I like you.Ramdam ko ang pamumula ng mukha ko ng maalala ang sinabi ni Dark sa akin kanina nang iligtas nya ako kay Ricky."Iho, nilalagnat ka na naman ba?" Tanong ni Tita Son sa akin dahilan naman para mapatingin ako sa kanya at umiling. "Aba magsasabi ka kapag masama ang pakiramdam mo, ha? Hindi ka na nahiya kay Michael na hinatid ka pa dito noong nagkasakiy, aba iho binata ka na." Sermon nya sa'kin na tinutukoy ay 'yung paghatid ni Michael sa akin noong pumasok ako ng may sakit sa school.Pinamulahan naman ulit ako ng mukha sa sinabi ni Tita Son. "Opo, di na mauulit. Saka umalis po kayo 'nun, nasa reunion po kayo kaya di ko nasabi sa inyo." Paliwanag ko naman sa kanya.Kumunot ang noo. "Iho, mapaandito man ako o wala, alam mo parin sa sarili mo kung masama ang pakiramdam mo o hindi." Sabi naman nya. "Kung masama ang pakilasa mo eh hindi ka na sana pumasok at nagpahinga nalang. Pero wala, matigas ang ulo kaya humayo ka parin at pumasok." Dagdag pa nya at tumakla.Hindi nalang ako s
Chapter 24"I though I told you not to talk to him ever again?" Gigil na sabi nya at lumapit sa kinatatayuan ko. "You agreed to me. Pero bakit mukhang close kayong dalawa? You're even smiling while talking to him. You just fucking lied to me."Nanigas ako sa kinatatayuan ko at napamura sa isipan ko.He just fcking heard me na kinakausap si Dark kahit na may usapan kami dati na di ko na ito kakausapin pang muli.Sinubukan ko ibuka ang bibig ko para magpaliwanag pero walang boses na lumabas dito. Masyado akong kinakain ng takot ko sa uri na tingin na ibinibigay nya sa'kin."Darn it, Carlo." Sabi ni Michael at hinila ako papalapit sa kanya. "Talk!" Pahabol na sigaw pa nya at inalog ako."I-I'm sorry..." mahinang sabi ko at yumuko. Goddammit, wala na akong iba pang masabi. I don't want to lie to him but I don't want to tell the truth either. Natatakot akong magkamali ng isasagot ko.Natawa sya sa sinabi ko at pinadaan ang mga daliri nya sa buhok nya. "Really, Carlo? You're sorry?" Sabi nya
"Carlo?"Rinig kong tawag sa'kin ng isang tao mula sa likuran ko.Tsk, kung hindi ba naman akong minamalas at sya pa ang nakita ko dito sa library. It's Avy btw, ang isa sa mga taong ayokong makita ngayong araw."Yeah?" Tipid sagot ko naman at binigyan sya ng walang ganang tingin."Oh, it's really you!" Natatawang sabi nya. "Di kasi ako sigurado dahil ilang araw na kitang di nakikita. Absent ka kasi for almost 1 week, I guess?"Tinutukoy nya ang pagliban ko ng ilang araw. Wala akong lakas loob na pumasok at nagkulong lang ako sa loob ng kwarto ko sa loob ng ilang araw na iyon. Wala rin akong sinasagot na tawag at messages kahit kanino pa man iyon galin.Pero salamat naman at dahil pagkukulong ko sa sarili ko ng ilang araw, nakapag-isip-isip ako ng ayos at nakapagself-reflect ng mabuti.Sa ngayon, desedido na akong magbago. Mas magiging matapang matatag na ako. Para sa sarili ko at para di na ako masaktan. Para di na ako makontrol at madaling madala ng damdamin ko.Kung magpapatuloy ak
