Hindi ko talaga alam na 'yong ang ibig sabihin ni Elijah! Kaya pala namula na lang bigla yung mukha niya kanina, eh! Tapos nakailang ulit pa ako ng sabi ng 'steak ko' ghad... nakakahiya. Kahit naman hindi bago sa akin ang mga ganoong bagay dahil sa mga nabasa kong libro na ipinahiram ni Esther--na mas malalala pa nga ang mga nabasa ko ay syempre, hindi ko naman agad mage-gets na ganoon na pala ang ibig niyang sabihin dahil ang isip ko ay nasa 'totoong pagkain'. Napalabi ako at mas humilig pa sa didbib ni Eli, ngayon ito at habang sumasayaw kami ay parang natuwa pa siya at inaasar pa ako. Na mamaya daw huwag kong kakalimutan, midnight snack namin ang 'steak ko'. Nakakahiya! "Are you tired?" tanong niya naman sa akin. Napaangat ako ng tingin at umling sa kaniya. "Hindi naman ganoon kadami ang ginawa ko sa buong araw dahil hindi rin naman natuloy ang birthday party," sagot ko habang inaalalayan ni Elijah na maupo na kami ulit. At kamuntikan na naman akong madapa dahil sa gown ko. A
I know the curses Elijah muttered and the deep, drowning look he's giving me right now means danger—not the kind that threatens me, but the kind that stirs something inside me. Alam ko naman rin ang magiging dala sa kaniya ng sinabi ko, I really need help to pull the zipper of my gown, b-but of course, I didn't do that to tease him or... maybe, just maybe, I was aware of what it would make him feel because of the rapid beating of my heart. Kanina kasi ay iba na ang usapan namin, s-sa steak pa lang. "Nahihirapan lang a-akong ibaba ang zipper..." I added and looked away. Doon naman na siya tumalima, na parang napagtanto rin niyang natigilan siya sa sinabi kong tulungan niya akong magpalit—that really came out wrong. "I-I mean, itong zipper lang, Eli... hindi..." but before I could finish my sentence, he made me turn around carefully. Walang salita, but the moment I felt his hand on my back, I froze. His fingers brushed against my bare skin, and my breathing hitched as his hand slow
The room was filled with my soft moans... which I actually didn’t recognize that really coming from me because of how Elijah continuously pleasing me. H-Hindi ko inaasahan na agad-agad ay tutunguhin ng bibig niya ang isang dibdib ko and now he's still focusing his attention there... l-licking and sucking the bead of my breast."E-Eli..." I inhaled sharply as I felt his hands... his hands, which had always supported me before, making sure I wouldn't slip while walking down the stairs, now holding me firmly, making me feel secure. But now, those hands were roaming over my body, exploring every curve with a gentleness that sent shivers down my spine, making me gasp for air and also... g-gave me a strange feeling—that only him could make me feel.Nang muli akong mapakapit sa buhok niya dahil dumiin ang pagkakagat niya sa tuktok ng dibdib ko ay napaangat ang tingin niya sa akin kaya nagtama muli ang mga mata namin ni Elijah. And the fire in his eyes only grew brighter. Napalunok ako nang m
Walang ibang maririnig ngayon sa silid ni Elijah kung hindi ang mga pagdaing ko dahil sa ginagawa niya. Even though I told him to stop b-because what he was doing was too much, hindi siya tumitigil at parang mas ginaganahan pa siya kapag sinasabi kong dahan-dahan... n-na tama na muna. "A-Aahhh... Eli..." He keeps on kissing my c-center. Licking, and his hands were gripping my legs tightly. "Na-ahhh..." I know that the woman will feel more pleasure if her partner will do this, nabasa ko 'yon sa mga ipinahiram ni Esther sa akin na libro. Pati nga ang mga ginawa ng lalakeng bida a-ay ginagawa ngayon ni Elijah, ang mga nangyari doon, kung ano rin ang naramdaman ng bidang babae ay nararamdaman ko naman ngayon. And for me it's too much... there's something building inside of me that I can't name. Tapos kahit sandali... ayaw talagang tumigil ni Eli. Pero sigurado ako na wala pang ilang minuto ang nakakalipas pero pakiramdam ko ay napakatagal na non dahil sa ipinaparamdam niya sa akin.
