“Ako ang magluluto, maaga pa naman kaya may oras pa. Umupo ka na lang at kwentuhan ako. Ano bang paborito mo? May mga kasangkapan ka ba?” sunod-sunod kong tanong. “Yeah, minsan nagpapaluto lang ako kapag hindi na kaya ng katawan at oras ako.”“Ano?” pasigaw kong tanong. “Nagpapasok ka ng iba rito? Gusto mo ba ako na lang maging taga luto mo?”“Wow, you are my secretary and you wanted to volunter as my cook? Why not but I don’t want you to be my cook,” he stated. Aasahan kong maglalabas na naman siya ng cheesy na linya. “I want you to be my wife…” Hindi ako kinilig kasi ang sabi niya kanina, kilalanin niya muna ako.“Bakit? Kilala mo na ba ako?” I smirked as I asked him.“Soon…”“So, what’s your favourite food?” I asked.“Sinigang pork,” he replied. Ngumiti ako at tumango.Nagsimula akong magluto at hinayaan lang siyang umupo at tingnan ako. “So, who’s the lady in the painting?” tanong ko. Baka nakalimutan niyang pinaupo ko siya para magkwento. “I will start where I found her. When I
Para rin akong tanga, pumunta ako rito sa lugar niya pero hindi na naman ako nagdala ng dammit. Paano ako magbibihis nito? “May problema ba?” Lumingon ako kay Judiel nang magtanong siya at nakita ko sa gilid ng aking mata na papalapit siya sa akin.“Wala akong dalang damit para magpalit.” Nakabusangot kong sagot. Ang tanga ko naman kasi, lagi ko na lang nakakalimutan.“Marami naman akong damit, iyon na lang ang suotin mo.” Kinunotan ko siya ng noo, naglakad siya patungo sa walk-in closet nito at kumuha ng T-shirt, inabot niya sa akin na mas lalo akong nagulat dahil may kasamang underwear. “Bakit may panty?” taka kong tanong.“For emergency,” he replied na para bang hindi weird kung titingnan. How come na may panty rito? Emergency for what?“Nagdadala ka ng babae rito?” tanong ko pa. Natawa pa siya sa sinabi ko, anong nakakatawa? “Sige nga, ipaliwanag mo sa akin kung bait may panty rito sa loob pa ng kwarto mo?” Okay, that was enough. Bakit parang galit ako? No, I am not. Nagtataka la
Bumangon ako at sabay naming hinubad ang suot kong T-shirt, he bit his lower lip as I looked at him. “You are my art,” he said. Pinahiga niya ako sa kama at nasa ibabaw ko siya habang hinahawakan ang bawat parte ng katawan ko. Sa bawat haplos niya, walang ibang lumalabas sa bibig ko kundi ungol. He kissed me passionately, inilagay ko ang aking kamay sa likod niya. Bahagya akong gumalaw nang hawakan niya ang aking dibdib, he squeezed my breast as if it wasa soft toys. “Ohh…hmmm,” I moaned when he kissed my nipple. Patuloy niyang pinaglalaruan ang dalawa kong dibdib at patuloy lang din ang pag-ungol ko. Pinagmasdan ko siyang hinalikan ang tiyan ko pababa sa pagkababae ko kaya mas lalo akong napahawak sa buhok niya.He taste it and eat my lower part. “Ohh, shit…uhm.” I moaned and moaned. Dahil sa naramdaman ko sa ginagawa niya, nawawala na ako sa sarili ko. Tiningnan ko siya nang tumigil ito, napakagat labi ako nang makitang may umbok sa boxer niya.“You want it, touch it.” I lick my
Kinaumagahan, nagising akong may nakayakap sa tabi ko. Napapikit nang maamoy ang mabangong amoy niya. “Good morning.” In his husky voice, I smiled. Mas lalo akong nagising nang halikan niya ako sa labi. “Can I have you as my breakfast?” Kaagad akong bumnagon at umalis sa kama, tinulak ko pa siya nang bahagya. “Tumigilka, ang aga-aga.” I rolled my eyes on him pero ang gago ngumiti lang.“Mamayabang gabi para hindi na maaga.” Mabilis kong kinuha ang unan sa paanan niya at ibinato sa kanya. He laughed. “I am just kidding, babe. Come here, hug me…” He pulled me closer to him at niyakapa nang mahigpit sabay amoy. “You smelss good,” he added. “Kumain na tayo, may pasok ka pa.”“It’s Sunday and day off mo rin as my Secretary. Saan mo gustong pumunta?” Ngumiwi ako sa sinabi niya at napasapo sa noo. Bakit ko bang nakalimutan na Sunday pala ngayon kaya pareho kaming walang trabaho.“But I need to fix your schedule for tomorrow.” I was about to move away pero hinila niya ako pabalik sa kanya.
