Chapter 12Napabuntong hininga muna ako habang nakatayo dito sa harap ng gate. Humuhugot ng lakas ng loob para sakaling pag nagkita kami ni Michael ngayong araw, makakausap ko sya ng normal at parang walang nangyari.Kaya ko 'to!Sabi ko sa isipan ko bago tuluyang pumasok ng gate.Habang naglalakad biglang may tumapik sa balikat ko. Agad ko naman tiningnan kung sino iyon."Kamusta na ang pakiramdam mo?" Tanong agad ni Dark sa'kin pagkatagpo ng mata namin. Binigyan ko naman sya ng isang taos-puso na ngiti."Ayos na ako. Salamat nga pala kahapon. Pasensya na rin sa inasal ko." Sabi ko sa kanya habang nakahawak sa batok ko.Sobra kasi akong nahihiya sa kanya. Halos kakikilala pa lang namin pero nakita na nya agad ang mga ganung sides ko. Pero labis naman ang pasasalamat ko dahil sya iyong kasama ko kahapon at hindi kung sino-sino lamang. Meron kasi parte sa puso ko na nagsasabing mapagkakatiwalaan sya.Umiling ng marahan si Dark. "Don't worry about it. How's your arm, by the way?" Sabi n
Chapter 13Hindi ako nakasagot nang marinig ko na agad ang galit na boses ni Michael. Napalunok ako ng laway napansing nakatingin sa akin si Dark.Anong gagawin ko? Di nya pwedeng malaman na kasama ko ngayon si Dark. Magagalit si Michael sa akin kapag nalaman nya 'to. Napagbawalan na nya ako dati, ano'ng sasabihin ko?Iniwas ko ang tingin ko kay Dark at nagsalita ng mahina, "M-May pinuntahan lang ako." Sagot ko sa tanong ni Michael at labis hiniling na sana di nya mapansing nagsisinungaling ako."Tell me the exact place. I'm going there." Malamig na sabi nya. Napatikhim naman ako dahil sa sobrang panunuyo ng lalamunan ko."Actually, papunta na ako sa room. Magtitime na di'ba?" Pagsisinungaling ko pa.Tumahimik naman ang nasa kabilang linya. Narinig ko muna syang bumuntong hininga bago nagsalita. "Are you with someone right now?"Muli ako napatingin kay Dark na mukhang naku-curious kung sino ang kausap ko. Marahang lumapit pa sya sa akin at pinagkrus ang braso nya. Nanliit tuloy ako da
Chapter 14Nalipat lahat ng paningin ng mga estudyante sa room namin nang padabog na namang nagbukas ang pintuan.Tulad ng inaasahan, si Michael na naman ang pumasok. Pawisan ito at sinabi na naman ang usual line niya, "Ma'am, sorry for being late." Paghingi nya ang pasensya sa professor namin na tumango at muli nang bumalik sa pagkaklase. Bad mood ata si tanda.Agad akong napaiwas nang tingin nang magtama ang paningin namin ni Michael. Nag-umpisa syang maglakad at tumigil sa tapat mismo ng desk ko. Nagpatay malisya naman ako at kunwari ay may binabasa sa notebook ko.Napansin nya sigurong wala akong balak na pansinin sya kaya naman naupo na sya at naglabas ng kung ano sa bag nya.Maya-maya ay may pumatak na crumpled paper sa desk ko galing panigurado kay Michael. Muli ay nagpatay malisya ako at dahan-dahang siniko iyong papel para mahulog iyon sa sahig.Rinig kong napatakla si Michael sa ginawa ko at di ko naman maiwasang mapangi. Sinigurado ko naman di nya napansin ang pagngiti ko.