"Dammit, Hikari! Stop crying for Pete's sake!"Marahang iminulat ko ang mata ko nang may marinig akong mga tao na nag-uusap sa piligid ko. Agad namang sumalubong sa mata ko ang isang pamilyar na kisame.Marahang inilingos ko ang ulo ko at nakitang umiiyak si Hikari sa isang tabi. Nasa harapan nya naman si Dark na nakaupo sa isang upuan at may bandage sa kamay.What the hell happened?Bigla ko namang naalala na di sinasadyang naitulak nga pala ako ni Hikari sa hagdan kanina sa second floor. Pero bakit nandito si Dark? Teka asan ba ako?Iniangat ko ang ulo ko at ginala ang tingin sa buong paligid. Saglit akong naliyo at naramdaman ang sakit ng katawan ko. Pero nakapagtatakang ito lang ang sakit na nararamdaman ko. Hindi man ganoon kataasan ang hagdan sa school namin pero nahulog parin ako.Nang makita ko ang kurtina na nakapaligid sa akin napag-alaman kong nandito pala ako ngayon sa clinic ng school namin at nakahiga na naman sa clinic bed sa ikatlong pagkakataon.Tsk. Suking-suki na ak
"Does that mean you are choosing him over me?"Humugot ako ng isang malalim na hangin at binuga iyon para maiwasan ang di inaasahang pagluha ng mata ko.Naalala ko na naman kasi ang itsura kanina ni Michael bago ko sya iwan sa school at sumama kay Dark pauwi. Puno ng sakit iyon at tila di makapaniwalang nagawa ko syang suntukin.Gusto ko mang sagutin ang tanong nya at sabihin 'oo', ngunit nag-aalangan ako kung iyon nga ba ang lalabas sa bibig ko. Baka hindi na lang kasi katawan ko ang tumraydor sa akin. Baka pati na rin ang puso ko.Sa tingin ko kasi, ang pagmamahal ko sa kanya ay nababalutan lang ng takot at galit dahil sa mga nangyari. Pakiramdam ko ano mang oras mawawala ang nakabalot na iyon at mapapatawad ko na syang muli tulad ng parating nangyayari.At bago pa mangyari 'yon, gagamit ko ang takot at galit sa puso ko para sa wakas ay makalimutan ko na ang nararamdaman ko sa kanya. At sana sa oras na mangyari iyon, maaari na akong maging masaya.Mariing kinagat ko ang labi ko at p
Ilang araw na ang nakalipas simula nang mag-away kami ni Michael. Simula nang mangyari 'yun, sa tuwing nagkikita man kami sa room o kung nagkakasalubong sa hallway, hindi kami nagpapansinan. Hindi ko sya iniimikan at ganun din naman sya. Naging hangin ang turingan namin na isa't-isa't. Ni hindi man lang nagtatama ang mata namin kahit isang beses. Alam kong nararamdaman ng mga taong nakapaligid sa amin na may problema kami ni Michael ngunit mas pinipili nalang siguro nilang manahimik at huwag mangialam. Look's like our friendship is really over... Napangiti ako ng mapait dahil sa naisip ko. Ito naman ang gusto ko, di'ba? Ngunit bakit ganito kabigat sa pakiramdam? Siguro ay nasasayangan lang ako sa haba ng panahon na pinagsamahan namin. Siguro ay sa una lang ito at kapag naglaon, nakakasanay ko din ang ganitong sitwasyon naming dalawa. Mawawala na ang nararamdaman ko para sa kanya at pag nangyari 'yon, magiging masaya na akon Pero ganito ba talaga muna kasakit ang dapat maramdaman
"Don't touch me..."Nanatili akong tulala sa kawalan habang patuloy na umuulit sa isipan ko ang mga salitang sinabi kanina sa akin ni Michael. Napakalamig pa ng tingin na ipinupukol nya sa'kin ng mga oras na 'yon na para bang hindi nya ako kilala.Wala tuloy akong nagawa kundi bumitaw sa pagkakahawak sa kanya at tingnan nalang sya habang naglalakad pabalik sa mga kateammates pa namin.Siguro ay nagulat ako dahil hindi iyon ang inaasahan ko na irereact nya. Akala ko ay magagalit lang sya sa akin at sisigawan ako.Pero hindi sya nagalit at hindi rin sya sumigaw. Sinabi nya lang ang mga salitang iyon gamit ang malamig na boses. At dahil doon, pakiramdam ko ay itinaboy nya ako palayo sa kanya.Aaminin ko, natakot ako sa ginawa nya dahil si Michael pa naman iyong tipo ng tao na kapag hindi na nya gustong makausap ang tao, ibig sabihin lang nayon ay sawa na sya sayo.Hindi na sya maaapektuhan sa taong iyon at aakto na parang hindi sila magkakilala.Pero ano bang karapatan kong matakot? Hindi
