Continuation…
Dalawang oras.
Dalawang oras na akong naririto pa rin sa loob ng isang kwarto.
“Dapat na ba nating pakainin ‘yan?” tinig ng isang lalaki na nasa likod ko. Bulong iyon pero siguro dahil ay nakapwesto siya sa malapit, nadinig iyon. Nakatulong pa na um-echo ang kanilang mga boses sa t’wing sila’y nagsasalita.
May pakiramdam ako na nasa isang vault kami. Or, was it just a feeling? Hindi ko alam. Ngunit kung susubukan kong magpatunog ng isang bagay, at mapansin ang tunog na malilikha noon, masisiguro ko ang hinala ko.
At kung vault nga, e ‘di mas mahirap ang pagtakas. I gritted myn teeth in annoyance. Wala pa nga akong napapatunayan ay sumusuko na agad ako?
“Hindi ko alam. Pero tatlong oras na mula nang nandito ‘yan.”
Napalabi ako. Tatlong oras. Dalawang oras na akong gising. Isang oras na pagkakatulog.
Pagabi na. ibig sabihin.<
Continuation…Isa na lang ang natitirang kasama ko sa loob ng kwarto.Should I… move now?“T-teka, at naiihi rin ako,” dinig kong salita nang tanging tauhan na kasama ko lang ngayon.Napalunok ako. Medyo lumaki ang kaba sa akin na maiiwan na mag-isa rito sa kwarto.“Ang tagal naman kasing dumating ni Albert! Dumi ba inilalabas no’n?” tumawa ito.Pagkaraa’y bumukas ang pinto at mabibigat ang hakbang ng pumasok. Lalaki, base sa naamoy konghumalimuyak na pabango.“Rovert! Ang tagal niyo naming bumalik at gusto ko na ring magbanyo!”So, he was speaking to that Rovert guy now. Iyon ang narinig ko na baka… may gusto sa akin?“H-Huh? O, sige. Ako na lang muna ang magbabantay dito.”
CHAPTER 42 CallThird Person’s POVThree hours earlier…Tahimik ang buong kwarto. Ni isa ay walang gusto na magsalita. Hindi sila pipi at wala ring busal ang mga bibig ngunit tila ba may kung ano sa kanilang lalamunan ang pumipigil sa kanila upang magsalita. Punong puno sila ng lakas ngunit pinapangunahan nag takot – takot nab aka kung maglakas ng loob sila na magsalita ay pumigil sa kanila ang isang bala mula sa baril na hawak ngayon ni Dwane.Yes, he’s awake now. And the news of his wife and only son got kidnapped wasn’t a good welcome to the king you see. At ang mga tauhan nitong nakalinya sa kaniyang harapan at tila mga tuta na minsan lang umamo ay hindi nakatutuwa sa araw na iyon. Wala pang isang araw na nagigising siya at ang mensahe na nawala sa kaniyang piling ang kaniyang asaw
CHAPTER 43Thank YouThird Person’s PovWalang nakaimik kaagad matapos marinig ang ipinasang mensahe ni Karhiza sa lahat. Ang lahat ay may iisang emosyon sa kanilang mga mukha – gulat.“We need to move now to the plan,” ani Dwane na siyang bumasag sa pagiging tahimik ng lahat.Gulat na bumaling sa kaniya ang mga tauhan. Tila hindi naproseso ng lahat ang sinabi ni Dwane.“Plan? Tutuloy pa rin tayo?” wika ni Karhiza. “Hindi niyo ba narinig ang sinabi ko? That mad woman wants your position! Iyong pinaghirapan niyo sa tagal ng panahon! Ibibigay niyo lang iyon sa kaniya?”“Karhiza!” si Sky.Kararating lang nito dahil sa dami ng kinailangang asikasuhin sa opisina ni Dwane. At nang nalaman ang nangyayari ay agad na tinapos ang mga gawain para tulungan ang mga kasamahan. She’s tired and all of them knew th
CHAPTER 44AgentsKarhiza’s POV“Nakahanda na ba ang lahat?” tanong ko sa mga tauhan na nakatalaga sa akin.Isang oras na lang ay aalis na ang barko namin upang layagin ang papunta sa hinihiling na lugar ni Amber, at kung saan din sila nagtatago sa mga oras na ito. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako mapakali sa t’wing maiisip na ang dalawang mag-ina na iyon ay nasa mga kamay nila at anumang oras ay nanganganib ang mga buhay!Alam ko na hindi naman ako nagkulang, ngunit hindi ko pa rin na hindi magawang sisihin ang sarili ko sa nangyaring ito. Kung sana lamang ay naroroon ako. Kung sana lang ay kasama nila ako. Kung sana lang ay hindi ako umalis at inasikaso ang ibang bagay na makakapaghintay naman! Kung sana ay sinamahan ko na lang sila sa mansion at nagawa silang ipaglaban hanggang sa maubos ako… ay sana hindi kami aabot sa ganito!Pinatawag ako ni Sky