Sumakay kami sa kotse niya, “ so san mo gustong pumunta?” lumingon ako sa kanya pagkatapos kong Ikabit ang aking seatbelt. hindi ko pa sinabi kung sa kami pupunta. Kanina ko pa talaga iniisip ko saan ko siya dadalhin noong nasa condo pa kami.“We;re going to cemetery, dadalwin ko muna ang magulang ko. Para maipakilala rin kita sa kanila.” Ngumiti siya sa akin na para bang nagustohan ang narinig mula sa akin.“Bakit parang mas kakabahan akong ipakilala mo ako sa kanila kaysa kay Mrs. Santos.” Natawa ako, paano naman siya kakabahan kung patay na ang kausap niya.“Don’t worry, mabait naman ang magulang ko.” I smiled at him. Nagsimula na rin siyang magmaneho. Habang nasa biyahe marami siyang kinukwento sa akin, ang iba ay nakakuha ng attention ko. “Wait…” I stopped him from talking nang marinig ang Damian. “Sino?” I asked to make sure na tama ang narinig ko.“I said, my parents are looking their business partners years ago, the family name is Damian. Gusto ko sana silang tulongan p
Ang una naming pinuntahan ay ice skating. Naalala kong paborito ko ito dati kasama si Daddy. Lucky was a little kid that time, hindi pa marunong magsalita ng diretso. Sa tuwing namamasyal kami noon ay ang una kong hiling kina Mommy ay ang mag-ice skating. Iniisip ko nga na sana bumalik na lang ako sa pagiging bata dahil sa mga panahon na iyon ay kasama ko pa sila pero naisip ko rin na kapag bumalik ako sa pagkabata, maalala ko rin kung paano sila nawala sa buhay ko. I am torn between being a chil in my whole life or an adult that seeking a justice for them. “Are you ready?” Bumaling ako kay Judiel na kakarating lang at may dalang skating shoes, I smiled at him and nodded.“Oo naman, handa ka na bang matalo?” Pagyayabang ko pa pero natigil din nang maalalang, matalo o manalo ay pareho pa rin naman ang gagawin naming dalawa. “I am ready to win and to lose,” he said grinning. Tinulongan niya akong isuot ang para sa akin pagkatapos ay sa kanya naman. He stood up with a smile. Kinuha ni
Mabilis akong napatakbo sa baba pagkatapos umikot ng sinakyan namin. Tawang-tawa pa rin ako dahil sa reaction ni Judiel. “Ano ka na diyan?” Natatawa kong tanong. Nilapitan ko siya at inaalayan. Patuloy pa rin ang pagsusuka nito. “Ang dami mong sinuka. Kakain tayo ng marami para sa nawala mong atay.” Sinamaan niya ako ng tingin. “Ano?” Nagpipigil na ako ng tawa at pang-aasar sa kanya.Paano ba naman kasi, habang umaandar nakahawak siya sa akin at sumisigaw. He even called his Mommy’s name habang ako tawang-tawa sa pagmumukha niya. Kay gwapong tao takot sa roller coaster. Nakasuot pa siya ng suit, pinagtitinginan tuloy kami ng mga tao. “Stop laughing at me. Ayaw ko na umulit.” Inalayan ko na siya bago niya pa maubos lahat ng laman sa tiyan niya rito. “Magpahinga muna tayo,” I said. Pinaupo ko siya sa bench, ibinigay ang dala kong panyo at alcohol. “Ang dami mong inubos sa loob ng tiyan mo. Nakakaawa ka naman.” Mas lalo niya pa akong sinamaan ng tingin dahil sa huli kong sinabi.“Kung