"Hmm..."A faint groan escaped from me as soon as I woke up. Hindi ko rin maidilat ang mga mata ko dahil sa bigat non at medyo antok pa ako. But then, I started feeling strange—my body seemed heavy with an unfamiliar sensation, and my skin tingled in places I couldn’t quite explain. More specifically, in my private areas... and my chest felt sore. Ramdam ko rin ang medyo pagod na pakiramdam sa katawan ko, as if I had been awake the whole night, though I couldn’t quite piece together what had happened. Hindi pa masyadong gumagana ang isipan ko dahil kagigising ko lang pero nakuha naman kaagad ng pakiramdam sa katawan ko ang atensyon ko.And... It’s usually cold in my room because of the air conditioning, yet the coldness I feel right now doesn’t come from it—more like from nature. At nasiguro ko naman 'yon nang mas maramdaman ko pa ang lamig na tumama sa braso ko. My senses were now also alert, and I could hear the sound of the wind and the rustling curtains from the window.Binuksan
Hindi kami kaagad bumaba ni Elijah dahil sa pang-aasar niya sa akin. Ako naman ay pulang-pula na ang mukha ko at hiyang-hiya na ako. Of course, that's my first time feeling that! Saka n-nakakapagod naman kasi talaga. After all that he did, bigla akong hinila ng antok. I don't know if it's normal. Or siguro dahil rin napagod ako kahapon?I don't know! Pero ngayon ay ito at pareho na kaming nakaligo. Nakasuot na ri nako ng white floral long dress. Siya naman ay kaswal na t-shirt na gray at naka-gray pants lang. Gusto pa niya kanina na paliguan ako na ikinagulat ko talaga. Pero nang mahalata ko na binibiro na naman niya ako at talagang napalo ko na siya na ikinahingi ko pa ng tawad."Huwag mo na akong asarin, Eli. Nakakarami ka na," sambit ko nang pababa na kamin ng hagdan. Magkahawak kamay kaming dalawa. Nakahanda na rin daw kasi ang breakfast, kumatok kanina si Kaji sa kwarto niya at ako pa talaga ang namilit dito kay Elijah. Tapos gusto pa ipadala ang breakfast namin, sabi ko mang-aa
Hello po. Aabsent po muna ako ng 2 days sa three stories na daily update po, ha? (Luther and Thes, Leonariz and Arazella, Elijah at Pristine) Naaapektuhan na rin po ako ng mga nababasa ko na comments at Ako rin naman po napifeel ko talaga na parang ‘di ko naibibigay best ko po sa bawat update ng tatlong story everyday. Laging andon yung doubt and lagi ko ineedit kahit after update nirerevise ko. (Hi po sa mga nakukulit ko sa pm pra hingin feedback nila sa tuwing may update ako haha.) Lalo na po nasa part na ako na medyo malapit na sa mga ending mas need ko maayos ang pgsusulat ko and lately kasi siguro sa dami rin ng ginagawa ko, sa pagod at puyat eh naaapektuhan yung flow ng mga story na sinusulat ko araw-araw. Naiinis na rin ako kasi feeling ko namamadali ko yung story tas yung iba naman napapatagal ko pa. Kaya pasensya na po, ha? Pasensya na rin po sa mga nadidisappoint sa flow ng story at sa mga hindi na natutuwa. Pero tulad po ng dati, babawiin ko ulit yung mga araw na na-
Elijah Nasa gilid lang ako at si Kio habang nakatingin kay Pristine at sa kaniyang ama. I didn't follow her because I wanted to give her time to be with her father. Hindi naman rin ganoon kalayo ang pwesto ko sa kanila. Sapat na para marinig ko rin ang pinag-uusapan nila. Ayoko rin na lumapit lalo na't nagugustuhan ko ang panonood sa kaniya ngayon habang nakangiti at kausap niya ang kaniyang ama. "Pa, dito ka po natulog?" "Hmm. Anong oras na rin ako dumating, anak kaya hindi na kita nasabaihan. Mag-uusap rin sana kami ni Kamila pero hindi natuloy at may pag-uusapan daw sila ni Antonius." "Ganoon po ba? Baka ngayon pupunta ang Ma'am Kamila? By the way po, nag-breakfast na kayo?" And earlier, when I saw Pristine run toward her father and hug him with a smile and teary eyes, I felt at ease. This is what I want for her—to be able to smile like that without any trace of fear or sadness, without the weight of everything she's endured holding her back. Since I became her bodyguard, her s
