Inaantok ako, idlip muna ako, mamaya ulit ako magsusulat.
Szarina Point of view. Nagkaroon ng kaunting salo-salo dito sa Underworld Mansion ni tito Juanito dito sa Rizal. Simple lang ang binyag ng mga anak ko, at ganun din kay Aria sa mga quadro nito. Dumating ang aking ama, ganun parin, hindi ko ito pinapansin o kahit tapunan ng tingin pero hinahayaan ko lang na lapitan niya ang mga anak ko, dahil kahit papaano ay apo parin n'ya ang mga ito, at ayaw kong ipagkait yon sa mga anak ko na madama nila ang presensya ng kanilang lolo. "Hija, kung galit ka parin sa akin, ay ayos lang, pero gusto ko sanang ipakiusap saiyo na kung pupwede ay sa akin kana tumira, gusto kong bumawi saiyo, gusto kong iparamdam saiyo na mahal na mahal kita, pinagsisihan ko na hindi ko kayo pinaglaban ng iyong ina sa aking magulang noon." Sabi nito. Hinahayaan ko lang s'yang magsalita. Hindi na sa akin, importante kung ano man ang naging dahilan niya noon. Sa kanya narin mismo nanggaling, hindi niya pinaglaban ang aking- ina, isa lang ang ibig sabihin non para sa a
Szarina Point of view. Umalis din, ang asawa ni Papa, pagkatapos nitong makipag-usap sa doctor. At hindi ako, iniwan ni Oli dito na kasama ko si Drheana. Drheana Adhikshugal Orpesa ang pangalan ng asawa ni papa, may lahi itong African, kaya pala sa unang tingin ko dito, ay yon ang nasa isip ko, dahil sa kulay ng balat nito na bumagay naman sa mukha, at sa pag-uugali din nito. Lumabas muna ako ng silid ni papa, gusto kong ibili si papa ng mga prutas na pwede nitong kainin kapag nagising na ito. "Oli, aalis muna ako, maiwan ka muna dito kay papa, bibili lang ako ng mga prutas." Paalam ko kay Oli ng makita ko itong nakatayo sa labas ng pinto. "Samahan na kita, nandito naman ang apat na tauhan pa ni Bossing na pwedeng magbantay kay Tito Henry." Saad nito. "Sege, ikaw ang bahala." Sagot ko na lamang sa kanya. Kinausap mona nito ang apat na tauhan bago kami umalis. Habang naglalakad kami sa pasilyo ng hospital ay napahinto agad ako ng lakad, at pinigilan ko sa kamay si Oli, upa
Szarina Point of view. Isang linggo si papa namalagi sa hospital, ay na discharge na ito, at isang linggo din kaming nagbabangayan ng asawa nito. Ngayon, ay dito na kami ng mga anak ko nakatira sa bahay nila papa, pumayag ako sa kagustuhan niya na dumito na kami ng mga anak ko. Nakilala ko na rin ang kapatid ko na si Isaiah James, matanda ako dito ng tatlong taon, 17 year old na ito at nasa Senior High pa lang. Mabaet ito sa akin, at sa mga anak ko, tuwang tuwa pa nga ito ng malaman niya na may ate s'ya at may mga pamangkin pa. Masaya ako na nakikitang masaya si papa na Okay na kaming dalawa. Wala namang araw na hindi kami nagtatalo ni Drheana, katulad ngayon, nag-aaway nanaman kami. "Wala ka ng magagawa pa, Drheana, tanggapin mo na lang na hindi na lang ikaw ang Reyna dito sa mansion ni papa, dalawa na tayo. Magluluto, ako kahit na anong gusto kong kainin at wala ka ng pakialam pa don" Sagot ko dito ng may pang-aasar. Ang gaga, nagluto lang ako ng pagkain ko para sa almu