Pagkatpos naming kumain ng dinner, hinatid niya na ako sa amin. “Pumasok ka muna,” aya ko sa kanya pagkababa naming dalawa sa kotse. Sabay kaming tumingin sa bahay dahil maliwanag pa, maaga pa naman kaya gising pa sila. “Tara na.” Humawak ako sa kamay niya para hilahin papasok sa loob. “Wait, may kukunin lang ako sa loob ng kotse.” Kumunot ang noo ko nang bumalik ito sa kotse at may kinuha. “Pasalubong,” he said. “Hindi naman kailangan pero salamat.” I smiled at him as I says that. Tumuloy na kami sa loob at napasapo ako sa noo ko nang marinig ang boses ni Lucky at Ales na nag-aaway.Pagkabukas na pagkabukas ko pa lang sa pintuan, bumungad sa akin ang dalawang nagbabangahan habang nakatingin lang sa kanila si Nanay Elsa. “Anong nangyayari rito?” Sabay silang huminto at lumingon sa akin. Kumunot naman ang noo ni Lucky nang tumingin siya sa likod ko. “Anong ginagawa niya rito?” Inirapan ko siya sa tanong niya. Ang attitude talaga. “He is my boyfriend, dapat lang din na nandito siya.
Nang oras na para sa conference meeting, kasama ni Jeremy si Diana. At ngayon sa harap nila, nagsasalita si Viviane. Puno ng paghanga ang mga naroon, na tila ba perpektong asawa ng isang Saltzman dahil alam niya lahat ng mga sinasabi niya. At habang pinagmasdan ni Diana ang slides sa presentation, may napansin siya. Walang nagbago mula sa siya ang gumawa ng slides. Pero naalala niya na nabanggit ni Viviane ay marami siyang binago dahil mali-mali ang mga ito. Sa nakikita niya ngayon, mukhang sinabi naman ni Viviane ang lahat ng siya mismo ang gumawa. Napangiti siya sa kanyang isipan. Hindi niya inasahan na may ganito pa lang kayang gawin si Viviane, ang angkinin pati ang mga bagay na hindi siya ang gumawa. “Wow, Viviane. Hindi talaga nagkakamali na isa ka sa napiling mapapangasawa ng isang Saltzman. Ang husay ng presentation mo, walang labis walang kulang,” sabi ng isang executive na naroon. Nakikinig lang si Diana sa mga komento nila tungkol kay Viviane, si Viviane naman ay tuwang-
Third Person’s Point of View:Napatigil si Diana sa narinig. Nagulat, hindi inaasahan na iyon ang dahilan ng matanda kung bakit ito umalis ng bansa. Pero gumaan ang pakiramdam niya na nagpapagamot lang ito sa ibang bansa, ibig sabihin may pag-asa pa siyang makita ito at makilala si Justin. “Huwag kang magalit kay Jeremy, Diana. Hindi lang din namin inasahan na iyon ang magiging reaction ng lolo niya,” sabi ni Viviane. Tumingin si Diana sa kanya, at sa isip nito. Oo, hindi lang dapat si Jeremy ang dapat sisisihin kung bakit umalis ang matanda, kasama si Viviane sa dapat na sisihin. “Hindi ko naman iniisip iyon. Ang mahalaga ngayon, nasa maayos siya.” Tumingin siya kay Jeremy ulit. “You can call him and tell him to come back. I’m already here, gusto ko rin na makilala siya ni Justin,” dagdag ni Diana.Nagulat naman silang tatlo, lalo na si Viviane. Palihim niyang ikinuyom ang kanyang mga palad habang nakatingin kay Diana. Naiinis siya. Sino ba naman ang hindi maiinis kung walang iba
DIANA’s POINT OF VIEW:Sinimulan nilang ikwento sa akin lahat, nauna si Viviane pero hindi niya alam bago pa niya ikwento ang tungkol sa kanila ni Jacob, nalaman ko na ang lahat. At alam ko puro kasinungalinga ang lumalabas sa bibig niya dahil si Jacob mismo ang nagsabi sa akin. Pinakinggan ko lang siya sa mga kasinungalingan niya, malayo sa mga kinwento ni Jacob sa akin. Ang laman ng kwento ni Viviane ay puro paghanga at pagbanggit sa pangalan ni Jacob. Pero ako, alam ko; hindi si Jacob ang ibig niyang sabihin, ginamit niya lang ang pangalan ni Jacob para pagtakpan ang desire niya. Si Jeremy pa rin hanggang ngayon. Kasi hindi naman masyadong magaling sa negosyo si Jacob, kaya paano niya nasabi na si Jacob ang nagtaas ng buong Saltzman?It was Jeremy. She can’t fool me. But still, I’m in the act. Dapat akong umakto na naniwala sa kaniya.