Nakatingin lang ako kay Elijah, at kahit mukhang nagmamadali siya ay hindi naman marahas ang pagkakahila niya sa akin. Tumahimik na rin ako dahil hindi naman niya ako sinagot. At nang makarating kami sa sasakyan niya na nakapark sa gilid ay pinagbuksan niya ako at nauna na akong pumasok sa loob.My lips pouted as I looked outside the window, seeing Kio and Esther heading to their car. At si Eli ay nilingon ko naman nang makasakay na rin. I was watching him, waiting for him to start the engine, but then I noticed his eyes were closed, and his head was resting.Napabuntong-hininga talaga ako habang nakatingin pa rin sa kaniya. Nang hindi ako makatiis ay hinawakan ko ang kamay niya.The silence between us is making us think the wrong things about what we’re feeling.“If this is about the kiss, Elijah, you don’t need permission. You’re always allowed to. You have every right because you’re my man,” I reminded him and my lips pressed together and I took courage to say what’s on my mind nex
“Wala,” walang ngiting sagot ko at nilingon ko na lang ang labas ng bintana. And as soon as I turned my head, I was caught off guard. My lips parted as the city lights gleamed beautifully before my eyes.“W-Wow…”Hindi ko namalayan na nasa tuktok na kami ngayon habang nakasakay sa ferris wheel and that, it suddenly stopped. Mas napagmasdan ko at na-appreciate ko pa lalo kung gaano kaganda ang mga ilaw sa baba. At nang bahagya naman akong tumingin sa itaas ay nailapat ko pa ang isang palad ko sa bintana nang makita naman ang iilang mga bituin. Up in the sky, the stars were starting to show—twinkling softly, as if they, too, were part of this moment.Lilingunin ko na sana non si Elijah para sabihin kung gaano kaganda ang labas nang bigla ay hawakan niya ako sa kamay ko na mismong nakalapat sa bintana.“Why…” I paused, thrown off by the way he was looking at me.“Are you mad at me?” he asked—and that’s when I noticed it. His eyes flickered with unease, like he was searching my face for a
I couldn’t wipe the smile off my face even as the Ferris wheel went higher. Pero hindi na ako tumingin pa ulit sa baba, sa dalawang nagbabangayan pa rin. I shook my head at them. But honestly, just the thought of Esther and Kio being together made me giggle. Napapangiti ako at napapailing. What if nga, ano?Sometimes it’s true that the more you hate, the more you love.“Nakakatuwa talaga silang dalawa.”A few seconds passed by after I recovered from the kilig I was feeling for the two, I looked at Eli in front of me. Medyo nagulat ako ng kaunti sa paraan ng tingin niya. His attention is still focused on me!And the way Elijah was positioned made it seem even more intense, drawing me in without saying a word.His legs were crossed, his elbow resting on his knee. Nakasalumbaba siya habang malalim ang tingin sa akin. Nang magkatitigan kami ng ilang segundo ay sandali akong natigilan. His eyes pull me in, those that once seemed emotionless are now gazing at me intently, filled with warmth
Napapangiti ako pero pinipigil ko. Nang makita ko naman na nilingon ‘yon ni Elijah ay pagbaling sa akin saka siya tumango. Hinawakan niya ulit ang kamay ko at naglakad na kami palapit sa gate–ay teka, wala pa kaming ticket.“Eli, bibili pa tayo ng–” pero napahinto ako bigla para sabihin na wala nga kaming ticket nang makita ko si Esther at si Kio na pababa ng kahihinto pa lang na ferris wheel.Hala! Sumakay sila?“Pristine!” sigaw ni Esther sa akin at nauna na siyang lumapit. She’s smiling at me, nakasuot siya ng faded jeans at simpleng sky blue na blouse. Nakatali rin ang buhok niya. And Kio, who’s always wearing a bodyguard suit, was now dressed in casual clothes. Naka-faded blue jeans rin ito at sky blue na t-shirt. Para silang naka-couple attire ni Esther! Not to mention they’re both wearing a white sneakers!“Esther…” sambit ko nang yakapin ako ni Esther, napangit ako at hinimas ang likod niya. Si Kio ay dumiretso naman kay Eli at nag-abot ng ticket. At napaawang ang mga labi ko
Mas naramdaman ko na humigpit ang pagkakahawak ni Elijah sa kamay ko, hinila rin niya ako ng mas malapit at sa gilid ng mga mata ko ay pansin ko na napapatingin sa amin ang ibang mga nagdaraan.Sa sagot na ‘yon ni Eli ay mas napagtanto ko lang na tama ako kaya naman umiling agad ako sa kaniya.“I am not thinking that you cannot protect me alone, Eli, hindi ganoon, saka alam kong hindi mo ako pababayaan, masyado lang rin akong nag-iisip pagkatapos ng mga nangyari kagabi. Alam natin pareho na hindi naman titigil ang lolo, but this time he won’t just take me away from you, m-malakas ang kutob ko na babalikan ka niya o si Ma’am Kamila at ‘yon… ‘yon ang ikinakatakot ko.”Napapikit ako ng mariin at huminga ng malalim. Sa sandaling ‘yon, dumaan ang malamig na hangin sa gitna naming dalawa. Nang idilat ko ang mga mata ko, at pagtingin ko kay Elijah, saka ko biglang narinig ang boses ng lolo na papatayin niya rin ako… katulad ng ginawa niya sa mama.My body trembled and I lowered my head again