Third person Limang taon na ang lumipas, ganap ng magaling na Heart Surgeon si Szarina, nakapagtapos ito sa sarili niyang pagsusumikap, kahit na may tatlong anak itong inaalagaan. Ang kanyang pagiging isang ina at isang doktor ay nagbigay ng inspirasyon sa maraming tao, at siya ay naging isang halimbawa ng isang babae na nakakamit ng kanyang mga pangarap kahit na may mga hamon sa kanyang buhay. Hindi siya umasa sa tulong na binibigay ng kanyan ama, nagkaroon ito ng maliit na negosyo. Ngunit, hindi lahat ng bagay ay nagiging madali para kay Szarina. May mga araw na siya ay nahihirapan sa pagbabalanse ng kanyang trabaho at pag-aalaga sa kanyang mga anak. May mga araw din na siya ay nahihirapan sa pagharap sa mga kritiko at mga hamon sa kanyang trabaho. Kapag naiimbitahan ito ng interview sa telivison o sa media ay kailangan nitong magtago sa ibang katauhan dahil sa taong kanyang pinagatataguan. Pero si Szarina ay hindi sumuko. Siya ay nagpatuloy sa pagpupursige at pagpapalakas ng k
Szarina Point of view Lahat ng kailangan ko na gamit para sa pagsama ko kay Aria sa Olonggapo ay nilagay ko na lahat sa maleta kong dadalhin. Mahirap magpaalam sa mga anak ko, na kailangan ko muna silang iwan pansamantala kay Nurse Pia at kay Papa. Hindi ako pumayag na sa Mansion muna nila ang mga anak ko, dahil wala akong tiwala sa madrasta kong si Drheana, ni hindi ko nga pinapapasok ang lukaret na yon dito sa bahay ko, ni hindi ko din iniimbita tuwing birthday ng mga bata, baka apihin pang nun kapag wala ako. Bukas pa naman ang alis namin, patungong Olonggapo kaya makakasama ko pa ang mga bata ngayong gabi... Para naman sa kanila itong gagawin ko, saka hindi din naman ako magtatagal don, anim na buwan lang ang napag-usapan namin na pagsasanay. Sinarado ko na ang maleta ko, ng wala na akong nakalimotan, nilagay ko muna ito sa may gilid ng pintuan. Lumabas ako ng aking silid para sana tabihan na sa pagtulog ang mga anak ko, ng tinawag ako ni papa na nasa sala pa, akala ko
Third Person. Pagkarating nila ng Olonggapo ay kinabukasan ay sinabak kaagad silang tatlo sa training. Binigyan sila ng mga codename nila, Si Aria ay Ostrich, Szarina ay, Sarus crane, at si Zirin naman ay Flamingo. "Daddy, bakit naman ang pangit ng binigay mo sa amin na codename, ginawa mo naman kaming mga ibon, hindi naman mahaba ang leeg namin ah?" Reklamo ni Aria kay sa Daddy nito. "Anak, huwag kana magreklamo. Pumunta na kayo don, dahil naghihintay na sainyo si Reyes. "Tito, mabuti na lang po, maganda ako, kung hindi po magrereklamo din po ako. Ang ganda kong tikling, sana may guwapong kalabaw dito, sasakay ako sa balugbog niya." Sabi naman ni Szarina. "Mabuti na lang ako, maganda ang binigay sa akin, Flamingo." Sabi ni Ziri. Hindi na nga nagreklamo pa si Aria dahil sa mga codename nilang mabantot. Sina Aria, Szarina, at Ziri ay nag-umpisa ng kanilang pag-training sa Olonggapo. Sila ay nagpunta sa isang malaking gusali na naglalaman ng mga pasilidad para sa pag-trai
POV- Szarina "Sino ka para lang pagsabihan ako ng isang babaeng basahan? Hindi mo ako kilala kaya mag ingat ka sa mga sinasabe mo tungkol sa akin!" Galit kong asik at binigyan ko ng mag asawang sampal ang babaeng pinsan ni Jeran na nakatira dito pansamantala sa condo unit na binigay sa akin ni Jeran. Hindi alam ni Jeran kung anong katangahan ang ginagawa sa akin ng kanyang pinsan pero hindi kona kailangan pang sabihin dahil hindi ko ugali ang magsumbong. "Nakalimotan mona ba na pinsan ako ng Presidente ng Pilipinas na kinakalantari mo! Kung ayaw mong isumbong kita sa asawa ng pinsan ko ay magpakabait ka sa akin naiintindihan mo ba ako!" Galit din na sigaw nito sa pagmumukha ko habang hawak nito ang magkabilaan niyang pisngi na sinampal ko. "Wala akong pakialam kahit magsumbong kapa sa asawa ni Jeran! Baka nakakalimotan mo kung bakit naandito ka ngayon sa condo na binigay sa akin ng pinsan na sinasabe mo. H'wag mong ubusin ang pasensya ko Trish baka ingudngod ko ang pangit mong mukh