"Carlo, inom ka pa!" Sabi ni Coach at muling tinagayan ng alak ang baso ko. Marahas na napailing naman ako sa ginawa nya, "De, tama na po. Hindi po ako pwedeng uminom ng marami, magagalit po 'yung Tita ko." Sabi ko na lamang. Ang totoo nyan, ayos lang naman kay Tita kung iinom ako basta limitahan ko lang daw. Ako lang talaga ang may ayaw uminom ng madami dahil di ako gaanong sanay. "Teka, nasan na ba si Michael?" Biglang tanong ni Coach kina Ailan na nagkukwentuhan tungkol sa nangyari sa game kanina. Napatingin naman 'yung tatlo sa kanya. Napansin ko na napasulyap muna si Ailan sa'kin, "Bigla pong nawala pagkatapos ng game, eh!" Sabi nya. Kinuha ko 'yung baso na tinagayan ni Coach ng alak kanina at ininom iyon sa sobrang inis. Alam ko naman kasing kaya wala dito si Michael ay dahil iniiwasan ako nito. Eh di wag sya pumunta! Ano naman? Pabor pa nga sa'kin 'yun. Naramdaman ko bigla ang mainit na pag guhit ng alak sa lalamunan ko nang lunukin ko iyon. Nagtaka pa ako dahil hindi na
"Nhnn~"Mabilis akong napagalaw mula sa kinauupuan ko, katabi ng kama na kinahihigaan ng taong mahal na mahal ko. Hanggang ngayon, ramdam ko pa rin ang galit sa dibdib ko habang pinagmamasdan ang mukha niya na may konti mga pasa at galos.Hinding-hindi ko hahayaang hindi magbayad ang mga taong gumawa sa kanya ng mga bagay na ito. Sisiguraduhin kong magiging mala-impyerno ang buhay nila. He doesn't deserve any of this, my lovely angel. He's been through a lot and I don't like the fact that all of it was my fault.Damn.If only I could lock him up. He wouldn't be hurt anymore. No one would see him or would want to take him away from me. He will be only mine and will always be there by my side. God, I could look at him all day. That was a good idea, right?Yeah, I could lock him up with me, forever. I can do that,but I won't.I've been selfish enough. I don't want to hurt him anymore. I don't want to be the reason of his tears again. I don't want to see his back again, like he's about t
"Oh, God!" Mahinang pag-ungol ko at mariing ipinikit ang mata ko nang bumilis ang paggalaw ni Michael sa loob ko.He opened my legs wider as his thrust became deeper. I bit my lower to stop myself from moaning. We're inside the car for fuck's sake. In a fucking car.I don't how or why did I let him do this here. We just ate lunch in a restaurant then suddenly he asked me to try doing it in the car. I wasn't suppose to agree. Promise hindi ko talaga alam kung paano niya ako napapayag."Not there, Kael! Dammit!" Asar na sabi ko nang naramdaman ko ang paghalik nya sa leeg ko. Mamarakahan na naman niya ako doon kahit na alam nyang may ibang makakakita noon.Naramdaman ko ang pagngiti niya sa leeg ko at mabilis ko naman hinila ang ulo nya palayo sa leeg ko. If I know, gagawin nya pa rin iyon kahit na ayaw ko para lang asarin ako. Ganoon siya kaisip bata."Don't." Nanlilisik matang banta ko sa kanya at nakangiting tumango naman siya."Yes, my love!" Bulong nya malapit sa tenga ko at kinagat