Chapter 15"Aray... po... ate dahan-dahan po!"Natawa nalang ako nang maluha-luhang sinabi ni Hikari iyong mga salita iyon sa babaeng nagbubunot ng kilay nya. Kasi naman, kahit nasasaktan na sya di parin nya nakakalimutang gumalang. Kakatuwa syang panuorin dahil kakaiba 'yung mga reaksyon nya."Wag ka malikot, be! Baka hindi pumantay ang bunot ko!" Sabi pa ng babae na nagbubunot ng kilay ni Hiraki. Pilit nitong inihaharap ang mukha nya pero nanlalaban naman sya.Tumingin iyong babae kay Dark na para bang humihingi ng tulong. Napabuntong hininga naman si Dark na nasa tabi bago tumayo at lumapit sa kapatid nya.Nagulat ako nang bigla nya pisilin ang kaliwang pisngi ni Hikari at napaaray naman ito. "Wag ka nga maarte, Hikari! Tinutulungan ka na nga dyan! Pag di pumantay 'yang kilay mo bahala ka, sa halip na mawalan ka ng bully madadagdagan pa dahil mukha kang tanga!" Sabi ni Dark kay Hikari at binigyan ito ng masamang tingin.Di naman sumagot si Hikari at maluha-luhang tumingin dun sa ba
"Woah! Hikari, is that you?" Natutuwang tanong ko habang papalapit kami sa isang babaeng nakatayo sa harap ng isang salamin. Mukhang di rin sya makapaniwala sa nakikita nya. "You're look very different."Namumulang tumingin naman sya sa'min ng kuya nya at kiming ngumiti. "I can't believe it myself." Nahihiya pang sabi nya.Inilipat ko naman ang tingin ko kay Dark na abot tenga ang ngiti. Tumatango-tango pa sya habang nakahawak sa baba nya. "Hmm. I knew it. Ghad, I'm a genius." Mahangin na bulong nya.Natawa ako sa sinabi nya. Para syang isang artist habang tinitingnan ang obra maestra nya. Ehem, wala po syang ginawa kanina kundi kumain ng tatlo bowl ng ice cream. 'Yung nagmake-up po ang bigyan natin ng credits.Binalik ko ang tingin ko kay Hikari.Iba na ang suot nya ngayon. It's a cute pink dress. Tama lamang ang haba nito. Kita ang napakaputi na tuhod at binti ni Hikari. Sleeveless iyong dress kaya medyo na expose 'yung braso nya pero desente parin tingnan. Napansin kong wala na din
After kong makatanggap ng letter mula sa isang di kilalang tao, pakiramdam ko ay parati na may nagmamatyag sa bawat kinikilos ko. Pakiramdam ko palaging may mata na nakasunod sa bawat galaw ko. Nararamdaman ko ang presenya nya sa paligid ngunit hindi ko sya makita. Simula noon, palagi din akong nakakatanggap ng rosas na nakalagay sa loob ng locker ko. Ang totoo nyan, napapalitan ko ang lock ng locker ko pero sa di malamang dahilan ay patuloy parin ang pagtanggap ko ng mga rosas.Natatakot man ako ay wala akong ibang pinagsabihan. Tulad ng palaging rason ko, ayoko nang mandamay pa ng ibang tao. Isa pa lalaki ako kaya walang dapat ikabahala. Medyo liko man ang sekswalidad ko, may lakas parin naman ako ng tulad sa iba pang mga lalaki. Hindi ko na rin masyadong iniisip at binibigyang pansin ito. Lalo na at malaki ang posibilidad na babae ang may kagagawan ng prank na ito, hanggang sulat lang ang magagawa nya.Naputol ang malalim na pag-iisip ko nang biglang tumunog ang cellphone ko na na