POV- Szarina. SZARINA KIM, 20year old, isang Probinsyana at ampon ng pamilyang Eusebio na nakatira sa Barangay Masikap Bitin Laguna. Si tatay Rey at nanay Francia Eusebio ang kumokop sa kanya noon. Hindi nila itinuring na iba sa kanila ang dalaga, salat man sila sa pera pero pagdating sa pagmamahal ay mayaman sila. Nagkaroon ng sakit ang kanyang ina kaya ang lupang sinasaka nila ay naisanla sa isa nilang kamag anak na mataas ang tingin sa kanilang sarili. Wala pa silang sapat na pera na pang tubos kaya hindi nila ito mabawi pa. Tumigil mona sa pag aaral si Szarina pagka graduate ng highschool dahil hindi sapat ang kinikita nila sa sinasaka nilang lupain para sa pagpapatuloy ng pag aaral nito. Nagkaroon ng programang libreng edukasyon sa kolihiyo kaya hindi na pinalampas pa ni Szarina kaya nagbakasakali ito. Hindi nga s'ya nabigo at naipasa pa n'ya ang pagsusulit kaya masayang masaya siyang naglalakad pauwi para ibalita niya sa kanyang pamilya ang magandang balita na natanggap niya nga
Third Person. Pagkarating nila ng Olonggapo ay kinabukasan ay sinabak kaagad silang tatlo sa training. Binigyan sila ng mga codename nila, Si Aria ay Ostrich, Szarina ay, Sarus crane, at si Zirin naman ay Flamingo. "Daddy, bakit naman ang pangit ng binigay mo sa amin na codename, ginawa mo naman kaming mga ibon, hindi naman mahaba ang leeg namin ah?" Reklamo ni Aria kay sa Daddy nito. "Anak, huwag kana magreklamo. Pumunta na kayo don, dahil naghihintay na sainyo si Reyes. "Tito, mabuti na lang po, maganda ako, kung hindi po magrereklamo din po ako. Ang ganda kong tikling, sana may guwapong kalabaw dito, sasakay ako sa balugbog niya." Sabi naman ni Szarina. "Mabuti na lang ako, maganda ang binigay sa akin, Flamingo." Sabi ni Ziri. Hindi na nga nagreklamo pa si Aria dahil sa mga codename nilang mabantot. Sina Aria, Szarina, at Ziri ay nag-umpisa ng kanilang pag-training sa Olonggapo. Sila ay nagpunta sa isang malaking gusali na naglalaman ng mga pasilidad para sa pag-trai
Szarina Point of view Lahat ng kailangan ko na gamit para sa pagsama ko kay Aria sa Olonggapo ay nilagay ko na lahat sa maleta kong dadalhin. Mahirap magpaalam sa mga anak ko, na kailangan ko muna silang iwan pansamantala kay Nurse Pia at kay Papa. Hindi ako pumayag na sa Mansion muna nila ang mga anak ko, dahil wala akong tiwala sa madrasta kong si Drheana, ni hindi ko nga pinapapasok ang lukaret na yon dito sa bahay ko, ni hindi ko din iniimbita tuwing birthday ng mga bata, baka apihin pang nun kapag wala ako. Bukas pa naman ang alis namin, patungong Olonggapo kaya makakasama ko pa ang mga bata ngayong gabi... Para naman sa kanila itong gagawin ko, saka hindi din naman ako magtatagal don, anim na buwan lang ang napag-usapan namin na pagsasanay. Sinarado ko na ang maleta ko, ng wala na akong nakalimotan, nilagay ko muna ito sa may gilid ng pintuan. Lumabas ako ng aking silid para sana tabihan na sa pagtulog ang mga anak ko, ng tinawag ako ni papa na nasa sala pa, akala ko