“Wow, grabe. Ang dami ko na pala talagang hindi alam. Pero honestly, masaya ako na nahanap mo na iyong taong para sa’yo, Vi. After all, Saltzman pa
Sa inis, tinulak ni Viviane si Jacob at tinignan ito nang masama. “Ano bang akala mo sa akin, ha? Tanga para gumawa ng katangahan?” gigil nitong sabi. Ngumisi naman si Jacob. “Alam kong hindi ka pa rin nagbabago, Viviane. Huwag mo na talagang subukan dahil sa oras na may gawin ka, hinding-hindi mo na makikita si Vanessa. Ilalayo ko siya sa’yo. Ayaw kong magalit ang buong pamilya ko sa akin dahil hinayaan kitang gumawa ng kabobohan…ayaw kong madamay ang anak ko.” Pagkatapos sabihin ni Jacob iyon, tumalikod siya para umalis. Naiwan si Viviane na nakakuyom ang mga palat dahil sa galit. Pumikit siya nang mariin. Iniisip ang mga araw pagkatapos mawala ni Diana. FLASHBACK***“Vi, anong nangyari, ah? Ayos ka lang ba?” Nag-aalalang tanong ni Jeremy nang makarating siya sa condo unit ni Viviane. Iniwan niya si Diana dahil tumawag si Viviane na kailangan siya nito. Pagkarating niya, mataas ang lagnat ni Viviane hanggang sa nahimatay ito kaya agad siyang sinugod sa ospital. Pagkarating sa
Masaya si Justin habang naliligo sa dagat kasama ang kanyang magulang—noon pa man ay gusto niya na ito. Bata pa lang, wala siyang ibang ninanais kundi makasama sina Diana at Jeremy. Halos isang oras silang naliligo hanggang sa nagpaalam si Jeremy dahil may tumawag sa kanya bigla. Nakipag-usap siya rito hindi kalayuan kina Justin at Diana. Samantala, nang sila nalang ni Diana at Justin sa dagat, ngumiti si Diana sa anak at nagtanong. “Are you happy, son?” Masaya namang tumango si Justin. “Yes, Mommy! Sana palaging ganito, palagi ko kayong kasama ni Daddy!” Hinimas ni Diana ang ulo ni Justin at ngumiti. Hindi niya alam kung ano ang itutugon sa sinabi ng anak niya dhail hindi siya sigurado kung mangyayari ba iyon. Natapos na rin silang maligo kaya pumunta sila sa cottage nila, naroon si Jeremy naghahanda ng pagkain. “Oh, saan na ang kausap mo?” tanong ni Diana nang makitang si Jeremy na lang mag-isa. “Pumunta na sa suite niya. By the way, ayos lang ba sasama sina Viviane at Vaness
Pagkatapos maligo at magbihis nina Diana at Justin, lumabas na sila ng suite nila at dumiretso sa dining hall. Pagkaraing nila roon, nakita nila si Jeremy may kasama—si Viviane at ang anak nitong si Vanessa.“Wala ba ang daddy ni Vanessa?” tanong niya sana iyon sa sarili niya pero si Justin ang sumagot na ikinagulat niya.“Vanessa said he won’t come.”Hindi na nagsalita si Diana, hindi niya inasahan na anak niya talaga ang sumagot no’n. Hinawakan niya na lang ang kamay ni Justin at saka sila sabay na naglakad.Nang makarating sila lamesa kung nasaan ang tatlo, agad na tumayo si Jeremy para paupuin sila. Magkatabi sina Vanessa at Justin, kaharap naman ni Diana si Jeremy at katabi ni Jeremy si Viviane. Nasa gitna nila ni Vanessa si Justin. Biglang nakaramdam ng pag-alinlangan si Diana. “Umorder na ako ng pagkain, ayos lang ba?” tanong ni Jeremy kay Diana. “Oo, ayos lang. Pasensya na kung natagalan kami,” sabi naman ni Diana. Sasagot pa sana si Jeremy sa kanya nang maunahan ito ni Vi
