan niya ang baba ko at saka pinatakan ng halik ang labi ko. “I missed you,” he whispered huskily after kissing me.At magsisinungaling ako kung sasabihin kong hindi ko siya na miss. I did miss him too. It's just that I got demoted into lower position kaya hindi na ako basta basta nakakapunta sa opisina niya. Wala akong dahilan kasi hindi naman ako sa kanya nagre-report. Nang bumukas ang elevator ay nagmadali siyang lumabas. Deri-deritso siya sa opisina niya. Sumunod lang ako sa kanya, medyo nagtatagal maglakad. Tumango pa ako sa sekretarya niya bago ako pumasok. Pagpasok ko, nasa table na siya. Tanggal na ang coat niya at tinatanggal na niya ang
Nakaupo ako ngayon sa bagong desk ko, kasama ang mga team ko. Medyo may kalayuan lang ang table ko sa kanila for privacy reason. Nonetheless, I don't have a private office now. Pwede naman akong mag request kasi yong dati daw na manager ay may sariling opisina pero hindi ko na ginawa. Maganda na rin to para mabilis lang ang usapan namin ng mga ka-team ko. Nag-unat ako nang matapos ko ang ginagawa kong report. Kanina pa ako nakaupo kaya medyo nananakit na ang likod ko. Matapos kong e-print ang ginawa ko at nailagay sa folder, tumulak na ako para kay Zephyra. It's been two weeks. I kinda miss my old job. Medyo hindi hectic ang gawain doon. Ito kasi, ang dami dami kong inaasikaso kaya wala akong time sa ibang bagay. Nang dumating ako sa dati kong opisina, nadatnan ko lang ay si Eloisa. Biglang kumunot ang noo ko dahil hindi ko makita si Zephyra. “Serenity!” natutuwang tawag ni Eloisa. Natawa ako sa kanya. “I miss you too girl!” biro ko. “Where's Zephyra?” tanong ko. Eloisa shrugged
Nakatayo ako ngayon sa opisina ko habang pinagmamasda si Zephyra na nagpapasok ng mga gamit niya. Akala ko, mga one week pa bago siya magsisimulang magtrabaho. Pero hindi! Kinabukasan matapos kong pumayag na ma-assign as financial manager, ngayon ay narito na siya. Kasama pa ang mga kaibigan ko. “Bakit naman ang bilis mong magsimula?” medyo iritang tanong ko sa kanya. Ibinaba niya ang box na dala niya sa table ko at saka ngumiti sa akin. “Wala na kasi akong magawa. Kaya gusto kong magtrabaho na.” Bumaling ako kay Eloisa at gulat na gulat siya dahil makakasama niya sa iisang opisina si Zephyra. Halos hindi siya makapagsalita dahil nandito din ang mga kaibigan ko na kaibigan na rin ni Zephyra. “Saan ito, Zephyra?” tanong ni Sofia. May dala siyang box. Sinilip ko ang laman at nakitang mga picture frame yon! Is this girl serious?“Dyan lang muna sa lapag. Hindi pa kasi nakakapag ligpit si Serenity. Wala pa akong mapaglagyan ng mga gamit ko.” Sikreto akong umirap at saka naglakad s