Third person Limang taon na ang lumipas, ganap ng magaling na Heart Surgeon si Szarina, nakapagtapos ito sa sarili niyang pagsusumikap, kahit na may tatlong anak itong inaalagaan. Ang kanyang pagiging isang ina at isang doktor ay nagbigay ng inspirasyon sa maraming tao, at siya ay naging isang halimbawa ng isang babae na nakakamit ng kanyang mga pangarap kahit na may mga hamon sa kanyang buhay. Hindi siya umasa sa tulong na binibigay ng kanyan ama, nagkaroon ito ng maliit na negosyo. Ngunit, hindi lahat ng bagay ay nagiging madali para kay Szarina. May mga araw na siya ay nahihirapan sa pagbabalanse ng kanyang trabaho at pag-aalaga sa kanyang mga anak. May mga araw din na siya ay nahihirapan sa pagharap sa mga kritiko at mga hamon sa kanyang trabaho. Kapag naiimbitahan ito ng interview sa telivison o sa media ay kailangan nitong magtago sa ibang katauhan dahil sa taong kanyang pinagatataguan. Pero si Szarina ay hindi sumuko. Siya ay nagpatuloy sa pagpupursige at pagpapalakas ng k
Szarina Point of view. Isang linggo si papa namalagi sa hospital, ay na discharge na ito, at isang linggo din kaming nagbabangayan ng asawa nito. Ngayon, ay dito na kami ng mga anak ko nakatira sa bahay nila papa, pumayag ako sa kagustuhan niya na dumito na kami ng mga anak ko. Nakilala ko na rin ang kapatid ko na si Isaiah James, matanda ako dito ng tatlong taon, 17 year old na ito at nasa Senior High pa lang. Mabaet ito sa akin, at sa mga anak ko, tuwang tuwa pa nga ito ng malaman niya na may ate s'ya at may mga pamangkin pa. Masaya ako na nakikitang masaya si papa na Okay na kaming dalawa. Wala namang araw na hindi kami nagtatalo ni Drheana, katulad ngayon, nag-aaway nanaman kami. "Wala ka ng magagawa pa, Drheana, tanggapin mo na lang na hindi na lang ikaw ang Reyna dito sa mansion ni papa, dalawa na tayo. Magluluto, ako kahit na anong gusto kong kainin at wala ka ng pakialam pa don" Sagot ko dito ng may pang-aasar. Ang gaga, nagluto lang ako ng pagkain ko para sa almu
Szarina Point of view. Umalis din, ang asawa ni Papa, pagkatapos nitong makipag-usap sa doctor. At hindi ako, iniwan ni Oli dito na kasama ko si Drheana. Drheana Adhikshugal Orpesa ang pangalan ng asawa ni papa, may lahi itong African, kaya pala sa unang tingin ko dito, ay yon ang nasa isip ko, dahil sa kulay ng balat nito na bumagay naman sa mukha, at sa pag-uugali din nito. Lumabas muna ako ng silid ni papa, gusto kong ibili si papa ng mga prutas na pwede nitong kainin kapag nagising na ito. "Oli, aalis muna ako, maiwan ka muna dito kay papa, bibili lang ako ng mga prutas." Paalam ko kay Oli ng makita ko itong nakatayo sa labas ng pinto. "Samahan na kita, nandito naman ang apat na tauhan pa ni Bossing na pwedeng magbantay kay Tito Henry." Saad nito. "Sege, ikaw ang bahala." Sagot ko na lamang sa kanya. Kinausap mona nito ang apat na tauhan bago kami umalis. Habang naglalakad kami sa pasilyo ng hospital ay napahinto agad ako ng lakad, at pinigilan ko sa kamay si Oli, upa
Szarina Point of view. Nagkaroon ng kaunting salo-salo dito sa Underworld Mansion ni tito Juanito dito sa Rizal. Simple lang ang binyag ng mga anak ko, at ganun din kay Aria sa mga quadro nito. Dumating ang aking ama, ganun parin, hindi ko ito pinapansin o kahit tapunan ng tingin pero hinahayaan ko lang na lapitan niya ang mga anak ko, dahil kahit papaano ay apo parin n'ya ang mga ito, at ayaw kong ipagkait yon sa mga anak ko na madama nila ang presensya ng kanilang lolo. "Hija, kung galit ka parin sa akin, ay ayos lang, pero gusto ko sanang ipakiusap saiyo na kung pupwede ay sa akin kana tumira, gusto kong bumawi saiyo, gusto kong iparamdam saiyo na mahal na mahal kita, pinagsisihan ko na hindi ko kayo pinaglaban ng iyong ina sa aking magulang noon." Sabi nito. Hinahayaan ko lang s'yang magsalita. Hindi na sa akin, importante kung ano man ang naging dahilan niya noon. Sa kanya narin mismo nanggaling, hindi niya pinaglaban ang aking- ina, isa lang ang ibig sabihin non para sa a