CHAPTER 43AgentsSky’s POVI was trained to be perfect like him.“Eyes on the gun, Sky…”Nilingon ko nang may nangungusap na mga mata ang taong nasa tabi ko – ang dahilan kung bakit ako naririto pa sa mundong ito hanggang ngayon, at sinusubukan na baguhin ang dikta ng tadhana sa buhay ko.“Aim the black circle. Think that it’s the enemy in front of you. Then, breathe… and shoot,” dikta niya sa’kin sa malalim at seryosong boses.Kung ano man ang nalaman ko patungkol sa kaniya sa loob ng ilang buwan na nasa puder niya ako, iyon ay ang magkakahalong version niya ng kaniyang sarili sa bawat araw na makakausap ko siya at makikita. He’s a mix of a raven, eyes like a hawk, voice like a roar of a lion, and move like a wild beast. Punong puno ng galit at pait ang kaniyang mga titig sa t’wing nasa harapan
CHAPTER 43AgentsAce’s POV“Handa na ba ang lahat…”Mula sa paglilinis ng baril ay binalingan ko si Boss – si Dwane na nakatayo sa pinakamataas na deck sa malaking yate na pagmamay-ari niya mismo. Ngumisi ako nang bumaba ang tingin ko sa malaking ngalan na nakalagay sa gilid ng yate.ABV.Umiling-iling ako, pero hindi ko magawang matawa. Wala na, inlababo na nga ang batas namin. Pero teka, hindi ito ang oras ng pagbibiro, gago ka! Baka marinig pa ako ni Dwane at maramdaman ko na lang na may tumutulo ng dugo sa katawan ko kasi binarily niya ako sa galit.“Naka-ayos na ang team nina Kisha at Karhiza sa kanilang mga pwesto, Boss.” Tumatakbo si Luke paakyat sa deck nang narinig ko iyon. “Sumama si Alex. Hindi raw niya gusto na wala siyang magawa sa’yo kaya hinayaan ko na.”Napaangat ako ng kilay at tingin.
CHAPTER 44Amber3 hours earlier (Isla Azul)Arra’s POV“Saan niyo nga ba ako dadalhin talaga?”Nakailang tanong na yata ako no’n pero ni isa sa apat na kasama kong tauhan ay hindi ako sinagot. Kay si Rovert na nasa tabi ko at isa sa humahawak ng mariin sa braso ko upang hindi ako makatakas ay hindi rin ako pinapansin. Akala ko ba kanina ay kakampi ko ito? Mapapalambot ko na sana ang puso ng isang ito at makakatakas na ako kung hindi lang dumating nang maaga ang mga kasama niya!Sayang lang ang pagkakataon ko na iyon!“Ano? Walang magsasalita sa inyo? Mag-iingay lang ako ng mag-iingay dito hanggang sa mainis na kayo sa akin sige!” pang-aasar ko.Isang malaking hallway ang dinaraanan namin. Kanina lang ay umakyat naman kami sa isang hagdan at sumakay ng elevator. Sa hula ko ay isang malaking build
Continuation…Sana pala ay ginawa ko na ito kanina pa.“Hindi ba ‘yan matatapos kakadaldal? Para na akong nahihilo sa boses niya!” si Delton na nginisihan ko na lang.Nasa isang malaking kwarto kami, na mukhang opisina pa nga dahil sa iilang gamit lamang na nasa loob. Isang lamesa, isang swivel, isang shelf sa gilid na may kakaunting mga libro at isang painting ng ahas sa isang tabi. Kitang kita ko na at alam na alam ko na ang hitsura no’n kahit sa malayuan dahil iyon din ang imahe ng ahas na nasa mga atok at leeg nitong mga kasama ko.Nilingon ko ang malawak na dagat na nasa harapan namin. Ang nasa likod ng mesa at isang swivel ay isang malaking glass window na abot tanaw ang dagat sa harapan. Ang paghampas ng mga alon sa dalampasigan ay umaabot pa rin hanggang dito, kahit nasa pinakaitaas kaming kwarto, at kulob ang opisina.“Sino ang may-ari nitong kwarto?&rdquo