"Ehem." Pagtikhim ko muna bago kumatok sa pinto ng music room.Napatigil naman sa pagtugtog ng piano si Dark at napatingin sa direksyon ko. May bakas ng konti gulat sa mukha nya ngunit agad din iyong napalitan ng ngiti."Carlo." Masiglang bati nya at sinenyasan akong pumasok. "What brought you here?""Uhh, this." Sabi ko at inangat ang hawak kong paper bag kung saan nakalagay ang mga gamit na ipinahiram nya sa'kin. "I came to give this back. Salamat ng marami." Sabi ko at inabot sa kanya 'yung paper bag."You are always welcome." Sabi naman nya na malaki ang ngiti sa labi. Bigla tuloy ako napakunot ng noo."Good mood ka ata. What happened?" Tanong ko at umupo sa isang silya doon."Oh c'mon, Carlo." Sabi nya at umiling. "You know I'm always like this when you're around." Tuloy pa nya at nagkibit-balikat.I made a face. Nope, hindi ako kinikilig ha? Ayoko lang magkaroon awkwardness sa pagitan naming dalawa. Isa pa, wala ako sa mood kiligin ngayon."Any news?" Tanong ko sa kanya. Baka la
"What's this?"Ramdam ko ang pagbilis ng puso ko nang magsalita si Michael sa harap ko. Di maipinta ang mukha nya at para bang walang tiwalang nakatingin sa'kin.Nakangiting napatingin ako sa cellphone nya na may message na galing sa'kin.I know something about Carlo. If u're interested, meet me at $@#^*. I'd be more thn willing to share...'Yan ang nakasulat sa message na pinadala ko sa kanya. At hindi naman ako nagsinungaling. I really know something about Carlo pero si Avy na ang bahala doon. Ginamit ko lang ang idea na 'yan para makausap muli sya ng malapitan. May gusto kasi akong sabihin."Do you remember me?" Sabi ko at binalik ang tingin ko sa kanya."I have no time to remember you. I'm here for this," sabi nya at iniangat ang kanyang cellphone. "What do you mean by this?"Saglit nawala ang ngiti sa labi ko ngunit agad ko din iyong ibinalik. I'm already expecting him to be this cold. Sabi kasi sa'kin ni Avy, pinagba-bawalan daw sya ni Carlo makipag-usap sa ibang babae."That's
"Are you cold?" Bulong ni Michael sa tenga ko at may hinigpitan ang pagkakayakap sa'kin mula sa likod.Marahan akong umiling at napangiti nang maramdaman ang paggalaw ng kamay nya habang nakahawak sa kamay ko. "Baba na tayo?" Tanong ko.Binaba nya ang mukha nya at isiniksik iyon sa leeg ko, "Ikaw ang bahala." Pag-ungol nya.Kasalukuyan kaming nasa rooftop ngayon ng hotel na pagmamay-ari ng isa sa mga shareholder ng school namin. Kasama ito sa mga expenses na binayaran namin at dito kami magpapalipas ng gabi.Nang matapos magsaya ang mga estudyante sa EK, dito na agad kami tumuloy para magpahinga. Pero bago kami umakyat sa mga kwarto namin, niyaya muna ako ni Michael paakyat dito.Napatakla ako sa sinagot nya, "Ako 'yung nagtatanong, eh." Sabi ko at di naman sya umimik. "What about you? Aren't you feeling cold?" Tanong ko pabalik sa kanya.Mas isiniksik nya ang mukha nya sa leeg ko. Nagtaasan naman ng bahagya ang balahibo ko nang maramdaman ang paglapat ng labi nya sa leeg ko, "Not rea
What was that?Di makapaniwalang tanong ko sa sarili ko habang nakatingin sa kawalan.Kasalukuyan akong nakaupo ngayon sa isang bench at pilit iniisip kung si Michael nga ba ang nakita ko kanina. Sya ba talaga 'yung nakahalikan ni Hikari?"Argh! Ang tanga ko talaga!" Pagkausap ko sa sarili ko habang tinotoktokan ang ulo ko.Bakit hindi ko sila nagawang lapitan at kumprontahin? May karapatan naman ako di'ba? Boyfriend ko si Michael. Pede ko silang sugurin at pagsasampalin pero di ko nagawa.Bakit? Tanong ko sa sarili ko kahit alam ko na naman ang kasagutan.Unang-una dahil inunahan ako ng takot. Takot na malaman ko ang katotohanan kung may namamagitan ba sa kanila o wala. Natatakot akong marinig mula mismo sa bibig ni Michael na hindi lang ako nag-iisa para sa kanya.Pangalawa, dahil kaibigan ko si Hikari. Alam ko rin ang nararamdaman nya para sa nobyo ko. Nang makita ko sya kaninang hinahalikan si Michael, di ko maiwasang manlumo. Pero sa kabila 'nun ay di ko rin magawang magalit sa k