"D-Dark?" Mahinang sabi ko.Tama, si Dark nga ang nakabungguan ko. Bigla naman akong nakaramdam ng relief nang malaman kong nandito siya sa harapan ko. Tila nabawasan ang sakit sa loob-loob ko. Ngunit kahit na naibsan ang sakit sa dibdib ko, andun parin ang luha na gustong kumawala mula sa mata ko.Inilahad naman sa'kin ni Dark ang kamay nya para tulungan akong tumayo ngunit di ko na iyon natanggap dahil nag-umpisa nang tumulo ang mga luhang kanina ko pang pinipigilan.Halata ang gulat mula sa mukha ni Dark dahil sa biglaan kong pag-iyak sa harap nya. Ngunit hindi sya nagtanong sa akin.Marahang inalalayan nya akong patayo at hinila papunta kung saan. Dinala nya ako sa likuran ng bahay nina Michael kung saan naroroon pool at kung saan walang tao kundi kaming dalawa lang.Hindi sya nagsalita at inantay nya lang akong matapos ng pag-iyak. Nakaupo lang kami sa isang upuan doon habang tahimik nya akong pinagmamasdan."You alright now?" Tanong nya nang mapansin nyang hindi na ako naiyak. M
"Kuya, do I really have to attend school wearing this outfit?" Nahihiyang tanong ko kay Kuya Dark na nagda-drive ngayon papuntang school. "Baka hindi bagay sa'kin." Dagdag ko pa at tiningnan ang suot kong off-shoulder dress na above knee ang haba. Tinapunan naman ako ni Kuya ng tingin at agad ding binalik ang mata nya sa daan, "Hikari, have faith in your self. You look stunning today." Pagpuri sa akin ni Kuya Dark dahilan para mamula ako. Hindi kasi ako sanay na pinupuri ako ng tao, kung kutya siguro baka kasanayan ko pa. Napakagat ako sa labi ko, "Hindi ba malaswang tingnan?" Paninigurado ko pa. Eh kasi naman, medyo labas ang hita at balikat ko sa suot ko. Nakakailang talaga para sa akin. Nagulat ako nang tumawa nang malakas si Kuya, "Patawa ka, 'neng!" Sabi nya. "Ikumpara mo naman 'yang sa mga suot ng kaklase mo na halos labas na 'yung kuyukot at hinaharap nila, di hamak na disente kang tingnan." Sabi nya na naiiling-iling pa. "Kuya naman, eh!" Ungot ko sa kanya. Kinakabahan na
"Nhnn~"Mabilis akong napagalaw mula sa kinauupuan ko, katabi ng kama na kinahihigaan ng taong mahal na mahal ko. Hanggang ngayon, ramdam ko pa rin ang galit sa dibdib ko habang pinagmamasdan ang mukha niya na may konti mga pasa at galos.Hinding-hindi ko hahayaang hindi magbayad ang mga taong gumawa sa kanya ng mga bagay na ito. Sisiguraduhin kong magiging mala-impyerno ang buhay nila. He doesn't deserve any of this, my lovely angel. He's been through a lot and I don't like the fact that all of it was my fault.Damn.If only I could lock him up. He wouldn't be hurt anymore. No one would see him or would want to take him away from me. He will be only mine and will always be there by my side. God, I could look at him all day. That was a good idea, right?Yeah, I could lock him up with me, forever. I can do that,but I won't.I've been selfish enough. I don't want to hurt him anymore. I don't want to be the reason of his tears again. I don't want to see his back again, like he's about t
"Oh, God!" Mahinang pag-ungol ko at mariing ipinikit ang mata ko nang bumilis ang paggalaw ni Michael sa loob ko.He opened my legs wider as his thrust became deeper. I bit my lower to stop myself from moaning. We're inside the car for fuck's sake. In a fucking car.I don't how or why did I let him do this here. We just ate lunch in a restaurant then suddenly he asked me to try doing it in the car. I wasn't suppose to agree. Promise hindi ko talaga alam kung paano niya ako napapayag."Not there, Kael! Dammit!" Asar na sabi ko nang naramdaman ko ang paghalik nya sa leeg ko. Mamarakahan na naman niya ako doon kahit na alam nyang may ibang makakakita noon.Naramdaman ko ang pagngiti niya sa leeg ko at mabilis ko naman hinila ang ulo nya palayo sa leeg ko. If I know, gagawin nya pa rin iyon kahit na ayaw ko para lang asarin ako. Ganoon siya kaisip bata."Don't." Nanlilisik matang banta ko sa kanya at nakangiting tumango naman siya."Yes, my love!" Bulong nya malapit sa tenga ko at kinagat