Epilogue “We’re like a picture of a happy family, isn’t it?” Tito Wesker said. Umihip ang panggabing hangin. Magmula pa nang makarating kami rito, at pagmulat ko ng mga mata, ibang pakiramdam na ang dala-dala ko – and I don’t know If it’s because of the person I’m with. “I don’t think so,” Dwane hissed, still holding his gun firmly, while his other hand is holding my hand. Nagising ako na kasama na sa isang sasakyan si Amber at si Tito Wesker. Mukhang dinala nila ako rito sa cliff habang walang malay. At nang magmulat ako ng mga mata, nakikita ko ng nakikipaglaban si Dwane at Reech para sa sariling mga buhay nila. Parang lalabas ang puso ko sa kaba, at sa sobrang takot nang makita siyang nakikipaglaban sa mga tauhan ni Tito Wesker. I saw him got beaten up, then rose and kill the enemies. Hindi ko alam kung kailan ba ako masasanay na makita siyang ganoon. Hindi ko alam. Hindi kailanman. Pero kung ano man
Continuation…Karhiza’s POV“Hindi pa ba matatapos ‘to? They’re so many!” si Ace, matapos paulanan ng bala ang isang batalyong Vipers na sumalubong sa amin.Ngumisi ako, bago sinapak ang isang bitbit ko pa na Viper. He’s right and they’re so many of them. Mukhang marami talagang pera si Wesker Cruz at maraming ipinambayad sa mga ito.“Kaunti na lang ito,” si Sky. “Kanina ay halos hindi ko sila mabilang sa dami. But now, marami naman na tayong nalinis kaya malapit na ito.”“Nakita niyo na ba si Boss?” si Kisha na inilingan namin ang tanong.Hanggang ngayon ay hindi pa namin alam kung nasaan siya at si Arra. Maybe, he’s now talking to the leader – Wesker Cruz and Amber. Maging si Reech ay hindi rin namin nakita kaya marahil ay magkakasama ang tatlo.May tiwala kami kay Reech. She
Continuation…Hindi matapos-tapos ang pagpapaulan ng bala sa anumang dako ng building.“Luke, support Ace! Kami na ang bahala rito ni Kisha at si Ace lang ang mag-isa roon na kinakalaban si Gravo at Hernaz!” sigaw ni Sky at mabilis na lumapit sa aking likod para magkatalikuran kaming bumaril.Nagkasama-sama na kaming lahat at sa hindi inaasahan, natunugan na pala kanina pa ng Viper Society ang pakay namin sa isla. Dwane is nowhere to be found, gayon din sina Reech, Amber, Wesker Cruz – maging si Arra na hindi ko pa alam kung nagkamalay na bas a mga oras na ito. Successful naman ang pagliligtas nina Sky at Luke kay Zid at nasa ligtas na lugar na ito kasama ng mag-asawang Alex at Gabriella. Kasama nila ngayon ang iba pang sugatan na tauhan ng kampo namin doon at nagpapagaling. Samanatalang si Kurt anamn ay bumaba na sa yate dahil hindi na raw masikmura na… well… nakikipaglaban ako.&ldquo
Continuation..."Now, this is war."Hindi na ako nag-aksaya pa ng oras at nang matapos iyong banggitin ni Gravo, I started firing at him."Kisha, damn it! On my back now!" Sigaw sa akin ni Ace at agad na pinaputukan din ang grupo ni Gravo.Two vs. two. That's the score between us right now. Patuloy lang ako sa pagpapaputok at agad na nagtatago sa likod ng mesa kapag sila naman ang nagpapaulan ng bala. Ace are doing the same thing but he's more determine to kill the two that's why siya ang mas lumalabas sa likod ng sofa na ginagawa niyang pang harang. Pero alam ko na hindi siya magtatagal doon dahil hindi naman matigas iyon gaya ng lamesa ko! At kitang kita ko mismo kung papaano nagsisilabasan ang mga bulak sa sofa nang paulanan ito ng mga bala ni Gravo at Damon!"Hey there kitten," dinig kong tawag ni Damon sa akin at agad na pinaulanan din ako ng bala.Agad akong nagtago. Hinihingal pa ako pero tumitingin din ako sa gawi ni Ace dahil magkat
Continuation…. Kisha’s POV Argh! Wala na bang ika-bo-boring ang araw na ito? “Matagal ka pa diyan?” iritang tanong ko kay Ace. Nakaupo ito sa harapan ko, at nasa loob kami ng napasukan naming office. It looks like an office of the executive. Hindi ko nga lang alam kung kanino sa anim. Nasabi ko na ganoon nga dahil sac tv, nakita namin kung kanino ang room para kay Wesker Cruz. Nakita rin naman na naroon si Arra at mukhang wala pang malay sa mga oras na ito. And since looks like everyone is in chaos, may mga nagkalat na tauhan na sa paligid at may nakabakbakan na rin kami kanina ni Ace. “Manahimik ka nga muna, Kisha!” asik sa akin ni Ace. Lumabi ako at ipinilig ang ulo. “Nag-co-concentrate ako rito!” Nagtaas ang kilay ko. “Nag-co-concentrate na ano? Pagurin ako kasi ako lang ang kanina pa nakikipagbakbakan sa mga tauhan na nakikita na tayo?” Like I said, we’re on a executive floor