"Anong gusto mong sakyan natin?"Nanatiling nakakunot ang noo ni Michael sa tanong ko. Sobra kasing nabadtrip ito nang magdesisyon ang prof na naka-assign magmonitor sa klase namin na mag-alphabetical order sa sitting arrangement namin sa bus.Foundation day kasi ng school namin ngayon at dito iyon gaganapin sa EK.Pasimpleng napabuntong-hininga ako nang wala akong narinig na sagot mula kay Michael. Nagmumuk-mok pa rin ito na parang bata dahil lang sa hindi nya ako nakatabi sa bus. Kaya eto, nadamay ako at pati ako ay di nya pinapansin."Kael stop acting like a child, will you? Wag mo nang isipin ang ginawa ni prof kanina. Mababadtrip ka lang lalo." Sabi ko sa kanya at hinila sya papasok ng EK. "Let's enjoy this day." Sabi ko pa at nginitian sya."Acting like a child? No, I'm not." Inis na sabi nya at binawi ang kamay nya mula sa pagkakahawak ko. "You're supposed to sit beside. That's the reason why I agreed to come here kahit na madami pa sa isang dosena na akong nakarating dito." Si
"I-Ikaw ba ang girlfriend ni M-Michael?"Napataas ang isang ko habang nakatingin sa babaeng nasa harapan ko. Para syang tanga dahil kinakalikot nya sa daliri nya habang nakayuko at kinakausap ako."Look at me, will you? Hindi ako masigurado kung ako nga talaga ang kausap mo o may maligno ka dyang nakikita." Sabi ko sa kanya at bigla naman syang sumulyap sa akin. Infairness, may itsura. Pero di hamak na mas maganda ako kesa sa kanya."I-I'm asking you a question." Mahina pa rin na sabi nya.Inilapit ko naman ang tenga ko sa mukha nya, "Ano? Laksan mo nga? Di kita marinig." Inis na sabi ko sa kanya. No, I am not lying. Hindi ko talaga madinig dahil mahina ang boses nya.Di muna sya agad nakapagsalita at saglit na katahimikan ang namagitan sa aming dalawa.Maya-maya bigla syang huminga ng malalim, "I-Ikaw ba ang girlfriend ni Michael?!" Malakas na sigaw nya. Nakapikit pa sya na parang ibinuhos nya lahat ng lakas nya sa pagsigaw na 'yun.Oh, one of his followers, huh?Inismiran ko sya, "A
"Carlo!" Nakangiting bati sa akin ng kaklase ko pagkapasok ko pa lang ng classroom. Ngumiti din naman ako pabalik bilang pagbati."May kailangan ka?" Tanong ko sa kanya gamit ang magalang na tono.Tumango naman sya sa akin na may ngiti pa rin sa labi at tila good-mood na good-mood, "Gusto ko lang kasing itanong kung papasok ba si Michael ngayon? Kase di'ba, di na sya bumalik kahapon pagkatapos ng lunch break?" Tanong nya.Napahawak naman ako sa batok dahil hindi ko din alam kung aattend nga ba si Michael ngayon o hindi.Pagbalik ko kasi kahapon sa room pagkatapos namin mag-usap ni Dark, wala sya sa room. Dumating na 'yung prof namin at nag-umpisa na magturo pero hindi talaga sya umattend. Sinubukan ko pa nga na pumunta sa ibang klase nya na hindi kami magkaklase pero wala daw talaga sya."Hindi ko alam, eh." Sagot ko naman sa kanya sa nanghihinayang na tono.Sa totoo nyan, hinala ko lang, kaya hindi sya pumasok kahapon ay dahil ng kissmark na iniligay ko sa leeg nya. Siguro ay kinain