"Ehem." Pagtikhim ko muna bago kumatok sa pinto ng music room.Napatigil naman sa pagtugtog ng piano si Dark at napatingin sa direksyon ko. May bakas ng konti gulat sa mukha nya ngunit agad din iyong napalitan ng ngiti."Carlo." Masiglang bati nya at sinenyasan akong pumasok. "What brought you here?""Uhh, this." Sabi ko at inangat ang hawak kong paper bag kung saan nakalagay ang mga gamit na ipinahiram nya sa'kin. "I came to give this back. Salamat ng marami." Sabi ko at inabot sa kanya 'yung paper bag."You are always welcome." Sabi naman nya na malaki ang ngiti sa labi. Bigla tuloy ako napakunot ng noo."Good mood ka ata. What happened?" Tanong ko at umupo sa isang silya doon."Oh c'mon, Carlo." Sabi nya at umiling. "You know I'm always like this when you're around." Tuloy pa nya at nagkibit-balikat.I made a face. Nope, hindi ako kinikilig ha? Ayoko lang magkaroon awkwardness sa pagitan naming dalawa. Isa pa, wala ako sa mood kiligin ngayon."Any news?" Tanong ko sa kanya. Baka la
"What's this?"Ramdam ko ang pagbilis ng puso ko nang magsalita si Michael sa harap ko. Di maipinta ang mukha nya at para bang walang tiwalang nakatingin sa'kin.Nakangiting napatingin ako sa cellphone nya na may message na galing sa'kin.I know something about Carlo. If u're interested, meet me at $@#^*. I'd be more thn willing to share...'Yan ang nakasulat sa message na pinadala ko sa kanya. At hindi naman ako nagsinungaling. I really know something about Carlo pero si Avy na ang bahala doon. Ginamit ko lang ang idea na 'yan para makausap muli sya ng malapitan. May gusto kasi akong sabihin."Do you remember me?" Sabi ko at binalik ang tingin ko sa kanya."I have no time to remember you. I'm here for this," sabi nya at iniangat ang kanyang cellphone. "What do you mean by this?"Saglit nawala ang ngiti sa labi ko ngunit agad ko din iyong ibinalik. I'm already expecting him to be this cold. Sabi kasi sa'kin ni Avy, pinagba-bawalan daw sya ni Carlo makipag-usap sa ibang babae."That's
"Are you cold?" Bulong ni Michael sa tenga ko at may hinigpitan ang pagkakayakap sa'kin mula sa likod.Marahan akong umiling at napangiti nang maramdaman ang paggalaw ng kamay nya habang nakahawak sa kamay ko. "Baba na tayo?" Tanong ko.Binaba nya ang mukha nya at isiniksik iyon sa leeg ko, "Ikaw ang bahala." Pag-ungol nya.Kasalukuyan kaming nasa rooftop ngayon ng hotel na pagmamay-ari ng isa sa mga shareholder ng school namin. Kasama ito sa mga expenses na binayaran namin at dito kami magpapalipas ng gabi.Nang matapos magsaya ang mga estudyante sa EK, dito na agad kami tumuloy para magpahinga. Pero bago kami umakyat sa mga kwarto namin, niyaya muna ako ni Michael paakyat dito.Napatakla ako sa sinagot nya, "Ako 'yung nagtatanong, eh." Sabi ko at di naman sya umimik. "What about you? Aren't you feeling cold?" Tanong ko pabalik sa kanya.Mas isiniksik nya ang mukha nya sa leeg ko. Nagtaasan naman ng bahagya ang balahibo ko nang maramdaman ang paglapat ng labi nya sa leeg ko, "Not rea