Halos limang oras bago magising si Justin, naroon lang si Diana sa kanyang tabi sa loob ng limang oras na iyon. Habang si Jeremy ay nasa loob lang din ng kwarto, doon niya ginagawa ang iba niyang trabaho na connected sa magiging partnership niya sa business trip na ito. At nang magising si Justin, tinawag niya si Diana. “Anak…gising ka na. May masakit ba sa’yo? How are you?” Mabilis na tanong ni Diana. Nang marinig din ni Jeremy ang boses nilang dalawa, tumayo siya at lumapit sa kama ni Justin.“Dadd, you’re here too…” mahinang sabi ng bata sabay ngiti. “Yes, son. I’m here. How are you?” mahinahon namang tanong ni Jeremy habang hinawakan nito ang noo ng anak. “I am good now. You guys are here, I can tell my new friends that I have a mommy and a daddy….”Dahil sa narinig, sumikip bigla ang dibdib ni Diana. Hindi niya inasahan na iyon ang sasabihin ng anak matapos ang insidente niya sa dinner party. Umiwas siya ng tingin, ngunit hindi nakatakas kay Jeremy ang sakit sa kanyang mga m
Hindi sumagot si Diana kay Jeremy, nahihirapan siyang ibigkas ang mga salitang gusto niyang sabihin sa lalaki. Matagal nang may sakit si Justin, ang pagta-takwondo niya ay isa lang sa paraan para umayos ang pakiramdam niya, ang health niya kapag nasanay sa mga nakakapagod na gawain. Lagi din naman itong nagdadala ng gamot at inantabayan din ng coach nito. Pero kahit na ganoon, hindi pa rin maiiwasan ang mga posibilidad na babalik ito. Si Jeremy na hindi mapakali, hindi niya alam kung ano ang gagawin dahil hindi siya sinasagot ni Diana. Mas lalo siyang nainis na tahimik lang ito, nakatulala sa pintuan ng emergency room.Hanggang sa lumabas ang doctor, agad na lumapit si Jeremy dito, at si Diana na nanghihina. “Doc, how’s my son? Is everything alright? Ano?” Sunod-sunod na tanong ni Jeremy. Tinignan naman ng doctor ang dalawa. “He’s fine now. Kailangan niya lang muna magpahinga. Daldalhin na namin siya sa ward niya—”“Doc, please make sure it’s a private room. Kailangan comfortable
Baliw ka na talaga, Lucille. Hindi ko alam na kasama sa plano mo ang maging baliw, bakit mo susugatan ang sarili mo?” mahabang tanong ni Ales kay Lucille. Siguro nga ay nagtataka na siya sa kaibigan ngunit wala naman siyang magagawa dahil iyon ang gusto niya.“Just do it, Ales. Trust me.” Bumuntonghininga si Ales at inilibas ang kutsilyong dala niya, hinawakan niya ang kanan na kamay ni Lucille at agad na sinugatan, palihim na nasaktan si Lucille pero pinigilan ang sarili na sumigaw dahil ayaw niyang marinig nila Judiel.“Dito pa?” gulat na tanong ni Ales nang ipakita ni Lucille ang kaliwang tiyan. “Nahihibang ka na ba talaga? Magkaka-peklat ka, Lucille. Wala bang ibang paraan para ipakita ang kabaliwan mo?” Halata kay Alessandra na naiinis na siya sa kaibigan.“Wala, Ales. Sige na para makaalis ka na agad.” Pilit niyang sinabi kay Ales, walang nagawa ang kaibigan niya kundi sugatan din ang bewang ni Lucille at naglabas ito ng matinding pagdugo. “You are totally insane,” Ales said.