Szarina Point of view. Tumawag si Tito, Juanito kay Oli. Pinadala kami nito sa isa pa nitong sekretong hideout dito naman sa Rizal, ang pangalan ng underground na ito ay Underworld Mansion, dito daw muna kami pansamantala hangga't hindi pa natatapos ang pagrerenovate ng The Godfather Mansion sa Bicol. Ayaw ko naman umalis don, dahil nasanay na kami ng mga anak ko don, kaso wala naman akong magagawa, nakikitira lang kami ng mga anak ko. "Hija, pwede ba tayong mag-usap na dalawa,may gusto lang sana akong sabihin saiyo." Seryuso na sabi sa akin ni Doc. Henry, habang nakaupo ako, at nanunuod ng t.v dito sa sala kasama ang mga anak ko. "Sege, po. Ano po ba ang pag-uusapan natin, at tungkol po ba saan? Mukhang seryuso po yata 'yan?" Tanong ko dito ng nakangiti. "Sobra, hija. Pwede ba'ng don tayo sa library ni Juanito." Sabi nito sa akin, at inaya ako sa library ni Tito Juanito. "Sege po, tawagin ko lang po si Nurse Pia."Sagot ko dito, pagkatapos kong tawagin si Nurse Pia, ay sumuno
Szarina Point of view. "Mag-iingat kayo don ha, gustuhin ko man na ihatid kayo sa airport, baka makita ako ni Jeran o kahit ang mga tauhan nito." Sabi ko kay Aria ng pasakay na ito sa sasakyan na maghahatid sa kanila sa airport. "Kayo din, mag-iingat dito. Tatawag ako palagi sa'yo kapag hindi ako bucy, basta yong usapan natin, ha, na mag-aaral parin, at sabay nating aabotin ang pangarap nating dalawa." Nakayakap na sabi nito sa akin. "Oo, naman, pero 'yong afam ha, bago mo ereto sa akin dapat hindi supot, ayaw ko ng may balot, hindi masarap." Natatawa kong bulong kay Aria. "Baliw ka talaga, kahit kelan puro ka parin kalokohan, pero paano mo nasabi na hindi masarap ang may balot pa? Nakatikim kanaba nun?" Tumatawa na tanong nito sa akin. "Baliw, syempre hindi pa, narinig ko lang dati kay Maria Maxipeel. Sege na, alis na kayo baka maiwan pa kayo ng eroplano. "Gaga, paano ako maiiwan eh kay Daddy, 'yun. Sege na nga alis na kami, pinagtatabuyan mo na kami eh, basta yong usapab
Jeran Point of view. Sampung buwan na ang nakalipas. "Ah, shit! Ang sakit ng likod ko. Kailangan ko na seguro magpa-massage. Sobrang daming nangyari ngayong araw na ito. Gustuhin ko man na sumama sa paglusob nila Eutanes sa mga armadong dumukot kay Isadora, ay hindi pupuwede dahil ang dami kong unang dapat asikasuhin dito sa Palasyo... Kailangan ko pang asikasuhin ang pagpapawalang bisa ng kasal naming dalawa ni Angielina. Dahi hindi ako makapag-focus sa paghahanap kay Szarina dahil sa kanya. Sampung buwan na ang nakalipas, ay wala pa rin akong balita sa dwende na 'yon. Magaling magtago, pati na ang lalaking tumulong sa kanya, ay nahirapan akong hanapin. Walang silbi ang kapanyarihan at ang mga koneksyon ko. Bukas ko na lang eguro dadalawin si Trish sa Mental Hospital. Kami lang ni Kian ang nakakalam kung ano na ang kalagayan ni Trish ngayon, kahit ang magulang nito, ay hindi ko pinagsabihan. Bahala silang maghanap sa anak nila. Hanggang ngayon, ay nahihirapan pa rin s