Continuation…Sky’s POVBakit ba sa dinarami rami ng pupwede kong makasama, ang taong ito pa ang makakapartner ko?Inis kong binalingan ng tingin ang malapad na likod ni Luke, my assigned partner for today. Patungo na kami ngayon sa bandang kaliwa ng building, kung saan hinihinala naming nakakulong si Zid. Kurt hacked the cctv on the whole building and we saw that Zid was held on a separate floor from Arra. Kawawang mag-ina at ganito pa ang sinapit gayong kamakailan lang naman sila muling nabuong pamilya.Kami ang nautusan na kunin ang anak niya, ni Dwane at ang tumapos sa ibang Vipers executives. Sila ang samahan ng mga matataas ang ranggo sa kampo at hindi sila basta-basta sa galing at husay sa pakikipaglaban. Some of them were an exconvict, and some were still hiding from the police fr years. Hindi ko alam kung dapat ba akong matakot na kami ni
CHAPTER 46 War Karhiza’s POV Present time Ito na ang wakas. At dito na ito magsisimula ngayon, sa islang ito. Isang talon ang ginawa ko mula sa speed boat na pinaandar ni Carl. Kaming dalawa ang magkasama ngayon dahil ang pwesto namin ay papunta sa likuran ng buiding kung nasaan ang vipers Society – ang kampo na kinakalaban namin ngayon. The other agents were assigned on a different location and I know that like us, they’re on their rightful places. “Narito na kami,” si Sky ang narinig ko sa radio ng earphone ko. Tumango ako at binalingan ng tingin si Carl na inaayos ng tali sa isang maliit na bato ang speedboat. Alam ko na narinig niya rin sa kaniyang earphone ang sinabi ni Sky. Nilingon niya ako at tinanguan na para bang may lihim kaming pag-uusap sa mga iyon. Iyon pa ang gagamitin namin mamaya pag-alis sa islang ito kung kaya’t marapat lang na i
Continuation...Hindi naman ganoon kalakihan ang room na kung nasasaan ako. Hindi rin naman ganoon katahimik sa loob ng kwartong iyon dahil sa malalakas na lagslas pa rin ng tubig alat na nanggagaling sa likuran ng building. The sea salt air mixed on the heavy clouds that surrounds on the whole room. Madilim, hindi dahil sa mumunting ilaw sa maliit na chandelier at sa kulay kahel nitong liwanag, kun’di dahil sa mga taong nakapaligid sa akin. At sa mga intention nilang alam ko, hindi ko magugustuhan – anuman ang rason na marinig sa mga bibig nila.“So, saan nga ba tayo magsisimula sa pagbabalik tanaw?” hidni ko pa rin mapigilan ang tumitinding galit at poot kay Tito Wesker, at sa kaniyang mga halakhak na hindi ko alam kung saan niya napupulot. Lalo na sa ganitong sitwasyon.Oh, well. Ako lang naman ang nahihirapan dito, dahil patuloy pa rin naman nila akong hawak sa kanilang mga puder. Kinidnap ka nila, Arra,
CHAPTER 45TruthNo. Hindi totoo ang lahat ng ito.Sabihin niyo na nananaginip lang ako at nasa iisa akong bangungot!Please, someone wake me up from dreaming!“Miss me, hija… Arra?” ani Tito Weskey Rey Cruz sa akin, ang isa sa mga matalik na kaibigan ni Papa at ang isa rin sa mga ninong sa kasal ko at ni Dwane noon.Hindi ko mapigilan ang mapaawang ang labi at hindi magawang hindi magulat sa mga nasasaksihan. Bakit siya narito? Bakit siya ang niluluguran ngayon ng mga tauhang nasa paligid niya. Nakayuko sina Delton at ang dalawa pa niyang kasamahan sa harapan ni Tito Wesker. Na animo’y isa isang hari o kung sino mang nakakataas sa kanila.And slowly, an idea crashed on my mind. Realization hit me hard that made my mind spin like a wheel!Ako ang naliliyo sa dami ng mga reyalisasyon na sumasabog sa utak ko.Ano ba talaga ang tunay na totoo sa mga ito? Gulon