Habang kasama ko si Elijah, hindi mawala sa isipan ko na baka ang saya na nararamdaman ko ngayon ay may kapalit. I couldn’t avoid overthinking. I tend to feel this a lot when I’m at my happiest—like something bad is bound to happen, waiting just around the corner to hit me.Siguro dahil sanay ako na ang buhay ko ay umiikot sa takot, lungkot, at puro pagbabanta. Na sandaling kaligayahan lang, hindi ko na ma-enjoy dahil sa isip ko na may mangyayari na mas mabigat.It’s just that what’s happening feels surreal, like a dream.Umangat ang tingin ko kay Eli na kasabay ko naglalakad. Hawak niya ng mahigpit ang kamay ko at nandito kami sa isang amusement park. Sinunod niya ang gusto ko kanina, pero hindi kami sumakay sa kahit anong rides. We just walked around, played some games, and walked some more while he held my hand. Masaya ako simula kanina, pero ito nga, at nawala ang saya na 'yon nang mapagtanto ko na pakiramdam ko may kapalit ang nararanasan kong ligaya.Hindi pa naman kasi tapos an
PristineI never thought that one day, Elijah and I would be out in the daylight, simply enjoying the view of the lake while watching the swans glide gracefully across the water. Kahit noong bodyguard ko pa siya, hindi ko talaga naisip na makakalabas ako ng ganito kasama siya. Siguro dahil dati, noong nasa bahay pa ako, hindi ko man lang sinubukan na magpaalam para lumabas o kahit maglibot sa mall. That’s because I knew Lolo wouldn’t agree, and Papa would also tell me to just stay at home.My world back then was limited to the mansion and school, doon lang talaga, kahit nga field trip? Hindi ako pwedeng sumama. It wasn’t just about strict rules, it was about safety. Lolo’s enemies were always lurking, and I knew that stepping outside meant taking a risk. Syempre, ayokong mag-alala ang papa noon kaya’t sumusunod rin ako. Isa pa, wala rin akong mga kaibigan na maaari kong maisama dahil nga takot na makipaglapit sa akin ang mga ito dahil isa akong Vera Esperanza.The surname alone speaks
“What did you say? Ulitin mo nga ang sinabi mo!”Rinig na rinig sa labas ng malaking gate ng mansion ng mga Ynares ang boses ni Halyago Vera Esperanza. Hindi siya makapaniwala na maaga siyang tumungo doon para makausap si Margus ngunit ang ibubungad sa kaniya ng guard ay bawal siyang pumasok! “Sinusunod ko lang po ang trabaho ko, sir.”What the hell just happened!“Bago ka lang ba dito, ha? Hindi mo ba ako nakikilala?!” he shouted. Umabante pa siya upang mas malapitan ang guard na bahagyang nakayuko. Ang dalawang tauhan niya na nasa likod niya ay naglakad rin palapit at ang isa ay nagsalita pa.“Kasosyo sa negosyo ni Mr. Ynares ang amo namin, pwede na tawagan mo siya at sabihin na narito si Mr. Vera Esperanza para makausap siya.The old man’s hands clenched as he took his phone out from his pocket. Dati-rati ay nakakapasok naman siya kaagad ng diretso sa mansion ng mga Ynares dahil pinagbubuksan siya ng kahit na sinong guard. “Kung bago ka dito, I’ll make sure you’re fired once Mar
Pierre ignored it before because he hoped that one day, his father would treat them well.“I-I’m sorry… I’m s-so sorry…”Nanghihina ang katawan ni Pierre na napahawak sa gilid ng sofa at muling napaupo. His head tilted to the side, his gaze unfocused and his eyes wide and unblinking in shock while tears kept on falling. Patuloy rin siya sa pagbulong ng patawad pero ganoon rin si Kamila, nagpatuloy rin ito sa paglabas ng saloobin at hinanakit sa kaniya.“Tapos ngayon gusto mo pa rin na kausapin ang ama mo? You tried last night, and for me, that was enough! Wala ka nang nakuhang maayos na salita, tapos sasabihin mo pa ‘yon for the last time? Gumising ka, Pierre! Your words will never change him! Even if you beg, or even if your life was on it, hinding-hindi na magbabago si Halyago!”His mind still refused to process it. Yet Kamila’s firm voice echoed in his ears. Alam ni Pierre na hindi ito magsisinungaling para lang idiin ang ama niya dahil ramdam niya ang bigat at sakit sa bawat salit