What was that?Di makapaniwalang tanong ko sa sarili ko habang nakatingin sa kawalan.Kasalukuyan akong nakaupo ngayon sa isang bench at pilit iniisip kung si Michael nga ba ang nakita ko kanina. Sya ba talaga 'yung nakahalikan ni Hikari?"Argh! Ang tanga ko talaga!" Pagkausap ko sa sarili ko habang tinotoktokan ang ulo ko.Bakit hindi ko sila nagawang lapitan at kumprontahin? May karapatan naman ako di'ba? Boyfriend ko si Michael. Pede ko silang sugurin at pagsasampalin pero di ko nagawa.Bakit? Tanong ko sa sarili ko kahit alam ko na naman ang kasagutan.Unang-una dahil inunahan ako ng takot. Takot na malaman ko ang katotohanan kung may namamagitan ba sa kanila o wala. Natatakot akong marinig mula mismo sa bibig ni Michael na hindi lang ako nag-iisa para sa kanya.Pangalawa, dahil kaibigan ko si Hikari. Alam ko rin ang nararamdaman nya para sa nobyo ko. Nang makita ko sya kaninang hinahalikan si Michael, di ko maiwasang manlumo. Pero sa kabila 'nun ay di ko rin magawang magalit sa k
"Anong gusto mong sakyan natin?"Nanatiling nakakunot ang noo ni Michael sa tanong ko. Sobra kasing nabadtrip ito nang magdesisyon ang prof na naka-assign magmonitor sa klase namin na mag-alphabetical order sa sitting arrangement namin sa bus.Foundation day kasi ng school namin ngayon at dito iyon gaganapin sa EK.Pasimpleng napabuntong-hininga ako nang wala akong narinig na sagot mula kay Michael. Nagmumuk-mok pa rin ito na parang bata dahil lang sa hindi nya ako nakatabi sa bus. Kaya eto, nadamay ako at pati ako ay di nya pinapansin."Kael stop acting like a child, will you? Wag mo nang isipin ang ginawa ni prof kanina. Mababadtrip ka lang lalo." Sabi ko sa kanya at hinila sya papasok ng EK. "Let's enjoy this day." Sabi ko pa at nginitian sya."Acting like a child? No, I'm not." Inis na sabi nya at binawi ang kamay nya mula sa pagkakahawak ko. "You're supposed to sit beside. That's the reason why I agreed to come here kahit na madami pa sa isang dosena na akong nakarating dito." Si
"I-Ikaw ba ang girlfriend ni M-Michael?"Napataas ang isang ko habang nakatingin sa babaeng nasa harapan ko. Para syang tanga dahil kinakalikot nya sa daliri nya habang nakayuko at kinakausap ako."Look at me, will you? Hindi ako masigurado kung ako nga talaga ang kausap mo o may maligno ka dyang nakikita." Sabi ko sa kanya at bigla naman syang sumulyap sa akin. Infairness, may itsura. Pero di hamak na mas maganda ako kesa sa kanya."I-I'm asking you a question." Mahina pa rin na sabi nya.Inilapit ko naman ang tenga ko sa mukha nya, "Ano? Laksan mo nga? Di kita marinig." Inis na sabi ko sa kanya. No, I am not lying. Hindi ko talaga madinig dahil mahina ang boses nya.Di muna sya agad nakapagsalita at saglit na katahimikan ang namagitan sa aming dalawa.Maya-maya bigla syang huminga ng malalim, "I-Ikaw ba ang girlfriend ni Michael?!" Malakas na sigaw nya. Nakapikit pa sya na parang ibinuhos nya lahat ng lakas nya sa pagsigaw na 'yun.Oh, one of his followers, huh?Inismiran ko sya, "A
"Carlo!" Nakangiting bati sa akin ng kaklase ko pagkapasok ko pa lang ng classroom. Ngumiti din naman ako pabalik bilang pagbati."May kailangan ka?" Tanong ko sa kanya gamit ang magalang na tono.Tumango naman sya sa akin na may ngiti pa rin sa labi at tila good-mood na good-mood, "Gusto ko lang kasing itanong kung papasok ba si Michael ngayon? Kase di'ba, di na sya bumalik kahapon pagkatapos ng lunch break?" Tanong nya.Napahawak naman ako sa batok dahil hindi ko din alam kung aattend nga ba si Michael ngayon o hindi.Pagbalik ko kasi kahapon sa room pagkatapos namin mag-usap ni Dark, wala sya sa room. Dumating na 'yung prof namin at nag-umpisa na magturo pero hindi talaga sya umattend. Sinubukan ko pa nga na pumunta sa ibang klase nya na hindi kami magkaklase pero wala daw talaga sya."Hindi ko alam, eh." Sagot ko naman sa kanya sa nanghihinayang na tono.Sa totoo nyan, hinala ko lang, kaya hindi sya pumasok kahapon ay dahil ng kissmark na iniligay ko sa leeg nya. Siguro ay kinain